Xiao'erjing

http://dbpedia.org/resource/Xiao'erjing an entity of type: WikicatArabicAlphabets

Xiao'erjing (小兒經T, 小儿经S, Xiǎo'ér jīngP, Xiao'erjing: شِيَوْعَردٍ), che letteralmente vuol dire "scrittura da bambini", è la pratica di scrivere lingue sinitiche, come il Mandarino, con l'alfabeto arabo-persiano, diffusa soprattutto fra le minoranze etniche che in Cina aderiscono alla religione musulmana. Come tutte le lingue che utilizzano quest'alfabeto, lo Xiao'erjing si scrive da destra a sinistra. Una peculiarità di questa pratica è quella di segnare tutte le vocali, anche quelle brevi, con gli appositi segni diatrici, cosa molto poco diffusa fra le altre lingue che usano l'alfabeto arabo. Ciò è probabilmente dovuto all'importanza fondamentale della vocale in una sillaba cinese. rdf:langString
Xiao'erjing/小儿经 of Xiao'erjin/小儿锦 is een Chinese transcriptievorm om het Lanyin-Mandarijn 兰银官话, Zhongyuan-Mandarijn 中原官话 en het Noordoost-Mandarijn 东北官话 op te schrijven. Het wordt geschreven door middel van het Arabisch alfabet. Het schrift kent geen toontekens zoals Zhuyin en Pinyin. De islamitische Hui, Dongxiang en de Salar gebruiken Xiao'erjing. rdf:langString
小児経(繁体字: 小兒經、簡体字: 小儿经、拼音: xiǎoérjīng、注音符号:ㄒㄧㄠˇㄦˊㄐㄧㄥ、小児経本字で書き:شِيَوْ عَر دٍ)は、アラビア文字を組み合わせて、中国語(主に蘭銀官話、中原官話及び東北官話)の発音を表す非公式の表音文字である。小児錦(小兒錦 / 小儿锦、xiǎorjǐn)、小経(小經 / 小经、xiǎojīng)、消経(消經 / 消经、xiāojīng)とも称される。主に中国国内のイスラム教徒である回族、トンシャン族(東郷族)、サラール族(撒拉族)の子弟に対するコーラン教育に使用した。小児経は中国語音を表記した文字(中国語表音法)としては古いものに分類される。 小児経の文字は他のアラビア語系と同様に右から左に書かれる。しかし長母音以外の母音表記を重視しないアラビア語と異なり、全ての母音を明確に表記する傾向があり、これはウイグル語と同様の特徴を有している。これは中国語が母音を重視する傾向が強い影響とあると考えられる。これに対し声調の表記は存在していない。 rdf:langString
( 비슷한 이름의 위구르어에 관해서는 해당 문서를 참조하십시오.) 샤오얼징 (중국어 간체자: 小儿经, 정체자: 小兒經, 병음: Xiǎo'érjīng, شِيَوْ عَر دٍ, 소아경)은 아랍 문자로 중국어(주로 란인어, 중위안어 및 둥베이어)의 발음을 나타내는 비공식 표음문자이다. 샤오얼진(중국어 간체자: 小儿锦, 정체자: 小兒錦, 병음: Xiǎo'érjǐn), 샤오징(중국어 간체자: 小经, 정체자: 小經, 병음: Xiǎo'jīng), 샤오징(중국어 간체자: 消经, 정체자: 消經, 병음: xiāo'jīng)이라고도 한다. 주로 중국 내의 무슬림인 후이족, 둥샹족, 살라르족의 자제에 대한 꾸란 교육에 쓰였다. 샤오얼징은 중국어 음을 표기하는 문자로서는 오래된 것에 속한다. 샤오얼징에 쓰이는 글자는 다른 아랍 문자를 쓰는 언어들과 마찬가지로 오른쪽에서 왼쪽으로 적는다. 그러나 장모음 이외의 모음 표기를 생략하는 아랍어와 달리 모든 모음을 명확하게 표기하는 점에서 위구르어 표기법과 비슷하다. 이것은 중국어에서는 모음에 의한 뜻의 변별이 중요하기 때문이다. 그러나 성조 표기는 생략한다. rdf:langString
Xiao’erjing (chiń. upr. 小儿经; chiń. trad. 小兒經,; pinyin Xiǎo’érjīng, xiao’erjing شِيَوْ عَر دٍ), zwany również Xiaojing (chiń. upr. 小经/消经; chiń. trad. 小經/消經; pinyin Xiǎojīng/Xiāojīng) – zapis języków chińskich takich jak mandaryński (zwłaszcza dialektów Lanyin, Zhongyuan i północno-wschodnich) oraz języka dungańskiego za pomocą zmodyfikowanego pisma arabskiego. Jest też używany przez islamskie mniejszości narodowe w Chinach (Hui, Dongxiang, Salarowie). Xiao’erjing jest pisane od prawej do lewej, tak jak alfabet arabski i pisma pochodne. rdf:langString
