Symphony No. 3 (Bax)
http://dbpedia.org/resource/Symphony_No._3_(Bax) an entity of type: Thing
La Simfonia núm. 3 d'Arnold Bax va ser acabada el 1929. Va ser la primera simfonia de Bax composta al Station Hotel de Morar, a les Terres altes d'Escòcia. El primer enregistrament va ser fet per la dirigida per el 1944. Dedicada a , ha estat una de les grans obres orquestrals de Bax interpretada amb més freqüència des de la seva mort, segurament per ser la més accessible. A diferència de les sevess dues primeres simfonies, la tercera és "suau, amb un caràcter ombrívol, dominat per l'esperit de les llegendes del Nord que, Bax reconeix, va influir en ell inconscientment".
rdf:langString
The Symphony No. 3 by Arnold Bax was completed in 1929. It was dedicated to Sir Henry Wood and is perhaps the most performed and most immediately approachable of Bax's symphonies. It was the first symphony Bax completed at the Station Hotel, Morar, in the West Highlands of Scotland. The first recording was by the Hallé Orchestra under John Barbirolli in 1944. Unlike his first two symphonies the third is "gentle rather than somber in character, dominated by the spirit of Northern legends which, Bax acknowledges, influenced him subconsciously". It is in three movements:
rdf:langString
Arnold Bax voltooide zijn Symfonie nr. 3 vermoedelijk in februari 1929 (deel 2 is ongedateerd). Bax gaf aan dat er geen speciale gedachte achter deze muziek zat, maar dat het meer neigde naar een symfonie zoals er zovele waren geschreven. Toch kon hij de aanwezigheid van noordse invloeden niet ontkennen. Hij schreef de muziek tijdens zijn verblijf in Londen en in de stationshotels van het Schotse Arisaig en Morar. Men vindt deze symfonie minder somber klinken dan haar voorgangers en veelal toegankelijker dan de eerste twee. Het werd Bax’ populairste symfonie tijdens de Promsconcerten. Tot 2017 werd ze negen keer uitgevoerd, waarbij Symfonie nr. 1 en nr. 2 het niet verder brachten dan respectievelijk drie en een keer.
rdf:langString
rdf:langString
Simfonia núm 3 (Bax)
rdf:langString
Symfonie nr. 3 (Bax)
rdf:langString
Symphony No. 3 (Bax)
xsd:integer
11676304
xsd:integer
1083528361
rdf:langString
La Simfonia núm. 3 d'Arnold Bax va ser acabada el 1929. Va ser la primera simfonia de Bax composta al Station Hotel de Morar, a les Terres altes d'Escòcia. El primer enregistrament va ser fet per la dirigida per el 1944. Dedicada a , ha estat una de les grans obres orquestrals de Bax interpretada amb més freqüència des de la seva mort, segurament per ser la més accessible. A diferència de les sevess dues primeres simfonies, la tercera és "suau, amb un caràcter ombrívol, dominat per l'esperit de les llegendes del Nord que, Bax reconeix, va influir en ell inconscientment". Consta de tres moviments: 1.
* Lento moderato - Allegro moderato - Lento moderato - Allegro moderato 2.
* Lento 3.
* Moderato - Piu mosso - Tempo I - Epilogue
rdf:langString
The Symphony No. 3 by Arnold Bax was completed in 1929. It was dedicated to Sir Henry Wood and is perhaps the most performed and most immediately approachable of Bax's symphonies. It was the first symphony Bax completed at the Station Hotel, Morar, in the West Highlands of Scotland. The first recording was by the Hallé Orchestra under John Barbirolli in 1944. It is scored for 3 flutes (1 doubling piccolo), 2 oboes, 4 clarinets, 1 bass clarinet, 2 bassoons, 1 double bassoon, 4 horns, 3 trumpets, 3 trombones, tuba, timpani, bass drum, tenor drum, snare drum, tambourine, cymbals, gong, xylophone, glockenspiel, celesta, anvil, 2 harps and strings. Unlike his first two symphonies the third is "gentle rather than somber in character, dominated by the spirit of Northern legends which, Bax acknowledges, influenced him subconsciously". It is in three movements: 1.
* Lento moderato – Allegro moderato – Lento moderato – Allegro moderato 2.
* Lento 3.
