Theobald I, Duke of Lorraine

http://dbpedia.org/resource/Theobald_I,_Duke_of_Lorraine an entity of type: Thing

Ο Θεοβάλδος Α΄ (Thiébaud Ier de Lorraine, 1191 – 17 Φεβρουαρίου 1220) από τον Οίκο της Λωρραίνης ήταν δούκας της Λωρραίνης (1213 - 1220). rdf:langString
Theobald I (French: Thiébaud or Thiébaut) (c. 1191 – 17 February 1220) was the duke of Lorraine from 1213 to his death. He was the son and successor of Frederick II and Agnes of Bar. rdf:langString
Teobaldo I di Lorena o Tebaldo o Tibaldo (1191 circa – 17 febbraio 1220) fu Duca di Lorena dal 1213 alla sua morte. rdf:langString
Thiebaut I van Opper-Lotharingen (1191-1220) was de oudste zoon van hertog Ferry II van Lotharingen en Agnes van Bar. Hij was hertog van Lotharingen van 1213 tot 1220. Thiebaut huwde in 1215 met Gertrudis van Dagsburg (-1225), dochter van graaf Albert II van Dagsburg en van Metz, en van Gertrudis van Baden. Het huwelijk bleef kinderloos waardoor de opvolging in Lotharingen in handen kwam van zijn broer Mattheus. Zijn weduwe trouwde nadien met graaf Theobald IV van Champagne. rdf:langString
Theobald I av Lothringen, född 1191, död 1220, var regerande från 1213 till 1220. rdf:langString
Теобальд (Тібо) I (нім. Theobald I, фр. Thibaud I; бл. 1191 — 17 лютого 1220) — герцог Лотарингії в 1213—1220 роках. rdf:langString
Тибо I (фр. Thibaud I, нем. Theobald I; 1191, неизвестно — 17 февраля 1220 или 1220, неизвестно) — герцог Лотарингии с 1213 года из династии (ветви Эльзасского дома). Сын Ферри (Фридриха) II Лотарингского и Агнессы де Бар. rdf:langString
Theobald I. (* um 1191; † 1220) aus dem Haus Châtenois war Herzog von Lothringen von 1213 bis zu seinem Tod. Er war der Sohn des Herzogs Friedrich II. und der Agnes von Bar. Theobald kämpfte am 4. Juli 1214 in der Schlacht von Bouvines auf Seiten des Kaisers Otto IV.; er wurde gefangen genommen, aber bald wieder befreit. Um das Jahr 1215 hatte er Gertrud, einziges Kind und Erbin von Graf Albert II. von Dagsburg, geheiratet. Aus dem Recht seiner Gattin wurde er Graf von Dagsburg und Metz. Die Ehe blieb kinderlos. rdf:langString
Teobaldo I (en Francés, Thiébaud o Thiébaut) (h. 1191 – 17 de febrero de 1220) fue el duque de Lorena Superior desde 1213 hasta su muerte. Era hijo y sucesor de Federico II e Inés de Bar. Teobaldo se unió a Otón IV, el 4 de julio de 1214 en la batalla de Bouvines, donde fue hecho prisionero en el viaje. Rápidamente fue liberado. Se casó en 1206, con Gertrudis, hija única y heredera de Alberto II, y Metz. No tuvieron hijos. Su sucesor fue su hermano Matías; su viuda se casó de nuevo, con su principal rival, Teobaldo de Champaña. rdf:langString
Thiébaud Ier de Lorraine, né vers 1191, mort en 1220 fut duc de Lorraine de 1213 à 1220. Il était fils du duc Ferry II et d'Agnès de Bar. Thiébaud Ier succède à son père et conserve les alliances de ce dernier, notamment celle de l'empereur Othon IV de Brunswick contre Frédéric II de Hohenstaufen. Quand, allié au roi d'Angleterre Jean sans Terre, à la Hollande, à la Flandre, Otton attaque le royaume de France, Thiébaud fidèle à son alliance s'engage à la suite de son souverain. Otton est vaincu le 27 juillet 1214 à Bouvines, Thiébaud fait partie des prisonniers, mais est rapidement libéré. rdf:langString
