Treaty of Aigun

http://dbpedia.org/resource/Treaty_of_Aigun an entity of type: Agent

معاهدة أيغون كانت معاهدة عام 1858 بين الإمبراطورية الروسية وسلالة تشينغ في الصين التي حددت الكثير من الحدود الحديثة بين الشرق الأقصى الروسي ومنشوريا (موطن أجداد شعب مانشو ) ، والتي تُعرف الآن باسم شمال شرق الصين . عكست هذه المعاهدة, معاهدة نيرشينسك (1689) عن طريق نقل الأرض بين سلسلة جبال ستانوفوي ونهر أمور من تشينغ الصينية إلى الإمبراطورية الروسية. إستولت روسيا أكثر من 600,000 كيلومتر مربع (230,000 ميل2) من منشوريا. rdf:langString
Traktat Aigun (Bahasa Rusia: Айгунский договор; Hanzi sederhana: 瑷珲条约; Hanzi tradisional: 璦琿條約; Pinyin: Àihún Tiáoyuē) adalah sebuah traktat yang ditandatangani pada tahun 1858 oleh Kekaisaran Rusia dan Dinasti Qing. Traktat ini menetapkan perbatasan modern antara Rusia Timur Jauh dengan Manchuria (tanah air suku Manchu dan penguasa Dinasti Qing), yang kini dikenal dengan sebutan Tiongkok Timur Laut. Traktat ini membatalkan Traktat Nerchinsk (1689) dengan menyerahkan wilayah di antara dengan Sungai Amur kepada Kekaisaran Rusia. Secara keseluruhan, Rusia memperoleh wilayah seluas 600.000 kilometer persegi dari Tiongkok. rdf:langString
The Treaty of Aigun (Russian: Айгунский договор; traditional Chinese: 璦琿條約; simplified Chinese: 瑷珲条约; pinyin: Àihún Tiáoyuē) was an 1858 treaty between the Russian Empire and Qing dynasty of China that established much of the modern border between the Russian Far East China by ceding much of Manchuria (the ancestral homeland of the Manchu people), now known as Northeast China. Negotiations began after China was threatened with war on a second front by Governor-General of the Far East Nikolay Muraviev when China was suppressing the Taiping Rebellion. It reversed the Treaty of Nerchinsk (1689) by transferring the land between the Stanovoy Range and the Amur River from Qing China to the Russian Empire. Russia received over 600,000 square kilometers (231,660 sq mi) of Outer Manchuria. rdf:langString
아이훈 조약(愛琿條約)은 1858년 헤이룽장성의 북쪽 아무르 강 연안의 아이훈에서 러시아 제국과 청나라가 맺은 불평등 조약이다. rdf:langString
アイグン条約(璦琿条約、露: Айгунский договор)は、ロシア帝国と中国の清帝国が、1858年5月28日に中国北東部、アムール川中流のアイグン(現黒竜江省黒河市)において結んだ条約。 rdf:langString
Айгунский договор — договор между Российской империей и маньчжурской Империей Цин, заключённый 16 (28) мая 1858 год в городе Айгуне. Установил русско-цинскую границу по реке Амур. rdf:langString
Айгу́нський до́говір (кит. 璦琿条約) — договір між Російською імперією та маньчжурською династією Цін, що правила Китаєм. Підписаний 16 травня 1858 року в місті провінції Хейлунцзян. Визнав за росіянами право володіти частиною Північної Маньчжурії (Західне Примор'я) й затверджував російсько-цінський кордон по річці Амур (Хейлун). rdf:langString
《璦琿條約》,全稱《愛琿城和約》,是1858年5月28日(咸丰八年四月十六日,当时俄国使用的儒略歷1858年5月16日)大清朝廷遣黑龍江將軍奕山和俄羅斯帝國在璦琿(今黑龙江省黑河)簽定的條約,该条约令中國完全失去了對黑龙江以北約60萬平方公里的領土,乌苏里江以東(黑龙江下游段)的40萬平方公里土地中俄共管,俄方暫時取得關鍵的出海口,并只准中俄两国船只通行。此条约当时未经清政府批准,後来在《中俄北京条约》确認。前者與後者加在一起是中國近代史上一次放棄领土所有權最多的條约。條约原存於中華民國外交部,現典藏於台灣臺北外雙溪國立故宮博物院。 rdf:langString
