United Nations Security Council Resolution 47
http://dbpedia.org/resource/United_Nations_Security_Council_Resolution_47 an entity of type: WikicatUnitedNationsSecurityCouncilResolutionsConcerningTheKashmirConflict
Resolutie 47 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties werd op 21 april 1948 aangenomen. Er werd over elke paragraaf apart gestemd. India en Pakistan moesten zich terugtrekken uit Kasjmir om de vrede er te herstellen. Vervolgens moest India, waartoe het gebied behoorde, er een volksraadpleging organiseren over de toekomst van de regio.
rdf:langString
聯合國安理會47號決議是1948年4月21日在聯合國安全理事會第286次會議通過的。印度巴基斯坦雙方均提出，把聯合國安理會39號決議所設立的委員會從三國增至五國。在此之後，安理會吩咐委員會進入有關地區幫助當地印巴政府設立公民投票，決定克什米爾地區的未來。這項決議建議為保證公民投票的中立性，巴基斯坦需撤出所有為戰鬥而進入該區的部落人士及國民，而印度則只應留下維持秩序的小量軍人。委員會還會派出觀察員確保此決議的順利執行，觀察員的多少由委員會決定。巴基斯坦無視此決議繼續鬥爭。最後印度以巴基斯坦未撤軍為由，拒絕執行公投。在決議後近40年的1990年，聯合國改變立場，不再催促克什米爾公投，稱此事應由印巴雙方談判解決。該決議是逐段表決的，因此沒有對整份決議進行投票通過。
rdf:langString
قرار مجلس الأمن التابع للأمم المتحدة رقم 47، الصادر بتاريخ 21 أبريل 1948 والذي يتعلق بحل النزاع في كشمير. بعد الاستماع إلى حجج من كل من الهند وباكستان، قام المجلس بزيادة حجم اللجنة التي أنشأها القرار رقم 39 إلى خمسة أعضاء (مع ممثلي الأرجنتين وبلجيكا وكولومبيا وتشيكوسلوفاكيا والولايات المتحدة ). لجنة الذهاب إلى شبه القارة الهندية ومساعدة حكومتي الهند وباكستان على استعادة السلام والنظام في المنطقة والاستعداد لإجراء استفتاء لتحديد مصير كشمير. اعتمد القرار فقرة بفقرة؛ لم يتم التصويت على القرار ككل.
rdf:langString
La Resolució 47 del Consell de Seguretat de les Nacions Unides, aprovada el 21 d'abril de 1948, Es refereix a la resolució del conflicte del Caixmir. Quan després d'escoltar arguments tant de l'Índia com de Pakistan, el Consell va augmentar la mida de la Comissió establerta per la Resolució 39 del Consell de Seguretat de les Nacions Unides a cinc membres (amb representants de l'Argentina, Bèlgica, Colòmbia, Txecoslovàquia i Estats Units), va instruir a la Comissió a anar al subcontinent indi i ajudar els governs de l'Índia i Pakistan a restaurar la pau i l'ordre a la regió i preparar un plebiscit per decidir el destí del Caixmir.
rdf:langString
La Resolución 47 del Consejo de Seguridad de las Naciones Unidas, adoptada el 21 de abril de 1948, se refiere a la resolución del conflicto de Cachemira. Después de escuchar los argumentos tanto de la India como de Pakistán, el Consejo aumentó el tamaño de la Comisión establecida por la Resolución 39 del Consejo de Seguridad de las Naciones Unidas a cinco miembros (con representantes de Argentina, Bélgica, Colombia, Checoslovaquia y los Estados Unidos), instruyó a la Comisión para que fuera al subcontinente y ayudara a los gobiernos de la India y Pakistán a restaurar la paz y el orden en la región y a prepararse para un plebiscito para decidir el destino de Cachemira.
