Vivien Leigh

http://dbpedia.org/resource/Vivien_Leigh an entity of type: Thing

Vivien Leighová, nepřechýleně Vivien Leigh (5. listopadu 1913, Dárdžiling, Indie – 7. července 1967, Londýn, Spojené království), byla anglická divadelní a filmová herečka. Během své filmové kariéry získala Oscara za roli Scarlett O'Harové ve filmu Jih proti Severu a za Blanche DuBoisovou ve filmu Tramvaj do stanice Touha. Její kariéru poznamenaly vleklé zdravotní potíže. rdf:langString
Vivien Leigh ['vɪvɪ̯ən 'li:] (* 5. November 1913 als Vivian Mary Hartley in Darjeeling, Indien; † 8. Juli 1967 in London) war eine britische Theater- und Filmschauspielerin. In einem Zeitraum von 30 Jahren trat sie in 20 Film- und Fernsehproduktionen auf. Berühmtheit erlangte sie mit der Rolle der Scarlett O’Hara in Vom Winde verweht (1939), die ihr den ersten Oscar einbrachte. Ebenfalls mit Preisen gekrönt wurden ihre Darstellungen der Blanche DuBois in der Theaterverfilmung Endstation Sehnsucht (1951) und der Tatiana im Broadway-Musical Tovarich (1963). Leigh war unter anderem mit dem britischen Schauspieler und Regisseur Laurence Olivier verheiratet, mit dem sie auch gemeinsam im Film und am Theater auftrat. rdf:langString
Ba bhan-aisteoir Sasanach í Vivien Leigh (a rugadh ar an 5 Samhain 1913 agus fuair bás ar an 7 Iúil 1967). rdf:langString
Vivien Leigh, Lady Olivier (5 November 1913 – 7 Juli 1967) merupakan seorang aktris berkebangsaan Inggris yang memenangkan dua nominasi Academy Award sebagai aktris terbaik. Dia dilahirkan di , India. Dia berkarier di dunia film sejak tahun 1920. Leigh meninggal dunia pada tahun 1967 setelah menderita tuberkulosis. rdf:langString
Vivien Leigh, echte naam Vivian Mary Hartley (Darjeeling, 5 november 1913 – Londen, 8 juli 1967), was een Engels actrice. Ze werd in Brits-Indië geboren, maar haar ouders verhuisden naar Engeland en daar groeide ze op. rdf:langString
Vivien Leigh, ursprungligen Vivian Mary Hartley, född 5 november 1913 i Darjeeling i Västbengalen i Brittiska Indien, död 8 juli 1967 i London, var en brittisk skådespelare.Leigh var främst verksam vid teatern och under sin 30 år långa karriär spelade hon alltifrån hjältinnor i Noël Cowards och George Bernard Shaws komedier till klassiska Shakespeare-roller som Ofelia, Kleopatra, Julia och Lady Macbeth. Bland Leighs filmer märks Eld över England (1937), Borta med vinden (1939), Dimmornas bro (1940), Lady Hamilton (1941) och Linje Lusta (1951), där Vivien Leigh repriserade rollen hon spelat i Londons West End 1949. rdf:langString
奧立佛爵士夫人費雯·麗(英語:Vivien Leigh, Lady Olivier,1913年11月5日-1967年7月8日),英国国宝级电影演员,兩屆奧斯卡影后及威尼斯影展最佳女主角獎得主。費雯·麗不但是出色的電影演員,也是優秀的舞台劇演員,出色的外表和精湛的演技,為她在影壇历史上爭得一席之地。費雯·麗在個人情感方面並不順遂,過世前幾年受精神和身體的疾病纏身,1967年她在英國家裡孤單辭世,享年53歲。 費雯·麗在電影《乱世佳人》中飾演女主角,郝思嘉成為影史上最難以超越的角色之一,1998年她被美国电影学会遴選為「AFI百年百大女明星」第16名。 rdf:langString
فيفيان ماري هارتلي (بالإنجليزية: Vivien Leigh)‏ (5 نوفمبر 1913 - 8 يوليو 1967)، واسمها الفني هو (فيفيان لى) ممثلة بريطانية مشهورة بأدوارها المسرحية والسينمائية، حازت على جائزة الأوسكار عن دورها ك سكارليت أوهارا في فيلم ذهب مع الريح (1939)، كما حصلت عليها للمرة الثانية عن دورها في فيلم عربة اسمها الرغبة(1951) حيث لعبت دور (بلانش دبوا)، وقد لعب نفس الدور على خشبة مسرح ويست إند بلندن عام (1949). حازت فيفيان لى أيضًا على جائزة تونى لدورها في مسرحية (نوفاريتش) الغنائية على خشبة مسرح برودواى عام (1963). في عام (1999) احتلت المركز السادس عشر في قائمة 100 عام و100 ممثل التي أصدرها معهد الفيلم الأمريكي. rdf:langString
Vivien Leigh, Lady Olivier (Darjeeling, Índia, 5 de novembre del 1913-Londres, Anglaterra, 8 de juliol del 1967) va ser una actriu anglesa guanyadora de dos Oscar per les seves interpretacions de dues belles surenyes: Scarlett O'Hara, en Allò que el vent s'endugué (1939), i Blanche DuBois, en A Streetcar Named Desire (1951). rdf:langString
Η Βίβιαν Μαίρυ Χάρτλεϋ (Vivien Mary Hartley, 5 Νοεμβρίου 1913 – 8 Ιουλίου 1967), αργότερα γνωστή ως Βίβιαν Λη και Λαίδη Ολίβιε, ήταν Αγγλίδα ηθοποιός. Βραβεύθηκε με δύο Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου, το πρώτο για τον ρόλο της Σκάρλετ Ο'Χάρα στο Όσα παίρνει ο άνεμος (Gone With The Wind) το 1939 και το δεύτερο για τον ρόλο της Μπλανς Ντυμπουά στο Λεωφορείον ο Πόθος (A Streetcar Named Desire) το 1951, υποδυόμενη δύο καλλονές του αμερικανικού Νότου. Το 1999 το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατέταξε 16η στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες κινηματογραφικές σταρ όλων των εποχών. rdf:langString
Vivien LEIGH [VIvien li], aŭ realnome: Vivian Mary HARTLEY (naskiĝis la 5-an de novembro, 1913, mortis la 8-an de julio, 1967) estis brita aktorino. Vivien Leigh naskiĝis en Darjeeling, Barato. Ekde 1920 la familio ekloĝis en Anglio. Kiel 19-jarulino ŝi edziniĝis kaj jaron poste naskiĝis la filino Suzanne. En 1940 la geedzoj disiris, kaj ŝia dua edzeco kun la aktoro Laurence Olivier estis divorcita en la jaro 1960. La aktorino mortis en Londono pro tuberkulozo. rdf:langString
