Tendency of the rate of profit to fall
http://dbpedia.org/resource/Tendency_of_the_rate_of_profit_to_fall an entity of type: Book
Kecenderungan laba untuk menurun (bahasa Inggris: tendency of the rate of profit to fall, TRPF) adalah teori dalam teori krisis ekonomi politik, yang menyatakan bahwa (ratio laba dari jumlah modal yang diinvestasikan) menurun sepanjang waktu. Hipotesis tersebut meraih pengaruh tambahan dari pembahasannya oleh Karl Marx dalam Bab 13 , namun para ekonom seperti Adam Smith, John Stuart Mill, David Ricardo dan Stanley Jevons menyebut secara eksplisit TRPF sebagai fenomena empiris yang menuntut penjelasan teoretikal lebih lanjut, meskipun mereka berbeda pendapat soal alasan kenapa TRPF seharusnya terjadi saat dibutuhkan.
rdf:langString
La « baisse tendancielle du taux de profit » (BTTP) est une théorie en économie et économie politique, dont la plus célèbre exposition vient du chapitre 13 du Capital, Volume III de Karl Marx. Des économistes aussi divers que Adam Smith, John Stuart Mill, David Ricardo et Stanley Jevons désignaient explicitement la BTTP comme un phénomène empirique qui devait être expliqué, mais ils divergeaient quant aux raisons pour lesquelles la BTTP pouvait nécessairement se produire.
rdf:langString
이윤율의 경향적 저하 법칙(Tendency of the rate of profit to fall)은 이 장기적으로 점차 저하한다는 설이다. 데이비드 리카도 등이 주창했으며, 카를 마르크스의 것이 가장 유명하다.
rdf:langString
利潤率の傾向的低下の法則（りじゅんりつのけいこうてきていかのほうそく、英: law of the tendency of the rate of profit to fall, 独: Gesetz des tendenziellen Falls der Profitrate）とは、マルクス経済学における資本主義経済の法則の一つ。資本家が剰余価値を不変資本により多く振り分けると、資本の有機的構成が高度化する。すると総資本に対する剰余価値率(搾取率)は低下する。すなわち、利潤率は必然的に低下することを示した法則である。マルクスが『資本論』第3巻第3編で論じた。 なお、利潤率が常に低下するわけではなく、低下傾向に反対に作用する要因もあり、長期的に見れば利潤率は低下する、ということから、マルクスは利潤率の低下を「傾向的低下」と呼んだ。景気循環の中で、利潤率は上下するが、景気の下降局面で利潤率が低下することは利潤率の傾向的低下の法則ではない。 この法則を数理的に詳しく研究した者に柴田敬と置塩信雄がいる。彼らの発見した定理は、柴田＝置塩の定理、または置塩の定理と呼ばれる。
rdf:langString
La caduta tendenziale del saggio di profitto è una formula e un concetto dell'analisi economica marxiana tratta a partire dall'analisi dell'economia politica di Adam Smith. In particolare con tale concetto Karl Marx ne Il capitale identificò quel fenomeno secondo cui l'aumento progressivo degli investimenti sui macchinari e sulle materie prime trattate [C] a scapito degli investimenti sui salari [V] avrebbe prodotto come risultato tendenziale del processo produttivo un saggio di profitto sempre minore. Il carattere di semplice tendenza viene attribuito alla legge per via delle cause antagonistiche, che lo contrastano.
rdf:langString
ميل معدل الربح إلى الانخفاض هو فرضية في الاقتصاد والاقتصاد السياسي، وضحها كارل ماركس في الفصل 13 من كتابه رأس المال، المجلد الثالث. أشار اقتصاديون مختلفون مثل آدم سميث، وجون ستيوارت مل، ودايفيد ريكاردو، وستانلي جيفونز صراحة إلى ميل معدل الربح إلى الانخفاض كظاهرة تجريبية تتطلب مزيدًا من التفسير النظري، لكنهم اختلفوا في ما يتعلق بأسباب حدوث هذه الظاهرة.
rdf:langString
Unter dem Gesetz des tendenziellen Falls der Profitrate (Marx: Gesetz vom tendenziellen Fall der Profitrate) versteht man ein zentrales marxistisches Theorem, das Karl Marx im 3. Band, 3. Abschnitt, seines Hauptwerks Das Kapital entwickelt hat. Es sagt aus, dass in der kapitalistischen Wirtschaft gesetzmäßig, also aufgrund von Eigenschaften der kapitalistischen Wirtschaft selbst, eine Tendenz zur Verringerung der Profitrate im gesamtwirtschaftlichen Durchschnitt bestehe.
