Virtual memory
http://dbpedia.org/resource/Virtual_memory an entity of type: Thing
Εικονική μνήμη είναι η τεχνική διαχείρισης μνήμης που χρησιμοποιούν τα λειτουργικά συστήματα προκειμένου να διατηρείται η σταθερότητά τους, αφήνοντας πάντα χώρο στην φυσική μνήμη (RAM), έτσι ώστε να εκτελούνται διεργασίες οι οποίες απαιτούν (στο σύνολό τους ή και η καθεμία) περισσότερη μνήμη RAM από αυτή που διαθέτει το υπολογιστικό σύστημα.
rdf:langString
Die virtuelle Speicherverwaltung (englisch virtual memory management, kurz VMM) ist eine spezielle Speicherverwaltung in einem Computer. Der virtuelle Speicher bezeichnet den vom tatsächlich vorhandenen Arbeitsspeicher unabhängigen Adressraum, der einem Prozess vom Betriebssystem zur Verfügung gestellt wird. Das Konzept entstand in den 1950er Jahren und wird heute von den meisten Prozessorarchitekturen unterstützt und in nahezu allen modernen Betriebssystemen verwendet.
rdf:langString
En informatique, le mécanisme de mémoire virtuelle a été mis au point dans les années 1960. Il repose sur l'utilisation de traduction à la volée des adresses (virtuelles) vues du logiciel, en adresses physiques de mémoire vive.La mémoire virtuelle permet :
* d'utiliser de la mémoire de masse comme extension de la mémoire vive ;
* d'augmenter le taux de multiprogrammation ;
* de mettre en place des mécanismes de ;
* de partager la mémoire entre processus.
rdf:langString
仮想記憶（かそうきおく、英語: Virtual Memory、バーチャルメモリ）とは、コンピュータ分野におけるメモリ管理の仮想化技法の一種であり、オペレーティングシステムなどが物理的なメモリを、アプリケーション・ソフトウェア（プロセスなど）に対して、専用の連続した主記憶装置に見えるように提供する。 この技術により、物理的な主記憶装置に加えてハードディスク装置等の補助記憶装置を併用すれば、物理的な主記憶装置よりも大きな仮想メモリを提供する事ができる。またアプリケーション・プログラム側は、物理メモリ上のアドレスを意識しなくて良いため、マルチタスクの実現が容易である。このため現代のオペレーティングシステムの多くが仮想記憶をサポートしている。 仮想的に与えられたアドレスを仮想アドレス (virtual address) または論理アドレス (logical address)、実記憶上で有効なアドレスを物理アドレス (physical address) または実アドレス (real address) という。仮想アドレスの範囲を仮想アドレス空間、物理アドレスの範囲を物理アドレス空間という。
rdf:langString
虚拟内存是计算机系统内存管理的一种技术。它使得应用程序认为它拥有连续可用的内存（一个连续完整的地址空间），而实际上物理内存通常被分隔成多个内存碎片，还有部分暂时存储在外部磁盘存储器上，在需要时进行数据交换。与没有使用虚拟内存技术的系统相比，使用这种技术使得大型程序的编写变得更容易，对真正的物理内存（例如RAM）的使用也更有效率。此外，虚拟内存技术可以使多个进程共享同一个运行库，并通过分割不同进程的内存空间来提高系统的安全性。 要注意的是，虚拟内存不只是「用磁盘空间来扩展物理内存」的意思——这只是扩充内存级别以使其包含硬盘驱动器而已。把内存扩展到磁盘只是使用虚拟内存技术的一个结果，它的作用也可以通过覆盖或者把处于不活动状态的程序以及它们的数据全部交换到磁盘上等方式来实现。对虚拟内存的定义是基于对地址空间的重定义的，即把地址空间定义为「连续的虚拟内存地址」，以借此「欺骗」程序，使它们以为自己正在使用一大块的「连续」地址。 那些需要快速存取或者相应时间非常稳定的嵌入式系统，以及其他的具有特殊应用的计算机系统，可能会为了避免让运算结果的可预测性降低，而选择不使用虚拟内存。
rdf:langString
الذاكرة الافتراضية أو الظاهرية (بالإنجليزية: Virtual memory) هي جزء مألوف في أغلب أنظمة التشغيل، فأغلب أجهزة الحاسب هذه الأيام تحتوي على 1GB أو 2GB وربما 4GB ذاكرة رام، وهذا القدر من الذاكرة غير كاف لتشغيل مجموعة من البرامج في وقت واحد مثل برنامج تحرير صور ومحرر كتابة ومستعرض إنترنت وبرنامج بريد إلكتروني، فإن لم يكن لديك ذاكرة ظاهرية فلن تعمل هذه البرامج وستحصل على رسالة تطلب منك إغلاق بعض التطبيقات لتحرير جزء من الذاكرة، مع وجود الذاكرة الظاهرية سيقوم الكمبيوتر بالبحث عن أجزاء غير مستعملة باستمرار من الذاكرة الرام ويقوم بنسخها على القرص الصلب وهذا يحرر قسما من الذاكرة الرام(ram) ليتم استخدامه في تشغيل التطبيقات الإضافية، هذا الأمر يحدث بشكل تلقائي لدرجة أنك لا تحس به ويجعل جهازك يحس أن لديه ذاكرة أكبر مما هي عليه.
rdf:langString
La memòria virtual és un sistema de gestió de la memòria dins el sistema operatiu dels ordinadors que ofereix als programes la impressió que la memòria que fan servir té adreces continuades, mentre que en realitat la memòria pot estar físicament fragmentada o fins i tot sobrepassar la memòria física i desar-se en emmagatzemament secundari (normalment disc dur). Els sistemes que usen aquesta tècnica fan més fàcil la programació de grans aplicacions i permeten un ús més eficient de la memòria real (normalment memòria RAM).