Tybald I Lotaryński (ur. ok. 1191, zm. 17 lutego 1220) – książę Lotaryngii od 1213 roku. Syn Fryderyka II Lotaryńskiego i Agnieszki z Bar. Początek panowania Tybalda I zbiegł się z upadkiem potęgi rodu Welfów. 27 lipca 1214 w bitwie pod Bouvines wojska króla Francji Filipa II Augusta pokonały połączone armie króla angielskiego Jana bez Ziemi i cesarza Ottona IV. Tybald I walczył w bitwie po stronie Ottona IV, gdzie dostał się do niewoli. rdf:langString
rdf:langString Theobald I. (Lothringen)
rdf:langString Θεοβάλδος Α΄ της Λωρραίνης
rdf:langString Teobaldo I de Lorena
rdf:langString Thiébaud Ier de Lorraine
rdf:langString Teobaldo I di Lorena
rdf:langString Theobald I van Lotharingen
rdf:langString Tybald I Lotaryński
rdf:langString Theobald I, Duke of Lorraine
rdf:langString Тибо I (герцог Лотарингии)
rdf:langString Theobald I av Lothringen
rdf:langString Теобальд I (герцог Лотарингії)
rdf:langString Theobald I
rdf:langString Theobald I
xsd:integer 655708
xsd:integer 1060161945
rdf:langString c. 1191
rdf:langString + THEOBALDUS DUX LOTHORINGORUM MARCHIO COMES DE BABOR
xsd:date 1220-02-17
rdf:langString Agnes of Bar
xsd:integer 1213
rdf:langString Duke of Lorraine
xsd:integer 1213
rdf:langString Ο Θεοβάλδος Α΄ (Thiébaud Ier de Lorraine, 1191 – 17 Φεβρουαρίου 1220) από τον Οίκο της Λωρραίνης ήταν δούκας της Λωρραίνης (1213 - 1220).
rdf:langString Theobald I. (* um 1191; † 1220) aus dem Haus Châtenois war Herzog von Lothringen von 1213 bis zu seinem Tod. Er war der Sohn des Herzogs Friedrich II. und der Agnes von Bar. Theobald kämpfte am 4. Juli 1214 in der Schlacht von Bouvines auf Seiten des Kaisers Otto IV.; er wurde gefangen genommen, aber bald wieder befreit. 1216 unterstützte er Erard I., Graf von Brienne, in seinem Streit mit Theobald I., König von Navarra und Graf von Champagne, der wiederum König Philipp II., König Friedrich II. und Heinrich II., Graf von Bar, hinter sich hatte. Für Friedrich II., den Lehnsherrn Lothringens, war Theobalds Handeln eine Straftat, die er mit der Besetzung von Rosheim ahndete, das er selbst Theobalds Vater gegeben hatte. Theobald antwortete 1218, indem er Rosheim zurückeroberte und das Elsass verwüstete. Friedrich wiederum zögerte nicht, in Lothringen einzufallen und Nancy niederzubrennen, Theobalds Hauptstadt. Anschließend belagerte und eroberte er die Burg von Amance, in die Theobald sich geflüchtet hatte. Theobald wurde gefangen und gezwungen, seine Unterstützung für Erard von Brienne und mehrere Herrschaften aufzugeben, um die Freiheit zurückzuerhalten. Um das Jahr 1215 hatte er Gertrud, einziges Kind und Erbin von Graf Albert II. von Dagsburg, geheiratet. Aus dem Recht seiner Gattin wurde er Graf von Dagsburg und Metz. Die Ehe blieb kinderlos. Sein Nachfolger als Herzog von Lothringen wurde sein Bruder Matthäus II., während seine Witwe die Ehefrau seines Rivalen Theobald von Champagne wurde. Da Theobald von Champagne aber nicht deren Grafschaften Dagsburg und Metz erhielt, verstieß er Gertrud bald wieder die die Grafschaft Dagsburg durch dritte Ehe mit Simon von Leiningen an die Leininger brachte. Die Grafschaft Metz fiel an das Bistum Metz.