rdf:langString
La tendenca falo de la profitkvoto estas ekonomia leĝo malkovrita kaj klarigita de Karlo Markso en la tria volumo de lia verko La kapitalo. Tiu ekonomia leĝo estas ekstreme grava por la evoluo de la kapitalismo kaj por la tuta plua historia evoluo. Post analizi en la unua volumo de tiu verko la plej gravajn ekonomiajn leĝojn de la kapitalisma socio kvazaŭ en ilia pura formo, li montras nun, en kiaj aperformoj tiuj leĝoj trudiĝas konkrete en la realo. Li montris, kiel ili "aperas sur la surfaco de la socio, en la agado de la diversaj kapitaloj inter si, la konkurenco, kaj en la ordinara konscio de la produktadagentoj mem."
rdf:langString
La tendencia decreciente de la tasa de ganancia es una hipótesis de varias corrientes de economía política que afirma que los beneficios obtenidos por la producción y venta de un producto tienden a disminuir con el paso del tiempo.
rdf:langString
The tendency of the rate of profit to fall (TRPF) is a theory in the crisis theory of political economy, according to which the rate of profit—the ratio of the profit to the amount of invested capital—decreases over time. This hypothesis gained additional prominence from its discussion by Karl Marx in Chapter 13 of Capital, Volume III, but economists as diverse as Adam Smith, John Stuart Mill, David Ricardo and Stanley Jevons referred explicitly to the TRPF as an empirical phenomenon that demanded further theoretical explanation, although they differed on the reasons why the TRPF should necessarily occur.
rdf:langString
De wet van de tendentiële daling van de winstvoet, kortweg wet van de dalende winstvoet, is in de klassieke en de marxistische economie het verschijnsel dat de gemiddelde winstvoet (het gemiddeld rendement op investering) de neiging heeft om stelselmatig te dalen. Verklaringen voor dit verschijnsel werden gezocht door Adam Smith en David Ricardo, maar de bekendste verklaring is die van Karl Marx. Deze stelde dat de tendens tot stand komt door toenemende mechanisering en automatisering en het daarmee verdringen van arbeid, het waardescheppende element, uit het productieproces.
rdf:langString
Тенденция нормы прибыли к понижению (в оригинале у Маркса: нем. Gesetz vom tendenziellen Fall der Profitrate) — тезис, сформулированный Карлом Марксом в III томе «Капитала». Он состоит в том, что согласно законам капиталистической экономики, то есть по причине самих свойств капиталистической экономики, существует тенденция к уменьшению нормы прибыли в общеэкономическом масштабе.
rdf:langString
Lagen om profitkvotens fallande tendens, eller i andra översättningar, profitkvotens tendens till fall, är en marxistisk ekonomiskritisk term och en av de två centrala tendenslagarna i Karl Marx Kapitalet. Den gör gällande att kapitalisters vinst (eller profit) i förhållande till investering minskar ju mer kapitalet ackumuleras. Det ska inte förväxlas med att den totala vinsten minskar. Termen profitkvot syftar på förhållandet mellan mervärdet — i marxistisk terminologi definierat som det överskott som uppstår då värdet av arbetarnas produkt överstiger värdet av deras lön — och det totala investerade kapitalet. Enligt Marx ökar med tiden kapitalets organiska sammansättning, det vill säga det konstanta kapitalet (råvaror, maskiner byggnader och så vidare) i förhållande till det variabla kap
rdf:langString
rdf:langString
ميل معدل الربح إلى الانخفاض
rdf:langString
Gesetz des tendenziellen Falls der Profitrate
rdf:langString
Tendenca falo de la profitkvoto
rdf:langString
Tendencia decreciente de la tasa de ganancia
rdf:langString
Kecenderungan laba untuk menurun
rdf:langString
Caduta tendenziale del saggio di profitto
rdf:langString
Baisse tendancielle du taux de profit
rdf:langString
이윤율의 경향적 저하 법칙
rdf:langString
利潤率の傾向的低下の法則
rdf:langString
Wet van de dalende winstvoet
rdf:langString
Tendency of the rate of profit to fall
rdf:langString
Lei da tendência à queda da taxa de lucro
rdf:langString
Тенденция нормы прибыли к понижению
rdf:langString
Profitkvotens fallande tendens
xsd:integer
3473088
xsd:integer
1116410776
rdf:langString
right
rdf:langString
In the “unhindered” advance of capitalist production lurks a threat to capitalism that is much graver than crises. It is the threat of the constant fall of the rate of profit, resulting not from the contradiction between production and exchange, but from the growth of the productivity of labor itself.
rdf:langString
in her 1899 pamphlet Social Reform or Revolution?
