Women in ancient Rome
http://dbpedia.org/resource/Women_in_ancient_Rome an entity of type: Thing
La société romaine était une société patriarcale et patrilinéaire stricte. À l’origine clanique (gentilice), l’organisation sociale donnait tout pouvoir (potestas) au père vivant (pater familias) sur l’ensemble de sa descendance, patrimoine compris. Les filles pouvaient quitter cette autorité par le mariage, mais pour passer aussitôt sous une autre autorité masculine. Juridiquement, une Romaine n’était donc jamais pleinement autonome. L’histoire romaine s’étale toutefois sur plus d’un millénaire et la situation effective des femmes évolue au fil du temps, ce qui rend une synthèse difficile.
rdf:langString
Wanita merdeka di Romawi kuno adalah warga negara (cives), namun tak dapat memilih atau memegang . Akibat peran publik mereka yang terbatas, wanita kurang menonjol bila dibandingkan dengan pria dalam sejarah Romawi. Meskipun wanita Romawi tak memegang kekuasaan politik secara langsung, wanita dari keluarga kaya atau elit dapat berpengaruh terhadap panggung perpolitikan Romawi lewat hubungan-hubungan pribadi.
rdf:langString
Le condizioni sociali della donna romana tra la fine del I secolo il principio del II mostrano che erano ormai molto diverse da quelle dei primi secoli della repubblica.
rdf:langString
Romeinse vrouwen (exclusief slavinnen) hadden meer rechten in vergelijking met vrouwen in andere antieke maatschappijen, daar hun leven niet binnenshuis plaatsvond zoals in het oude Griekenland. Ze bezaten echter geen politieke rechten en konden vaak niet vrijelijk beschikken over hun eigen vermogen. De maatschappelijke positie van een vrouw was sterk afhankelijk van haar sociale rang.
rdf:langString
Ställningen för kvinnor i antikens Rom genomgick vissa förändringar under seklens lopp. Den beskrivs som strikt under den tidigaste romerska republiken, var relativt fri och jämlik under den sena republiken och det romerska kejsardömet, för att sedan återigen genomgå en förändring efter kristendomens införande på 300-talet. Genom romarrikets utbredning kom romersk lag att gälla över hela medelhavsområdet och en stor del av Västeuropa.
rdf:langString
هذه المقالة التاريخية الآثارية يمكن إدراجها أيضاً ضمن أبحاث الجندر (علم النوع الاجتماعي)، حيث أن دارسوا العلوم الإنسانية ما برحوا يعالجون القضايا الأثرية التاريخية من وجهة نظر ذكورية، وهذا النوع من الدراسات المهتمة بالنساء لا يزال في طوره الأولي. حظيت النساء- إن كن ولدن حرات- في المجتمع الرومي القديم بإمكانيات أكثر مقارنة مع المجتمعات القديمة الأخرى، فحياتهن لم تكن معزولة عن الحياة العامة كما في اليونان القديمة مثلاُ.
rdf:langString
[[Fitxer:Vibia_Sabina_(Villa_Adriana)_01.jpg|miniatura|La culta i viatgera Víbia Savina va ser reneboda de l'emperador Trajà i esposa del seu successor, Adrià. A diferència d'altres emperadrius, va representar un paper molt mismo. La història de les dones en l'antiga Roma és la part de la història de les dones referent a l'antiga Roma. És a dir, l'estudi del paper que les dones han jugat durant l'antiga Roma, juntament amb els mètodes necessaris per al seu estudi.