rdf:langString
Virtuální paměť (též virtualizace paměti) je v informatice způsob správy operační paměti počítače, který umožňuje předložit běžícímu procesu adresní prostor paměti, který je uspořádán jinak nebo je dokonce větší, než je fyzicky připojená operační paměť RAM. Z tohoto důvodu procesor rozlišuje mezi virtuálními adresami (pracují s nimi strojové instrukce, resp. běžící proces) a fyzickými adresami paměti (odkazují na konkrétní adresové buňky paměti RAM). Převod mezi virtuální a fyzickou adresou je zajišťován samotným procesorem (je nutná hardwarová podpora) nebo samostatným obvodem.
rdf:langString
Virtuala memoro estas la nomo de teknologio uzata en komputiloj. Komputiloj funkciigas programon. Tiu programo bezonos komputilan memoron por funkcii, kaj efektivigi kion ĝi bezonas fari. Plej multaj komputiloj uzataj hodiaŭ povas fari pli ol unu agon samtempe, ili funkciigas pli ol unu programaro. Tio estas konata kiel sistemo. En tiu kazo, ĉiuj programoj aŭ programaroj kiuj funkcias samtempe en la komputilo partigas ties rimedojn. Komputilo ne havas pli da procesoroj aŭ da ĉefmemoro nur tial ke pli multe da programoj funkcias en ĝi.
rdf:langString
Alegiazko memoria edo memoria birtuala informatika arloan, existitzen ez den memoria nagusia (RAM nagusiki) simulatzeko software teknika da. Konputagailuaren disko gogorrak eta memoria nagusiak elkar lan egiten dute memoria handitzeko, azken finean disko gogorra erabiltzen da memoria nagusia handitzeko. Honen bitartez konputagailu batek aplikazio programa handiagoak edota aldi berean aplikazio programa gehiago egikaritzeko ahalmena du.
rdf:langString
En informática, la memoria virtual es una técnica de gestión de la memoria que se encarga de que el sistema operativo disponga, tanto para el software de usuario como para sí mismo, de mayor cantidad de memoria que esté disponible físicamente. La mayoría de los ordenadores tienen cuatro tipos de memoria: registros en la CPU, la memoria caché (tanto dentro como fuera del CPU), la memoria RAM y el disco duro. En ese orden, van de menor capacidad y mayor velocidad a mayor capacidad y menor velocidad.
rdf:langString
Dalam ilmu komputer, memori virtual atau memori maya adalah teknik yang dikembangkan untuk kernel . Teknik ini divirtualisasikan dalam berbagai bentuk arsitektur komputer dari (seperti memori akses acak dan ), yang memungkinkan sebuah program harus dirancang seolah-olah hanya ada satu jenis memori, memori "virtual", yang bertindak secara langsung beralamat memori baca/tulis (RAM). adalah generalisasi dari konsep memori virtual.
* l
*
* s
rdf:langString
In computing, virtual memory, or virtual storage is a memory management technique that provides an "idealized abstraction of the storage resources that are actually available on a given machine" which "creates the illusion to users of a very large (main) memory".
rdf:langString
In informatica, la memoria virtuale è un'architettura di sistema capace di simulare uno spazio di memoria centrale (memoria primaria) maggiore di quello fisicamente presente o disponibile, dando l'illusione all'utente di un enorme quantitativo di memoria. I vantaggi principali di quest'architettura sono una maggiore sicurezza dovuta all'isolamento della memoria, la possibilità di condividere alcune pagine di memoria fra diversi processi (in particolar modo quella delle librerie), e potere usare più memoria di quella disponibile con una tecnica chiamata swap.
rdf:langString
가상 메모리 또는 가상 기억 장치(문화어: 가상기억기, virtual memory, virtual storage)는 메모리 관리 기법의 하나로, 기계에 실제로 이용 가능한 기억 자원을 이상적으로 추상화하여 사용자들에게 매우 큰 (주) 메모리로 보이게 만드는 것을 말한다. 각 프로그램에 실제 메모리 주소가 아닌 가상의 메모리 주소를 주는 방식이다. 이러한 방식은 멀티태스킹 운영 체제에서 흔히 사용되며, 실제 주기억장치보다 큰 메모리 영역을 제공하는 방법으로도 사용된다. 가상적으로 주어진 주소를 가상 주소(virtual address) 또는 논리 주소(logical address) 라고 하며, 실제 메모리 상에서 유효한 주소를 물리 주소(physical address) 또는 실주소(real address)라고 한다. 가상 주소의 범위를 가상 주소 공간, 물리 주소의 범위를 물리 주소 공간이라고 한다. 가상 메모리의 개념은 1957년에 발표되었다. 실제 적용된 것은 맨체스터 대학교가 Atlas용으로 1961년에 개발한 것이 최초이다. 1965년에 MIT가 개발한 멀틱스 시스템 이후 본격적으로 채용되기 시작했다.
rdf:langString
Met virtueel geheugen wordt een mechanisme bedoeld waarmee een besturingssysteem een deel van de harde schijf gebruikt om tijdelijk niet gebruikte gegevens te bewaren om zo meer werkgeheugen (RAM) vrij te houden voor belangrijkere zaken. Dit wordt het wisselbestand (swapfile) of swap-ruimte genoemd.
