Topic and comment
http://dbpedia.org/resource/Topic_and_comment an entity of type: Abstraction100002137
Aktuální větné členění (anglicky topic-focus articulation) je dělení větných členů na členy kontextově zapojené (obvykle známé z předchozí komunikace nebo patřící do zásoby společných znalostí mluvčího a posluchače) a členy kontextově nezapojené, nesoucí nové informace. Dvouhodnotové aktuální členění úzce souvisí s vícestupňovou , která vyjadřuje, jakou měrou přispívají jednotlivé složky výpovědi k rozvíjení komunikace. Obě tyto složky jazyka mají v češtině významný vliv na pořadí slov ve větě a bývají někdy označovány termínem funkční větná perspektiva (anglicky functional sentence perspective, FSP). Terminologie různých autorů se může lišit, stejně jako řazení do jazykového systému (langue) nebo do oblasti sdělovacího procesu (parole).
rdf:langString
Thema-Rhema-Gliederung (TRG) wird in der Linguistik die Gliederung einer Äußerung in schon Bekanntes (Thema) und neue Information (Rhema) genannt, also ob und wie in einer Äußerung ein Neuigkeitsaspekt versprachlicht wird. Andere Bezeichnungen dafür sind Thema-Rhema-Progression, aktuelle Satzgliederung, funktionale Satzperspektive oder Informationsstruktur. Der Ausdruck wurde von den Funktionalisten der Prager Schule eingeführt. Erstmals formuliert wurde das Konzept von Vilém Mathesius.
rdf:langString
Temat–remat – opozycja między tym, czego dotyczy wypowiedź (tematem), a tym, co o temacie jest powiedziane (rematem). Temat jest znaną, określoną wcześniej częścią wypowiedzi (informacją wyjściową), zaś remat wprowadza nowe informacje. Podział zdania na temat i remat nazywa się aktualnym rozczłonkowaniem zdania. Opozycja temat–remat nie musi mieć bezpośredniego przełożenia na opozycje między częściami zdania ani częściami mowy. Przykład w języku polskim:
* Janek pisze niezbyt starannie. – tematem jest Janek
* Pisze to on niezbyt starannie (ale za to jak rysuje!) – tematem jest pisanie
rdf:langString
语言学中，句子的主题、话题或主位指正在谈论的事物，评论、表位、述位或焦点则是对主题的评价与讨论。这种新老语境的分别被称作。一般认为，从句可分为主题和评论，但特定情况下它们间的区分取决于运用何种语法理论分析句子。 主题是出于实用考虑才被定义的，实际上是主语概念的延伸，是通过句法定义的。任何给定句子中两者都可能相同，但不必是。例如“至于小女孩，狗咬了她”中，主语是“狗”，但主题是“小女孩”。 主题和主语和施事均不同，后者是以语义定义的。英语从句中，若从句带被动语态的动词，则主题一般是主语，而施事则省略或加前置介词by。例如“The little girl was bitten by the dog”（小女孩被狗咬了）中，“小女孩”是主语兼主题，但“狗”才是施事。 部分语言中，语序和其他句法现象很大程度上由话题-评论(主位-表位)结构决定，有时被称作话题优先语言。韩语和日语是这类语言的典型代表。
rdf:langString
في علم اللغويات، موضوع الجملة هو ما يتم الحديث عنه، والتعليق (الإطار أو التركيز) هو ما يقال عن الموضوع. يسمى هذا التقسيم إلى المحتوى القديم مقابل المحتوى الجديد بنية المعلومات. من المتفق عليه عمومًا أن الجُمل مقسمة إلى موضوع مقابل تعليق، ولكن في بعض الحالات تعتمد الفروق بينها على النظرية النحوية المستخدمة لتحليل الجملة. في بعض اللغات، يتم تحديد ترتيب الكلمات والظواهر النحوية الأخرى إلى حد كبير من خلال بنية الموضوع - التعليق. يشار إلى هذه اللغات أحيانًا على أنها لغات بارزة في الموضوع. غالبًا ما يتم إعطاء الكورية واليابانية كأمثلة على ذلك.
