Union of Aragon

http://dbpedia.org/resource/Union_of_Aragon an entity of type: Organisation

La Unió d'Aragó o Unió Aragonesa (en aragonès: Unión Aragonesa) fou un grup organitzat que agrupà a diversos nobles i infançons aragonesos per tal d'imposar les seves reivindicacions durant les al rei Pere III d'Aragó el Gran; en aprovar-se aquestes reivindicacions s'anomenaren Privilegis de la Unió. rdf:langString
La Unión de Aragón o Unión Aragonesa fue una liga de nobles e infanzones aragoneses para defender sus reivindicaciones comunes de clase contra el rey en las Cortes de Aragón de 1287. Se convertiría en uno de los grandes contrapesos al poder regio en el Reino de Aragón y en una clave para entender el desarrollo institucional del mismo. rdf:langString
De Unie van Aragón was een verbond van edelen en burgers in het koninkrijk Aragón gedurende de laatste helft van de 13e en de eerste helft van de 14e eeuw. Het verbond van edelen en burgers legde regels vast die de macht van de koning beperkte en de privileges van de adel en de steden bevestigden.De Unie van Aragón is vergelijkbaar met verdragen die in andere landen werden gesloten. Zo werd de Engelse koning Jan zonder Land in 1215 door de adel en burges gedwongen de Magna Carta te ondertekenen, hetzelfde gold voor Simon de Montfort die trouw zwoer aan het Statuut van Pamiers in 1212. rdf:langString
Uni Aragon (Kastila: Unión de Aragón) atau "Uni Bangsawan" adalah gerakan anti-kerajaan di antara kaum bangsawan dan penduduk kota dari wilayah-wilayah Takhta Aragon selama kuartal terakhir abad ke-XIII. Upayanya memuncak dalam serangkaian artikel yang menegaskan hak istimewa aristokrasi dan kota-kota dan melarang kekuatan monarki yang dikenal sebagai Magna Carta Aragon. Chaime II menolak untuk mengakui Hak Istimewa dan, dengan , mempermanenkan Takhta Aragon dan uni Aragon, Valencia, dan Catalunya di bawah satu takhta. Uni Aragon ditiru oleh . rdf:langString
The Union of Aragon (Castilian: Unión de Aragón) or "Union of the Nobles" was an anti-royalist movement among the nobility and the townsmen of the lands of the Crown of Aragon during the last quarter of the thirteenth century. Its efforts culminated in a series of articles confirming the privileges of the aristocracy and the cities and proscribing the power of the monarchy known as the Magna Carta of Aragon. rdf:langString
Арагонская уния (араг. Unión Aragonesa, исп. Unión de Aragón) — антимонархическое движение знати и горожан на землях Арагонской короны в последней четверти тринадцатого столетия. Его усилия привели к ряду статей, подтверждающих привилегии аристократии и городов, и ограничивающих влияние Арагонского монарха в целом. Хайме II отказался признавать действия Привилегий и объединил Законом Союза Унии Арагона, Валенсии и Каталонии под одной короной. Уния Валенсии, была создана по образцу и подобию арагонской. rdf:langString
Арагонська унія (араг. Unión Aragonesa ісп. Unión de Aragón - антимонархічний рух арестократії та містян на землях Арагонської корони в останній чверті тринадцятого століття. Його зусилля призвели до ряду статей, що підтверджують привілеї аристократії та великих міст, і обмежують вплив Арагонського монарха в цілому. Хайме II відмовився визнавати дії Привілеїв і об'єднав Законом Союзу Унії землі Арагона, Валенсії і Каталонії під однією короною. Унія Валенсії, була створена за зразком і подобою арагонскої. rdf:langString
rdf:langString Unió d'Aragó
rdf:langString Unión de Aragón
rdf:langString Uni Aragon
rdf:langString Unie van Aragón
rdf:langString Арагонская уния
rdf:langString Union of Aragon
rdf:langString Арагонська унія
xsd:integer 6950470
xsd:integer 1085912402
rdf:langString La Unió d'Aragó o Unió Aragonesa (en aragonès: Unión Aragonesa) fou un grup organitzat que agrupà a diversos nobles i infançons aragonesos per tal d'imposar les seves reivindicacions durant les al rei Pere III d'Aragó el Gran; en aprovar-se aquestes reivindicacions s'anomenaren Privilegis de la Unió.
rdf:langString La Unión de Aragón o Unión Aragonesa fue una liga de nobles e infanzones aragoneses para defender sus reivindicaciones comunes de clase contra el rey en las Cortes de Aragón de 1287. Se convertiría en uno de los grandes contrapesos al poder regio en el Reino de Aragón y en una clave para entender el desarrollo institucional del mismo.
