Zoosemiotics
http://dbpedia.org/resource/Zoosemiotics an entity of type: Book
Zoosémiotika je odvětví sémiotiky, které zkoumá stopy znakového chování ve světě zvířat. Byla vyvinuta sémiotikem Thomasem Sebeokem na základě teorií německo-estonského biologa Jakoba von Uexkulle. Pole zájmu je definované tím, že její předměty zkoumání jsou všechny ty sémiotické procesy, které jsou sdíleny zvířaty i lidmi. toto pole výzkumu se také liší od oblasti komunikace zvířete v tom, že také interpretuje znaky, které nejsou komunikativní v tradičním slova smyslu, jako je maskování, mimika, námluvy atd. pole výzkumu je také komunikace napříč druhy, jako je příklad komunikace mezi lidmi a zvířaty.
rdf:langString
Die Zoosemiotik [ˈʦo.o-, nicht: ʦoː-] (griechisch von zoon: „Tier“ und Semiotik als allgemeiner Lehre der Zeichen) untersucht, wie Tiere Zeichen bilden und verwenden.
rdf:langString
La zoosemiótica es la rama de la que estudia los métodos que usan los animales para comunicarse entre sí.
rdf:langString
La zoosemiotica è lo studio delle modalità di comunicazione e di relazione degli animali.
rdf:langString
La zoosémiotique est une discipline de la zoologie et de la sémiotique qui étudie la communication animale, à l'exception de celle de l'Homme. Cet aspect est quant à lui étudié par l'anthroposémiotique. La zoosémiotique est une partie importante de l'éthologie, qui étudie le comportement animal dans son ensemble, mais aussi de la sociobiologie, des sciences du langage (zoolinguistique) et de l'étude de l'intelligence animale. C'est une sous-discipline de la biosémiotique et une discipline à part entière de la linguistique non-humaine.
rdf:langString
Zoosemiotics is the semiotic study of the use of signs among animals, more precisely the study of semiosis among animals, i.e. the study of how something comes to function as a sign to some animal. It is the study of animal forms of knowing.
rdf:langString
Zoosemiotyka (od gr. ζῷον zōon – zwierzę, σῆμα sēma – znak) – nauka o sygnałach w świecie zwierząt, wyłoniona z etologii i semiotyki. Zoosemiotyka zajmuje się rozpoznawaniem i klasyfikacją sygnałów fizycznych i chemicznych, znaków i symboli generowanych przez zwierzęta oraz form i metod porozumiewania się zwierząt, zarówno w zakresie komunikacji wewnątrzgatunkowej, jak i międzygatunkowej. Zajmuje się również ustalaniem cech wspólnych i różnic z językiem ludzkim. Dzieli się na zoosemantykę, zoosyntaktykę i zoopragmatykę.
* Gregory Bateson
*
rdf:langString
Зоосемио́тика — научная дисциплина, описывающая биокоммуникацию животных (передачу информации от одной особи к другой) с позиции содержания их коммуникативных действий (см. также Семиотика). Информативное содержание коммуникативных действий может относиться: По происхождению и механизму действия формы общения различаются каналами передачи информации (оптические, акустические, химические, тактильные и др.)
rdf:langString
rdf:langString
Zoosemiotics
rdf:langString
Zoosémiotika
rdf:langString
Zoosemiotik
rdf:langString
Zoosemiótica
rdf:langString
Zoosémiotique
rdf:langString
Zoosemiotica
rdf:langString
Zoosemiotyka
rdf:langString
Зоосемиотика
xsd:integer
570440
xsd:integer
1084955148
rdf:langString
Zoosémiotika je odvětví sémiotiky, které zkoumá stopy znakového chování ve světě zvířat. Byla vyvinuta sémiotikem Thomasem Sebeokem na základě teorií německo-estonského biologa Jakoba von Uexkulle. Pole zájmu je definované tím, že její předměty zkoumání jsou všechny ty sémiotické procesy, které jsou sdíleny zvířaty i lidmi. toto pole výzkumu se také liší od oblasti komunikace zvířete v tom, že také interpretuje znaky, které nejsou komunikativní v tradičním slova smyslu, jako je maskování, mimika, námluvy atd. pole výzkumu je také komunikace napříč druhy, jako je příklad komunikace mezi lidmi a zvířaty.
rdf:langString
Die Zoosemiotik [ˈʦo.o-, nicht: ʦoː-] (griechisch von zoon: „Tier“ und Semiotik als allgemeiner Lehre der Zeichen) untersucht, wie Tiere Zeichen bilden und verwenden.
rdf:langString
La zoosemiótica es la rama de la que estudia los métodos que usan los animales para comunicarse entre sí.
