Weimar Classicism
http://dbpedia.org/resource/Weimar_Classicism an entity of type: Thing
فايمار الكلاسيكية ( (بالألمانية: Weimarer Klassik) كانت حركة أدبية وثقافية ألمانية، أسس ممارسوها إنسانية جديدة من توليف الأفكار من الرومانسية والكلاسيكية وعصر التنوير. كان من المفترض أن سميت باسم مدينة فايمار، ألمانيا، لأن كبار مؤلفي فايمار الكلاسيكية عاشوا هناك. استمرت حركة فايمار كلاسيك ثلاث وثلاثين عامًا، من 1772 إلى 1805، وشارك فيها مثقفون مثل يوهان فولفغانغ فون غوته ويوهان جوتفريد هيردر وفريدريش شيلر وكريستوف مارتن فيلاند. وبعد ذلك تم التركيز على جوته وشيلر خلال الفترة 1788-1805.
rdf:langString
Der Ausdruck Weimarer Klassik bezeichnete im Verständnis des 19. Jahrhunderts die Zeit, in der das „Viergestirn“ Wieland, Goethe, Herder und Schiller in Weimar wirkte. Im engeren Sinn wird die Epoche nach Johann Wolfgang Goethes erster Italienreise 1786 damit bezeichnet. Die Weimarer Klassik dauerte etwa bis zu Goethes Tod 1832. Oft wird mit Weimarer Klassik auch nur die gemeinsame Schaffensperiode der befreundeten Dichter Goethe und Schiller bezeichnet, die von 1794 bis 1805 andauerte und mit dem Briefwechsel zwischen beiden einsetzte.
rdf:langString
Le classicisme de Weimar (Weimarer Klassik ou Weimarer Klassizismus) est un mouvement littéraire allemand de la fin du XVIIIe siècle et du début du XIXe siècle, marqué par l'activité d'un quatuor d'écrivains installés dans la ville de Weimar : Christoph Martin Wieland, Johann Gottfried von Herder, Johann Wolfgang von Goethe et Friedrich von Schiller. Le terme désigne en particulier la période qui suivit le premier voyage en Italie de Goethe en 1786, et se prolongea jusqu'à la mort de Schiller en 1805. Un élément de grande importance en fut l'amitié entre ces deux poètes, qui dura de 1794 à 1805.
rdf:langString
Klasyka weimarska (niem. Weimarer Klassik) – epoka w literaturze niemieckiej, trwająca od powrotu Goethego z Włoch w 1786 roku do śmierci Schillera w 1805 roku. Obejmuje twórczość autorów zamieszkujących Weimar i tworzących pod mecenatem Księcia Karola Augusta: Goethego, Schillera, Wielanda i Herdera. Głównym gatunkiem literackim uprawianym przez tych autorów był dramat: klasyczny, zachowujący zasadę trzech jedności. Ich pisarstwo promowało ideały oświeceniowe i humanistyczne. Dominowały tematy historyczne i mitologiczne.
rdf:langString
魏瑪的古典主義在德國文學中指的是1786年约翰·沃尔夫冈·冯·歌德的第一次意大利旅行之後的階段，魏玛的古典主义大约延续到1810年。有时，魏玛的古典主义也被用来指称有着亲密友谊的作家歌德与席勒共同的创作时期，这段时期始于1794年，终于1805年。
rdf:langString
Вираз веймарський класицизм, або веймарська класика (нім. Weimarer Klassik) виник у XIX столітті на позначення періоду, коли у Веймарі жили та працювали Крістоф Мартін Віланд, Йоганн Вольфганг фон Гете, Йоганн-Готфрід Гердер і Фрідріх Шиллер. Цю добу часто окреслюють мандрівкою Ґете до Італії в 1786 році та смертю Шиллера в 1805 році; головним літературним жанром, у якому творили автори, стала драма, в якій дотримувались правила трьох єдностей. Їхня письменницька діяльність поширювала гуманістичні та просвітницькі ідеали. У творах домінувала історична та мітологічна тематика.