El Tractat d'Aigun va ser un acord subscrit el 1858 entre els representants de l'Imperi Rus i la dinastia Qing de la Xina en la localitat manxú d'Aigun. Era un dels anomenats tractats desiguals, juntament amb el Tractat de Tianjin de 1858 i la Convenció de Pequín de 1860, atès que una Rússia forta va obligar una dèbil Xina a acceptar un acord injust. rdf:langString
Ajgunská smlouva (rusky Айгунский договор, čínsky pchin-jinem Àihún tiáoyuē, znaky zjednodušené 瑷珲条约, tradiční 璦琿條約) byla smlouva mezi říší Čching pod vládou Mandžuů a Ruským impériem, uzavřená 16. květnajul./ 28. května 1858greg. ve městě Ajgun. Byla vyhotovena v ruštině, mandžuštině a mongolštině. Jde o jednu z tzv. nerovných smluv. Smlouva zejména změnila hranice obou států, stanovené do té doby Něrčinskou smlouvou, a to ve prospěch Ruské říše. Čchingský císař Sien-feng Ajgunskou smlouvu schválil až podepsáním Pekingské smlouvy v roce 1860, která ruské územní zisky dále rozšířila. rdf:langString
El Tratado de Aigún fue un acuerdo suscrito en 1858 entre los representantes del Imperio ruso y la dinastía Qing de China en la localidad manchú de Aigun. Se trata de uno de tantos "Tratados Desiguales" que China se vio obligada a firmar con las potencias extranjeras durante el siglo XIX. Con el fin de no dar lugar a equívocos, ambas partes conservaron copias del tratado en lengua manchú. Rusia también conservó otra en ruso y China otra en mongol. rdf:langString
Der Vertrag von Aigun (chinesisch 璦琿條約 / 瑷珲条约, Pinyin Aìhún Tiáoyuē, russisch Айгунский договор; amtlich 璦琿城和約 / 瑷珲城和条约, Aìhún Chéng Héyuē – „Friedensvertrag der Stadt Aigun“) wurde zwischen Russland und Qing-China am 28. Mai 1858 in der mandschurischen Stadt Aigun geschlossen. Er fügt sich in die Reihe der „Ungleichen Verträge“ ein, zu deren Abschluss China im 19. Jahrhundert aufgrund der eigenen wirtschaftlichen und militärischen Schwäche von ausländischen Mächten gezwungen wurde. Die russische Seite wurde durch den Generalgouverneur von Ostsibirien Nikolai Nikolajewitsch Murawjow-Amurski vertreten, die chinesische durch den Oberbefehlshaber des chinesischen Heeres . Der Vertrag wurde am 14. Juni 1858 vom chinesischen Kaiser und am 20. Juli von der russischen Regierung ratifiziert. rdf:langString
Le traité d'Aïgoun (ou Aigun en transcription anglophone) est un des « traités inégaux » ou « léonins » : il est signé en 1858 entre la Chine impériale et la Russie impériale, et fixe les frontières contemporaines de l'Extrême-Orient russe, représente la révision des clauses du traité de Nertchinsk au profit de la Russie. Ses dispositions furent confirmées par la Convention de Pékin de 1860. Le traité qui en résulta établit une frontière le long du fleuve Amour, plus au sud que la frontière précédente. Selon les termes du traité : rdf:langString
Het Verdrag van Aigun (Chinees: 瑷珲条约, Hanyu pinyin: Aìhún Tiáoyuē, Russisch: Айгунский договор) was een Russisch-Chinees verdrag dat de huidige grenzen van het Russische Verre Oosten vastlegde. De overeenkomsten werden bevestigd op de Conventie van Peking in 1860. Opmerkelijk is dat het Verdrag van Aigun nooit goedgekeurd werd door keizer Xianfeng en opging in de Conventie van Peking van november 1860. rdf:langString
