Theobald of Bec

http://dbpedia.org/resource/Theobald_of_Bec an entity of type: Thing

Теобальд (или Тедбальд; англ. Theobald; ум. 18 апреля 1161) — архиепископ Кентерберийский в 1138—1161 годы, крупный государственный деятель периода феодальной анархии в Англии 1135—1154 гг., покровитель Томаса Беккета. rdf:langString
Teobaldo (m. la 18-an de aprilo 1161) estis ĉefepiskopo de Canterbury ekde 1139. Li estis normanda, kaj eniris Abatejon Bec, kie li iĝis prioro en 1127 kaj abato en 1137. En 1138 reĝo Stefano de Anglio nomumis lin ĉefepiskopo de Canterbury. Tamen la frato de Stefano, Henriko de Blois estis esperinta iĝi ĉefepiskopo. Stefano aranĝis la elekton de la ĉefepiskopo kiam Henriko forestis: li timis ke lia frato iĝus tro potenca. Teobaldo kaj Henriko malamikiĝis. Henriko akiris la gravan postenon de papa legato en Anglio kaj tio malfaciligis la politikon de Teobaldo dum la longa enlanda milito inter Stefano kaj imperiestrino Matilda. Kiam vakiĝis la posteno de ĉefepiskopo de Jorko, Henriko proponis Vilhelmo Fitzherbert sed Teobaldo kontraŭis. rdf:langString
Theobald von Bec, französisch Thibaut du Bec OSB (* um 1090 in Thierville; † 18. April 1161 in Canterbury) war Erzbischof von Canterbury von 1138 bis 1161. Er war normannischer Abstammung. Er trat früh in die Benediktiner-Abtei Le Bec ein, wo er 1127 Prior und zehn Jahre später Abt wurde. 1138 setzte ihn König Stephan als Erzbischof von Canterbury in das höchste englische Kirchenamt ein. Nach Theobalds Tod ernannte Heinrich Becket zum Erzbischof. rdf:langString
Teobaldo de Bec (c. 1090 – 18 abril 1161) fue un arzobispo de Canterbury normando entre 1139 a 1161. Su fecha de nacimiento exacta es desconocida. En algún momento a finales del siglo XI o comienzos del siglo XII Teobaldo entró como monje en la Abadía de Bec, ascendiendo a abad en 1137. Esteban de Inglaterra le eligió para ser Arzobispo de Canterbury en 1138. La reclamación de Canterbury de primacía sobre las iglesias galesas fue resuelta durante el mandato de Teobaldo cuando el Papa Eugenio III decidió en 1148 en favor de Canterbury. Teobaldo afrontó desafíos a su autoridad del obispo Enrique de Blois, Obispo de Winchester y hermano más joven de Esteban I, y su relación con el rey fue turbulenta. En una ocasión Esteban le prohibió asistir a un consejo papal, pero Teobaldo desafió el rey, rdf:langString
Theobald of Bec (c. 1090 – 18 April 1161) was a Norman archbishop of Canterbury from 1139 to 1161. His exact birth date is unknown. Some time in the late 11th or early 12th century Theobald became a monk at the Abbey of Bec, rising to the position of abbot in 1137. King Stephen of England chose him to be Archbishop of Canterbury in 1138. Canterbury's claim to primacy over the Welsh ecclesiastics was resolved during Theobald's term of office when Pope Eugene III decided in 1148 in Canterbury's favour. Theobald faced challenges to his authority from a subordinate bishop, Henry of Blois, Bishop of Winchester and King Stephen's younger brother, and his relationship with King Stephen was turbulent. On one occasion Stephen forbade him from attending a papal council, but Theobald defied the king, rdf:langString
Thibaut du Bec ou Theobald du Bec, en latin Theobaldus, (vers 1090 – 18 avril 1161), est le 5e abbé du Bec et archevêque de Cantorbéry de 1139 à sa mort en 1161. Il est d'origine normande par la naissance et avant d'être archevêque de Cantorbéry, il est prieur, puis abbé, de l'abbaye Notre-Dame-du-Bec en Normandie (d'où son nom). Cependant, sa date de naissance exacte reste inconnue. Il est choisi, lors d'un concile, en décembre 1138 par le roi Étienne d'Angleterre pour occuper la charge d'archevêque de Cantorbéry sous le pontificat du pape Eugène III. C'est pendant cette période, en 1148, que la question de la primauté sur la hiérarchie du Pays de Galles est tranchée. Thibaut du Bec doit aussi affronter Henri de Blois, évêque de Winchester qui conteste son autorité. rdf:langString