<perCent>
25.0
rdf:langString
ميل معدل الربح إلى الانخفاض هو فرضية في الاقتصاد والاقتصاد السياسي، وضحها كارل ماركس في الفصل 13 من كتابه رأس المال، المجلد الثالث. أشار اقتصاديون مختلفون مثل آدم سميث، وجون ستيوارت مل، ودايفيد ريكاردو، وستانلي جيفونز صراحة إلى ميل معدل الربح إلى الانخفاض كظاهرة تجريبية تتطلب مزيدًا من التفسير النظري، لكنهم اختلفوا في ما يتعلق بأسباب حدوث هذه الظاهرة. في مخطوطته جرندريسه لعام 1857، وصف ماركس ميل معدل الربح إلى الانحفاض بأنه «أهم قانون بالنسبة للاقتصاد السياسي»، وسعى إلى تقديم تفسير له بالارتكاز على نظريته حول تراكم رأس المال. في كتاب رأس المال، المجلد الثالث، وصف ماركس هذا الميل بأنه «اللغز الذي يدور حوله الاقتصاد السياسي برمّته منذ آدم سميث»، وقد اعتبر نظريته الخاصة لميل معدل الربح إلى الانخفاض «واحدة من أعظم الانتصارات» على جميع النظريات الاقتصادية السابقة. وضح الاتجاه بالفعل في الفصل 25 من كتاب رأس المال، المجلد الأول (حول «القانون العام لتراكم رأس المال»)، لكن في الجزء 3 من مسودة مخطوطة الكتاب نفسه، المجلد الثالث، والذي حرره فريدريك إنجلز بعد وفاة ماركس، توفّر تحليل مستفيض للنظرية الجديدة. صرح جيفري هدجسون بأن نظرية ميل معدل الربح إلى الانخفاض «يعتبرها معظم الماركسيين العمود الفقري للماركسية الثورية. بحسب هذا الرأي، فإن دحضها سيؤدي إلى إعادة صياغة الماركسية نظريًا وعمليًا». صرح ستيفن كولنبرغ بأن ميل معدل الربح إلى الانخفاض «لا تزال واحدة من أهم القضايا التي نوقشت في الاقتصاد»، لأنها تطرح تساؤلًا وجوديًا متعلقًا بالرأسمالية وهو« إذا نمت الرأسمالية، فهل يؤدي هذا النمو إلى تقويض ظروف وجودها وبالتالي يدخلها في أزمة»؟ اعتبر ماركس ميل معدل الربح إلى الانخفاض دليلًا على أن الإنتاج الرأسمالي لا يمكن أن يكون شكلًا دائمًا من أشكال الإنتاج، لأن مبدأ الربح نفسه سينهار في النهاية. مع ذلك، وبما أن ماركس لم ينشر أبدًا أي مخطوطة عن ميل معدل الربح إلى الانخفاض بنفسه، ولأن هذا الاتجاه صعب الإثبات، أو الدحض، أو حتى القياس، ولأنه من الصعب اختبار وقياس معدل الربح، فإن هذه النظرية الخاصة بماركس ما تزال موضع جدل حول العالم.