rdf:langString
Pamięć wirtualna – mechanizm zarządzania pamięcią komputera zapewniający procesowi wrażenie pracy w jednym, dużym, ciągłym obszarze pamięci operacyjnej, podczas gdy fizycznie może być ona pofragmentowana, nieciągła i częściowo przechowywana na urządzeniach pamięci masowej. Systemy korzystające z tej techniki ułatwiają tworzenie rozbudowanych aplikacji oraz poprawiają wykorzystanie fizycznej pamięci RAM w systemach wielozadaniowych. Często popełnianym błędem jest utożsamianie pamięci wirtualnej z wykorzystaniem pamięci masowej do rozszerzenia dostępnej pamięci operacyjnej. Rozszerzenie pamięci na dyski twarde w rzeczywistości jest tylko naturalną konsekwencją zastosowania techniki pamięci wirtualnej, lecz może być osiągnięte także na inne sposoby, np. nakładki lub całkowite przenoszenie pam
rdf:langString
Memória virtual é uma técnica que usa a memória secundária como uma cache para armazenamento secundário. Houve duas motivações principais: permitir o compartilhamento seguro e eficiente da memória entre vários programas e remover os transtornos de programação de uma quantidade pequena e limitada na memória principal. A memória virtual consiste em recursos de hardware e software com três funções básicas:
rdf:langString
Virtuellt minne, även kallat "växelminne", är en datavetenskaplig term för en avancerad form av som används av de flesta operativsystem. Istället för att tilldela ett program en exklusiv del av det arbetsminne som finns tillgängligt så får varje program en virtuell motsvarighet till en helt egen dator. Operativsystemet ligger sedan gömt under denna virtuella minnesrymd och sköter alla de riktiga minnes-resurserna så att alla program som körs får det de behöver, men inte mera. På så vis undviks svinn och minnet kan utnyttjas till fullo.
rdf:langString
Віртуа́льна па́м'ять — схема адресації пам'яті комп'ютера, при якій пам'ять для запущеної програми реалізується однорідним масивом, в той час як насправді операційна система виділяє пам'ять блоками в різних видах пам'яті, включаючи короткочасну (оперативну) і довгочасну (тверді диски, твердотілі накопичувачі). Віртуальну пам'ять підтримують процесори, що працюють у захищеному режимі, починаючи з 80286 (випущено у 1982 році), але широко стали використовувати тільки в операційних системах і оболонках для 32-розрядних процесорів (80386 і новіші, починаючи з 1985 року).
rdf:langString
Виртуа́льная па́мять (англ. virtual memory) — метод управления памятью компьютера, позволяющий выполнять программы, требующие больше оперативной памяти, чем имеется в компьютере, путём автоматического перемещения частей программы между основной памятью и вторичным хранилищем (например, жёстким диском). Для выполняющейся программы данный метод полностью прозрачен и не требует дополнительных усилий со стороны программиста, однако реализация этого метода требует как аппаратной поддержки, так и поддержки со стороны операционной системы. Применение виртуальной памяти позволяет:
rdf:langString
rdf:langString
Virtual memory
rdf:langString
ذاكرة افتراضية
rdf:langString
Memòria virtual
rdf:langString
Virtuální paměť
rdf:langString
Virtuelle Speicherverwaltung
rdf:langString
Εικονική μνήμη
rdf:langString
Virtuala memoro
rdf:langString
Memoria virtual
rdf:langString
Alegiazko memoria
rdf:langString
Memori virtual
rdf:langString
Mémoire virtuelle
rdf:langString
Memoria virtuale
rdf:langString
가상 메모리
rdf:langString
仮想記憶
rdf:langString
Virtueel geheugen
rdf:langString
Pamięć wirtualna
rdf:langString
Memória virtual
rdf:langString
Виртуальная память
rdf:langString
Virtuellt minne
rdf:langString
Віртуальна пам'ять
rdf:langString
虚拟内存
xsd:integer
32354
xsd:integer
1124410124
xsd:date
2010-06-22
xsd:gMonthDay
--12-12
rdf:langString
الذاكرة الافتراضية أو الظاهرية (بالإنجليزية: Virtual memory) هي جزء مألوف في أغلب أنظمة التشغيل، فأغلب أجهزة الحاسب هذه الأيام تحتوي على 1GB أو 2GB وربما 4GB ذاكرة رام، وهذا القدر من الذاكرة غير كاف لتشغيل مجموعة من البرامج في وقت واحد مثل برنامج تحرير صور ومحرر كتابة ومستعرض إنترنت وبرنامج بريد إلكتروني، فإن لم يكن لديك ذاكرة ظاهرية فلن تعمل هذه البرامج وستحصل على رسالة تطلب منك إغلاق بعض التطبيقات لتحرير جزء من الذاكرة، مع وجود الذاكرة الظاهرية سيقوم الكمبيوتر بالبحث عن أجزاء غير مستعملة باستمرار من الذاكرة الرام ويقوم بنسخها على القرص الصلب وهذا يحرر قسما من الذاكرة الرام(ram) ليتم استخدامه في تشغيل التطبيقات الإضافية، هذا الأمر يحدث بشكل تلقائي لدرجة أنك لا تحس به ويجعل جهازك يحس أن لديه ذاكرة أكبر مما هي عليه. ولكن بطبيعة الحال ستكون سرعة القراءة والكتابة على القرص الصلب أبطأ بكثير منها في الذاكرة، فإذا كانت التطبيقات التي تشغلها تحتاج ذاكرة كبيرة وما لديك قليل فستلاحظ بطءًا واضحا عند تشغيل هذه التطبيقات باستخدام الذاكرة الظاهرية، وسيكون الحل الأمثل هو إضافة ذاكرة رام إلى جهازك. المنطقة على القرص الصلب التي تخزن فيها الذاكرة الظاهرية تسمى ملف الصفحة وهي التي تحفظ صفحات من الرام على القرص الصلب، في نظام نوافذ هذا النوع من الملفات المخزن عليها أجزاء من الذاكرة يكون له الامتداد SWP. التحكم بالذاكرة الظاهرية في ويندوز 98 وما بعده يتم بشكل تلقائي ولكن إن رغبت أن تتحكم بها بشكل يدوي فاذهب إلى لوحة التحكم ثم إلى النظام وهناك اذهب إلىالأداء واضغط على: الذاكرة العشوائية وهناك اختر: اسمح لي بتحديد إعدادات الذاكرة الظاهرية الخاصة بي وهنا تستطيع اختيار القرص الذي تريد تخزين الذاكرة عليه وتحدد المقدار الأقل والأكبر للذاكرة الظاهرية مقاس بالميجابايت وهو يكون عادة الأقل 2 ميجابايت والأكثر يكون مساويا للذاكرة الرام + 12 ولكن يفضل أن تجعله مساويا لضعف الذاكرة الرام، أما إذا كنت ممن يستخدمون برامج تلتهم الذاكرة مثل برامج تحرير الفيديو فأنصحك أن تجعل المقدار الأقل والأكثر من الذاكرة الظاهرية متساويين، وستلاحظ تحسن ملحوظ في الأداء، نصيحة أخرى لتحسين الأداء وهي في حالة كان لديك قرصان صلبان حقيقيان بإمكانك تقسيم الذاكرة الظاهرية على القرصين وستلاحظ تحسن ملحوظ أيضا في أداء الجهاز.
