Spartan hegemony
http://dbpedia.org/resource/Spartan_hegemony an entity of type: BasketballPlayer
Kota (polis) Sparta adalah negara dengan pasukan darat terkuat di Yunani Kuno. Pada zaman Yunani Klasik, Sparta mendominasi seluruh wilayah Peloponnesos. Selain itu, kekalahan Athena dan Liga Delia dalam Perang Peloponnesos pada tahun 431-404 SM menjadikan Sparta sebagai negara yang mendominasi wilayah Yunani selatan dari 404 hingga 371 SM.
rdf:langString
스파르타 패권 또는 스파르타 헤게모니(Spartan hegemony)는 스파르타가 그리스 세계 전부를 장악한 시기를 일컫는다. 스파르타는 전통적으로 고대 그리스에서 가장 강력한 육군을 보유한 도시국가였다. 고전기 그리스 기간에, 스파르타는 펠로폰네소스 반도 전역을 지배하거나, 통치하거나, 또는 영향을 미쳤다. 게다가 기원전 431년부터 404년까지 지속된 펠로폰네소스 전쟁에서 아테나이와 델로스 동맹의 패배는 기원전 404년부터 기원전 371년까지 짧은 기간 동안이나마 그리스 세계를 스파르타가 지배하는 결과를 가져왔다. 다른 도시 국가들의 불신으로 인해, 스파르타는 내정에 대한 기록을 만들지 못했다. 스파르타에 대한 유일한 역사적 기록은 크세노폰, 투키디데스, 헤로도투스와 플루타르코스의 자서에서 온 것이며, 이들 중 어느 누구도 스파르타 인은 아니었다. 플루타르코스의 저서는 스파르타의 패권이 끝난 지 수세기 이후에 집필되었다. 이로 인해 스파르타의 정치 체제를 이해하는데 어려움이 있었으며, 스파르타의 정치 제도는 그리스의 다른 어떤 도시 국가와도 분명하게 다른 것이었다.
rdf:langString
Спартанская гегемония — период в истории Классической Греции, когда сильнейшим полисом была Спарта. Спартанская гегемония продолжалась с 404 года до н. э., когда Спарта одержала победу над Афинами в Пелопоннесской войне, по 371 год н. э., года битвы при Левктрах, в которой спартанская армия потерпела сокрушительное поражение от фиванцев, после чего на непродолжительное время гегемония в Греции перешла к Фивам.
rdf:langString
Η σπαρτιατική ηγεμονία είναι περίοδος της κλασικής εποχής της αρχαίας ελληνικής ιστορίας από το τέλος του πελοποννησιακού πολέμου (404 π.Χ.) μέχρι τη μάχη των Λεύκτρων (371), κατά την οποία η πόλη της Σπάρτης ήταν η κυρίαρχη πολιτική και στρατιωτική δύναμη στον κόσμο των ελληνικών πόλεων, τις οποίες ηγεμόνευε. Με το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου, μετά τη ναυμαχία στους Αιγός Ποταμούς, ο Λύσανδρος έθεσε υπό τον έλεγχό του το χώρο της , κάτι που οδήγησε στην υπογραφή ειρήνης τον επόμενο χρόνο. Η ηγέτιδα δύναμη του ελληνικού κόσμου ήταν πλέον η Σπάρτη.
rdf:langString
El período de hegemonía espartana es un momento en la historia clásica que se extiende a partir del final de la Guerra del Peloponeso en 404 a. C. hasta la Batalla de Leuctra del año 371 a. C. Esparta, con sus tierras de labranza provechosas en el valle del río Eurotas y sus tradiciones militaristas, comenzó a dominar el Peloponeso durante el período arcaico (700- 480 a. C.). En el tardío arcaico y temprano clásico (480 - 323 a. C.), los espartanos se hicieron prominentes en toda Grecia por sus intervenciones militares en otras ciudades griegas, por deponer a tiranos y restaurar la oligarquía y por su mando de la lucha panhelénica contra el expansionismo persa en la Segunda Guerra Médica de 480- 479 a. C.
