Vyatichi
http://dbpedia.org/resource/Vyatichi an entity of type: WikicatSlavicEthnicGroups
Les Viatitches sont un peuple slave oriental vivant dans le bassin de l'Oka puis colonisant le bassin de la Moskova et dont la présence est attestée dans les chroniques russes et dans de nombreux vestiges archéologiques. La dernière mention de ce peuple dans les Chroniques date de 1197 mais des témoignages indirects courent jusqu'au début du XIVe siècle.
rdf:langString
ヴャチチ族（ヴャチチぞく、ロシア語: вятичи、ウクライナ語: в'ятичі、ベラルーシ語: вяцічы）とは、8世紀から13世紀にかけてオカ川の上流・中流域（現ロシア ・ モスクワ州、カルーガ州、オリョール州、スモレンスク州、トゥーラ州、ヴォロネジ州、リペツク州）に居住していた、東スラヴ民族の部族集団である。また、роменско-борщевская文化(ru)（考古学的な文化の名称）はヴャチチ族によるものである。
rdf:langString
De Vjatitsjen of Vjatitsji (Russisch: вятичи) waren een Slavische stam die een deel van het Okabekken bewoonde.
rdf:langString
Vjatitjerna var en östslavisk stam under 700-1100-talet som hade sina bosättningar i Oka-flodens bäcken. Nestorskrönikan menar att stammens anfader skall ha varit en man vid namn Vyatko eller Vjatko, därav namnet. De skall huvudsakligen ha varit sysselsatta med jordbruk och boskapsuppfödning. Under 800- och 900-talet betalade de tribut till khazarerna och till furstarna i Kiev. Den sista direkta skriftliga hänvisningen till vjatitjerna var i en krönika daterad 1197 och det område som de bebodde delades upp mellan furstarna av Tjernigov och Suzdal under senare delen av 1100-talet.
rdf:langString
Вя́тичи (др.-рус. вѧти́чи, вяти́чи) — восточнославянский племенной союз, населявший в VIII—XIII веках бассейн Верхней и Средней Оки и Верхнего Дона (на территории современных Московской, Брянской, Калужской, Орловской, Рязанской, Смоленской, Тульской, Воронежской и Липецкой областей). Археологические памятники представлены ромено-борщёвской археологической культурой.
rdf:langString
В'я́тичі (дав.-рус. вѧтичи) — союз східнослов'янських племен, які мешкали у верхній та середній течії Оки та в низині річки Москви у VIII—XIII ст. Сусідами в'ятичів на заході були кривичі та радимичі, на південному заході — сіверяни. На півночі в'ятичі поступово асимілювали фіно-угорські племена, насамперед мері та балтомовних народів, зокрема голяді, на північному сході межували з муромою та мещерою, на сході — з мордвою. Одне з головних племен, що стало основою формування російського народу.
rdf:langString
Die Wjatitschen (russisch вя́тичи) waren ein Verband ostslawischer Stämme, die in der zweiten Hälfte des 1. Jahrtausends n. Chr. Gebiete an der Oka und Moskva bewohnten. Neben Ilmenslawen, Kriviči, Severjane u. a. gehören sie zu den Stämmen, aus denen die Russen hervorgegangen sind. Unter den Befestigungen des Moskauer Kremls stoßen Archäologen immer wieder auf Spuren einer alten Siedlung der Wjatitschen. Ihre Kurgane und Siedlungsspuren existieren zahlreich entlang der Oka und des Oberlaufs des Don.