rdf:langString
Die Stellung freigeborener Frauen im Alten Rom unterschied sich grundlegend von jener in anderen antiken Gesellschaften. Sie hatten mehr Möglichkeiten, am gesellschaftlichen Leben teilzuhaben. Denn ihr Leben fand nicht abseits der Öffentlichkeit statt, wie es beispielsweise im antiken Griechenland der Fall war. Viele Frauen im römischen Reich konnten ein recht unabhängiges Leben führen. Zwar waren Frauen nur eingeschränkt geschäftsfähig, doch unterschieden sie sich darin nicht von den meisten Männern. Anders als Männer besaßen Frauen jedoch keinerlei über ihre eigene Person hinausgehenden Rechte. Sie durften weder Vormund noch Bürge sein noch durften sie politische oder öffentliche Ämter bekleiden. Die Stellung einer Frau in der römischen Gesellschaft war zudem stark abhängig vom sozialen
rdf:langString
En la Antigua Roma, todas las mujeres que nacían libres eran ciudadanas (cives), pero no podían votar ni ocupar cargos públicos. Debido a este limitado papel público de la mujer en la Antigua Roma, los historiadores romanos mencionan con menos frecuencia a las mujeres que a los hombres. Sin embargo, mientras que las mujeres romanas en general no tenían ningún poder político directo, las de familias ricas y destacadas podían ejercer (y de hecho ejercían) gran influencia a través del entorno privado. Entre las mujeres excepcionales que han dejado una marca indeleble en la historia están las semilegendarias Lucrecia y Claudia Quinta, cuyas historias tienen un matiz mítico; las decididas mujeres republicanas como Cornelia, madre de los Gracos, y Fulvia, que comandó un ejército y acuñó moned
rdf:langString
Antzinako Erromako emakume asko ziren, erromes edota Antzinako Erromako morroiek ez zuten pribilegio eta babes juridikoekin. Hala ere, patriarkala zen, eta emakumeek ez zuten bozkatzeko, herri-karguan edo armadan parte hartzeko eskubiderik. Baina emakumeek jarduera politikoetan indar zuzena ez zuten arren, goi-mailako familiakoek negoziazio pribatuen bidez eragina izan zezaketen. Errepublikan zehar zenbait emakume eredugarriak izan ziren, hala nola, Kornelia Afrikarra, Grako anaien ama, eta Fulvia, txanpon erromatarretan azaldu zen lehen emakumea. Inperio garaian, enperadorearen familiako emakumeek botere politiko handia lor zezaketen, eta sarritan artean eta txanpon ofizialetan irudikatzen zituzten.
rdf:langString
Freeborn women in ancient Rome were citizens (cives), but could not vote or hold political office. Because of their limited public role, women are named less frequently than men by Roman historians. But while Roman women held no direct political power, those from wealthy or powerful families could and did exert influence through private negotiations. Exceptional women who left an undeniable mark on history include Lucretia and Claudia Quinta, whose stories took on mythic significance; fierce Republican-era women such as Cornelia, mother of the Gracchi, and Fulvia, who commanded an army and issued coins bearing her image; women of the Julio-Claudian dynasty, most prominently Livia (58 BC-AD 29) and Agrippina the Younger (15 AD-59 AD), who contributed to the formation of Imperial mores; and
rdf:langString
As Mulheres da antiga Roma estavam divididas em várias classes sociais, assim como os homens. Uma mulher romana de nascimento, filha de pais romanos, era considerada uma cidadã romana (civis). Embora não exercessem cargos políticos, devido aos costumes romanos, mulheres ricas ou nascidas em famílias influentes podiam participar da vida política, através do patrocínio de seus candidatos favoritos, como fez Fúlvia ao usar a imensa fortuna para patrocinar agitadores políticos. Outra participação possível seria através da propaganda, usando o prestígio de sua família para conseguir votos para seus candidatos. Do ponto de vista religioso, elas tinham acesso a diversos cargos e sacerdócios religiosos, como o sacerdócio das virgens vestais, que possuíam influência religiosa e política, dispondo,
rdf:langString
Вільнонароджені жінки в Стародавньому Римі були громадянками, але не мали правоздатності в політичних відносинах Через те, що життя жінок обмежувалося гендерними ролями, римські історики згадують жінок у своїх працях рідше, ніж чоловіків. Хоч у римлянок не було прямої політичної влади, проте жінки з багатих або впливових сімей мали змогу через приватні переговори здійснювати певний[який?]вплив. Видатні жінки, які залишили незаперечний слід в історії Стародавнього Риму, від Лукреції та Клавдії Квінти, історії яких стали частиною римської міфічної традиції; жорсткі жінки республіканської епохи, такі як Корнелія, мати братів Гракхів, і Фульвія, яка командувала армією і випускала монети, на яких є її зображення; жінки династії Юліїв-Клавдіїв, а саме найбільш видатна Лівія (58 р. до Р.Х - 29 р.