Il trattato di Aigun (cinese tradizionale: 璦琿條約; pinyin: Àihuī'Tiáoyuērusso: Айгунский договор), fu un trattato stipulato fra il governo della Cina dei Qing e l'Impero russo il 28 maggio 1858. Nikolay Nikolayevich Muravyov concluse il trattato nella città di Aigun con i rappresentanti della dinastia Qing. rdf:langString
O Tratado de Aigun foi um acordo subscrito em 1858 entre os representantes do Império Russo e da dinastia Qing da China, na localidade manchu de . É um de muitos "Tratados Desiguais" que a China se viu obrigada a assinar com as potências estrangeiras durante o século XIX. Para não dar lugar a equívocos, ambas as partes conservaram cópias do tratado em língua manchu. A Rússia também conservou outra em russo e a China outra em mongol. rdf:langString
rdf:langString معاهدة ايجون
rdf:langString Tractat d'Aigun
rdf:langString Ajgunská smlouva
rdf:langString Vertrag von Aigun
rdf:langString Tratado de Aigun
rdf:langString Traktat Aigun
rdf:langString Traité d'Aïgoun
rdf:langString Trattato di Aigun
rdf:langString アイグン条約
rdf:langString 아이훈 조약
rdf:langString Verdrag van Aigun
rdf:langString Tratado de Aigun
rdf:langString Treaty of Aigun
rdf:langString Айгунский договор
rdf:langString Айгунський договір
rdf:langString 璦琿條約
xsd:integer 521871
xsd:integer 1122638269
rdf:langString t
rdf:langString Àihún Tiáoyuē
rdf:langString 瑷珲条约
rdf:langString 璦琿條約
rdf:langString معاهدة أيغون كانت معاهدة عام 1858 بين الإمبراطورية الروسية وسلالة تشينغ في الصين التي حددت الكثير من الحدود الحديثة بين الشرق الأقصى الروسي ومنشوريا (موطن أجداد شعب مانشو ) ، والتي تُعرف الآن باسم شمال شرق الصين . عكست هذه المعاهدة, معاهدة نيرشينسك (1689) عن طريق نقل الأرض بين سلسلة جبال ستانوفوي ونهر أمور من تشينغ الصينية إلى الإمبراطورية الروسية. إستولت روسيا أكثر من 600,000 كيلومتر مربع (230,000 ميل2) من منشوريا.
rdf:langString Ajgunská smlouva (rusky Айгунский договор, čínsky pchin-jinem Àihún tiáoyuē, znaky zjednodušené 瑷珲条约, tradiční 璦琿條約) byla smlouva mezi říší Čching pod vládou Mandžuů a Ruským impériem, uzavřená 16. květnajul./ 28. května 1858greg. ve městě Ajgun. Byla vyhotovena v ruštině, mandžuštině a mongolštině. Jde o jednu z tzv. nerovných smluv. Smlouva zejména změnila hranice obou států, stanovené do té doby Něrčinskou smlouvou, a to ve prospěch Ruské říše. Čchingský císař Sien-feng Ajgunskou smlouvu schválil až podepsáním Pekingské smlouvy v roce 1860, která ruské územní zisky dále rozšířila. Od počátku 18. století začali Rusové pronikat do velmi řídce a jen místními kmeny obydlených oblastí u řeky Amur. Nominálně tato území patřila jako Vnější Mandžusko k Mandžusku a tedy k říši Čching, která ale nad nimi faktickou kontrolu nevykonávala. Poté, co byl ruský vliv v těchto územích již silný, se Ruské impérium rozhodlo je anektovat. Čchingská říše, oslabená souběžným povstáním tchaj-pchingů ve střední a jižní Číně a druhou opiovou válkou s Britským impériem a Francií musela za daných okolností ruské podmínky přijmout.