rdf:langString
Resolusi 47 Dewan Keamanan Perserikatan Bangsa-Bangsa, diadopsi 21 April 1948, setelah mendengar argumen India dan Pakistan, Dewan memperbesar ukuran Komisi yang ditetapkan Resolusi 39 Dewan Keamanan Perserikatan Bangsa-Bangsa menjadi lima anggota, menginstruksikan Komisi untuk pergi ke anak benua India dan membantu pemerintah India dan Pakistan menjaga perdamaian dan tata tertib di kawasan tersebut dan mempersiapkan plebisit yang menentukan nasib Kashmir. Resolusi ini disahkan oleh Dewan Keamanan Perserikatan Bangsa-Bangsa di bawah Piagam PBB. Resolusi ini yang disahkan di bawah Bab VI Piagam PBB dianggap tidak mengikat dan tidak bersifat wajib diterapkan, berbeda dengan resolusi-resolusi yang disahkan di bawah .
rdf:langString
The United Nations Security Council Resolution 47, adopted on 21 April 1948, concerns the resolution of the Kashmir conflict. After hearing arguments from both India and Pakistan, the Council increased the size of the UN Commission created by the former Resolution 39 to five members, instructed the Commission to go to the subcontinent and help the governments of India and Pakistan restore peace and order to the region and prepare for a plebiscite to decide the fate of Kashmir. The resolution was adopted paragraph by paragraph; no vote on the resolution as a whole was taken.
rdf:langString
La résolution 47 du Conseil de sécurité des Nations unies est une résolution du Conseil de sécurité des Nations unies adoptée le 21 avril 1948. Après avoir entendu les arguments de l'Inde et le Pakistan, le Conseil a augmenté la taille de la Commission établie par la résolution 39 du Conseil de sécurité des Nations unies à cinq membres, et a chargé la Commission d'aller au sous-continent indien et d'aider les gouvernements de l'Inde et du Pakistan rétablir la paix et l'ordre dans la région et se préparer à un plébiscite pour décider du sort du Cachemire.
rdf:langString
国際連合安全保障理事会決議47（こくさいれんごうあんぜんほしょうりじかいけつぎ47、英: United Nations Security Council Resolution 47, UNSCR47）は、1948年4月21日に国際連合安全保障理事会決議で採択された決議。カシミール紛争に関するものである。 インドとパキスタンの両方からの議論を聞いたうえで、理事会は国際連合安全保障理事会決議39にてその設立を決定した委員会（当初 1人はインド、1人はパキスタンから選出し、残る一人はこの2人のメンバーから選出することとしていた）のメンバーをアルゼンチン、ベルギー、コロンビア、チェコスロバキア、アメリカ合衆国の代表者からなる5人のものに変更した。この委員会の目的は、インド亜大陸に赴き、インドとパキスタンの政府が地域の平和と秩序を回復し、カシミールの将来を決定する国民投票の準備をするのを援助することである。 次に、決議では紛争解決のための3段階のプロセスを推奨した。第1段階では、パキスタンは、戦闘目的でカシミール地方に入国したすべての国民を撤退させるよう求められた。第2段階では、インドは法と秩序に必要な最小限のレベルまで軍備を段階的に縮小するよう求められた。第3段階では、自由で公平な住民投票を実施する国連が指名する住民投票管理人を任命することが求められた。
rdf:langString
Resolução 47 do Conselho de Segurança das Nações Unidas, aprovada em 21 de abril de 1948, após ouvir os argumentos da Índia e do Paquistão, o Conselho aumentou o tamanho da Comissão criada pela Resolução 39 do Conselho de Segurança das Nações Unidas a cinco membros, solicitou à Comissão que fosse ao subcontinente e ajudar os governos da Índia e do Paquistão restaurar a paz e a ordem na região e se preparar para um plebiscito para decidir o destino da Caxemira. A resolução foi aprovada pelo Conselho de Segurança das Nações Unidas nos termos do da Carta das Nações Unidas. Resoluções aprovadas nos termos do Capítulo VI da Carta das Nações Unidas são consideradas não vinculativas e não têm aplicabilidade obrigatória, ao contrário das resoluções aprovadas nos termos do .