rdf:langString
La memòria virtual és un sistema de gestió de la memòria dins el sistema operatiu dels ordinadors que ofereix als programes la impressió que la memòria que fan servir té adreces continuades, mentre que en realitat la memòria pot estar físicament fragmentada o fins i tot sobrepassar la memòria física i desar-se en emmagatzemament secundari (normalment disc dur). Els sistemes que usen aquesta tècnica fan més fàcil la programació de grans aplicacions i permeten un ús més eficient de la memòria real (normalment memòria RAM). Cal remarcar que, en contra de la creença popular, la memòria virtual no és només utilitzar espai de disc per augmentar la quantitat de memòria física del sistema. L'extensió de la memòria és una conseqüència normal d'usar tècniques de memòria virtual, però es podria fer per altres mitjans, com ara tècniques d'overlay o d'intercanvi (swapping) de programes sencers a la memòria secundària quan aquests estan inactius. El que defineix la memòria virtual és que redefineix l'espai d'adreces amb adreces de memòria contigües, fent creure als programes que disposen de grans blocs de memòria continua quan en realitat aquestes posicions de memòria poden estar físicament escampades. Això també possibilita que un procés estigui només carregat parcialment (resident) a la memòria principal. Amb aquest sistema a la suma dels espais lògics dels processos s'hi pot sumar la quantitat de global del sistema. També permet executar processos que necessitin més memòria de la disponible. Per dur a terme l'extensió de memòria, s'estableix una política per decidir quan i quines pàgines de memòria es copien a disc (normalment les que fa temps que no s'utilitzen), per deixar lloc a noves pàgines que s'hagin de carregar a la memòria principal. En cas que el processador necessiti accedir a alguna pàgina que sigui emmagatzemada al disc dur el sistema la torna a carregar a la memòria principal. Tots els sistemes operatius moderns utilitzen sistemes de memòria virtual. En canvi, els sistemes encastats i sistemes especials que necessiten temps de resposta molt ràpids no empren memòria virtual.
rdf:langString
Virtuální paměť (též virtualizace paměti) je v informatice způsob správy operační paměti počítače, který umožňuje předložit běžícímu procesu adresní prostor paměti, který je uspořádán jinak nebo je dokonce větší, než je fyzicky připojená operační paměť RAM. Z tohoto důvodu procesor rozlišuje mezi virtuálními adresami (pracují s nimi strojové instrukce, resp. běžící proces) a fyzickými adresami paměti (odkazují na konkrétní adresové buňky paměti RAM). Převod mezi virtuální a fyzickou adresou je zajišťován samotným procesorem (je nutná hardwarová podpora) nebo samostatným obvodem. V současných běžných operačních systémech je virtuální paměť implementována pomocí stránkování paměti spolu se stránkováním na disk, které rozšiřuje operační paměť o prostor na pevném disku (stránkování na disk je nesprávně označováno jako swapování).
rdf:langString
Εικονική μνήμη είναι η τεχνική διαχείρισης μνήμης που χρησιμοποιούν τα λειτουργικά συστήματα προκειμένου να διατηρείται η σταθερότητά τους, αφήνοντας πάντα χώρο στην φυσική μνήμη (RAM), έτσι ώστε να εκτελούνται διεργασίες οι οποίες απαιτούν (στο σύνολό τους ή και η καθεμία) περισσότερη μνήμη RAM από αυτή που διαθέτει το υπολογιστικό σύστημα.
rdf:langString
Virtuala memoro estas la nomo de teknologio uzata en komputiloj. Komputiloj funkciigas programon. Tiu programo bezonos komputilan memoron por funkcii, kaj efektivigi kion ĝi bezonas fari. Plej multaj komputiloj uzataj hodiaŭ povas fari pli ol unu agon samtempe, ili funkciigas pli ol unu programaro. Tio estas konata kiel sistemo. En tiu kazo, ĉiuj programoj aŭ programaroj kiuj funkcias samtempe en la komputilo partigas ties rimedojn. Komputilo ne havas pli da procesoroj aŭ da ĉefmemoro nur tial ke pli multe da programoj funkcias en ĝi. Virtuala memoro estas la ideo, ke la programaro vidas blokon de memoro de difinita grando. La programaro povas uzi tiun memoron kiam ĝi vidas, ke ĝi taŭgas. Tiu bloko de memoro estas virtuala en la senco, ke ĝi devenas de malsamaj lokoj. Iuj povas esti en la ĉefmemoro de la komputilo, sed iuj ankaŭ povas esti sur la disko. La procesoro havas specialan eron, nomitan , kiu faras kelkajn el la transiroj inter programara memoro kaj sistem-rimedoj. Modernaj operaciumoj ankaŭ faras parton de la laboro. Kiam programo provas aliri al bloko de memoro kiu ne estas en la memoro de la sistemo, tiu programo estas haltigata, kaj la memor-bloko estas alŝutata en la sistem-memoron. Kio estis en tiu parto de la memor-sistemo estas skribata sur la diskon. Tio estas kutime nomita . Kelkaj komputilaj sistemoj, kiel la , ne uzas virtualan memoron, ĉar ili bezonas tre rapidan respond-tempon, aŭ iun, kiu restas ĉiam la sama. Unu el la problemoj kun virtuala memoro estas ke malfacilas prognozi respond-tempon. Programaro kiu uzas parton de memoro kiu bezonas esti elŝutota el disko, havos malsaman respond-tempon ol alia kiu ne bezonas tion.