Xiao'erjing (traditionell kinesiska: 小兒經?, förenklad kinesiska: 小儿经?, pinyin: Xiǎo'érjīng; شِيَوْ عَر دٍ), eller xiaojing är den variant av det arabiska alfabetet som används för att skriva kinesiska och andra . Skriften är snarlik den som används för att skriva uiguriska. Xiao'erjing, som går under flera olika namn på olika språk, används främst av huifolk. Skriften skiljer sig från vanlig arabiska genom några extra, egna tecken, några lån från persiskan, några modifierade tecken, samt i det att vokaltecken alltid skrivs ut. rdf:langString
小儿经或小儿锦(شِيَوْ عَر دٍ‎),简称小经、消经,是运用阿拉伯字母拼写汉语(特指兰银官话、中原官话)的一种非正规的书写文字。主要是被中国境内信奉伊斯兰教的回族、东乡族与撒拉族,为了教导启蒙儿童学习《古兰经》而所运用的。小儿经是用來拼寫漢語的拼音文字中歷史比較悠久的一套。 小儿经文字与其他阿拉伯字母文字系统一样,从右向左读写。与维吾尔语文字的写作方式相同的是在运用阿拉伯字母时,要求标出所有的元音。然而多数运用阿拉伯字母来书写的语言(如阿拉伯语、波斯语、乌尔都语)仅标出长元音。这有可能是因为汉语对元音音位的重视,所以小兒經在为漢字標音时采取《古兰经》中赘余地标示短元音的方式來為漢字標出準確的讀音,而不是像维吾尔语仅用長元音來代替短元音。小儿经文字却并不标出声调。这并没有导致日常使用中出现较大的混淆。 rdf:langString
الكتابة العربية الصينية، أي كتابة الألفاظ الصينية بالأحرف العربية، يقال لها بالصينية «شيوئرتشنغ» (小儿经 "الكتابة الصغيرة") وهي طريقة تقليدية لكتابة الصينية بحروف عربية، طورها مسلمو الصين (قومية هوي) في مدارسهم الدينية في القرن السادس عشر، لكتابة حواشي وتفاسير للكتب الدينية المكتوبة بالعربية. انتشر استعمالها مع انتشار المدارس الدينية للهوي المشهورين بتقدمهم في التعليم والثقافة بين الصينيين. ثم ما لبثت أن انتشرت في كافة نواحي حياتهم اليومية. rdf:langString
Xiao’erjing (chinesisch 小兒經 / 小儿经, Pinyin Xiǎo’érjīng, Xiao’erjing: شِيَوْ عَر دٍ) oder Xiao’erjin (小兒錦 / 小儿锦, Xiǎo’érjǐn) oder kurz Xiaojing (小經 / 小经 bzw. 消經 / 消经, Xiāojīng) ist die Praxis, sinitische Sprachen wie das Chinesische (insbesondere den -, - und ) oder die dunganische Sprache in arabischer Schrift zu schreiben. Sie wird von vielen ethnischen Minderheiten verwendet, die in China dem islamischen Glauben angehören (meist Hui, aber auch von den Dongxiang und Salar) und früher von ihren dunganischen Vorfahren in Zentralasien. Sowjetische Schriftreform zwang die Dunganen, das Xiao’erjing durch die lateinische Orthographie und später durch ein kyrillisches Alphabet zu ersetzen, das bis heute in Verwendung ist. rdf:langString
El xiao'erjing, xiao'erjin, xiaor jin o en su forma abreviada, xiaojing, significando literalmente «escritura infantil» o «escritura menor» (comparado con «escritura original» refiriendo a la escritura perso-arábiga original, en chino tradicional, 本經; en chino simplificado, 本经; pinyin, Běnjīng), es la práctica de escribir lenguas siníticas tal como el mandarín (especialmente el dialecto lanyin, dialecto zhongyuan y el dialecto mandarín del Noreste) o el dungano en la escritura árabe.​​​​ Es utilizado en ocasiones por varias que se adhieren a la fe islámica en China (mayoritariamente la etnia hui, pero también los dongxiang, y la etnia salar), y anteriormente por sus descendientes dunganos en Asia central. Las reformas de escritura de la Unión Soviética forzaron a los dunganos a reemplazar rdf:langString
