Spring and Autumn period

http://dbpedia.org/resource/Spring_and_Autumn_period an entity of type: Thing

Die Zeit der Frühlings- und Herbstannalen (chinesisch 春秋時代 / 春秋时代, Pinyin Chūnqiū Shídài) ist die Bezeichnung für eine Periode der chinesischen Geschichte. Sie bezieht sich auf die Existenz von Reichsannalen im Herzogtum Lu (in Shandong) für die Jahre 722 bis 481 v. Chr. und ist nach dem Titel dieser Annalen (春秋, Chūnqiū – „Frühling und Herbst“) benannt. rdf:langString
La Periodo de Printempo kaj Aŭtuno (simpligita ĉina skribo 春秋时代, tradicia ĉina skribo 春秋時代, pinjine Chūnqiū Shídài) estis periodo en la historio de Ĉinio de proksimume la jaroj 771 ĝis 476 antaŭ nia erao (aŭ laŭ kelkaj aŭtoritatoj el 722 ĝis 421 aŭ 403 antaŭ nia erao) kiu korespondas pli-malpli al la unua duono de la orienta dinastio Zhou. La nomo devenas de la Analoj de Printempo kaj Aŭtuno, kroniko de la antikva ŝtato Lu de inter la jaroj 722 kaj 479 antaŭ nia erao, kiun oni tradicie asociigas kun Konfuceo. rdf:langString
Zaman Musim Semi, dan Gugur (Hanzi: 春秋時代, hanyu pinyin: chunqiu shidai, bahasa Inggris: Spring and Autumn Period) (770 SM - 476 SM) adalah sebuah zaman dalam penghujung Dinasti Zhou di Tiongkok. Zaman Musim Semi, dan Gugur mendapat namanya karena nama sebuah buku terkenal dari zaman itu Chun Qiu yang artinya "Musim Semi dan Gugur". rdf:langString
春秋時代(しゅんじゅうじだい)(中国語: 春秋時期|拼音: Chūnqiū shíqī)は、古代中国における周王朝の後半期に位置する時代であり、周が東西に分裂した紀元前771年から、現在の山西省一帯を占めていた大国「晋」が三国に分裂した紀元前5世紀までの、およそ320年に渡る期間を指す。この春秋時代の呼称は、周代に成立した儒家経典の一つである歴史書「春秋」から取られている。 紀元前771年に発生した反乱から周王朝は東周(洛邑)と西周(鎬京)に分裂し、その二十年後に東周が西周を下して王権を一本化するも往年の勢力はほぼ失われていた。周王朝の下での秩序が喪失した事で、現在の中国大陸全域に割拠する大小合わせて二百以上の諸侯は独立状態となり、自国の存続と他国の克服を目指して互いに争うようになった。なお、周王の権威は依然重視されていたので、周王の名代として諸国を束ねる「覇者」の座に就く事が諸侯たちの目標となった。 春秋時代と戦国時代を合わせて春秋戦国時代と一括して扱われる事も多い。洛邑を都にした紀元前771年以降の周王朝を東周と呼ぶ事から東周時代とも別称される。春秋時代と戦国時代の境目を何時とするかには諸説あり、晋が三国に分裂した紀元前453年か、その三国が正式に諸侯となった紀元前403年とするのが最も広く採用されている。 詳細は「春秋戦国時代」を参照 rdf:langString
( 이 문서는 중국의 역사에 관한 것입니다. 다른 뜻에 대해서는 춘추 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 춘추 시대(중국어: 春秋時代, 병음: Chūnqiū Shídài: 기원전 770~403)는 중국의 역사에서 기원전 770년에서 기원전 403년 사이 시기를 말하며, 주나라의 동천 이후 진나라의 중국 통일까지 시기를 부르는 춘추 전국 시대 전반기에 해당한다. 이 이름은 공자가 지은 《춘추》(春秋)에서 유래했다. 춘추 시대와 전국 시대 경계는 춘추 시대에 열국의 강국 진(晋)이 조·위·한 3국으로 분열해서 동주가 정식으로 승인한 기원전 403년까지로 잡는 게 보통이다. 그러나 진의 집정하에 있던 지백(知伯)을 멸망시키고 사실상 3국의 분립이 성공한 기원전 453년으로 올려 잡는 설도 있다. 중국의 고대 춘추 시대 제후 간 회맹(會盟)의 맹주를 춘추오패(春秋五覇)라 하는데, 제(齊) 환공, 진(晉) 문공, 초(楚) 장왕, 오(吳) 합려, 월(越) 구천이 있다. 한편 진 목공, 송 양공, 오왕 부차 등을 꼽는 경우도 있다. rdf:langString
De Periode van Lente en Herfst is een tijdperk in de geschiedenis van China. Deze periode wordt voorafgegaan door de Westelijke Zhou-dynastie en gevolgd door de Periode van de Strijdende Staten, die net als de Periode van Lente en Herfst een deelperiode van de Oostelijke Zhou-dynastie vormt. Het tijdperk is genoemd naar de Lente- en herfstannalen, Chunqiu, een hofkroniek van de staat Lu, die gebeurtenissen beschrijft die tussen 722 en 481 v.Chr. hebben plaatsgevonden, van het eerste regeringsjaar van hertog Yin van Lu tot het veertiende regeringsjaar van hertog Ai. rdf:langString
Vår- och höstperioden (春秋時代) är en period i Kinas historia som löper från 770 f.Kr. till 481 f.Kr. och utgör den första delen av Östra Zhoudynastin. Namnet kommer från krönikan Vår- och höstannalerna, som med sina kommentarer är den viktigaste källan för forskning om perioden. rdf:langString
O período das Primaveras e Outonos (Chūnqiū Shídài) representou uma era na história da China entre 722 a.C. e 481 a.C., que corresponde aproximadamente à primeira metade do Período Zhou Oriental. Este período tomou o seu nome dos Anais das Primaveras e Outonos, uma crónica do período cuja autoria se atribuía tradicionalmente a Confúcio. Durante o período das Primaveras e Outonos, o poder descentralizou-se. Este período foi marcado por batalhas e anexações entre uns 170 pequenos estados. O lento progresso da nobreza resultou num aumento na alfabetização; o incremento na alfabetização estimulou a liberdade de pensamento e o avanço tecnológico. Esta era foi seguida pelo período dos Reinos Combatentes. rdf:langString
