Sola fide

http://dbpedia.org/resource/Sola_fide an entity of type: Thing

Der Ausdruck sola fide (lat.: „allein durch Glauben“, „allein aus Glauben“) bezeichnet ein Grundelement der reformatorischen Lehre von der Rechtfertigung und ist ein theologischer Grundsatz der Kirchen, die aus der Reformation hervorgegangen sind. Er drückt die Überzeugung aus, dass der Mensch allein durch seinen Glauben das ewige Leben erlangt. „Sola fide“ findet sich aber schon vorreformatorisch, etwa bei Thomas von Aquin. rdf:langString

Sola fide (ablatif latin signifiant par la foi seule) est une expression désignant le principe protestant que seule la foi peut sauver. Il fait partie des cinq solas. rdf:langString

信仰義認（しんこうぎにん、ラテン語: Sola fide、英語でby faith alone、信仰のみ）はプロテスタント信仰の根幹であり、聖書のみ、万人祭司とともに、宗教改革の三大原理の一つ。「聖書のみ」は形式原理であり、「信仰のみ」は内容原理である。 rdf:langString

Sola fide (łac.: „jedynie wiarą”) – doktryna chrześcijańska przyjęta w protestantyzmie, według której grzeszny człowiek może przyjąć Boże przebaczenie jedynie w wierze w Jezusa Chrystusa. Punktem wyjścia doktryny Marcina Lutra nazwanej sola fide było uznanie, że każdy człowiek jest grzeszny i w wyniku tego oddzielony od Boga. Z powodu swojej grzeszności nie jest w stanie zrobić nic, by uratować się od Bożego gniewu i potępienia. Bóg jednak udziela darmo (sola gratia) przebaczenia i usprawiedliwienia tym, którzy uwierzą w Jezusa Chrystusa (solus Christus). Słowo "tylko" (sola) użyte jest w celu podkreślenia, że uczynki człowieka nie stanowią podstawy dla jego usprawiedliwienia. rdf:langString

Sola fide (do Latim: por fé somente), também conhecida, historicamente, como doutrina da justificação pela Fé, é a doutrina que distingue denominações protestantes da Igreja Católica Romana, Igreja Ortodoxa e outras. rdf:langString

因信稱義（拉丁語：Sola fide，或称作唯獨信心、唯獨因信稱義），是路德宗教會和整個基督新教信仰的核心思想，“因信”意为凭借「信心」，“称义”意为「被上帝判為無罪」。「因信稱義」是指一個罪人得拯救，唯獨是出於上帝的恩典（禮物）、單單藉信心靠耶穌基督而不是依賴個人的行為，這有別於羅馬天主教與東正教認為人要蒙恩得救除信心外，亦必須加上足夠的善功補贖之教義。 rdf:langString

سولا فيدي (باللاتينية: Sola fide) وهي تعني «الإيمان فقط»، والمعروف أيضاً بعقيدة التبرير بالإيمان، عقيدة مثيرة للجدل تميز الطوائف البروتستانتية عن الكنيسة الكاثوليكية والأرثوذكسية الشرقية وحركات جديدة في المسيحية. rdf:langString

Sola fide (latinsky pouze vírou či pouhou vírou) je pojem, které tvoří základ protestantského učení a který označuje ideu, že člověk je před Bohem nikoli tím, co koná, ale pouhým vztahem své víry k Bohu. Pojem sola fide patří k základním principům protestantismu (tzv. particulae exklusivae: sola scriptura, sola gratia, solus Christus).Biblickým základem tohoto učení je výklad Pavlova listu Římanům: Katolická církev oproti tomu více zdůrazňuje, že víra bez praktického propojení se životem je mrtvá podle listu Jakubova: rdf:langString

Sola fide ("sola fido" en la latina) estas grava protestanta doktrino, kiu diras, ke ni estas savita sole per fido en Jesuo Kristo. , bonfarado, sakramento aŭ iu ajn merito, ne sufiĉas por iri al post morto. Tia fido devenas de la graco de Dio. La kristano ja ankoraŭ bonfaras, sed ne por la amo de Dio, sed pro la amo de Dio. La doktrino naskiĝis en la spirita lukto de Lutero por esti savita de Dio. En la Biblio li fine trovis la solvon al sia lukto: Ĉar la justeco de Dio malkaŝiĝas en ĝi de fido al fido, kiel estasskribite: La virtulo vivos per sia fideleco. (Romanoj 1:17) rdf:langString

