Soliloquy
http://dbpedia.org/resource/Soliloquy an entity of type: Device
El soliloqui és un fragment d'un text teatral en què un personatge parla sol, adreçant-se a si mateix, tot expressant pensaments o sentiments, de manera que l'espectador pot conèixer les seves reflexions i anhels personals. El mot soliliqui prové del llatí soliloquium, que deriva de solus (sol) i loqui (parlar).
rdf:langString
المناجاة الفردية في المسرح هي خطبة طويلة تلقيها إحدى شخصيات المسرحية بصوت يسمعه المشاهدون تعبيرا عن أعمق مشاعر الشخصية وأفكارها الدفينة، أو وقف المشاهد على حقائق تتصل بما يحدث على المسرح. و قد ظهرت في الدراما الاغريقية، غير أنها لم تلق من الاهتمام ما لقيته في عصر شكسبير كالمناجاة الفردية، ثم عدل عنها في القرن التاسع عشر إلى تمثيل الواقع ثم عاد الاهتمام بها في القرن العشرين و في مسرحيات أحمد شوقي كثير من المناجاة. و قد انتقل هذا العنصر من الفنون المسرحية إلى الفنون القصصية في عصرنا الحديث وبخاصة روايات تيار الوعي.
rdf:langString
Literaturan, solilokioa pertsonaiak bere buruarekin hitz egiten duen hizketa da, bere irudipen eta sentimenduak azalduz. Bereizi egin behar dira monologoa eta solilokioa; hain zuzen ere, monologoan pertsonaiak publikoari zuzentzen zaio baina solilokioan pertsonaiak beretzat hitz egiten du, publikoak zer esaten duen entzuten duen arren.
rdf:langString
La soliloquie est un terme souvent utilisé dans la comédie dramatique lorsqu'un personnage relate seul ses pensées/sentiments à haute voix devant le public. La soliloquie se distingue du monologue et de l'aparté.
rdf:langString
A soliloquy (/səˈlɪl.ə.kwi, soʊˈlɪl.oʊ-/, from Latin solo "to oneself" + loquor "I talk", plural soliloquies) is a monologue addressed to oneself, thoughts spoken out loud without addressing another. Soliloquies are used as a device in drama to let a character make their thoughts known to the audience, address it directly or take it into their confidence. But sometimes that confidence may be partial--when characters share only part of their thoughts to the audience. English Renaissance drama used soliloquies to great effect, such as in the soliloquy "To be, or not to be", the centerpiece of Shakespeare's Hamlet.
rdf:langString
独り言（ひとりごと）とは、会話の相手が存在しないにもかかわらず、発声を伴う言語を口にする行為、およびつぶやかれる「ことば」である
rdf:langString
Il soliloquio (dal latino solus "solo" e loquor "parlare") è spesso usato in una situazione drammatica, quando il personaggio si riferisce ai pensieri e ai sentimenti di sé stesso oppure parla di fronte ad un pubblico senza affrontare uno degli altri personaggi e viene fatto spesso quando si è soli o si pensa di essere soli. È distinto dal monologo. I soliloqui sono usati di frequente nei drammi poetici. I drammi in prosa tendono ad usare uno stile più realistico e raramente si hanno dei soliloqui. Le commedie di William Shakespeare sono spesso caratterizzate da soliloqui.
rdf:langString
Solilokwium albo soliloquium (etym. łac. solus loqui, mówić samemu) – sceniczna rozmowa z samym sobą, monolog niewypowiedzianych rozmyślań i refleksji, których celem jest określenie własnej postawy. Stosowany najczęściej w dramacie. Za wzór tej formy uznawane są Soliloquia św. Augustyna.
rdf:langString
Solilokvium (z latinského solo, tedy "k sobě", a loquor, tedy "mluvím") je druh monologu (původně divadelního), kdy postava mluví sama k sobě. Klasický monolog proti tomu míří k publiku či jiné postavě, byť třeba nepřítomné. Solilokvium bylo typickým nástrojem klasického dramatu, hojně ho užívá třeba Hamlet ve stejnojmenném dramatu Williama Shakespeara, nebo též jeho Jago v Othellovi. Po prosazení se realismu v 19. století přestal být tento nástroj dramatiky používán. Objevuje se ale třeba v televizních a filmových produkcích, kde nepůsobí tak zastarale. Na hovoru k sobě byla založena například filmová komedie Nejlepší ženská mého života s Jiřím Sovákem v hlavní roli, bývá užíván v sitcomech jako komický efekt, například v seriálu Přátelé, v devatenácté epizodě sedmé řady (The One with Ros
rdf:langString
Senandika atau solilokui adalah wacana seorang tokoh dalam karya susastra dengan dirinya sendiri di dalam drama yang dipakai untuk mengungkapkan perasaan, firasat, yang paling dalam dari tokoh tersebut, atau untuk menyajikan informasi yang diperlukan pembaca atau pendengar. Senandika sering digunakan dalam drama, tetapi tidak lagi populer ketika drama bergeser ke aliran realisme di akhir abad ke-18. Tetapi saat ini, dengan pembatasan anggaran di teater, mereka menjadi populer lagi. Contoh-contoh bentuk senandika sekarang ditemukan dalam sitkom Lizzie McGuire dan drama politik House of Cards.