rdf:langString
The polis of Sparta was the greatest military land power of classical Greek antiquity. During the Classical period, Sparta governed, dominated or influenced the entire Peloponnese. Additionally, the defeat of the Athenians and the Delian League in the Peloponnesian War in 431–404 BC resulted in a short-lived Spartan dominance of the southern Greek world from 404 to 371 BC. Due to their mistrust of others, Spartans discouraged the creation of records about their internal affairs. The only histories of Sparta are from the writings of Xenophon, Thucydides, Herodotus and Plutarch, none of whom were Spartans. Plutarch was writing several centuries after the period of Spartan hegemony had ceased. This creates difficulties in understanding the Spartan political system, which was distinctly differ
rdf:langString
rdf:langString
Spartan hegemony
rdf:langString
Σπαρτιατική ηγεμονία
rdf:langString
Hegemonía espartana
rdf:langString
Hegemoni Sparta
rdf:langString
스파르타 패권
rdf:langString
Спартанская гегемония
xsd:integer
150216
xsd:integer
1113962235
rdf:langString
Η σπαρτιατική ηγεμονία είναι περίοδος της κλασικής εποχής της αρχαίας ελληνικής ιστορίας από το τέλος του πελοποννησιακού πολέμου (404 π.Χ.) μέχρι τη μάχη των Λεύκτρων (371), κατά την οποία η πόλη της Σπάρτης ήταν η κυρίαρχη πολιτική και στρατιωτική δύναμη στον κόσμο των ελληνικών πόλεων, τις οποίες ηγεμόνευε. Με το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου, μετά τη ναυμαχία στους Αιγός Ποταμούς, ο Λύσανδρος έθεσε υπό τον έλεγχό του το χώρο της , κάτι που οδήγησε στην υπογραφή ειρήνης τον επόμενο χρόνο. Η ηγέτιδα δύναμη του ελληνικού κόσμου ήταν πλέον η Σπάρτη. Τα έτη 400-395 ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Αγησίλαος Β΄ διεξήγαγε επιχειρήσεις στην Ιωνία για την υπεράσπιση των ελληνικών πόλεων από τους σατράπες των Σάρδεων, Τισσαφέρνη, και του , , διότι ο τελευταίος απαιτούσε οι ελληνικές πόλεις της περιοχής να του καταβάλλουν φόρο, κάτι που θα σήμαινε την υπαγωγή τους στην περσική διοίκηση.Εν τω μεταξύ, στην ηπειρωτική Ελλάδα ξέσπασε ο Κορινθιακός πόλεμος. Το 395 π.Χ. δημιουργήθηκε ένας αντισπαρτιατικός συνασπισμός με την οικονομική υποστήριξη της Περσίας, αποτελούμενος από το Άργος, την Κόρινθο, την Αθήνα και τη Θήβα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ανάκληση του στρατού του Αγησιλάου από την Ιωνία. Το 394 π.Χ. δόθηκε μία ναυμαχία στην Κνίδο που οδήγησε στην ήττα του σπαρτιατικού από τον αθηναϊκό στόλο, με συνέπεια η Σπάρτη να μην ελέγχει πλέον το Αιγαίο. Ήταν το πρώτο γεγονός που έδωσε στην Αθήνα τη δυνατότητα να επανέλθει στο Αιγαίο και να ασκήσει πολιτική επιρροή στην περιοχή, αφού αποδεσμεύθηκε από τη συνθήκη του 404 π.Χ. και άρχισε να ανακτά την πολιτική της ισχύ. Το τέλος του πολέμου ήλθε με την Ανταλκίδειο ειρήνη ή (φθινόπωρο του 387 π.Χ.), που επικυρώθηκε την άνοιξη του 386 π.Χ., που συμφωνήθηκε μεταξύ του Αρταξέρξη Β’ και του Σπαρτιάτη ναυάρχου Ανταλκίδα και ανακοινώθηκε στους εκπροσώπους των ελληνικών πόλεων από τον Τισσαφέρνη. Σύμφωνα με τους όρους της ειρήνης: οι ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας μαζί με τις Κλαζομενές και η Κύπρος ανήκαν πλέον στον Αρταξέρξη οι υπόλοιπες πόλεις ήταν αυτόνομες, εκτός από τη Λήμνο, τη Σκύρο και την Ίμβρο, που αναγνωρίστηκαν ως αθηναϊκές . Η Σπάρτη ανέλαβε την επίβλεψη της τήρησης των όρων. Η αυτονομία κάθε πόλης δεν επέτρεπε πλέον τη δημιουργία ευρύτερων συνασπισμών. Έτσι, μετά την άνοιξη του 386 π.Χ. η Σπάρτη διέλυσε το κοινό των Βοιωτών και εγκατέστησε ένα ολιγαρχικό καθεστώς και μία σπαρτιατική φρουρά στην Καδμεία, την ακρόπολη της Θήβας. Το 382 π.