rdf:langString
Резолюция 47 Совета Безопасности Организации Объединённых Наций, принятая 21 апреля 1948 года, касается урегулирования Кашмирского конфликта. Выслушав аргументы как Индии, так и Пакистана, Совет увеличил размер Комиссии, учреждённой Резолюцией 39 Совета Безопасности Организации Объединённых Наций, до пяти членов (включая представителей Аргентины, Бельгии, Колумбии, Чехословакии и США), поручив Комиссии отправится на субконтинент и помочь правительствам Индии и Пакистана восстановить мир и порядок в регионе и подготовиться к референдуму, чтобы решить судьбу Кашмира.
rdf:langString
rdf:langString
قرار مجلس الأمن التابع للأمم المتحدة رقم 47
rdf:langString
Resolució 47 del Consell de Seguretat de les Nacions Unides
rdf:langString
Resolución 47 del Consejo de Seguridad de las Naciones Unidas
rdf:langString
Résolution 47 du Conseil de sécurité des Nations unies
rdf:langString
Resolusi 47 Dewan Keamanan Perserikatan Bangsa-Bangsa
rdf:langString
国際連合安全保障理事会決議47
rdf:langString
Resolutie 47 Veiligheidsraad Verenigde Naties
rdf:langString
Resolução 47 do Conselho de Segurança das Nações Unidas
rdf:langString
Резолюция Совета Безопасности ООН 47
rdf:langString
United Nations Security Council Resolution 47
rdf:langString
聯合國安理會47號決議
xsd:integer
9204411
xsd:integer
1119012863
rdf:langString
S/726
xsd:gMonthDay
--04-21
xsd:integer
47
rdf:langString
Adopted
rdf:langString
The India–Pakistan Question
xsd:integer
1948
rdf:langString
قرار مجلس الأمن التابع للأمم المتحدة رقم 47، الصادر بتاريخ 21 أبريل 1948 والذي يتعلق بحل النزاع في كشمير. بعد الاستماع إلى حجج من كل من الهند وباكستان، قام المجلس بزيادة حجم اللجنة التي أنشأها القرار رقم 39 إلى خمسة أعضاء (مع ممثلي الأرجنتين وبلجيكا وكولومبيا وتشيكوسلوفاكيا والولايات المتحدة ). لجنة الذهاب إلى شبه القارة الهندية ومساعدة حكومتي الهند وباكستان على استعادة السلام والنظام في المنطقة والاستعداد لإجراء استفتاء لتحديد مصير كشمير. ثانياً، أوصى القرار بعملية من ثلاث خطوات لحل النزاع. في الخطوة الأولى، طُلب من باكستان سحب جميع مواطنيها الذين دخلوا كشمير من أجل القتال. في الخطوة الثانية، طُلب من الهند تخفيض قواتها تدريجياً إلى الحد الأدنى المطلوب للقانون والنظام. في الخطوة الثالثة، طُلب من الهند تعيين مدير استفتاء ترشحه الأمم المتحدة يقوم بإجراء استفتاء حر ونزيه. اعتمد القرار فقرة بفقرة؛ لم يتم التصويت على القرار ككل. وأبدت كل من الهند وباكستان اعتراضات على القرار. ومع ذلك، رحبوا بوساطة لجنة الأمم المتحدة. وقد قامت اللجنة، من خلال وساطة اللجنة، بتضخيم وتعديل قرار مجلس الأمن، باعتماد قرارين خاصين بها، قبلته كل من الهند وباكستان. بعد ذلك، تم التوصل إلى وقف لإطلاق النار من قبل اللجنة في بداية عام 1949. ومع ذلك، لم يتم التوصل إلى هدنة بسبب الخلافات حول عملية التجريد من السلاح. بعد جهود كبيرة، أعلنت اللجنة فشلها في ديسمبر 1949.
