Transitivity (grammar)
http://dbpedia.org/resource/Transitivity_(grammar) an entity of type: Thing
Transitivität (von lat. trānsitiō, Hinübergehen, Übergang) ist eine grammatische Eigenschaft, die einem Verb oder insgesamt einer Konstruktion oder einem Satz zugeschrieben werden kann. Transitivität liegt vor, wenn im Satz sowohl ein Subjekt als auch ein (direktes) Objekt vorliegt bzw. vom Verb verlangt wird. Als intransitiv werden Konstruktionen bzw. Verben bezeichnet, die kein (oder, je nach Definition, kein direktes) Objekt haben. Liegen zwei Objekte vor, so nennt man die Konstruktion bzw. das Verb ditransitiv.
rdf:langString
En grammaire, la transitivité, directe ou indirecte, est une propriété éventuelle des verbes qui désigne leur aptitude à accepter un complément d'objet. En français, la transitivité influence le choix de l'auxiliaire employé dans la conjugaison. Tous les verbes transitifs se conjuguent avec « avoir » (à l'exception des verbes pronominaux) ; c'est aussi le cas de beaucoup de verbes intransitifs, certains cependant se conjuguent avec « être ».
rdf:langString
Przechodniość – właściwość czasowników, która odnosi się do tego, czy czasownik może przyjmować stronę bierną.
rdf:langString
Переходность, в лингвистике — свойство глагола, заключающееся в возможности присоединять прямое дополнение. Данное понятие близко понятию валентности. Традиционно грамматика противопоставляет переходные глаголы (например, бросать, целовать, покупать), которые могут присоединять прямое дополнение, непереходным (например, управлять, гулять, спать), которые этого не могут. В действительности во многих языках, в том числе в русском, данная категория более широкая: существуют глаголы, у которых переходны некоторые значения; также существуют глаголы, способные иметь более одного прямого дополнения.
rdf:langString
Verbos transitivos são aqueles que necessitam de um complemento, podendo ser o complemento acompanhado de uma preposição ou não. Esse complemento é também chamado de objeto direto quando vem sem preposição e indireto quando vem com preposição. Exemplos:
* Rita gostou de ouvir aquela referência.Machado de Assis, Esaú e Jacó,Capítulo XXXII: O aposentado
* Dependia tudo do seu bom ou mau humor.Aluísio Azevedo, O Coruja, Cap. II/III
* Leonardo ama Thais loucamente.
rdf:langString
语言学中，及物性是动词的一种属性，关系到动词是否可以接宾语、能接多少个宾语。及物性和配价相关，后者还考虑直接宾语之外的论元。强制名词短语和前置介词短语决定了一个谓词能接多少个论元。强制元素会被视作是论元，而可选元素永远不会是论元。 传统语法学这是指传统的英语语法？传统的西欧语法？所有旧语法？还是指什么？对动词及物与否是二元对立的，前者可带直接宾语（如英语throw、injure、kiss，汉语拿、说），后者不能带直接宾语（如英语fall、sit，汉语哭、跑）。实际上许多语言（包括汉语、英语）也有能带两个宾语的动词（双及物动词），甚至有能同时做及物和不及物的动词（）。 中，及物性形成了一个连续统，而不是传统语法中的二元区分。“连续统”视角更偏向语义学视角，动词如何影响宾语也被考虑在内（如“看”就比“杀”具有更低的及物性）。
rdf:langString
اللزوم والتعدي من خصائص المشتقات، ويأتي اللزوم في الأسماء والأفعال مثال اللازم في الأسماء: القائم أبوه، ومثال المتعدي في الأسماء: الضارب زيدا. وينقسم الفعل باعتبار معناه إلى متعد ولازم: الفعل اللازم — هو ما لا يتعدى أثره فاعله، ولا يتجاوزه إلى المفعول به، بل يبقى في نفس فاعله، مثل: ذهب سعيد، وسافر خالد.وهو يحتاج إلى الفاعل، ولا يحتاج إلى المفعول به، لأنه لا يخرج من نفس فاعله فيحتاج إلى مفعول به يقع عليه. ويسمى أيضًا: الفعل القاصر لقصوره عن المفعول به، واقتصاره على الفاعل، والفعل غير الواقع لأنه لا يقع على المفعول به، والفعل غير المجاوز لأنه لا يجاوز فاعله. يكون الفعل لازما إذا:
rdf:langString
En lingvistiko, transitiveco estas atributo de verbo kiu rilatas al ĉu la verbo povas regi rektajn objektojn kaj kiajn objektojn ĝi povas havi. Ĝi rilatas al valento (lingvistiko), kiu konsideras aliajn aldone al la rektaj objektoj. La nepraj substantivaj frazpartoj kaj prepoziciaj frazpartoj regas kiomajn argumentojn havas predikato. Malnepraj argumentoj formas unu subkategorion, kaj malneprajn argumentojn oni konsideras ne esti objektoj.Dum la nocio de valento koncernas la semantikon, la nocio de transitiveco rilatas al la sintakso kaj morfologio.