Χ. η Σπάρτη κινήθηκε εναντίον του κοινού των Χαλκιδέων που είχε ως κέντρο την Όλυνθο. Ο (382-379) έληξε με τη διάλυση του κοινού των Χαλκιδέων. Τα πράγματα, όμως, άρχισαν να μεταβάλλονται. Το Δεκέμβριο του 379 π.Χ. δημοκρατικοί Θηβαίοι εκδίωξαν τη σπαρτιατική φρουρά από την Καδμεία. η Θήβα, λοιπόν, ήταν η πρώτη πόλη στην οποία σημειώθηκε προσπάθεια με σκοπό να ελευθερωθεί και η υπόλοιπη Βοιωτία. Ακολούθησε πόλεμος ανάμεσα σε Βοιωτούς και Σπαρτιάτες, καθώς η Σπάρτη δεν αναγνώριζε τους Θηβαίους ως εκπρόσωπο του κοινού των Βοιωτών, πόλεμος ο οποίος έληξε με τη συντριπτική ήττα της Σπάρτης στη μάχη των Λεύκτρων το 371 π.Χ., που σήμανε και τη ληξη της σπαρτιατικής ηγεμονίας.
rdf:langString
El período de hegemonía espartana es un momento en la historia clásica que se extiende a partir del final de la Guerra del Peloponeso en 404 a. C. hasta la Batalla de Leuctra del año 371 a. C. Esparta, con sus tierras de labranza provechosas en el valle del río Eurotas y sus tradiciones militaristas, comenzó a dominar el Peloponeso durante el período arcaico (700- 480 a. C.). En el tardío arcaico y temprano clásico (480 - 323 a. C.), los espartanos se hicieron prominentes en toda Grecia por sus intervenciones militares en otras ciudades griegas, por deponer a tiranos y restaurar la oligarquía y por su mando de la lucha panhelénica contra el expansionismo persa en la Segunda Guerra Médica de 480- 479 a. C. Después de la guerra, el poder de Atenas creció, alcanzando a los espartanos. En 431 a. C., estas dos ciudades entraron en conflicto. La guerra del Peloponeso (431-404 a. C.) terminó con la derrota total de los atenienses, por las rebeliones de las ciudades que estaban sometidas a la Confederación de Delos, y sobre todo, la financiación de la flota espartana por parte de Persia. En 404 a. C., Grecia y Asia Menor quedaron en poder de Esparta: el comandante espartano, Lisandro estableció guarniciones espartanas en las ciudades griegas del Egeo que habían ganado a los atenienses, gobernadas por (regímenes oligárquicos formados por diez hombres) para administrar los asuntos internos, subordinados a un harmosta lacedemonio (gobernadores espartanos militares). Los espartanos, sin embargo, carecieron de la fuerza interna para mantener su nuevo Imperio. Su sistema eugenésico de reducía la población ciudadana peligrosamente, los siervos mesenios eran rebeldes, y la cohesión interna que había permitido a la democracia de Atenas mantener su hegemonía externa, le faltaba a la Esparta jerárquica. En el año 403 a. C., Atenas depuso el gobierno proespartano de los Treinta Tiranos y restableció la democracia. Siniestramente para su Imperio, los espartanos no se sintieron bastante confidentes para imponer de nuevo su control en Atenas. Los argivos, corintios y tebanos, sintiéndose débiles, se aliaron con Atenas y con la ayuda persa, se rebelaron contra la hegemonía espartana en la Guerra de Corinto (395 a. C.-386. a. C.). Los espartanos indujeron a los persas a cambiar de bando ofreciéndoles el Asia Menor griega, a cambio de cortar el apoyo financiero que sostenía la alianza de Argos, Corinto, Tebas y Atenas en la guerra. La Paz de Antálcidas (386 a. C.) puso fin a la guerra, por lo tanto, los espartanos conservaban la Grecia europea, mientras Persia conservaba la Grecia asiática. Los espartanos tuvieron el control de Grecia hasta el 371 a. C., cuando el poder creciente de Tebas, bajo los beotarcas Pelópidas y Epaminondas, finalmente lo destruyó en la batalla de Leuctra.