Период Вёсен и Осеней (также период Чуньцю, кит. упр. 春秋时代, пиньинь Chūnqiū shídài, палл. Чуньцю шидай)— период китайской истории, соответствующий летописи Чуньцю («Вёсны и осени»), составителем которой считают Конфуция. Этот период относят к началу династии Восточная Чжоу. История периода известна по «Цзочжуань» — тексту, составленному в виде комментариев на хронику «Чуньцю». Другими источниками являются «Го юй», «Ши цзи», а также многочисленные археологические находки. rdf:langString
春秋时期(公元前770年-公元前476年/公元前403年),简称春秋, 是东周的前半段时期。周室在平王東遷後實力大減, 没有足夠的威望號令諸侯,因而形成春秋初期之局面。春秋时代周天子的势力减弱,群雄纷争,春秋霸政形成,齐桓公、宋襄公、晋文公、秦穆公、楚庄王相继称霸,史称“春秋五霸”。當時齊桓公提出「尊周室,攘夷狄,禁篡弑,抑兼併」(尊王攘夷)的思想,因此周天子於表面上仍獲尊重。春秋时期因孔子修订的《春秋》而得名。这部书记载了从鲁隐公元年(前722年)到鲁哀公十四年(前481年)的历史,共二百四十二年。后史学家为了方便起见,一般从周平王元年(前770年)东周立国,平王東遷到雒邑起,到周敬王四十三年(前477年)或四十四年(前476年)为止(也有学者认为应到《左傳》記載之終(前468年)、三家灭智(前453年)或三家分晋(前403年)),称为“春秋时期”。春秋时期之后是战国时期。据史书记载,春秋二百四十二年间,有三十六名君主被臣下或敌国所殺,五十二个諸侯國被灭。。有大小战事四百八十多次,诸侯的朝聘和盟会四百五十餘次。鲁国朝王三次,聘周四次。 rdf:langString
Пері́од Чуньцю́ (【春秋時代】 Chūn-Qiū Shídài, «період весен і осеней») — період в історії Китаю з 722 по 476 роки до н. е. Час занепаду правлячої династії Східна Чжоу та розвалу Китаю на самостійні удільні держави. Названий за іменем тогочасної хроніки «Весни і осені (Чунцю)». rdf:langString
فترة الربيع والخريف (الصينية: الأحرف المبسطة 春秋时代, الحرف الصيني التقليدي 春秋時代, بي تشيو تشون شيداي Chūn–Qiū Shídài) هي فترة في التاريخ الصيني يُعتقد أنها تمتد بين عامي 771 و476 قبل الميلاد (أو تعتقد بعض الجهات أنها تمتد حتى عام 403 قبل الميلاد) في السهل الرسوبي للنهر الأصفر وشبه جزيرة شاندونغ ووديان أنهار هواي وهان. تتطابق هذه الفترة تقريبًا مع النصف الأول من حكم أسرة زو الشرقية. واشتق اسمها من حوليات الربيع والخريف وتاريخ دولة لو التي تمتد بين عامي 722 و 479 قبل الميلاد، والتي ارتبطت تقاليدها ارتباط قوي بتقاليد كونفوشيوس. ويمكن أيضًا تقسيم تلك الفترة إلى ثلاث فترات فرعية: rdf:langString
El període de les Primaveres i Tardors o període Chunqiu (en xinès tradicional: 春秋時代; en xinès simplificat: 春秋时代; en pinyin: chūn qīu shídaì) designa, en la història de la Xina, la primera meitat de la dinastia dels , és a dir, un període que va de la segona meitat del segle VIII aC a la primera meitat del segle V. Treu el seu nom dels , una crònica dels esdeveniments sobrevinguts a l'estat de Lu, un petit regne de la península de Shandong, entre el 722 aC i el 481 aC, que s'atribuïa tradicionalment a Confuci. rdf:langString
Období Jar a podzimů, nebo též období Letopisů (čínsky pchin-jinem Chūnqiū shídài, znaky zjednodušené 春秋时代, tradiční 春秋時代) je období historie Číny v letech 722–481 př. n. l. (za ). Název je odvozený z díla Letopisy jar a podzimů, kroniky státečku Lu. Podle tradice byl Konfucius editorem této kroniky. rdf:langString
Η Περίοδος της Άνοιξης και του Φθινοπώρου (παραδοσιακά κινεζικά: 春秋时代; πινγίν: Chūnqiū Shídài, προφορά: Τσουντσιού σιντάι) ήταν η περίοδος της κινεζικής ιστορίας της περιόδου 771-476 π.Χ. (ή σύμφωνα με κάποιες άλλες πηγές έως το 403 π.Χ.), διάστημα που ανταποκρίνεται περίπου στο πρώτο μισό της δυναστείας των Ανατολικών Τζόου (Eastern Zhou). Το όνομα της περιόδου προκύπτει από το έργο Χρονικά της Άνοιξης και του Φθινοπώρου, ένα χρονικό του κράτους των Λου (Lu) μεταξύ των ετών 722-429 π.Χ., του οποίου η παράδοση συσχετίζεται με τον Κομφούκιο. rdf:langString
El periodo de las Primaveras y otoños (en chino tradicional, 春秋時代; en chino simplificado, 春秋时代; pinyin, Chūn qiū shí dài; Wade-Giles, Ch'un1 ch'iu1 shih2 tai4) representó una era en la historia china entre los años 771 y 476 a. C. Este periodo toma su nombre de los Anales de primavera y otoño, una crónica del periodo que describe la historia del Estado Lu entre los años 722 y 479 a. C.. y cuya autoría se atribuye tradicionalmente a Confucio (551-479 a. C.), figura sumamente importante en la tradición china. Durante el periodo de las Primaveras y otoños, el poder de los Zhou se descentralizó. Este periodo estuvo plagado de batallas y las anexiones de unos 170 pequeños estados. El lento progreso de la nobleza resultó en un aumento en la alfabetización; el incremento en la alfabetización anim rdf:langString