Vivian Mary Hartley, Vivien Leigh bezala ezagunagoa (Darjeeling, India, 1913ko azaroaren 5a – Londres, Ingalaterra, 1967ko uztailaren 8a) aktore eta antzerkilari britaniarra izan zen. Bitan irabazi zuen emakumezko aktore onenaren Oscar saria: lehendabizikoa 1939ko Gone with the Wind filmean Scarlett O'Hara eta 1951ko A Streetcar Named Desire filmean Blanche DuBois jokatzeagatik. rdf:langString
Vivian Mary Hartley (Darjeeling, India; 5 de noviembre de 1913-Londres, 8 de julio de 1967), conocida artísticamente como Vivien Leigh, fue una actriz de teatro y cine británica. Galardonada con dos premios Óscar a la mejor actriz, se la recuerda sobre todo por sus papeles como Scarlett O'Hara en Lo que el viento se llevó (1939) y como Blanche DuBois en Un tranvía llamado deseo (1951), papel que ya había desempeñado en los teatros del West End de Londres en 1949. rdf:langString
Vivian Hartley, dite Vivien Leigh, est une actrice britannique, née le 5 novembre 1913 à Darjeeling (Inde) et morte le 8 juillet 1967 à Londres. Au cours de ses trente années sur scène, elle interprète une myriade de rôles allant des héroïnes des comédies de Noël Coward ou de George Bernard Shaw aux figures du répertoire shakespearien telles que Ophélie, Cléopâtre, Juliette ou Lady Macbeth. Actrice prolifique au théâtre, elle joue fréquemment avec son mari, Laurence Olivier, qui la dirige dans plusieurs rôles. rdf:langString
Vivien Leigh, pseudonimo di Vivian Mary Hartley (Darjeeling, 5 novembre 1913 – Londra, 8 luglio 1967), è stata un'attrice britannica. Nella sua trentennale carriera fu una prolifica attrice non solo di cinema (di fatto, recitò solo in una ventina di film), ma anche e soprattutto di teatro, ivi diretta più volte dal secondo marito Laurence Olivier, genere in cui interpretò ruoli molto differenti, dalle eroine delle commedie di Noël Coward e George Bernard Shaw, a quelle delle tragedie shakespeariane. Il suo volto sarà per sempre legato a Rossella (nell'originale Scarlett) O'Hara, la protagonista del celeberrimo film Via col vento, vincitore di 8 premi Oscar, oltre a due premi speciali. rdf:langString
Vivien Leigh (/liː/ LEE; 5 November 1913 – 8 July 1967; born Vivian Mary Hartley), styled as Lady Olivier after 1947, was a British actress. She won the Academy Award for Best Actress twice, for her definitive performances as Scarlett O'Hara in Gone with the Wind (1939) and Blanche DuBois in the film version of A Streetcar Named Desire (1951), a role she had also played on stage in London's West End in 1949. She also won a Tony Award for her work in the Broadway musical version of Tovarich (1963). Although her career had periods of inactivity, in 1999 the American Film Institute ranked Leigh as the 16th greatest female movie star of classic Hollywood cinema. rdf:langString
비비언 리(영어: Vivien Leigh, 본명은 비비언 메리 하틀리(영어: Vivian Mary Hartley), 1947년 이후 Lady Olivier로 활동, 1913년 11월 5일 ~ 1967년 7월 8일)는 영국의 배우이다. 《바람과 함께 사라지다》(1939)의 전형적인 남부 여인 스칼릿 오하라 역으로 첫 번째, 웨스트 엔드 공연 후 영화화된 《욕망이라는 이름의 전차》(1951)의 블랑슈 뒤부아 역으로 두 번째 아카데미 여우주연상을 받았다. 영화보다는 연극에서 주로 활동했으며, 남편 로런스 올리비에의 연출작에도 여러 번 출연했다. 30년의 무대 경력 동안, 노엘 카워드나 조지 버나드 쇼의 희극 여주인공부터 오필리아, 클레오파트라, 줄리엣, 맥베스 부인 등의 고전적 셰익스피어 캐릭터까지 두루 소화했다. rdf:langString
ヴィヴィアン・リー(Vivien Leigh, Lady Olivier、1913年11月5日 - 1967年7月8日)は、イギリスの女優。1939年の映画『風と共に去りぬ』のスカーレット・オハラ役と1951年の映画『欲望という名の電車』のブランチ・デュボワ役でアカデミー主演女優賞を受賞した。『欲望という名の電車』は、1949年にロンドンのウェスト・エンドで上演された舞台版に引き続いてリーがブランチ・デュボワを演じた作品でもある。また、1963年のブロードウェイ・シアターで上演されたミュージカル『トヴァリッチ』 (Tovarich) で、トニー賞のミュージカル主演女優賞を受賞している。2度の結婚歴と離婚歴がある。元夫の一人にローレンス・オリヴィエがいる。 rdf:langString
Vivien Leigh, właśc. Vivian Mary Hartley (ur. 5 listopada 1913 w Dardżyling, zm. 8 lipca 1967 w Londynie) – brytyjska aktorka teatralna i filmowa, dwukrotna laureatka Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej za kreacje Scarlett O’Hary w Przeminęło z wiatrem (1939) i Blanche DuBois w filmowej adaptacji Tramwaju zwanego pożądaniem (1951), rolę, w którą wcielała się także na deskach londyńskiego West Endu. Otrzymała również nagrodę Tony za udział w broadwayowskiej wersji . rdf:langString
Vivien Leigh (nascida Vivian Mary Hartley e estilizado como Lady Olivier após 1947; Darjeeling, 5 de novembro de 1913 — Londres, 8 de julho de 1967) foi uma atriz britânica nascida na Índia do Império Britânico. Em 1999, o Instituto Americano de Cinema a classificou como a décima sexta maior estrela feminina do cinema clássico de Hollywood. rdf:langString