rdf:langString
Los Viatichis o más propiamente Viatichi o Vyatichi (ruso: вя́тичи) eran una tribu nativa de los primeros eslavos orientales que habitaban regiones alrededor de los ríos Oká,Moscova y Don. Los Viatichi durante mucho tiempo no tuvieron príncipes, pero su estructura social se caracterizó por la democracia y el autogobierno.Al igual que varias otras tribus eslavas, la gente Viatichi construyó kurganes en un territorio que ahora pertenece al estado ruso moderno.La Crónica de Néstor del siglo XII registró que los Viatichi, Radimiches y Severianos "tenían las mismas costumbres", todos vivían estilos de vida violentos, "quemaban a sus muertos y conservaban las cenizas en urnas colocadas en postes junto a las carreteras". No contraían matrimonios monógamos, pero en cambio practicaron la poliga
rdf:langString
The Vyatichs or more properly Vyatichi or Viatichi (Russian: вя́тичи) were a native tribe of Early East Slavs who inhabited regions around the Oka, Moskva and Don rivers. The Vyatichi had for a long time no princes, but the social structure was characterized by democracy and self-government. Like various other Slavic tribes, the Vyatichi people built kurgans on territory which belongs now to the modern Russian state. The 12th-century Primary Chronicle recorded that the Vyatichi, Radimichs and Severians "had the same customs", all lived violent lifestyles, "burned their dead and preserved the ashes in urns set upon posts beside the highways", and they did not enter monogamous marriages but practiced polygamy, specifically polygyny, instead.
rdf:langString
I Vjatiči (in russo вя́тичи) furono una tribù di slavi orientali; la loro presenza viene attestata nella Cronaca degli anni passati, che cita il nome di Vjatko, uno dei loro capi storici. Provenienti, a quanto sembra, dalle pianure dell'Europa orientale, si stanziarono a partire dall'ottavo secolo nel bacino del fiume Oka (nel territorio delle attuali oblast' di Mosca, Kaluga, Orël, Rjazan', Tula e Lipeck), vivendo prevalentemente di agricoltura e allevamento; fra il XI e il X secolo erano assoggettati al tributo dapprima dai Cazari, successivamente dai principi della Rus' di Kiev, nonostante avessero sempre cercato la difesa della propria indipendenza dai potenti vicini.
rdf:langString
Wiatycze, Wiaticze, Węcicze (starorus.: вѧтичи, transliteracja: wętići) – plemię słowiańskie, którego przynależność do Słowian zachodnich lub wschodnich pozostaje w nauce przedmiotem dyskusji. Prawdopodobnie od IX do XII wieku zamieszkiwali nad górną Oką i górnym Donem. W X wieku podbici przez Ruś Kijowską. Ich protoplastą miał być Wiatko. W leto 6489 ide Wołodimer' k Liachom' i zaja grady ich: Peremyszl', Czerwien', i iny grady jeże sut' do sego dnie pod' Rusiu. W sem że letie i Wiaticzi pobiedi i wiezłożi na nia dan' ot niaouga, jakoże otci (otec) jego imasze.
rdf:langString
rdf:langString
Vyatichi
rdf:langString
Wjatitschen
rdf:langString
Viatichi
rdf:langString
Viatitches
rdf:langString
Vjatiči
rdf:langString
ヴャチチ族
rdf:langString
Vjatitsjen
rdf:langString
Wiatycze
rdf:langString
Вятичи
rdf:langString
Vjatitjer
rdf:langString
В'ятичі
xsd:integer
1483299
xsd:integer
1104206759
rdf:langString
Los Viatichis o más propiamente Viatichi o Vyatichi (ruso: вя́тичи) eran una tribu nativa de los primeros eslavos orientales que habitaban regiones alrededor de los ríos Oká,Moscova y Don. Los Viatichi durante mucho tiempo no tuvieron príncipes, pero su estructura social se caracterizó por la democracia y el autogobierno.Al igual que varias otras tribus eslavas, la gente Viatichi construyó kurganes en un territorio que ahora pertenece al estado ruso moderno.La Crónica de Néstor del siglo XII registró que los Viatichi, Radimiches y Severianos "tenían las mismas costumbres", todos vivían estilos de vida violentos, "quemaban a sus muertos y conservaban las cenizas en urnas colocadas en postes junto a las carreteras". No contraían matrimonios monógamos, pero en cambio practicaron la poligamia, en concreto la poliginia. La Crónica de Néstor nombra a cierto líder tribal Vyatko como el antepasado de la tribu, que era un hermano