rdf:langString
El classicisme de Weimar (en alemany: Weimarer Klassik o Weimarer Klassizismus) va ser un moviment cultural i literari que començà a Alemanya de la mà de Johann Wolfgang Von Goethe i Johann Christoph Friedrich Von Schiller i es propagà per tot Europa. Tot i l'interès que despertà a l'interior, i l'emulació del que entenien com «clàssic», no va disposar d'un ampli seguiment. Els seus esforços dirigits a educar i realçar la seva societat durant el període de 1788–1832 va aportar contribucions profundes i duradores en àrees com la filosofia, la ciència, la psicologia, l'art i l'estètica.
rdf:langString
Výraz Výmarská klasika (německy Weimarer Klassik) vznikl v průběhu 19. století k označení období, kdy „čtyřhvězdí“ Wieland, Goethe, Herder a Schiller působilo ve Výmaru. Toto období bývá často ohraničováno Goethovou italskou cestou roku 1786 a Schillerovou smrtí roku 1805; někdy se jím míní pouze období „estetické aliance“, společných básnických snah Goethových a Schillerových (1794–1805).
rdf:langString
La esprimo Vajmara klasikismo, germane Weimarer Klassik [VAJmara KLAsik] en la literatura kompreno de la 19-a jarcento priskribas la epokon kiam en la germana urbeto Vajmaro aktivis la verkista kaj poeta kvaropo de Christoph Martin Wieland, Johann Wolfgang von Goethe, Johann Gottfried Herder kaj Friedrich Schiller. En pli strikta senco la nocio karakterizas la epokon de la unua vojaĝo de Johann Wolfgang Goethe al Italio en 1786 ĝis la morto de Goethe en 1832. Ofte la termino ankaŭ difiniĝas ankoraŭ pli limigite nur kiel la komuna krea periodo de la amikaj verkistoj Goethe kaj Schiller inter la jaroj 1794 kaj 1805 - tiu periodo komenciĝis per intensa letera korespondado inter ambaŭ.
rdf:langString
El Clasicismo de Weimar (en el alemán original, Weimarer Klassik o Weimarer Klassizismus) fue un movimiento cultural y literario europeo cuyas ideas centrales parten de la obra de Johann Wolfgang von Goethe y Johann Christoph Friedrich von Schiller en el periodo 1788–1832.
rdf:langString
Weimarko klasizismoa (jatorrizko alemanez Weimarer Klassik edo Weimarer Klassizismus) eta literario europar bat izan zen, zeinen funtsezko ideiak Johann Wolfgang von Goethe eta Friedrich Schillerren lanetatik datozen 1788 eta 1832 arteko tartean.
rdf:langString
Il Classicismo di Weimar (in tedesco Weimarer Klassik) è stato un movimento letterario e culturale tedesco, i cui praticanti stabilirono un nuovo umanesimo dalla sintesi di idee del Romanticismo, del Classicismo e dell'Illuminismo. Presumibilmente prese il nome dalla città di Weimar, in Germania, perché lì vivevano i principali autori del Classicismo di Weimar.
rdf:langString
Weimar Classicism (German: Weimarer Klassik) was a German literary and cultural movement, whose practitioners established a new humanism from the synthesis of ideas from Romanticism, Classicism, and the Age of Enlightenment. It was named after the city of Weimar, Germany, because the leading authors of Weimar Classicism lived there.
rdf:langString
O Classicismo de Weimar (dt. Weimarer Klassik) é um período cultural da Alemanha em que a atividade criativa das quatro maiores personalidades intelectuais da época (Goethe, Schiller, Wieland e Herder) apresenta seu apogeu. Seu início é comumente datado em 1786, com a primeira viagem de Goethe à Itália, e como seu fim estabeleceu-se a morte de Schiller em 1805. Referindo-se a esse período em sua obra Da Alemanha, Madame de Stäel afirma:
rdf:langString
Weimarklassicismen (tyska: Weimarer Klassik) betecknar en litterär rörelse i Tyskland, framförallt i Weimar och Jena i övergången mellan 1700- och 1800-talet. Weimarklassicismen i vid bemärkelse avser "de fyra stjärnorna från Weimars" litterära produktion, det vill säga Christoph Martin Wieland, Johann Wolfgang Goethe, Johann Gottfried Herder och Friedrich Schiller. Ofta begränsas begreppet till Schillers och Goethes samverkan mellan 1794 och 1805. Weimarklassicismen varade till tiden för Schillers död 1805.