rdf:langString
En el camp de la lingüística la utilització de l'expressió tema i rema o tòpic i comentari o bé pressuposició i focus (aquesta última feta servir per Noam Chomsky) fa referència a la dicotomia entre el tema, que és la part general del que es comunica i de la que se suposa que conté un coneixement previ per part dels interlocutors, i el rema que és la part de la informació que aporta informació nova en el discurs. Tot i així, sovint s'accepta universalment com a bona aquesta dicotomia de la informació lingüística d'una oració, els diferents autors divergeixen pel que fa als detalls.
rdf:langString
Tema-remaa dispozicio estas lingvoscienca maniero malkomponi propozicion en jenajn partojn:
* la fraztemo, aŭ simple temo (de la greka θέμα) estas tio, pri kio oni parolas, la deira, donita komponanto (tio, kio estas konata aŭ evidenta);
* la remao estas la interesaĵo, la nova informo, tio kion oni propre komunikas pri la temo. Ekz-e (frazoj el la Fundamenta Ekzercaro; T=temo, R=remao): 1.
* La libro (T) estas sur la tablo (R), kaj la krajono (T) kuŝas sur la fenestro (R) (§6). 2.
* Sur la tero (T) kuŝas ŝtono (R) (§6). 3.
* Hodiaŭ (T) estas la dudek sepa (tago) de Marto (R) (§12).
rdf:langString
En lingüística, la expresión tema y rema o tópico y comentario, presuposición y foco (utilizada por Noam Chomsky), o soporte y aporte (utilizada por y tomada por Salvador Gutiérrez Ordóñez) hace referencia a la dicotomía entre el tema, que es la parte general de lo que se habla y de la que se supone un conocimiento previo por parte de los interlocutores, y el rema, que es lo que se dice del tema aportando información nueva. Aunque en general se acepta universalmente como buena esta dicotomía de la información lingüística de una oración, sus detalles presentan importantes diferencias entre diversos autores.
rdf:langString
In linguistics, the topic, or theme, of a sentence is what is being talked about, and the comment (rheme or focus) is what is being said about the topic. This division into old vs. new content is called information structure. It is generally agreed that clauses are divided into topic vs. comment, but in certain cases the boundary between them depends on which specific grammatical theory is being used to analyze the sentence.
rdf:langString
In linguistica pragmatica, la coppia di termini "tema" e "rema" (rispettivamente dal greco antico θῆμα, thêma, «ciò che viene posto» e ῥῆμα, rhêma, «parola») serve a distinguere, nel contesto di un enunciato, ciò di cui si parla (tema) da quanto su di esso viene detto (rema). In altre parole, il tema è la parte del messaggio che salda l'enunciato al contesto extralinguistico, al cotesto linguistico o all'universo di nozioni comune agli interlocutori, mentre il rema è l'effettivo contenuto dell'asserzione. Sulla base di questa distinzione, si identifica e analizza quella che si suole definire "struttura tematica" dell'enunciato.
rdf:langString
Het thema van een zin is een vooral in de functionalistische taalkunde gebruikte term voor een zinsdeel waar het in de rest van de zin min of meer om draait. Als zodanig wordt dit zinsdeel onderscheiden van het rhema, de rest van de zin, namelijk datgene wat over het thema wordt 'uitgezegd'. De term thema is door de binnen de theorie van het bedacht als onderdeel van de zogenaamde "thema-rhema-verdeling". In wezen is het thema hetzelfde als het topic. Deze laatste term wordt algemener gebruikt.
* Ik wil met hem praten.
* Het meisje aaide de hond.