lendiano de Radim, de quien surgieron los Radimiches.Los Viatichi se dedicaban principalmente a la agricultura y la ganadería. Entre los siglos IX y X, los Viatichi rindieron homenaje a los jázaros y más tarde a los príncipes de Kiev.La tribu, sin embargo, estuvo constantemente tratando de defender su propia independencia política hasta principios del siglo XII. En el siglo XI, los Viatichi ya había poblado la cuenca del Moscova y el área de la actual Moscú. En los siglos XI y XII, la tribu fundó varias ciudades debido al desarrollo de la artesanía y al aumento del comercio, incluidas Moscú, Koltesk, Dedoslav, Nerinsk y otras. En la segunda mitad del siglo XII, la tierra de los Viatichi se distribuyó entre los príncipes de Suzdal y Chernigov. La última referencia directa a los Viatichi se hizo en una crónica del año 1197. Las referencias indirectas, sin embargo, se remontan a principios del siglo XIV. San Kuksha de las Cuevas de Kiev fue un misionero que convirtió a muchos Viatichi al cristianismo (en 1115), siendo decapitado por los jefes Viatichi el 27 de agosto ca. 1115. Hay numerosos monumentos arqueológicos en Moscú que cuentan a los historiadores sobre los Viatichi. Sus asentamientos fortificados del siglo XI estaban ubicados en el centro histórico de la actual Moscú, a saber, la colina Borovitsky, Kolómenskoye (el lugar del antiguo pueblo de Diakovskoye), Kuntsevo (un distrito de Moscú) y otros. También se pueden encontrar rastros de asentamientos Viatichi en Brateyevo, Zyuzino, Alyoshkino, Matveyevskoye y otras localidades de Moscú. Se han encontrado túmulos funerarios con cuerpos cremados a lo largo de los tramos superiores de los ríos Oka y Don.
rdf:langString
Die Wjatitschen (russisch вя́тичи) waren ein Verband ostslawischer Stämme, die in der zweiten Hälfte des 1. Jahrtausends n. Chr. Gebiete an der Oka und Moskva bewohnten. Neben Ilmenslawen, Kriviči, Severjane u. a. gehören sie zu den Stämmen, aus denen die Russen hervorgegangen sind. Der Stammesname geht vermutlich auf einen Anführer namens Vjatko (Вятко) zurück. Manche Historiker verbinden den Namen allerdings mit Wenden oder Venetern, denn im Mittelalter wurde ihr Name vor der Vokalverschiebung als Ventiči (вентичи) ausgesprochen. Auch in der Nestorchronik lassen sich Hinweise auf die Herkunft der Wjatitschen aus dem Westen finden. Mitte des 10. Jahrhunderts eroberte Svjatoslav I. die Gebiete der Wjatitschen und schloss sie als letzten unabhängigen ostslawischen Stamm der Kiewer Rus an. Allerdings behielten sie bis zum Ende des 11. Jahrhunderts eine gewisse Autonomie bei. Später wurde ihr Territorium unter dem Fürstentum Tschernigow, Fürstentum Rostow-Susdal und Fürstentum Rjasan aufgeteilt. Bis Ende des 12. Jahrhunderts behielten die Wjatitschen viele heidnische Bräuche und Traditionen, wie beispielsweise die Totenverbrennung und ihre Beisetzung in Kurganen. Nach und nach wurden diese Bräuche jedoch vom Christentum verdrängt. Die Wjatitschen konnten als distinkte Einheit am Längsten von allen anderen ostslawischen Stämmen überleben. Sie lebten ohne Fürsten und ihre gesellschaftliche Ordnung war durch Selbstverwaltung und Demokratie geprägt (siehe Veče). Ihre Hauptbeschäftigung war Landwirtschaft und Rinderzucht. Durch die aufblühenden Handwerk und Handel gründeten die Wjatitschen zahlreiche Städte, auch Moskau wurde 1147 im Land der Wjatitschen gegründet. Das letzte Mal wurden die Wjatitschen von den Chroniken im Jahr 1197 erwähnt. Indirekte Spuren lassen sich jedoch bis ins 14. Jahrhundert verfolgen. Unter den Befestigungen des Moskauer Kremls stoßen Archäologen immer wieder auf Spuren einer alten Siedlung der Wjatitschen. Ihre Kurgane und Siedlungsspuren existieren zahlreich entlang der Oka und des Oberlaufs des Don.
rdf:langString
Les Viatitches sont un peuple slave oriental vivant dans le bassin de l'Oka puis colonisant le bassin de la Moskova et dont la présence est attestée dans les chroniques russes et dans de nombreux vestiges archéologiques. La dernière mention de ce peuple dans les Chroniques date de 1197 mais des témoignages indirects courent jusqu'au début du XIVe siècle.