Sola fide (en español, por la fe sola o sólo por la fe), también conocida históricamente como la doctrina de la justificación por la fe sola, es una doctrina teológica cristiana que distingue a la mayoría de las denominaciones protestantes del catolicismo, el cristianismo ortodoxo, y algunos en el Movimiento de Restauración. rdf:langString

Justificatio sola fide (or simply sola fide), meaning justification by faith alone, is a soteriological doctrine in Christian theology commonly held to distinguish the Lutheran and Reformed traditions of Protestantism, among others, from the Catholic, Eastern Orthodox, Oriental Orthodox and Assyrian churches. The doctrine asserts that it is on the basis of faith that believers are made right of their transgressions of the law of God rather than on the basis of what Paul calls "works of the law", sometimes called good works. This forgiveness is known as "justification". In classical Lutheran and Reformed theologies, works are seen to be evidence of faith, but the works themselves do not determine salvation. In contrast, Methodist doctrine affirms a belief in justification by faith that offe rdf:langString

Sola Fide adalah pemahaman iman yang sangat mengandalkan iman kepada Yesus Kristus. Ajaran imannya disebut Solafidianisme. Ajaran ini bermula dari zaman Reformasi pada abad 16 yang dipelopori oleh Martin Luther, Yohanes Kalvin dan Zwingli. Sola Fide mengajarkan bahwa keselamatan manusia hanya diperoleh dari pembenaran oleh iman semata-mata. Ajaran ini merupakan reaksi terhadap ajaran yang menekankan keselamatan manusia terletak pada manusia. rdf:langString

오직 믿음(라틴어: Sola fide)이란 오직 믿음이라는 교리는 하나님이 죄인들을 용서하시는 것은 인간의 행위로서가 아니라 오직 믿음을 통해서 그에게 받아들여지는 것이라고 확신하는 것이다. 인간은 모두 타락한 죄인으로 하나님의 저주아래 있기에 하나님의 진노와 저주로부터 영원히 구원할 수 없으며 오직 예수 그리스도의 생명, 죽음, 부활에 의해서만 즉 오직 예수에 의해서만 법정적으로 의롭다함을 인정받는 것이다. 이런 법정적 의를 칭의라고 한다. 참고로 동방정교회도 개신교처럼 믿음으로써 의롭게 된다는 칭의를 믿는다. 오직 믿음의 다른 말은 이신칭의(以信稱義, justification by faith)로 개신교에서 주로 사용하는 신학적 용어로 죄인이 오직 믿음으로만 의롭다고 칭함을 받는다는 의미이다. 하나님으로부터 죄인이면서 동시에 의인의 상태로 의의 칭함 곧 칭의를 선물로 받는다. 찰스 스텐리(Charles Stanley)는 로마서 5장 1절에서 믿음으로 의로워졌다는 해석에서 "의로워졌다"라는 헬라어 동사는 단회적인(a once and for all)이라고 해석한다. rdf:langString

Sola fide is een Latijnse uitdrukking die betekent door het geloof alleen. De 16e-eeuwse Reformatie onder leiding van onder meer Maarten Luther en Johannes Calvijn gaf hernieuwde inhoud aan deze theologische gedachte. Alleen door het geloof is een zondaar rechtvaardig voor God, zo vond de Reformatie. Het principe van sola fide stond voor de Reformatie tegenover goede werken als bijdrage aan de verlossing van mensen, zoals dat het geval zou zijn bij de Rooms-Katholieke Kerk. De Reformatie wees dit echter af. rdf:langString

Sola fide (lat. ablativ, genom tron allena), ofta återgivet som tron allena, ibland kallad reformationens materialprincip, är en av de tre grundsatserna i Martin Luthers reformatoriska lära. I anslutning till Paulus teologi, särskilt till Romarbrevet och Galaterbrevet, lärde Luther att människan inte kan bli frälst genom gärningar utan endast genom tro. Detta riktade sig mot en viss typ av senmedeltida fromhet som Luther menade lade överdriven vikt vid botövningar och befrielse från sådana genom avlat. Denna tankegång framgår tydligt i Efesierbrevet 2:8. rdf:langString

Sola fide («только верою») — христианская теологическая доктрина, один из основных столпов Реформации, гласящий, что спасение людей происходит «только верой» независимо от дел закона. Принцип сформирован в связи с критикой католической практики индульгенций, согласно которому спасение может прийти от сверхдолжных заслуг святых. В Гейдельбергском катехизисе реформатских церквей принципу Sola fide посвящён 61 артикул: «святостью Христа я оправдан перед Богом. И только верою могу их принять и сделать своими». В русской философии принцип Sola fide отстаивал Лев Шестов. rdf:langString

