William de Valence, 1st Earl of Pembroke

http://dbpedia.org/resource/William_de_Valence,_1st_Earl_of_Pembroke an entity of type: Thing

Vilém z Valence (francouzsky Guillaume de Valence, 1225–1230? – 16. nebo 18. května 1296,? Bayonne) byl hrabě z Pembroke. Díky spříznění s Jindřichem III. Plantagenetem se stal důležitou politickou postavou své doby. V Druhé válce baronů podporoval krále a prince Eduarda I. proti rebelům vedeným Šimonem z Montfortu. rdf:langString
William de Valence, 1. Earl of Pembroke (auch Guillaume de Lusignan) (* zwischen 1227 und 1231; † 16. Mai 1296 in ) war ein anglo-französischer Adliger. Er war einer der führenden Lusignans, der aus Frankreich stammenden Halbbrüder des englischen Königs Heinrich III. Als Ausländer geschmäht, hatte er unter den englischen Baronen ein schlechtes Ansehen. Obwohl er jahrelang loyal dem König diente, machte er sich durch sein Verhalten Gegner und wurde zum Feindbild der Adelsopposition unter Simon de Montfort. Während des Zweiten Kriegs der Barone hatte er wichtigen Anteil am Sieg der Partei des Königs. Nach dem Bürgerkrieg diente er seinem Neffen Eduard I. als Diplomat und Militär bis an das Lebensende. rdf:langString
Ο Γουλιέλμος ντε Βαλένς (γαλλικά: Guillaume de Lusignan, ο επιλεγόμενος de Valence‎· απεβ. 18 Μαΐου 1296) από τον Οίκο των Λουζινιάν ήταν Γάλλος ευγενής και ιππότης. Στην εξέγερση των βαρόνων υπό τον κόμη του Λέστερ υποστήριξε τον ετεροθαλή αδελφό του Ερρίκο Γ΄ της Αγγλίας και τον διάδοχο Εδουάρδο Α΄. rdf:langString
Guillaume Ier de Valence (v. 1227-13 juin 1296), issu de la Maison de Lusignan, fut seigneur de Bellac, de Rancon, de Champagnac (1246-1276) de Montignac (château de Montignac). Il devint, par mariage, seigneur de Wexford (Irlande) et comte de Pembroke (Pays de Galles) en 1247 jusqu'à sa mort. En juin 1274, il acheta à Foucher de Villebois la châtellenie de Neuvicq. rdf:langString
William de Valence (died 13 June 1296), born Guillaume de Lusignan, was a French nobleman and knight who became important in English politics due to his relationship to King Henry III of England. He was heavily involved in the Second Barons' War, supporting the King and Prince Edward against the rebels led by Simon de Montfort. He took the name de Valence ("of Valence") after his birthplace, Valence, near Lusignan. rdf:langString
William de Valence, I conte di Pembroke (1225 circa – Kent, 18 maggio 1296), figlio di Isabella d'Angoulême e del suo secondo marito Ugo X di Lusignano. rdf:langString
Guillermo de Valence (muerto el 18 de mayo de 1296), nacido Guillaume Lusignan, fue un noble y caballero francés que jugó un papel relevante en la política inglesa por su relación con Enrique III de Inglaterra. Estuvo fuertemente implicado en la Segunda Guerra de los Barones, apoyando al Rey y al Príncipe Eduardo contra los rebeldes dirigidos por Simon de Montfort. Tomó el nombre de Valence por su lugar de nacimiento, Valence, cerca de Lusignan.[1] rdf:langString
Уильям де Валенс или Уильям де Валанс (фр. Guillaume de Valence, англ. William de Valence) или Гийом де Лузиньян (фр. Guillaume de Lusignan; после 1225 — 16 мая 1296) — сеньор де Валенс, де Беллак, де Ранкон и де Шампаньяк, 1-й с 1247 года, 1-й граф Валенс/граф Пембрук ранее 1264 года, сын Гуго X де Лузиньяна, графа де Ла Марш, и Изабеллы, графини Ангулема. Валенс умер в 1296 году, ему наследовал третий сын Эмар де Валенс. rdf:langString
rdf:langString Vilém z Valence
rdf:langString William de Valence, 1. Earl of Pembroke
rdf:langString Γουλιέλμος Α΄ του Βαλάνς
rdf:langString Guillermo de Valence
rdf:langString Guillaume Ier de Valence
rdf:langString William de Valence, I conte di Pembroke
rdf:langString Уильям де Валенс, 1-й граф Пембрук
rdf:langString William de Valence, 1st Earl of Pembroke
rdf:langString William de Valence
rdf:langString William de Valence
xsd:date 1296-06-13
xsd:integer 559378
xsd:integer 1117204676
rdf:langString Wife
rdf:langString  
rdf:langString Heraldic shield of de Valence from his tomb in Westminster Abbey. Champlevee enamel with Diapering: Barry of argent and azure, an orle of martlets gules
xsd:date 1296-06-13
xsd:integer 6
xsd:integer 78
rdf:langString Joan de Munchensi
xsd:integer 21
xsd:integer 1247
rdf:langString Pembroke, Earls of
rdf:langString Vilém z Valence (francouzsky Guillaume de Valence, 1225–1230? – 16. nebo 18. května 1296,? Bayonne) byl hrabě z Pembroke. Díky spříznění s Jindřichem III. Plantagenetem se stal důležitou politickou postavou své doby. V Druhé válce baronů podporoval krále a prince Eduarda I. proti rebelům vedeným Šimonem z Montfortu.