On appelle xiao'erjing (小儿经, xiǎo'érjīng), xiao'erjin (小儿锦, xiǎo'érjǐn, شِيَوْ عَر دٍ, Щёрҗин /ɕjàu.ǎɚ.tɕíŋ/) ou xiaojing (小经 ou 消经) la transcription des langues chinoises telles que le mandarin (et en particulier ses dialectes lanyin (de Lanzhou et Yinchuan), zhongyuan (de plaine centrale) et du nord-est) ou la langue doungane au moyen de l'écriture arabe. C'est une pratique en vigueur auprès d'une partie des minorités ethniques de Chine qui ont adhéré à l'islam (c'est-à-dire essentiellement les Hui, mais également les Dongxiang et les Salar), et anciennement leurs descendants installés en Asie centrale, les Dounganes. Les réformes de l'écriture opérées par l'Union soviétique obligèrent les Dounganes à utiliser d'abord l'alphabet latin, puis l'alphabet cyrillique pour écrire la langue dou rdf:langString
Xiao'erjing atau Xiao'erjin atau Xiaor jin atau dalam bentuk singkatnya Xiaojing, secara harfiah berarti "aksara anak-anak" atau "aksara minor" (cf. "aksara orisinal" mengacu kepada aksara Persia-Arab orisinal, Hanzi sederhana: 本经; Hanzi tradisional: 本經; Pinyin: Běnjīng, Xiao'erjing: بٌکٍْ; : Бынҗин, Вьnⱬin), adalah praktik penulisan rumpun bahasa Tionghoa seperti Mandarin (khususnya dialek-dialek , , dan ) atau dalam aksara Persia-Arab. Aksara ini kadang-kadang digunakan oleh banyak etnis minoritas yang memeluk kepercayaan Islam di Tiongkok (terutama Hui, namun juga , dan Salar), dan sebelumnya oleh para keturunan mereka di Asia Tengah. Reformasi ortografi memperkenalkan aksara Latin dan kemudian aksara Kiril ke bahasa Dungan, yang terus digunakan saat ini. rdf:langString
Xiao'erjing or Xiao'erjin or Xiaor jin or in its shortened form, Xiaojing, literally meaning "children's script" or "minor script" (cf. "original script" referring to the original Perso-Arabic script; simplified Chinese: 本经; traditional Chinese: 本經; pinyin: Běnjīng, Xiao'erjing: بٌکٍْ, Dungan: Бынҗин, Вьnⱬin), is the practice of writing Sinitic languages such as Mandarin (especially the Lanyin, Zhongyuan and Northeastern dialects) or the Dungan language in the Perso-Arabic script. It is used on occasion by many ethnic minorities who adhere to the Islamic faith in China (mostly the Hui, but also the Dongxiang and the Salar) and formerly by their Dungan descendants in Central Asia. Orthography reforms introduced the Latin script and later the Cyrillic script to the Dungan language, which con rdf:langString
