Somnium Scipionis

http://dbpedia.org/resource/Somnium_Scipionis an entity of type: Thing

Le Songe de Scipion (en latin, Somnium Scipionis) est un texte de Cicéron, au sixième et dernier livre du De Republica. Scipion Émilien, l'un des personnages qui dialoguent dans le De Republica, raconte un (en) qu'il a fait une vingtaine d'années auparavant. Le texte fait en quelque sorte pendant au mythe d'Er dans La République de Platon, une des références de Cicéron. Il est marqué par les thèmes pythagoriciens et platoniciens. Le mysticisme qui l'imprègne lui valut son succès auprès des auteurs chrétiens, dont Macrobe qui en assura par son commentaire la transmission au cours des siècles. rdf:langString
The Dream of Scipio (Latin: Somnium Scipionis), written by Cicero, is the sixth book of De re publica, and describes a (postulated fictional or real) dream vision of the Roman general Scipio Aemilianus, set two years before he oversaw the destruction of Carthage in 146 BC. rdf:langString
Somnium Scipionis (in lingua italiana Il sogno di Scipione) è un celebre brano del trattato De re publica di Marco Tullio Cicerone (composto nel 54 a.C.), corrispondente all'ultima parte del sesto libro. rdf:langString
«Сон Сципиона» (лат. Somnium Scipionis) — шестая и последняя книга труда «О государстве» Цицерона. Представляет собой вымышленное сновидение римского военачальника Сципиона Эмилиана, произошедшее за два года до уничтожения Карфагена в 146 году до н. э. под его командованием. rdf:langString
«Сон Сципіона» (лат. Somnium Scipionis) — шоста і остання книга праці «» Цицерона. Твір розповідає про вигадане сновидіння римського воєначальника Сципіона Еміліана, що відбулося за два роки до знищення Карфагена в 146 році до н. е. під його командуванням. rdf:langString
Das Somnium Scipionis (lateinisch ‚Scipios Traum‘) ist eine in einem Kommentar des Macrobius weitgehend separat überlieferte Erzählung aus dem sechsten Buch von Ciceros Werk De re publica (verfasst von 54 bis 52 v. Chr.), dessen Abschluss sie bildet. Ihr Inhalt ist eine auf das Jahr 129 v. Chr. anzusetzende fiktive Erzählung des Scipio Aemilianus. Dieser berichtet acht Zuhörern über einen Traum, den er zwanzig Jahre zuvor während eines Besuchs bei König Masinissa von Numidien gehabt habe. Darin treten sein Adoptivgroßvater Scipio Africanus und sein leiblicher Vater Paullus auf, entrücken ihn von der Erde und führen ihm ein kosmologisches Szenario vor Augen, das nur Männer, die politische Verantwortung übernommen haben, nach ihrem Tod als Lohn für ihre Taten schauen und erfahren dürfen. Cic rdf:langString
De Somnium Scipionis (Latijn: De droom van Scipio) is het afsluitende tekstdeel van Cicero's Republiek (VI, paragraaf 9 tot 29), waarin Publius Scipio Aemilianus, de triomfator in de oorlog tegen Carthago (146 v.Chr.), vertelt over zijn droom waarin hij door de hemelsferen reist om zijn overleden vader en grootvader, Scipio Africanus, te spreken. Dat doet hij in de hoogste sfeer, de gelukzalige verblijfplaats van deugdzame zielen die het beste voor hadden met hun vaderland. Vanuit die regionen bekijkt Scipio de kosmos met de aarde en beschrijft hij de harmonie van het geheel. De Republiek is geïnspireerd door Plato's Staat, en ook dat werk eindigt met een droomvisioen, de Mythe van Er. rdf:langString
Sen Scypiona (łac. Somnium Scipionis) – opowiadanie autorstwa Marka Tulliusza Cycerona o eschatologicznej wizji sennej Scypiona Afrykańskiego Młodszego. Cyceron napisał je jako zakończenie wielkiego dzieła „O Rzeczypospolitej” (De re publica), z którego przetrwały tylko fragmenty. Sen Scypiona w rękopisach średniowiecznych zachował się jako osobny utwór. Wywarł on wielki wpływ na europejską literaturę, kulturę, sztukę i naukę. rdf:langString
O Sonho de Cipião (em latim, Somnium Scipionis Ciceronis ex sexto libro de republica) é um fragmento da obra (A República) do romano Marco Túlio Cícero, composta em torno de 50 a.C., que tem um objetivo didático, moralizante e escatológico. rdf:langString
rdf:langString Somnium Scipionis
rdf:langString Songe de Scipion
rdf:langString Somnium Scipionis
rdf:langString Somnium Scipionis
rdf:langString Somnium Scipionis
rdf:langString Sen Scypiona
rdf:langString Сон Сципиона
rdf:langString O Sonho de Cipião
rdf:langString Сон Сципіона
xsd:integer 355204
xsd:integer 1069855398