Txinako historiografian, Udaberri eta Udazkenen garaia (txinera tradizionalez: 春秋時代; txinera sinplifikatuz: 春秋时代; pinyinez: Chūn qiū shí dài; Wade–Giles: Ch'un1 ch'iu1 shih2 tai4), k.a. 771n hasitako aroa izan zen, k.a. 479an Erresuma Borrokalarien garaia hasi arte iraun zuena. Aroaren izena, edo Udaberri eta Udazkenen Urtekariak izeneko testutik dator, askoren ustez Konfuzioarena dena. Udaberri eta Udazkenen garaiaren amaiera data eztabaidagai dago. Sarri, k.a. 476. urtea aipatzen dute, Udaberri eta Udazkenen garaiko kronologiari jarraituz, baina, beste batzuetan, k.a. 403a hobesten dute, hau da, estatuaren hiruketa data. Hasiera, berriz, zehatzagoa da: tribu nomadek mendebaldeko Zhou dinastiaren hiriburua arpilatu zutenekoa. Harrezkero, Zhou dinastiako enperadoreek bere boterea galdu z rdf:langString
The Spring and Autumn period was a period in Chinese history from approximately 770 to 476 BC (or according to some authorities until 403 BC) which corresponds roughly to the first half of the Eastern Zhou period. The period's name derives from the Spring and Autumn Annals, a chronicle of the state of Lu between 722 and 479 BCE, which tradition associates with Confucius (551–479 BCE). rdf:langString
Il periodo delle primavere e degli autunni (春秋時代T, Chūnqiū ShídàiP) fu un periodo della storia cinese dal 722 a.C. al 481 a.C. Prende il nome dalle cronache di quel tempo, gli Annali delle primavere e degli autunni, tradizionalmente attribuiti a Confucio, che narrano gli avvenimenti dello Stato di Lu dal 770 a.C. al 481 a.C. rdf:langString
La période des Printemps et Automnes ou période Chunqiu (pinyin Chūnqiū sin. 春秋) désigne, dans l'histoire de Chine, la première partie de la dynastie des Zhou orientaux (Dong Zhou 東周, 771-256 av. J.-C.), c'est-à-dire une période allant d'environ 771 à 481/453 av. J.-C. Elle tire son nom des Annales des Printemps et Automnes, une chronique des événements survenus entre 722 et 481 av. J.-C. issue des scribes de l'État de Lu mais concernant aussi les autres États. rdf:langString
Okres Wiosen i Jesieni (chiń. upr. 春秋时代; chiń. trad. 春秋時代; pinyin Chūnqiū Shídài; Wade-Giles Ch’un-ts’iu Shih-tai) – okres w historii Chin między 770 lub 722 a 480 p.n.e. Jego nazwa pochodzi od Kroniki Wiosen i Jesieni, której autorstwo tradycja przypisuje Konfucjuszowi. Stanowi podokres panowania dynastii Zhou. rdf:langString
rdf:langString Spring and Autumn period
rdf:langString فترة الربيع والخريف
rdf:langString Primaveres i Tardors
rdf:langString Období Jar a podzimů
rdf:langString Zeit der Frühlings- und Herbstannalen
rdf:langString Περίοδος της Άνοιξης και του Φθινοπώρου
rdf:langString Periodo de Printempo kaj Aŭtuno
rdf:langString Primaveras y otoños
rdf:langString Udaberri eta Udazkenen garaia
rdf:langString Zaman Musim Semi dan Gugur
rdf:langString Période des Printemps et Automnes
rdf:langString Periodo delle primavere e degli autunni
rdf:langString 춘추 시대
rdf:langString 春秋時代
rdf:langString Periode van Lente en Herfst
rdf:langString Okres Wiosen i Jesieni
rdf:langString Período das Primaveras e Outonos
rdf:langString Период Вёсен и Осеней
rdf:langString Vår- och höstperioden
rdf:langString Період Чуньцю
rdf:langString 春秋时期
xsd:integer 170458
xsd:integer 1123149630
rdf:langString p
rdf:langString Chun Ciou Shíhdài
rdf:langString ㄔㄨㄣ ㄑㄧㄡ
rdf:langString ㄕˊ ㄉㄞˋ
rdf:langString
rdf:langString
rdf:langString Chuen Chiou Shyrday
rdf:langString Ceon1 Cau1 Si4 Doi6
rdf:langString no
rdf:langString /t͡ɕʰiuɪn t͡sʰɨu d͡ʑɨ dʌiH/
rdf:langString Chūn-Qiū Shídài
rdf:langString
rdf:langString Chʻun1 Chʻiu1 Shih2-tai4
rdf:langString
rdf:langString huì
rdf:langString shou
rdf:langString shǐ
rdf:langString
rdf:langString cháo
rdf:langString pìn