Сяоэрцзин (شِيَوْ عَر دٍ‎, кит. трад. 小兒經, упр. 小儿经, пиньинь Xiǎo'érjīng), сокр. Сяоцзин (小经) — транскрипционная система записи китайского языка арабскими буквами, применявшаяся китайскими мусульманами — как говорящими на китайском языке (хуэйцзу/дунгане), так и живущими с ними по соседству дунсянами и саларами. Старейшая надпись на сяоэрцзине датируется 740 годом хиджры (1339/1340 годом н. э.), это надпись на стеле во дворе мечети Дасюэ Сисян в городе Сиань. Отличительной особенностью сяоэрцзин является сложная система огласовок (араб. ташкиль). rdf:langString
rdf:langString كتابة عربية صينية
rdf:langString Xiao’erjing
rdf:langString Xiao'erjing
rdf:langString Xiao'erjing
rdf:langString Xiao'erjing
rdf:langString Xiao'erjing
rdf:langString 小児経
rdf:langString 샤오얼징
rdf:langString Xiao’erjing
rdf:langString Xiao'erjing
rdf:langString Сяоэрцзин
rdf:langString Xiao'erjing
rdf:langString Xiao'erjing
rdf:langString 小儿经
xsd:integer 2642990
xsd:integer 1101955211
rdf:langString xej
rdf:langString شِيَوْ عَر دٍ
rdf:langString شِيَوْ دٍ
rdf:langString Щёрҗин
rdf:langString Xiao'erjin
rdf:langString Xiaojing
rdf:langString Children's script
rdf:langString Children's script
rdf:langString Revised script
rdf:langString Xiāojīng
rdf:langString Xiǎo'érjīng
rdf:langString Xiǎo'érjǐn
rdf:langString Xiǎojīng
rdf:langString Xiao-Er-Jin.jpg
rdf:langString A Chinese-Arabic-Xiaoerjing dictionary from the early days of the People's Republic of China
rdf:langString 小儿经
rdf:langString 小儿锦
rdf:langString 小经
rdf:langString 消经
rdf:langString 小兒經
rdf:langString 小兒錦
rdf:langString 小經
rdf:langString 消經
rdf:langString الكتابة العربية الصينية، أي كتابة الألفاظ الصينية بالأحرف العربية، يقال لها بالصينية «شيوئرتشنغ» (小儿经 "الكتابة الصغيرة") وهي طريقة تقليدية لكتابة الصينية بحروف عربية، طورها مسلمو الصين (قومية هوي) في مدارسهم الدينية في القرن السادس عشر، لكتابة حواشي وتفاسير للكتب الدينية المكتوبة بالعربية. انتشر استعمالها مع انتشار المدارس الدينية للهوي المشهورين بتقدمهم في التعليم والثقافة بين الصينيين. ثم ما لبثت أن انتشرت في كافة نواحي حياتهم اليومية. وما زالت شيوئرتشنغ مستعملة حتى الآن في كافة أغراض الحياة. ولكونها تدوين للغة المنطوقة فإنها تتواجد باللهجات الصينية المختلفة في مختلف مناطق الصين. واليوم ما زالت الشاورجن مستخدمة في مقاطعات نينگشيا وچينگهاي وگانسو. وما زالت المصاحف التي يطبعها الهوي تحمل ترجمة بالشياورجن إلى جانب الترجمة بالحروف الصينية. انتشرت شياوئرجين مع المعارضين الهوي الفارين إلى الإتحاد السوڤييتي السابق (قيرغيزستان وأوزبكستان وقزخستان وروسيا). وسميت لغتهم . ثم ما لبثوا أن اجبروا على التحول إلى الأبجدية اللاتينية عندما حظرت السلطات السوڤييتية استعمال الأبجدية العربية في 1920. ثم انتقلوا إلى الأبجدية السيريلية عام 1940.