rdf:langString Das Somnium Scipionis (lateinisch ‚Scipios Traum‘) ist eine in einem Kommentar des Macrobius weitgehend separat überlieferte Erzählung aus dem sechsten Buch von Ciceros Werk De re publica (verfasst von 54 bis 52 v. Chr.), dessen Abschluss sie bildet. Ihr Inhalt ist eine auf das Jahr 129 v. Chr. anzusetzende fiktive Erzählung des Scipio Aemilianus. Dieser berichtet acht Zuhörern über einen Traum, den er zwanzig Jahre zuvor während eines Besuchs bei König Masinissa von Numidien gehabt habe. Darin treten sein Adoptivgroßvater Scipio Africanus und sein leiblicher Vater Paullus auf, entrücken ihn von der Erde und führen ihm ein kosmologisches Szenario vor Augen, das nur Männer, die politische Verantwortung übernommen haben, nach ihrem Tod als Lohn für ihre Taten schauen und erfahren dürfen. Cicero rezipiert dabei Platon, der im 10. Buch der Politeia Sokrates den „Mythos von Er“ erzählen lässt.
rdf:langString Le Songe de Scipion (en latin, Somnium Scipionis) est un texte de Cicéron, au sixième et dernier livre du De Republica. Scipion Émilien, l'un des personnages qui dialoguent dans le De Republica, raconte un (en) qu'il a fait une vingtaine d'années auparavant. Le texte fait en quelque sorte pendant au mythe d'Er dans La République de Platon, une des références de Cicéron. Il est marqué par les thèmes pythagoriciens et platoniciens. Le mysticisme qui l'imprègne lui valut son succès auprès des auteurs chrétiens, dont Macrobe qui en assura par son commentaire la transmission au cours des siècles.
rdf:langString The Dream of Scipio (Latin: Somnium Scipionis), written by Cicero, is the sixth book of De re publica, and describes a (postulated fictional or real) dream vision of the Roman general Scipio Aemilianus, set two years before he oversaw the destruction of Carthage in 146 BC.
rdf:langString Somnium Scipionis (in lingua italiana Il sogno di Scipione) è un celebre brano del trattato De re publica di Marco Tullio Cicerone (composto nel 54 a.C.), corrispondente all'ultima parte del sesto libro.
rdf:langString De Somnium Scipionis (Latijn: De droom van Scipio) is het afsluitende tekstdeel van Cicero's Republiek (VI, paragraaf 9 tot 29), waarin Publius Scipio Aemilianus, de triomfator in de oorlog tegen Carthago (146 v.Chr.), vertelt over zijn droom waarin hij door de hemelsferen reist om zijn overleden vader en grootvader, Scipio Africanus, te spreken. Dat doet hij in de hoogste sfeer, de gelukzalige verblijfplaats van deugdzame zielen die het beste voor hadden met hun vaderland. Vanuit die regionen bekijkt Scipio de kosmos met de aarde en beschrijft hij de harmonie van het geheel. De Republiek is geïnspireerd door Plato's Staat, en ook dat werk eindigt met een droomvisioen, de Mythe van Er. De Droom lijkt enigszins los te staan van de rest van de Republiek door de toon en invalshoek. De Republiek gaat over politieke filosofie, het aardse leven, en het vormen van een politieke utopie, maar de Droom is vooral kosmologisch en gericht op het eeuwige: de sterren, planeten en de zielen in het hiernamaals. Toch is de Droom wel degelijk een essentieel sluitstuk van zijn politieke filosofie: daarin bepleit Cicero namelijk dat het in een ideale staat belangrijk is dat alle geledingen samenwerken; daarbij vergelijkt hij het politieke samenspel in de politiek met harmonie in de muziek. En dat laatste is een afspiegeling van de goddelijke harmonie die we in het beschreven universum terugvinden bij de beschrijving van de harmonie der sferen. Als we dus samenwerken in de politiek, imiteren we in feite de harmonie in de kosmos. Scipio leert verder dat Carthago onderworpen zal worden en dat hem politieke beproevingen in Rome staan te wachten, waarbij hij zich moet inzetten voor het gemenebest. De goden belonen de individuen voor hun sociale en politieke engagement en vaderlandsliefde door in de hoogste sfeer te mogen voortleven. Binnen de eeuwige sferen van de hemellichamen worden echter de nietigheid van de aarde en het nog kleinere Romeinse rijk benadrukt, en roem is slechts tijdelijk. De nadruk op eeuwige, kosmische harmonie en de harmonie van de planeetsferen rondom de aarde is pythagoreïsch, hoewel Cicero niet de pythagoreïsche doctrine van reïncarnatie behandelt. In de middeleeuwen kende men de Droom van Scipio los van de Republiek dankzij een uitvoerig commentaar op dat deel ervan door de neoplatonist Macrobius (5e eeuw). Mozart heeft het Somnium Scipionis naar het libretto van Pietro Metastasio op muziek gezet: Il sogno di Scipione, KV126 (1772).