rdf:langString
Kota (polis) Sparta adalah negara dengan pasukan darat terkuat di Yunani Kuno. Pada zaman Yunani Klasik, Sparta mendominasi seluruh wilayah Peloponnesos. Selain itu, kekalahan Athena dan Liga Delia dalam Perang Peloponnesos pada tahun 431-404 SM menjadikan Sparta sebagai negara yang mendominasi wilayah Yunani selatan dari 404 hingga 371 SM.
rdf:langString
The polis of Sparta was the greatest military land power of classical Greek antiquity. During the Classical period, Sparta governed, dominated or influenced the entire Peloponnese. Additionally, the defeat of the Athenians and the Delian League in the Peloponnesian War in 431–404 BC resulted in a short-lived Spartan dominance of the southern Greek world from 404 to 371 BC. Due to their mistrust of others, Spartans discouraged the creation of records about their internal affairs. The only histories of Sparta are from the writings of Xenophon, Thucydides, Herodotus and Plutarch, none of whom were Spartans. Plutarch was writing several centuries after the period of Spartan hegemony had ceased. This creates difficulties in understanding the Spartan political system, which was distinctly different from any other Greek polis.
rdf:langString
스파르타 패권 또는 스파르타 헤게모니(Spartan hegemony)는 스파르타가 그리스 세계 전부를 장악한 시기를 일컫는다. 스파르타는 전통적으로 고대 그리스에서 가장 강력한 육군을 보유한 도시국가였다. 고전기 그리스 기간에, 스파르타는 펠로폰네소스 반도 전역을 지배하거나, 통치하거나, 또는 영향을 미쳤다. 게다가 기원전 431년부터 404년까지 지속된 펠로폰네소스 전쟁에서 아테나이와 델로스 동맹의 패배는 기원전 404년부터 기원전 371년까지 짧은 기간 동안이나마 그리스 세계를 스파르타가 지배하는 결과를 가져왔다. 다른 도시 국가들의 불신으로 인해, 스파르타는 내정에 대한 기록을 만들지 못했다. 스파르타에 대한 유일한 역사적 기록은 크세노폰, 투키디데스, 헤로도투스와 플루타르코스의 자서에서 온 것이며, 이들 중 어느 누구도 스파르타 인은 아니었다. 플루타르코스의 저서는 스파르타의 패권이 끝난 지 수세기 이후에 집필되었다. 이로 인해 스파르타의 정치 체제를 이해하는데 어려움이 있었으며, 스파르타의 정치 제도는 그리스의 다른 어떤 도시 국가와도 분명하게 다른 것이었다.
rdf:langString
Спартанская гегемония — период в истории Классической Греции, когда сильнейшим полисом была Спарта. Спартанская гегемония продолжалась с 404 года до н. э., когда Спарта одержала победу над Афинами в Пелопоннесской войне, по 371 год н. э., года битвы при Левктрах, в которой спартанская армия потерпела сокрушительное поражение от фиванцев, после чего на непродолжительное время гегемония в Греции перешла к Фивам.
xsd:nonNegativeInteger
11796