rdf:langString
rdf:langString
Women in ancient Rome
rdf:langString
النساء في روما القديمة
rdf:langString
Dona a l'antiga Roma
rdf:langString
Frauen im Alten Rom
rdf:langString
La mujer en la Antigua Roma
rdf:langString
Emakumea Antzinako Erroman
rdf:langString
Place des femmes dans la Rome antique
rdf:langString
Wanita di Romawi kuno
rdf:langString
Donna romana (I - II secolo d.C.)
rdf:langString
Vrouwen in het oude Rome
rdf:langString
Mulheres da Roma Antiga
rdf:langString
Kvinnor i antikens Rom
rdf:langString
Жінки в Стародавньому Римі
xsd:integer
309187
xsd:integer
1122837416
rdf:langString
right
rdf:langString
Left image: Wall painting from the Vila San Marco, Stabiae, 1st century
rdf:langString
Right image: A floor mosaic of a woman dancer from the Villa Romana del Casale, 4th century AD
rdf:langString
Right image: A woman fixing her hair in the mirror, fresco from the Villa of Arianna at Stabiae, 1st century AD
rdf:langString
Left image: A young woman sits while a servant fixes her hair with the help of a cupid, who holds up a mirror to offer a reflection, detail of a fresco from the Villa of the Mysteries, Pompeii, c. 50 BC
rdf:langString
Dance room mosaic - Villa Romana del Casale - Italy 2015 .JPG
rdf:langString
Fresco of woman with tray in Villa San Marco retouched.jpg
rdf:langString
Villa dei Misteri IX - 1.jpg
rdf:langString
Fresco showing a woman looking in a mirror as she dresses her hair, from the Villa of Arianna at Stabiae , Naples National Archaeological Museum .jpg
xsd:integer
175
190
200
210
rdf:langString
هذه المقالة التاريخية الآثارية يمكن إدراجها أيضاً ضمن أبحاث الجندر (علم النوع الاجتماعي)، حيث أن دارسوا العلوم الإنسانية ما برحوا يعالجون القضايا الأثرية التاريخية من وجهة نظر ذكورية، وهذا النوع من الدراسات المهتمة بالنساء لا يزال في طوره الأولي. حظيت النساء- إن كن ولدن حرات- في المجتمع الرومي القديم بإمكانيات أكثر مقارنة مع المجتمعات القديمة الأخرى، فحياتهن لم تكن معزولة عن الحياة العامة كما في اليونان القديمة مثلاُ. وإن كانت النساء مُحددات الأهلية القانونية، إلا أنهن لم يختلفن في ذلك عن معظم الرجال، ومن هنا فإن الكثيرات من النساء استطعن ممارسة حياة مستقلة، لكن حقوقهن لم تتجاوز شخوصهن، فلم يكن بإمكانهن أن يصبحن وصيات قانونيات أو كفيلات أو سياسيات أو موظفات دولة. وقد تعلّق وضع المرأة في المجتمع الرومي بوضوح بالسوية الاجتماعية لعائلتها، أما الإماء فلا حقوق لهن. بسبب شح المصادر عن التاريخ الرومي المبكر، وأيضاً التغيرات الاجتماعية والقانونية العميقة بدءً من القرن الثالث والرابع الميلاديين، تُعالج هذه المقالة وضع النساء فيما يسمى العصر الرومي الكلاسيكي (آخر قرني العصر الجمهوري وأول قرني العصر القيصري أو ما يسمى العصر الإمبراطوري)
rdf:langString
[[Fitxer:Vibia_Sabina_(Villa_Adriana)_01.jpg|miniatura|La culta i viatgera Víbia Savina va ser reneboda de l'emperador Trajà i esposa del seu successor, Adrià. A diferència d'altres emperadrius, va representar un paper molt mismo. La història de les dones en l'antiga Roma és la part de la història de les dones referent a l'antiga Roma. És a dir, l'estudi del paper que les dones han jugat durant l'antiga Roma, juntament amb els mètodes necessaris per al seu estudi. En l'antiga Roma, les dones que naixien lliures eren ciutadanes (cives),[lower-alpha 1] encara que no podien votar ni ocupar càrrecs públics (cursar el cursus honorum).[3] A causa d'aquest limitat paper públic de les dones en l'antiga Roma, els historiadors romans esmenten amb menys freqüència les dones que els homes. No obstant això, mentre que les dones romanes en general no tenien cap poder polític directe, les de famílies riques i destacades podien exercir (i de fet exercien) gran influència en l'entorn privat.