Twenty-One Demands
http://dbpedia.org/resource/Twenty-One_Demands an entity of type: WikicatTreatiesConcludedIn1915
Dvacet jedna japonských požadavků (pinyin: Èrshíyī tiáo, zjednodušená čínština: 二十 一条; tradiční čínština: 二十 一條), byl soubor požadavků, které vznikly během první světové války. Memorandum s těmito požadavky obdržela Čínská republika v čele s prezidentem Jüan Š’-kchajem, jejich přijetí by znamenalo vytlačení západních mocností (především Británie) z Číny a postupnou ztrátu čínské suverenity.
rdf:langString
Die Einundzwanzig Forderungen (chinesisch 二十一條 / 二十一条, Pinyin Èrshíyī tiáo; jap. 対華二十一ヵ条要求, Taika Nijūikkajō Yōkyū) wurden dem Präsidenten der Republik China, Yuan Shikai, am 18. Januar 1915 von Ōkuma Shigenobu, Premierminister des Kaiserreichs Japan, überreicht. Zu ihnen gehörte die Forderung nach einer japanischen Kontrolle der Provinz Shandong, der Mandschurei, der Inneren Mongolei, der Südküste Chinas und der Jangtsekiang-Mündung. Außerdem wurde verlangt, dass China die Hälfte seiner militärischen Bewaffnung von Japan kaufe.
rdf:langString
Las Veintiuna exigencias (対華二十一ヵ条要求 Taika Nijyūichikkajō Yōkyū?), (en chino tradicional, 二十 一个 条 项) fueron un conjunto de imposiciones hechas por el Imperio de Japón durante el gobierno del primer ministro Okuma Shigenobu, presentadas al Gobierno nominal de la República de China el 18 de enero de 1915, y que condujeron a la firma de dos tratados entre los dos países el 25 de mayo de 1915.
rdf:langString
対華21ヶ条要求（たいか21かじょうようきゅう）は、第一次世界大戦中の1915年1月18日に日本が中国に対して行った満蒙における日本の権益問題や在華日本人の条約上の法益保護問題をめぐる21か条の要求と希望のこと。対支21ヶ条要求、二十一か条の要求とも呼ばれる（中国語版では「二十一条」）。 一部はとしてヴェルサイユ条約に反映されたが、最終的には1922年の山東懸案解決に関する条約等により、日本軍の撤退と租借地及び公有財産・青島税関の返還が行われ、外国人の青島市政参与権は拒否され、山東省の主要都市も外国人には解放されずに終了した。
rdf:langString
21개조 요구(중국어: 二十一個條項 얼쓰이거 탸오샹[*], 일본어: 対華二十一ヶ条要求 타이카 니주이치가조 요큐[*], 영어: Twenty-one Demands)는 1915년 1월 18일 제1차 세계 대전 중 일본 제국(이하 일본)이 중화민국(이하 중국)에 대해 요구한 21가지 특혜조건을 말한다. 1914년 유럽에서 제1차 세계 대전이 발발하자 일본은 영일 동맹을 이유로 연합국측에 가담하여 참전했다. 그 진의는 동아시아 지역에 있어서의 일본의 지위를 더 높이고 국제적인 발언권 강화를 목적으로 한 것이었다. 1914년 8월 일본은 독일에 선전포고한 후, 일본 육군은 중국에 있던 독일의 조차지 산둥 반도의 자오저우 만(칭다오 포함)을, 일본 해군은 태평양의 독일령 남양군도를 점령하고, 이어서 산둥 반도 전역에서 군사행동을 전개하였다. 산둥 반도를 점령하고 나서, 일본은 위안스카이 북양정부에 대해, 산둥에 대한 독일의 권익을 일본이 계승하고, 만주에 대한 일본의 이권을 반영구화하며 남만주와 내몽골 일부를 일본에 조차하는 것을 요지로 하는 등 21가지 특혜조건을 요구(1915년 1월 18일)하였고, 중국은 이를 수용(5월)할 수 밖에 없었다. 이와 같이 중국의 주권을 침해하는 행위는 5·4 운동(1919년)과 같은 격렬한 배일(排日) 여론에 밀려 실패하였다. (→일본의 역사·제1차 세계 대전) 이 21개조에 대한 처리는 중국의 민중이 위안스카이에게서 이탈하는 계기가 된다.