Вивьен Ли (англ. Vivien Leigh; урождённая Вивиан Мэри Хартли англ. Vivian Mary Hartley; с 1947 года леди Оливье; 5 ноября 1913 — 8 июля 1967) — британская актриса. Двухкратная обладательница премии «Оскар» в категории «Лучшая актриса» — за роль Скарлетт О’Хары в фильме «Унесённые ветром» (1939) и Бланш Дюбуа в фильме «Трамвай „Желание“» (1951). Роль Бланш Дюбуа она также играла на лондонской театральной сцене в 1949 году. Актриса часто работала в сотрудничестве со своим мужем, Лоренсом Оливье, который был актёром и режиссёром нескольких фильмов с её участием. На протяжении своей тридцатилетней карьеры она играла разнообразные роли: от героинь комедий Ноэла Коуарда и Джорджа Бернарда Шоу, до классических шекспировских характеров, таких, как Офелия, Клеопатра, Джульетта и леди Макбет. В 1960 rdf:langString
Вів'єн Лі (англ. Vivien Leigh, Lady Olivier, ім'я при народженні — Вів'єн Мері Гартлі, англ. Vivian Mary Hartley; 5 листопада 1913 — 8 липня 1967) — англійська акторка, лауреатка двох премій «Оскар» — за ролі Скарлет О'Гари («Віднесені вітром» (1939) і Бланш Дюбуа (у кінопостановці «Трамвай „Бажання“» (1951), цю роль вона також грала в лондонському театрі «Вест Енд»). Талановита театральна акторка, вона часто співпрацювала зі своїм чоловіком, актором і режисером Лоуренсом Олів'є, як у театрі, так і в кіно. Протягом своєї тридцятирічної кар'єри вона грала різноманітні ролі: від героїнь комедій Ноела Коварда й Бернарда Шоу до класичних шекспірівських характерів: Офелію, Клеопатру, Джульєтту й леді Макбет. rdf:langString
rdf:langString Vivien Leigh
rdf:langString فيفيان لي
rdf:langString Vivien Leigh
rdf:langString Vivien Leighová
rdf:langString Vivien Leigh
rdf:langString Βίβιαν Λι
rdf:langString Vivien Leigh
rdf:langString Vivien Leigh
rdf:langString Vivien Leigh
rdf:langString Vivien Leigh
rdf:langString Vivien Leigh
rdf:langString Vivien Leigh
rdf:langString Vivien Leigh
rdf:langString 비비언 리
rdf:langString ヴィヴィアン・リー
rdf:langString Vivien Leigh
rdf:langString Vivien Leigh
rdf:langString Вивьен Ли
rdf:langString Vivien Leigh
rdf:langString Vivien Leigh
rdf:langString 费雯·丽
rdf:langString Вів'єн Лі
rdf:langString Vivien Leigh
rdf:langString Vivien Leigh
rdf:langString Belgravia, London, England
xsd:date 1967-07-08
rdf:langString Darjeeling, Bengal Presidency, British India
xsd:date 1913-11-05
xsd:integer 32788
xsd:integer 1123428023
rdf:langString Vivien Leigh signature.svg
rdf:langString [[#Accolades
xsd:date 1913-11-05
rdf:langString Vivian Mary Hartley
rdf:langString Leigh as Scarlett O'Hara in Gone with the Wind
xsd:date 1967-07-08
rdf:langString
rdf:langString Gone with the Wind
rdf:langString
rdf:langString A Streetcar Named Desire
rdf:langString Tovarich
rdf:langString Actress
xsd:integer 1932
xsd:integer 1940
xsd:integer 1960
rdf:langString
rdf:langString Herbert Leigh Holman
rdf:langString
rdf:langString Lady Olivier
rdf:langString Awards for Vivien Leigh
rdf:langString Vivien, Lady Olivier
xsd:integer 1935
rdf:langString Vivien Leigh, Lady Olivier (Darjeeling, Índia, 5 de novembre del 1913-Londres, Anglaterra, 8 de juliol del 1967) va ser una actriu anglesa guanyadora de dos Oscar per les seves interpretacions de dues belles surenyes: Scarlett O'Hara, en Allò que el vent s'endugué (1939), i Blanche DuBois, en A Streetcar Named Desire (1951). Les seves actuacions, però, no es limitaven només al cinema, sinó que, sovint, participava també en diverses obres de teatre a Londres. El seu principal col·laborador, per descomptat, va ser el seu marit, el també dramaturg Laurence Olivier, que la va dirigir en moltes de les seves representacions. D'aquesta manera, amb una carrera professional de més de 30 anys, Vivien ha acabat sent una de les actrius de teatre i cinema més prolífiques de la història, amb unes interpretacions que han anat des de les heroïnes de les comèdies de Noël Coward i George Bernard Shaw a les protagonistes dels clàssics shakesperians com Ofèlia, Julieta o Lady MacBeth. Malauradament, la seva vida professional es va veure afectada per dos grans obstacles. Per un costat, Vivien era conscient de la seva pròpia bellesa i això la va portar a pensar que els altres no la prenien seriosament com a actriu. D'altra banda, la seva delicada salut es va convertir en el seu principal repte: debilitada la major part del temps per un trastorn bipolar i per recurrents brots de tuberculosi, Vivien va acabar tenint la reputació de ser una persona difícil amb qui treballar. Això va fer que la seva carrera no tingués una projecció ascendent, sinó que, al contrari, més aviat es caracteritzés per puntuals períodes d'èxit i una majoria de declivi.
rdf:langString Vivien Leighová, nepřechýleně Vivien Leigh (5. listopadu 1913, Dárdžiling, Indie – 7. července 1967, Londýn, Spojené království), byla anglická divadelní a filmová herečka. Během své filmové kariéry získala Oscara za roli Scarlett O'Harové ve filmu Jih proti Severu a za Blanche DuBoisovou ve filmu Tramvaj do stanice Touha. Její kariéru poznamenaly vleklé zdravotní potíže.