rdf:langString El període de les Primaveres i Tardors o període Chunqiu (en xinès tradicional: 春秋時代; en xinès simplificat: 春秋时代; en pinyin: chūn qīu shídaì) designa, en la història de la Xina, la primera meitat de la dinastia dels , és a dir, un període que va de la segona meitat del segle VIII aC a la primera meitat del segle V. Treu el seu nom dels , una crònica dels esdeveniments sobrevinguts a l'estat de Lu, un petit regne de la península de Shandong, entre el 722 aC i el 481 aC, que s'atribuïa tradicionalment a Confuci. En aquesta època, el poder a la Xina es va descentralitzar. Els reis de la dinastia Zhou no controlaven directament més que un petit domini reial, centrat sobre la seva capital (l'actual Luoyang). En qualsevol altre lloc, el poder era exercit per la noblesa, mitjançant feus. Es compten, al segle VIII aC, diversos centenars de petits estats vassalls dels Zhou, dirigits per prínceps hereditaris, o bé membres del mateix clan que els Zhou a tota la Xina central, o bé famílies aliades, o bé potentats locals. Els estats del període de les Primaveres i de les Tardors eren petits; això permetia un millor control del territori i la població i, també, facilitava la competència entre aquests. Durant aquest període van desaparèixer els bàrbars interiors amb els qui s'havien estat escaramussant durant segles els Zhou de l'Oest i es van generalitzar les guerres entre xinesos. Eren sempre guerres en què els nobles, fent ús dels carros, combatien segons un estricte i en què les forces d'infanteria que els acompanyaven eren de dimensions modestes: rarament es mobilitzaven més de 10.000 soldats i les campanyes duraven unes poques setmanes. Tot i així, les lluites van distorsionar tot l'ordre religiós i ritual i en van quedar afectades tant les relacions del regnes entre si com el vincles entre els llinatges que ocupaven una mateixa ciutat. El lent progrés de la noblesa va resultar en un augment de l'alfabetització; i l'augment de l'alfabetització va animar la llibertat de pensament i l'avenç tecnològic. Aquesta era va ser seguida pel període dels Regnes Combatents.
rdf:langString فترة الربيع والخريف (الصينية: الأحرف المبسطة 春秋时代, الحرف الصيني التقليدي 春秋時代, بي تشيو تشون شيداي Chūn–Qiū Shídài) هي فترة في التاريخ الصيني يُعتقد أنها تمتد بين عامي 771 و476 قبل الميلاد (أو تعتقد بعض الجهات أنها تمتد حتى عام 403 قبل الميلاد) في السهل الرسوبي للنهر الأصفر وشبه جزيرة شاندونغ ووديان أنهار هواي وهان. تتطابق هذه الفترة تقريبًا مع النصف الأول من حكم أسرة زو الشرقية. واشتق اسمها من حوليات الربيع والخريف وتاريخ دولة لو التي تمتد بين عامي 722 و 479 قبل الميلاد، والتي ارتبطت تقاليدها ارتباط قوي بتقاليد كونفوشيوس. ويمكن أيضًا تقسيم تلك الفترة إلى ثلاث فترات فرعية: * عصر الحضارات الإقليمية (الأولى): 771 قبل الميلاد–643 قبل الميلاد، حتى وفاة هوان دوق تشى * عصر الانتهاكات (المتوسطة): 643 قبل الميلاد –546 قبل الميلاد، حتى مؤتمر السلام بين جين Jin و تشو Chu * عصر الإصلاحات (الأخيرة): 546 قبل الميلاد –403 قبل الميلاد، حتى تقسيم جين ففي خلال فترة الربيع والخريف، أصبح النظام الإقطاعي الصيني لـ فينيانغ (fēngjiàn) غير متصل بالموضوع إلى حد كبير. وقد استحوذ ملوك أسرة زو على السلطة الاسمية، وكانت السيطرة الحقيقية تضم أرض ملكية صغيرة تتمركز في عاصمتهم لوي (Luoyi) القريبة من المنطقة المسماة حاليًا لويانغ. وفي أوائل فترة حكم أسرة زو، سيطر أقارب الأسرة المالكة وجنرالات الجيش على الإقطاعيات في محاولة للاحتفاظ بسيطرة أسرة زو على مناطق شاسعة، وانقسمت العديد من تلك المناطق إلى ولايات أصغر عندما ضعفت المملكة. إضافة إلى ذلك، كان الأمراء الإقطاعيون البارزون (المعروفون فيما بعد بالإقطاعيين الإثني عشر) يتقابلون مع بعضهم في المؤتمرات الدورية التي تقرر المسائل الهامة، مثل قرارات شن حملات العسكرية ضد الجماعات الأجنبية أو النبلاء المخالفين. وفي بعض الأحيان خلال هذه المؤتمرات، كان يتم الإعلان عن القائد الإقطاعي المسيطر (伯, bó; فيما بعد , 霸, bà) والذي يتولى قيادة جميع جيوش ولايات زو. ومع تكشف حقيقة هذا العهد، أضيفت ولايات أكثر قوة أو ادعت السيطرة على الولايات الأصغر. فبحلول القرن السادس قبل الميلاد، تلاشت معظم الولايات الصغرى ودانت السيطرة فقط لعدد قليل من الولايات الكبيرة والقوية على الصين. وأعلنت بعض الولايات الجنوبية، مثل تشو ووو، استقلالها عن زو؛ لذا نشبت حروب لمقاومة بعض هذه الدول مثل (وو ويوي). وفي أوج تلك الصراعات على السلطة بين الولايات، انتشر الصراع الداخلي أيضًا: حيث شنت ست عائلات من ملاك الأراضي حروبًا على بعضها في ولاية جين، بينما كانت أسرة تشين تحاول القضاء على الأعداء السياسيين في تشى وفي كثير من الأحيان كانت شرعية الحكام محل طعن في الحروب الأهلية من قبل العديد من أفراد العائلة الملكية في ولايتي تشين وتشو. وبمجرد توطيد هؤلاء الحكام الأقوياء أنفسهم بصورة راسخة داخل ولاياتهم، تم التركيز بشكل كامل على عمليات إراقة الدماء في الصراع داخل الولايات في فترة الولايات المتحاربة، التي بدأت عام 403 قبل الميلاد عندما انقسمت العائلات الثلاث الباقية في ولايات جين وزو ووي وهان الولاية على بعضها.