rdf:langString
Die virtuelle Speicherverwaltung (englisch virtual memory management, kurz VMM) ist eine spezielle Speicherverwaltung in einem Computer. Der virtuelle Speicher bezeichnet den vom tatsächlich vorhandenen Arbeitsspeicher unabhängigen Adressraum, der einem Prozess vom Betriebssystem zur Verfügung gestellt wird. Das Konzept entstand in den 1950er Jahren und wird heute von den meisten Prozessorarchitekturen unterstützt und in nahezu allen modernen Betriebssystemen verwendet.
rdf:langString
En informática, la memoria virtual es una técnica de gestión de la memoria que se encarga de que el sistema operativo disponga, tanto para el software de usuario como para sí mismo, de mayor cantidad de memoria que esté disponible físicamente. La mayoría de los ordenadores tienen cuatro tipos de memoria: registros en la CPU, la memoria caché (tanto dentro como fuera del CPU), la memoria RAM y el disco duro. En ese orden, van de menor capacidad y mayor velocidad a mayor capacidad y menor velocidad. Muchas aplicaciones requieren acceso a más información (código y datos) que la que se puede mantener en memoria física. Esto es así sobre todo cuando el sistema operativo permite múltiples procesos y aplicaciones ejecutándose simultáneamente. Una solución al problema de necesitar mayor cantidad de memoria de la que se posee consiste en que las aplicaciones mantengan parte de su información en disco, moviéndola a la memoria principal cuando sea necesario. Hay varias formas de hacer esto. Una opción es que la aplicación misma sea responsable de decidir qué información será guardada en cada sitio (segmentación), y de traerla y llevarla. La desventaja de esto, además de la dificultad en el diseño e implementación del programa, es que es muy probable que los intereses sobre la memoria de dos o varios programas generen conflictos entre sí: cada programador podría realizar su diseño teniendo en cuenta que es el único programa ejecutándose en el sistema.La alternativa es usar memoria virtual, donde la combinación entre hardware especial y el sistema operativo hace uso de la memoria principal y la secundaria para hacer parecer que el ordenador tiene mucha más memoria principal (RAM) que la que realmente posee. Este método es invisible a los procesos.La cantidad de memoria máxima que se puede hacer ver que hay tiene que ver con las características del procesador. Por ejemplo, en un sistema de 32 bits, el máximo es 232, lo que da 4096 Megabytes (4 Gigabytes).Todo esto hace el trabajo del programador de aplicaciones mucho más fácil, al poder ignorar completamente la necesidad de mover datos entre los distintos espacios de memoria. Aunque la memoria virtual podría estar implementada por el software del sistema operativo, en la práctica casi siempre se usa una combinación de hardware y software, dado el esfuerzo extra que implicaría para el procesador.
rdf:langString
Alegiazko memoria edo memoria birtuala informatika arloan, existitzen ez den memoria nagusia (RAM nagusiki) simulatzeko software teknika da. Konputagailuaren disko gogorrak eta memoria nagusiak elkar lan egiten dute memoria handitzeko, azken finean disko gogorra erabiltzen da memoria nagusia handitzeko. Honen bitartez konputagailu batek aplikazio programa handiagoak edota aldi berean aplikazio programa gehiago egikaritzeko ahalmena du. Prozedura honetan programak zatitzen dira eta memoria nagusia behar denerako erabiltzen da, disko gogorra gehien bat, merkea, edukiera ahalmen handia eta memoria lagungarrietan arinena baita.
rdf:langString
En informatique, le mécanisme de mémoire virtuelle a été mis au point dans les années 1960. Il repose sur l'utilisation de traduction à la volée des adresses (virtuelles) vues du logiciel, en adresses physiques de mémoire vive.La mémoire virtuelle permet :
* d'utiliser de la mémoire de masse comme extension de la mémoire vive ;
* d'augmenter le taux de multiprogrammation ;
* de mettre en place des mécanismes de ;
* de partager la mémoire entre processus.
rdf:langString
Dalam ilmu komputer, memori virtual atau memori maya adalah teknik yang dikembangkan untuk kernel . Teknik ini divirtualisasikan dalam berbagai bentuk arsitektur komputer dari (seperti memori akses acak dan ), yang memungkinkan sebuah program harus dirancang seolah-olah hanya ada satu jenis memori, memori "virtual", yang bertindak secara langsung beralamat memori baca/tulis (RAM). Sebagian besar sistem operasi modern yang mendukung memori virtual juga menjalankan setiap proses di khususnya sendiri. Setiap program dengan demikian tampaknya memiliki akses tunggal ke memori virtual. Namun, beberapa sistem operasi yang lebih tua (seperti dan ) dan bahkan yang modern yang (seperti ) adalah yang menjalankan semua proses dalam ruang alamat tunggal yang terdiri dari memori virtual. Memori virtual membuat pemrograman aplikasi lebih mudah oleh persembunyian dari memori fisik; dengan mendelegasikan ke kernel beban dari mengelola hierarki memori (sehingga menghilangkan keharusan untuk program dalam mengatasi secara eksplisit);dan, bila setiap proses berjalan dalam ruang alamat khususnya sendiri,dengan menghindarkan kebutuhan kode program atau untuk mengakses memori dengan pengalamatan relatif. adalah generalisasi dari konsep memori virtual.