rdf:langString
Двадцать одно требование — набор требований, выдвинутых премьер-министром Японской империи Окумой Сигэнобу 18 января 1915 года правительству Китайской республики, возглавлявшемуся Юань Шикаем. Принятие этих требований превратило бы Китай в зависимое от Японии государство.
rdf:langString
De 21 kraven var en lista med krav som den japanska regeringen framförde till den kinesiska regeringen för att legitimera Japans landvinningar i Kina under det Första världskrigets tidiga skede. Den dåvarande kinesiska regeringens oförmåga att stå emot kraven var ett starkt bidragande skäl till att Fjärde maj-rörelsen bröt ut fyra år senare.
rdf:langString
Двадцять одна вимога (яп. 対華21ヶ条要求, Taika Nijūikkajō Yōkyū; спрощ.: 二十一条; кит. трад.: 二十一條; піньїнь: Èrshíyī tiáo) — набір вимог, що їх висунув прем'єр-міністр Японської імперії Окума Сіґенобу урядові Китайської Республіки на чолі з Юань Шикаєм 18 січня 1915 року. Прийняття тих вимог перетворило б Китай на залежну від Японії державу.
rdf:langString
二十一條，日本政府称为对华二十一條要求（日语：対華21ヶ条要求），是大日本帝國1915年向中華民國北洋政府提出的條約，要求中方讓日本控制山東、滿洲南部、內蒙古東部的發展，中央政府在政治、財政和軍事方面須聘用日本人作顧問等。條約引起大量中國民眾不滿，成為了1919年五四运动爆發的主因。中國愛國主義媒體當年稱之為不平等條約，此稱後來得到南京政府、中華人民共和國政府採納。导致了《中日民四条约》的签订。
rdf:langString
La dudek unu postuloj (en japana: 対華21ヶ条要求, latinigite: Taika Nijūikkajō Yōkyū; en simpligita ĉina: 二十一条; en tradicia ĉina: 二十一條; en pinjino: Èrshíyī tiáo) estis serio de postuloj faritaj dum la Unua Mondmilito fare de la Japana Imperio pere de la ĉefministro Ōkuma Shigenobu al la registaro de la Respubliko Ĉinio la 18an de Januaro 1915. Tiuj sekretaj postuloj ege etendus la japanan kontrolon de Ĉinio. Ili inkludus la retenon de iamaj germanaj areoj kiujn ĝi estus konkerinta en la starto de la Unua Mondmilito en 1914. Japanio estus fortigita en Manĉurio kaj en Suda Mongolio. Ili postulis ankaŭ gravan rolon en fervojoj. La plej ekstremaj postuloj (en sekcio 5a) estus doninta al Japanio gravan decidpovon en financoj, politiko, kaj regaferoj. La lasta parto de la postularo estus farinta Ĉinio
rdf:langString
Les Vingt et une demandes sont un ensemble de requêtes que le gouvernement de l'empire du Japon de l'ère Taishō adresse à celui de la république de Chine le 18 janvier 1915, et que la Chine accepte dans des traités signés le 25 mai 1915. Cette liste de demandes vise à étendre le contrôle politique et économique du Japon sur la Chine, dans le but de faire du pays « un protectorat japonais ».
rdf:langString
Dua Puluh Satu Tuntutan (Jepang: 対華21ヶ条要求, Taika Nijūikkajō Yōkyū, Hanzi sederhana: 二十一条; Hanzi tradisional: 二十一條; Pinyin: Èrshíyī tiáo) adalah serangkaian tuntutan yang dibuat selama Perang Dunia Pertama oleh Kekaisaran Jepang di bawah Perdana Menteri Ōkuma Shigenobu dikirim ke pemerintah Republik Tiongkok pada 8 Januari 1915. Tuntutan akan sangat memperluas kontrol Jepang atas Manchuria dan ekonomi Tiongkok, dan ditentang oleh Inggris dan Amerika Serikat. Dalam penyelesaian akhir Jepang mendapatkan sedikit tetapi kehilangan banyak pamor dan kepercayaan di Inggris dan Amerika Serikat.