rdf:langString
La zoosémiotique est une discipline de la zoologie et de la sémiotique qui étudie la communication animale, à l'exception de celle de l'Homme. Cet aspect est quant à lui étudié par l'anthroposémiotique. La zoosémiotique est une partie importante de l'éthologie, qui étudie le comportement animal dans son ensemble, mais aussi de la sociobiologie, des sciences du langage (zoolinguistique) et de l'étude de l'intelligence animale. C'est une sous-discipline de la biosémiotique et une discipline à part entière de la linguistique non-humaine. La Société française de zoosémiotique, société savante, a été fondée en 2018 par deux sémioticiens, Astrid Guillaume, de Sorbonne Université, et Carlos Pereira, de Sorbonne nouvelle. Astrid Guillaume en est la présidente et Georges Chapouthier (CNRS), le vice-président. Elle réunit des chercheurs en sciences du langage et sciences du vivant et des technologies autour des zoolangages, zoocomportements, et la zooterminologie qui leur est associée.
rdf:langString
Zoosemiotics is the semiotic study of the use of signs among animals, more precisely the study of semiosis among animals, i.e. the study of how something comes to function as a sign to some animal. It is the study of animal forms of knowing. Considered part of biosemiotics, zoosemiotics is related to the fields of ethology and animal communication. It was developed by semiotician Thomas Sebeok based on the theories of German-Estonian biologist Jakob von Uexküll. The field is defined by having as its subject matter all of those semiotic processes that are shared by both animals and humans. The field also differs from the field of animal communication in that it also interprets signs that are not communicative in the traditional sense, such as camouflage, mimicry, courtship behavior etc. The field also studies cross-species communication, for example between humans and animals.
rdf:langString
La zoosemiotica è lo studio delle modalità di comunicazione e di relazione degli animali.
rdf:langString
Zoosemiotyka (od gr. ζῷον zōon – zwierzę, σῆμα sēma – znak) – nauka o sygnałach w świecie zwierząt, wyłoniona z etologii i semiotyki. Zoosemiotyka zajmuje się rozpoznawaniem i klasyfikacją sygnałów fizycznych i chemicznych, znaków i symboli generowanych przez zwierzęta oraz form i metod porozumiewania się zwierząt, zarówno w zakresie komunikacji wewnątrzgatunkowej, jak i międzygatunkowej. Zajmuje się również ustalaniem cech wspólnych i różnic z językiem ludzkim. Dzieli się na zoosemantykę, zoosyntaktykę i zoopragmatykę. Termin zoosemiotyka wprowadził amerykański językoznawca Thomas A. Sebeok w 1963. Sygnały zwierząt są analizowane i klasyfikowane według różnych kryteriów, m.in. kanału propagacji (wizualne, akustyczne, chemiczne, elektryczne i dotykowe), pełnionej funkcji (rozmnażanie, wyznaczanie areałów osobniczych, sygnały alarmowe), zasięgu działania, a także kontekstu wysyłanego sygnału. Zoosemiotyka nie jest nauką samodzielną, lecz interdyscyplinarną. Jest związana z rozwojem etologii, socjobiologii i badaniami inteligencji zwierząt, łączy je z teorią informacji i teorią komunikacji, a wraz z muzykologią tworzy zoomuzykologię – wchodzącą w zakres zainteresowania biomuzykologii dziedzinę zajmującą się muzycznym aspektem dźwięków wytwarzanych przez zwierzęta. Do osób, które oprócz Sebeoka przyczyniły się do dynamicznego rozwoju zoosemiotyki należą m.in.:
* Gregory Bateson
*
rdf:langString
Зоосемио́тика — научная дисциплина, описывающая биокоммуникацию животных (передачу информации от одной особи к другой) с позиции содержания их коммуникативных действий (см. также Семиотика). Информативное содержание коммуникативных действий может относиться:
* к сферам опознания — опознание принадлежности особи к определённому виду, сообществу, полу, опознание индивида среди сородичей и пр.;
* к мотивации поведения — информация о физиологическом состоянии животного, например, о состоянии голода, полового возбуждения, эмоциональное состояние и пр.;
* к отношениям со средой — оповещение об опасности, нахождении корма, места для отдыха и пр. По происхождению и механизму действия формы общения различаются каналами передачи информации (оптические, акустические, химические, тактильные и др.) Социальные животные (дельфины, приматы, собаки, пчелы, муравьи) имеют особо сложные формы общения, что выражается в согласованных совместных действиях для эффективного функционирования своего сообщества как единого целого.
xsd:nonNegativeInteger
4449