String literal

rdf:langString Literał łańcuchowy

rdf:langString Literał łańcuchowy, także: napis, stała łańcuchowa – literał reprezentujący w kodzie źródłowym wartość składającą się z ciągu znaków (łańcuch znaków). Podając w kodzie źródłowym wartość będącą określonym ciągiem znaków, należy go jednoznacznie wyodrębnić, od kodu źródłowego w danym języku programowania. Najczęściej do wyodrębniania literałów łańcuchowych stosuje się określony ogranicznik, tj. znak lub parę znaków. Takie rozwiązanie umożliwia jednoznaczne wyodrębnienie jednostki leksykalnej tekstu programu jaką jest łańcuch. Dzięki takiej konstrukcji składni języka programowania literały łańcuchowe mogą zawierać znaki specjalne, np. spacje, które poza literałami łańcuchowymi najczęściej pełnią rolę separatorów jednostek leksykalnych. Najczęściej stosowane ograniczniki: * cudzysłów ", np. w języku C * apostrof ', np. Pascal * inne, np. para nawiasów kwadratowych [], np. Clipper, dBase. Pewne języki programowania definiują w swojej składni kilka różnych ograniczników, np. Clipper, w którym ograniczenie literału łańcuchowego można dokonać apostrofem (otwierającym i zamykającym), cudzysłowem (otwierającym i zamykającym), parą nawiasów kwadratowych (otwierającym [ i zamykającym ]). To rozwiązanie jest wprowadzone w celu umożliwienia wprowadzania do łańcuchów znaków ogranicznika, np. w przypadku napisu zawierającego cudzysłów można zastosować nawiasy kwadratowe itp. Wadą tego rozwiązania jest to, że w jednym literale łańcuchowym nie mogą występować wszystkie ograniczniki równocześnie, jeden musi być zastosowany do ograniczania łańcucha. Lepszym rozwiązaniem tego problemu jest zastąpienie ogranicznika wewnątrz literału specjalnym symbolem, np. parą ograniczników obok siebie reprezentującą w literale pojedynczy znak ogranicznika (Pascal), lub opisem znaków (język C: \"). Innym istotnym problemem jest wprowadzanie do tekstu programu takich literałów łańcuchowych, w których występują znaki i symbole specjalne, np. znak nowej linii. Nie można tu użyć klawiatury do wprowadzenia znaku do tekstu programu, gdyż klawisz Enter (Return), zostanie zinterpretowany przez edytor tekstu jako polecenie dla siebie wprowadzenia nowej linii, zamiast dodania kolejnego znaku do literału łańcuchowego. W tym przypadku stosuje się opis znaku lub kod znaku. Odwrotna relacja pomiędzy literałem łańcuchowym a kodem aplikacji zachodzi w dokumentach opartych na języku skryptowym (np. HTML, JavaScript) lub obliczeniowym (np. Mathcad). Tutaj podstawowy tekst jest łańcuchem znaków przeznaczonym do wyświetlenia/wydrukowania, a sam program zawarty jest w specjalnych ogranicznikach, lub oparty na specjalnych symbolach. Jednak w takim kodzie, umieszczonym w dokumencie, również mogą występować literały łańcuchowe, budowane zgodnie ze składnią języka.