Sola fide (з латини - «тільки вірою») - християнська теологічна доктрина, одна з головних стовпів Реформації, яка говорить, що спасіння людей відбувається «тільки вірою» незалежно від закону. Принцип сформований у зв’язку з критикою католицької практики індульгенцій, згідно з яким спасіння може отримати від заслуг святих. rdf:langString

rdfs:label

rdf:langString سولا فيدي

rdf:langString Sola fide

rdf:langString 오직 믿음

rdf:langString 信仰義認

rdf:langString 이신칭의

rdf:langString Sola fide

rdf:langString 因信稱義

dbpedia-owl:wikiPageID

xsd:integer 58674

dbpedia-owl:wikiPageRevisionID

xsd:integer 1121563280

dbpedia-owl:abstract

rdf:langString سولا فيدي (باللاتينية: Sola fide) وهي تعني «الإيمان فقط»، والمعروف أيضاً بعقيدة التبرير بالإيمان، عقيدة مثيرة للجدل تميز الطوائف البروتستانتية عن الكنيسة الكاثوليكية والأرثوذكسية الشرقية وحركات جديدة في المسيحية. عقيدة سولا فيدي تشير إلى غفران الله عن خطايا المذنبين الذي يتلقى من خلال الإيمان فقط وبصرف النظر عن جهودهم أو أعمالهم. وفي هذا الرأي، كل البشر ساقط وخاطئ، وتحت لعنة الله، وغير قادر على تخليص نفسه عن غضب الله. ولكن الله يمنح العفو القضائي للخطاة على أساس حياة وموت وإقامة ابنه يسوع المسيح. فيعتبر الإيمان سلبياً، أي قبول المسيح وكل فوائده، التي منها بر يسوع المسيح الإيجابي (حياته كاملة الطاعة) والسلبي (عقابه الاستبدالي على الصليب). ويتم عزو بر المسيح من قبل الله للخاطئ المؤمن، بحيث لا يستند حكم الله بالعفو إلى شيء في الخاطئ، ولا إلى الأيمن ذاته، بل إلى يسوع المسيح وبره فقط، الذي يتم تلقيه بالإيمان فقط.

rdf:langString Sola fide (latinsky pouze vírou či pouhou vírou) je pojem, které tvoří základ protestantského učení a který označuje ideu, že člověk je před Bohem nikoli tím, co koná, ale pouhým vztahem své víry k Bohu. Pojem sola fide patří k základním principům protestantismu (tzv. particulae exklusivae: sola scriptura, sola gratia, solus Christus).Biblickým základem tohoto učení je výklad Pavlova listu Římanům: Nyní však je zjevena Boží spravedlnost bez zákona, dosvědčovaná zákonem i proroky, Boží spravedlnost skrze víru v Ježíše Krista pro všecky, kdo věří. Není totiž rozdílu: všichni zhřešili a jsou daleko od Boží slávy; jsou ospravedlňováni zadarmo jeho milostí vykoupením v Kristu Ježíši (Řím 3,21-24). Slogan sola fide deklaruje, že ačkoli všichni lidé neuposlechli božího příkazu, Bůh prohlásil ty, kdo kladou svou důvěru, svou víru v to, co Bůh učinil skrze život, smrt a vzkříšení Ježíše Krista, za poslušné (či spravedlivé). Tato lidská jistota spásy však není založena na tom, co dělá člověk sám, ale na tom, co Bůh v Kristu vykonal pro něj. člověka s Bohem je totiž možné pouze díky božímu milosrdenství, které se uskutečnilo skrze oběť Božího Syna. Učení sola fide v podobě, v níž je formuloval Martin Luther, přijímá většina protestantů, včetně luteránů, reformovaných církví a baptistů. Katolická církev oproti tomu více zdůrazňuje, že víra bez praktického propojení se životem je mrtvá podle listu Jakubova: Stejně tak i víra, není-li spojena se skutky, je sama o sobě mrtvá. (Jak 2,17) Na základě toho například Tomáš Halík dodává, že oproti luterskému „pouze“ (sola) můžeme postavit katolické „nejen, ale i“.