rdf:langString
Солилоквий (лат. solus — один, loqui — говорю) — речь, обращенная к самому себе. Солилоквий широко используется в драматургии как средство передачи зрителю персонажем своих мыслей, внутренних переживаний. В отличие от монолога, он не адресован другим персонажам, которые, по негласному театральному соглашению, его не слышат (апарт).
rdf:langString
Солілоквій (лат. solus — один, loqui — кажу) — мова, адресована до самого себе. Солілоквій широко використовується в драматургії як засіб передачі персонажем своїх думок, внутрішніх переживань глядачеві. На відміну від монологу, він не адресований до інших персонажів, які, за негласним театральним правилом, його не чують.
rdf:langString
rdf:langString
Soliloquy
rdf:langString
مناجاة فردية
rdf:langString
Soliloqui
rdf:langString
Solilokvium
rdf:langString
Soliloquio
rdf:langString
Solilokio
rdf:langString
Senandika
rdf:langString
Soliloquio
rdf:langString
Soliloquie
rdf:langString
独り言
rdf:langString
Solilokwium
rdf:langString
Солилоквий
rdf:langString
Солілоквій
xsd:integer
372984
xsd:integer
1110735161
rdf:langString
El soliloqui és un fragment d'un text teatral en què un personatge parla sol, adreçant-se a si mateix, tot expressant pensaments o sentiments, de manera que l'espectador pot conèixer les seves reflexions i anhels personals. El mot soliliqui prové del llatí soliloquium, que deriva de solus (sol) i loqui (parlar).
rdf:langString
Solilokvium (z latinského solo, tedy "k sobě", a loquor, tedy "mluvím") je druh monologu (původně divadelního), kdy postava mluví sama k sobě. Klasický monolog proti tomu míří k publiku či jiné postavě, byť třeba nepřítomné. Solilokvium bylo typickým nástrojem klasického dramatu, hojně ho užívá třeba Hamlet ve stejnojmenném dramatu Williama Shakespeara, nebo též jeho Jago v Othellovi. Po prosazení se realismu v 19. století přestal být tento nástroj dramatiky používán. Objevuje se ale třeba v televizních a filmových produkcích, kde nepůsobí tak zastarale. Na hovoru k sobě byla založena například filmová komedie Nejlepší ženská mého života s Jiřím Sovákem v hlavní roli, bývá užíván v sitcomech jako komický efekt, například v seriálu Přátelé, v devatenácté epizodě sedmé řady (The One with Ross and Monica's Cousin, česky Sestřenice), kde Ross balí svou sestřenici v podání Denise Richardsové. Systematicky je princip užíván v seriálu Lizzie McGuire nebo Dům z karet.
rdf:langString
المناجاة الفردية في المسرح هي خطبة طويلة تلقيها إحدى شخصيات المسرحية بصوت يسمعه المشاهدون تعبيرا عن أعمق مشاعر الشخصية وأفكارها الدفينة، أو وقف المشاهد على حقائق تتصل بما يحدث على المسرح. و قد ظهرت في الدراما الاغريقية، غير أنها لم تلق من الاهتمام ما لقيته في عصر شكسبير كالمناجاة الفردية، ثم عدل عنها في القرن التاسع عشر إلى تمثيل الواقع ثم عاد الاهتمام بها في القرن العشرين و في مسرحيات أحمد شوقي كثير من المناجاة. و قد انتقل هذا العنصر من الفنون المسرحية إلى الفنون القصصية في عصرنا الحديث وبخاصة روايات تيار الوعي.
rdf:langString
Literaturan, solilokioa pertsonaiak bere buruarekin hitz egiten duen hizketa da, bere irudipen eta sentimenduak azalduz. Bereizi egin behar dira monologoa eta solilokioa; hain zuzen ere, monologoan pertsonaiak publikoari zuzentzen zaio baina solilokioan pertsonaiak beretzat hitz egiten du, publikoak zer esaten duen entzuten duen arren.