rdf:langString
La tendenca falo de la profitkvoto estas ekonomia leĝo malkovrita kaj klarigita de Karlo Markso en la tria volumo de lia verko La kapitalo. Tiu ekonomia leĝo estas ekstreme grava por la evoluo de la kapitalismo kaj por la tuta plua historia evoluo. Post analizi en la unua volumo de tiu verko la plej gravajn ekonomiajn leĝojn de la kapitalisma socio kvazaŭ en ilia pura formo, li montras nun, en kiaj aperformoj tiuj leĝoj trudiĝas konkrete en la realo. Li montris, kiel ili "aperas sur la surfaco de la socio, en la agado de la diversaj kapitaloj inter si, la konkurenco, kaj en la ordinara konscio de la produktadagentoj mem." La teksto aperis en Esperanto en aparta eldono: Karlo Markso: La tendenca falo de la profitkvoto. Elgermanigita de Vilhelmo Lutermano. Embres-et-Castelmaure, Monda Asembleo Socia (MAS), 2020, 118 paĝoj, ISBN 978-2-36960-217-0 (Epub 978-2-36960-218-7). Markso montris, ke la profito estas nur la aperformo de la plusvaloro. Plusvaloro kaj kvoto de la plusvaloro "estas la nevideblaĵo kaj la esplorenda esenco, dum profitkvoto kaj do la formo de la plusvaloro kiel profito montriĝas sur la surfaco de la aperaĵo". Markso nomas la kvoton de la plusvaloro, mezuratan ĉe la , la kvoto de la plusvaloro, la kvoton de la plusvaloro mezuratan ĉe la tuta kapitalo, profitkvoto. Ju pli altas la profitkvoto, des pli altas la plivaloriga grado de la kapitalo. Markso klarigas, ke la ĝenerala kresko de la konstanta kapitalo kompare kun la varia, do la pli alta organika konsisto de la kapitalo, sekvigas la tendencon de laŭgrada falo de la ĝenerala profitkvoto. Tiu tendenco estas nur esprimo, propra al la kapitalisma produktadmaniero, por la progresanta evoluo de la socia produktadforto de la laboro. Ĉar la kvanto de la aplikata viva laboro ĉiam malkreskas en proporcio kun la kvanto de la produktadrimedoj, kiujn ĝi movas, tial ankaŭ la parto de tiu viva laboro, kiu estas nepagata kaj konkretiĝas en plusvaloro, devas troviĝi en ĉiam malkreskanta proporcio al la valorsumo de la aplikata ĉiomkapitalo. Tiu proporcio estas la profitkvoto, kiu devas do konstante fali. La profitkvoto povas fali ĉe kreskanta kvoto de la plusvaloro (grado de ekspluatado de la laboristoj) kaj ankaŭ ĉe kreskanta absoluta kvanto de la profito. Tio lasta ne nur povas okazi, sed devas okazi, surbaze de la kapitalisma produktado. Ĉio ĉi signifas, ke ekzistas konstante profundiĝanta kontraŭdiro inter unuflankela evoluo de la produktadfortoj, inter la teĥnika kaj scienca progreso, kaj aliflanke la plivalorigo de la kapitalo, kiu estas la sola celo de la kapitalisma produktadmaniero. "La profitkvoto", diras Markso, "estas la movforto en la kapitalisma produktado, kaj nur tio produktiĝas, kio kaj kiom ĝi produkteblas kun profito." Markso montras, ke al la tendenco de malkresko de la profitkvoto kontraŭefikas serio da aliaj faktoroj, kiuj malrapidigas tiun tendencon (kresko de la kvoto de la plusvaloro, do de la grado de ekspluatado de la laboristoj; senlaboreco kiu premas sur la salajroj; ŝparemo en la aplikado de konstanta kapitalo; ne ekvivalenta ekstera komerco kun malpli evoluintaj landoj, monopolprofito ktp). La leĝo de la tendenca falo de la profitkvoto montras, laŭ Markso, aparte klare la