Veil of Veronica

http://dbpedia.org/resource/Veil_of_Veronica an entity of type: Thing

Das Schweißtuch der Veronika (lateinisch Sudarium Christi) ist ein Gegenstand der christlichen Überlieferung. Dieser zufolge reichte die heilige Veronika ihr Tuch Jesus Christus auf seinem Weg nach Golgota, um Schweiß und Blut von seinem Gesicht abzuwischen. Dabei soll sich das Gesicht Jesu auf wundersame Weise auf dem Schweißtuch als sogenanntes Veronikabild eingeprägt haben. rdf:langString
Kerudung Veronika atau Sudarium (Latin untuk kain keringat), dikenal dalam bahasa Italia sebagai Volto Santo atau Wajah Kudus adalah sebuah relik Kristen dari sebuah potongan kain yang, menurut tradisi, mencantumkan wajah Yesus yang tak dibuat dari tangan manusia. Berbagai gambar yang ada diklaim sebagai relik "asli", atau salinan awal darinya. rdf:langString
Il velo della Veronica è una famosa reliquia, di cui ci sono pervenute diverse versioni. Consiste in un panno, presumibilmente di lino, in origine possesso di santa Veronica, nel quale è impresso un volto che si ritiene essere quello di Gesù. Sono numerose le reliquie cristiane pervenuteci o perdute che la tradizione cristiana ha identificato col Velo della Veronica. rdf:langString
Плат Вероники (Вуаль Вероники) — в христианстве нерукотворное изображение Иисуса Христа, которое, по преданию, появилось на платке, который святая Вероника подала Иисусу Христу, когда Он нёс свой крест на Голгофу. rdf:langString
Veronikas svetteduk är en av kristendomens mest kända reliker. Det är den duk som Veronika enligt legenden torkade Jesu ansikte med när han bar korset på Via Dolorosa på väg till Golgata. Veronika och hennes svetteduk är inte direkt omnämnda i evangelierna och legenden blev allmänt känd under medeltiden. Det finns flera dukar som uppges vara Veronikas originalduk. Den mest kända förvaras i Peterskyrkan i Rom. rdf:langString
Veraicon (łac. icona vera) – rodzaj acheiropoietonu. Przedstawia oblicze Chrystusa, którego twarz według tradycji odbiła się na chuście św. Weroniki, gdy ocierała z potu jego twarz w drodze na Golgotę. Acheiropoietos w wariancie zachodnim, jako veraicon, rozpowszechnił się w XV w. Sztuka zachodnia częściej przedstawia Chrystusa jako cierpiącego, a więc i Chrystus na wizerunkach typu acheiropoietos często ma zamknięte oczy, cierniową koronę i męczeński wyraz twarzy. W Polsce veraicony znajdują się w Krużlowej i nowosądeckiej bazylice św. Małgorzaty. rdf:langString
Santa Faç, Sant Rostre o són denominacions que diferents donen a diverses relíquies cristianes identificades amb el drap de la Verònica. La seva multiplicitat s'ha interpretat com la conseqüència que el drap amb el qual Verònica netejà el rostre de Crist en la cap al Calvari estava doblegat diverses vegades, i cada un va conservar una impressió miraculosa del que seria una Vera icona ("veritable imatge") d'aquest. És una de les relíquies més famoses del cristianisme. És descrita per primera vegada en 1137. rdf:langString
Santa Faz y Santo Rostro son denominaciones que distintas tradiciones piadosas dan a varias reliquias cristianas identificadas con el paño de la Verónica o con el Mandylion de Edesa (frente a la que surgió como "rival romano") u otras imágenes denominadas acheiropoietos ("hechas sin manos humanas") o vera icon ("verdaderas imágenes"). Las tradiciones en que se basan están confusamente mezcladas, así como sus desplazamientos y lugares donde se custodiaron, de modo que no es posible establecer la veracidad de las que en la actualidad pretenden ser las originales; aunque el concepto de originalidad o la aplicación de críticas racionales son ajenos a los criterios de la época medieval en que surgieron.​ rdf:langString