rdf:langString
Веймарский классицизм (нем. Weimarer Klassik) — направление в немецкой литературе и культуре, связанное с именами Иоганна Вольфганга Гёте и Фридриха Шиллера. Начало периода веймарского классицизма определяют поездкой Гёте в Италию в 1786—1788 годах и переездом Шиллера в Веймар в 1799 году. В период своего расцвета веймарские классики вели совместную работу, выработали новую эстетическую программу, которая завершила историю немецкого Просвещения и внесла вклад в развитие всей немецкой литературы.
rdf:langString
rdf:langString
فايمار الكلاسيكية
rdf:langString
Classicisme de Weimar
rdf:langString
Výmarská klasika
rdf:langString
Weimarer Klassik
rdf:langString
Vajmara klasikismo
rdf:langString
Weimarko klasizismoa
rdf:langString
Clasicismo de Weimar
rdf:langString
Klasisisme Weimar
rdf:langString
Classicisme de Weimar
rdf:langString
Classicismo di Weimar
rdf:langString
Weimar Classicism
rdf:langString
Classicismo de Weimar
rdf:langString
Klasyka weimarska
rdf:langString
Веймарский классицизм
rdf:langString
Weimarklassicismen
rdf:langString
Веймарський класицизм
rdf:langString
魏玛的古典主义
xsd:integer
4581658
xsd:integer
1116376000
rdf:langString
El classicisme de Weimar (en alemany: Weimarer Klassik o Weimarer Klassizismus) va ser un moviment cultural i literari que començà a Alemanya de la mà de Johann Wolfgang Von Goethe i Johann Christoph Friedrich Von Schiller i es propagà per tot Europa. Tot i l'interès que despertà a l'interior, i l'emulació del que entenien com «clàssic», no va disposar d'un ampli seguiment. Els seus esforços dirigits a educar i realçar la seva societat durant el període de 1788–1832 va aportar contribucions profundes i duradores en àrees com la filosofia, la ciència, la psicologia, l'art i l'estètica. La fundació Klassik Stiftung Weimar administra parcs, patrimoni arquitectònic, col·leccions artístiques així com un arxiu i un centre de recerca, considerats com un dels més importants d'Alemanya. Onze dels seus entitats són part del conjunt , Patrimoni de la Humanitat des del 1998.
rdf:langString
فايمار الكلاسيكية ( (بالألمانية: Weimarer Klassik) كانت حركة أدبية وثقافية ألمانية، أسس ممارسوها إنسانية جديدة من توليف الأفكار من الرومانسية والكلاسيكية وعصر التنوير. كان من المفترض أن سميت باسم مدينة فايمار، ألمانيا، لأن كبار مؤلفي فايمار الكلاسيكية عاشوا هناك. استمرت حركة فايمار كلاسيك ثلاث وثلاثين عامًا، من 1772 إلى 1805، وشارك فيها مثقفون مثل يوهان فولفغانغ فون غوته ويوهان جوتفريد هيردر وفريدريش شيلر وكريستوف مارتن فيلاند. وبعد ذلك تم التركيز على جوته وشيلر خلال الفترة 1788-1805.
rdf:langString
Výraz Výmarská klasika (německy Weimarer Klassik) vznikl v průběhu 19. století k označení období, kdy „čtyřhvězdí“ Wieland, Goethe, Herder a Schiller působilo ve Výmaru. Toto období bývá často ohraničováno Goethovou italskou cestou roku 1786 a Schillerovou smrtí roku 1805; někdy se jím míní pouze období „estetické aliance“, společných básnických snah Goethových a Schillerových (1794–1805). Autoři netvořili hnutí jako např. avantgardy 20. století a nikdo z těchto básníků se za klasika neoznačoval. Proto také bývá výraz výmarská klasika v literární vědě někdy zpochybňován. Vznikl jednak pro návaznost autorů na antickou literaturu (jak v motivech, tak ve formální výstavbě textů), ale také jako zpětné označení klasického období německého básnictví. Kromě návaznosti na antiku (velmi výrazná u Wielanda, ale např. i v Goethově Ifigenii na Tauridě) spojovaly tvorbu tohoto období také osvícenské i romantické prvky. Je zde patrná snaha o harmonické pojetí člověka, které skloubí osvícenskou rozumovost s romantickou citovostí, vystupňovanou dříve hnutím Sturm und Drang. Proto se odklánějí od Francouzské revoluce a také od estetiky Immanuela Kanta, zejména v Schillerových Listech o estetické výchově, kde formuloval ideál estetické výchovy člověka. Schiller velmi často bral své náměty z historie, Goethe spíše z přírody; je to patrné ještě v jeho pozdějším románu Spříznění volbou.