rdf:langString El xiao'erjing, xiao'erjin, xiaor jin o en su forma abreviada, xiaojing, significando literalmente «escritura infantil» o «escritura menor» (comparado con «escritura original» refiriendo a la escritura perso-arábiga original, en chino tradicional, 本經; en chino simplificado, 本经; pinyin, Běnjīng), es la práctica de escribir lenguas siníticas tal como el mandarín (especialmente el dialecto lanyin, dialecto zhongyuan y el dialecto mandarín del Noreste) o el dungano en la escritura árabe.​​​​ Es utilizado en ocasiones por varias que se adhieren a la fe islámica en China (mayoritariamente la etnia hui, pero también los dongxiang, y la etnia salar), y anteriormente por sus descendientes dunganos en Asia central. Las reformas de escritura de la Unión Soviética forzaron a los dunganos a reemplazar el xiao'erjing con un alfabeto latino y más tarde con un alfabeto cirílico, que se siguen utilizando hasta hoy. El xiao'erjing se escribe de derecha a izquierda, al igual que con otros sistemas de escritura utilizando la escritura perso-arábiga. El sistema de escritura xiao'erjing es el único de todos los otros sistemas de escritura árabe basado en que todas las vocales, largas y cortas están marcados explícitamente en todo momento con , a diferencia de algunas otras escrituras basadas en el árabe como el Uyghur Ereb Yéziqi que utiliza letras completas y no diacríticos para marcar vocales cortas. Ambas prácticas están en contraste con la práctica de la omisión de las vocales cortas en la mayoría de los idiomas para los que se ha adoptado la escritura árabe (como el árabe, el persa, y el urdu). Esto es posiblemente debido a la importancia fundamental de la vocal en una sílaba china.
rdf:langString Xiao’erjing (chinesisch 小兒經 / 小儿经, Pinyin Xiǎo’érjīng, Xiao’erjing: شِيَوْ عَر دٍ) oder Xiao’erjin (小兒錦 / 小儿锦, Xiǎo’érjǐn) oder kurz Xiaojing (小經 / 小经 bzw. 消經 / 消经, Xiāojīng) ist die Praxis, sinitische Sprachen wie das Chinesische (insbesondere den -, - und ) oder die dunganische Sprache in arabischer Schrift zu schreiben. Sie wird von vielen ethnischen Minderheiten verwendet, die in China dem islamischen Glauben angehören (meist Hui, aber auch von den Dongxiang und Salar) und früher von ihren dunganischen Vorfahren in Zentralasien. Sowjetische Schriftreform zwang die Dunganen, das Xiao’erjing durch die lateinische Orthographie und später durch ein kyrillisches Alphabet zu ersetzen, das bis heute in Verwendung ist. Wie auch andere Schriftsysteme, die auf dem arabischen Alphabet basieren, wird Xiao’erjing von rechts nach links geschrieben. Das Xiao’erjing-Schriftsystem ist dem für die uigurische Sprache verwendeten heutigen Schriftsystem darin ähnlich, dass alle Vokale zu jeder Zeit explizit markiert werden. Dies geschieht im Gegensatz zur Praxis, die kurzen Vokale in der Mehrzahl derjenigen Sprachen, für die die arabische Schrift adaptiert wurde, wegzulassen (wie zum Beispiel im Arabischen, Persischen und Urdu). Dies geschieht möglicherweise aufgrund der überragenden Bedeutung des Vokals in einer chinesischen Silbe.
rdf:langString On appelle xiao'erjing (小儿经, xiǎo'érjīng), xiao'erjin (小儿锦, xiǎo'érjǐn, شِيَوْ عَر دٍ, Щёрҗин /ɕjàu.ǎɚ.tɕíŋ/) ou xiaojing (小经 ou 消经) la transcription des langues chinoises telles que le mandarin (et en particulier ses dialectes lanyin (de Lanzhou et Yinchuan), zhongyuan (de plaine centrale) et du nord-est) ou la langue doungane au moyen de l'écriture arabe. C'est une pratique en vigueur auprès d'une partie des minorités ethniques de Chine qui ont adhéré à l'islam (c'est-à-dire essentiellement les Hui, mais également les Dongxiang et les Salar), et anciennement leurs descendants installés en Asie centrale, les Dounganes. Les réformes de l'écriture opérées par l'Union soviétique obligèrent les Dounganes à utiliser d'abord l'alphabet latin, puis l'alphabet cyrillique pour écrire la langue doungane, afin d'unifier l'écriture de l'Union. Le xiao'erjing s'écrit de droite à gauche, comme toute écriture utilisant l'alphabet arabe. Il utilise le même principe que le système d'écriture actuel de la langue ouïghour, dans lequel les voyelles sont exprimées explicitement. Il s'agit donc d'une écriture qui utilise un alphabet, et non un abjad comme en arabe, en persan ou en ourdou. C'est vraisemblablement dû à l'importance des voyelles dans la langue chinoise, langue dont le grand nombre d'homophones constitue déjà une difficulté à l'oral ; simplifier davantage l'écrit par rapport à l'oral rendrait sans doute l'écriture incompréhensible.