* Moderato – Piu mosso – Tempo I – Epilogue The opening movement begins with a soft bassoon solo which introduces the main melodic theme. The clarinet then joins the bassoon, followed by other instruments of the woodwind section in a relatively short lento moderato opening section. An accelerando then introduces the allegro moderato section which is based upon the opening melody from the bassoon. There is a long slow section in the middle of the movement before the allegro moderato material eventually returns at the conclusion. Unusually, Bax calls for a single anvil strike at the climax of this movement (his original intention had been more conventional, with a cymbal clash). The dreamy and calm second movement begins with a solo horn introducing the main motive. Throughout the movement there are many other brass solos (particularly trumpet), and the form of the movement is relatively simple. It closes peacefully and beautifully. The finale opens with a gong and repeated notes from the strings and woodwinds, which is then transformed into the main theme. The mood is inescapably optimistic, as though to exorcise the dark and wild moods of the first and second symphonies. It ends in a famous, peaceful and beautiful epilogue which makes a suitable close to the journey of the first three symphonies—which are in many ways linked, and are a cycle of their own. In addition to the Barbirolli recording, the symphony has been recorded by the London Symphony Orchestra under Sir Edward Downes (RCA), the London Philharmonic Orchestra under Bryden Thomson (Chandos), the BBC Philharmonic with Vernon Handley (Chandos) and the Royal Scottish National Orchestra conducted by David Lloyd-Jones (Naxos). The original Barbirolli recording has been reissued several times by EMI Classics, and latterly by Dutton Vocalion. For the second movement of his Concerto for Two Pianos and Orchestra, Ralph Vaughan Williams quoted the theme from the Epilogue of the third movement of Bax's symphony.
rdf:langString
Arnold Bax voltooide zijn Symfonie nr. 3 vermoedelijk in februari 1929 (deel 2 is ongedateerd). Bax gaf aan dat er geen speciale gedachte achter deze muziek zat, maar dat het meer neigde naar een symfonie zoals er zovele waren geschreven. Toch kon hij de aanwezigheid van noordse invloeden niet ontkennen. Hij schreef de muziek tijdens zijn verblijf in Londen en in de stationshotels van het Schotse Arisaig en Morar. Men vindt deze symfonie minder somber klinken dan haar voorgangers en veelal toegankelijker dan de eerste twee. Het werd Bax’ populairste symfonie tijdens de Promsconcerten. Tot 2017 werd ze negen keer uitgevoerd, waarbij Symfonie nr. 1 en nr. 2 het niet verder brachten dan respectievelijk drie en een keer. De symfonie bestaat uit drie delen: 1.
* Lento moderato – Allegro moderato – Lento moderato – Allegro moderato 2.
* Lento 3.
* Moderato – piu mosso – Tempo I – Epilogue De symfonie begint met een solo in de fagotpartij, waarbij zich steeds meer blazers voegen; het tempo wordt opgeschroefd, waarbij de melodie van de fagot in variatie te horen is; het tempo neemt weer af, maar aan het slot komt het snelle tempo weer terug. De solist aan het begin van langzame middendeel is de hoornist, waarna andere koperblazers het overnemen. Het slotdeel is in principe vrij kort en opent met de gong, een slag op de pauk en lange noot in de hoornpartij, waarna het orkest het overneemt. Het werk wordt zonder onderbreking afgesloten door een melodieuze epiloog, waarvan de melodie na een start met klarinet en hobo een aantal keren herhaald wordt. Zij wordt onderbroken door een passage met veel blazers voordat de hoornist het werk met de melodie dreigt te eindigen in een pianissimo slot. Bax laat de muziek nog kortstondig opveren, maar dan is het voorbij. Collegacomponist Ralph Vaughan Williams was zo verrukt van het thema van die epiloog, dat hij het gebruikte in het tweede deel van zijn Concert voor twee piano’s en orkest. Henry Wood, aan wie het werk is opgedragen, gaf leiding aan het BBC Symphony Orchestra aan de première op 14 maart 1930 in de . Een eerste opname werd verricht in 1944; die opname werd verzorgd door John Barbirolli en het Hallé Orchestra. Alhoewel meerdere dirigenten het werk hebben opgenomen zijn in 2017 slechts drie opnamen beschikbaar:
* Uitgave Chandos, met het London Philharmonic Orchestra in een opname uit 1986 (49 minuten)
* Uitgave Naxos: met het in een opname uit 1996 (44 minuten)
* Uitgave Chandos: met het BBC Philharmonic in een opname uit 2003 (42 minuten). Orkestratie:
* 3 dwarsfluiten (III ook piccolo), 2 hobo’s, 1 althobo, 3 klarinetten (III ook esklarinet), 1 basklarinet, 2 fagotten, 1 contrafagot
* 4 hoorns, 3 trompetten, 3 trombones, 1 tuba
* pauken, 5 man/vrouw percussie grote trom, kleine trom, snaardrum , tamboerijn, bekkens, gong , xylofoon, glockenspiel, aambeeld, celesta, 2 harpen
* violen, altviolen, celli, contrabassen Tijdens het componeren was de componist er nog niet uit of hij een tamtam of gong zou voorschrijven; het woord "tamtam" is in het manuscript vervangen door "gong".
xsd:nonNegativeInteger
4108