Teobaldo di, o Teobaldo di Canterbury (1090 circa – Canterbury, 18 aprile 1161), fu Arcivescovo di Canterbury dal 1139 alla morte, la sua origine e la sua vera data di nascita sono incerte.Fra la fine del XI e l'inizio del XII secolo divenne monaco presso l'Abbazia di Bec, in Normandia divenendone abate nel 1137. L'anno seguente Stefano d'Inghilterra lo volle come Arcivescovo di Canterbury. In quegli anni l'arcivescovado era in lite con i gallesi perché reclamava la propria supremazia sul clero locale, disputa che venne risolta in quegli anni quando Papa Eugenio III decise a favore di Canterbury nel 1148. Negli anni Teobaldo fronteggiò il turbolento Enrico di Blois Vescovo di Winchester e anche la sua relazione con Stefano fu piuttosto travagliata. rdf:langString
Teobaldo (em inglês: Theobald ou Tedbald; em francês: Thibaut du Bec; em latim: Theobaldus Beccensis) foi arcebispo de Cantuária entre 1139 e 1161. De origem normanda, não se sabe exatamente onde e nem quando nasceu. Em algum momento no final do século XI ou início do século XII, Teobaldo tornou-se monge na Abadia de Bec e foi eleito abade em 1137. O rei Estêvão da Inglaterra escolheu-o para a posição de arcebispo em 1138. Entre outros eventos importantes de seu episcopado, a crise sobre a reivindicação de sobre o clero de Gales foi resolvida quando o papa Eugênio III decidiu, em 1148, a favor de Cantuária. Teobaldo enfrentou desafios à sua autoridade de um bispo subordinado, Henrique de Blois, que era irmão mais novo de Estêvão, e sua relação com o rei foi sempre turbulenta. Em certa o rdf:langString
rdf:langString Theobald von Bec
rdf:langString Teobaldo (ĉefepiskopo de Canterbury)
rdf:langString Teobaldo de Bec
rdf:langString Thibaut du Bec
rdf:langString Teobaldo di Bec
rdf:langString Teobaldo de Bec
rdf:langString Theobald of Bec
rdf:langString Теобальд (архиепископ Кентерберийский)
rdf:langString Theobald of Bec
rdf:langString Theobald of Bec
rdf:langString Canterbury, Kent
xsd:date 1161-04-18
xsd:integer 153654
xsd:integer 1102973656
rdf:langString c. 1090
xsd:date 1161-04-18
xsd:date 1161-04-18
xsd:integer 1136 1139
rdf:langString Theobald von Bec, französisch Thibaut du Bec OSB (* um 1090 in Thierville; † 18. April 1161 in Canterbury) war Erzbischof von Canterbury von 1138 bis 1161. Er war normannischer Abstammung. Er trat früh in die Benediktiner-Abtei Le Bec ein, wo er 1127 Prior und zehn Jahre später Abt wurde. 1138 setzte ihn König Stephan als Erzbischof von Canterbury in das höchste englische Kirchenamt ein. Offensichtlich verdankte er diese Berufung seinem sanften Charakter. Als Erzbischof zeigte er eine moderate Führung, die in auffallendem Kontrast zu der seines Rivalen Heinrich von Blois, dem Bischof von Winchester, stand. Während der Kämpfe zwischen König Stephan und Kaiserin Matilda war es Bischof Henry, der für die Privilegien der Kirche kämpfte. Theobald ergriff jedoch Partei für den De-facto-Herrscher Stephan. König Stephan erkannte im Vertrag von Winchester das Erbrecht Heinrichs an, des Sohns der Kaiserin Mathilde, so dass Theobald 1154 nach dem Tode Stephans Heinrich zum König von England krönte. Theobald wurde daraufhin sein verlässlicher Kanzler, konnte auf Grund seiner anfälligen Gesundheit seinen Einfluss aber nicht vollständig ausüben. Er legte die Interessen der Kirche in die Hände seines Erzdiakons Thomas Becket, den er auch Heinrich als Kanzler empfahl. Nach Theobalds Tod ernannte Heinrich Becket zum Erzbischof.