rdf:langString «Сон Сципиона» (лат. Somnium Scipionis) — шестая и последняя книга труда «О государстве» Цицерона. Представляет собой вымышленное сновидение римского военачальника Сципиона Эмилиана, произошедшее за два года до уничтожения Карфагена в 146 году до н. э. под его командованием.
rdf:langString Sen Scypiona (łac. Somnium Scipionis) – opowiadanie autorstwa Marka Tulliusza Cycerona o eschatologicznej wizji sennej Scypiona Afrykańskiego Młodszego. Cyceron napisał je jako zakończenie wielkiego dzieła „O Rzeczypospolitej” (De re publica), z którego przetrwały tylko fragmenty. Sen Scypiona w rękopisach średniowiecznych zachował się jako osobny utwór. Wywarł on wielki wpływ na europejską literaturę, kulturę, sztukę i naukę. Cyceron rozpoczął pisać O Rzeczypospolitej w roku 54 p.n.e. Ukończył to dzieło na pewno przed końcem roku 52, gdyż na wiosnę następnego roku było ono już znane w Rzymie. Sen Scypiona powstał więc najprawdopodobniej na jesieni roku 52. Swoje dzieło wzorował Cyceron na Politei Platona. Platon zakończył rozważania o państwie krótkim opisem życia po śmierci, włożonym w usta niejakiego Era, syna Armeniosa, który powrócił ze świata zmarłych. Cyceron, idąc w ślady Platona, zamknął swoje dzieło podobną w formie, aczkolwiek różną co do treści, wizją. To artystyczne opowiadanie, ze swoim świadomie poetyckim kolorytem i śmiałym pomysłem spojrzenia na Ziemię z perspektywy niebieskich przestworzy, jest jednym ze szczytowych osiągnięć cycerońskiej sztuki pisarskiej.
rdf:langString O Sonho de Cipião (em latim, Somnium Scipionis Ciceronis ex sexto libro de republica) é um fragmento da obra (A República) do romano Marco Túlio Cícero, composta em torno de 50 a.C., que tem um objetivo didático, moralizante e escatológico. O Sonho narra um sonho que Cipião Emiliano teria tido por ocasião de uma visita a Massinissa, rei da Numídia, um aliado de sua família. Ao chegar Emiliano foi recebido festivamente pelo rei, e após um banquete passaram longas horas recordando os feitos e virtudes de Cipião Africano, avô adotivo do outro. Após a palestra, retirando-se cansado para seus aposentos, Emiliano cai logo no sono, quando tem o dito sonho. Nele aparece-lhe o Africano, profetizando para o neto uma vida cheia de dificuldades na família e na carreira política. Emiliano se atemoriza com a perspectiva de tantos sofrimentos futuros, mas o Africano incita-o à coragem e à perseverança, fazendo-o saber que o prêmio da virtude é a beatitude eterna. Logo após aparece seu pai natural, Lúcio Emílio Paulo Macedônico, que de um lugar alto e iluminado o faz contemplar a perfeita ordem do cosmos e a música das esferas, descreve a geografia da Terra e os diferentes costumes dos povos, e colocando a Terra contra esse cenário grandioso e infinito demonstra-lhe a insignificância das glórias humanas, que são pequenas, fugazes e vãs, ensinando-o a preferir os valores mais altos e eternos e desprezar a fama e louvor humano, mas sem fazê-lo abandonar o desempenho dos seus deveres práticos. De re publica chegou aos dias de hoje incompleta, mas o fragmento do Sonho, que lhe servia de conclusão, foi transmitido em separado por vários meios desde a Antiguidade e se conservou íntegro. Sua principal via de transmissão foi um comentário de Macróbio, que situou o texto no panorama filosófico da época e foi também o principal responsável por revesti-lo de uma grande autoridade moral e metafísica. A interpretação de Macróbio foi uma referência para vários outros influentes escritores antigos, medievais e modernos, como Boécio, Cassiodoro, Isidoro de Sevilha, Dante Alighieri e Pietro Metastasio (seu livreto do mesmo nome da ópera foi colocado em música entre outros por Wolfgang Amadeus Mozart). Juan Luis Vives publicou outro comentário em 1520 que abalou a posição hegemônica