rdf:langString William de Valence, 1. Earl of Pembroke (auch Guillaume de Lusignan) (* zwischen 1227 und 1231; † 16. Mai 1296 in ) war ein anglo-französischer Adliger. Er war einer der führenden Lusignans, der aus Frankreich stammenden Halbbrüder des englischen Königs Heinrich III. Als Ausländer geschmäht, hatte er unter den englischen Baronen ein schlechtes Ansehen. Obwohl er jahrelang loyal dem König diente, machte er sich durch sein Verhalten Gegner und wurde zum Feindbild der Adelsopposition unter Simon de Montfort. Während des Zweiten Kriegs der Barone hatte er wichtigen Anteil am Sieg der Partei des Königs. Nach dem Bürgerkrieg diente er seinem Neffen Eduard I. als Diplomat und Militär bis an das Lebensende.
rdf:langString Ο Γουλιέλμος ντε Βαλένς (γαλλικά: Guillaume de Lusignan, ο επιλεγόμενος de Valence‎· απεβ. 18 Μαΐου 1296) από τον Οίκο των Λουζινιάν ήταν Γάλλος ευγενής και ιππότης. Στην εξέγερση των βαρόνων υπό τον κόμη του Λέστερ υποστήριξε τον ετεροθαλή αδελφό του Ερρίκο Γ΄ της Αγγλίας και τον διάδοχο Εδουάρδο Α΄.
rdf:langString Guillaume Ier de Valence (v. 1227-13 juin 1296), issu de la Maison de Lusignan, fut seigneur de Bellac, de Rancon, de Champagnac (1246-1276) de Montignac (château de Montignac). Il devint, par mariage, seigneur de Wexford (Irlande) et comte de Pembroke (Pays de Galles) en 1247 jusqu'à sa mort. En juin 1274, il acheta à Foucher de Villebois la châtellenie de Neuvicq.
rdf:langString Guillermo de Valence (muerto el 18 de mayo de 1296), nacido Guillaume Lusignan, fue un noble y caballero francés que jugó un papel relevante en la política inglesa por su relación con Enrique III de Inglaterra. Estuvo fuertemente implicado en la Segunda Guerra de los Barones, apoyando al Rey y al Príncipe Eduardo contra los rebeldes dirigidos por Simon de Montfort. Tomó el nombre de Valence por su lugar de nacimiento, Valence, cerca de Lusignan.[1] Era el cuarto hijo de Isabel de Angulema, viuda de Juan I de Inglaterra, con su segundo marido, Hugo X de Lusignan, Conde de La Marche, y por tanto medio hermano de Enrique III, y tío de Eduardo I. William nació en la abadía de Valence, Couhé-Vérac, Vienne, Poitou-Charentes, cerca de Lusignan, en algún momento a finales de los años 1220 (su hermana mayor Alice nació en 1224).​
rdf:langString William de Valence (died 13 June 1296), born Guillaume de Lusignan, was a French nobleman and knight who became important in English politics due to his relationship to King Henry III of England. He was heavily involved in the Second Barons' War, supporting the King and Prince Edward against the rebels led by Simon de Montfort. He took the name de Valence ("of Valence") after his birthplace, Valence, near Lusignan.
rdf:langString William de Valence, I conte di Pembroke (1225 circa – Kent, 18 maggio 1296), figlio di Isabella d'Angoulême e del suo secondo marito Ugo X di Lusignano.
rdf:langString Уильям де Валенс или Уильям де Валанс (фр. Guillaume de Valence, англ. William de Valence) или Гийом де Лузиньян (фр. Guillaume de Lusignan; после 1225 — 16 мая 1296) — сеньор де Валенс, де Беллак, де Ранкон и де Шампаньяк, 1-й с 1247 года, 1-й граф Валенс/граф Пембрук ранее 1264 года, сын Гуго X де Лузиньяна, графа де Ла Марш, и Изабеллы, графини Ангулема. Будучи единоутробным братом короля Генриха III и не имея больших владений во Франции, Уильям перебрался в Англию, где король женил его на богатой наследнице. Благодаря браку Валенс получил часть владений графов Пембруков, включая замок Пембрук, однако попытки расширить наследство привели к конфликтам с представителями могущественных родов Клеров и Богунов, которым достались другие части наследства Пембруков. Постепенно Уильям, который по месту рождения получил прозвание Валенс, приобрёл большое влияние при королевском дворе, однако родственникам королевы (жены Генриха III) постепенно удалось оттеснить его от активного влияния на английскую политику. После принятия в 1258 году так называемых «Оксфордских провизий» был вынужден отправиться в изгнание, которое продлилось до 1261 года. Во время Второй баронской войны королю удалось перетянуть Валенса на свою сторону, и до окончания войны он сохранял лояльность королю. В это время он сблизился с наследным принцем Эдуардом. Валенс вместе с принцем принимал участие в Девятом крестовом походе, а после того как Эдуард стал королём под именем Эдуарда I, занимал видное место при королевском дворе. Также Валенс был одним из командующих во время королевских кампаний в Гаскони и Уэльсе, а также выполнял различные дипломатические миссии. Валенс умер в 1296 году, ему наследовал третий сын Эмар де Валенс.
rdf:langString no
xsd:nonNegativeInteger 9694
rdf:langString Earl of Pembroke

data from the linked data cloud