rdf:langString Uni Aragon (Kastila: Unión de Aragón) atau "Uni Bangsawan" adalah gerakan anti-kerajaan di antara kaum bangsawan dan penduduk kota dari wilayah-wilayah Takhta Aragon selama kuartal terakhir abad ke-XIII. Upayanya memuncak dalam serangkaian artikel yang menegaskan hak istimewa aristokrasi dan kota-kota dan melarang kekuatan monarki yang dikenal sebagai Magna Carta Aragon. Uni itu berasal dari sifat Takhta Aragon, menggabungkan berbagai kerajaan di berbagai waktu. Berbagai negeri bersaing untuk mendapatkan perhatian raja dan berjuang untuk melindungi hak-hak istimewa mereka dan pengaruh mereka terhadap kebangkitan yang lain. Pada saat yang sama, Raja Pero III menaklukkan Sisilia dan kekuasaan Spanyol diabaikan. Akhirnya, Paus Martinus IV mengadakan perang salib, Perang Salib Aragon, melawan Pero dan kerajaannya, membubarkan rakyatnya dari sumpah setia mereka. Pero harus memungut pajak yang berat untuk membiayai perlawanan terhadap "perang salib" melawannya. Para bangsawan kerajaan, percaya bahwa mereka seharusnya berkonsultasi sebelum kampanye apa pun ke Sisilia, membentuk Uni. Pada 1283, para bangsawan Aragon mengadakan pengadilan (cortes) di Zaragoza di mana mereka bersumpah untuk menegakkan hak satu sama lain. Dalam waktu tiga bulan, bersumpah serupa di Tarragona. Pada keduanya, Pero III harus mengakui adat kuno dan Fuero orang-orang dan bersumpah untuk memanggil cortes setiap tahun. Ini dikenal sebagai Hak Istimewa Umum (Privilegio general). Pada bulan Desember 1286, Uni bertemu di Zaragoza dan kemudian pada bulan Januari 1287 di Teruel. Setelah pembicaraan singkat dengan Alifonso III pada bulan Mei 1287, Uni menyerbu Valencia dan melakukan beberapa pertempuran dengan pendukung raja hingga seorang rahib Dominikan dari Zaragoza, , mengatur pertemuan di Zaragoza pada tanggal 20 Desember. Uni memaksa banyak konsesi kerajaan dari Alifonso yang lemah, yang memberi mereka Hak Istimewa Serikat (Privilegio de la unión). Hak istimewa menyebut Uni sebagai "penjaga sejati hukum Aragon" di wilayah Takhta. Hak Istimewa melimpahkan banyak fungsi kerajaan kepada bangsawan yang lebih rendah dan Takhta Aragon hampir jatuh ke dalam anarki, terutama pada masa pemerintahan Pero IV. Dante Alighieri menempatkan Alifonso di nya, di luar gerbang, dalam mendorong kekacauan Eropa pada saat itu. Namun Alifonso sendiri tidak senang dan mengatakan "en Aragón había tantos reyes como ricoshombres." (di Aragon ada raja sebanyak orang kaya) Hak Istimewa menetapkan bahwa raja tidak dapat melanjutkan melawan bangsawan mana pun tanpa izin sebelumnya dari yang bertindak atas persetujuan cortes. Yang terakhir ini akan dipanggil setiap tahun (pada bulan November) ke kota Zaragoza. Jika raja pernah melanggar ketentuan Hak Istimewanya, dia tidak perlu dipatuhi dan tidak ada tindakan terhadapnya yang dianggap pengkhianatan. Dengan demikian, raja dapat digulingkan oleh para bangsawan dalam keadaan ekstrem. Pada Januari 1288, Uni menunjuk para penasehat raja. Chaime II menolak untuk mengakui Hak Istimewa dan, dengan , mempermanenkan Takhta Aragon dan uni Aragon, Valencia, dan Catalunya di bawah satu takhta. Uni Aragon ditiru oleh .