rdf:langString Období Jar a podzimů, nebo též období Letopisů (čínsky pchin-jinem Chūnqiū shídài, znaky zjednodušené 春秋时代, tradiční 春秋時代) je období historie Číny v letech 722–481 př. n. l. (za ). Název je odvozený z díla Letopisy jar a podzimů, kroniky státečku Lu. Podle tradice byl Konfucius editorem této kroniky. Během období Jar a podzimů došlo k decentralizaci moci. Bylo plné bitev, válek a vzájemného obsazování mezi 170 státečky v oblasti, z nich ale asi jenom 12 mělo větší význam. Také byly časté boje o moc uvnitř jednotlivých států. Nastal ale i rozvoj literatury, filozofie a techniky. Na tuto éru navázalo Období válčících států.
rdf:langString Die Zeit der Frühlings- und Herbstannalen (chinesisch 春秋時代 / 春秋时代, Pinyin Chūnqiū Shídài) ist die Bezeichnung für eine Periode der chinesischen Geschichte. Sie bezieht sich auf die Existenz von Reichsannalen im Herzogtum Lu (in Shandong) für die Jahre 722 bis 481 v. Chr. und ist nach dem Titel dieser Annalen (春秋, Chūnqiū – „Frühling und Herbst“) benannt.
rdf:langString Η Περίοδος της Άνοιξης και του Φθινοπώρου (παραδοσιακά κινεζικά: 春秋时代; πινγίν: Chūnqiū Shídài, προφορά: Τσουντσιού σιντάι) ήταν η περίοδος της κινεζικής ιστορίας της περιόδου 771-476 π.Χ. (ή σύμφωνα με κάποιες άλλες πηγές έως το 403 π.Χ.), διάστημα που ανταποκρίνεται περίπου στο πρώτο μισό της δυναστείας των Ανατολικών Τζόου (Eastern Zhou). Το όνομα της περιόδου προκύπτει από το έργο Χρονικά της Άνοιξης και του Φθινοπώρου, ένα χρονικό του κράτους των Λου (Lu) μεταξύ των ετών 722-429 π.Χ., του οποίου η παράδοση συσχετίζεται με τον Κομφούκιο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η ισχύς της βασιλικής Τζόου πάνω στα ποικίλα υποτελή φεουδαρχικά κρατίδια άρχισε να παρακμάζει, καθώς όλο και περισσότεροι δούκες και μαρκήσιοι αποκτούσαν ντε φάκτο τοπική αυτονομία, αψηφώντας τη βασιλική Αυλή στο Λουογί, και ξεκινώντας πολέμους μεταξύ τους. Η σταδιακή Διαίρεση των Τζιν (Jin), ενός από τα ισχυρότερα υποτελή κρατίδια, σημάδεψε το τέλος της "Περιόδου της Άνοιξης και του Φθινοπώρου" και την αρχή της Περιόδου των Εμπόλεμων Κρατών.
rdf:langString La Periodo de Printempo kaj Aŭtuno (simpligita ĉina skribo 春秋时代, tradicia ĉina skribo 春秋時代, pinjine Chūnqiū Shídài) estis periodo en la historio de Ĉinio de proksimume la jaroj 771 ĝis 476 antaŭ nia erao (aŭ laŭ kelkaj aŭtoritatoj el 722 ĝis 421 aŭ 403 antaŭ nia erao) kiu korespondas pli-malpli al la unua duono de la orienta dinastio Zhou. La nomo devenas de la Analoj de Printempo kaj Aŭtuno, kroniko de la antikva ŝtato Lu de inter la jaroj 722 kaj 479 antaŭ nia erao, kiun oni tradicie asociigas kun Konfuceo.