* De hond werd door het meisje geaaid.
rdf:langString
Tema–rema är ett termpar inom funktionalistisk språkvetenskap. Termerna tillskrivs olika betydelser i litteraturen, och även inom samma disciplin kan det råda oenighet om dem. I svensk textforskning är tema vanligen det som yttrandet eller satsen handlar om, och rema det som sägs om temat. Ett annat termpar som ofta tillskrivs (helt eller delvis) samma betydelser är topik–kommentar, men i flerdimensionella modeller kan båda termparen förekomma med olika definition. Andra definitioner av termparen inkluderar känd (eller given) och ny information, eller inledande och avslutande information. Det att känd och inledande information ofta sammanfaller, likaså ny och avslutande information, kallas för tema–rema-principen.
rdf:langString
Актуа́льное члене́ние предложе́ния — используемый в лингвистике принцип разделения предложения на:
* исходную, изначально данную составляющую (то, что считается известным или может быть легко понято), называемую темой, исходной точкой или основой;
* новую, утверждаемую говорящим составляющую (то, что сообщается об исходной точке высказывания), называемую ремой, фокусом или ядром;
* элементы перехода. Пример: «Он (тема) оказался (переход) прекрасным учителем (рема)». Сам термин «актуальное членение предложения» ввёл Вилем Матезиус.
rdf:langString
Актуальне членування речення — це членування речення за змістом на дві частини: предмет мовлення й те, що про нього говориться. Речення має дві змістові частини: одна з них називає предмет мовлення, інша позначає (повідомляє) якусь нову інформацію про нього. Друга частина є головною. Вихідна частина висловлювання (задане, відоме) називається темою, а та частина, яка щось стверджує про тему, — ремою. Ці дві частини відповідно ще називають психологічним (логічним) суб'єктом і психологічним (логічним) предикатом. Актуальне членування речення служить одним із засобів зв'язку речень у тексті.
rdf:langString
rdf:langString
موضوع و تعليق
rdf:langString
Tema i rema
rdf:langString
Aktuální větné členění
rdf:langString
Thema-Rhema-Gliederung
rdf:langString
Tema-remaa dispozicio
rdf:langString
Tema y rema
rdf:langString
Tema e rema
rdf:langString
Thema (taalkunde)
rdf:langString
Temat–remat
rdf:langString
Topic and comment
rdf:langString
Актуальное членение предложения
rdf:langString
Tema-rema
rdf:langString
主題與評論
rdf:langString
Актуальне членування речення
xsd:integer
603325
xsd:integer
1116644552
rdf:langString
في علم اللغويات، موضوع الجملة هو ما يتم الحديث عنه، والتعليق (الإطار أو التركيز) هو ما يقال عن الموضوع. يسمى هذا التقسيم إلى المحتوى القديم مقابل المحتوى الجديد بنية المعلومات. من المتفق عليه عمومًا أن الجُمل مقسمة إلى موضوع مقابل تعليق، ولكن في بعض الحالات تعتمد الفروق بينها على النظرية النحوية المستخدمة لتحليل الجملة. الموضوع، الذي يتم تعريفه من خلال الاعتبارات المتداولة، هو مفهوم متميز عن الموضوع القواعدي، والذي يتم تحديده من خلال السياق الجملة. قد تكون هذه هي نفسها في أي جملة، لكن لا يلزم أن تكون كذلك. على سبيل المثال، في الجملة «أما بالنسبة للفتاة الصغيرة، فإن الكلب يعضها» الفاعل هو «الكلب» لكن موضوع الجملة عن «الفتاة الصغيرة». يعتبر الموضوع والفاعل أيضًا مفاهيم مميزة عن النائب (أو الفاعل)، والذي يتم تعريفه بواسطة الدلالات. في الجمل الإنجليزية التي تحتوي على فعل في صيغة المبني للمجهول، على سبيل المثال، يكون الموضوع عادةً هو الفاعل، بينما قد يتم حذف الفاعل أو قد يتبع بحرف جر. على سبيل المثال، في الجملة «تعرضت الفتاة للعض من قبل الكلب»، تكون «الفتاة الصغيرة» هي الموضوع ونائب الفاعل، ولكن «الكلب» هو الفاعل. في بعض اللغات، يتم تحديد ترتيب الكلمات والظواهر النحوية الأخرى إلى حد كبير من خلال بنية الموضوع - التعليق. يشار إلى هذه اللغات أحيانًا على أنها لغات بارزة في الموضوع. غالبًا ما يتم إعطاء الكورية واليابانية كأمثلة على ذلك.
