Talking statues of Rome

http://dbpedia.org/resource/Talking_statues_of_Rome an entity of type: WikicatMarbleSculptures

Římské mluvící sochy (Le statue parlanti di Roma) je tradiční označení šesti mramorových soch, na něž od 16. století obyvatelé Říma vyvěšovali anonymní zprávy, obsahující většinou satiru a kritiku namířenou proti světským i církevním vládnoucím kruhům. Tato tradice trvá dodnes, pouze se zprávy nesmí dávat na sochy, ale pouze do jejich okolí. rdf:langString
La parolantaj statuoj de Romo estas serio da statuoj (tradicie ses) sur kiuj, ĝis la 16a JC sed ankaù nuntempe, la romanoj afiŝis anonimajn mesaĝojn kun kritikoj aŭ satiraĵoj kontraù la registaro. Tiuj mesaĝoj estas nomitaj "Pasquino" aù "Pasquinate".(paskvinaĵoj) rdf:langString
Las estatuas parlantes de Roma (en italiano, statue parlanti di Roma) o congregación de ingeniosos (en italiano, congrega degli arguti) proporcionaron una vía de escape para una forma de expresión política anónima en Roma.​ Se pegaban críticas en la forma de poemas o composiciones ingeniosas sobre conocidas estatuas de Roma, como un ejemplo temprano de tablón de anuncios. Esta costumbre empezó en el siglo XVI y continúa hasta la actualidad.​ Además del Pasquino y Marforio, las estatuas parlantes son Madama Lucrezia, Abate Luigi, Il Babuino e Il Facchino.​ rdf:langString
Erromako estatua hiztunak (italieraz: Statue parlanti di Roma) edo asmotsuen biltzarra (italieraz: congrega degli arguti) Erroma hirian, anonimotasunez, iritzi politikoei bidea emateko aukera izan zen. Ohitura XVI. mendean hasi zen eta hauxe zen oinarria: jendeak kritikako poemak edo esaldiak idazten zituzten eta eskultura publikoetan itsasten edo zintzilikatzen zituzten. Ohitura gaur egun oraindik gordetzen da. rdf:langString
The talking statues of Rome (Italian: statue parlanti di Roma) or the Congregation of Wits (Congrega degli arguti) provided an outlet for a form of anonymous political expression in Rome. Criticisms in the form of poems or witticisms were posted on well-known statues in Rome, as an early instance of bulletin board. It began in the 16th century and continues to the present day. In addition to Pasquino and Marforio, the talking statues include: Madama Lucrezia, Abbot Luigi, Il Babuino, and Il Facchino. rdf:langString
Le statue parlanti di Roma sono una serie di statue (tradizionalmente sei) su cui, fin dal XVI secolo, i Romani affiggevano (e continuano tuttora ad affiggere) messaggi anonimi, contenenti per lo più critiche e componimenti satirici contro i governanti, messaggi spesso detti "pasquinate" dalla statua parlante più nota, il Pasquino. rdf:langString
Les statues parlantes de Rome (italien : statue parlanti di Roma) sont une forme anonyme d'expression politique romaine. Souvent écrit sous forme de poèmes critiques ou de mots d'esprit, ces messages sont affichés sur des statues célèbres de Rome. Cette pratique, qui constitue l'une des première utilisations du panneau d'affichage, commence au XVIe siècle et se poursuit encore aujourd'hui. En plus de Pasquino et Marforio, les statues parlantes de Rome incluent aussi : Madama Lucrezia, Abbé Luigi, Il Babuino et Il Facchino. rdf:langString
Римские «говорящие» статуи (итал. statue parlanti di Roma) — форма анонимного выражения мнения народа о политической ситуации в Риме. Критика строя и глав государства (в основном папства) в форме анонимных стихов и пасквилей приклеивалась к подножиям нескольких знаменитых римских статуй. Традиция ведет своё начало с XVI века и продолжалась до наших дней. rdf:langString
Estátuas falantes de Roma (em italiano: statue parlanti di Roma ou Congrega degli Arguti) foram uma série de estátuas — tradicionalmente seis — em que, desde o século XVI, imortalizaram sátiras contra tentativas de repressão de papas, cardeais e nobres. As estátuas proveram uma alternativa para a expressão política anónima em Roma. As críticas, na forma de poemas ou gracejos eram publicadas nas estátuas mais conhecidas de Roma, como uma instância dos primeiros quadros de avisos. rdf:langString
Roms talande statyer (italienska: Statue parlanti di Roma), är sex skulpturer i Rom: Pasquino, Marforio, Madama Lucrezia, Abate Luigi, Il Facchino och Il Babuino. Tidigare fästes satiriska och smädande texter vid dessa skulpturer; texterna häcklade de romerska myndigheterna och påven. Därmed menade man att dessa statyer "talade". rdf:langString
rdf:langString Talking statues of Rome
rdf:langString Římské mluvící sochy
rdf:langString Parolantaj statuoj de Romo
rdf:langString Estatuas parlantes de Roma
rdf:langString Erromako estatua hiztunak
rdf:langString Statues parlantes de Rome
rdf:langString Statue parlanti di Roma
rdf:langString Estátuas falantes de Roma
rdf:langString Римские говорящие статуи
rdf:langString Roms talande statyer
xsd:integer 7676734
xsd:integer 1101287706
rdf:langString Římské mluvící sochy (Le statue parlanti di Roma) je tradiční označení šesti mramorových soch, na něž od 16. století obyvatelé Říma vyvěšovali anonymní zprávy, obsahující většinou satiru a kritiku namířenou proti světským i církevním vládnoucím kruhům. Tato tradice trvá dodnes, pouze se zprávy nesmí dávat na sochy, ale pouze do jejich okolí.