The Veil of Veronica, or Sudarium (Latin for sweat-cloth), also known as the Vernicle and often called simply the Veronica, is a Christian relic consisting of a piece of cloth said to bear an image of the Holy Face of Jesus produced by other than human means (an acheiropoieton, "made without hand"). Various existing images have been claimed to be the original relic, as well as early copies of it; representations of it are also known as vernicles. rdf:langString
Véu de Verônica ou Sudário ("lenço para enxugar o suor" em latim), (diferente do Sudário de Turim) chamado geralmente apenas de "A Verônica" e conhecido na Itália como "Volto Santo" ("Santa Face"), é uma relíquia católica sendo um véu que, segundo a tradição Católica Apostólica Romana, tem gravado em si a aparência de Jesus e que não foi produzido por mãos humanas (ou seja, um dos acheiropoieton). Várias imagens ainda existentes reivindicam ser a relíquia "original" (ou serem cópias primitivas), mas algumas lendas e suposições históricas que permeiam a história faz com que haja muito menos pessoas, mesmo entre católicos tradicionais, que defendem a autenticidade da relíquia de forma séria, principalmente quando se compara com a defesa do Sudário de Turim. rdf:langString
rdf:langString Santa Faç
rdf:langString Schweißtuch der Veronika
rdf:langString Santa Faz
rdf:langString Kerudung Veronika
rdf:langString Velo della Veronica
rdf:langString Veraicon
rdf:langString Véu de Verônica
rdf:langString Veil of Veronica
rdf:langString Плат Вероники
rdf:langString Veronikas svetteduk
xsd:integer 1394879
xsd:integer 1104755319
rdf:langString Santa Faç, Sant Rostre o són denominacions que diferents donen a diverses relíquies cristianes identificades amb el drap de la Verònica. La seva multiplicitat s'ha interpretat com la conseqüència que el drap amb el qual Verònica netejà el rostre de Crist en la cap al Calvari estava doblegat diverses vegades, i cada un va conservar una impressió miraculosa del que seria una Vera icona ("veritable imatge") d'aquest. És una de les relíquies més famoses del cristianisme. És descrita per primera vegada en 1137. En el context espanyol, l'expressió "Santa Faç" se sol emprar específicament per a la Santa Faç d'Alacant, la relíquia conservada en el Monestir de la Santa Faç d'aquesta ciutat d'ençà del segle xv; mentre que la de "Sant Rostre" sol emprar-se específicament para en la catedral de Jaén des del segle xiv. L'expressió italiana Volto Santo se sol emprar per designar al Santo Volto de Lucca, al o al . A més de Manoppello, hi ha també temples denominats a Roma i Torí, i un institut religiós denominat. La conservada a l' és tradicionalment identificada amb la Imatge d'Edessa, és a dir, també una vera icon, però d'origen diferent del drap de la Verònica. A més d'aquestes, hi ha diverses esglésies on es conserven relíquies identificades com el Sant Rostre: la Basílica de Sant Pere de Roma, la Basílica del Sacré Cœur de París; i unes altres on es veneren imatges associades, com l' d'Honrubia (província de Conca, Espanya), alguna de les quals (especialment la del ) s'identifica com una de les sis meticuloses còpies realitzades en 1617 per Strozzi, secretari del papa Pau V.
rdf:langString Das Schweißtuch der Veronika (lateinisch Sudarium Christi) ist ein Gegenstand der christlichen Überlieferung. Dieser zufolge reichte die heilige Veronika ihr Tuch Jesus Christus auf seinem Weg nach Golgota, um Schweiß und Blut von seinem Gesicht abzuwischen. Dabei soll sich das Gesicht Jesu auf wundersame Weise auf dem Schweißtuch als sogenanntes Veronikabild eingeprägt haben.