[4] Entre les dones excepcionals que han deixat una marca indeleble en la història estan les semillengendàries Lucrècia i Clàudia Quinta, les històries de les quals tenen un matís mític; les decidides dones republicanes com Cornèlia, mare dels Gracos, i Fúlvia, que va comandar un exèrcit i va encunyar monedes amb la seva imatge; les dones de la dinastia Júlia-Clàudia com Lívia, la més prominent, que va contribuir a la formació dels costums imperials; i l'emperadriu Helena, una força motriu en la propagació del cristianisme.[lower-alpha 2] Com succeeix amb els membres masculins de la societat, les dones de l'elit i els seus significatius actes polítics van eclipsar les dones de rang inferior en els registres històrics. Les inscripcions i sobretot els epitafis documenten els noms d'un gran nombre de dones en tot el territori de l'Imperi romà, però no ens diuen gaire més d'elles. Algunes instantànies de la vida diària s'han preservat en els gèneres literaris llatins com la comèdia, la sàtira o la poesia, especialment en els poemes de Catul i Ovidi, que ofereixen vívides escenes de dones romanes en menjadors i tocadors, en esdeveniments esportius i teatrals, de compres, maquillant-se, practicant màgia, preocupades per l'embaràs —no obstant això, tot vist a través d'ulls masculins—.[6] Les cartes de Ciceró, per exemple, revelen de manera informal com l'autoproclamat gran home va interactuar de portes endins amb la seva esposa Terència i la seva filla Túlia, igual que els seus discursos demostren amb menyspreu les diverses vies per les quals les romanes podien gaudir d'una vida sexual i social lliure.[lower-alpha 3] L'únic paper públic principal reservat exclusivament a les dones va ser en l'àmbit religiós: el sacerdoci de les vestals. Lliures de qualsevol obligació matrimonial o de tenir fills, les vestals es dedicaven a l'estudi i la correcta observació dels ritus considerats necessaris per a la seguretat i supervivència de Roma, i que no podien ser realitzats pels col·legis masculins de sacerdots.[8]
rdf:langString
Die Stellung freigeborener Frauen im Alten Rom unterschied sich grundlegend von jener in anderen antiken Gesellschaften. Sie hatten mehr Möglichkeiten, am gesellschaftlichen Leben teilzuhaben. Denn ihr Leben fand nicht abseits der Öffentlichkeit statt, wie es beispielsweise im antiken Griechenland der Fall war. Viele Frauen im römischen Reich konnten ein recht unabhängiges Leben führen. Zwar waren Frauen nur eingeschränkt geschäftsfähig, doch unterschieden sie sich darin nicht von den meisten Männern. Anders als Männer besaßen Frauen jedoch keinerlei über ihre eigene Person hinausgehenden Rechte. Sie durften weder Vormund noch Bürge sein noch durften sie politische oder öffentliche Ämter bekleiden. Die Stellung einer Frau in der römischen Gesellschaft war zudem stark abhängig vom sozialen Rang ihrer Familie; Sklavinnen waren rechtlos. Über Jahrhunderte behandelte die Geschichtswissenschaft beim Blick auf das Antike Rom nur die von Männern bestimmte Geschichte. Erst seit wenigen Jahrzehnten beschäftigt sich die Forschung auch gezielt mit der Rolle der Frauen in antiken Gesellschaften, seit der Frauengeschichte durch den Einfluss der Gender Studies wachsende Aufmerksamkeit geschenkt wird. Wegen der schwierigen Quellenlage für die römische Frühzeit und der großen Veränderungen im sozialen und rechtlichen Bereich ab dem 3./4. nachchristlichen Jahrhundert, der Spätantike, behandelt dieser Artikel hauptsächlich die Lebenssituation der freien Frauen in Rom und Italien während der sogenannten „klassischen Antike“, der letzten beiden Jahrhunderte der Republik und der ersten beiden Jahrhunderte der Kaiserzeit.