rdf:langString
En el camp de la lingüística la utilització de l'expressió tema i rema o tòpic i comentari o bé pressuposició i focus (aquesta última feta servir per Noam Chomsky) fa referència a la dicotomia entre el tema, que és la part general del que es comunica i de la que se suposa que conté un coneixement previ per part dels interlocutors, i el rema que és la part de la informació que aporta informació nova en el discurs. Tot i així, sovint s'accepta universalment com a bona aquesta dicotomia de la informació lingüística d'una oració, els diferents autors divergeixen pel que fa als detalls. La distinció va ser anticipada pel lingüista l'any 1844, també per que va distingir entre subjecte psicològic (que es correspon aproximadament amb la noció de "tema" o "tòpic) i objecte psicològic (que es correspon aproximadament amb la idea de "rema" o "focus"). De tota manera, la primera formulació explícita va sorgir per primera volta a mitjans del segle XX de la mà dels lingüístes de l'Escola de Praga, que es preocupaven de l'aspecte sociocomunicatiu del llenguatge (El centre de la seua teoria es troba en les funcions que compleix el llenguatge, particularment la funció comunicativa). En aquest aspecte destaquen els treballs de , , , i . Aquests primers treballs es varen preocupar principalment de l'entonació diferencial i de l'ordre de les paraules. El treball de Michael Halliday a la dècada del 1960 contribuí a la incorporació d'aquestes idees al funcionalisme lingüístic.
rdf:langString
Aktuální větné členění (anglicky topic-focus articulation) je dělení větných členů na členy kontextově zapojené (obvykle známé z předchozí komunikace nebo patřící do zásoby společných znalostí mluvčího a posluchače) a členy kontextově nezapojené, nesoucí nové informace. Dvouhodnotové aktuální členění úzce souvisí s vícestupňovou , která vyjadřuje, jakou měrou přispívají jednotlivé složky výpovědi k rozvíjení komunikace. Obě tyto složky jazyka mají v češtině významný vliv na pořadí slov ve větě a bývají někdy označovány termínem funkční větná perspektiva (anglicky functional sentence perspective, FSP). Terminologie různých autorů se může lišit, stejně jako řazení do jazykového systému (langue) nebo do oblasti sdělovacího procesu (parole).
rdf:langString
Tema-remaa dispozicio estas lingvoscienca maniero malkomponi propozicion en jenajn partojn:
* la fraztemo, aŭ simple temo (de la greka θέμα) estas tio, pri kio oni parolas, la deira, donita komponanto (tio, kio estas konata aŭ evidenta);
* la remao estas la interesaĵo, la nova informo, tio kion oni propre komunikas pri la temo. Ekz-e (frazoj el la Fundamenta Ekzercaro; T=temo, R=remao): 1.
* La libro (T) estas sur la tablo (R), kaj la krajono (T) kuŝas sur la fenestro (R) (§6). 2.
* Sur la tero (T) kuŝas ŝtono (R) (§6). 3.
* Hodiaŭ (T) estas la dudek sepa (tago) de Marto (R) (§12). La dispartigo en temon—remaon ne estas reduktebla al disparigo en parolelementojn aŭ en frazmembrojn, diversaj parolementoj aŭ frazmembroj povas plenumi ajnan en tiuj roloj: 1.
* Subite en la arbaro (T) aŭdiĝis pafo (R). Pafis (T) la maljuna ĉasisto (R). 2.
* Ĉi tie (T1) nia aŭto (T2) haltis (R). 3.