rdf:langString
La Resolució 47 del Consell de Seguretat de les Nacions Unides, aprovada el 21 d'abril de 1948, Es refereix a la resolució del conflicte del Caixmir. Quan després d'escoltar arguments tant de l'Índia com de Pakistan, el Consell va augmentar la mida de la Comissió establerta per la Resolució 39 del Consell de Seguretat de les Nacions Unides a cinc membres (amb representants de l'Argentina, Bèlgica, Colòmbia, Txecoslovàquia i Estats Units), va instruir a la Comissió a anar al subcontinent indi i ajudar els governs de l'Índia i Pakistan a restaurar la pau i l'ordre a la regió i preparar un plebiscit per decidir el destí del Caixmir. En segon lloc, la Resolució va recomanar un procés de tres passos per a la resolució del conflicte. En el primer pas, es va demanar al Pakistan que retirés tots els seus nacionals del Caixmir. En el segon pas, es va demanar a l'Índia que reduís progressivament les seves forces al nivell mínim requerit per la llei i l'ordre. En el tercer pas, es va demanar a l'Índia que designés un administrador del plebiscit nomenat per les Nacions Unides que conduiria un plebiscit lliure i imparcial. La resolució es va aprovar paràgraf per paràgraf; no es va prendre cap vot sobre la resolució en general. Tant l'Índia com Pakistan van plantejar objeccions a la Resolució. No obstant això, van donar la benvinguda a la mediació de la Comissió de les Nacions Unides. Mitjançant la seva mediació, la Comissió va ampliar i modificar la Resolució del Consell de Seguretat, adoptant dues resolucions pròpies, que van ser acceptades tant per l'Índia com per Pakistan. Posteriorment, la Comissió va aconseguir un alto el foc a principis de 1949. Tanmateix, no es va aconseguir una treva a causa de desacords sobre el procés de desmilitarització. Després d'esforços considerables, la Comissió va declarar el seu fracàs el desembre de 1949.
rdf:langString
La Resolución 47 del Consejo de Seguridad de las Naciones Unidas, adoptada el 21 de abril de 1948, se refiere a la resolución del conflicto de Cachemira. Después de escuchar los argumentos tanto de la India como de Pakistán, el Consejo aumentó el tamaño de la Comisión establecida por la Resolución 39 del Consejo de Seguridad de las Naciones Unidas a cinco miembros (con representantes de Argentina, Bélgica, Colombia, Checoslovaquia y los Estados Unidos), instruyó a la Comisión para que fuera al subcontinente y ayudara a los gobiernos de la India y Pakistán a restaurar la paz y el orden en la región y a prepararse para un plebiscito para decidir el destino de Cachemira. En segundo lugar, la Resolución recomendó un proceso de tres pasos para la resolución de la disputa. En el primer paso, se pidió al Pakistán que retirara a todos sus nacionales que entraron en Cachemira para luchar. En el segundo paso, se pidió a la India que redujera progresivamente sus fuerzas al nivel mínimo requerido para mantener el orden público. En la tercera etapa, se pidió a la India que nombrara a un administrador de plebiscitos designado por las Naciones Unidas que llevara a cabo un plebiscito libre e imparcial. Se aprobó la resolución párrafo por párrafo; no se procedió a votación sobre la resolución en su conjunto. Tanto la India como Pakistán presentaron objeciones a la Resolución. Sin embargo, acogieron con agrado la mediación de la Comisión de la ONU. A través de su mediación, la Comisión amplió y modificó la Resolución del Consejo de Seguridad, adoptando dos resoluciones propias, que fueron aceptadas tanto por India como por Pakistán. Posteriormente, la Comisión logró un alto el fuego a principios de 1949. Sin embargo, no se logró una tregua debido a los desacuerdos sobre el proceso de desmilitarización. Tras considerables esfuerzos, la Comisión declaró su fracaso en diciembre de 1949.