rdf:langString
Der Ausdruck Weimarer Klassik bezeichnete im Verständnis des 19. Jahrhunderts die Zeit, in der das „Viergestirn“ Wieland, Goethe, Herder und Schiller in Weimar wirkte. Im engeren Sinn wird die Epoche nach Johann Wolfgang Goethes erster Italienreise 1786 damit bezeichnet. Die Weimarer Klassik dauerte etwa bis zu Goethes Tod 1832. Oft wird mit Weimarer Klassik auch nur die gemeinsame Schaffensperiode der befreundeten Dichter Goethe und Schiller bezeichnet, die von 1794 bis 1805 andauerte und mit dem Briefwechsel zwischen beiden einsetzte.
rdf:langString
La esprimo Vajmara klasikismo, germane Weimarer Klassik [VAJmara KLAsik] en la literatura kompreno de la 19-a jarcento priskribas la epokon kiam en la germana urbeto Vajmaro aktivis la verkista kaj poeta kvaropo de Christoph Martin Wieland, Johann Wolfgang von Goethe, Johann Gottfried Herder kaj Friedrich Schiller. En pli strikta senco la nocio karakterizas la epokon de la unua vojaĝo de Johann Wolfgang Goethe al Italio en 1786 ĝis la morto de Goethe en 1832. Ofte la termino ankaŭ difiniĝas ankoraŭ pli limigite nur kiel la komuna krea periodo de la amikaj verkistoj Goethe kaj Schiller inter la jaroj 1794 kaj 1805 - tiu periodo komenciĝis per intensa letera korespondado inter ambaŭ. La termino nur kreiĝis dum al 19-a jarcento, post kiam ĉiuj kvar verkistoj jam mortis: neniu el la kvar venintus al la ideo nomi sin mem "klasikulo". Sed pro tio ke samtempe proksimume inter 1770 kaj 1830 en tuta Eŭropo furoris la stilo de klasikismo, la kopiado de la klasikaj stiloj de antikva Grekio kaj la Romia Regno, aparte farado de statuoj, pentraĵoj kaj arkitekturo de antikvaj temploj, kaj paralele al tiu ankaŭ en la germanlingva literaturo remalkovriĝis, novtradukiĝis kaj rerakontiĝis la dramoj, tragedioj kaj epopeoj de la helena kaj romia civilizoj (aparte intense per Goethe), la literaturaj kritikistoj sentis ke el vidpunkto de estontaj generacioj bone taŭgus nomi la literaturon tiam kreitan en Vajmaro nova "klasika epoko".
rdf:langString
El Clasicismo de Weimar (en el alemán original, Weimarer Klassik o Weimarer Klassizismus) fue un movimiento cultural y literario europeo cuyas ideas centrales parten de la obra de Johann Wolfgang von Goethe y Johann Christoph Friedrich von Schiller en el periodo 1788–1832. Aunque el estatus del Clasicismo de Weimar como «movimiento» y «clásico» ha sido cuestionado por algunos académicos e historiadores, especialmente fuera de Alemania, su creciente importancia inmediata precipitó una mayor consciencia de ella dentro de los participantes del movimiento y entre los estudiosos alemanes. Ya que hoy en día apenas se siguen las visiones personales de Goethe y Schiller sobre la Antigüedad Clásica, se ha remarcado que fueron precursores «prematuros» del movimiento. Es, sin embargo, claro que sus esfuerzos profundizaron y contribuyeron en áreas como la filosofía, la ciencia, la psicología, el arte, la literatura y la estética.