rdf:langString Xiao'erjing atau Xiao'erjin atau Xiaor jin atau dalam bentuk singkatnya Xiaojing, secara harfiah berarti "aksara anak-anak" atau "aksara minor" (cf. "aksara orisinal" mengacu kepada aksara Persia-Arab orisinal, Hanzi sederhana: 本经; Hanzi tradisional: 本經; Pinyin: Běnjīng, Xiao'erjing: بٌکٍْ; : Бынҗин, Вьnⱬin), adalah praktik penulisan rumpun bahasa Tionghoa seperti Mandarin (khususnya dialek-dialek , , dan ) atau dalam aksara Persia-Arab. Aksara ini kadang-kadang digunakan oleh banyak etnis minoritas yang memeluk kepercayaan Islam di Tiongkok (terutama Hui, namun juga , dan Salar), dan sebelumnya oleh para keturunan mereka di Asia Tengah. Reformasi ortografi memperkenalkan aksara Latin dan kemudian aksara Kiril ke bahasa Dungan, yang terus digunakan saat ini. Xiao'erjing ditulis dari kanan ke kiri, sebagaiman halnya dengan sistem penulisan lainnya yang menggunakan aksara Persia-Arab. Sistem penulisan Xiao'erjing tidak lazim di antara sistem penulisan berdasarkan aksara Arab dalam hal semua vokal, panjang dan pendek, secara eksplisit ditandai setiap saat dengan diakritik, tidak seperti beberapa penulisan berdasarkan bahasa Arab lainnya seperti yang menggunakan huruf penuh dan bukan diakritik untuk menandai vokal pendek. Hal ini menjadikannya sebuah abugida sejati. Kedua praktik ini bertentangan dengan praktik menghilangkan vokal pendek di sebagian besar bahasa-bahasa di mana aksara Arab telah digunakan (seperti Arab, Persia, dan Urdu). Hal ini mungkin disebabkan oleh sangat pentingnya vokal dalam suku kata bahasa Tionghoa.
rdf:langString Xiao'erjing (小兒經T, 小儿经S, Xiǎo'ér jīngP, Xiao'erjing: شِيَوْعَردٍ), che letteralmente vuol dire "scrittura da bambini", è la pratica di scrivere lingue sinitiche, come il Mandarino, con l'alfabeto arabo-persiano, diffusa soprattutto fra le minoranze etniche che in Cina aderiscono alla religione musulmana. Come tutte le lingue che utilizzano quest'alfabeto, lo Xiao'erjing si scrive da destra a sinistra. Una peculiarità di questa pratica è quella di segnare tutte le vocali, anche quelle brevi, con gli appositi segni diatrici, cosa molto poco diffusa fra le altre lingue che usano l'alfabeto arabo. Ciò è probabilmente dovuto all'importanza fondamentale della vocale in una sillaba cinese.
rdf:langString Xiao'erjing or Xiao'erjin or Xiaor jin or in its shortened form, Xiaojing, literally meaning "children's script" or "minor script" (cf. "original script" referring to the original Perso-Arabic script; simplified Chinese: 本经; traditional Chinese: 本經; pinyin: Běnjīng, Xiao'erjing: بٌکٍْ, Dungan: Бынҗин, Вьnⱬin), is the practice of writing Sinitic languages such as Mandarin (especially the Lanyin, Zhongyuan and Northeastern dialects) or the Dungan language in the Perso-Arabic script. It is used on occasion by many ethnic minorities who adhere to the Islamic faith in China (mostly the Hui, but also the Dongxiang and the Salar) and formerly by their Dungan descendants in Central Asia. Orthography reforms introduced the Latin script and later the Cyrillic script to the Dungan language, which continue to be used today. Xiao'erjing is written from right to left, as with other writing systems using the Perso-Arabic script. The Xiao'erjing writing system is unusual among Arabic script-based writing systems in that all vowels, long and short, are explicitly marked at all times with Arabic diacritics; this means that Xiao'erjing is technically an alphabet, in contrast to the abjad classification of most Perso-Arabic script varieties. This is also in contrast to some other Arabic-based writing systems in China, such as the Uyghur Ereb Yéziqi, which uses full letters and not diacritics to mark short vowels.