rdf:langString
The Twenty-One Demands (Japanese: 対華21ヶ条要求, romanized: Taika Nijūikkajō Yōkyū; simplified Chinese: 二十一条; traditional Chinese: 二十一條; pinyin: Èrshíyī tiáo) was a set of demands made during the First World War by the Empire of Japan under Prime Minister Ōkuma Shigenobu to the government of the Republic of China on 18 January 1915. The secret demands would greatly extend Japanese control of China. Japan would keep the former German areas it had conquered at the start of World War I in 1914. It would be strong in Manchuria and South Mongolia. It would have an expanded role in railways. The most extreme demands (in section 5) would give Japan a decisive voice in finance, policing, and government affairs. The last part would make China in effect a protectorate of Japan, and thereby reduce Western
rdf:langString
L'ultimatum delle Ventuno richieste o Ventun domande (in giapponese: 対華二十一ヵ条要求 Taika nijūikkajō yōkyū?; in cinese: 二十一条S, Èrshíyī tiáoP) fu un diktat presentato in termini ultimativi dal Giappone alla Cina il 18 gennaio 1915, che - se accettate - avrebbero reso la Cina in uno stato di completo vassallaggio, politico, economico, diplomatico, nei confronti dell'impero nipponico. Il Giappone, approfittando dello svolgersi della prima guerra mondiale, che teneva occupate le potenze e le diplomazie europee fuori dal teatro asiatico, partendo da una posizione di forza in base all'alleanza con la Triplice intesa, aveva eliminato la Germania dai suoi possedimenti asiatici e confidava nel poter completare l'opera di rendere la Cina uno stato vassallo in corso dal 1894. L'operazione fallì per il net
rdf:langString
Dwadzieścia jeden żądań (jap. 対華21ヶ条要求 Taika Nijūikkajō Yōkyū, chiń. 二十一條 Èrshíyī tiáo) – ultimatum wystosowane przez rząd Japonii wobec Republiki Chińskiej w dniu 18 stycznia 1915 roku. Podzielone na 5 kategorii japońskie żądania obejmowały m.in. scedowanie na rzecz Japonii dotychczasowej koncesji niemieckiej w Shandongu, uznanie specjalnych praw Japończyków na terenie Mandżurii i Mongolii Wewnętrznej, obietnicę nieprzyznawania żadnemu państwu trzeciemu sfery wpływów wzdłuż chińskiego wybrzeża, wspólny nadzór nad chińskim przemysłem węglowym i stalowym oraz wprowadzenie do rządu chińskiego japońskich doradców.
rdf:langString
As Vinte e uma exigências foram um conjunto de exigências feitas pelo Império do Japão do primeiro-ministro Okuma Shigenobu enviadas ao governo nominal da República da China em 18 de janeiro de 1915, resultando em dois tratados com o Japão em 25 de maio de 1915. As exigências incluíam a necessidade de um controle japonês da província de Shandong, Manchúria, Mongólia Interior, da costa sul da China e do estuário do Yangtze. Foi também exigido que a China comprasse metade do armamento militar do Japão. Essas exigências levaram a um grave boicote de produtos japoneses na China.
rdf:langString
rdf:langString
Dvacet jedna požadavků
rdf:langString
Einundzwanzig Forderungen
rdf:langString
Dudek unu postuloj
rdf:langString
Veintiuna exigencias
rdf:langString
Vingt et une demandes
rdf:langString
Dua Puluh Satu Tuntutan
rdf:langString
Ventuno richieste
rdf:langString
21개조 요구
rdf:langString
対華21カ条要求
rdf:langString
Dwadzieścia jeden żądań
rdf:langString
Vinte e Uma Exigências
rdf:langString
Twenty-One Demands
rdf:langString
Двадцать одно требование
rdf:langString
Двадцять одна вимога
rdf:langString
De 21 kraven
rdf:langString
二十一条
xsd:integer
313654
xsd:integer
1117476326
rdf:langString
Èrshíyī tiáo
rdf:langString
二十一条
rdf:langString
二十一條
rdf:langString
Dvacet jedna japonských požadavků (pinyin: Èrshíyī tiáo, zjednodušená čínština: 二十 一条; tradiční čínština: 二十 一條), byl soubor požadavků, které vznikly během první světové války. Memorandum s těmito požadavky obdržela Čínská republika v čele s prezidentem Jüan Š’-kchajem, jejich přijetí by znamenalo vytlačení západních mocností (především Británie) z Číny a postupnou ztrátu čínské suverenity.