rdf:langString
Weimarko klasizismoa (jatorrizko alemanez Weimarer Klassik edo Weimarer Klassizismus) eta literario europar bat izan zen, zeinen funtsezko ideiak Johann Wolfgang von Goethe eta Friedrich Schillerren lanetatik datozen 1788 eta 1832 arteko tartean. Weimarko klasizismoaren estatusa "mugimendu" eta "klasiko" bezala zenbait akademilarik eta historialarik zalantzan jarri duten arren, bereziki Alemaniatik kanpo, bere berehalako garrantzi geroz eta handiagoak berari buruzko kontzientzia handiago bat ekarri zuen mugimenduko partehartzaileen artean eta ikastun alemaniarren artean. Gaur egun jada Goethek eta Schillerrek Antzinaro Klasikoari buruz zituzten ikuspegi pertsonalak jarraitzen ez direnez, mugimenduaren aitzindari "goiztiarrak" izan zirela azpimarratu da. Alabaina, argi dago euren ahaleginek filosofia, zientzia, psikologia, artea, literatura eta estetika bezalako esparruetan sakondu eta ekarpenak egin zituztela.
rdf:langString
Le classicisme de Weimar (Weimarer Klassik ou Weimarer Klassizismus) est un mouvement littéraire allemand de la fin du XVIIIe siècle et du début du XIXe siècle, marqué par l'activité d'un quatuor d'écrivains installés dans la ville de Weimar : Christoph Martin Wieland, Johann Gottfried von Herder, Johann Wolfgang von Goethe et Friedrich von Schiller. Le terme désigne en particulier la période qui suivit le premier voyage en Italie de Goethe en 1786, et se prolongea jusqu'à la mort de Schiller en 1805. Un élément de grande importance en fut l'amitié entre ces deux poètes, qui dura de 1794 à 1805.
rdf:langString
Il Classicismo di Weimar (in tedesco Weimarer Klassik) è stato un movimento letterario e culturale tedesco, i cui praticanti stabilirono un nuovo umanesimo dalla sintesi di idee del Romanticismo, del Classicismo e dell'Illuminismo. Presumibilmente prese il nome dalla città di Weimar, in Germania, perché lì vivevano i principali autori del Classicismo di Weimar. Il movimento Weimarer Klassik durò trentatré anni, dal 1772 al 1805, e coinvolse intellettuali come Johann Wolfgang von Goethe, Johann Gottfried Herder, Friedrich Schiller e Christoph Martin Wieland e poi si concentrò su Goethe e Schiller nel periodo 1788–1805.
rdf:langString
Weimar Classicism (German: Weimarer Klassik) was a German literary and cultural movement, whose practitioners established a new humanism from the synthesis of ideas from Romanticism, Classicism, and the Age of Enlightenment. It was named after the city of Weimar, Germany, because the leading authors of Weimar Classicism lived there. The Weimarer Klassik movement lasted thirty-three years, from 1772 until 1805, and involved intellectuals such as Johann Wolfgang von Goethe, Johann Gottfried Herder, Friedrich Schiller, and Christoph Martin Wieland; and then was concentrated upon Goethe and Schiller during the period 1788–1805.
rdf:langString
Klasyka weimarska (niem. Weimarer Klassik) – epoka w literaturze niemieckiej, trwająca od powrotu Goethego z Włoch w 1786 roku do śmierci Schillera w 1805 roku. Obejmuje twórczość autorów zamieszkujących Weimar i tworzących pod mecenatem Księcia Karola Augusta: Goethego, Schillera, Wielanda i Herdera. Głównym gatunkiem literackim uprawianym przez tych autorów był dramat: klasyczny, zachowujący zasadę trzech jedności. Ich pisarstwo promowało ideały oświeceniowe i humanistyczne. Dominowały tematy historyczne i mitologiczne.
rdf:langString
O Classicismo de Weimar (dt. Weimarer Klassik) é um período cultural da Alemanha em que a atividade criativa das quatro maiores personalidades intelectuais da época (Goethe, Schiller, Wieland e Herder) apresenta seu apogeu. Seu início é comumente datado em 1786, com a primeira viagem de Goethe à Itália, e como seu fim estabeleceu-se a morte de Schiller em 1805. As características principais do período são a tentativa de resgate de padrões artísticos e estéticos da Grécia antiga; a orientação por ideais humanistas, de harmonia e tolerância a serem alcançados através da arte e da literatura por meio da ""; a síntese de ideias do Romantismo e do Iluminismo; dentre outras. Weimar ascende como a capital intelectual da Europa pelas mãos da princesa Anna Amalia, que reuniu os principais nomes da época com o intuito primordial de conduzir a educação de seus filhos. O duque Carlos Augusto também teve um papel central no florescimento cultural de Weimar, ao ter Goethe como seu principal conselheiro e diretor do teatro de Weimar. Referindo-se a esse período em sua obra Da Alemanha, Madame de Stäel afirma: Weimar era tida como a Atenas da Alemanha, e, com efeito, tratava-se do único lugar [alemão] onde o interesse pelas belas-artes foi por assim dizer nacional, servindo de laço fraternal entre as pessoas de diversos níveis.