* l
*
* s
rdf:langString
仮想記憶（かそうきおく、英語: Virtual Memory、バーチャルメモリ）とは、コンピュータ分野におけるメモリ管理の仮想化技法の一種であり、オペレーティングシステムなどが物理的なメモリを、アプリケーション・ソフトウェア（プロセスなど）に対して、専用の連続した主記憶装置に見えるように提供する。 この技術により、物理的な主記憶装置に加えてハードディスク装置等の補助記憶装置を併用すれば、物理的な主記憶装置よりも大きな仮想メモリを提供する事ができる。またアプリケーション・プログラム側は、物理メモリ上のアドレスを意識しなくて良いため、マルチタスクの実現が容易である。このため現代のオペレーティングシステムの多くが仮想記憶をサポートしている。 仮想的に与えられたアドレスを仮想アドレス (virtual address) または論理アドレス (logical address)、実記憶上で有効なアドレスを物理アドレス (physical address) または実アドレス (real address) という。仮想アドレスの範囲を仮想アドレス空間、物理アドレスの範囲を物理アドレス空間という。
rdf:langString
In computing, virtual memory, or virtual storage is a memory management technique that provides an "idealized abstraction of the storage resources that are actually available on a given machine" which "creates the illusion to users of a very large (main) memory". The computer's operating system, using a combination of hardware and software, maps memory addresses used by a program, called virtual addresses, into physical addresses in computer memory. Main storage, as seen by a process or task, appears as a contiguous address space or collection of contiguous segments. The operating system manages virtual address spaces and the assignment of real memory to virtual memory. Address translation hardware in the CPU, often referred to as a memory management unit (MMU), automatically translates virtual addresses to physical addresses. Software within the operating system may extend these capabilities, utilizing, e.g., disk storage, to provide a virtual address space that can exceed the capacity of real memory and thus reference more memory than is physically present in the computer. The primary benefits of virtual memory include freeing applications from having to manage a shared memory space, ability to share memory used by libraries between processes, increased security due to memory isolation, and being able to conceptually use more memory than might be physically available, using the technique of paging or segmentation.
rdf:langString
가상 메모리 또는 가상 기억 장치(문화어: 가상기억기, virtual memory, virtual storage)는 메모리 관리 기법의 하나로, 기계에 실제로 이용 가능한 기억 자원을 이상적으로 추상화하여 사용자들에게 매우 큰 (주) 메모리로 보이게 만드는 것을 말한다. 각 프로그램에 실제 메모리 주소가 아닌 가상의 메모리 주소를 주는 방식이다. 이러한 방식은 멀티태스킹 운영 체제에서 흔히 사용되며, 실제 주기억장치보다 큰 메모리 영역을 제공하는 방법으로도 사용된다. 가상적으로 주어진 주소를 가상 주소(virtual address) 또는 논리 주소(logical address) 라고 하며, 실제 메모리 상에서 유효한 주소를 물리 주소(physical address) 또는 실주소(real address)라고 한다. 가상 주소의 범위를 가상 주소 공간, 물리 주소의 범위를 물리 주소 공간이라고 한다. 가상 주소 공간은 메모리 관리 장치(MMU)에 의해서 물리 주소로 변환된다. 이 덕분에 프로그래머는 가상 주소 공간상에서 프로그램을 짜게 되어 프로그램이나 데이터가 주메모리상에 어떻게 존재하는지를 의식할 필요가 없어진다. 대부분의 현대적 아키텍처와 운영 체제는 가상 메모리 기능을 제공하며, 각 응용 프로그램에 더 적합한 메모리 관리를 위해 어도비 포토샵과 같은 일부 응용 프로그램은 스스로 가상 메모리를 관리하기도 한다. 가상 메모리의 개념은 1957년에 발표되었다. 실제 적용된 것은 맨체스터 대학교가 Atlas용으로 1961년에 개발한 것이 최초이다. 1965년에 MIT가 개발한 멀틱스 시스템 이후 본격적으로 채용되기 시작했다. 가상 메모리는 크게 나누어 세그먼트(segment) 방식과 페이징 방식의 2종류가 있다. 예를 들어 MC68000 시스템에서는 68451(세그먼트(segment) 방식)과 68851(페이징 방식) 두 가지의 MMU가 준비되어 있었다.
rdf:langString
In informatica, la memoria virtuale è un'architettura di sistema capace di simulare uno spazio di memoria centrale (memoria primaria) maggiore di quello fisicamente presente o disponibile, dando l'illusione all'utente di un enorme quantitativo di memoria. Il sistema operativo usando una combinazione di hardware e software, mappa gli indirizzi di memoria usati da un programma, chiamati indirizzi virtuali, in indirizzi fisici. La memoria principale, dal punto di vista di un processo, appare come uno spazio di indirizzi (o una lista di segmenti) contiguo. Il sistema operativo gestisce lo spazio virtuale e l'assegnamento di memoria fisica a memoria virtuale. La traduzione di indirizzi è fatta da un hardware presente nella CPU, comunemente chiamato MMU, che traduce i vari indirizzi. Software presente all'interno del sistema operativo può estendere queste funzionalità per offrire uno spazio virtuale che eccede quello della memoria fisica, indirizzando così più memoria di quella fisicamente presente nel computer. I vantaggi principali di quest'architettura sono una maggiore sicurezza dovuta all'isolamento della memoria, la possibilità di condividere alcune pagine di memoria fra diversi processi (in particolar modo quella delle librerie), e potere usare più memoria di quella disponibile con una tecnica chiamata swap. Questo risultato si raggiunge utilizzando spazio di memoria secondaria su altri dispositivi o supporti di memorizzazione, di solito le unità a disco. La memoria centrale fisicamente presente diventa quindi la parte effettivamente utilizzata di quella virtuale, più grande: questo stratagemma è utile in virtù del principio di località e riuso dell'esecuzione dei programmi. In ambiente POSIX, la memoria di massa utilizzata a questo scopo è comunemente chiamata "swap" o "spazio di swap" (verbo inglese che significa "scambiare"), mentre, in ambiente Windows, è chiamata "file di paging". Le operazioni di spostamento delle pagine dallo spazio di swap alla memoria fisica sono chiamate "swapping".