rdf:langString El Tractat d'Aigun va ser un acord subscrit el 1858 entre els representants de l'Imperi Rus i la dinastia Qing de la Xina en la localitat manxú d'Aigun. Era un dels anomenats tractats desiguals, juntament amb el Tractat de Tianjin de 1858 i la Convenció de Pequín de 1860, atès que una Rússia forta va obligar una dèbil Xina a acceptar un acord injust. Aquest tractat era en realitat la revisió d'un altre anterior, el Tractat de Nértxinsk de 1689, en el qual es van acordar per primera vegada les fronteres entre Xina i Rússia, i del tractat de Kiakhta (1727-1728). Pel nou acord d'Aigun, Xina va cedir a Rússia els seus territoris situats a l'esquerra del riu Amur i les muntanyes Sikhoté-Alín, mentre que la Xina va mantenir la riba dreta fins al Riu Ussuri. Malgrat que no es mencionava en el tractat, l'illa de Sakhalín va passar, de facto, a Rússia. La regió d’Ussuriisky passava a ser administrada conjuntament pels dos països. Es va acordar també que els rius Amur, Sungari i Ussuri serien oberts exclusivament al trànsit de bucs xinesos i russos, i que no existirien restriccions al comerç en la zona. Les illes serien governades de forma conjunta.
rdf:langString Der Vertrag von Aigun (chinesisch 璦琿條約 / 瑷珲条约, Pinyin Aìhún Tiáoyuē, russisch Айгунский договор; amtlich 璦琿城和約 / 瑷珲城和条约, Aìhún Chéng Héyuē – „Friedensvertrag der Stadt Aigun“) wurde zwischen Russland und Qing-China am 28. Mai 1858 in der mandschurischen Stadt Aigun geschlossen. Er fügt sich in die Reihe der „Ungleichen Verträge“ ein, zu deren Abschluss China im 19. Jahrhundert aufgrund der eigenen wirtschaftlichen und militärischen Schwäche von ausländischen Mächten gezwungen wurde. Die russische Seite wurde durch den Generalgouverneur von Ostsibirien Nikolai Nikolajewitsch Murawjow-Amurski vertreten, die chinesische durch den Oberbefehlshaber des chinesischen Heeres . Der Vertrag wurde am 14. Juni 1858 vom chinesischen Kaiser und am 20. Juli von der russischen Regierung ratifiziert. Der Vertrag war das Ergebnis eines langen russischen Expansionsprozesses im Amur-Gebiet und im Fernen Osten. Eine besonders wichtige Rolle dabei spielte die Amur-Expedition des russischen Forschers Gennadi Iwanowitsch Newelskoi. In der Präambel des Vertrages wurde festgestellt, dass er im „gemeinsamen Einverständnis“ und „für die große ewige Freundschaft zwei großer Staaten“ geschlossen wurde. Der russisch-chinesische Grenzverlauf wurde folgendermaßen geregelt: Das linke Ufer des Amur vom Fluss Argun bis zur Ozeanmündung wird Russland zugeschlagen, während das rechte Ufer flussabwärts bis zum Fluss Ussuri im Besitz der Chinesen bleibt. Das Land vom Fluss Ussuri bis zum Meer wird „bis auf weiteres“ als „gemeinsam nutzbares Gebiet“ eingestuft. Für die anderen Staaten wird der Flussverkehr gesperrt. Insgesamt verlor China durch diesen Vertrag Teile der Mandschurei, die ihm infolge des Vertrags von Nertschinsk 1689 zugesprochen worden waren. Der Vertrag von Aigun wurde bereits zwei Jahre später durch den Pekinger Vertrag von 1860 ergänzt.(Siehe auch: Ungleiche Verträge) Wikisource: Айгунский договор – Quellen und Volltexte (russisch)
rdf:langString El Tratado de Aigún fue un acuerdo suscrito en 1858 entre los representantes del Imperio ruso y la dinastía Qing de China en la localidad manchú de Aigun. Se trata de uno de tantos "Tratados Desiguales" que China se vio obligada a firmar con las potencias extranjeras durante el siglo XIX. El tratado era en realidad una revisión de otro anterior, el Tratado de Nérchinsk de 1689, en el cual se acordaron por primera vez las fronteras entre China y Rusia. Tras el nuevo acuerdo de Aigún, China cedió a Rusia sus territorios situados a la izquierda del río Amur y en los montes Sijoté-Alín. Aunque no se mencionaba en el tratado, China también renunció a partir de entonces a sus reclamaciones sobre la isla de Sajalín (llamada Tarrakái por los chinos), dejando vía libre a la colonización de la misma por parte de rusos y japoneses, quienes ya se habían delimitado sus zonas de influencia en la isla en 1855. Se acordó también que los ríos Amur, Sungari y Ussuri serían abiertos exclusivamente al tráfico de buques chinos y rusos, y que no existirían restricciones al comercio entre ambas potencias en el área. Los residentes manchúes que quedaron en la zona rusa fueron autorizados a permanecer en sus hogares y comerciar libremente con los establecidos al otro lado de la frontera. Por último, se acordó que las islas situadas en los ríos Amur y Ussuri serían gobernadas de forma conjunta por ambos países. Con el fin de no dar lugar a equívocos, ambas partes conservaron copias del tratado en lengua manchú. Rusia también conservó otra en ruso y China otra en mongol.