rdf:langString فيفيان ماري هارتلي (بالإنجليزية: Vivien Leigh)‏ (5 نوفمبر 1913 - 8 يوليو 1967)، واسمها الفني هو (فيفيان لى) ممثلة بريطانية مشهورة بأدوارها المسرحية والسينمائية، حازت على جائزة الأوسكار عن دورها ك سكارليت أوهارا في فيلم ذهب مع الريح (1939)، كما حصلت عليها للمرة الثانية عن دورها في فيلم عربة اسمها الرغبة(1951) حيث لعبت دور (بلانش دبوا)، وقد لعب نفس الدور على خشبة مسرح ويست إند بلندن عام (1949). حازت فيفيان لى أيضًا على جائزة تونى لدورها في مسرحية (نوفاريتش) الغنائية على خشبة مسرح برودواى عام (1963). في عام (1999) احتلت المركز السادس عشر في قائمة 100 عام و100 ممثل التي أصدرها معهد الفيلم الأمريكي. درست «فيفيان لى» الدراما، مما أهلها للحصول في بادئ حياتها الفنية على أدوار فرعية في أربعة أفلام عام (1935)، لكنها سرعان ما تسلقت سلم الشهرة، حيث حصلت على دور البطلة في فيلم (حريق لندن) عام (1937). كانت «لى» دائمًا ما تظن أن جمالها هو السبب وراء عدم معاملتها جديًا كممثلة لها قدرها. لكن على الرغم من شهرتها السنيمائية إلا أن أدوارها المسرحية فاقت في العدد أعمالها السينمائية، حيث لعبت خلال ثلاثين عامًا كممثلة مسرحية العديد من الأدوار المختلفة بدءًا من كوميديات «نويل كاوارد» و«جورج بيرنارد شو» انتقالاً إلى شخصيات«شكسبير» الكلاسيكية، مثل لعبها دور «أوفيليا»، و«كليوباترا»، و«جولييت»، و«ليدى ماكبث».كان زواجها للمرة الثانية عام (1940) من «لورنس أوليفيه» هو الأكثر شهرة، واستمر زواجهما عشرين عامًا، حتى عام (1960).كان الإثنين دائمًا ما يقوما بأدوار البطولة معًا على المسرح، وغالبًا كان أوليفيه هو المخرج. وقد اشتهرت «فيفيان لى» بصعوبة العمل معها.عانت «فيفيان لى» مع تقدمها في السن من نوبات اكتئاب حادة، كما أصيبت بمرض السل المزمن، حيث تم تشخيص المرض لديها في الأربعينيات، ولم يلبث إلا وأن قضى عليها وهي الثالثة والخمسين من عمرها.
rdf:langString Η Βίβιαν Μαίρυ Χάρτλεϋ (Vivien Mary Hartley, 5 Νοεμβρίου 1913 – 8 Ιουλίου 1967), αργότερα γνωστή ως Βίβιαν Λη και Λαίδη Ολίβιε, ήταν Αγγλίδα ηθοποιός. Βραβεύθηκε με δύο Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου, το πρώτο για τον ρόλο της Σκάρλετ Ο'Χάρα στο Όσα παίρνει ο άνεμος (Gone With The Wind) το 1939 και το δεύτερο για τον ρόλο της Μπλανς Ντυμπουά στο Λεωφορείον ο Πόθος (A Streetcar Named Desire) το 1951, υποδυόμενη δύο καλλονές του αμερικανικού Νότου. Η Βίβιαν Λη ήταν κυρίως θεατρική ηθοποιός και συνεργαζόταν συχνά με τον δεύτερο σύζυγό της, τον ηθοποιό Λώρενς Ολίβιε, που για σχεδόν μια εικοσαετία τη σκηνοθέτησε σε αρκετές από τις θεατρικές εμφανίσεις της, ενώ σε πολλές συμπρωταγωνίστησαν. Κατά τη διάρκεια της τριακονταετούς σταδιοδρομίας της στη σκηνή υποδύθηκε ποικίλους και διαφορετικούς ρόλους, σε έργα των δημοφιλέστερων θεατρικών συγγραφέων, όπως οι Νόελ Κάουαρντ, Τζορτζ Μπέρναρντ Σω και Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. Η καριέρα της συνεχίσθηκε σποραδικά μετά το διαζύγιο της με τον Ολίβιε το 1960. Η Λη κέρδισε το Βραβείο Τόνυ Α΄ Γυναικείου Ρόλου σε Μιούζικαλ το 1963 για την εμφάνισή της στην παράσταση Τόβαριτς στο Μπρόντγουεϋ, που ήταν το κύκνειο άσμα της. Θεωρούσε ότι η φυσική ομορφιά της δεν διευκόλυνε την αναγνώρισή των υποκριτικών της ικανοτήτων. Είχε προβλήματα υγείας από νεαρή ηλικία. Για μεγάλο μέρος της ενήλικης ζωής της, η Λη έπασχε από διπολική διαταραχή. Στα μέσα της δεκαετίας του '40 διαγνώστηκε με φυματίωση, μια ασθένεια που την ταλαιπώρησε χρόνια και προκάλεσε τελικά το θάνατό της το 1967. Το 1999 το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατέταξε 16η στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες κινηματογραφικές σταρ όλων των εποχών.
rdf:langString Vivien LEIGH [VIvien li], aŭ realnome: Vivian Mary HARTLEY (naskiĝis la 5-an de novembro, 1913, mortis la 8-an de julio, 1967) estis brita aktorino. Vivien Leigh naskiĝis en Darjeeling, Barato. Ekde 1920 la familio ekloĝis en Anglio. Kiel 19-jarulino ŝi edziniĝis kaj jaron poste naskiĝis la filino Suzanne. En 1940 la geedzoj disiris, kaj ŝia dua edzeco kun la aktoro Laurence Olivier estis divorcita en la jaro 1960. La aktora kariero de Vivien Leigh komenciĝis en la teatro, kie ŝi rapide famiĝis. Dum sia tuta vivo ŝi bone kombinis la teatran kaj la filman laboron, ekzemple aperante en filmroloj, kiujn ŝi antaŭe estis prezentinta en teatraĵoj. Ŝia plej fama rolo sendube estas tiu de Scarlett O’Hara en la usona filmo Gone with the wind. El 1.400 aspirantinoj (i.a. stelulinoj kiel Katharine Hepburn kaj Bette Davis) ŝi, kiu en Usono estis preskaŭ nekonata, fine ricevis la rolon, premiotan unu jaron poste per Oskaro. La aktorino mortis en Londono pro tuberkulozo.