rdf:langString
Met virtueel geheugen wordt een mechanisme bedoeld waarmee een besturingssysteem een deel van de harde schijf gebruikt om tijdelijk niet gebruikte gegevens te bewaren om zo meer werkgeheugen (RAM) vrij te houden voor belangrijkere zaken. Dit wordt het wisselbestand (swapfile) of swap-ruimte genoemd. Tijdens de uitvoering bewaart een programma gegevens in zijn geheugenruimte. Op elk moment heeft het programma meestal slechts een klein deel van de bewaarde gegevens nodig. Daarom probeert het besturingssysteem alleen die blokken in het RAM te houden die het meest gebruikt worden. De overige geheugenblokken worden dan weggeschreven naar de swap. Als een programma een geheugenblok nodig heeft wat op de swap staat, moet dat blok eerst van de schijf gelezen worden voordat het programma verder kan gaan. Om voor dit blok ruimte te maken in het RAM, moet het besturingssysteem bovendien een ander blok naar de swap verplaatsen. Het benaderen van een uitgeswapt geheugenblok duurt dus langer dan het benaderen van een blok dat reeds in het RAM aanwezig is. Het voordeel van virtueel geheugen is dat programma's kunnen beschikken over meer geheugenruimte dan het aanwezige RAM-geheugen. Een nadeel is dat virtueel geheugen trager is, omdat een harde schijf veel trager is dan RAM (zie ook het artikel Geheugenhiërarchie). De snelheid van virtueel geheugen is tevens afhankelijk van de regelmaat waarmee een programma gegevens nodig heeft die op dat moment uitgeswapt zijn. Op Unix gebaseerde besturingssystemen, zoals Linux, bewaren de geswapte gegevens op een aparte partitie (de swap-partitie) of in een bestand. Microsoft Windows gebruikt altijd een speciaal bestand als swap-ruimte. Omdat het gebruik van virtueel geheugen een computersysteem sterk vertraagt of zelfs kan laten vastlopen, overwegen sommige systeemontwikkelaars aan het begin van 2017, om swap-partities geheel uit hun besturingssysteem te verwijderen.
rdf:langString
Pamięć wirtualna – mechanizm zarządzania pamięcią komputera zapewniający procesowi wrażenie pracy w jednym, dużym, ciągłym obszarze pamięci operacyjnej, podczas gdy fizycznie może być ona pofragmentowana, nieciągła i częściowo przechowywana na urządzeniach pamięci masowej. Systemy korzystające z tej techniki ułatwiają tworzenie rozbudowanych aplikacji oraz poprawiają wykorzystanie fizycznej pamięci RAM w systemach wielozadaniowych. Często popełnianym błędem jest utożsamianie pamięci wirtualnej z wykorzystaniem pamięci masowej do rozszerzenia dostępnej pamięci operacyjnej. Rozszerzenie pamięci na dyski twarde w rzeczywistości jest tylko naturalną konsekwencją zastosowania techniki pamięci wirtualnej, lecz może być osiągnięte także na inne sposoby, np. nakładki lub całkowite przenoszenie pamięci procesów na dysk, gdy znajdują się w stanie uśpienia. Pamięć wirtualna działa na zasadzie przedefiniowania adresów pamięci (fizycznych) na adresy używane przez procesy (logiczne) tak, aby „oszukać” procesy i dać im wrażenie pracy w ciągłej przestrzeni adresowej. Pamięć wirtualna oznacza znacznie większą ilość pamięci RAM dla procesu niż fizycznie dostępna w systemie. Obecnie wszystkie systemy operacyjne ogólnego przeznaczenia wykorzystują techniki pamięci wirtualnej dla procesów uruchamianych w ich obrębie. Wcześniejsze systemy takie, jak DOS, wydania Microsoft Windows z lat 80. oraz oprogramowanie komputerów mainframe z lat 60. nie pozwalały pracować w środowisku z pamięcią wirtualną. Godnymi odnotowania wyjątkami były komputery Atlas, oraz Apple Lisa. Pamięć wirtualna wymaga wykonania dodatkowych nakładów pracy procesora przy odczycie i zapisie do pamięci, nakłady te występują tylko czasami i trwają dość długo, dlatego systemy czasu rzeczywistego lub szczególnego przeznaczenia, w których czas jest czynnikiem krytycznym i musi być przewidywalny, często nie korzystają lub ograniczają stosowanie mechanizmu pamięci wirtualnej. Dyski twarde są około 100 razy wolniejsze od pamięci o dostępie swobodnym, przez co uruchamianie programów wymagających ilości pamięci większej niż fizycznie zainstalowana pamięć RAM powoduje wolne działanie komputera.