rdf:langString Traktat Aigun (Bahasa Rusia: Айгунский договор; Hanzi sederhana: 瑷珲条约; Hanzi tradisional: 璦琿條約; Pinyin: Àihún Tiáoyuē) adalah sebuah traktat yang ditandatangani pada tahun 1858 oleh Kekaisaran Rusia dan Dinasti Qing. Traktat ini menetapkan perbatasan modern antara Rusia Timur Jauh dengan Manchuria (tanah air suku Manchu dan penguasa Dinasti Qing), yang kini dikenal dengan sebutan Tiongkok Timur Laut. Traktat ini membatalkan Traktat Nerchinsk (1689) dengan menyerahkan wilayah di antara dengan Sungai Amur kepada Kekaisaran Rusia. Secara keseluruhan, Rusia memperoleh wilayah seluas 600.000 kilometer persegi dari Tiongkok.
rdf:langString Le traité d'Aïgoun (ou Aigun en transcription anglophone) est un des « traités inégaux » ou « léonins » : il est signé en 1858 entre la Chine impériale et la Russie impériale, et fixe les frontières contemporaines de l'Extrême-Orient russe, représente la révision des clauses du traité de Nertchinsk au profit de la Russie. Ses dispositions furent confirmées par la Convention de Pékin de 1860. Le représentant de la Russie, Nikolaï Mouraviev, et le représentant de la Chine, Yishan, signèrent le traité le 28 mai 1858 dans la ville d' (en), alors en Mandchourie, aujourd'hui District d'Aihui dans le Dongbei. Ce fut l'un des nombreux traités inégaux passés entre l'Empire Qing, contrôlée par les Mandchous, et des puissances étrangères, qui forcèrent la Chine à des concessions territoriales et de souveraineté, au XIXe siècle. Les habitants de ces territoires n'étaient pour la plupart pas des Hans, mais des Mandchous, des Mongols ou des Turcs[réf. nécessaire]. Depuis le XVIIIe siècle, la Russie cherchait à devenir une puissance maritime dans l'océan Pacifique. Elle établit ainsi des avant-postes près des chutes de l'Amour, encouragea les Russes à venir d'y établir et développa lentement une forte présence militaire dans la région. La Chine n'avait jamais réellement gouverné la région[réf. nécessaire] et ces avancées russes passèrent inaperçues. À la fin du XIXe siècle, la Russie était forte et la Chine suffisamment affaiblie pour prendre en considération la proposition d'annexion des territoires de l'Amour à la Couronne russe. Les estimations chinoises des forces russes, en particulier dans le domaine militaire, étaient grossièrement exagérées, de telle sorte que lorsque les protestations officielles chinoises furent dédaignées par la Russie et que Mouraviev menaça de faire la guerre, la dynastie Qing accepta d'ouvrir des négociations avec la Russie. Le traité qui en résulta établit une frontière le long du fleuve Amour, plus au sud que la frontière précédente. Selon les termes du traité : * La Russie gagnait tous les territoires au nord de l'Amour (appelée rive gauche), qui avaient été attribués à la Chine par le traité de Nertchinsk de 1689. Mais la Chine continuait d'administrer 64 villages à l'est du fleuve, dont le nom chinois est Heilongjiang. L'Amour, le Soungari et l'Oussouri ne devaient être ouverts qu'aux navires russes et chinois. Les Mandchous résidant au nord de l'Amour seraient autorisés à y demeurer. * Le territoire limité à l'ouest par l'Oussouri, au nord par l'Amour, au sud et à l'est par la mer du Japon serait administré conjointement par la Chine et la Russie. Ce territoire (où se trouve l'actuelle Vladivostok) sera finalement annexé à l'Empire russe par la convention de Pékin de 1860. * Les habitants des deux rives (chinoise et russe) des fleuves Amour, Soungari et Oussouri seraient autorisés à commercer entre eux. * Les Russes conserveraient des copies en russe et en mandchou du texte, et les Chinois conserveraient des copies en mandchou et en mongol. * Toutes les restrictions au commerce seraient levées le long de la frontière. Le traité d'Aigun fut qualifié de « traité inégal » par les Chinois, et, n'étant pas approuvé par l'empereur Xianfeng, il fut largement remplacé par la Convention de Pékin de novembre 1860.