rdf:langString The Union of Aragon (Castilian: Unión de Aragón) or "Union of the Nobles" was an anti-royalist movement among the nobility and the townsmen of the lands of the Crown of Aragon during the last quarter of the thirteenth century. Its efforts culminated in a series of articles confirming the privileges of the aristocracy and the cities and proscribing the power of the monarchy known as the Magna Carta of Aragon. The Union had its origin in the nature of the Crown of Aragon, incorporating various kingdoms at various times. The various lands vied for the attention of the monarch and struggled to protect their privileges and their influence against the rise of any other. At the same time, King Peter III was conquering Sicily and his Spanish dominions were neglected. Eventually, Pope Martin IV called a crusade, the Aragonese Crusade, against Peter and his kingdom, dissolving his subjects of their oaths of fealty. Peter had to exact heavy taxes in order to finance resistance to the "crusade" against him. The nobles of the kingdom, believing they should have been consulted before any campaign to Sicily, formed the Union. In 1283, the nobles and burghers of Aragon held a court (cortes) in Zaragoza at which they swore to uphold each other's rights. Within three months, the Courts of Catalonia swore a similar oath at Tarragona. At both, Peter III had to recognise the ancient customs and fueros of the people and vow to summon the cortes annually. This was known as the General Privilege (Privilegio general). In December 1286, the Union met at Zaragoza and then in January 1287 at Teruel. After brief talks with Alfonso III in May 1287, the Union invaded Valencia and fought some battles with the king's supporters until a Dominican prior from Zaragoza, Valero, organised a meeting in Zaragoza for 20 December. The Union forced many royal concessions from the weak Alfonso, who granted them the Privilege of the Union (Privilegio de la unión). The Privilege named the Union as the "true guardian of Aragonese law" in the Crown's territories. The Privilege devolved many royal functions to the lesser nobility and the Crown of Aragon nearly fell into anarchy, especially during the reign of Peter IV. Dante Alighieri placed Alfonso in his Purgatorio, outside the gates, for his part in fostering the chaos of Europe at the time. Alfonso himself, however, was not pleased, saying "en Aragón había tantos reyes como ricoshombres." The Privilege ordained that the king could not proceed against any nobleman without the prior permission of the acting on the approval of the cortes. This last was to be summoned annually (in November) to the city of Zaragoza. If the king ever broke his terms of the Privilege, he need not be obeyed and no act against him was to be considered treason. Thus, the king could be deposed by the nobles in extreme circumstances. By January 1288, the Union was appointing the king's councillors. James II refused to recognise the Privileges and, by the , made permanent the Crown of Aragon and the union of Aragon, Valencia, and Catalonia under one crown. The Aragonese union was imitated by a Union of Valencia.
rdf:langString De Unie van Aragón was een verbond van edelen en burgers in het koninkrijk Aragón gedurende de laatste helft van de 13e en de eerste helft van de 14e eeuw. Het verbond van edelen en burgers legde regels vast die de macht van de koning beperkte en de privileges van de adel en de steden bevestigden.De Unie van Aragón is vergelijkbaar met verdragen die in andere landen werden gesloten. Zo werd de Engelse koning Jan zonder Land in 1215 door de adel en burges gedwongen de Magna Carta te ondertekenen, hetzelfde gold voor Simon de Montfort die trouw zwoer aan het Statuut van Pamiers in 1212.
rdf:langString Арагонская уния (араг. Unión Aragonesa, исп. Unión de Aragón) — антимонархическое движение знати и горожан на землях Арагонской короны в последней четверти тринадцатого столетия. Его усилия привели к ряду статей, подтверждающих привилегии аристократии и городов, и ограничивающих влияние Арагонского монарха в целом. Причины для создания Унии были в природе Короны Арагона, состоявшей в различные времена из нескольких разных королевств, но всегда в её состав входили королевство Арагон, Валенсия и большинство каталанских графств, в первую очередь Барселонское. Все эти земли соперничали друг с другом за внимание монарха и изо всех сил старались защитить свои привилегии и не допустить возвеличивание любого другого. В это же время, король Педро III завоевал Сицилию и испанские доминионы лишились его опеки. Тогда же, папа Мартин IV объявил крестовый поход, Арагонский крестовый поход, против Педро III и его королевства, освободив его подданных от клятвы верности. Педро ввёл высокие налоги для того, чтобы иметь возможность финансировать сопротивление «крестовому походу» против него. В то же время знать королевства, считавшая, что король должен был проконсультироваться с ними прежде, чем начинать сицилийскую кампанию, сформировала Унию. В 1283 году, представители знати и городов Арагона собрали в Сарагосе кортесы, на которых поклялись отстаивать интересы друг друга. Спустя три месяца, каталонские кортесы принесли подобную клятву в Таррагоне. В обоих случаях Педро III был вынужден признать древние обычаи и фуэрос, а также пообещать собирать кортесы ежегодно. Итогом кортесов в Сарагосе стало подписание Педро III Privilegio General — . В декабре 1286 года Уния собиралась в Сарагосе, а затем, в январе 1287 года в Теруэле. После кратких переговоров с Альфонсо III в мае 1287 года, Уния вторглась в Валенсию, поддержав короля в нескольких битвах, до тех пор пока доминиканский аббат из Сарагосы, Валеро, не назначил собрание в Сарагосе на 20 декабря. Уния добилась многочисленных уступок от слабого Альфонсо, зафиксированных в Privilegio de la unión — Привилегиях Унии. Привилегии были провозглашены Унией «настоящим стражем арагонского закона» на землях Короны. Привилегии же передавали многие королевские функции части дворянства и ситуация в Короне Арагона была близка к анархии, особенно в период правления Педро IV. Данте Алигьери разместил Альфонсо в своём «Чистилище», поставив его за воротами, за его участие в развитие хаоса в Европе того времени. Альфонсо, отозвался об этом, сказав, что «в Арагоне было столько же королей сколько и знати» (исп. „en Aragón había tantos reyes como ricoshombres“). Привилегиями предписывалось, что король не мог возбудить уголовное дело против любого дворянина без предварительного одобрения , действующего с ведома кортесов. Которые собирались один раз в год, в ноябре, в Сарагосе. Если король хотя бы раз нарушал условия Привилегий, то ему более не следовало повиноваться и любые действия против него изменой не считались. Таким образом, король мог быть свергнут знатью при чрезвычайных обстоятельствах. К январю 1288 года Уния назначала королевских советников. Хайме II отказался признавать действия Привилегий и объединил Законом Союза Унии Арагона, Валенсии и Каталонии под одной короной. Уния Валенсии, была создана по образцу и подобию арагонской.