rdf:langString Teobaldo (m. la 18-an de aprilo 1161) estis ĉefepiskopo de Canterbury ekde 1139. Li estis normanda, kaj eniris Abatejon Bec, kie li iĝis prioro en 1127 kaj abato en 1137. En 1138 reĝo Stefano de Anglio nomumis lin ĉefepiskopo de Canterbury. Tamen la frato de Stefano, Henriko de Blois estis esperinta iĝi ĉefepiskopo. Stefano aranĝis la elekton de la ĉefepiskopo kiam Henriko forestis: li timis ke lia frato iĝus tro potenca. Teobaldo kaj Henriko malamikiĝis. Henriko akiris la gravan postenon de papa legato en Anglio kaj tio malfaciligis la politikon de Teobaldo dum la longa enlanda milito inter Stefano kaj imperiestrino Matilda. Kiam vakiĝis la posteno de ĉefepiskopo de Jorko, Henriko proponis Vilhelmo Fitzherbert sed Teobaldo kontraŭis. En 1143 estis nova papo kaj Henriko ne plu estis la papa legato. Tamen nur en 1150 akiris Teobaldo tiun postenon. En 1148 la papo alvokis la anglajn episkopojn al konsilio. Stefano komandis ke ili ne iru, sed Teobaldo malobeis, elirante en fiŝboato. Stefano konfiskis liajn posedaĵojn en Anglio kaj ekzilis lin, malgraŭ ke Teobaldo sukcese persvadis la papon ne ekskomuniki Stefanon. Pro tio la papo ekskomunikis Anglion, sed oni efikigis tion nur en la diocezo Canterbury. Teobaldo revenis al Anglio kaj iris al Framlingham, posedata de grava subtenanto de imperiestrino Matilda. De 1151 al 1153 Teobaldo ludis gravan rolon en la intertraktadoj kiuj kondukis al la fino de la enlanda milito. Li ĉeestis la morton de Stefano en 1154, kaj tiu nomumis lin regento ĝis Henriko la 2-a alvenus por kronado. Teobaldo kronis Henrikon en Abatejo Westminster la 19-an de decembro 1154. Li ĝuis la fidon de la nova reĝo. Li estis la patrono de Thomas Becket kaj rekomendis tiun al la reĝo por la posteno de Lord-Kanceliero. Li mortis en 1161 kaj entombiĝis en . En 1787 oni eltrovis lian plumban ĉerkon.
rdf:langString Teobaldo de Bec (c. 1090 – 18 abril 1161) fue un arzobispo de Canterbury normando entre 1139 a 1161. Su fecha de nacimiento exacta es desconocida. En algún momento a finales del siglo XI o comienzos del siglo XII Teobaldo entró como monje en la Abadía de Bec, ascendiendo a abad en 1137. Esteban de Inglaterra le eligió para ser Arzobispo de Canterbury en 1138. La reclamación de Canterbury de primacía sobre las iglesias galesas fue resuelta durante el mandato de Teobaldo cuando el Papa Eugenio III decidió en 1148 en favor de Canterbury. Teobaldo afrontó desafíos a su autoridad del obispo Enrique de Blois, Obispo de Winchester y hermano más joven de Esteban I, y su relación con el rey fue turbulenta. En una ocasión Esteban le prohibió asistir a un consejo papal, pero Teobaldo desafió el rey, lo que provocó la confiscación de sus propiedades y su exilio temporal. Las relaciones de Teobaldo con el clero de su catedral y las casas monásticas fueron también difíciles. Sirviendo durante los desórdenes del reinado de Esteban, Teobaldo logró forzar la paz negándose a consagrar al hijo y heredero de Esteban, Eustaquio. Tras la muerte de Eustaquio en 1153, Esteban reconoció a su rival Enrique de Anjou como su heredero, y más tarde Teobaldo fue nombrado regente del reino tras la muerte de Esteban. Después de una larga enfermedad, Teobaldo murió en 1161. Teobaldo fue el protector de su sucesor Tomás Becket, y numerosos futuros altos cargos de la iglesia sirvieron como empleados suyos. Durante su época, como arzobispo Teobaldo aumentó los derechos de su sede. A menudo es obviado por la fama que alcanzó su sucesor.