rdf:langString Il trattato di Aigun (cinese tradizionale: 璦琿條約; pinyin: Àihuī'Tiáoyuērusso: Айгунский договор), fu un trattato stipulato fra il governo della Cina dei Qing e l'Impero russo il 28 maggio 1858. Nikolay Nikolayevich Muravyov concluse il trattato nella città di Aigun con i rappresentanti della dinastia Qing. Il trattato di Aigun stabilì gran parte di quello che è ancora oggi il confine tra la Russia e la Cina. L'impero Russo ricevette oltre 600.000 chilometri quadrati dalla Cina. Il trattato garantiva alla Russia un accesso all'Oceano Pacifico e modificava a favore della Russia il confine con la Cina che ora correva lungo il fiume Amur. Muravyov venne ricompensato con il titolo di conte Amursky (ovvero del fiume Amur). In seguito il trattato di Aigun verrà modificato con la convenzione di Pechino del 1860 che estendeva i diritti della Russia alla parte meridionale del Territorio del Litorale e del .Il trattato di Aigun viene considerato dagli storici uno dei cosiddetti Trattati ineguali, convenzioni concluse da alcuni stati dell'Estremo Oriente con le potenze occidentali tra il XIX e i primi anni del XX secolo, fortemente sfavorevoli per le prime.
rdf:langString The Treaty of Aigun (Russian: Айгунский договор; traditional Chinese: 璦琿條約; simplified Chinese: 瑷珲条约; pinyin: Àihún Tiáoyuē) was an 1858 treaty between the Russian Empire and Qing dynasty of China that established much of the modern border between the Russian Far East China by ceding much of Manchuria (the ancestral homeland of the Manchu people), now known as Northeast China. Negotiations began after China was threatened with war on a second front by Governor-General of the Far East Nikolay Muraviev when China was suppressing the Taiping Rebellion. It reversed the Treaty of Nerchinsk (1689) by transferring the land between the Stanovoy Range and the Amur River from Qing China to the Russian Empire. Russia received over 600,000 square kilometers (231,660 sq mi) of Outer Manchuria.
rdf:langString 아이훈 조약(愛琿條約)은 1858년 헤이룽장성의 북쪽 아무르 강 연안의 아이훈에서 러시아 제국과 청나라가 맺은 불평등 조약이다.
