Territorial lord
http://dbpedia.org/resource/Territorial_lord an entity of type: Thing
Als Landesherr bezeichnet man für den Zeitraum vom Mittelalter bis in die Neuzeit den Inhaber der Landeshoheit in einem Territorium, wo er die höchste Herrschaftsgewalt ausübte. Der Landesherr war in der Regel ein durch Geburtsrecht oder Lehnsrecht bestimmter Eigentümer oder Verwalter eines Herrschaftsbereiches und Angehöriger des Adels oder des hohen Klerus.
rdf:langString
Zeměpán (německy Landesherr) je od raného středověku označení pro majitele svrchovaného panství, monarchu, který měl nejvyšší moc či vládu na určitém území. Ten byl určován pravidlem primogenitury nebo dle lenního práva, jako vlastník či "správce" již existujícího nebo konstituujícího se rozsahu moci stanoveného pro příslušníka či kléru. Byli to králové, vévodové, markrabata, knížata, říšská hrabata. V rámci Svaté říši římské národa německého byli panovníci jednotlivých členských států, říšských stavů (nikoli císař) pány na jimi spravovaných územích.
rdf:langString
Un señor territorial (en alemán, Landesherr) era un gobernante en el período que comenzó con la Alta Edad Media, que ejercía la soberanía efectiva sobre un territorio como monarca. Tal señor tenía la más alta autoridad o dominio en un estado o territorio. En general, era un miembro de la alta aristocracia (Hochadel) o del clero que era el titular del título o el cargo de un estado existente o constituyente a través de la costumbre de la primogenitura o la ley feudal.
rdf:langString
A territorial lord (German: Landesherr) was a ruler in the period beginning with the Early Middle Ages who, stemming from his status as being immediate (unmittelbar), held a form of authority over a territory known as Landeshoheit. This authority gave him nearly all the attributes of sovereignty. Such a lord had authority or dominion in a state or territory, but this fell short of sovereignty since as a ruler of the Holy Roman Empire, he remained subject to imperial law and supreme authority, including imperial tribunals and imperial war contributions. The territorial lord was generally a member of the high aristocracy (Hochadel) or clergy, who was the title bearer or office holder of an existing or constituent state through the custom of primogeniture or feudal law.
rdf:langString
Landsheer is een algemene benaming voor een vorst die in een bepaald gebied de territoriale soevereiniteit bezat. De positie van een vorst als landsheer was niet afhankelijk van zijn adellijke titel. Een landsheer kon zowel hertog, graaf, heer zijn. Ook aartsbisschopen, bisschoppen, abten konden landsheerlijke rechten uitoefenen. Vaak viel het gebied dat zij als landsheer bestuurden slechts gedeeltelijk samen met het gebied dat onder hun geestelijk gezag viel. Keizer Karel V was de landsheer van de Habsburgse Nederlanden. Voor het uitoefenen van zijn gezag stelde hij een landvoogd aan.
rdf:langString
rdf:langString
Zeměpán
rdf:langString
Landesherr
rdf:langString
Señor territorial
rdf:langString
Landsheer
rdf:langString
Territorial lord
xsd:integer
37767960
xsd:integer
1060153688
rdf:langString
Zeměpán (německy Landesherr) je od raného středověku označení pro majitele svrchovaného panství, monarchu, který měl nejvyšší moc či vládu na určitém území. Ten byl určován pravidlem primogenitury nebo dle lenního práva, jako vlastník či "správce" již existujícího nebo konstituujícího se rozsahu moci stanoveného pro příslušníka či kléru. Byli to králové, vévodové, markrabata, knížata, říšská hrabata. V rámci Svaté říši římské národa německého byli panovníci jednotlivých členských států, říšských stavů (nikoli císař) pány na jimi spravovaných územích. Zemští páni obvykle také disponovali mincovním právem a výkonem práva na svém území.
rdf:langString
Als Landesherr bezeichnet man für den Zeitraum vom Mittelalter bis in die Neuzeit den Inhaber der Landeshoheit in einem Territorium, wo er die höchste Herrschaftsgewalt ausübte. Der Landesherr war in der Regel ein durch Geburtsrecht oder Lehnsrecht bestimmter Eigentümer oder Verwalter eines Herrschaftsbereiches und Angehöriger des Adels oder des hohen Klerus.
rdf:langString
Un señor territorial (en alemán, Landesherr) era un gobernante en el período que comenzó con la Alta Edad Media, que ejercía la soberanía efectiva sobre un territorio como monarca. Tal señor tenía la más alta autoridad o dominio en un estado o territorio. En general, era un miembro de la alta aristocracia (Hochadel) o del clero que era el titular del título o el cargo de un estado existente o constituyente a través de la costumbre de la primogenitura o la ley feudal. En el Sacro Imperio Romano, los señores de los estados miembros individuales, los estados imperiales o Reichsstände (excluyendo al emperador), eran los señores territoriales de las regiones gobernadas por ellos. Durante la Alta Edad Media, el sistema se expandió aún más cuando los señores comenzaron a reclamar territorios, lo cual se realizó otorgando a los vasallos jurisdicción sobre las tierras adquiridas. También se sugiere que este desarrollo llevó a la libertad de los campesinos, ya que hubo casos en que se les otorgó la libertad y, en la práctica, la propiedad de la tierra. It is also suggested that this development has led to the freedom of the peasants since there were instances where they were granted freedom and, in practice, ownership of the land.
rdf:langString
A territorial lord (German: Landesherr) was a ruler in the period beginning with the Early Middle Ages who, stemming from his status as being immediate (unmittelbar), held a form of authority over a territory known as Landeshoheit. This authority gave him nearly all the attributes of sovereignty. Such a lord had authority or dominion in a state or territory, but this fell short of sovereignty since as a ruler of the Holy Roman Empire, he remained subject to imperial law and supreme authority, including imperial tribunals and imperial war contributions. The territorial lord was generally a member of the high aristocracy (Hochadel) or clergy, who was the title bearer or office holder of an existing or constituent state through the custom of primogeniture or feudal law. In the Holy Roman Empire, the lords of the individual member states, the imperial states or Reichsstände (excluding the Holy Roman Emperor), were the territorial lords of the regions ruled by them. During the High Middle Ages, the system was further expanded as the lords began reclaiming territories and this was done by granting vassals jurisdiction over the acquired lands. It is also suggested that this development has led to the freedom of the peasants, since there were instances where they were granted freedom and, in practice, ownership of the land.
rdf:langString
Landsheer is een algemene benaming voor een vorst die in een bepaald gebied de territoriale soevereiniteit bezat. De positie van een vorst als landsheer was niet afhankelijk van zijn adellijke titel. Een landsheer kon zowel hertog, graaf, heer zijn. Ook aartsbisschopen, bisschoppen, abten konden landsheerlijke rechten uitoefenen. Vaak viel het gebied dat zij als landsheer bestuurden slechts gedeeltelijk samen met het gebied dat onder hun geestelijk gezag viel. In de 14e en 15e eeuw wisten de hertogen van Bourgondië de meeste landsheerlijkheden in de Nederlanden in personele unie te verenigen. De landsheer kon daardoor niet meer in alle gewesten persoonlijk aanwezig zijn. Vaak stelde hij een stedehouder aan om bij zijn afwezigheid zijn plaats (stede) in te nemen en in één of meerdere gewesten tijdelijk het gezag uit te oefenen. Keizer Karel V was de landsheer van de Habsburgse Nederlanden. Voor het uitoefenen van zijn gezag stelde hij een landvoogd aan.
xsd:nonNegativeInteger
3847