rdf:langString
La transitividad es una característica de ciertos verbos de poder tener dos participantes o argumentos nucleares, un argumento externo al sintagma verbal (llamado usualmente sujeto gramatical, argumento A o simplemente argumento externo) y otro argumento interno (llamado usualmente primer objeto). En las lenguas nominativo-acusativas, el argumento externo se marca en caso nominativo y el interno en acusativo.
rdf:langString
In linguistics, transitivity is a property of verbs that relates to whether a verb can take objects and how many such objects a verb can take. It is closely related to valency, which considers other verb arguments in addition to direct objects. The obligatory noun phrases and prepositional phrases determine how many arguments a predicate has. Obligatory elements are considered arguments while optional ones are never counted in the list of arguments.
rdf:langString
Transitività e intransitività sono funzioni grammaticali che il verbo, nel caso esprima un'azione o uno stato del soggetto, può assumere in determinati sistemi linguistici. Tradizionalmente, i grammatici hanno indicato nella transitività di un verbo la capacità di far passare l'azione dal soggetto all'oggetto. Un assunto di base può essere la considerazione che una proposizione costruita intorno ad un verbo transitivo può essere rovesciata nella forma passiva: Questo stesso rovesciamento non è possibile con i verbi intransitivi:
* Il cane abbaia.
rdf:langString
Een overgankelijk werkwoord of transitief werkwoord is een werkwoord dat een lijdend voorwerp en soms een meewerkend voorwerp bij zich kan hebben.
* De bakker bakt het brood.
* De man schrijft een stukje.
* Jan bekijkt het schilderij.
* Jan bekijkt. Deze zin is ongrammaticaal.
* Jan stuurt zijn moeder een brief. Of:
* Jan stuurt een brief aan zijn moeder. De betekenis van het werkwoord gaat over op die van het lijdend voorwerp. Als dat niet het geval is, dan is er sprake van een onovergankelijk werkwoord of intransitief werkwoord.
* Jan stuurt zijn moeder een brief.
rdf:langString
rdf:langString
لزوم وتعد
rdf:langString
Transitivität (Grammatik)
rdf:langString
Transitiveco (lingvistiko)
rdf:langString
Transitividad (gramática)
rdf:langString
Transitività (linguistica)
rdf:langString
Transitivité (grammaire)
rdf:langString
Transitiviteit (taalkunde)
rdf:langString
Przechodniość (gramatyka)
rdf:langString
Predicação verbal
rdf:langString
Transitivity (grammar)
rdf:langString
Переходность
rdf:langString
及物性