rdf:langString アイグン条約(璦琿条約、露: Айгунский договор)は、ロシア帝国と中国の清帝国が、1858年5月28日に中国北東部、アムール川中流のアイグン(現黒竜江省黒河市)において結んだ条約。
rdf:langString Het Verdrag van Aigun (Chinees: 瑷珲条约, Hanyu pinyin: Aìhún Tiáoyuē, Russisch: Айгунский договор) was een Russisch-Chinees verdrag dat de huidige grenzen van het Russische Verre Oosten vastlegde. De overeenkomsten werden bevestigd op de Conventie van Peking in 1860. De Russische vertegenwoordiger Nikolaj Moeravjov en de Qing-vertegenwoordiger tekenden het verdrag op 28 mei 1858 in , Mantsjoerije. Het was een van de vele verdragen tussen het Qing-rijk en de buitenlandse machten die het 19de-eeuwse China dwongen tot afstand van territorium en soevereine rechten. Deze gebieden hadden doorgaans een niet-Chinese bevolking (Mantsjoes, Tibetanen, Mongolen en Turkse volkeren). Het voorstel van het verdrag was de grens samenleggen met de Amoer.Rusland kreeg de linkeroever van de Amoer, die toegewezen was aan China als gevolg van zowel het Verdrag van Nertsjinsk van 1689 als het verdrag van Kjachta van 1727. De Amoer, Sungari en de Oessoeri werden toegankelijk voor zowel Chinese als Russische schepen. Mantsjoes die ten noorden van de rivier woonden mochten blijven. Het gebied dat ten westen begrensd was door de Oessoeri, in het noorden door de Amoer en in het oosten het zuiden door de Japanse Zee, werd door zowel Rusland als China bestuurd. De mensen langs de Amoer, Sungari en de Oessoeri mochten handel met elkaar drijven. Opmerkelijk is dat het Verdrag van Aigun nooit goedgekeurd werd door keizer Xianfeng en opging in de Conventie van Peking van november 1860.
rdf:langString O Tratado de Aigun foi um acordo subscrito em 1858 entre os representantes do Império Russo e da dinastia Qing da China, na localidade manchu de . É um de muitos "Tratados Desiguais" que a China se viu obrigada a assinar com as potências estrangeiras durante o século XIX. O tratado era na realidade uma revisão de outro anterior, o Tratado de Nerchinsk de 1689, no qual se acordaram pela primeira vez as fronteiras entre China e Rússia. Com o novo acordo de Aigun, a China cedeu à Rússia os seus territórios situados à esquerda do rio Amur e nos montes . Embora não se mencionasse no tratado, a China também renunciou a partir de então às suas reclamações sobre Sacalina, deixando via livre à colonização da mesma por parte de russos e japoneses, que já tinham delimitado as suas zonas de influencia na ilha em 1855. Ficou acordado também que os rios Amur, Sungari e Ussuri seriam abertos exclusivamente ao tráfego de navios chineses e russos, e que não existiriam restrições ao comercio entre ambas as potências na área. Os residentes manchus que ficaram na zona russa foram autorizados a permanecer em suas casas e comerciar livremente com os estabelecidos do outro lado da fronteira. Por último, acordou-se que as ilhas situadas nos rios Amur e Ussuri seriam governadas de forma conjunta por ambos os países. Para não dar lugar a equívocos, ambas as partes conservaram cópias do tratado em língua manchu. A Rússia também conservou outra em russo e a China outra em mongol.
rdf:langString Айгунский договор — договор между Российской империей и маньчжурской Империей Цин, заключённый 16 (28) мая 1858 год в городе Айгуне. Установил русско-цинскую границу по реке Амур.
rdf:langString Айгу́нський до́говір (кит. 璦琿条約) — договір між Російською імперією та маньчжурською династією Цін, що правила Китаєм. Підписаний 16 травня 1858 року в місті провінції Хейлунцзян. Визнав за росіянами право володіти частиною Північної Маньчжурії (Західне Примор'я) й затверджував російсько-цінський кордон по річці Амур (Хейлун).
rdf:langString 《璦琿條約》,全稱《愛琿城和約》,是1858年5月28日(咸丰八年四月十六日,当时俄国使用的儒略歷1858年5月16日)大清朝廷遣黑龍江將軍奕山和俄羅斯帝國在璦琿(今黑龙江省黑河)簽定的條約,该条约令中國完全失去了對黑龙江以北約60萬平方公里的領土,乌苏里江以東(黑龙江下游段)的40萬平方公里土地中俄共管,俄方暫時取得關鍵的出海口,并只准中俄两国船只通行。此条约当时未经清政府批准,後来在《中俄北京条约》确認。前者與後者加在一起是中國近代史上一次放棄领土所有權最多的條约。條约原存於中華民國外交部,現典藏於台灣臺北外雙溪國立故宮博物院。
xsd:nonNegativeInteger 6248

data from the linked data cloud