rdf:langString Vivian Mary Hartley (Darjeeling, India; 5 de noviembre de 1913-Londres, 8 de julio de 1967), conocida artísticamente como Vivien Leigh, fue una actriz de teatro y cine británica. Galardonada con dos premios Óscar a la mejor actriz, se la recuerda sobre todo por sus papeles como Scarlett O'Hara en Lo que el viento se llevó (1939) y como Blanche DuBois en Un tranvía llamado deseo (1951), papel que ya había desempeñado en los teatros del West End de Londres en 1949. Tras finalizar sus estudios de arte dramático, desempeñó pequeños papeles en cuatro películas en 1935 y progresó hasta su papel protagonista en Fire Over England (1937). Elogiada por su belleza, sintió que sus atributos físicos en ocasiones le impedían ser tomada en serio como actriz. A pesar de su fama en la gran pantalla, fue sobre todo una actriz de teatro; durante su carrera de 30 años, desempeñó papeles que fueron desde las comedias de Noël Coward y George Bernard Shaw hasta personajes clásicos de Shakespeare como Ofelia, Cleopatra, Julieta y Lady Macbeth. Ya en sus últimos años, desempeñó algunos papeles secundarios en unas pocas películas. Durante su matrimonio con Laurence Olivier, con el que estuvo casada en segundas nupcias entre 1940 y 1960, el público la identificaba a menudo junto a su marido, con el que coprotagonizó tres películas y numerosas producciones teatrales, a menudo dirigidas por el propio Olivier. Tenía reputación de ser difícil trabajar con ella y durante gran parte de su vida adulta padeció trastorno bipolar, además de episodios recurrentes de tuberculosis crónica, que le fue diagnosticada por primera vez a mediados de la década de 1940 y que finalmente fue la causa de su muerte a los 53 años de edad.​ A pesar de que su carrera tuvo períodos de inactividad, en 1999 el American Film Institute la clasificó como una de las mayores estrellas del cine clásico de Hollywood.
rdf:langString Vivien Leigh ['vɪvɪ̯ən 'li:] (* 5. November 1913 als Vivian Mary Hartley in Darjeeling, Indien; † 8. Juli 1967 in London) war eine britische Theater- und Filmschauspielerin. In einem Zeitraum von 30 Jahren trat sie in 20 Film- und Fernsehproduktionen auf. Berühmtheit erlangte sie mit der Rolle der Scarlett O’Hara in Vom Winde verweht (1939), die ihr den ersten Oscar einbrachte. Ebenfalls mit Preisen gekrönt wurden ihre Darstellungen der Blanche DuBois in der Theaterverfilmung Endstation Sehnsucht (1951) und der Tatiana im Broadway-Musical Tovarich (1963). Leigh war unter anderem mit dem britischen Schauspieler und Regisseur Laurence Olivier verheiratet, mit dem sie auch gemeinsam im Film und am Theater auftrat.
rdf:langString Vivian Mary Hartley, Vivien Leigh bezala ezagunagoa (Darjeeling, India, 1913ko azaroaren 5a – Londres, Ingalaterra, 1967ko uztailaren 8a) aktore eta antzerkilari britaniarra izan zen. Bitan irabazi zuen emakumezko aktore onenaren Oscar saria: lehendabizikoa 1939ko Gone with the Wind filmean Scarlett O'Hara eta 1951ko A Streetcar Named Desire filmean Blanche DuBois jokatzeagatik. Arte dramatikoko ikasketak amaitu ondoren, 1935ean, lau filmetan parte hartze txikiak izan zituen, Fire Over England (1937) filmeko protagonista izan arte. Bere edertasunagatik laudatua, batzuetan, ezaugarri fisikoek aktore gisa serio hartu izatea eragozten ziotela susmatu zuen. Pantaila handian ospea izan arren, batez ere, antzerki aktorea izan zen; Bere 30 urteko ibilbidean, Noël Coward eta George Bernard Shaw-en komediatik hasi eta Shakespeareren pertsonaia klasikoetarainoko (Ophelia, Cleopatra, Juliet eta Lady Macbeth) paperak jokatu zituen. Bere azken urteetan, bigarren mailako paper batzuk egin zituen film gutxi batzuetan. Laurence Olivierrekin ezkonduta, 1940tik 1960ra bigarren ezkontzan egon baitzen ezkonduta, publikoak bere senarrarekin batera identifikatu zuen maiz, eta, harekin, hiru pelikula eta ekoizpen eszeniko ugaritan parte hartu zuen, askotan Olivierrek berak zuzenduta. Lan egiteko zaila zelako ospea zuen, eta, heldu-bizitzaren zati handi batean, nahaste bipolarra pairatu zuen, baita tuberkulosi kroniko errepikakorrak ere, 1940ko hamarkadaren erdialdean diagnostikatu zioten lehen aldiz, eta, azkenean, heriotza eragin zion 53 urterekin Bere ibilbideak jarduerarik gabeko aldiak izan bazituen ere, 1999an, American Film Institutek Hollywoodeko zinema klasikoko izar handienetako bat bezala sailkatu zuen.
rdf:langString Vivian Hartley, dite Vivien Leigh, est une actrice britannique, née le 5 novembre 1913 à Darjeeling (Inde) et morte le 8 juillet 1967 à Londres. Au cours de ses trente années sur scène, elle interprète une myriade de rôles allant des héroïnes des comédies de Noël Coward ou de George Bernard Shaw aux figures du répertoire shakespearien telles que Ophélie, Cléopâtre, Juliette ou Lady Macbeth. Actrice prolifique au théâtre, elle joue fréquemment avec son mari, Laurence Olivier, qui la dirige dans plusieurs rôles. Louée pour sa beauté, elle considère que celle-ci l'empêche parfois d'être prise au sérieux comme actrice, mais sa santé fragile est son principal obstacle. Affectée de trouble bipolaire durant la majorité de sa vie adulte, elle acquiert une réputation d'actrice difficile, dont la carrière connaît des hauts et des bas. Elle est ensuite affaiblie par une tuberculose chronique, qui lui est diagnostiquée pour la première fois au milieu des années 1940. Après son divorce de Laurence Olivier en 1960, elle travaille sporadiquement sur scène et au cinéma jusqu'à sa mort, due à la tuberculose, en 1967. Vivien Leigh remporte deux Oscars pour deux rôles de femmes du Sud des États-Unis : Scarlett O'Hara dans Autant en emporte le vent (1939) et Blanche DuBois dans l'adaptation cinématographique d’Un tramway nommé Désir (1951), un rôle qu'elle joue aussi sur scène à Londres.