rdf:langString
Memória virtual é uma técnica que usa a memória secundária como uma cache para armazenamento secundário. Houve duas motivações principais: permitir o compartilhamento seguro e eficiente da memória entre vários programas e remover os transtornos de programação de uma quantidade pequena e limitada na memória principal. A memória virtual consiste em recursos de hardware e software com três funções básicas:
* (i) realocação (ou recolocação), para assegurar que cada processo (aplicação) tenha o seu próprio espaço de endereçamento, começando em zero;
* (ii) proteção, para impedir que um processo utilize um endereço de memória que não lhe pertença;
* (iii) paginação (paging) ou troca, que possibilita a uma aplicação utilizar mais memória do que a fisicamente existente (essa é a função mais conhecida). Simplificadamente, um usuário ou programador vê um espaço de endereçamento virtual, que pode ser igual, maior ou menor que a memória física (normalmente chamada memória DRAM - Dynamic Random Access Memory). A memória virtual deixou os programadores despreocupados com quanto de memória seu programa irá precisar para rodar no computador e se o respectivo programa poderia rodar com outros sem travar, podendo o programador se preocupar mais com a tarefa de programação do que com quanto o programa irá gastar de memória.
rdf:langString
Віртуа́льна па́м'ять — схема адресації пам'яті комп'ютера, при якій пам'ять для запущеної програми реалізується однорідним масивом, в той час як насправді операційна система виділяє пам'ять блоками в різних видах пам'яті, включаючи короткочасну (оперативну) і довгочасну (тверді диски, твердотілі накопичувачі). Також під віртуальною пам'яттю часто розуміють файл підкачки (Windows-системи), або окремий розділ на диску (Unix-системи). Ця пам'ять використовується для того, щоб дати можливість системі або користувачу одночасно виконувати більшу кількість програм, ніж це дозволяє фізична оперативна пам'ять. Віртуальну пам'ять підтримують процесори, що працюють у захищеному режимі, починаючи з 80286 (випущено у 1982 році), але широко стали використовувати тільки в операційних системах і оболонках для 32-розрядних процесорів (80386 і новіші, починаючи з 1985 року).
rdf:langString
Virtuellt minne, även kallat "växelminne", är en datavetenskaplig term för en avancerad form av som används av de flesta operativsystem. Istället för att tilldela ett program en exklusiv del av det arbetsminne som finns tillgängligt så får varje program en virtuell motsvarighet till en helt egen dator. Operativsystemet ligger sedan gömt under denna virtuella minnesrymd och sköter alla de riktiga minnes-resurserna så att alla program som körs får det de behöver, men inte mera. På så vis undviks svinn och minnet kan utnyttjas till fullo. Paging och virtuellt minne användes för första gången i Atlasdatorn år 1962.
rdf:langString
Виртуа́льная па́мять (англ. virtual memory) — метод управления памятью компьютера, позволяющий выполнять программы, требующие больше оперативной памяти, чем имеется в компьютере, путём автоматического перемещения частей программы между основной памятью и вторичным хранилищем (например, жёстким диском). Для выполняющейся программы данный метод полностью прозрачен и не требует дополнительных усилий со стороны программиста, однако реализация этого метода требует как аппаратной поддержки, так и поддержки со стороны операционной системы. В системе с виртуальной памятью используемые программами адреса, называемые виртуальными адресами, транслируются в в памяти компьютера. Трансляцию виртуальных адресов в физические выполняет аппаратное обеспечение, называемое блоком управления памятью. Для программы основная память выглядит как доступное и непрерывное адресное пространство либо как набор непрерывных сегментов, вне зависимости от наличия у компьютера соответствующего объёма оперативной памяти. Управление виртуальными адресными пространствами, соотнесение физической и виртуальной памяти, а также перемещение фрагментов памяти между основным и вторичным хранилищами выполняет операционная система (см. подкачка страниц). Применение виртуальной памяти позволяет:
* освободить программиста от необходимости вручную управлять загрузкой частей программы в память и согласовывать использование памяти с другими программами
* предоставлять программам больше памяти, чем физически установлено в системе
* в многозадачных системах изолировать выполняющиеся программы друг от друга путём назначения им непересекающихся адресных пространств (см. защита памяти) В настоящее время виртуальная память аппаратно поддерживается в большинстве современных процессоров. В то же время в микроконтроллерах и в системах специального назначения, где либо требуется очень быстрая работа, либо есть ограничения на длительность отклика (системы реального времени), виртуальная память используется относительно редко. Также в таких системах реже встречается многозадачность и сложные иерархии памяти.
rdf:langString
虚拟内存是计算机系统内存管理的一种技术。它使得应用程序认为它拥有连续可用的内存（一个连续完整的地址空间），而实际上物理内存通常被分隔成多个内存碎片，还有部分暂时存储在外部磁盘存储器上，在需要时进行数据交换。与没有使用虚拟内存技术的系统相比，使用这种技术使得大型程序的编写变得更容易，对真正的物理内存（例如RAM）的使用也更有效率。此外，虚拟内存技术可以使多个进程共享同一个运行库，并通过分割不同进程的内存空间来提高系统的安全性。 要注意的是，虚拟内存不只是「用磁盘空间来扩展物理内存」的意思——这只是扩充内存级别以使其包含硬盘驱动器而已。把内存扩展到磁盘只是使用虚拟内存技术的一个结果，它的作用也可以通过覆盖或者把处于不活动状态的程序以及它们的数据全部交换到磁盘上等方式来实现。对虚拟内存的定义是基于对地址空间的重定义的，即把地址空间定义为「连续的虚拟内存地址」，以借此「欺骗」程序，使它们以为自己正在使用一大块的「连续」地址。 那些需要快速存取或者相应时间非常稳定的嵌入式系统，以及其他的具有特殊应用的计算机系统，可能会为了避免让运算结果的可预测性降低，而选择不使用虚拟内存。
xsd:nonNegativeInteger
34996