rdf:langString Txinako historiografian, Udaberri eta Udazkenen garaia (txinera tradizionalez: 春秋時代; txinera sinplifikatuz: 春秋时代; pinyinez: Chūn qiū shí dài; Wade–Giles: Ch'un1 ch'iu1 shih2 tai4), k.a. 771n hasitako aroa izan zen, k.a. 479an Erresuma Borrokalarien garaia hasi arte iraun zuena. Aroaren izena, edo Udaberri eta Udazkenen Urtekariak izeneko testutik dator, askoren ustez Konfuzioarena dena. Udaberri eta Udazkenen garaiaren amaiera data eztabaidagai dago. Sarri, k.a. 476. urtea aipatzen dute, Udaberri eta Udazkenen garaiko kronologiari jarraituz, baina, beste batzuetan, k.a. 403a hobesten dute, hau da, estatuaren hiruketa data. Hasiera, berriz, zehatzagoa da: tribu nomadek mendebaldeko Zhou dinastiaren hiriburua arpilatu zutenekoa. Harrezkero, Zhou dinastiako enperadoreek bere boterea galdu zuten nobleziaren mesederako. Mark Lewisen esanetan, garai hau «hiri-estatuen aroa» izan zen, noiz familia edo jia batek bere hiria gobernatzen zuen.
rdf:langString La période des Printemps et Automnes ou période Chunqiu (pinyin Chūnqiū sin. 春秋) désigne, dans l'histoire de Chine, la première partie de la dynastie des Zhou orientaux (Dong Zhou 東周, 771-256 av. J.-C.), c'est-à-dire une période allant d'environ 771 à 481/453 av. J.-C. Elle tire son nom des Annales des Printemps et Automnes, une chronique des événements survenus entre 722 et 481 av. J.-C. issue des scribes de l'État de Lu mais concernant aussi les autres États. Durant la période des Zhou de l'Ouest (c. 1045-771 av. J.-C.), les nombreux petits États qui s'étendent dans la vallée du fleuve Jaune et ses alentours jusqu'au cours du fleuve Bleu connaissent sous l'égide des rois Zhou un régime qui a pu être qualifié de « féodal », reposant sur les liens de parenté et d'allégeance entre lignages aristocratiques, dont les pratiques rituelles sont dominées par le culte des ancêtres. Mais après la prise de leur capitale en 771 av. J.-C. et son déplacement plus à l'est, les nouveaux rois Zhou « orientaux » n'exercent plus qu'une autorité symbolique, et s'affirment alors des princes puissants qui exercent temporairement la fonction d'« hégémon », leur assurant la direction de coalitions militaires regroupant plusieurs principautés. Mais aucune des grandes puissances (Qi, Jin, Chu, Qin, Wu, Yue) n'arrive jamais à exercer une hégémonie durable et à regrouper tous les pays Zhou sous sa coupe, entraînant progressivement la Chine dans une phase de conflits de plus en plus aigus. Cette évolution politique s'accompagne d'évolutions sociales et culturelles, surtout évidentes à partir de la seconde moitié du VIIe siècle av. J.-C. : d'abord fidèles aux traditions héritées de la période des Zhou occidentaux, avec une culture relativement homogène, les principautés dégagées de l'autorité et l'influence dominante de l'ancien centre politique et culturel affirment leur autonomie. Cette période voit donc des cultures régionales émerger, visibles notamment dans l'art et les pratiques funéraires, tandis qu'un nouvel ordre politique se met lentement en place, substituant à l'ancien ordre fondé sur des rapports personnels et les lignages, une nouvelle organisation politique et sociale plus abstraite et systématique, qui est consacrée par la suite sous les Royaumes combattants. Les modes de pensée évoluent aussi à la fin de la période, avec notamment la figure de Confucius qui, tout en se voulant un restaurateur de l'ancienne tradition Zhou, pose les bases d'une nouvelle façon de penser l'homme et l'action politique.
rdf:langString El periodo de las Primaveras y otoños (en chino tradicional, 春秋時代; en chino simplificado, 春秋时代; pinyin, Chūn qiū shí dài; Wade-Giles, Ch'un1 ch'iu1 shih2 tai4) representó una era en la historia china entre los años 771 y 476 a. C. Este periodo toma su nombre de los Anales de primavera y otoño, una crónica del periodo que describe la historia del Estado Lu entre los años 722 y 479 a. C.. y cuya autoría se atribuye tradicionalmente a Confucio (551-479 a. C.), figura sumamente importante en la tradición china. Durante el periodo de las Primaveras y otoños, el poder de los Zhou se descentralizó. Este periodo estuvo plagado de batallas y las anexiones de unos 170 pequeños estados. El lento progreso de la nobleza resultó en un aumento en la alfabetización; el incremento en la alfabetización animó la libertad de pensamiento y el avance tecnológico. Esta era fue seguida por el periodo de los Reinos Combatientes. El historiador Mark Lewis definió este período como «Edad de las ciudades-Estados», cada una dominada por la familia de un señor, denominada como jia.​
rdf:langString Zaman Musim Semi, dan Gugur (Hanzi: 春秋時代, hanyu pinyin: chunqiu shidai, bahasa Inggris: Spring and Autumn Period) (770 SM - 476 SM) adalah sebuah zaman dalam penghujung Dinasti Zhou di Tiongkok. Zaman Musim Semi, dan Gugur mendapat namanya karena nama sebuah buku terkenal dari zaman itu Chun Qiu yang artinya "Musim Semi dan Gugur".
rdf:langString The Spring and Autumn period was a period in Chinese history from approximately 770 to 476 BC (or according to some authorities until 403 BC) which corresponds roughly to the first half of the Eastern Zhou period. The period's name derives from the Spring and Autumn Annals, a chronicle of the state of Lu between 722 and 479 BCE, which tradition associates with Confucius (551–479 BCE). During this period, the Zhou royal authority over the various feudal states eroded as more and more dukes and marquesses obtained de facto regional autonomy, defying the king's court in Luoyi and waging wars amongst themselves. The gradual Partition of Jin, one of the most powerful states, marked the end of the Spring and Autumn period and the beginning of the Warring States period.