rdf:langString Thibaut du Bec ou Theobald du Bec, en latin Theobaldus, (vers 1090 – 18 avril 1161), est le 5e abbé du Bec et archevêque de Cantorbéry de 1139 à sa mort en 1161. Il est d'origine normande par la naissance et avant d'être archevêque de Cantorbéry, il est prieur, puis abbé, de l'abbaye Notre-Dame-du-Bec en Normandie (d'où son nom). Cependant, sa date de naissance exacte reste inconnue. Il est choisi, lors d'un concile, en décembre 1138 par le roi Étienne d'Angleterre pour occuper la charge d'archevêque de Cantorbéry sous le pontificat du pape Eugène III. C'est pendant cette période, en 1148, que la question de la primauté sur la hiérarchie du Pays de Galles est tranchée. Thibaut du Bec doit aussi affronter Henri de Blois, évêque de Winchester qui conteste son autorité. Lors de la Guerre civile anglaise (dite l'Anarchie), qui dure pratiquement tout le règne d'Étienne d'Angleterre (1135-1154), Thibaut du Bec refuse de couronner le fils du roi, Eustache IV de Boulogne, et, après la mort de ce dernier en 1153, Étienne d'Angleterre doit reconnaître son rival Henri d'Anjou comme son héritier. Il nomme Thibaut du Bec pour assurer la régence du royaume après sa mort. Thibaut du Bec est également décrit dans les archives comme le patron de son successeur Thomas Becket. Un certain nombre d'autres futurs évêques et archevêques sont promus par lui, y compris Roger de Pont L'Évêque, Jean Belles-mains, John de Pageham, Barthélemy d'Exeter, , et Guillaume de Northall.
rdf:langString Theobald of Bec (c. 1090 – 18 April 1161) was a Norman archbishop of Canterbury from 1139 to 1161. His exact birth date is unknown. Some time in the late 11th or early 12th century Theobald became a monk at the Abbey of Bec, rising to the position of abbot in 1137. King Stephen of England chose him to be Archbishop of Canterbury in 1138. Canterbury's claim to primacy over the Welsh ecclesiastics was resolved during Theobald's term of office when Pope Eugene III decided in 1148 in Canterbury's favour. Theobald faced challenges to his authority from a subordinate bishop, Henry of Blois, Bishop of Winchester and King Stephen's younger brother, and his relationship with King Stephen was turbulent. On one occasion Stephen forbade him from attending a papal council, but Theobald defied the king, which resulted in the confiscation of his property and temporary exile. Theobald's relations with his cathedral clergy and the monastic houses in his archdiocese were also difficult. Serving during the disorders of Stephen's reign, Theobald succeeded in forcing peace on the king by refusing to consecrate Stephen's son and heir, Eustace. After Eustace's death in 1153, Stephen recognised his rival Henry of Anjou as his heir, and later Theobald was named regent of the kingdom after Stephen's death. After a long illness, Theobald died in 1161, following which unsuccessful efforts were made to have him canonised as a saint. Theobald was the patron of his successor Thomas Becket, and a number of other future bishops and archbishops served as his clerks. During his time as archbishop Theobald augmented the rights of his see, or bishopric. Historians of his time and later were divided on his character and he is often overlooked in the historical record, mainly because of the fame of his successor.