rdf:langString
Antzinako Erromako emakume asko ziren, erromes edota Antzinako Erromako morroiek ez zuten pribilegio eta babes juridikoekin. Hala ere, patriarkala zen, eta emakumeek ez zuten bozkatzeko, herri-karguan edo armadan parte hartzeko eskubiderik. Baina emakumeek jarduera politikoetan indar zuzena ez zuten arren, goi-mailako familiakoek negoziazio pribatuen bidez eragina izan zezaketen. Errepublikan zehar zenbait emakume eredugarriak izan ziren, hala nola, Kornelia Afrikarra, Grako anaien ama, eta Fulvia, txanpon erromatarretan azaldu zen lehen emakumea. Inperio garaian, enperadorearen familiako emakumeek botere politiko handia lor zezaketen, eta sarritan artean eta txanpon ofizialetan irudikatzen zituzten. Gizonezkoekin gertatzen den bezala, goi mailako emakumeen bizitza eta usadioen erregistroek behe mailakoenak estaltzen dituzte. Latinezko literaturan emakumeen eguneroko bizitzari buruzko egoerak azaltzen dira, beti ere, gizonekoen begietatik ikusita.
rdf:langString
En la Antigua Roma, todas las mujeres que nacían libres eran ciudadanas (cives), pero no podían votar ni ocupar cargos públicos. Debido a este limitado papel público de la mujer en la Antigua Roma, los historiadores romanos mencionan con menos frecuencia a las mujeres que a los hombres. Sin embargo, mientras que las mujeres romanas en general no tenían ningún poder político directo, las de familias ricas y destacadas podían ejercer (y de hecho ejercían) gran influencia a través del entorno privado. Entre las mujeres excepcionales que han dejado una marca indeleble en la historia están las semilegendarias Lucrecia y Claudia Quinta, cuyas historias tienen un matiz mítico; las decididas mujeres republicanas como Cornelia, madre de los Gracos, y Fulvia, que comandó un ejército y acuñó monedas con su imagen; las mujeres de la dinastía Julio-Claudia como Livia Drusila, la más prominente, que contribuyó a la formación de las costumbres imperiales; y la emperatriz Helena, una fuerza motriz en la propagación del cristianismo. Como sucedió con los hombres, las mujeres de la élite y sus significativos actos políticos eclipsaron a las mujeres de rango inferior en los registros históricos. Las inscripciones y sobre todo los epitafios documentan los nombres de un gran número de mujeres a lo ancho del Imperio romano, pero no nos dicen mucho más de ellas. Algunas instantáneas de la vida diaria se han preservado en los géneros literarios latinos como la comedia, la sátira o la poesía, en especial en los poemas de Catulo y Ovidio que ofrecen vívidos destellos de las mujeres romanas en los comedores y tocadores, en los eventos deportivos y teatrales, de compras, maquillándose, practicando la magia, preocupadas por el embarazo —sin embargo, todo visto a través de ojos masculinos—. Las cartas de Cicerón, por ejemplo, revelan de manera informal como el autoproclamado gran hombre interactuó de puertas para dentro con su esposa Terencia y su hija Tulia, al igual que sus discursos demuestran con menosprecio las varias vías por las que podían disfrutar las romanas de una libre vida sexual y social. El único papel público principal reservado exclusivamente a las mujeres fue en el ámbito religioso: el sacerdocio de las vestales. Libres de cualquier obligación matrimonial o de tener hijos, las vestales se dedicaban al estudio y la correcta observación de los ritos considerados necesarios para la seguridad y supervivencia de Roma, y que no podían ser realizados por los colegios masculinos de sacerdotes.