rdf:langString Xiao'erjing/小儿经 of Xiao'erjin/小儿锦 is een Chinese transcriptievorm om het Lanyin-Mandarijn 兰银官话, Zhongyuan-Mandarijn 中原官话 en het Noordoost-Mandarijn 东北官话 op te schrijven. Het wordt geschreven door middel van het Arabisch alfabet. Het schrift kent geen toontekens zoals Zhuyin en Pinyin. De islamitische Hui, Dongxiang en de Salar gebruiken Xiao'erjing.
rdf:langString 小児経(繁体字: 小兒經、簡体字: 小儿经、拼音: xiǎoérjīng、注音符号:ㄒㄧㄠˇㄦˊㄐㄧㄥ、小児経本字で書き:شِيَوْ عَر دٍ)は、アラビア文字を組み合わせて、中国語(主に蘭銀官話、中原官話及び東北官話)の発音を表す非公式の表音文字である。小児錦(小兒錦 / 小儿锦、xiǎorjǐn)、小経(小經 / 小经、xiǎojīng)、消経(消經 / 消经、xiāojīng)とも称される。主に中国国内のイスラム教徒である回族、トンシャン族(東郷族)、サラール族(撒拉族)の子弟に対するコーラン教育に使用した。小児経は中国語音を表記した文字(中国語表音法)としては古いものに分類される。 小児経の文字は他のアラビア語系と同様に右から左に書かれる。しかし長母音以外の母音表記を重視しないアラビア語と異なり、全ての母音を明確に表記する傾向があり、これはウイグル語と同様の特徴を有している。これは中国語が母音を重視する傾向が強い影響とあると考えられる。これに対し声調の表記は存在していない。
rdf:langString ( 비슷한 이름의 위구르어에 관해서는 해당 문서를 참조하십시오.) 샤오얼징 (중국어 간체자: 小儿经, 정체자: 小兒經, 병음: Xiǎo'érjīng, شِيَوْ عَر دٍ, 소아경)은 아랍 문자로 중국어(주로 란인어, 중위안어 및 둥베이어)의 발음을 나타내는 비공식 표음문자이다. 샤오얼진(중국어 간체자: 小儿锦, 정체자: 小兒錦, 병음: Xiǎo'érjǐn), 샤오징(중국어 간체자: 小经, 정체자: 小經, 병음: Xiǎo'jīng), 샤오징(중국어 간체자: 消经, 정체자: 消經, 병음: xiāo'jīng)이라고도 한다. 주로 중국 내의 무슬림인 후이족, 둥샹족, 살라르족의 자제에 대한 꾸란 교육에 쓰였다. 샤오얼징은 중국어 음을 표기하는 문자로서는 오래된 것에 속한다. 샤오얼징에 쓰이는 글자는 다른 아랍 문자를 쓰는 언어들과 마찬가지로 오른쪽에서 왼쪽으로 적는다. 그러나 장모음 이외의 모음 표기를 생략하는 아랍어와 달리 모든 모음을 명확하게 표기하는 점에서 위구르어 표기법과 비슷하다. 이것은 중국어에서는 모음에 의한 뜻의 변별이 중요하기 때문이다. 그러나 성조 표기는 생략한다.