rdf:langString
The Vyatichs or more properly Vyatichi or Viatichi (Russian: вя́тичи) were a native tribe of Early East Slavs who inhabited regions around the Oka, Moskva and Don rivers. The Vyatichi had for a long time no princes, but the social structure was characterized by democracy and self-government. Like various other Slavic tribes, the Vyatichi people built kurgans on territory which belongs now to the modern Russian state. The 12th-century Primary Chronicle recorded that the Vyatichi, Radimichs and Severians "had the same customs", all lived violent lifestyles, "burned their dead and preserved the ashes in urns set upon posts beside the highways", and they did not enter monogamous marriages but practiced polygamy, specifically polygyny, instead. The Primary Chronicle names a certain tribal leader Vyatko as the forefather of the tribe, who was a Lyakh brother of Radim from whom emerged the Radimichs. The Vyatichi were mainly engaged in farming and cattle-breeding. Between the 9th and 10th centuries, the Vyatichi paid tribute to the Khazars and later to Kievan princes. The tribe, however, was constantly trying to defend its own political independence until the early 12th century. By the 11th century, the Vyatichi had already populated the Moskva basin and the area of today's Moscow. In the 11th and 12th centuries, the tribe founded a number of cities due to developing handicrafts and increasing trade, including Moscow, , , and others. In the second half of the 12th century the land of the Vyatichi was distributed among the princes of Suzdal and Chernigov. The last direct reference to the Vyatichi was made in a chronicle under the year of 1197. Indirect references, however, may be traced to the early 14th century. Saint Kuksha of the Kiev Caves was a missionary who converted many Vyatichi to Christianity (in 1115), being beheaded by their chiefs August 27 ca. 1115. There are numerous archeological monuments in Moscow that tell historians about the Vyatichi. Their fortified settlements of the 11th century were located in the historical center of today's Moscow, namely the Borovitsky Hill, Kolomenskoye (the spot of the former Diakovskoye village), Kuntsevo (a district of Moscow) and others. One may also find traces of Vyatich settlements in Brateyevo, Zyuzino, Alyoshkino, Matveyevskoye and other localities of Moscow. Burial mounds with cremated bodies have been found along the upper reaches of the Oka and Don.
rdf:langString
I Vjatiči (in russo вя́тичи) furono una tribù di slavi orientali; la loro presenza viene attestata nella Cronaca degli anni passati, che cita il nome di Vjatko, uno dei loro capi storici. Provenienti, a quanto sembra, dalle pianure dell'Europa orientale, si stanziarono a partire dall'ottavo secolo nel bacino del fiume Oka (nel territorio delle attuali oblast' di Mosca, Kaluga, Orël, Rjazan', Tula e Lipeck), vivendo prevalentemente di agricoltura e allevamento; fra il XI e il X secolo erano assoggettati al tributo dapprima dai Cazari, successivamente dai principi della Rus' di Kiev, nonostante avessero sempre cercato la difesa della propria indipendenza dai potenti vicini. Nel corso dell'XI secolo i Vjatiči si erano concentrati nel bacino della Moscova, dove attualmente si trova la capitale russa e la sua area metropolitana; sempre in questo secolo era avvenuta da parte loro la fondazione di numerosi centri urbani, dovuta allo sviluppo sempre maggiore dell'artigianato e del commercio; fra le maggiori, si possono annoverare , , , Rjazan', oltre che un piccolo villaggio che sarebbe poi diventato la città di Mosca. Tracce della loro presenza si possono osservare nel territorio della città di Mosca e nelle sue vicinanze, oltre che nei bacini superiori dei fiumi Oka e Don.
rdf:langString
ヴャチチ族（ヴャチチぞく、ロシア語: вятичи、ウクライナ語: в'ятичі、ベラルーシ語: вяцічы）とは、8世紀から13世紀にかけてオカ川の上流・中流域（現ロシア ・ モスクワ州、カルーガ州、オリョール州、スモレンスク州、トゥーラ州、ヴォロネジ州、リペツク州）に居住していた、東スラヴ民族の部族集団である。また、роменско-борщевская文化(ru)（考古学的な文化の名称）はヴャチチ族によるものである。
rdf:langString
De Vjatitsjen of Vjatitsji (Russisch: вятичи) waren een Slavische stam die een deel van het Okabekken bewoonde.