historiajn limojn de la kapitalismo, ĝiajn nekuraceblajn kontraŭdirojn. Ĝenerale esprimite, skribas Markso, la kontraŭdiro konsistas en tio, ke la kapitalisma produktadmaniero inkludas tendencon de absoluta disvolvado de la produktadfortoj, dum ĝi aliflanke celas la konservadon de la ekzistanta kapitalvaloro kaj ĝian maksimuman plivalorigon. Ĝia specifa karaktero estas direktita al la ekzistanta kapitalvaloro kiel rimedo de ĝia kiom eble plej granda plivalorigo. La metodoj por tio estas malpliigo de la profitkvoto, senvalorigo de la ekzistanta kapitalo, disvolvado de la produktadfortoj koste de la jam produktitaj produktadfortoj: "La kapitalisma produktado konstante strebas superi tiujn al ĝi imanentajn barojn, sed ĝi superas ilin nur per rimedoj, kiuj kontraŭmetas al ĝi denove tiujn barojn kaj laŭ pli potenca skalo. La vera baro de la kapitalisma produktado estas la kapitalo mem, estas la jeno: ke la kapitalo kaj ĝia memplivalorigo aperas kiel elirpunkto kaj finpunkto, kiel motivo kaj celo de la produktado; ke la produktado estas nur produktado por la kapitalo kaj ne inverse la produktadrimedoj nur rimedoj por ĉiam pli ampleksiĝanta formado de la vivprocezo pro la socio de la produktantoj. La baroj, ene de kiuj la konservado kaj plivalorigo de la kapitalvaloro, kiu baziĝas sur la eksproprietigo kaj malriĉigo de la granda amaso de la produktantoj, povas sole moviĝi, tiuj baroj eniras do konstante en kontraŭdiron kun la produktadmetodoj, kiujn la kapitalo devas apliki por sia celo, kaj kiuj stiras al senlima pliigo de la produktado, al la produktado kiel memcelo, al senkondiĉa disvolvo de la sociaj produktadfortoj de la laboro. La rimedo - senkondiĉa disvolvado de la sociaj produktadfortoj - konstante konfliktiĝas kun la limigita celo, la plivalorigo de la ekzistanta kapitalo. Se do la kapitalisma produktadmaniero estas historia rimedo por disvolvi la materian produktadforton kaj krei la por ĝi taŭgan mondmerkaton, ĝi estas samtempe la konstanta kontraŭdiro inter tiu ĝia historia tasko kaj la al ĝi kongruaj sociaj produktadkondiĉoj." (Citaĵoj el la 3-a volumo de "La kapitalo") (Teksto laŭ Jozefo Ŝlejfŝtejno: Enkonduko en la studadon de Markso, Engelso kaj Lenino, elgermanigita de Vilhelmo Lutermano, Monda Asembleo Socia (MAS), 2010, 271 paĝoj, ISBN 978-2-818300-27-4)
rdf:langString
Unter dem Gesetz des tendenziellen Falls der Profitrate (Marx: Gesetz vom tendenziellen Fall der Profitrate) versteht man ein zentrales marxistisches Theorem, das Karl Marx im 3. Band, 3. Abschnitt, seines Hauptwerks Das Kapital entwickelt hat. Es sagt aus, dass in der kapitalistischen Wirtschaft gesetzmäßig, also aufgrund von Eigenschaften der kapitalistischen Wirtschaft selbst, eine Tendenz zur Verringerung der Profitrate im gesamtwirtschaftlichen Durchschnitt bestehe. Von diesem Gesetz zu unterscheiden sind Vorstellungen, dass aufgrund äußerer Umstände die Profitrate tendenziell sinkt, etwa weil Bodenschätze immer knapper werden oder weil die Kapitalproduktivität „natürlicherweise“ abnimmt, etwa gemäß einer neoklassischen Produktionsfunktion. Nach Marx ist es die Logik des Kapitals selbst, die zu dem Gesetz führt und das sich nicht trotz, sondern wegen des technischen Fortschritts ergibt.