rdf:langString
La résolution 47 du Conseil de sécurité des Nations unies est une résolution du Conseil de sécurité des Nations unies adoptée le 21 avril 1948. Après avoir entendu les arguments de l'Inde et le Pakistan, le Conseil a augmenté la taille de la Commission établie par la résolution 39 du Conseil de sécurité des Nations unies à cinq membres, et a chargé la Commission d'aller au sous-continent indien et d'aider les gouvernements de l'Inde et du Pakistan rétablir la paix et l'ordre dans la région et se préparer à un plébiscite pour décider du sort du Cachemire. La résolution a été adoptée par le Conseil de sécurité des Nations unies en vertu du chapitre VI de la Charte des Nations unies. Les résolutions adoptées en vertu du Chapitre VI de la Charte des Nations unies sont considérés comme non contraignantes et n'ont aucun caractère exécutoire obligatoire contrairement aux résolutions adoptées en vertu du Chapitre VII. La résolution recommande que, afin d'assurer l'impartialité du plébiscite Pakistan, de retirer toutes les tribus et les ressortissants entrés dans la région dans le but de combattre et que l'Inde ne laisse que le nombre minimum de troupes nécessaires pour maintenir l'ordre public. La Commission est également charger d'envoyer autant d'observateurs dans la région que nécessaire pour s'assurer que les dispositions de la résolution ont été respectées. Le Pakistan a ignoré le mandat de l'ONU et a continué à se battre, se tenant à la partie du Cachemire sous son contrôle. Par conséquent l'Inde a refusé de mettre en œuvre le plébiscite clamant que le retrait des forces pakistanaises était une condition sine qua none pour l’exécution de la résolution. La résolution a été adoptée paragraphe par paragraphe, aucun vote sur la résolution dans son ensemble effectué.
rdf:langString
Resolusi 47 Dewan Keamanan Perserikatan Bangsa-Bangsa, diadopsi 21 April 1948, setelah mendengar argumen India dan Pakistan, Dewan memperbesar ukuran Komisi yang ditetapkan Resolusi 39 Dewan Keamanan Perserikatan Bangsa-Bangsa menjadi lima anggota, menginstruksikan Komisi untuk pergi ke anak benua India dan membantu pemerintah India dan Pakistan menjaga perdamaian dan tata tertib di kawasan tersebut dan mempersiapkan plebisit yang menentukan nasib Kashmir. Resolusi ini disahkan oleh Dewan Keamanan Perserikatan Bangsa-Bangsa di bawah Piagam PBB. Resolusi ini yang disahkan di bawah Bab VI Piagam PBB dianggap tidak mengikat dan tidak bersifat wajib diterapkan, berbeda dengan resolusi-resolusi yang disahkan di bawah . Resolusi ini merekomendasikan demi menjamin imparsialitas plebisit ini, Pakistan menarik semua anggota suku dan warga negara yang memasuki kawasan tersebut dengan tujuan bertempur dan India meninggalkan sejumlah kecil pasukan untuk menegakkan ketertiban sipil. Komisi juga akan mengirim beberapa pemantau ke kawasan tersebut untuk menjamin resolusi ini dipatuhi. Pakistna mengabaikan mandat PBB dan terus berperang dan bertahan di wilayah Kashmir miliknya. Subsequently India refused to implement the plebiscite claiming the withdrawal of Pakistan forces was a prerequisite as per this resolution. Pada tahun 1990, setelah hampir empat dasawarsa, Amerika Serikat berubah posisi dan tidak lagi mendorong plebisit di Kashmir dengan alasan sengketa ini harus diselesaikan melalui negosiasi langsung antara India dan Pakistan. Resolusi ini diadopsi paragraf per paragraf. Tidak ada pemungutan suara.