rdf:langString
La dudek unu postuloj (en japana: 対華21ヶ条要求, latinigite: Taika Nijūikkajō Yōkyū; en simpligita ĉina: 二十一条; en tradicia ĉina: 二十一條; en pinjino: Èrshíyī tiáo) estis serio de postuloj faritaj dum la Unua Mondmilito fare de la Japana Imperio pere de la ĉefministro Ōkuma Shigenobu al la registaro de la Respubliko Ĉinio la 18an de Januaro 1915. Tiuj sekretaj postuloj ege etendus la japanan kontrolon de Ĉinio. Ili inkludus la retenon de iamaj germanaj areoj kiujn ĝi estus konkerinta en la starto de la Unua Mondmilito en 1914. Japanio estus fortigita en Manĉurio kaj en Suda Mongolio. Ili postulis ankaŭ gravan rolon en fervojoj. La plej ekstremaj postuloj (en sekcio 5a) estus doninta al Japanio gravan decidpovon en financoj, politiko, kaj regaferoj. La lasta parto de la postularo estus farinta Ĉinion de facto protektorato de Japanio, kaj tiel reduktus la okcidentan influon. Japanio estis en forta pozicio, ĉar la okcidentaj potencoj estis en senfina tutmonda milito kontraŭ Germanio. Britio kaj Japanio havis militan aliancon ekde 1902, kaj en 1914 Londono estis petinta Tokion eniri en la militon. Pekino publikigis la sekretajn postulojn kaj alvokis al Vaŝingtono kaj Londono. Ili estis simpatiaj kaj devigis Tokion forfaligi la sekcion 5an. En la fina stato de 1916, Japanio forfaligis sian kvinan serion de postuloj. Tiel Japanio akiris iom en Ĉinio, sed perdis grandan kvanton de prestiĝo kaj fido el la parto de Britio kaj de Usono. La ĉina popolo reagis per spontana tutmonda bojkoto de japanaj varoj; la eksportoj de Japanio al Ĉinio falis draste. Britio ne tiom konsideris Japanion aliancano. Kun la Unua Mondmilito survoje, la pozicio de Japanio estis forta kaj tiu de Britio malforta; tamen, Britio (kaj Usono) devigis Japanion forfaligi la kvinan serion de postuloj, kiuj estus doninta al Japanio grandan kontrolon super la tuta ĉina ekonomio, kaj finigis la politikon de malfermaj pordoj. Japanio kaj Ĉinio atingis serion de interkonsentoj kiuj ratifis la unuajn kvar seriojn de celoj en la 25a de Majo 1915.
rdf:langString
Die Einundzwanzig Forderungen (chinesisch 二十一條 / 二十一条, Pinyin Èrshíyī tiáo; jap. 対華二十一ヵ条要求, Taika Nijūikkajō Yōkyū) wurden dem Präsidenten der Republik China, Yuan Shikai, am 18. Januar 1915 von Ōkuma Shigenobu, Premierminister des Kaiserreichs Japan, überreicht. Zu ihnen gehörte die Forderung nach einer japanischen Kontrolle der Provinz Shandong, der Mandschurei, der Inneren Mongolei, der Südküste Chinas und der Jangtsekiang-Mündung. Außerdem wurde verlangt, dass China die Hälfte seiner militärischen Bewaffnung von Japan kaufe.
rdf:langString
Las Veintiuna exigencias (対華二十一ヵ条要求 Taika Nijyūichikkajō Yōkyū?), (en chino tradicional, 二十 一个 条 项) fueron un conjunto de imposiciones hechas por el Imperio de Japón durante el gobierno del primer ministro Okuma Shigenobu, presentadas al Gobierno nominal de la República de China el 18 de enero de 1915, y que condujeron a la firma de dos tratados entre los dos países el 25 de mayo de 1915.