rdf:langString Ba bhan-aisteoir Sasanach í Vivien Leigh (a rugadh ar an 5 Samhain 1913 agus fuair bás ar an 7 Iúil 1967).
rdf:langString Vivien Leigh, Lady Olivier (5 November 1913 – 7 Juli 1967) merupakan seorang aktris berkebangsaan Inggris yang memenangkan dua nominasi Academy Award sebagai aktris terbaik. Dia dilahirkan di , India. Dia berkarier di dunia film sejak tahun 1920. Leigh meninggal dunia pada tahun 1967 setelah menderita tuberkulosis.
rdf:langString ヴィヴィアン・リー(Vivien Leigh, Lady Olivier、1913年11月5日 - 1967年7月8日)は、イギリスの女優。1939年の映画『風と共に去りぬ』のスカーレット・オハラ役と1951年の映画『欲望という名の電車』のブランチ・デュボワ役でアカデミー主演女優賞を受賞した。『欲望という名の電車』は、1949年にロンドンのウェスト・エンドで上演された舞台版に引き続いてリーがブランチ・デュボワを演じた作品でもある。また、1963年のブロードウェイ・シアターで上演されたミュージカル『トヴァリッチ』 (Tovarich) で、トニー賞のミュージカル主演女優賞を受賞している。2度の結婚歴と離婚歴がある。元夫の一人にローレンス・オリヴィエがいる。 リーは演劇学校を最初の結婚によって辞めた後の1934年〜35年に4本の映画に出演し、その後舞台『美德の仮面』で映画プロデューサーのアレクサンダー・コルダに認められ、1937年の映画『無敵艦隊』に出演した。この作品でリーの美貌が評判となったが、リー自身は容姿ばかりが注目されることが必ずしも女優としての成功につながるとは限らないことを危惧していた。映画女優として有名となったとはいえ、リーは活動の主軸を舞台においており、30年にわたる舞台女優としての活動で幅広い役柄を演じた。ノエル・カワードやジョージ・バーナード・ショウらの戯曲をはじめ、演目もコメディから古典劇、たとえばウィリアム・シェイクスピアの戯曲『ハムレット』におけるオフィーリア、『アントニーとクレオパトラ』のクレオパトラ、『ロミオとジュリエット』のジュリエット、『マクベス』のマクベス夫人や、ジャン・アヌイがソフォクレスの「アンティゴネ」を翻案したアンチゴーヌなどを演じた経験がある。 リーは、当時の一般大衆からはイギリスの名優ローレンス・オリヴィエの2度目の妻としての印象を強くもたれていた。リーとオリヴィエは多くの舞台作品で共演し、映画作品でも3度共演している。リーとオリヴィエの結婚生活は1940年から1960年まで続いたが、リーは徐々に双極性障害に悩まされるようになっていった。女優業を続けるのは難しいのではないかといわれ、女優としての仕事量の減少を経験した時期もあった。また、1940年代半ばごろからは慢性の結核の発作に見まわれるようになり、最終的にはこの慢性結核がリーの死因となった。1999年にアメリカン・フィルム・インスティチュートが発表した「映画スターベスト100」では女優部門の16位にリーが選ばれている。
rdf:langString Vivien Leigh (/liː/ LEE; 5 November 1913 – 8 July 1967; born Vivian Mary Hartley), styled as Lady Olivier after 1947, was a British actress. She won the Academy Award for Best Actress twice, for her definitive performances as Scarlett O'Hara in Gone with the Wind (1939) and Blanche DuBois in the film version of A Streetcar Named Desire (1951), a role she had also played on stage in London's West End in 1949. She also won a Tony Award for her work in the Broadway musical version of Tovarich (1963). Although her career had periods of inactivity, in 1999 the American Film Institute ranked Leigh as the 16th greatest female movie star of classic Hollywood cinema. After completing her drama school education, Leigh appeared in small roles in four films in 1935 and progressed to the role of heroine in Fire Over England (1937). Lauded for her beauty, Leigh felt that her physical attributes sometimes prevented her from being taken seriously as an actress. Despite her fame as a screen actress, Leigh was primarily a stage performer. During her 30-year career, she played roles ranging from the heroines of Noël Coward and George Bernard Shaw comedies to classic Shakespearean characters such as Ophelia, Cleopatra, Juliet and Lady Macbeth. Later in life, she performed as a character actress in a few films. At the time, the public strongly identified Leigh with her second husband, Laurence Olivier, who was her spouse from 1940 to 1960. Leigh and Olivier starred together in many stage productions, with Olivier often directing, and in three films. She earned a reputation for being difficult to work with and for much of her life, she had bipolar disorder, as well as recurrent bouts of chronic tuberculosis, which was first diagnosed in the mid-1940s and ultimately led to her death at age 53.
rdf:langString 비비언 리(영어: Vivien Leigh, 본명은 비비언 메리 하틀리(영어: Vivian Mary Hartley), 1947년 이후 Lady Olivier로 활동, 1913년 11월 5일 ~ 1967년 7월 8일)는 영국의 배우이다. 《바람과 함께 사라지다》(1939)의 전형적인 남부 여인 스칼릿 오하라 역으로 첫 번째, 웨스트 엔드 공연 후 영화화된 《욕망이라는 이름의 전차》(1951)의 블랑슈 뒤부아 역으로 두 번째 아카데미 여우주연상을 받았다. 영화보다는 연극에서 주로 활동했으며, 남편 로런스 올리비에의 연출작에도 여러 번 출연했다. 30년의 무대 경력 동안, 노엘 카워드나 조지 버나드 쇼의 희극 여주인공부터 오필리아, 클레오파트라, 줄리엣, 맥베스 부인 등의 고전적 셰익스피어 캐릭터까지 두루 소화했다. 리 자신은 아름다움이 진정한 배우의 길에 걸림돌일 수 있다고 생각했지만, 실은 건강 악화가 가장 큰 장애물이었다. 성년 대부분을 조울증으로 보내 함께 일하기 힘들다는 평판을 얻었으며, 이후 내리막길을 걸었다. 1940년대 중반 처음 발견된 만성 결핵으로 발작이 반복되자 건강은 더욱 나빠졌다. 올리비에와는 1960년 이혼했으며, 가끔 무대에 오르다 1967년 결핵으로 죽었다. 향년 53세.