rdf:langString Teobaldo di, o Teobaldo di Canterbury (1090 circa – Canterbury, 18 aprile 1161), fu Arcivescovo di Canterbury dal 1139 alla morte, la sua origine e la sua vera data di nascita sono incerte.Fra la fine del XI e l'inizio del XII secolo divenne monaco presso l'Abbazia di Bec, in Normandia divenendone abate nel 1137. L'anno seguente Stefano d'Inghilterra lo volle come Arcivescovo di Canterbury. In quegli anni l'arcivescovado era in lite con i gallesi perché reclamava la propria supremazia sul clero locale, disputa che venne risolta in quegli anni quando Papa Eugenio III decise a favore di Canterbury nel 1148. Negli anni Teobaldo fronteggiò il turbolento Enrico di Blois Vescovo di Winchester e anche la sua relazione con Stefano fu piuttosto travagliata. Nel 1148 il sovrano gli proibì di recarsi al Concilio di Reims, Teobaldo disubbidì e ne conseguì la confisca dei suoi beni e il temporaneo esilio. Anche la relazione con i propri monaci e i chierici della cattedrale fu sempre alquanto difficoltosa. Teobaldo visse il periodo dell'anarchia ed ebbe successo nel costringere il sovrano alla pace e nel rifiutare di consacrare l'erede di Stefano Eustachio IV di Boulogne. Eustachio morì nel 1153 e Stefano consacrò come successore Enrico II d'Inghilterra e Teobaldo venne nominato reggente del regno alla morte del sovrano. Dopo una lunga malattia Teobaldo morì nel 1161, vi furono diversi tentativi di canonizzarlo, ma nessuno andò in porto. Teobaldo fu il mecenate del suo successore Tommaso Becket e diversi futuri vescovi o arcivescovi iniziarono la carriera sotto di lui, durante il mantenimento della carica Teobaldo aumentò notevolmente la rendita delle sue diocesi e vescovadi.
rdf:langString Теобальд (или Тедбальд; англ. Theobald; ум. 18 апреля 1161) — архиепископ Кентерберийский в 1138—1161 годы, крупный государственный деятель периода феодальной анархии в Англии 1135—1154 гг., покровитель Томаса Беккета.
rdf:langString Teobaldo (em inglês: Theobald ou Tedbald; em francês: Thibaut du Bec; em latim: Theobaldus Beccensis) foi arcebispo de Cantuária entre 1139 e 1161. De origem normanda, não se sabe exatamente onde e nem quando nasceu. Em algum momento no final do século XI ou início do século XII, Teobaldo tornou-se monge na Abadia de Bec e foi eleito abade em 1137. O rei Estêvão da Inglaterra escolheu-o para a posição de arcebispo em 1138. Entre outros eventos importantes de seu episcopado, a crise sobre a reivindicação de sobre o clero de Gales foi resolvida quando o papa Eugênio III decidiu, em 1148, a favor de Cantuária. Teobaldo enfrentou desafios à sua autoridade de um bispo subordinado, Henrique de Blois, que era irmão mais novo de Estêvão, e sua relação com o rei foi sempre turbulenta. Em certa ocasião, ele chegou a proibi-lo de comparecer a um , mas Teobaldo o desafiou e acabou exilado temporariamente e teve suas propriedades confiscadas. As relações de Teobaldo com clero da catedral e com as casas monásticas de sua arquidiocese também eram difíceis. Servindo durante o as turbulências do reinado de Estevão, Teobaldo conseguiu forçar a paz ao rei ao recusar consagrar seu filho e herdeiro, Eustácio (Eustace). Depois da morte deste em 1153, Estêvão reconheceu seu rival, o jovem Henrique de Anjou como herdeiro e, depois da morte do rei, Teobaldo foi nomeado regente dele. Teobaldo morreu em 1161 depois de uma prolongada enfermidade e todos os esforços para canonizá-lo depois fracassaram. Teobaldo foi o patrocinador de seu sucessor, Thomas Becket, e diversos futuros bispos e arcebispos serviram como seus secretários. Durante seu mandato, Teobaldo aumentou os direitos de sua sé. Historiadores de sua época e posteriores se dividem sobre sua personalidade e sua história é frequentemente obscurecida pela fama de Becket.
xsd:integer 1138
xsd:date 1139-01-08
rdf:langString Abbot of Bec
xsd:nonNegativeInteger 52779
rdf:langString Archbishop of Canterbury

data from the linked data cloud