rdf:langString La parolantaj statuoj de Romo estas serio da statuoj (tradicie ses) sur kiuj, ĝis la 16a JC sed ankaù nuntempe, la romanoj afiŝis anonimajn mesaĝojn kun kritikoj aŭ satiraĵoj kontraù la registaro. Tiuj mesaĝoj estas nomitaj "Pasquino" aù "Pasquinate".(paskvinaĵoj)
rdf:langString Las estatuas parlantes de Roma (en italiano, statue parlanti di Roma) o congregación de ingeniosos (en italiano, congrega degli arguti) proporcionaron una vía de escape para una forma de expresión política anónima en Roma.​ Se pegaban críticas en la forma de poemas o composiciones ingeniosas sobre conocidas estatuas de Roma, como un ejemplo temprano de tablón de anuncios. Esta costumbre empezó en el siglo XVI y continúa hasta la actualidad.​ Además del Pasquino y Marforio, las estatuas parlantes son Madama Lucrezia, Abate Luigi, Il Babuino e Il Facchino.​
rdf:langString Erromako estatua hiztunak (italieraz: Statue parlanti di Roma) edo asmotsuen biltzarra (italieraz: congrega degli arguti) Erroma hirian, anonimotasunez, iritzi politikoei bidea emateko aukera izan zen. Ohitura XVI. mendean hasi zen eta hauxe zen oinarria: jendeak kritikako poemak edo esaldiak idazten zituzten eta eskultura publikoetan itsasten edo zintzilikatzen zituzten. Ohitura gaur egun oraindik gordetzen da.
rdf:langString The talking statues of Rome (Italian: statue parlanti di Roma) or the Congregation of Wits (Congrega degli arguti) provided an outlet for a form of anonymous political expression in Rome. Criticisms in the form of poems or witticisms were posted on well-known statues in Rome, as an early instance of bulletin board. It began in the 16th century and continues to the present day. In addition to Pasquino and Marforio, the talking statues include: Madama Lucrezia, Abbot Luigi, Il Babuino, and Il Facchino.
rdf:langString Le statue parlanti di Roma sono una serie di statue (tradizionalmente sei) su cui, fin dal XVI secolo, i Romani affiggevano (e continuano tuttora ad affiggere) messaggi anonimi, contenenti per lo più critiche e componimenti satirici contro i governanti, messaggi spesso detti "pasquinate" dalla statua parlante più nota, il Pasquino.
rdf:langString Les statues parlantes de Rome (italien : statue parlanti di Roma) sont une forme anonyme d'expression politique romaine. Souvent écrit sous forme de poèmes critiques ou de mots d'esprit, ces messages sont affichés sur des statues célèbres de Rome. Cette pratique, qui constitue l'une des première utilisations du panneau d'affichage, commence au XVIe siècle et se poursuit encore aujourd'hui. En plus de Pasquino et Marforio, les statues parlantes de Rome incluent aussi : Madama Lucrezia, Abbé Luigi, Il Babuino et Il Facchino.
rdf:langString Roms talande statyer (italienska: Statue parlanti di Roma), är sex skulpturer i Rom: Pasquino, Marforio, Madama Lucrezia, Abate Luigi, Il Facchino och Il Babuino. Tidigare fästes satiriska och smädande texter vid dessa skulpturer; texterna häcklade de romerska myndigheterna och påven. Därmed menade man att dessa statyer "talade". Pasquino var den första talande statyn. Denna skamfilade antika skulpturtorso är belägen vid i närheten av Piazza Navona och föreställer den spartanske kungen Menelaos som håller i den döde krigaren Patroklos som stupat i trojanska kriget. Den återupptäcktes år 1501 och ställdes upp vid . I närheten av palatset bodde en skräddare, Pasquino, som var känd för sin vassa tunga. Pasquino kom på idén att på torson anbringa sina satiriska dikter; inom kort uppkallades torson efter Pasquino. Med tiden kom andra personer att fästa sina meddelanden och smädeskrifter på skulpturen.
rdf:langString Estátuas falantes de Roma (em italiano: statue parlanti di Roma ou Congrega degli Arguti) foram uma série de estátuas — tradicionalmente seis — em que, desde o século XVI, imortalizaram sátiras contra tentativas de repressão de papas, cardeais e nobres. As estátuas proveram uma alternativa para a expressão política anónima em Roma. As críticas, na forma de poemas ou gracejos eram publicadas nas estátuas mais conhecidas de Roma, como uma instância dos primeiros quadros de avisos. As estátuas encontram-se em pontos estratégicos no centro da cidade de Roma, e apesar de nenhuma ter sido primorosamente esculpida, ou se encontre em bom estado de conservação, com excepção de Marfório, todas prestaram grandes serviços para a difusão de ditos espirituosos e das atividades políticas de uma época em que a cidade era massacrada pela vontade exclusiva de potentes cardeais que elegiam papas e ao mesmo tempo roubavam e dilapidavam o acervo histórico da Roma Antiga. As sátiras e criticas de censura jocosa, eram mensagens frequentemente chamadas de "pasquinadas" que advém da mais popular estátua falante, o Pasquino. Além desta, as estátuas falantes incluem:a Madame Lucrezia, Facchino, Marfório, Abade Luigi e Babuino.
rdf:langString Римские «говорящие» статуи (итал. statue parlanti di Roma) — форма анонимного выражения мнения народа о политической ситуации в Риме. Критика строя и глав государства (в основном папства) в форме анонимных стихов и пасквилей приклеивалась к подножиям нескольких знаменитых римских статуй. Традиция ведет своё начало с XVI века и продолжалась до наших дней.
xsd:nonNegativeInteger 5890

data from the linked data cloud