* Nia aŭto (T) haltis ĉi tie (R).
rdf:langString
Thema-Rhema-Gliederung (TRG) wird in der Linguistik die Gliederung einer Äußerung in schon Bekanntes (Thema) und neue Information (Rhema) genannt, also ob und wie in einer Äußerung ein Neuigkeitsaspekt versprachlicht wird. Andere Bezeichnungen dafür sind Thema-Rhema-Progression, aktuelle Satzgliederung, funktionale Satzperspektive oder Informationsstruktur. Der Ausdruck wurde von den Funktionalisten der Prager Schule eingeführt. Erstmals formuliert wurde das Konzept von Vilém Mathesius.
rdf:langString
En lingüística, la expresión tema y rema o tópico y comentario, presuposición y foco (utilizada por Noam Chomsky), o soporte y aporte (utilizada por y tomada por Salvador Gutiérrez Ordóñez) hace referencia a la dicotomía entre el tema, que es la parte general de lo que se habla y de la que se supone un conocimiento previo por parte de los interlocutores, y el rema, que es lo que se dice del tema aportando información nueva. Aunque en general se acepta universalmente como buena esta dicotomía de la información lingüística de una oración, sus detalles presentan importantes diferencias entre diversos autores. La distinción fue anticipada por en su tesis de doctorado de 1844. También Georg von der Gabelentz distinguió entre sujeto psicológico (que se corresponde aproximadamente con la noción de «tema» o «tópico») y objeto psicológico (aproximadamente, «rema» o «foco»). Sin embargo, la primera formulación explícita surge a mediados del siglo XX de la mano de Vilém Mathesius, uno de los lingüistas de la Escuela de Praga, que se preocupaban del aspecto sociocomunicativo del lenguaje (el centro de su teoría se encuentra en las funciones que cumple el lenguaje, particularmente la función comunicativa). En ese aspecto, destacan los trabajos de generaciones sucesivas, como los de Jan Firbas, , y . Estos primeros trabajos se preocuparon principalmente de la entonación diferencial y el orden de palabras. El trabajo de Michael Halliday en la década de 1960 contribuyó a la incorporación de estas ideas al funcionalismo lingüístico.
rdf:langString
In linguistics, the topic, or theme, of a sentence is what is being talked about, and the comment (rheme or focus) is what is being said about the topic. This division into old vs. new content is called information structure. It is generally agreed that clauses are divided into topic vs. comment, but in certain cases the boundary between them depends on which specific grammatical theory is being used to analyze the sentence. Topic, which is defined by pragmatic considerations, is a distinct concept from grammatical subject, which is defined by syntax. In any given sentence these may be the same, but they need not be. For example, in the sentence "As for the little girl, the dog bit her", the subject is "the dog" but the topic is "the little girl". Topic and subject are also distinct concepts from agent (or actor)—the "doer", which is defined by semantics. In English clauses with a verb in the passive voice, for instance, the topic is typically the subject, while the agent may be omitted or may follow the preposition by. For example, in the sentence "The little girl was bitten by the dog", "the little girl" is the subject and the topic, but "the dog" is the agent. In some languages, word order and other syntactic phenomena are determined largely by the topic–comment (theme–rheme) structure. These languages are sometimes referred to as topic-prominent languages. Korean and Japanese are often given as examples of this.
rdf:langString
Het thema van een zin is een vooral in de functionalistische taalkunde gebruikte term voor een zinsdeel waar het in de rest van de zin min of meer om draait. Als zodanig wordt dit zinsdeel onderscheiden van het rhema, de rest van de zin, namelijk datgene wat over het thema wordt 'uitgezegd'. De term thema is door de binnen de theorie van het bedacht als onderdeel van de zogenaamde "thema-rhema-verdeling". In wezen is het thema hetzelfde als het topic. Deze laatste term wordt algemener gebruikt. Het thema staat over het algemeen vooraan en is meestal ook het onderwerp. In de volgende zinnen is het thema steeds cursief weergegeven:
* Ik wil met hem praten.
* Het meisje aaide de hond.
* De hond werd door het meisje geaaid. Afhankelijk van waar precies de nadruk op wordt gelegd in de zin kan het thema echter ook andere zinsdelen betreffen, zoals het lijdend en het meewerkend voorwerp.
* Met hem wil ik praten.