rdf:langString Teobaldo I (en Francés, Thiébaud o Thiébaut) (h. 1191 – 17 de febrero de 1220) fue el duque de Lorena Superior desde 1213 hasta su muerte. Era hijo y sucesor de Federico II e Inés de Bar. Teobaldo se unió a Otón IV, el 4 de julio de 1214 en la batalla de Bouvines, donde fue hecho prisionero en el viaje. Rápidamente fue liberado. En 1216, en la , apoyó a , en su pelea con Teobaldo IV, conde de Champaña, que era apoyado por Felipe II de Francia, Federico II, y Enrique II de Bar. Federico, el suzerano de Lorena, consideró una felonía el apoyo a un candidato al que él se oponía y ocupó la ciudad de Rosheim, que le había dado a Federico II de Lorena. Teobaldo respondió en 1218, recuperando Rosheim y saqueando Alsacia. Federico no dudó a la hora de contraatacar e invadió Lorena y tomó y quemó Nancy, su capital. También asedió y tomó el castillo de Amance, donde Teobaldo estaba refugiado. Fue apresado y obligado a reconocer la suzeranía del conde de Champaña, la legitimidad de la pretensión de Erardo de Brienne sobre Champaña y a dejar varios señoríos para conseguir de nuevo la libertad. Nunca recuperó su tierra y el prestigio perdidos y murió en 1220. Se casó en 1206, con Gertrudis, hija única y heredera de Alberto II, y Metz. No tuvieron hijos. Su sucesor fue su hermano Matías; su viuda se casó de nuevo, con su principal rival, Teobaldo de Champaña.
rdf:langString Thiébaud Ier de Lorraine, né vers 1191, mort en 1220 fut duc de Lorraine de 1213 à 1220. Il était fils du duc Ferry II et d'Agnès de Bar. Thiébaud Ier succède à son père et conserve les alliances de ce dernier, notamment celle de l'empereur Othon IV de Brunswick contre Frédéric II de Hohenstaufen. Quand, allié au roi d'Angleterre Jean sans Terre, à la Hollande, à la Flandre, Otton attaque le royaume de France, Thiébaud fidèle à son alliance s'engage à la suite de son souverain. Otton est vaincu le 27 juillet 1214 à Bouvines, Thiébaud fait partie des prisonniers, mais est rapidement libéré. En 1216, il soutient Érard de Brienne dans sa querelle de succession qui l'oppose à Thibaut IV, comte de Champagne, lequel est soutenu par le roi de France Philippe Auguste, l'empereur Frédéric II et le comte de Bar Henri II ; Érard revendique le comté de Champagne au nom de Philippa de Champagne, une des trois filles d'Henri II comte de Champagne. Frédéric II, considérant comme une félonie le fait que son vassal soutienne un candidat opposé au sien, occupe la ville de Rosheim qu'il avait donnée à Ferry II. Thiébaud reprend la ville en 1218 mais les Lorrains seront massacrés par la population (c'est la guerre des caves) ; il ravage le nord de l'Alsace en représailles et en particulier les vignobles appartenant à Frédéric II. Frédéric II contre-attaque et envahit la Lorraine avec l'aide de la comtesse de Champagne, du duc de Bourgogne et du comte de Bar ; Nancy est incendiée, et Thiébaud est assiégé dans le château d'Amance où il s'était réfugié . Ayant capitulé, Thiébaud est contraint de renoncer à soutenir Érard et se reconnaît vassal du comte de Champagne pour quelques seigneuries (traité d'Amance le 1er juin 1218) avant d'être libéré. Il ne se remettra pas de son échec et meurt le 17 février 1220 ou le 24 mars 1220, peut-être empoisonné selon la volonté de Frédéric II. Il avait épousé en 1206 Gertrude de Dabo, seule fille et unique héritière d'Albert II de Dabo-Moha, comte de Dabo, de Moha et de Metz, et de Gertrude de Bade, mais n'avait pas eu d'enfant. Le duché revint à son frère cadet, Mathieu II et sa veuve se remarie avec Thibaut IV, comte de Champagne. Sa mémoire reste souillée par le meurtre de son oncle paternel, Matthieu, nommé évêque de Toul sous Ferry II, puis révoqué presque aussitôt à cause de ses désordres, et qui traîna jusqu'en mai 1217, époque à laquelle le duc de Lorraine le perça d'une lance empruntée à Simon de Joinville.