rdf:langString
La tendencia decreciente de la tasa de ganancia es una hipótesis de varias corrientes de economía política que afirma que los beneficios obtenidos por la producción y venta de un producto tienden a disminuir con el paso del tiempo. Según Adam Smith, esto se debía a que el aumento de la competencia a lo largo del tiempo obligaba a que los precios bajasen para que los productos continuaran siendo competitivos, mientras que para Karl Marx era producto del aumento de la composición orgánica del capital. Esta tendencia, sin embargo, también puede ser contrarrestada por otros factores como la deslocalización de la producción industrial o la bajada de salarios. Suponiendo un salario y una jornada de trabajo dados, un capital variable, por ejemplo de 100, representa un cierto número de trabajadores ocupados. Es el índice de este número. Suponga que £ 100 son los salarios de 100 trabajadores durante, digamos, una semana. Si estos obreros realizan cantidades iguales de trabajo necesario y excedente, si trabajan diariamente tantas horas para sí mismos, es decir, para la reproducción de su salario, como lo hacen para el capitalista, es decir, para la producción de plusvalía, entonces el valor de su producto total = £ 200, y la plusvalía que producen ascendería a £100. La tasa de plusvalía, s / v, sería = 100%. Pero, como hemos visto, esta tasa de plusvalía se expresaría, no obstante, en tasas de ganancia muy diferentes, dependiendo de los diferentes volúmenes de capital constante c y, en consecuencia, del capital total C, porque la tasa de ganancia = s / C . La tasa de plusvalía es del 100%:
* Si c = 50 y v = 100, entonces p'= 100/150 = 66⅔%;
* c = 100 y v = 100, entonces p'= 100/200 = 50%;
* c = 200 y v = 100, entonces p'= 100/300 = 33⅓%;
* c = 300 y v = 100, entonces p'= 100/400 = 25%;
* c = 400 y v = 100, entonces p'= 100/500 = 20%.Así es como la misma tasa de plusvalía se expresaría bajo el mismo grado de explotación laboral en una tasa de ganancia decreciente, porque el crecimiento material del capital constante implica también un crecimiento - aunque no en la misma proporción - de su valor, y consecuentemente en el del capital total. Por potentes que sean los medios de producción que un capitalista arroja a la liza, la concurrencia se encargará de generalizar el empleo de estos medios de producción, y, a partir del momento en que se hayan generalizado, el único fruto de la mayor fecundidad de su capital es que ahora tendrá que dar por el mismo precio diez, veinte, cien veces más producto que antes. Pero como, para compensar con la cantidad mayor del producto vendido el precio más bajo de venta, tendrá que vender acaso mil veces más, porque ahora necesita una venta en masa, no sólo para ganar más, sino para reponer el coste de producción [...] Karl Marx (1849) Trabajo asalariado y capital
rdf:langString
Kecenderungan laba untuk menurun (bahasa Inggris: tendency of the rate of profit to fall, TRPF) adalah teori dalam teori krisis ekonomi politik, yang menyatakan bahwa (ratio laba dari jumlah modal yang diinvestasikan) menurun sepanjang waktu. Hipotesis tersebut meraih pengaruh tambahan dari pembahasannya oleh Karl Marx dalam Bab 13 , namun para ekonom seperti Adam Smith, John Stuart Mill, David Ricardo dan Stanley Jevons menyebut secara eksplisit TRPF sebagai fenomena empiris yang menuntut penjelasan teoretikal lebih lanjut, meskipun mereka berbeda pendapat soal alasan kenapa TRPF seharusnya terjadi saat dibutuhkan.
rdf:langString
La « baisse tendancielle du taux de profit » (BTTP) est une théorie en économie et économie politique, dont la plus célèbre exposition vient du chapitre 13 du Capital, Volume III de Karl Marx. Des économistes aussi divers que Adam Smith, John Stuart Mill, David Ricardo et Stanley Jevons désignaient explicitement la BTTP comme un phénomène empirique qui devait être expliqué, mais ils divergeaient quant aux raisons pour lesquelles la BTTP pouvait nécessairement se produire.
rdf:langString
The tendency of the rate of profit to fall (TRPF) is a theory in the crisis theory of political economy, according to which the rate of profit—the ratio of the profit to the amount of invested capital—decreases over time. This hypothesis gained additional prominence from its discussion by Karl Marx in Chapter 13 of Capital, Volume III, but economists as diverse as Adam Smith, John Stuart Mill, David Ricardo and Stanley Jevons referred explicitly to the TRPF as an empirical phenomenon that demanded further theoretical explanation, although they differed on the reasons why the TRPF should necessarily occur. Geoffrey Hodgson stated that the theory of the TRPF "has been regarded, by most Marxists, as the backbone of revolutionary Marxism. According to this view, its refutation or removal would lead to reformism in theory and practice". Stephen Cullenberg stated that the TRPF "remains one of the most important and highly debated issues of all of economics" because it raises "the fundamental question of whether, as capitalism grows, this very process of growth will undermine its conditions of existence and thereby engender periodic or secular crises." Marx regarded the TRPF as proof that capitalist production could not be an everlasting form of production since in the end the profit principle itself would suffer a breakdown.
rdf:langString
이윤율의 경향적 저하 법칙(Tendency of the rate of profit to fall)은 이 장기적으로 점차 저하한다는 설이다. 데이비드 리카도 등이 주창했으며, 카를 마르크스의 것이 가장 유명하다.
