Wood pasture
http://dbpedia.org/resource/Wood_pasture an entity of type: Thing
Een bosweide is een begraasd open gebied met verspreid voorkomende groepjes loofbomen in een natuurlijk landschap. Grote grazers als herten, runderen en paarden foerageren er en houden het open. In Scandinavië wordt dit een loofweide genoemd. Bekende voorbeelden zijn New Forest in Zuid-Engeland en Borkener Paradies in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen. In Nederland kan het in ontwikkeling zijnde Hanzebos op landgoed 't Nijendal bij Olst genoemd worden. Een bosweide die niet begraasd maar gemaaid wordt is het natuurreservaat De Slenk bij Lettele in Overijssel.
rdf:langString
Las pastewny – zazwyczaj dębowy lub bukowy las, w którym w średniowieczu wypasano świnie. Cechą charakterystyczną takich lasów jest obecność głównie starych drzew, gdyż młode, wyrastające dopiero pędy były zjadane przez pasące się zwierzęta. W czasach średniowiecza miarą jakości dąbrowy była liczba świń, które mogła wyżywić. Przeciętnie 25 dorosłych dębów umożliwiało utuczenie jednego wieprza. Wypasanie owiec w drzewostanach stoków bieszczadzkich, rozpoczęte w XVI–XVII w., doprowadziło w nich do zmiany struktury ekosystemu (m.in. recesji niektórych gatunków drzew i innych roślin).
rdf:langString
rdf:langString
Bosweide
rdf:langString
Las pastewny
rdf:langString
Wood pasture
xsd:integer
14895282
xsd:integer
1033587049
rdf:langString
Een bosweide is een begraasd open gebied met verspreid voorkomende groepjes loofbomen in een natuurlijk landschap. Grote grazers als herten, runderen en paarden foerageren er en houden het open. In Scandinavië wordt dit een loofweide genoemd. Bekende voorbeelden zijn New Forest in Zuid-Engeland en Borkener Paradies in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen. In Nederland kan het in ontwikkeling zijnde Hanzebos op landgoed 't Nijendal bij Olst genoemd worden. Een bosweide die niet begraasd maar gemaaid wordt is het natuurreservaat De Slenk bij Lettele in Overijssel.
rdf:langString
Las pastewny – zazwyczaj dębowy lub bukowy las, w którym w średniowieczu wypasano świnie. Cechą charakterystyczną takich lasów jest obecność głównie starych drzew, gdyż młode, wyrastające dopiero pędy były zjadane przez pasące się zwierzęta. W czasach średniowiecza miarą jakości dąbrowy była liczba świń, które mogła wyżywić. Przeciętnie 25 dorosłych dębów umożliwiało utuczenie jednego wieprza. Wypasanie owiec w drzewostanach stoków bieszczadzkich, rozpoczęte w XVI–XVII w., doprowadziło w nich do zmiany struktury ekosystemu (m.in. recesji niektórych gatunków drzew i innych roślin). Świadectwem praktyki pasania świń w lasach są nazwy niektórych polskich miejscowości, np. Świniowice. W Świniowicach lasy bukowe i dębowe już nie istnieją. Przykładem zachowanego do dziś lasu pastewnego jest Langå Egeskov w Langå w Danii (obecnie wypasanie zwierząt w lasach jest zabronione).
xsd:nonNegativeInteger
67