rdf:langString
La société romaine était une société patriarcale et patrilinéaire stricte. À l’origine clanique (gentilice), l’organisation sociale donnait tout pouvoir (potestas) au père vivant (pater familias) sur l’ensemble de sa descendance, patrimoine compris. Les filles pouvaient quitter cette autorité par le mariage, mais pour passer aussitôt sous une autre autorité masculine. Juridiquement, une Romaine n’était donc jamais pleinement autonome. L’histoire romaine s’étale toutefois sur plus d’un millénaire et la situation effective des femmes évolue au fil du temps, ce qui rend une synthèse difficile.
rdf:langString
Wanita merdeka di Romawi kuno adalah warga negara (cives), namun tak dapat memilih atau memegang . Akibat peran publik mereka yang terbatas, wanita kurang menonjol bila dibandingkan dengan pria dalam sejarah Romawi. Meskipun wanita Romawi tak memegang kekuasaan politik secara langsung, wanita dari keluarga kaya atau elit dapat berpengaruh terhadap panggung perpolitikan Romawi lewat hubungan-hubungan pribadi.
rdf:langString
Freeborn women in ancient Rome were citizens (cives), but could not vote or hold political office. Because of their limited public role, women are named less frequently than men by Roman historians. But while Roman women held no direct political power, those from wealthy or powerful families could and did exert influence through private negotiations. Exceptional women who left an undeniable mark on history include Lucretia and Claudia Quinta, whose stories took on mythic significance; fierce Republican-era women such as Cornelia, mother of the Gracchi, and Fulvia, who commanded an army and issued coins bearing her image; women of the Julio-Claudian dynasty, most prominently Livia (58 BC-AD 29) and Agrippina the Younger (15 AD-59 AD), who contributed to the formation of Imperial mores; and the empress Helena (c.250–330 AD), a driving force in promoting Christianity. As is the case with male members of society, elite women and their politically significant deeds eclipse those of lower status in the historical record. Inscriptions and especially epitaphs document the names of a wide range of women throughout the Roman Empire, but often tell little else about them. Some vivid snapshots of daily life are preserved in Latin literary genres such as comedy, satire, and poetry, particularly the poems of Catullus and Ovid, which offer glimpses of women in Roman dining rooms and boudoirs, at sporting and theatrical events, shopping, putting on makeup, practicing magic, worrying about pregnancy — all, however, through male eyes. The published letters of Cicero, for instance, reveal informally how the self-proclaimed great man interacted on the domestic front with his wife Terentia and daughter Tullia, as his speeches demonstrate through disparagement the various ways Roman women could enjoy a free-spirited sexual and social life. The one major public role reserved solely for women was in the sphere of religion: the priestly office of the Vestals. Forbidden from marriage or sex for a period of thirty years, the Vestals devoted themselves to the study and correct observance of rituals which were deemed necessary for the security and survival of Rome but which could not be performed by the male colleges of priests.
rdf:langString
Le condizioni sociali della donna romana tra la fine del I secolo il principio del II mostrano che erano ormai molto diverse da quelle dei primi secoli della repubblica.
rdf:langString
Romeinse vrouwen (exclusief slavinnen) hadden meer rechten in vergelijking met vrouwen in andere antieke maatschappijen, daar hun leven niet binnenshuis plaatsvond zoals in het oude Griekenland. Ze bezaten echter geen politieke rechten en konden vaak niet vrijelijk beschikken over hun eigen vermogen. De maatschappelijke positie van een vrouw was sterk afhankelijk van haar sociale rang.