xsd:integer
8934742
xsd:integer
1112780148
rdf:langString
اللزوم والتعدي من خصائص المشتقات، ويأتي اللزوم في الأسماء والأفعال مثال اللازم في الأسماء: القائم أبوه، ومثال المتعدي في الأسماء: الضارب زيدا. وينقسم الفعل باعتبار معناه إلى متعد ولازم: الفعل اللازم — هو ما لا يتعدى أثره فاعله، ولا يتجاوزه إلى المفعول به، بل يبقى في نفس فاعله، مثل: ذهب سعيد، وسافر خالد.وهو يحتاج إلى الفاعل، ولا يحتاج إلى المفعول به، لأنه لا يخرج من نفس فاعله فيحتاج إلى مفعول به يقع عليه. ويسمى أيضًا: الفعل القاصر لقصوره عن المفعول به، واقتصاره على الفاعل، والفعل غير الواقع لأنه لا يقع على المفعول به، والفعل غير المجاوز لأنه لا يجاوز فاعله. الفعل المتعدي — هو ما يتعدى أثره فاعله، ويتجاوزه إلى المفعول به، مثل: فتح طارق الأندلس. وهو يحتاج إلى فاعل ومفعول به يقع عليه. ويسمى أيضًا: الفعل الواقع لوقوعه على المفعول به، والفعل المجاوز لمجاوزته الفاعل إلى المفعول به. وعلامته أن يقبل هاء الضمير التي تعود إلى المفعول به، مثل: اجتهد الطالب فأكرمه أستاذه.المتعدي بنفسه والمتعدي بغيره:المتعدي بنفسه: ما يصل إلى المفعول به مباشرة أي: بغير واسطة حرف الجر، مثل: بريت القلم، ومفعوله يسمى صريحا.والمتعدي بغيره: ما يصل إلى المفعول به بواسطة حرف الجر، مثل: ذهبت بك بمعنى: أذهبتك، ومفعوله يسمى غير صريح.وقد يأخذ المتعدي مفعولين: أحدهما صريح، والآخر غير صريح، نحو: أدوا الأمانات إلى أهلها. يكون الفعل لازما إذا:
* كان من أفعال السجايا والغرائز، وهي ما دلت على معنى قائم بالفاعل لازم له، وذلك مثل: شجع وجبن وحسن وقبح
* دل على هيئة، مثل: طال وقصر
* دل على نظافة أو دنس، مثل: طهر الثوب ونظف، وسخ الجسم ودنس وقذر
* دل على غرض غير لازم وليس بحركة، مثل: مرض وكسل ونشط وفرح وحزن وشبع وعطش
* دل على لون: احمر واخضر وأسود
* دل على عيب أو حلية: عمش وعور، نجل ودعج وكحل
* كان مطاوعا لفعل متعد إلى واحد: مددت الحبل فامتد
* كان على وزن فعل وانفعل وافعل وافعال وافعلل وافعنلل: حسن وشرف، انكسر وانحطم، اغبر وازور، اهام وازوار، اقشعر واطمأن، احرنجم واقعنسس يصير الفعل متعديا بأحد ثلاثة أشياء:
* إما بنقله إلى باب أفعل: أكرم من كرم
* أو بنقله إلى باب فعل: عظم من عظم
* أو بواسطة حرف الجر: أعرض عن الرذيلة وتمسك بالفضيلة
rdf:langString
Transitivität (von lat. trānsitiō, Hinübergehen, Übergang) ist eine grammatische Eigenschaft, die einem Verb oder insgesamt einer Konstruktion oder einem Satz zugeschrieben werden kann. Transitivität liegt vor, wenn im Satz sowohl ein Subjekt als auch ein (direktes) Objekt vorliegt bzw. vom Verb verlangt wird. Als intransitiv werden Konstruktionen bzw. Verben bezeichnet, die kein (oder, je nach Definition, kein direktes) Objekt haben. Liegen zwei Objekte vor, so nennt man die Konstruktion bzw. das Verb ditransitiv.