rdf:langString Арагонська унія (араг. Unión Aragonesa ісп. Unión de Aragón - антимонархічний рух арестократії та містян на землях Арагонської корони в останній чверті тринадцятого століття. Його зусилля призвели до ряду статей, що підтверджують привілеї аристократії та великих міст, і обмежують вплив Арагонського монарха в цілому. Причини для створення Унії були природними для Корони Арагона, що складалася в різні часи з декількох розрізнених королівств, але завжди в її склад входили королівство Арагон, Валенсія і більшість Каталонських графств, в першу чергу Барселонське. Всі ці землі змагалися один з одним за увагу монарха та щосили намагалися захистити свої привілеї і не допустити звеличення будь-якого іншого. В цей же час, король Педро III завоював Сицилію й іспанські домініони позбулися його патронату. В той же час, папа Мартін IV оголосив хрестовий похід, Арагонский хрестовий похід, проти Педро III і його королівства, звільнивши його підданих від клятви вірності. Педро ввів високі податки для того, аби мати можливість фінансувати опір «хрестового походу» проти нього. У той же час арестократичні верхівки королівства, які вважали, що король повинен був порадитися з ними перш, ніж починати сицилійську кампанію, сформували Унію. У 1283 році, представники знаті та міщани Арагона зібрали в Сарагосі кортеси, на яких поклялися відстоювати інтереси один одного. Через три місяці, каталонські кортеси проголосили подібну клятву в Таррагоні. В обох випадках Педро III був змушений визнати стародавні звичаї і фуерос, а також дати обіцянку збирати кортеси щорічно. Підсумком кортесів в Сарагосі стало підписання Педро III Privilegio General - Генеральних привілеїв. У грудні 1286 року Унія збиралася в Сарагосі, а потім, в січні 1287 року в Теруель . Після коротких переговорів з Альфонсо III в травні 1287 року Унія вторглася до Валенсії, підтримавши короля в декількох битвах, до тих пір доки домініканський абат з Сарагоси, Валеро, не призначив збори в Сарагосі на 20 грудня. Унія домоглася численних поступок від слабкого Альфонсо, зафіксованих в Privilegio de la unión - привілей Унії. Привілеї були проголошені Унією «справжнім стражем арагонского закону» на землях Корони. Привілеї ж надавали багато королівські функції частині дворянства, через що ситуація в Короні Арагона була близька до анархії, особливо в період правління Педро IV . Данте Аліг'єрі розмістив Альфонсо в своєму «Чистилищі», поставивши його за воротами, за його участь у розгортанні хаосу в Європі того часу. Альфонсо, відгукнувся про це, сказавши, що «в Арагоні було стільки ж королів скільки і знаті» ( ісп. „en Aragón había tantos reyes como ricoshombres“ Привілеями визначалося, що король не міг порушити кримінальну справу проти будь-якого дворянина без попереднього схвалення хустисьї, що діє з відома кортесів. Які збиралися один раз на рік, в листопаді, в Сарагосі. Якщо король хоча б раз порушував умови Привілеїв, то йому більш не треба було б коритися, і будь-які дії проти нього не вважалися б зрадою. Таким чином, король міг бути скинутий знаттю при будь-яких надзвичайних обставинах. До січня 1288 року Унія призначала королівських радників. Хайме II відмовився визнавати дії Привілеїв і об'єднав Законом Союзу Унії землі Арагона, Валенсії і Каталонії під однією короною. Унія Валенсії, була створена за зразком і подобою арагонскої.
xsd:nonNegativeInteger 4179

data from the linked data cloud