rdf:langString 春秋時代(しゅんじゅうじだい)(中国語: 春秋時期|拼音: Chūnqiū shíqī)は、古代中国における周王朝の後半期に位置する時代であり、周が東西に分裂した紀元前771年から、現在の山西省一帯を占めていた大国「晋」が三国に分裂した紀元前5世紀までの、およそ320年に渡る期間を指す。この春秋時代の呼称は、周代に成立した儒家経典の一つである歴史書「春秋」から取られている。 紀元前771年に発生した反乱から周王朝は東周(洛邑)と西周(鎬京)に分裂し、その二十年後に東周が西周を下して王権を一本化するも往年の勢力はほぼ失われていた。周王朝の下での秩序が喪失した事で、現在の中国大陸全域に割拠する大小合わせて二百以上の諸侯は独立状態となり、自国の存続と他国の克服を目指して互いに争うようになった。なお、周王の権威は依然重視されていたので、周王の名代として諸国を束ねる「覇者」の座に就く事が諸侯たちの目標となった。 春秋時代と戦国時代を合わせて春秋戦国時代と一括して扱われる事も多い。洛邑を都にした紀元前771年以降の周王朝を東周と呼ぶ事から東周時代とも別称される。春秋時代と戦国時代の境目を何時とするかには諸説あり、晋が三国に分裂した紀元前453年か、その三国が正式に諸侯となった紀元前403年とするのが最も広く採用されている。 詳細は「春秋戦国時代」を参照
rdf:langString ( 이 문서는 중국의 역사에 관한 것입니다. 다른 뜻에 대해서는 춘추 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 춘추 시대(중국어: 春秋時代, 병음: Chūnqiū Shídài: 기원전 770~403)는 중국의 역사에서 기원전 770년에서 기원전 403년 사이 시기를 말하며, 주나라의 동천 이후 진나라의 중국 통일까지 시기를 부르는 춘추 전국 시대 전반기에 해당한다. 이 이름은 공자가 지은 《춘추》(春秋)에서 유래했다. 춘추 시대와 전국 시대 경계는 춘추 시대에 열국의 강국 진(晋)이 조·위·한 3국으로 분열해서 동주가 정식으로 승인한 기원전 403년까지로 잡는 게 보통이다. 그러나 진의 집정하에 있던 지백(知伯)을 멸망시키고 사실상 3국의 분립이 성공한 기원전 453년으로 올려 잡는 설도 있다. 중국의 고대 춘추 시대 제후 간 회맹(會盟)의 맹주를 춘추오패(春秋五覇)라 하는데, 제(齊) 환공, 진(晉) 문공, 초(楚) 장왕, 오(吳) 합려, 월(越) 구천이 있다. 한편 진 목공, 송 양공, 오왕 부차 등을 꼽는 경우도 있다.
rdf:langString Il periodo delle primavere e degli autunni (春秋時代T, Chūnqiū ShídàiP) fu un periodo della storia cinese dal 722 a.C. al 481 a.C. Prende il nome dalle cronache di quel tempo, gli Annali delle primavere e degli autunni, tradizionalmente attribuiti a Confucio, che narrano gli avvenimenti dello Stato di Lu dal 770 a.C. al 481 a.C. In realtà il "periodo delle primavere e degli autunni" (Chunqiu) termina nel 454 a.C., anno in cui il principato di Jin si divide in tre stati indipendenti (Han, Wei, Zhao). In questo periodo i capi militari locali al servizio della dinastia Zhou ingaggiarono una guerra interna allo scopo di affermare la propria egemonia. Inoltre la situazione si aggravò ulteriormente con l'invasione di alcune popolazioni straniere provenienti da nord-ovest, tra cui i barbari del che costrinse gli Zhou a spostare la capitale più a est, da Hao a Luoyang. Ebbe così inizio la seconda era della dinastia Zhou: la dinastia Zhou orientale. Emersero sette stati principali, in perenne lotta tra loro: Jin, Zhao, , Yan, Qin, Qi, Chu; i prìncipi di quegli stati (wang) detenevano tutto il potere ma continuarono solo formalmente a servire la dinastia dominante. Fu questo un periodo molto ricco per lo sviluppo della filosofia cinese; sorsero infatti, in risposta ai profondi cambiamenti del mondo politico, le cosiddette Cento Scuole di Pensiero, così come alcuni fra i più influenti movimenti (il confucianesimo, il taoismo, il legismo e il moismo).
rdf:langString De Periode van Lente en Herfst is een tijdperk in de geschiedenis van China. Deze periode wordt voorafgegaan door de Westelijke Zhou-dynastie en gevolgd door de Periode van de Strijdende Staten, die net als de Periode van Lente en Herfst een deelperiode van de Oostelijke Zhou-dynastie vormt. Het tijdperk is genoemd naar de Lente- en herfstannalen, Chunqiu, een hofkroniek van de staat Lu, die gebeurtenissen beschrijft die tussen 722 en 481 v.Chr. hebben plaatsgevonden, van het eerste regeringsjaar van hertog Yin van Lu tot het veertiende regeringsjaar van hertog Ai.