rdf:langString
国際連合安全保障理事会決議47（こくさいれんごうあんぜんほしょうりじかいけつぎ47、英: United Nations Security Council Resolution 47, UNSCR47）は、1948年4月21日に国際連合安全保障理事会決議で採択された決議。カシミール紛争に関するものである。 インドとパキスタンの両方からの議論を聞いたうえで、理事会は国際連合安全保障理事会決議39にてその設立を決定した委員会（当初 1人はインド、1人はパキスタンから選出し、残る一人はこの2人のメンバーから選出することとしていた）のメンバーをアルゼンチン、ベルギー、コロンビア、チェコスロバキア、アメリカ合衆国の代表者からなる5人のものに変更した。この委員会の目的は、インド亜大陸に赴き、インドとパキスタンの政府が地域の平和と秩序を回復し、カシミールの将来を決定する国民投票の準備をするのを援助することである。 次に、決議では紛争解決のための3段階のプロセスを推奨した。第1段階では、パキスタンは、戦闘目的でカシミール地方に入国したすべての国民を撤退させるよう求められた。第2段階では、インドは法と秩序に必要な最小限のレベルまで軍備を段階的に縮小するよう求められた。第3段階では、自由で公平な住民投票を実施する国連が指名する住民投票管理人を任命することが求められた。 決議はパラグラフごとに採択され、全体としての決議に対する投票は行われなかった。よって上記の表の通り無投票採択としている。 インドとパキスタンの双方は決議に反対を表明した一方で、上述の国連委員会による調停を歓迎した。調停を通じて、委員会は安全保障理事会決議を拡大および修正し、独自の2つの決議を採択してインドとパキスタン双方の受容にこぎ着けた。その後、1949年の初めに停戦が委員会によってなされたが、しかし、非武装化のプロセスをめぐって意見の相違があり、最終的に停戦は実現しなかった。一連の努力の末、委員会は1949年12月にその失敗を宣言した。
rdf:langString
The United Nations Security Council Resolution 47, adopted on 21 April 1948, concerns the resolution of the Kashmir conflict. After hearing arguments from both India and Pakistan, the Council increased the size of the UN Commission created by the former Resolution 39 to five members, instructed the Commission to go to the subcontinent and help the governments of India and Pakistan restore peace and order to the region and prepare for a plebiscite to decide the fate of Kashmir. Secondly, the Resolution recommended a three-step process for the resolution of the dispute. In the first step, Pakistan was asked to withdraw all its nationals that entered Kashmir for the sake of fighting. In the second step, India was asked to progressively reduce its forces to the minimum level required for law and order. In the third step, India was asked to appoint a plebiscite administrator nominated by the United Nations who would conduct a free and impartial plebiscite. The resolution was adopted paragraph by paragraph; no vote on the resolution as a whole was taken. Both India and Pakistan raised objections to the Resolution. However, they welcomed mediation by the UN Commission. Through its mediation, the Commission amplified and amended the Security Council Resolution, adopting two resolutions of its own, which were accepted by both India and Pakistan. Subsequently, a cease-fire was achieved by the Commission at the beginning of 1949. However, a truce was not achieved due to disagreements over the process of demilitarisation. After considerable efforts, the Commission declared its failure in December 1949.
rdf:langString
Resolutie 47 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties werd op 21 april 1948 aangenomen. Er werd over elke paragraaf apart gestemd. India en Pakistan moesten zich terugtrekken uit Kasjmir om de vrede er te herstellen. Vervolgens moest India, waartoe het gebied behoorde, er een volksraadpleging organiseren over de toekomst van de regio.
