Sources of international law

http://dbpedia.org/resource/Sources_of_international_law

International law, also known as "law of nations", refers to the body of rules which regulate the conduct of sovereign states in their relations with one another. Sources of international law include treaties, international customs, general widely recognized principles of law, the decisions of national and lower courts, and scholarly writings. They are the materials and processes out of which the rules and principles regulating the international community are developed. They have been influenced by a range of political and legal theories. rdf:langString
Źródła prawa międzynarodowego – pojęcie stosowane w nauce prawa międzynarodowego obejmujące źródła materialne, formalne i poznawcze. Przez część badaczy istota tego pojęcia podważana jest m.in. ze względu na jego metaforyczny charakter, jednak pozostaje ono powszechnie stosowane w praktyce. Terminem tym posługuje się m.in. Karta Narodów Zjednoczonych. rdf:langString
国际法的渊源是指国际法的形式。 rdf:langString
Sumber hukum internasional merupakan berbagai materi, kebiasaan, atau asas yang mengandung atau menjelaskan aturan-aturan hukum internasional. Dalam hukum internasional, tidak terdapat badan legislatif yang dapat mengeluarkan undang-undang yang mengikat semua negara, sehingga hukum internasional dibuat berdasarkan tindakan dan kebiasaan negara-negara sebagai pemegang kedaulatan. Pasal 38.1 Piagam Mahkamah Internasional menyebutkan empat sumber hukum internasional, yaitu: rdf:langString
Источниками международного публичного права называются те внешние формы, в которых выражается это право. Общепризнанно, что источники современного международного права перечислены в пункте 1 статьи 38 Статута Международного суда ООН, который гласит, что во-первых: Суд, который обязан решать переданные ему споры на основании международного права, применяет: а) международные конвенции, как общие, так и специальные, устанавливающие правила, определенно признанные спорящими государствами; b) международный обычай как доказательство всеобщей практики, признанной в качестве правовой нормы; rdf:langString
rdf:langString Sumber hukum internasional
rdf:langString Źródła prawa międzynarodowego
rdf:langString Sources of international law
rdf:langString Источники международного права
rdf:langString 国际法的渊源
xsd:integer 1878007
xsd:integer 1112577203
rdf:langString December 2019
rdf:langString general standards
rdf:langString International law, also known as "law of nations", refers to the body of rules which regulate the conduct of sovereign states in their relations with one another. Sources of international law include treaties, international customs, general widely recognized principles of law, the decisions of national and lower courts, and scholarly writings. They are the materials and processes out of which the rules and principles regulating the international community are developed. They have been influenced by a range of political and legal theories.
rdf:langString Sumber hukum internasional merupakan berbagai materi, kebiasaan, atau asas yang mengandung atau menjelaskan aturan-aturan hukum internasional. Dalam hukum internasional, tidak terdapat badan legislatif yang dapat mengeluarkan undang-undang yang mengikat semua negara, sehingga hukum internasional dibuat berdasarkan tindakan dan kebiasaan negara-negara sebagai pemegang kedaulatan. Pasal 38.1 Piagam Mahkamah Internasional menyebutkan empat sumber hukum internasional, yaitu: 1. * Perjanjian internasional 2. * Kebiasaan internasional 3. * Asas hukum yang "diakui oleh negara-negara beradab" 4. * Putusan-putusan pengadilan dan (5) ajaran-ajaran para ahli sebagai sumber tambahan untuk menentukan aturan hukum
rdf:langString Источниками международного публичного права называются те внешние формы, в которых выражается это право. Общепризнанно, что источники современного международного права перечислены в пункте 1 статьи 38 Статута Международного суда ООН, который гласит, что во-первых: Суд, который обязан решать переданные ему споры на основании международного права, применяет: а) международные конвенции, как общие, так и специальные, устанавливающие правила, определенно признанные спорящими государствами; b) международный обычай как доказательство всеобщей практики, признанной в качестве правовой нормы; с) общие принципы права, признанные цивилизованными нациями; d) с оговоркой, указанной в статье 59, судебные решения и доктрины наиболее квалифицированных специалистов по публичному праву различных наций в качестве вспомогательного средства для определения правовых норм. Таким образом, источниками международного права являются: Основные (первичные) * международный договор, * международно-правовой обычай (см. статью обычное международное право), * (пример: ), * общие принципы права. Не существует четкой иерархии между основными источниками. С одной стороны, международные договоры удобнее толковать и применять. С другой — нормы договоров действуют только в отношении государств—участников, в то время как международно-правовой обычай обязателен для всех субъектов международного права. В отношении международно-правового обычая имеет значение Дело Лотуса. Международное право имеет свою специфику, коя отличает его от внутригосударственного. Субъекты международного права устанавливают между собой соглашения; нет никакого внешнего «арбитра», все страны равны между собой. Каждое государство наделено субъективными правами и обязанностями; обычно в спорах рассматриваются больше субъективные обязанности государств. Вспомогательные (вторичные) * судебные решения, * правовая доктрина.
rdf:langString Źródła prawa międzynarodowego – pojęcie stosowane w nauce prawa międzynarodowego obejmujące źródła materialne, formalne i poznawcze. Przez część badaczy istota tego pojęcia podważana jest m.in. ze względu na jego metaforyczny charakter, jednak pozostaje ono powszechnie stosowane w praktyce. Terminem tym posługuje się m.in. Karta Narodów Zjednoczonych.
rdf:langString 国际法的渊源是指国际法的形式。
xsd:nonNegativeInteger 28640

data from the linked data cloud