Vostok Island

rdf:langString Βοστόκ Νήσος

rdf:langString Η Νήσος Βοστόκ (Αγγλικά: Vostok Island) επίσης γνωστή και ως Στέηβερ Νήσος, είναι ένα ακατοίκητο στον κεντρικό Ειρηνικό Ωκεανό, τμήμα των Νήσων Γραμμής Ισημερινού και ανήκει στο Κιριμπάτι. Βρίσκεται 1.120 χμ νότια του Ισημερινού, 158 χμ βορειοδυτικά από την Νήσο Φλιντ, 230 χμ δυτικά από τη , 709 χμ νοτιοανατολικά από τη Νήσο Μάλντεν και 602 χμ ανατολικά – βορειοανατολικά από την Τονγκαρέβα (Νήσος Πένρυν ) και 1490 χμ ανατολικά από την Νήσο Ραροτόνγκα των Νήσων Κουκ. Άλλα ονόματα του νησιού υπήρξαν τα: Νήσος Άννη (Anne), Μποστόκ Νήσος (Bostock), Λέβιτς Νήσος (Leavitts), Ρήπερ Νήσος (Reaper), Στέηβερ Νήσος (Staver) και ως Βοστόκ στα αγγλικά γραφόταν με 3 διαφορετικούς τρόπους πέραν της σημερινής ορθογραφίας (Vostock, Wostock, Wostok). Έχει μήκος μόλις 1,26 χμ, έκταση 0,24 χμ2 και σχεδόν τριγωνικό σχήμα, υψώνεται στα περίπου 5 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, και έχει πυκνούς θύλακες με δέντρα που καλύπτουν το κεντρικό τμήμα του νησιού και υψώνονται έως τα 24 μέτρα. Η κάλυψη είναι τόσο πυκνή που κανένα άλλο φυτό δεν μεγαλώνει κάτω από τις πιζόνιες. Ανάμεσα στα δέντρα και την ακτή υπάρχει μια παραλία με χαλίκια, με το εσωτερικό της τμήμα, διάσπαρτο με αντράκλες. Το μικρό αμμώδες, κοραλλιογενές νησί περιβάλλεται από υφάλους αλλά δεν διαθέτει λιμνοθάλασσα. Γύρω από την ακτή είναι μια πλατφόρμα ύφαλου, πλάτους μερικές εκατοντάδες ή και περισσότερα μέτρα, που εμφανίζεται στην άμπωτη της παλίρροιας. Στις τρεις γωνίες ο ύφαλος φτάνει σε σημεία, πέρα από τα οποία οι βυθισμένοι ύφαλοι εκτείνονται 350 με 450 μέτρα από την ακτή. Στην προσήνεμη πλευρά του τα κύματα σπάνε στην ακτή με δύναμη. Δεν υπάρχει καλό αγκυροβόλιο και η αποβίβαση είναι δύσκολη. Ένα στενό άνοιγμα στον ύφαλο, βόρεια της νοτιοδυτικής γωνίας, επιτρέπει σε μικρά σκάφη να φτάσουν στην ακτή όταν η θάλασσα δεν είναι τρικυμιώδης. Γοργά ρεύματα προσπερνούν το νησί με κατεύθυνση προς τα δυτικά, με μια μικρή δίνη στην απάνεμη πλευρά του. Δεν υπάρχουν πηγές φρέσκου νερού. Το εσωτερικό τμήμα του νησιού καλύπτεται με τύρφη πάνω από το ένα μέτρο υψόμετρο, που βρίσκεται πάνω από το στερεό υπέδαφος. Η τύρφη είναι διατηρείται χλωρή μέχρι το βάθος των 30 εκατοστών. Στο νότιο και δυτικό τμήμα του νησιού, η παραλία έχει πλάτος περίπου 50 μέτρα. Λόγω της παρουσίας της τύρφης, σε περιόδους ξηρασίας, υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς. Θαλασσοπούλια φωλιάζουν στις πιζόνιες και γύρω από το εσωτερικό τμήμα της παραλίας όπου υπάρχει αμμοχάλικο. Υπάρχουν , σαύρες και κάποια έντομα. Τα ψάρια είναι άφθονα κοντά στον ύφαλο. Η Νήσος Βοστόκ διεκδικήθηκε υπό την , αλλά ποτέ δεν εξορύχτηκε για φωσφάτα. Το πρωτοείδε στις 3 Αυγούστου 1820 ο Ρώσος εξερευνητής , που ονόμασε το νησί από το όνομα του πλοίου του Βοστόκ, που σημαίνει "ανατολή" στα ρωσικά. Δεν κατέβηκε στο νησί, ούτε το περιέγραψε επαρκώς. Το 1821 το νησί το είδε ο Καπετάνιος Στέηβερς με το πλοίο Τωσκάνη, και ο Καπετάνιος Θόρντον με το πλοίο Σαπλάι. Ο καπετάνιος Τζόσουα Κόφφιν από το φαλαινοθηρικό πλοίο Γάγγης, το ονόμασε Νήσο Ρήπερ το 1828, ενώ ονομάστηκε και Νήσος Λέβιτς από το πλοίο Περούβιαν. Στις 8 Φεβρουαρίου 1841 ο διοικητής Ρίνγκολντ μιας Αμερικανικής Εξερευνητικής Αποστολής με το πλοίο Πορπουά, εξέτασε το νησί και ανέφερε ότι η αποβίβαση είναι αδύνατη. Στην αφήγηση της ίδιας αποστολής ο Μοίραρχος Τσαρλς Ουΐλκς το ονόμασε Νήσο Στέηβερς, και δήλωσε ότι πίστευε ότι το νησί είναι το ίδιο με αυτό που είχε δει ο Καπετάνιος Κας με το πλοίο Μασαχουσέτη. Παρά τις πολλές αναφορές για την μη ύπαρξη μέρους αποβίβασης, το HMS Κόνστανς κατάφερε να αποβιβαστεί στις 22 Οκτωβρίου 1884 και ο Υποπλοίαρχος ΜακΦάρλαν συνέλεξε δείγματα και αυγά ενός μικρού θαλασσοπουλιού από το νησί. Ο Καπετάνιος Ουίλιαμ Γκρεγκ Άντερσον δεν συνάντησε δυσκολίες στην αποβίβασή του το 1935 όταν και συνέλεξε δείγματα από τα δέντρα Πιζόνιας για το Επισκοπικό Μουσείο στις 22 Μαρτίου 1935 και σχεδίασε έναν χάρτη του νησιού τον Μάιο του ίδιου χρόνου πλέοντας νότια αυτού με το μηχανοκίνητο τύπου κινέζικη βάρκα σαμπάν, Αϊλάντερ. Η νήσος Βοστόκ διατηρείται ως το Καταφύγιο Άγριας Ζωής Νήσου Βοστόκ, που προστατεύει σημαντικές αποικίες αναπαραγωγής θαλασσοπουλιών όπως η (Sula sula), η μεγάλη φρεγάτα (Fregata minor), η μικρή φρεγάτα (Fregata ariel), η (είδος στέρνας)(Anous minutus) και η (Gygis alba).