rdf:langString
Resolução 47 do Conselho de Segurança das Nações Unidas, aprovada em 21 de abril de 1948, após ouvir os argumentos da Índia e do Paquistão, o Conselho aumentou o tamanho da Comissão criada pela Resolução 39 do Conselho de Segurança das Nações Unidas a cinco membros, solicitou à Comissão que fosse ao subcontinente e ajudar os governos da Índia e do Paquistão restaurar a paz e a ordem na região e se preparar para um plebiscito para decidir o destino da Caxemira. A resolução foi aprovada pelo Conselho de Segurança das Nações Unidas nos termos do da Carta das Nações Unidas. Resoluções aprovadas nos termos do Capítulo VI da Carta das Nações Unidas são consideradas não vinculativas e não têm aplicabilidade obrigatória, ao contrário das resoluções aprovadas nos termos do . A resolução recomenda que, a fim de garantir a imparcialidade do plebiscito o Paquistão retirasse todas as tribos, nativos e tropas que entraram na região com o objetivo de combater e que a Índia deixasse apenas o número mínimo de tropas necessárias para manter a ordem civil. A Comissão também enviaria à região tantos observadores quanto fossem necessários para assegurar que as disposições da resolução fossem promulgadas. O Paquistão ignorou o mandato das Nações Unidas, não retirou suas tropas e reivindicou que a retirada das forças indianas fosse um pré-requisito para acordo sobre esta resolução. Posteriormente o Paquistão recusou-se em aplicar o plebiscito até que a Índia aderir lhe e continuou segurando a parte da Caxemira sob seu controle. Foi aprovada parágrafo por parágrafo, sem votação da resolução como um todo.
rdf:langString
Резолюция 47 Совета Безопасности Организации Объединённых Наций, принятая 21 апреля 1948 года, касается урегулирования Кашмирского конфликта. Выслушав аргументы как Индии, так и Пакистана, Совет увеличил размер Комиссии, учреждённой Резолюцией 39 Совета Безопасности Организации Объединённых Наций, до пяти членов (включая представителей Аргентины, Бельгии, Колумбии, Чехословакии и США), поручив Комиссии отправится на субконтинент и помочь правительствам Индии и Пакистана восстановить мир и порядок в регионе и подготовиться к референдуму, чтобы решить судьбу Кашмира. Во-вторых, Постановление рекомендует трёхэтапный процесс разрешения спора. На первом этапе Пакистан попросили вывести всех своих граждан, которые вошли в Кашмир с целью ведения боевых действий. На втором этапе Индию попросили постепенно сократить свои силы до минимального уровня, необходимого для поддержания правопорядка. На третьем этапе Индию попросили назначить администратора референдума, назначенного ООН. Резолюция принималась по пунктам; голосование по ней в целом не проводилось. И Индия, и Пакистан высказали свои возражения против резолюции, однако они приветствовали посредничество Комиссии ООН. Путём посредничества Комиссия расширила и внесла поправки в Резолюцию Совета Безопасности, приняв две собственные резолюции, которые были приняты как Индией, так и Пакистаном. Впоследствии в начале 1949 года Комиссией было достигнуто прекращение огня, однако перемирие не было достигнуто из-за разногласий по процессу демилитаризации региона. После значительных усилий Комиссия объявила о своём провале в декабре 1949 года.
rdf:langString
聯合國安理會47號決議是1948年4月21日在聯合國安全理事會第286次會議通過的。印度巴基斯坦雙方均提出，把聯合國安理會39號決議所設立的委員會從三國增至五國。在此之後，安理會吩咐委員會進入有關地區幫助當地印巴政府設立公民投票，決定克什米爾地區的未來。這項決議建議為保證公民投票的中立性，巴基斯坦需撤出所有為戰鬥而進入該區的部落人士及國民，而印度則只應留下維持秩序的小量軍人。委員會還會派出觀察員確保此決議的順利執行，觀察員的多少由委員會決定。巴基斯坦無視此決議繼續鬥爭。最後印度以巴基斯坦未撤軍為由，拒絕執行公投。在決議後近40年的1990年，聯合國改變立場，不再催促克什米爾公投，稱此事應由印巴雙方談判解決。該決議是逐段表決的，因此沒有對整份決議進行投票通過。
xsd:integer
286
rdf:langString
Security Council
xsd:nonNegativeInteger
31424