rdf:langString Xiao’erjing (chiń. upr. 小儿经; chiń. trad. 小兒經,; pinyin Xiǎo’érjīng, xiao’erjing شِيَوْ عَر دٍ), zwany również Xiaojing (chiń. upr. 小经/消经; chiń. trad. 小經/消經; pinyin Xiǎojīng/Xiāojīng) – zapis języków chińskich takich jak mandaryński (zwłaszcza dialektów Lanyin, Zhongyuan i północno-wschodnich) oraz języka dungańskiego za pomocą zmodyfikowanego pisma arabskiego. Jest też używany przez islamskie mniejszości narodowe w Chinach (Hui, Dongxiang, Salarowie). Xiao’erjing jest pisane od prawej do lewej, tak jak alfabet arabski i pisma pochodne.
rdf:langString Xiao'erjing (traditionell kinesiska: 小兒經?, förenklad kinesiska: 小儿经?, pinyin: Xiǎo'érjīng; شِيَوْ عَر دٍ), eller xiaojing är den variant av det arabiska alfabetet som används för att skriva kinesiska och andra . Skriften är snarlik den som används för att skriva uiguriska. Xiao'erjing, som går under flera olika namn på olika språk, används främst av huifolk. Skriften skiljer sig från vanlig arabiska genom några extra, egna tecken, några lån från persiskan, några modifierade tecken, samt i det att vokaltecken alltid skrivs ut.
rdf:langString Сяоэрцзин (شِيَوْ عَر دٍ‎, кит. трад. 小兒經, упр. 小儿经, пиньинь Xiǎo'érjīng), сокр. Сяоцзин (小经) — транскрипционная система записи китайского языка арабскими буквами, применявшаяся китайскими мусульманами — как говорящими на китайском языке (хуэйцзу/дунгане), так и живущими с ними по соседству дунсянами и саларами. Появление сяоэрцзина произошла задолго до появления стандарта пиньинь. Его развитие и распространение относится к середине минской эпохи. К этому времени родным языком подавляющего большинства мусульман империи — предков нынешних хуэйцзу — уже стал китайский. Грамотность в иероглифике была сравнительной редкостью в мусульманской среде; однако мужчины-мусульмане, обучавшиеся в школах при мечетях или в медресе, были знакомы с арабским алфавитом, необходимым для чтения Корана, хотя и не могли использовать арабский или персидский языки активно, что создало предпосылки для использования алфавита, известного многим мусульманам, для записи их родного (китайского) языка. Старейшая надпись на сяоэрцзине датируется 740 годом хиджры (1339/1340 годом н. э.), это надпись на стеле во дворе мечети Дасюэ Сисян в городе Сиань. Отличительной особенностью сяоэрцзин является сложная система огласовок (араб. ташкиль). Возможно свободное существование разных стилей и выделяются две основные разновидности сяоцзина. Один, применяемый в мусульманских духовных учебных заведениях, более стандартизированный и не использующий иероглифов, и народный сяоцзин, применяемый в житейских ситуациях и имеющий индивидуальные особенности в зависимости от места употребления, уровня грамотности и прочих факторов. Согласно работе, опубликованной в 1998 г. (опиравшейся на источник 1988 г.), сяоэрцзин в это время ещё использовался некоторыми мусульманами в Нинся, а возможно и в других провинциях.
rdf:langString 小儿经或小儿锦(شِيَوْ عَر دٍ‎),简称小经、消经,是运用阿拉伯字母拼写汉语(特指兰银官话、中原官话)的一种非正规的书写文字。主要是被中国境内信奉伊斯兰教的回族、东乡族与撒拉族,为了教导启蒙儿童学习《古兰经》而所运用的。小儿经是用來拼寫漢語的拼音文字中歷史比較悠久的一套。 小儿经文字与其他阿拉伯字母文字系统一样,从右向左读写。与维吾尔语文字的写作方式相同的是在运用阿拉伯字母时,要求标出所有的元音。然而多数运用阿拉伯字母来书写的语言(如阿拉伯语、波斯语、乌尔都语)仅标出长元音。这有可能是因为汉语对元音音位的重视,所以小兒經在为漢字標音时采取《古兰经》中赘余地标示短元音的方式來為漢字標出準確的讀音,而不是像维吾尔语仅用長元音來代替短元音。小儿经文字却并不标出声调。这并没有导致日常使用中出现较大的混淆。
xsd:integer 300
xsd:nonNegativeInteger 58539

data from the linked data cloud