rdf:langString
Weimarklassicismen (tyska: Weimarer Klassik) betecknar en litterär rörelse i Tyskland, framförallt i Weimar och Jena i övergången mellan 1700- och 1800-talet. Weimarklassicismen i vid bemärkelse avser "de fyra stjärnorna från Weimars" litterära produktion, det vill säga Christoph Martin Wieland, Johann Wolfgang Goethe, Johann Gottfried Herder och Friedrich Schiller. Ofta begränsas begreppet till Schillers och Goethes samverkan mellan 1794 och 1805. Weimarklassicismen varade till tiden för Schillers död 1805. Innehållsmässigt handlade Weimarklassicismen om att etablera en ny humanism. Detta skulle ske på grundval av romantikens, klassicismens och upplysningstidens idéer.
rdf:langString
Веймарский классицизм (нем. Weimarer Klassik) — направление в немецкой литературе и культуре, связанное с именами Иоганна Вольфганга Гёте и Фридриха Шиллера. Начало периода веймарского классицизма определяют поездкой Гёте в Италию в 1786—1788 годах и переездом Шиллера в Веймар в 1799 году. В период своего расцвета веймарские классики вели совместную работу, выработали новую эстетическую программу, которая завершила историю немецкого Просвещения и внесла вклад в развитие всей немецкой литературы. Гёте и Шиллер считали, что задача искусства — утвердить положительные, гуманистические идеалы красоты и гармонии и тем самым содействовать духовному подъёму и пробуждению национального самосознания. Они обращались к идеалам «благородной простоты и спокойного величия» Античности, открытых Иоганном Иоахимом Винкельманом в «Истории искусства древности», которому Гёте посвятил в 1805 году программную статью «Винкельман и его век». Шиллер написал «Письма об эстетическом воспитании человека», «О наивной и сентиментальной поэзии». Гёте излагал свои мысли об искусстве на страницах собственного журнала «Пропилеи», Шиллер — в журналах «Оры» и «Альманах муз». Единомышленником Гёте и Шиллера стал Иоганн Готфрид Гердер, которому Античность в его «Письмах для поощрения гуманности» видится школой гуманизма. Гёте и Шиллер стремились возродить литературные формы Античности и стилизовали соответствующим образом свои произведения, несмотря на то, что их любимым жанром оставалась баллада. Влияние античной стихотворной метрики древнеримских лириков Катулла, Тибулла и Проперция прослеживается в «Римских элегиях» Гёте. Его эпос «Рейнеке-лис» написан гекзаметром. «Венецианские эпиграммы» написаны Гёте по образцу творчества Марциала. «Ксении», посвящённые литературным проблемам, Гёте и Шиллер сочинили в форме античного дистиха. «Мессинская невеста» написана Шиллером по итогам изучения драматургии Эсхила.
rdf:langString
魏瑪的古典主義在德國文學中指的是1786年约翰·沃尔夫冈·冯·歌德的第一次意大利旅行之後的階段，魏玛的古典主义大约延续到1810年。有时，魏玛的古典主义也被用来指称有着亲密友谊的作家歌德与席勒共同的创作时期，这段时期始于1794年，终于1805年。
rdf:langString
Вираз веймарський класицизм, або веймарська класика (нім. Weimarer Klassik) виник у XIX столітті на позначення періоду, коли у Веймарі жили та працювали Крістоф Мартін Віланд, Йоганн Вольфганг фон Гете, Йоганн-Готфрід Гердер і Фрідріх Шиллер. Цю добу часто окреслюють мандрівкою Ґете до Італії в 1786 році та смертю Шиллера в 1805 році; головним літературним жанром, у якому творили автори, стала драма, в якій дотримувались правила трьох єдностей. Їхня письменницька діяльність поширювала гуманістичні та просвітницькі ідеали. У творах домінувала історична та мітологічна тематика.
xsd:nonNegativeInteger
20877