rdf:langString
As Mulheres da antiga Roma estavam divididas em várias classes sociais, assim como os homens. Uma mulher romana de nascimento, filha de pais romanos, era considerada uma cidadã romana (civis). Embora não exercessem cargos políticos, devido aos costumes romanos, mulheres ricas ou nascidas em famílias influentes podiam participar da vida política, através do patrocínio de seus candidatos favoritos, como fez Fúlvia ao usar a imensa fortuna para patrocinar agitadores políticos. Outra participação possível seria através da propaganda, usando o prestígio de sua família para conseguir votos para seus candidatos. Do ponto de vista religioso, elas tinham acesso a diversos cargos e sacerdócios religiosos, como o sacerdócio das virgens vestais, que possuíam influência religiosa e política, dispondo, assim, de mais direitos e liberdades que outras mulheres da antiguidade. Ao se falar sobre a história das mulheres da Roma Antiga, é importante levar em consideração um período de tempo extremamente abrangente, desde a época da fundação da Roma antiga até a queda do império romano. Por todo este pedido, o papel e a função exercida pelas mulheres, assim como pelos homens, em determinados aspectos, pode ter variado. Muitas mulheres da Roma antiga entraram para a história, podendo citar-se, entre elas, Lívia, Cornélia, Sulpicia, Tanaquil, Veturia, Messalina e Teodora de Constantinopla.
rdf:langString
Ställningen för kvinnor i antikens Rom genomgick vissa förändringar under seklens lopp. Den beskrivs som strikt under den tidigaste romerska republiken, var relativt fri och jämlik under den sena republiken och det romerska kejsardömet, för att sedan återigen genomgå en förändring efter kristendomens införande på 300-talet. Genom romarrikets utbredning kom romersk lag att gälla över hela medelhavsområdet och en stor del av Västeuropa.
rdf:langString
Вільнонароджені жінки в Стародавньому Римі були громадянками, але не мали правоздатності в політичних відносинах Через те, що життя жінок обмежувалося гендерними ролями, римські історики згадують жінок у своїх працях рідше, ніж чоловіків. Хоч у римлянок не було прямої політичної влади, проте жінки з багатих або впливових сімей мали змогу через приватні переговори здійснювати певний[який?]вплив. Видатні жінки, які залишили незаперечний слід в історії Стародавнього Риму, від Лукреції та Клавдії Квінти, історії яких стали частиною римської міфічної традиції; жорсткі жінки республіканської епохи, такі як Корнелія, мати братів Гракхів, і Фульвія, яка командувала армією і випускала монети, на яких є її зображення; жінки династії Юліїв-Клавдіїв, а саме найбільш видатна Лівія (58 р. до Р.Х - 29 р. після Р.Х), яка зробила значний внесок у формування соціальних стандартів Риму та імператриця Олена (c.250-330 рр. після Р.Х), що сприяла поширенню християнства Інскрипції, а особливо епітафії, документують імена жінок у всій Римській імперії, проте містять мало інформації. Деякі яскраві моменти щоденного життя зберігаються в латинській літературі: в комедіях, сатирі та поезії, особливо вірші Катулла та Овідія, які зображують життя жінок у римських їдальнях та «жіночих кімнатах», на спортивних і театральних заходах; жінок під час покупок, під час фарбування, магії або ж вагітності - все, проте, через призму чоловічого погляду на речі. Опубліковані листи Цицерона, наприклад, неформально показують взаємодію на державному рівні з дружиною Терентією та дочкою Туллією, оскільки його промови демонструють різноманітні способи, якими римляни можуть насолоджуватися сексуальним та суспільним життям бо вони були повіями. Одна з головних громадських ролей, призначених винятково для жінок, мала місце в релігії: жрецька інституція весталок. Вони не могли одружуватися та мати дітей, проте повинні були здійснювати ритуали, які вважалися необхідними для безпеки Риму та не могли бути виконані чоловічими жрецькими колегіями
xsd:nonNegativeInteger
98696