rdf:langString Santa Faz y Santo Rostro son denominaciones que distintas tradiciones piadosas dan a varias reliquias cristianas identificadas con el paño de la Verónica o con el Mandylion de Edesa (frente a la que surgió como "rival romano") u otras imágenes denominadas acheiropoietos ("hechas sin manos humanas") o vera icon ("verdaderas imágenes"). Las tradiciones en que se basan están confusamente mezcladas, así como sus desplazamientos y lugares donde se custodiaron, de modo que no es posible establecer la veracidad de las que en la actualidad pretenden ser las originales; aunque el concepto de originalidad o la aplicación de críticas racionales son ajenos a los criterios de la época medieval en que surgieron.​ Su multiplicidad se ha interpretado como la consecuencia de que el paño con el que Verónica limpió el rostro de Cristo (en la Via Dolorosa de Jerusalén, camino del Calvario) estaba doblada varias veces, y cada una conservó una impresión milagrosa de lo que sería una Vera icon ("verdadera imagen") de este.​ Se lo describe por primera vez en 1137. En la Basílica de San Pedro de Roma se mantiene la tradición de que el paño, lienzo o velo de la Verónica (o Verónica a secas) se encuentra custodiado en uno de los pilares que sostienen la cúpula, sobre una estatua colosal de la Santa, de Francesco Mochi, 1632.​ Entre estas devotas mugeres avia una que se llamaba Berenice, o Veronica, la cual diò el velo, ò toca, que traía sobre su cabeça, al Señor, para que enjugasse el sudor, y sangre de su rostro; y él lo hizo, dexando en el velo impressa la figura, y sangre del mismo rostro, el qual por el nombre de la muger se llama Veronica, y en Roma el Bulto Santo, donde se muestra en la Iglesia de San Pedro con gran veneración, y entre los lugares de la Tierra Santa, se muestra la casa de esta muger Veronica Pedro de Ribadeneyra, Flos Sanctorum​ En el contexto español, la expresión "Santa Faz" se suele emplear específicamente para la Santa Faz de Alicante, la reliquia conservada en el Monasterio de la Santa Faz de esa ciudad desde el siglo XV; mientras que la de "Santo Rostro" suele emplearse específicamente para en la Catedral de Jaén desde el siglo XIV. La expresión italiana Volto Santo se emplea para designar al Volto Santo de Lucca y al ​(que no son lienzos, sino tallas escultóricas del Crucificado), o al Volto Santo de Manoppello.​ Además, hay también templos denominados en Roma y Turín, y un instituto religioso denominado.​ La conservada en la ​ es tradicionalmente identificada con el Mandylion de Edesa, es decir, también una vera icon, pero de distinto origen al paño de la Verónica. Además de estos, hay otros lugares donde se conservan reliquias identificadas como el Santo Rostro o se veneran imágenes asociadas, como la Ermita del Santo Rostro de Honrubia (provincia de Cuenca, España); alguna de las cuales (especialmente la del Hofburg de Viena) se identifica como una de las seis meticulosas copias realizadas en 1617 por Strozzi, secretario del papa Paulo V.​ Hay que aclarar que el llamado Santo Sudario de Oviedo no muestra propiamente una imagen del rostro de Cristo, sino lo que se cree son manchas de sangre impregnadas de la cara de Jesús después de muerto.
rdf:langString Kerudung Veronika atau Sudarium (Latin untuk kain keringat), dikenal dalam bahasa Italia sebagai Volto Santo atau Wajah Kudus adalah sebuah relik Kristen dari sebuah potongan kain yang, menurut tradisi, mencantumkan wajah Yesus yang tak dibuat dari tangan manusia. Berbagai gambar yang ada diklaim sebagai relik "asli", atau salinan awal darinya.
rdf:langString The Veil of Veronica, or Sudarium (Latin for sweat-cloth), also known as the Vernicle and often called simply the Veronica, is a Christian relic consisting of a piece of cloth said to bear an image of the Holy Face of Jesus produced by other than human means (an acheiropoieton, "made without hand"). Various existing images have been claimed to be the original relic, as well as early copies of it; representations of it are also known as vernicles. The story of the image's origin is related to the sixth Station of the Cross, wherein Saint Veronica, encountering Jesus along the Via Dolorosa to Calvary, wipes the blood and sweat from his face with her veil. According to some versions, St. Veronica later traveled to Rome to present the cloth to the Roman Emperor Tiberius. The veil has been said to quench thirst, cure blindness, and even raise the dead. The first written evidence of the story is from the Middle Ages, and during the 14th century, the veil became a central icon in the Western Church. In the words of art historian Neil Macgregor, "From [the 14th Century] on, wherever the Roman Church went, the Veronica would go with it." The act of Saint Veronica wiping the face of Jesus with her veil is celebrated in the sixth Station of the Cross in many Anglican, Catholic, and Western Orthodox churches.