rdf:langString
En lingvistiko, transitiveco estas atributo de verbo kiu rilatas al ĉu la verbo povas regi rektajn objektojn kaj kiajn objektojn ĝi povas havi. Ĝi rilatas al valento (lingvistiko), kiu konsideras aliajn aldone al la rektaj objektoj. La nepraj substantivaj frazpartoj kaj prepoziciaj frazpartoj regas kiomajn argumentojn havas predikato. Malnepraj argumentoj formas unu subkategorion, kaj malneprajn argumentojn oni konsideras ne esti objektoj.Dum la nocio de valento koncernas la semantikon, la nocio de transitiveco rilatas al la sintakso kaj morfologio. Tradicia gramatiko postulas duuman distingon inter netransitiva verbo, kiu ne povas havi rektan objekton (ekzemple fali, sidi en Esperanto) kaj transitiva verbo kiu povas havi unu rektan objekton (ekzemple ĵeti, vundi, kisi en Esperanto). En la praktiko, multaj lingvoj (inkluzive la anglan kaj Esperanton) ankaŭ havas verbojn kun du (dudirektaj) aŭ tri (tridirektaj) objektoj; la angla havas verbojn kiuj povas esti aŭ transitiva aŭ netransitiva sen ajna ŝanĝo. En la angla iuj verboj povas esti idiotisme transitiva, dum strikte netransitiva (ekzemple, to walk the dog); en Esperanto oni uzas la faktitivon por ili (ekzemple, promenigi la hundon). En la Sistema Funkcia Gramatiko, oni konsideras la transitivon kontinua, anstataŭ duuma kategorio, kiel en la tradicia gramatiko. La kontinua modelo prenas pli semantikan vidpunkton. Ĝi provas taksi la gradon de la transiro de la ago al ĝia objekto. La verbon vidi tial oni konsideras havi malplian transiron ol la verbo mortigi.
rdf:langString
La transitividad es una característica de ciertos verbos de poder tener dos participantes o argumentos nucleares, un argumento externo al sintagma verbal (llamado usualmente sujeto gramatical, argumento A o simplemente argumento externo) y otro argumento interno (llamado usualmente primer objeto). Los verbos que tienen dicha característica se llaman 'verbos transitivos' y los que no la poseen se llaman 'verbos intransitivos' (en español algunos verbos transitivos admiten casos en que aparecen sin objeto: 'como manzanas'/ 'estoy comiendo'). Algunos verbos admiten diátesis transitivas e intransitivas, por lo que sería más razonable[cita requerida] hablar de construcciones transitivas y construcciones intransitivas (ya que el verbo en unas y otra puede ser el mismo al no ser la transitividad una propiedad léxica de esos verbos). En las lenguas nominativo-acusativas, el argumento externo se marca en caso nominativo y el interno en acusativo. Otra manera de explicar la transitividad es considerarla como una relación de determinación semántica donde el verbo es el determinado y el complemento directo es el que precisa, orienta o determina la acción verbal. Así, los verbos transitivos son los que necesitan acotación semántica porque su significado es muy amplio, vago o general. Por el contrario, los verbos intransitivos son aquellos que, siendo autosuficientes semánticamente, no necesitan de ninguna determinación o acotación. Las oraciones transitivas se caracterizan por tener como núcleo a un verbo transitivo que debe llevar un complemento directo para completar su significado más allá de que puedan aparecer en la oración otros complementos verbales.
rdf:langString
En grammaire, la transitivité, directe ou indirecte, est une propriété éventuelle des verbes qui désigne leur aptitude à accepter un complément d'objet. En français, la transitivité influence le choix de l'auxiliaire employé dans la conjugaison. Tous les verbes transitifs se conjuguent avec « avoir » (à l'exception des verbes pronominaux) ; c'est aussi le cas de beaucoup de verbes intransitifs, certains cependant se conjuguent avec « être ».
rdf:langString
In linguistics, transitivity is a property of verbs that relates to whether a verb can take objects and how many such objects a verb can take. It is closely related to valency, which considers other verb arguments in addition to direct objects. The obligatory noun phrases and prepositional phrases determine how many arguments a predicate has. Obligatory elements are considered arguments while optional ones are never counted in the list of arguments. Traditional grammar makes a binary distinction between intransitive verbs, which cannot take a direct object (such as fall or sit in English), and transitive verbs, which take a direct object (such as throw, injure, or kiss in English). In practice, many languages (including English) also have verbs that have two objects (ditransitive verbs) or even verbs that can be used as both a transitive verb and an intransitive verb (ambitransitive verbs, for example She walked the dog and She walked with a dog). In functional grammar, transitivity is considered to be a continuum rather than a binary category as in traditional grammar. The "continuum" view takes a more semantic approach. One way it does this is by taking into account the degree to which an action affects its object (so that the verb see is described as having "lower transitivity" than the verb kill).