* Die man heeft hij opgelicht. De grammaticus C.H. den Hertog sprak hier van een psychologisch onderwerp, namelijk 'de voorstelling, die in de door den zin uitgedrukte mededeeling, vraag of gebod op den voorgrond staat'.Ook inhoudsbijzinnen kunnen als thema dienstdoen:
* "We moeten hier rustig over nadenken", zei hij.
rdf:langString
Temat–remat – opozycja między tym, czego dotyczy wypowiedź (tematem), a tym, co o temacie jest powiedziane (rematem). Temat jest znaną, określoną wcześniej częścią wypowiedzi (informacją wyjściową), zaś remat wprowadza nowe informacje. Podział zdania na temat i remat nazywa się aktualnym rozczłonkowaniem zdania. Opozycja temat–remat nie musi mieć bezpośredniego przełożenia na opozycje między częściami zdania ani częściami mowy. Przykład w języku polskim:
* Janek pisze niezbyt starannie. – tematem jest Janek
* Pisze to on niezbyt starannie (ale za to jak rysuje!) – tematem jest pisanie
rdf:langString
In linguistica pragmatica, la coppia di termini "tema" e "rema" (rispettivamente dal greco antico θῆμα, thêma, «ciò che viene posto» e ῥῆμα, rhêma, «parola») serve a distinguere, nel contesto di un enunciato, ciò di cui si parla (tema) da quanto su di esso viene detto (rema). In altre parole, il tema è la parte del messaggio che salda l'enunciato al contesto extralinguistico, al cotesto linguistico o all'universo di nozioni comune agli interlocutori, mentre il rema è l'effettivo contenuto dell'asserzione. Sulla base di questa distinzione, si identifica e analizza quella che si suole definire "struttura tematica" dell'enunciato. Sinonimi assai diffusi di "tema" e "rema" sono rispettivamente i termini di lingua inglese topic (ingl. «argomento») e comment («commento»). Il rema è anche detto focus. Tema e rema sono nozioni di carattere generale, comuni a tutte le lingue.
rdf:langString
Tema–rema är ett termpar inom funktionalistisk språkvetenskap. Termerna tillskrivs olika betydelser i litteraturen, och även inom samma disciplin kan det råda oenighet om dem. I svensk textforskning är tema vanligen det som yttrandet eller satsen handlar om, och rema det som sägs om temat. Ett annat termpar som ofta tillskrivs (helt eller delvis) samma betydelser är topik–kommentar, men i flerdimensionella modeller kan båda termparen förekomma med olika definition. Andra definitioner av termparen inkluderar känd (eller given) och ny information, eller inledande och avslutande information. Det att känd och inledande information ofta sammanfaller, likaså ny och avslutande information, kallas för tema–rema-principen. Termerna tema och rema har rötter i informationsstrukturen och populariserades av Pragskolan. Inom svensk språkvetenskap har termerna framför allt använts i textbindningsanalys, det vill säga hur sammanhang i text skapas mellan informationsenheter.
* Fantomen fick syn på Gurani. Dennei höll på att nojsa med Diana. Hani hade ännu inte sett Fantomen. I första meningen ovan är Fantomen tema; han är utgångspunkt för yttrandet, eller det som meningen handlar om. Det som utsägs om Fantomen är att han fick syn på Guran, vilket alltså är meningens rema. I nästa mening blir en del av remat, Guran, till tema, och uttrycks med pronomenet denne. Den temabindningstyp som innebär att en menings rema blir nästa menings tema kallas för temaprogression. I sista meningen är Guran åter igen tema, vilket kallas temaupprepning. (Att orden Guran, denne och han syftar på samma entitet, Guran, markeras med ett nedsänkt i.)