rdf:langString Il velo della Veronica è una famosa reliquia, di cui ci sono pervenute diverse versioni. Consiste in un panno, presumibilmente di lino, in origine possesso di santa Veronica, nel quale è impresso un volto che si ritiene essere quello di Gesù. Sono numerose le reliquie cristiane pervenuteci o perdute che la tradizione cristiana ha identificato col Velo della Veronica.
rdf:langString Плат Вероники (Вуаль Вероники) — в христианстве нерукотворное изображение Иисуса Христа, которое, по преданию, появилось на платке, который святая Вероника подала Иисусу Христу, когда Он нёс свой крест на Голгофу.
rdf:langString Veronikas svetteduk är en av kristendomens mest kända reliker. Det är den duk som Veronika enligt legenden torkade Jesu ansikte med när han bar korset på Via Dolorosa på väg till Golgata. Veronika och hennes svetteduk är inte direkt omnämnda i evangelierna och legenden blev allmänt känd under medeltiden. Det finns flera dukar som uppges vara Veronikas originalduk. Den mest kända förvaras i Peterskyrkan i Rom.
rdf:langString Veraicon (łac. icona vera) – rodzaj acheiropoietonu. Przedstawia oblicze Chrystusa, którego twarz według tradycji odbiła się na chuście św. Weroniki, gdy ocierała z potu jego twarz w drodze na Golgotę. Acheiropoietos w wariancie zachodnim, jako veraicon, rozpowszechnił się w XV w. Sztuka zachodnia częściej przedstawia Chrystusa jako cierpiącego, a więc i Chrystus na wizerunkach typu acheiropoietos często ma zamknięte oczy, cierniową koronę i męczeński wyraz twarzy. W Polsce veraicony znajdują się w Krużlowej i nowosądeckiej bazylice św. Małgorzaty.
rdf:langString Véu de Verônica ou Sudário ("lenço para enxugar o suor" em latim), (diferente do Sudário de Turim) chamado geralmente apenas de "A Verônica" e conhecido na Itália como "Volto Santo" ("Santa Face"), é uma relíquia católica sendo um véu que, segundo a tradição Católica Apostólica Romana, tem gravado em si a aparência de Jesus e que não foi produzido por mãos humanas (ou seja, um dos acheiropoieton). Várias imagens ainda existentes reivindicam ser a relíquia "original" (ou serem cópias primitivas), mas algumas lendas e suposições históricas que permeiam a história faz com que haja muito menos pessoas, mesmo entre católicos tradicionais, que defendem a autenticidade da relíquia de forma séria, principalmente quando se compara com a defesa do Sudário de Turim. A tradição ocidental conta que Santa Verônica de Jerusalém encontrou Jesus quando ele vinha carregando a cruz pela Via Dolorosa em direção ao Calvário. Quando ela parou um instante para limpar-lhe o sangue e suor do rosto (sudor em latim) com seu véu, seu semblante teria ficado impresso no tecido. O evento é comemorado na sexta estação das estações da cruz. De acordo com algumas versões, Verônica teria depois viajado à Roma para presentear o véu ao imperador romano Tibério e, ainda segundo esses relatos, o véu teria diversos poderes milagrosos, como o de aliviar a sede, curar a cegueira e até mesmo o de ressuscitar os mortos. Contudo, esta história só adquiriu seu formato atual na Idade Média e, por isso, é muito improvável que seja verdadeira. É mais provável que sua origem esteja relacionada com a história da imagem de Jesus na Igreja Ortodoxa, a da relíquia conhecida como Mandílio ou Imagem de Edessa, somada a um desejo dos fieis de verem a face de seu salvador. No Século XIV, o véu tornou-se um ícone central na Igreja Ocidental — nas palavras do historiador da arte : "Daí (Século XIV) em diante, onde fosse a Igreja romana, a Verônica ia também".
xsd:nonNegativeInteger 25254

data from the linked data cloud