rdf:langString Theobald I (French: Thiébaud or Thiébaut) (c. 1191 – 17 February 1220) was the duke of Lorraine from 1213 to his death. He was the son and successor of Frederick II and Agnes of Bar.
rdf:langString Teobaldo I di Lorena o Tebaldo o Tibaldo (1191 circa – 17 febbraio 1220) fu Duca di Lorena dal 1213 alla sua morte.
rdf:langString Thiebaut I van Opper-Lotharingen (1191-1220) was de oudste zoon van hertog Ferry II van Lotharingen en Agnes van Bar. Hij was hertog van Lotharingen van 1213 tot 1220. Thiebaut huwde in 1215 met Gertrudis van Dagsburg (-1225), dochter van graaf Albert II van Dagsburg en van Metz, en van Gertrudis van Baden. Het huwelijk bleef kinderloos waardoor de opvolging in Lotharingen in handen kwam van zijn broer Mattheus. Zijn weduwe trouwde nadien met graaf Theobald IV van Champagne.
rdf:langString Tybald I Lotaryński (ur. ok. 1191, zm. 17 lutego 1220) – książę Lotaryngii od 1213 roku. Syn Fryderyka II Lotaryńskiego i Agnieszki z Bar. Początek panowania Tybalda I zbiegł się z upadkiem potęgi rodu Welfów. 27 lipca 1214 w bitwie pod Bouvines wojska króla Francji Filipa II Augusta pokonały połączone armie króla angielskiego Jana bez Ziemi i cesarza Ottona IV. Tybald I walczył w bitwie po stronie Ottona IV, gdzie dostał się do niewoli. W 1216 roku poparł hrabiego Rameruptu Erarda I z Brienne, w jego sporze z Tybaldem I Pogrobowcem królem Nawarry o hrabstwo Szampanii, którego wsparli król Francji Filip II August, cesarz Fryderyk II Hohenstauf i Henryk II hrabia Bar. Fryderyk II za poparcie udzielone Erardowi, odebrał Tybaldowi miasto Rosheim, które nadał swego czasu Fryderykowi II Lotaryńskiemu. Jednak w 1218 roku Tybald I odzyskał miasto pustosząc przy okazji Alzację. Fryderyk przystąpił do kontrataku najeżdżając Lotaryngię. Zdobył Nancy i zamek Amance, w którym się schronił Tybald, którego zabrał do niewoli. Za cenę rezygnacji z popierania Erarda I, odzyskał wolność. Tybald I poślubił w 1206, Gertrudę, córkę Alberta II, hrabiego i Metzu. Nie mieli żadnych dzieci. Następcą w księstwie został jego brat Mateusz II. Gertruda powtórnie wyszła za mąż za jego dawnego rywala, Tybalda I Pogrobowca.
rdf:langString Theobald I av Lothringen, född 1191, död 1220, var regerande från 1213 till 1220.
rdf:langString Теобальд (Тібо) I (нім. Theobald I, фр. Thibaud I; бл. 1191 — 17 лютого 1220) — герцог Лотарингії в 1213—1220 роках.
rdf:langString Тибо I (фр. Thibaud I, нем. Theobald I; 1191, неизвестно — 17 февраля 1220 или 1220, неизвестно) — герцог Лотарингии с 1213 года из династии (ветви Эльзасского дома). Сын Ферри (Фридриха) II Лотарингского и Агнессы де Бар.
xsd:nonNegativeInteger 8016
xsd:gYear 1220
xsd:gYear 1213

data from the linked data cloud