rdf:langString
Wiatycze, Wiaticze, Węcicze (starorus.: вѧтичи, transliteracja: wętići) – plemię słowiańskie, którego przynależność do Słowian zachodnich lub wschodnich pozostaje w nauce przedmiotem dyskusji. Prawdopodobnie od IX do XII wieku zamieszkiwali nad górną Oką i górnym Donem. W X wieku podbici przez Ruś Kijowską. Ich protoplastą miał być Wiatko. Według Nestora Wiatycze i Radymicze mieli pochodzić od Lachów (Polaków) („ot roda lachow”) i początkowo zamieszkiwać tereny Mazowsza i Podlasia, co sugeruje ich pochodzenie od plemion zachodniosłowiańskich. Nestor w Powieści minionych lat wskazuje, że zarówno Wiatycze jak i Radymicze nie zaliczają się do plemion wschodniosłowiańskich. Nestor nie zaliczał Lachów do „Słowian” — przez nazwę tę rozumiał, wg dzisiejszej terminologii, „Słowian wschodnich”. Dla niego Lachowie (Lędzianie) byli to Słowianie polscy (jako odrębna grupa), podobnie traktował Słowian naddunajskich i Słowian morawsko-czeskich, których nie zaliczał do „Słowian” w swoim rozumieniu jako plemion „wschodniosłowiańskich”. Źródłem mającym tu największą wagę jest zapiska Powieści Dorocznej pod rokiem 981 W leto 6489 ide Wołodimer' k Liachom' i zaja grady ich: Peremyszl', Czerwien', i iny grady jeże sut' do sego dnie pod' Rusiu. W sem że letie i Wiaticzi pobiedi i wiezłożi na nia dan' ot niaouga, jakoże otci (otec) jego imasze. Co w polskim tłumaczeniu brzmi następująco; Roku 6489 [981]. Poszedł Włodzimierz ku Lachom i zajął grody ich: Przemyśl, Czerwień i inne grody, które do dziś dnia są pod Rusią. Tegoż roku i Wiatyczów zwyciężył i nałożył na nich dań od pługa, jaką i ojciec jego brał. Wiatycze istnieli co najmniej do końca XII wieku, a ostatnia pisemna wzmianka w źródłach na ich temat pojawia się w 1197 roku, jednak ich odrębność etniczna zachowała się jeszcze co najmniej do XIV wieku.
rdf:langString
Vjatitjerna var en östslavisk stam under 700-1100-talet som hade sina bosättningar i Oka-flodens bäcken. Nestorskrönikan menar att stammens anfader skall ha varit en man vid namn Vyatko eller Vjatko, därav namnet. De skall huvudsakligen ha varit sysselsatta med jordbruk och boskapsuppfödning. Under 800- och 900-talet betalade de tribut till khazarerna och till furstarna i Kiev. Den sista direkta skriftliga hänvisningen till vjatitjerna var i en krönika daterad 1197 och det område som de bebodde delades upp mellan furstarna av Tjernigov och Suzdal under senare delen av 1100-talet.
rdf:langString
Вя́тичи (др.-рус. вѧти́чи, вяти́чи) — восточнославянский племенной союз, населявший в VIII—XIII веках бассейн Верхней и Средней Оки и Верхнего Дона (на территории современных Московской, Брянской, Калужской, Орловской, Рязанской, Смоленской, Тульской, Воронежской и Липецкой областей). Археологические памятники представлены ромено-борщёвской археологической культурой.
rdf:langString
В'я́тичі (дав.-рус. вѧтичи) — союз східнослов'янських племен, які мешкали у верхній та середній течії Оки та в низині річки Москви у VIII—XIII ст. Сусідами в'ятичів на заході були кривичі та радимичі, на південному заході — сіверяни. На півночі в'ятичі поступово асимілювали фіно-угорські племена, насамперед мері та балтомовних народів, зокрема голяді, на північному сході межували з муромою та мещерою, на сході — з мордвою. Одне з головних племен, що стало основою формування російського народу.
xsd:nonNegativeInteger
5039