rdf:langString Vivien Leigh, echte naam Vivian Mary Hartley (Darjeeling, 5 november 1913 – Londen, 8 juli 1967), was een Engels actrice. Ze werd in Brits-Indië geboren, maar haar ouders verhuisden naar Engeland en daar groeide ze op.
rdf:langString Vivien Leigh, pseudonimo di Vivian Mary Hartley (Darjeeling, 5 novembre 1913 – Londra, 8 luglio 1967), è stata un'attrice britannica. Nella sua trentennale carriera fu una prolifica attrice non solo di cinema (di fatto, recitò solo in una ventina di film), ma anche e soprattutto di teatro, ivi diretta più volte dal secondo marito Laurence Olivier, genere in cui interpretò ruoli molto differenti, dalle eroine delle commedie di Noël Coward e George Bernard Shaw, a quelle delle tragedie shakespeariane. Il suo volto sarà per sempre legato a Rossella (nell'originale Scarlett) O'Hara, la protagonista del celeberrimo film Via col vento, vincitore di 8 premi Oscar, oltre a due premi speciali. Vinse due premi Oscar alla miglior attrice: nel 1940 per Via col vento (1939) e nel 1952 per la sua interpretazione in Un tram che si chiama desiderio (1951). Si aggiudicò, inoltre, un premio BAFTA, due New York Film Critics Circle Awards, un Tony Award e una Coppa Volpi a Venezia. Nel 1999 si classificò al sedicesimo posto nella lista delle più grandi star femminili di tutti i tempi dall'American Film Institute. Convisse per tutta l'età adulta con un disturbo bipolare che ne mise più volte a rischio le relazioni sociali e professionali, e con una tubercolosi mal curata che la portò alla morte nel 1967, a soli 53 anni.
rdf:langString Vivien Leigh, właśc. Vivian Mary Hartley (ur. 5 listopada 1913 w Dardżyling, zm. 8 lipca 1967 w Londynie) – brytyjska aktorka teatralna i filmowa, dwukrotna laureatka Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej za kreacje Scarlett O’Hary w Przeminęło z wiatrem (1939) i Blanche DuBois w filmowej adaptacji Tramwaju zwanego pożądaniem (1951), rolę, w którą wcielała się także na deskach londyńskiego West Endu. Otrzymała również nagrodę Tony za udział w broadwayowskiej wersji . Po ukończeniu edukacji w szkole teatralnej Leigh zagrała niewielkie role w czterech filmach z 1935 roku. Już dwa lata później zagrała główną postać żeńską w Wyspie w płomieniach (1937). Ceniono ją za ponadprzeciętną urodę, przez co sama Leigh uważała, że jej zdolności aktorskie nie są odpowiednio doceniane. Pomimo sławy i popularności zdobytych dzięki filmom, była przede wszystkim aktorką teatralną. W trakcie 30-letniej kariery zagrała w licznych i różnorodnych rolach: od bohaterek komedii Noëla Cowarda i George’a Bernarda Shawa do klasycznych, szekspirowskich heroin takich jak Ofelia, Kleopatra, Julia czy Lady Makbet. Pod koniec życia wcielała się w postacie charakterystyczne w kilku filmach. Leigh często współpracowała ze swoim drugim mężem, Laurence’em Olivierem, którego żoną była od 1940 do 1960 roku. Razem występowali w wielu filmach i przedstawieniach teatralnych, których reżyserem był często sam Olivier. Przez większość dorosłego życia cierpiała na cyklofrenię. Zyskała reputację osoby, z którą trudno się współpracuje, wskutek czego w jej karierze zdarzały się okresy zastoju. Od połowy lat 40. XX wieku doznawała powtarzających się napadów przewlekłej gruźlicy, która ostatecznie przyczyniła się do jej śmierci w wieku 53 lat. W 1999 roku Amerykański Instytut Filmowy uznał ją za szesnastą najlepszą aktorkę w historii kinematografii amerykańskiej.
rdf:langString Вивьен Ли (англ. Vivien Leigh; урождённая Вивиан Мэри Хартли англ. Vivian Mary Hartley; с 1947 года леди Оливье; 5 ноября 1913 — 8 июля 1967) — британская актриса. Двухкратная обладательница премии «Оскар» в категории «Лучшая актриса» — за роль Скарлетт О’Хары в фильме «Унесённые ветром» (1939) и Бланш Дюбуа в фильме «Трамвай „Желание“» (1951). Роль Бланш Дюбуа она также играла на лондонской театральной сцене в 1949 году. Актриса часто работала в сотрудничестве со своим мужем, Лоренсом Оливье, который был актёром и режиссёром нескольких фильмов с её участием. На протяжении своей тридцатилетней карьеры она играла разнообразные роли: от героинь комедий Ноэла Коуарда и Джорджа Бернарда Шоу, до классических шекспировских характеров, таких, как Офелия, Клеопатра, Джульетта и леди Макбет. В 1960 году была удостоена именной звезды на Голливудской «Аллее славы». Иногда Вивьен Ли казалось, что из-за необыкновенной красоты её не воспринимают серьёзно как актрису, но главным препятствием на пути к ролям было её плохое здоровье. Находясь под влиянием биполярного аффективного расстройства на протяжении большей части взрослой жизни, Вивьен Ли приобрела репутацию актрисы, с которой трудно работать, поэтому в её карьере часто наблюдались периоды упадка. В дальнейшем периодические приступы туберкулёза ослабили здоровье актрисы. Этот диагноз был впервые поставлен ей в середине 1940-х годов. Вивьен Ли и Лоренс Оливье развелись в 1960 году, и впоследствии актриса лишь изредка снималась в кино и играла в театре вплоть до своей смерти от туберкулёза в 1967 году. В 1999 году Американский киноинститут поставил Вивьен Ли на 16 место в списке «100 Величайших звёзд кино». Актёрская работа Вивьен Ли в фильме «Трамвай „Желание“» (1951) зачастую называется одним из наиболее доскональных перевоплощений всех времён.