rdf:langString
Transitività e intransitività sono funzioni grammaticali che il verbo, nel caso esprima un'azione o uno stato del soggetto, può assumere in determinati sistemi linguistici. Tradizionalmente, i grammatici hanno indicato nella transitività di un verbo la capacità di far passare l'azione dal soggetto all'oggetto. Un assunto di base può essere la considerazione che una proposizione costruita intorno ad un verbo transitivo può essere rovesciata nella forma passiva:
* Marco (soggetto) ha scritto (verbo transitivo in forma attiva) una lettera (grammaticale) è stata scritta (verbo in forma passiva) da Marco (complemento d'agente, il soggetto logico). Questo stesso rovesciamento non è possibile con i verbi intransitivi:
* Il cane abbaia. Come si vede, un verbo usato intransitivamente ha solo un argomento (il soggetto), mentre in proposizioni che usino verbi transitivi possono presentarsene un numero maggiore:
* Claudio (1) apre la porta (2) con la chiave (3).
rdf:langString
Een overgankelijk werkwoord of transitief werkwoord is een werkwoord dat een lijdend voorwerp en soms een meewerkend voorwerp bij zich kan hebben.
* De bakker bakt het brood.
* De man schrijft een stukje.
* Jan bekijkt het schilderij.
* Jan bekijkt. Deze zin is ongrammaticaal.
* Jan stuurt zijn moeder een brief. Of:
* Jan stuurt een brief aan zijn moeder. De betekenis van het werkwoord gaat over op die van het lijdend voorwerp. Als dat niet het geval is, dan is er sprake van een onovergankelijk werkwoord of intransitief werkwoord.
* De trein rijdt.De trein rijdt een wagon. Deze zin is ongrammaticaal. Als er naast een lijdend voorwerp ook een meewerkend voorwerp mogelijk is, dan is er sprake van een ditransitief werkwoord.
* Jan stuurt zijn moeder een brief. Sommige werkwoorden zijn zowel overgankelijk als onovergankelijk (ambitransitief). De betekenis is dan vaak anders.
* De koning spreekt.
* De koning spreekt Chinees.
rdf:langString
Przechodniość – właściwość czasowników, która odnosi się do tego, czy czasownik może przyjmować stronę bierną.
rdf:langString
Переходность, в лингвистике — свойство глагола, заключающееся в возможности присоединять прямое дополнение. Данное понятие близко понятию валентности. Традиционно грамматика противопоставляет переходные глаголы (например, бросать, целовать, покупать), которые могут присоединять прямое дополнение, непереходным (например, управлять, гулять, спать), которые этого не могут. В действительности во многих языках, в том числе в русском, данная категория более широкая: существуют глаголы, у которых переходны некоторые значения; также существуют глаголы, способные иметь более одного прямого дополнения.
rdf:langString
Verbos transitivos são aqueles que necessitam de um complemento, podendo ser o complemento acompanhado de uma preposição ou não. Esse complemento é também chamado de objeto direto quando vem sem preposição e indireto quando vem com preposição. Exemplos:
* Rita gostou de ouvir aquela referência.Machado de Assis, Esaú e Jacó,Capítulo XXXII: O aposentado
* Dependia tudo do seu bom ou mau humor.Aluísio Azevedo, O Coruja, Cap. II/III
* Leonardo ama Thais loucamente.
rdf:langString
语言学中，及物性是动词的一种属性，关系到动词是否可以接宾语、能接多少个宾语。及物性和配价相关，后者还考虑直接宾语之外的论元。强制名词短语和前置介词短语决定了一个谓词能接多少个论元。强制元素会被视作是论元，而可选元素永远不会是论元。 传统语法学这是指传统的英语语法？传统的西欧语法？所有旧语法？还是指什么？对动词及物与否是二元对立的，前者可带直接宾语（如英语throw、injure、kiss，汉语拿、说），后者不能带直接宾语（如英语fall、sit，汉语哭、跑）。实际上许多语言（包括汉语、英语）也有能带两个宾语的动词（双及物动词），甚至有能同时做及物和不及物的动词（）。 中，及物性形成了一个连续统，而不是传统语法中的二元区分。“连续统”视角更偏向语义学视角，动词如何影响宾语也被考虑在内（如“看”就比“杀”具有更低的及物性）。
xsd:nonNegativeInteger
11728