William Henry Pope (Canadian politician)

rdf:langString William Henry Pope

rdf:langString William Henry Pope (ur. 29 maja 1825, zm. 7 października 1879) – kanadyjski polityk konserwatywny drugiej połowy XIX wieku związany z prowincją Wyspa Księcia Edwarda. Był uczestnikiem konferencji w Charlottetown i Québecu. Zaliczany jest do grona Ojców Konfederacji, której był gorącym zwolennikiem. Pope urodzony na wyspie, pochodził z jednej z najbardziej prominentnych rodzin wyspiarskich, tak ze strony ojca, jak i matki z domu Colledge. Ukończył szkołę w rodzinnym kraju, a następnie studiował prawo w Anglii. W 1847 zaczął praktykować prawo, jednocześnie zajmując się prawem ziemskim i obrotem nieruchomościami. Począwszy od 1850 zaczął się udzielać w partii konserwatywnej, a w 1859 był już znanym politykiem. Jednocześnie zaczął się udzielać jako publicysta wydając pismo The Islander. W swych przekonaniach dotyczących najistotniejszego problemu wyspy – tzw. „nieobecnych posiadaczy” (zobacz Historia Wyspy Księcia Edwarda) stał na stanowisku poszanowania praw właścicieli. Brał także udział w kryzysie 1859, jaki narósł w wyniku napięcia pomiędzy społecznościami protestanckimi i katolickimi na wyspie. Pope prowadził działania w celu zażegnania sporów, tak aby kwestie wyznaniowe nie podzieliły zwolenników partii konserwatywnej. Ostatecznie mediacje nie doprowadziły do pojednania i podobnie jak w innych częściach Kanady katolicy w swej większości skłonili się w stronę liberałów, podczas gdy protestanci popierali konserwatystów. Pope był jednym z nielicznych polityków z Wyspy popierających Konfederację. Jego postawa kosztowała go utratę wpływów w partii i zmusiła do chwilowego wycofania się z polityki. Pozostając w tym czasie poza oficjalną polityką poświęcił się sprawie propagowania konfederacji w swym piśmie. Gdy w pięć lat później Wyspa została ostatecznie przyłączona do Kanady na warunkach wynegocjowanych przez , brata Williama, powrócił do życia politycznego obejmując stanowisko sędziego naczelnego Wyspy Księcia Edwarda, przechodząc do historii jako znakomity sędzia i reformator kodeksów. U schyłku życia rozpoczął pracę nad historia wyspy, którą przerwała mu śmierć w 1879.