rdf:langString
Dua Puluh Satu Tuntutan (Jepang: 対華21ヶ条要求, Taika Nijūikkajō Yōkyū, Hanzi sederhana: 二十一条; Hanzi tradisional: 二十一條; Pinyin: Èrshíyī tiáo) adalah serangkaian tuntutan yang dibuat selama Perang Dunia Pertama oleh Kekaisaran Jepang di bawah Perdana Menteri Ōkuma Shigenobu dikirim ke pemerintah Republik Tiongkok pada 8 Januari 1915. Tuntutan akan sangat memperluas kontrol Jepang atas Manchuria dan ekonomi Tiongkok, dan ditentang oleh Inggris dan Amerika Serikat. Dalam penyelesaian akhir Jepang mendapatkan sedikit tetapi kehilangan banyak pamor dan kepercayaan di Inggris dan Amerika Serikat. Orang-orang Tiongkok menanggapi dengan boikot nasional secara spontan atas barang-barang Jepang; Ekspor Jepang ke Tiongkok turun 40%. Inggris telah terhina dan tidak lagi percaya pada Jepang sebagai mitra. Dengan Perang Dunia Pertama yang sedang berlangsung, posisi Jepang cukup kuat dan Inggris cukup lemah. Namun demikian, Inggris (dan Amerika Serikat) memaksa Jepang untuk membatalkan tuntutan kelima yang akan memberikan Jepang sebuah langkah yang cukup besar kepada kontrol atas ekonomi seluruh Tiongkok dan mengakhiri Kebijakan Pintu Terbuka. Jepang memperoleh empat tuntutan pertama dari tujuan dalam perjanjian dengan Tiongkok pada 25 Mei 1915.
rdf:langString
Les Vingt et une demandes sont un ensemble de requêtes que le gouvernement de l'empire du Japon de l'ère Taishō adresse à celui de la république de Chine le 18 janvier 1915, et que la Chine accepte dans des traités signés le 25 mai 1915. Cette liste de demandes vise à étendre le contrôle politique et économique du Japon sur la Chine, dans le but de faire du pays « un protectorat japonais ». L'empire du Japon dispose, au nord de la Chine et en Mandchourie, d'un poids économique et politique à la suite de ses victoires dans la première guerre sino-japonaise et dans la guerre russo-japonaise. Avec le renversement de la dynastie Qing au cours de la révolution Xinhai, le Japon estime avoir une possibilité d'accroître encore son influence.
rdf:langString
The Twenty-One Demands (Japanese: 対華21ヶ条要求, romanized: Taika Nijūikkajō Yōkyū; simplified Chinese: 二十一条; traditional Chinese: 二十一條; pinyin: Èrshíyī tiáo) was a set of demands made during the First World War by the Empire of Japan under Prime Minister Ōkuma Shigenobu to the government of the Republic of China on 18 January 1915. The secret demands would greatly extend Japanese control of China. Japan would keep the former German areas it had conquered at the start of World War I in 1914. It would be strong in Manchuria and South Mongolia. It would have an expanded role in railways. The most extreme demands (in section 5) would give Japan a decisive voice in finance, policing, and government affairs. The last part would make China in effect a protectorate of Japan, and thereby reduce Western influence. Japan was in a strong position, as the Western powers were in a stalemated world war with Germany. Britain and Japan had a military alliance since 1902, and in 1914 London had asked Tokyo to enter the war. Beijing published the secret demands and appealed to Washington and London. They were sympathetic and forced Tokyo to drop section 5. In the final 1916 settlement, Japan gave up its fifth set of demands. It gained a little in China, but lost a great deal of prestige and trust in Britain and the U.S. The Chinese public responded with a spontaneous nationwide boycott of Japanese goods; Japan's exports to China fell drastically. Britain was affronted and no longer trusted Japan as an ally. With the First World War underway, Japan's position was strong and Britain's was weak; nevertheless, Britain (and the United States) forced Japan to drop the fifth set of demands that would have given Japan a large measure of control over the entire Chinese economy and ended the Open Door Policy. Japan and China reached a series of agreements which ratified the first four sets of goals on 25 May 1915.