rdf:langString
Актуа́льное члене́ние предложе́ния — используемый в лингвистике принцип разделения предложения на:
* исходную, изначально данную составляющую (то, что считается известным или может быть легко понято), называемую темой, исходной точкой или основой;
* новую, утверждаемую говорящим составляющую (то, что сообщается об исходной точке высказывания), называемую ремой, фокусом или ядром;
* элементы перехода. Пример: «Он (тема) оказался (переход) прекрасным учителем (рема)». Сам термин «актуальное членение предложения» ввёл Вилем Матезиус. Актуальное членение предложения исходит из выражения им конкретного смысла в контексте данной ситуации — в противоположность формальному членению предложения на грамматические элементы. Если тема предшествует реме, порядок слов в предложении называется объективным, в противном случае — субъективным, например: «отец (тема) идёт (рема)» — если ждут отца; «отец (рема) идёт (тема)» — если услышали шаги. Актуальное членение предложения может выражаться порядком слов, интонацией и другими средствами. При глоссировании маркер темы обозначается сокращением TOP, а ремы — FOC («фокус»).
rdf:langString
Актуальне членування речення — це членування речення за змістом на дві частини: предмет мовлення й те, що про нього говориться. Речення має дві змістові частини: одна з них називає предмет мовлення, інша позначає (повідомляє) якусь нову інформацію про нього. Друга частина є головною. Вихідна частина висловлювання (задане, відоме) називається темою, а та частина, яка щось стверджує про тему, — ремою. Ці дві частини відповідно ще називають психологічним (логічним) суб'єктом і психологічним (логічним) предикатом. Наприклад, речення Я приніс вам книжку за допомогою інтонаційно-змістового членування можна перетворити на чотири фрази, які матимуть одну й ту саму модель речення, одне й те саме лексичне наповнення, але різне актуальне членування та відповідно різний (смисловий) зміст; Я приніс вам книжку. Ремою є я, і фраза має значення «не хтось інший, а саме я це зробив»; Я приніс вам книжку. Ремою є приніс, і фраза зображає ситуацію, за якої співрозмовник вимагає повернути книжку, а мовець відповідаю йому, що, книжку він уже повернув. Я приніс вам книжку. Рема вам акцентує на тому, що книжка принесена саме для цієї особи; Я приніс вам книжку. Рема книжку передбачає, що комусь принесли декілька речей — книжку, журнал, газету тощо й той хтось хотів би знати, що приніс йому співрозмовник. Основними засобами актуального членування є інтонація (постановка логічного наголосу) і порядок слів. Актуальне членування речення служить одним із засобів зв'язку речень у тексті. Є два основних типи співвідношення тем у сусідніх реченнях: 1) послідовний (темою наступного речення є рема попереднього): В аудиторію ввійшов декан. Він сказав, що в суботу відбудеться конкурс читців. Читці повинні підготувати на конкурс три твори — вірш, байку, прозовий уривок. Твори мають бути високохудожніми й актуальними; 2) паралельний (одна й та сама тема повторюється в декількох реченнях): Квіти цвіли всюди. Вони вишивали дивні візерунки на схилах Кримських гір. Вони п'янили своїм густим ароматом на приморських бульварах. Вони чарували своїми різнобарвними кольорами в парках і скверах. Квіти, квіти, квіти.
rdf:langString
语言学中，句子的主题、话题或主位指正在谈论的事物，评论、表位、述位或焦点则是对主题的评价与讨论。这种新老语境的分别被称作。一般认为，从句可分为主题和评论，但特定情况下它们间的区分取决于运用何种语法理论分析句子。 主题是出于实用考虑才被定义的，实际上是主语概念的延伸，是通过句法定义的。任何给定句子中两者都可能相同，但不必是。例如“至于小女孩，狗咬了她”中，主语是“狗”，但主题是“小女孩”。 主题和主语和施事均不同，后者是以语义定义的。英语从句中，若从句带被动语态的动词，则主题一般是主语，而施事则省略或加前置介词by。例如“The little girl was bitten by the dog”（小女孩被狗咬了）中，“小女孩”是主语兼主题，但“狗”才是施事。 部分语言中，语序和其他句法现象很大程度上由话题-评论(主位-表位)结构决定，有时被称作话题优先语言。韩语和日语是这类语言的典型代表。
xsd:nonNegativeInteger
13001