rdf:langString
La soliloquie est un terme souvent utilisé dans la comédie dramatique lorsqu'un personnage relate seul ses pensées/sentiments à haute voix devant le public. La soliloquie se distingue du monologue et de l'aparté.
rdf:langString
Senandika atau solilokui adalah wacana seorang tokoh dalam karya susastra dengan dirinya sendiri di dalam drama yang dipakai untuk mengungkapkan perasaan, firasat, yang paling dalam dari tokoh tersebut, atau untuk menyajikan informasi yang diperlukan pembaca atau pendengar. Senandika adalah jenis monolog, tetapi bukan sebuah aside: monolog adalah pidato di mana satu karakter membahas karakter lain, atau penonton; atau pidato yang diarahkan sendiri; sedangkan aside adalah komentar (biasanya pendek) oleh satu karakter kepada penonton, meskipun selama bermain itu mungkin terlihat seperti karakter yang menyapa dirinya sendiri. Senandika sering digunakan dalam drama, tetapi tidak lagi populer ketika drama bergeser ke aliran realisme di akhir abad ke-18. Tetapi saat ini, dengan pembatasan anggaran di teater, mereka menjadi populer lagi. Contoh-contoh yang baik dalam sastra dapat dilihat dalam kata-kata karakter Iago, yang memiliki peran utama dalam drama terkenal Shakespeare, Othello. Contoh-contoh bentuk senandika sekarang ditemukan dalam sitkom Lizzie McGuire dan drama politik House of Cards.
rdf:langString
A soliloquy (/səˈlɪl.ə.kwi, soʊˈlɪl.oʊ-/, from Latin solo "to oneself" + loquor "I talk", plural soliloquies) is a monologue addressed to oneself, thoughts spoken out loud without addressing another. Soliloquies are used as a device in drama to let a character make their thoughts known to the audience, address it directly or take it into their confidence. But sometimes that confidence may be partial--when characters share only part of their thoughts to the audience. English Renaissance drama used soliloquies to great effect, such as in the soliloquy "To be, or not to be", the centerpiece of Shakespeare's Hamlet.
rdf:langString
独り言（ひとりごと）とは、会話の相手が存在しないにもかかわらず、発声を伴う言語を口にする行為、およびつぶやかれる「ことば」である
rdf:langString
Il soliloquio (dal latino solus "solo" e loquor "parlare") è spesso usato in una situazione drammatica, quando il personaggio si riferisce ai pensieri e ai sentimenti di sé stesso oppure parla di fronte ad un pubblico senza affrontare uno degli altri personaggi e viene fatto spesso quando si è soli o si pensa di essere soli. È distinto dal monologo. I soliloqui sono usati di frequente nei drammi poetici. I drammi in prosa tendono ad usare uno stile più realistico e raramente si hanno dei soliloqui. Le commedie di William Shakespeare sono spesso caratterizzate da soliloqui.
rdf:langString
Solilokwium albo soliloquium (etym. łac. solus loqui, mówić samemu) – sceniczna rozmowa z samym sobą, monolog niewypowiedzianych rozmyślań i refleksji, których celem jest określenie własnej postawy. Stosowany najczęściej w dramacie. Za wzór tej formy uznawane są Soliloquia św. Augustyna.
rdf:langString
Солилоквий (лат. solus — один, loqui — говорю) — речь, обращенная к самому себе. Солилоквий широко используется в драматургии как средство передачи зрителю персонажем своих мыслей, внутренних переживаний. В отличие от монолога, он не адресован другим персонажам, которые, по негласному театральному соглашению, его не слышат (апарт). Солилоквий как проекция внутреннего диалога обычно произносится в момент важного этического выбора, в положении, осложненном психологическими и социальными конфликтами. Благодаря своей собственной высокой значимости солилоквий может стать избранным, активно цитируемым фрагментом произведения (как, например, «Быть или не быть» шекспировского принца Гамлета).
rdf:langString
Солілоквій (лат. solus — один, loqui — кажу) — мова, адресована до самого себе. Солілоквій широко використовується в драматургії як засіб передачі персонажем своїх думок, внутрішніх переживань глядачеві. На відміну від монологу, він не адресований до інших персонажів, які, за негласним театральним правилом, його не чують. Солілоквій, як проєкція внутрішнього діалогу, зазвичай промовляється в момент важливого етичного вибору, в стані, ускладненому психологічними й соціальними конфліктами. Завдяки своїй самостійній значущості, солілоквій може стати обраним, цитованим фрагментом твору (напр., «Бути чи не бути» принца Гамлета).
xsd:nonNegativeInteger
2905