rdf:langString
対華21ヶ条要求（たいか21かじょうようきゅう）は、第一次世界大戦中の1915年1月18日に日本が中国に対して行った満蒙における日本の権益問題や在華日本人の条約上の法益保護問題をめぐる21か条の要求と希望のこと。対支21ヶ条要求、二十一か条の要求とも呼ばれる（中国語版では「二十一条」）。 一部はとしてヴェルサイユ条約に反映されたが、最終的には1922年の山東懸案解決に関する条約等により、日本軍の撤退と租借地及び公有財産・青島税関の返還が行われ、外国人の青島市政参与権は拒否され、山東省の主要都市も外国人には解放されずに終了した。
rdf:langString
21개조 요구(중국어: 二十一個條項 얼쓰이거 탸오샹[*], 일본어: 対華二十一ヶ条要求 타이카 니주이치가조 요큐[*], 영어: Twenty-one Demands)는 1915년 1월 18일 제1차 세계 대전 중 일본 제국(이하 일본)이 중화민국(이하 중국)에 대해 요구한 21가지 특혜조건을 말한다. 1914년 유럽에서 제1차 세계 대전이 발발하자 일본은 영일 동맹을 이유로 연합국측에 가담하여 참전했다. 그 진의는 동아시아 지역에 있어서의 일본의 지위를 더 높이고 국제적인 발언권 강화를 목적으로 한 것이었다. 1914년 8월 일본은 독일에 선전포고한 후, 일본 육군은 중국에 있던 독일의 조차지 산둥 반도의 자오저우 만(칭다오 포함)을, 일본 해군은 태평양의 독일령 남양군도를 점령하고, 이어서 산둥 반도 전역에서 군사행동을 전개하였다. 산둥 반도를 점령하고 나서, 일본은 위안스카이 북양정부에 대해, 산둥에 대한 독일의 권익을 일본이 계승하고, 만주에 대한 일본의 이권을 반영구화하며 남만주와 내몽골 일부를 일본에 조차하는 것을 요지로 하는 등 21가지 특혜조건을 요구(1915년 1월 18일)하였고, 중국은 이를 수용(5월)할 수 밖에 없었다. 이와 같이 중국의 주권을 침해하는 행위는 5·4 운동(1919년)과 같은 격렬한 배일(排日) 여론에 밀려 실패하였다. (→일본의 역사·제1차 세계 대전) 이 21개조에 대한 처리는 중국의 민중이 위안스카이에게서 이탈하는 계기가 된다.
rdf:langString
L'ultimatum delle Ventuno richieste o Ventun domande (in giapponese: 対華二十一ヵ条要求 Taika nijūikkajō yōkyū?; in cinese: 二十一条S, Èrshíyī tiáoP) fu un diktat presentato in termini ultimativi dal Giappone alla Cina il 18 gennaio 1915, che - se accettate - avrebbero reso la Cina in uno stato di completo vassallaggio, politico, economico, diplomatico, nei confronti dell'impero nipponico. Il Giappone, approfittando dello svolgersi della prima guerra mondiale, che teneva occupate le potenze e le diplomazie europee fuori dal teatro asiatico, partendo da una posizione di forza in base all'alleanza con la Triplice intesa, aveva eliminato la Germania dai suoi possedimenti asiatici e confidava nel poter completare l'opera di rendere la Cina uno stato vassallo in corso dal 1894. L'operazione fallì per il netto rifiuto da parte degli Stati Uniti di permettere al Giappone di sostituirsi economicamente e finanziariamente a loro nello sfruttamento delle risorse cinesi. Il Giappone si vide costretto a ritirare l'accordo già sottoscritto dai plenipotenziari cinesi.
rdf:langString
Dwadzieścia jeden żądań (jap. 対華21ヶ条要求 Taika Nijūikkajō Yōkyū, chiń. 二十一條 Èrshíyī tiáo) – ultimatum wystosowane przez rząd Japonii wobec Republiki Chińskiej w dniu 18 stycznia 1915 roku. Podzielone na 5 kategorii japońskie żądania obejmowały m.in. scedowanie na rzecz Japonii dotychczasowej koncesji niemieckiej w Shandongu, uznanie specjalnych praw Japończyków na terenie Mandżurii i Mongolii Wewnętrznej, obietnicę nieprzyznawania żadnemu państwu trzeciemu sfery wpływów wzdłuż chińskiego wybrzeża, wspólny nadzór nad chińskim przemysłem węglowym i stalowym oraz wprowadzenie do rządu chińskiego japońskich doradców. Prezydent Yuan Shikai wysłał na tajne negocjacje do Tokio ministra spraw zagranicznych Lu Zhengxianga, bezskutecznie licząc na reakcję ze strony Zachodu. Ujawnienie treści japońskich żądań przez prasę wywołało szereg protestów, pod naciskiem których rząd w Pekinie odrzucił japońskie ultimatum. W odpowiedzi władze japońskie dokonały rewizji postulatów, usuwając m.in. punkt o wprowadzeniu doradców do chińskiego rządu, przesyłając je ponownie 7 maja 1915 roku z żądaniem udzielenia odpowiedzi w przeciągu dwóch dni. Obawiający się wybuchu konfliktu zbrojnego lub poparcia przez Japonię ruchów dążących do restytucji monarchii, Yuan dzień później zaakceptował japońskie postulaty. 25 maja 1915 roku podpisano uprawomocniający je traktat chińsko-japoński. Japońskie ultimatum spowodowało pogorszenie się relacji Japonii z krajami zachodnimi, szczególnie z dążącymi do utrzymania polityki otwartych drzwi Stanami Zjednoczonymi, choć żadne z nich nie zdobyło się na aktywny protest. Przekazanie Japończykom Shandongu potwierdził oficjalnie w 1919 roku traktat wersalski. Przyjęcie przez rząd w Pekinie upokarzającego traktatu przyczyniło się do wzrostu nastrojów nacjonalistycznych w społeczeństwie chińskim, których kulminacją były protesty z 1919 roku, znane pod nazwą Ruchu 4 Maja.