da visão macrobiana, numa época em que as edições de Cícero se multiplicavam e eram largamente divulgadas pela imprensa nascente. Além de ser uma defesa da moralidade pessoal, da virtude cívica e dos valores do estoicismo, o texto tem como objetivo principal afirmar a imortalidade da alma. Ao mesmo tempo, prega a existência de um único Deus e de um paraíso como recompensa das boas obras, e incorpora elementos do idealismo platônico e do misticismo órfico-pitagórico. Unindo retórica e filosofia, escrito quando Cícero já era um homem experiente em negócios de Estado, e inspirado no modelo do Mito de Er que aparece em A República de Platão, o texto fez uma adaptação de tradições greco-helenísticas para a mentalidade romana que foi muito influente em sua época. Suas características lhe permitiram ainda uma notável harmonização com a doutrina cristã, garantindo-lhe uma ampla aceitação posterior como um código de ética e um modelo de vida, especialmente para quem se envolvesse nos assuntos públicos e palacianos. Segundo Maria Teresa Schiappa de Azevedo, o texto é uma das melhores ilustrações da tradição romana de dedicação ao serviço público, ao bem coletivo e aos ideais de paz e justiça, sintetizado "uma noção de herói cuja prevalência política o estoicismo foi desenvolvendo, noção que recupera o valor religioso atribuído aos heróis da mitologia grega e à heroização em geral de seres humanos excepcionais". Nas palavras de Acílio da Silva Estanqueiro Rocha, "se a prática da virtude política é enaltecida, apresentada como atividade digna do sábio, é porque o bom exercício do governo é um requisito para que as virtualidades da sabedoria estejam em consonância com o Cosmos: somos então transportados, em estilo elegante e espiritualista, a uma paisagem cósmica espiritual, onde nos sentimos em contato com o infinito do espaço e a eternidade do tempo, com que Cícero encerra a sua obra [A República] numa tensão entre vida contemplativa e vida ativa". Para Juvino Alves Maia Júnior, "O caráter romano mostra-se ampliado na narrativa do sonho, quem deve enfrentar o destino é o próprio Cipião [...]. Cipião é sem dúvida um herói romano, porém isso não basta para dar autenticidade à narrativa de um sonho; faz-se necessário que os ancestrais deste herói o ensinem a direcionar sua vida para o que há de mais sublime: Cipião Africano e Paulo Emílio. O primeiro, [...] herói com todas as glórias, o segundo, seu pai, vencedor da batalha de Pidna; ambos representam a formação moral e familiar que as letras gregas não poderiam suprir no futuro guardião da cidade. A raiz desse sonho também está no mito: na Eneida (VI, 755-892), Anquises mostra a Eneias o futuro de sua geração com toda a glória do futuro. Com isso, a narrativa de Cícero modela-se na de Platão, mas toma seu próprio rumo; talvez possa-se pensar que ao modelo de Platão Cícero juntou o método de Aristóteles, conseguindo um resultado menos filosófico do que demonstram as idéias de Platão e mais adequado às necessidades de sua época e circunstância política". O Sonho também foi uma peça importante para divulgar no ocidente o conceito da música das esferas, que foi integrado à cosmologia cristã e a diversas correntes musicais, filosóficas e místicas. Disse Jamie James que "se Platão estabeleceu a visão pitagórica do cosmos musical na corrente principal do pensamento superior, com O Sonho de Cipião ela se tornou um lugar-comum. Depois de Cícero encontra-se o conceito em toda parte".
rdf:langString «Сон Сципіона» (лат. Somnium Scipionis) — шоста і остання книга праці «» Цицерона. Твір розповідає про вигадане сновидіння римського воєначальника Сципіона Еміліана, що відбулося за два роки до знищення Карфагена в 146 році до н. е. під його командуванням.
xsd:nonNegativeInteger 10467

data from the linked data cloud