rdf:langString Okres Wiosen i Jesieni (chiń. upr. 春秋时代; chiń. trad. 春秋時代; pinyin Chūnqiū Shídài; Wade-Giles Ch’un-ts’iu Shih-tai) – okres w historii Chin między 770 lub 722 a 480 p.n.e. Jego nazwa pochodzi od Kroniki Wiosen i Jesieni, której autorstwo tradycja przypisuje Konfucjuszowi. Stanowi podokres panowania dynastii Zhou. W 772 p.n.e. królowie dynastii Zhou zostali pokonani przez plemiona niechińskie, które m.in. spustoszyły stolicę Zhou w pobliżu dzisiejszego Xi’anu. Dwór Zhou przeniósł się dalej na wschód, rozpoczynając tzw. okres Wschodniej Dynastii Zhou. Charakteryzował się on upadkiem efektywnej władzy królów Zhou, którzy utracili swoje tradycyjne terytorium, w związku z czym mieli kłopot z utrzymaniem siły militarnej. Władcy domen feudalnych, niezagrożeni przez osłabionego króla, stopniowo zaprzestali też płacenia trybutu, powodując dalsze osłabienie władzy centralnej; zaczęli też uzurpować sobie tytuł wang (król), dawniej zastrzeżony wyłącznie dla monarchów z rodu Zhou. Zmagania między nimi wyłoniły kilka największych państw, które walczyły o władzę nad Chinami w okresie kolejnym – Walczących Królestw. Rozwój terytorialny państw-domen, niekontrolowany przez dwór Zhou, doprowadził do zaniku sfer buforowych między nimi. Próby dalszej ekspansji kończyły się licznymi wojnami. Równocześnie jednak wzrastała produkcja gospodarcza, wymiana towarowo-pieniężna (co wiązało się z rozpowszechnieniem brązowych monet), mobilność społeczna i poziom wykształcenia. Okres ten charakteryzował się też niebywałym rozkwitem myśli filozoficzno-politycznej; tzw. „okres stu szkół” (filozoficznych), wśród których najważniejszymi były konfucjanizm, legizm, motizm i taoizm.
rdf:langString Vår- och höstperioden (春秋時代) är en period i Kinas historia som löper från 770 f.Kr. till 481 f.Kr. och utgör den första delen av Östra Zhoudynastin. Namnet kommer från krönikan Vår- och höstannalerna, som med sina kommentarer är den viktigaste källan för forskning om perioden.
rdf:langString O período das Primaveras e Outonos (Chūnqiū Shídài) representou uma era na história da China entre 722 a.C. e 481 a.C., que corresponde aproximadamente à primeira metade do Período Zhou Oriental. Este período tomou o seu nome dos Anais das Primaveras e Outonos, uma crónica do período cuja autoria se atribuía tradicionalmente a Confúcio. Durante o período das Primaveras e Outonos, o poder descentralizou-se. Este período foi marcado por batalhas e anexações entre uns 170 pequenos estados. O lento progresso da nobreza resultou num aumento na alfabetização; o incremento na alfabetização estimulou a liberdade de pensamento e o avanço tecnológico. Esta era foi seguida pelo período dos Reinos Combatentes.
rdf:langString Период Вёсен и Осеней (также период Чуньцю, кит. упр. 春秋时代, пиньинь Chūnqiū shídài, палл. Чуньцю шидай)— период китайской истории, соответствующий летописи Чуньцю («Вёсны и осени»), составителем которой считают Конфуция. Этот период относят к началу династии Восточная Чжоу. История периода известна по «Цзочжуань» — тексту, составленному в виде комментариев на хронику «Чуньцю». Другими источниками являются «Го юй», «Ши цзи», а также многочисленные археологические находки.
rdf:langString 春秋时期(公元前770年-公元前476年/公元前403年),简称春秋, 是东周的前半段时期。周室在平王東遷後實力大減, 没有足夠的威望號令諸侯,因而形成春秋初期之局面。春秋时代周天子的势力减弱,群雄纷争,春秋霸政形成,齐桓公、宋襄公、晋文公、秦穆公、楚庄王相继称霸,史称“春秋五霸”。當時齊桓公提出「尊周室,攘夷狄,禁篡弑,抑兼併」(尊王攘夷)的思想,因此周天子於表面上仍獲尊重。春秋时期因孔子修订的《春秋》而得名。这部书记载了从鲁隐公元年(前722年)到鲁哀公十四年(前481年)的历史,共二百四十二年。后史学家为了方便起见,一般从周平王元年(前770年)东周立国,平王東遷到雒邑起,到周敬王四十三年(前477年)或四十四年(前476年)为止(也有学者认为应到《左傳》記載之終(前468年)、三家灭智(前453年)或三家分晋(前403年)),称为“春秋时期”。春秋时期之后是战国时期。据史书记载,春秋二百四十二年间,有三十六名君主被臣下或敌国所殺,五十二个諸侯國被灭。。有大小战事四百八十多次,诸侯的朝聘和盟会四百五十餘次。鲁国朝王三次,聘周四次。
rdf:langString Пері́од Чуньцю́ (【春秋時代】 Chūn-Qiū Shídài, «період весен і осеней») — період в історії Китаю з 722 по 476 роки до н. е. Час занепаду правлячої династії Східна Чжоу та розвалу Китаю на самостійні удільні держави. Названий за іменем тогочасної хроніки «Весни і осені (Чунцю)».
rdf:langString Chuēn Chiōu Shŕdài
rdf:langString Chwūn Chyōu Shŕdài
rdf:langString *
rdf:langString /*tʰjun sʰɯw djɯ l'ɯːɡs/
xsd:nonNegativeInteger 49019

data from the linked data cloud