rdf:langString
Двадцать одно требование — набор требований, выдвинутых премьер-министром Японской империи Окумой Сигэнобу 18 января 1915 года правительству Китайской республики, возглавлявшемуся Юань Шикаем. Принятие этих требований превратило бы Китай в зависимое от Японии государство.
rdf:langString
De 21 kraven var en lista med krav som den japanska regeringen framförde till den kinesiska regeringen för att legitimera Japans landvinningar i Kina under det Första världskrigets tidiga skede. Den dåvarande kinesiska regeringens oförmåga att stå emot kraven var ett starkt bidragande skäl till att Fjärde maj-rörelsen bröt ut fyra år senare.
rdf:langString
As Vinte e uma exigências foram um conjunto de exigências feitas pelo Império do Japão do primeiro-ministro Okuma Shigenobu enviadas ao governo nominal da República da China em 18 de janeiro de 1915, resultando em dois tratados com o Japão em 25 de maio de 1915. As exigências incluíam a necessidade de um controle japonês da província de Shandong, Manchúria, Mongólia Interior, da costa sul da China e do estuário do Yangtze. Foi também exigido que a China comprasse metade do armamento militar do Japão. A adoção de tais requisitos por Yuan Shikai, após um ultimato do Japão, levou a violentos protestos da população chinesa. Com a apresentação dos 21 créditos sobre o Japão, o governo chinês tentou garantir a hegemonia da China. Entretanto, a concessão parcial de Yuan Shikai destacou a fraqueza da China, que não foi escondida do Japão. Em 1919, embora a China tenha combatido no campo dos Aliados durante a Primeira Guerra Mundial, os japoneses passaram a exigir a anexação de esferas de influências da Alemanha na China, e também queriam direitos econômicos especiais para os cidadãos japoneses que viviam em partes da China. O governo de Duan Qirui estava pronto para assinar acordos, quando a notícia se espalhou. Manifestações de massa eclodiram na China levando a violentos protestos da população chinesa (Ver: Movimento do Quatro de Maio). O governo cedeu à pressão popular. A pressão das nações ocidentais forçou o Japão a limitar suas aplicações. Essas exigências levaram a um grave boicote de produtos japoneses na China.
rdf:langString
Двадцять одна вимога (яп. 対華21ヶ条要求, Taika Nijūikkajō Yōkyū; спрощ.: 二十一条; кит. трад.: 二十一條; піньїнь: Èrshíyī tiáo) — набір вимог, що їх висунув прем'єр-міністр Японської імперії Окума Сіґенобу урядові Китайської Республіки на чолі з Юань Шикаєм 18 січня 1915 року. Прийняття тих вимог перетворило б Китай на залежну від Японії державу.
rdf:langString
二十一條，日本政府称为对华二十一條要求（日语：対華21ヶ条要求），是大日本帝國1915年向中華民國北洋政府提出的條約，要求中方讓日本控制山東、滿洲南部、內蒙古東部的發展，中央政府在政治、財政和軍事方面須聘用日本人作顧問等。條約引起大量中國民眾不滿，成為了1919年五四运动爆發的主因。中國愛國主義媒體當年稱之為不平等條約，此稱後來得到南京政府、中華人民共和國政府採納。导致了《中日民四条约》的签订。
xsd:nonNegativeInteger
15411