rdf:langString Vivien Leigh (nascida Vivian Mary Hartley e estilizado como Lady Olivier após 1947; Darjeeling, 5 de novembro de 1913 — Londres, 8 de julho de 1967) foi uma atriz britânica nascida na Índia do Império Britânico. Leigh tornou-se conhecida não somente pelos palcos como também pelas telas. Numa carreira que se estendeu por mais de trinta anos, a atriz frequentemente fazia colaborações com seu marido, o ator e diretor Laurence Olivier. No teatro, viveu desde heroínas das comédias de Noel Coward e George Bernard Shaw a personagens dos dramas clássicos de Shakespeare, chegando a ganhar, em 1963, um Tony de melhor atriz pelo desempenho na comédia musical Tovarich; já no cinema, mesmo com relativamente poucas aparições (sua filmografia é composta de não mais que dezenove títulos), Leigh viveu personagens igualmente marcantes, cuja profundidade de suas atuações contribuíram para que a atriz conseguisse a notável façanha de conquistar por duas vezes o Oscar de melhor atriz - a primeira pelo desempenho como Scarlett O'Hara em ...E o Vento Levou, de 1939, e a segunda pela atuação em outro drama, Um Bonde chamado Desejo, de 1951, no qual interpretou o papel de Blanche DuBois, a mesma personagem a qual deu vida nos palcos do West End, área na região central de Londres, onde se concentram célebres teatros. Não obstante seu sucesso, Leigh foi afetada por um distúrbio bipolar durante a maior parte de sua vida adulta, e seu humor era quase sempre não entendido pelos diretores, que lhe atribuíram uma reputação de atriz de difícil personalidade. Diagnosticada com tuberculose crônica na metade da década de 1940, sua saúde tornou-se frágil a partir de então. Ela e Olivier divorciaram-se em 1960; a partir daí, a atriz continuou a trabalhar esporadicamente no cinema e no teatro, até sua morte súbita em 1967, causada pela tuberculose que a atormentou durante anos. Em 1999, o Instituto Americano de Cinema a classificou como a décima sexta maior estrela feminina do cinema clássico de Hollywood.
rdf:langString Vivien Leigh, ursprungligen Vivian Mary Hartley, född 5 november 1913 i Darjeeling i Västbengalen i Brittiska Indien, död 8 juli 1967 i London, var en brittisk skådespelare.Leigh var främst verksam vid teatern och under sin 30 år långa karriär spelade hon alltifrån hjältinnor i Noël Cowards och George Bernard Shaws komedier till klassiska Shakespeare-roller som Ofelia, Kleopatra, Julia och Lady Macbeth. Bland Leighs filmer märks Eld över England (1937), Borta med vinden (1939), Dimmornas bro (1940), Lady Hamilton (1941) och Linje Lusta (1951), där Vivien Leigh repriserade rollen hon spelat i Londons West End 1949.
rdf:langString 奧立佛爵士夫人費雯·麗(英語:Vivien Leigh, Lady Olivier,1913年11月5日-1967年7月8日),英国国宝级电影演员,兩屆奧斯卡影后及威尼斯影展最佳女主角獎得主。費雯·麗不但是出色的電影演員,也是優秀的舞台劇演員,出色的外表和精湛的演技,為她在影壇历史上爭得一席之地。費雯·麗在個人情感方面並不順遂,過世前幾年受精神和身體的疾病纏身,1967年她在英國家裡孤單辭世,享年53歲。 費雯·麗在電影《乱世佳人》中飾演女主角,郝思嘉成為影史上最難以超越的角色之一,1998年她被美国电影学会遴選為「AFI百年百大女明星」第16名。
rdf:langString Вів'єн Лі (англ. Vivien Leigh, Lady Olivier, ім'я при народженні — Вів'єн Мері Гартлі, англ. Vivian Mary Hartley; 5 листопада 1913 — 8 липня 1967) — англійська акторка, лауреатка двох премій «Оскар» — за ролі Скарлет О'Гари («Віднесені вітром» (1939) і Бланш Дюбуа (у кінопостановці «Трамвай „Бажання“» (1951), цю роль вона також грала в лондонському театрі «Вест Енд»). Талановита театральна акторка, вона часто співпрацювала зі своїм чоловіком, актором і режисером Лоуренсом Олів'є, як у театрі, так і в кіно. Протягом своєї тридцятирічної кар'єри вона грала різноманітні ролі: від героїнь комедій Ноела Коварда й Бернарда Шоу до класичних шекспірівських характерів: Офелію, Клеопатру, Джульєтту й леді Макбет. Лі вважалася однією з найвродливіших акторок свого часу, але, на її думку, через красу її не сприймали серйозно як акторку. Однак головною перешкодою на шляху до нових ролей для неї було погане здоров'я — фізичне й психічне. Страждаючи від біполярного афективного розладу протягом більшої частини свого життя, Вів'єн Лі здобула репутацію акторки, з якою важко працювати, тому в її кар'єрі часто спостерігалися періоди занепаду. В середині 1940-х років у акторки було виявлено туберкульоз — ця хвороба також негативно вплинула на її працездатність. Лі й Олів'є розлучилися в 1960 р., і надалі вона лише зрідка знімалася в кіно й грала в театрі до своєї смерті від туберкульозу в 1967 році. Тіло було кремовано у крематорії Голдерс-Грін, а прах розвіяно над озером біля села, в якому вона мешкала в останні роки життя у графстві Східний Сассекс.
xsd:nonNegativeInteger 61317
xsd:gYear 1967
xsd:gYear 1935
rdf:langString Vivian Mary Hartley
xsd:gYear 1913
xsd:gYear 1967
rdf:langString Lady Olivier (1947–1960)
rdf:langString Vivien, Lady Olivier (1960–1967)

data from the linked data cloud