rdf:langString
利潤率の傾向的低下の法則（りじゅんりつのけいこうてきていかのほうそく、英: law of the tendency of the rate of profit to fall, 独: Gesetz des tendenziellen Falls der Profitrate）とは、マルクス経済学における資本主義経済の法則の一つ。資本家が剰余価値を不変資本により多く振り分けると、資本の有機的構成が高度化する。すると総資本に対する剰余価値率(搾取率)は低下する。すなわち、利潤率は必然的に低下することを示した法則である。マルクスが『資本論』第3巻第3編で論じた。 なお、利潤率が常に低下するわけではなく、低下傾向に反対に作用する要因もあり、長期的に見れば利潤率は低下する、ということから、マルクスは利潤率の低下を「傾向的低下」と呼んだ。景気循環の中で、利潤率は上下するが、景気の下降局面で利潤率が低下することは利潤率の傾向的低下の法則ではない。 この法則を数理的に詳しく研究した者に柴田敬と置塩信雄がいる。彼らの発見した定理は、柴田＝置塩の定理、または置塩の定理と呼ばれる。
rdf:langString
De wet van de tendentiële daling van de winstvoet, kortweg wet van de dalende winstvoet, is in de klassieke en de marxistische economie het verschijnsel dat de gemiddelde winstvoet (het gemiddeld rendement op investering) de neiging heeft om stelselmatig te dalen. Verklaringen voor dit verschijnsel werden gezocht door Adam Smith en David Ricardo, maar de bekendste verklaring is die van Karl Marx. Deze stelde dat de tendens tot stand komt door toenemende mechanisering en automatisering en het daarmee verdringen van arbeid, het waardescheppende element, uit het productieproces. Marx' verklaring verscheen in het derde, onvoltooide deel van Het Kapitaal en is sindsdien een belangrijk element geweest in de marxistische verklaring voor de crises die kapitalistische economieën met regelmaat treffen.
rdf:langString
La caduta tendenziale del saggio di profitto è una formula e un concetto dell'analisi economica marxiana tratta a partire dall'analisi dell'economia politica di Adam Smith. In particolare con tale concetto Karl Marx ne Il capitale identificò quel fenomeno secondo cui l'aumento progressivo degli investimenti sui macchinari e sulle materie prime trattate [C] a scapito degli investimenti sui salari [V] avrebbe prodotto come risultato tendenziale del processo produttivo un saggio di profitto sempre minore. Il carattere di semplice tendenza viene attribuito alla legge per via delle cause antagonistiche, che lo contrastano.
rdf:langString
Lagen om profitkvotens fallande tendens, eller i andra översättningar, profitkvotens tendens till fall, är en marxistisk ekonomiskritisk term och en av de två centrala tendenslagarna i Karl Marx Kapitalet. Den gör gällande att kapitalisters vinst (eller profit) i förhållande till investering minskar ju mer kapitalet ackumuleras. Det ska inte förväxlas med att den totala vinsten minskar. Termen profitkvot syftar på förhållandet mellan mervärdet — i marxistisk terminologi definierat som det överskott som uppstår då värdet av arbetarnas produkt överstiger värdet av deras lön — och det totala investerade kapitalet. Enligt Marx ökar med tiden kapitalets organiska sammansättning, det vill säga det konstanta kapitalet (råvaror, maskiner byggnader och så vidare) i förhållande till det variabla kapitalet (arbetskraften). Men eftersom det enligt Marx endast är mänskligt arbete som kan producera nytt abstrakt värde minskar följaktligen profitkvoten. För att undvika att profitkvoten faller måste mervärdekvoten växa i takt med kapitalets organiska sammansättning, vilket rent konkret innebär att utsugningen av arbetarna ökar.
rdf:langString
Тенденция нормы прибыли к понижению (в оригинале у Маркса: нем. Gesetz vom tendenziellen Fall der Profitrate) — тезис, сформулированный Карлом Марксом в III томе «Капитала». Он состоит в том, что согласно законам капиталистической экономики, то есть по причине самих свойств капиталистической экономики, существует тенденция к уменьшению нормы прибыли в общеэкономическом масштабе. Марксистский тезис тенденции нормы прибыли к понижению следует отличать от закона убывающей предельной полезности и закона убывающей доходности. Также следует отличать от рассматриваемого закона снижение нормы прибыли, вызванное какими-либо внешними причинами, например, снижением темпов технического прогресса или исчерпанием ресурсов.
xsd:nonNegativeInteger
42441