rdf:langString Sola fide ("sola fido" en la latina) estas grava protestanta doktrino, kiu diras, ke ni estas savita sole per fido en Jesuo Kristo. , bonfarado, sakramento aŭ iu ajn merito, ne sufiĉas por iri al post morto. Tia fido devenas de la graco de Dio. La kristano ja ankoraŭ bonfaras, sed ne por la amo de Dio, sed pro la amo de Dio. La doktrino naskiĝis en la spirita lukto de Lutero por esti savita de Dio. En la Biblio li fine trovis la solvon al sia lukto: Ĉar la justeco de Dio malkaŝiĝas en ĝi de fido al fido, kiel estasskribite: La virtulo vivos per sia fideleco. (Romanoj 1:17) La savo de Kristo, Lutero komprenis, ne venis de iu ajn faro depento aŭ bono, sed sole per fido en Kristo mem, fido kiu estas donita perla graco (la senmerita favoro) de Dio. Tio fariĝis la koro de lia reformo kaj doktrino. Kaj do la koro de protestantismo. Pro la doktrino, protestantismo ne havas monaĥojn aŭ pilgrimadon kaj la sakramentoj estas plejparte simbolaj.

rdf:langString Der Ausdruck sola fide (lat.: „allein durch Glauben“, „allein aus Glauben“) bezeichnet ein Grundelement der reformatorischen Lehre von der Rechtfertigung und ist ein theologischer Grundsatz der Kirchen, die aus der Reformation hervorgegangen sind. Er drückt die Überzeugung aus, dass der Mensch allein durch seinen Glauben das ewige Leben erlangt. „Sola fide“ findet sich aber schon vorreformatorisch, etwa bei Thomas von Aquin.

rdf:langString Sola fide (en español, por la fe sola o sólo por la fe), también conocida históricamente como la doctrina de la justificación por la fe sola, es una doctrina teológica cristiana que distingue a la mayoría de las denominaciones protestantes del catolicismo, el cristianismo ortodoxo, y algunos en el Movimiento de Restauración. La doctrina de la sola fide o «sólo por la fe», afirma que el perdón de Dios para los pecadores culpables se concede y recibe a través de la fe sola, con exclusión de todas las «obras». Toda la humanidad, se afirma, ha caído por el pecado bajo la maldición de Dios, y es incapaz de salvarse a sí mismo de la ira y de la maldición de Dios. Pero Dios, basándose en la vida, muerte y resurrección de su Hijo, únicamente Jesucristo (solus Christus), otorga a los pecadores perdón judicial, o justificación, que se recibe únicamente a través de la fe. La fe es vista como pasiva, simplemente recibiendo a Cristo y todos sus beneficios, entre los cuales los beneficios son la justicia activa y pasiva de Jesucristo. La justicia de Cristo, según los seguidores de sola fide, es imputada (o atribuida) por Dios para el pecador creyente (en lugar de infundirla o impartirla), por lo que el veredicto divino y el perdón del pecador creyente no se basa en nada en el pecador, ni siquiera en la fe misma, sino en Jesucristo y su justicia por sí sola, que se reciben a través de la fe sola. La justificación por la sola fe se distingue de las otras gracias de salvación. El protestantismo histórico (ambos, luteranos y reformados) ha mantenido a la justificación–sola fide en contra de la religión católica en especial, pero también en oposición a los aspectos significativos de la ortodoxia oriental. En el Concilio de Trento la Iglesia católica declaró en el canon XIV sobre la justificación que «Si alguno dijere, que el hombre queda absuelto de los pecados, y se justifica precisamente porque cree con certidumbre que está absuelto y justificado; o que ninguno lo está verdaderamente sino el que cree que lo está; y que con sola esta creencia queda perfecta la absolución y justificación; sea anatema (excomulgado)». Por lo tanto, la fe sola es fundamental para el protestantismo, y la distingue de otras denominaciones cristianas. De acuerdo con Martín Lutero, la justificación por la fe sola es el artículo sobre la cual la iglesia se mantiene o cae.

rdf:langString Sola fide (ablatif latin signifiant par la foi seule) est une expression désignant le principe protestant que seule la foi peut sauver. Il fait partie des cinq solas.

rdf:langString Sola Fide adalah pemahaman iman yang sangat mengandalkan iman kepada Yesus Kristus. Ajaran imannya disebut Solafidianisme. Ajaran ini bermula dari zaman Reformasi pada abad 16 yang dipelopori oleh Martin Luther, Yohanes Kalvin dan Zwingli. Sola Fide mengajarkan bahwa keselamatan manusia hanya diperoleh dari pembenaran oleh iman semata-mata. Ajaran ini merupakan reaksi terhadap ajaran yang menekankan keselamatan manusia terletak pada manusia. Selain ajaran yang menekankan perbuatan baik, hal ini juga merupakan kritik terhadap gereja Kristen pra-reformasi yang mengajarkan bahwa keselamatan hanya ada dalam gereja. Salah satunya tampak dalam praktik pengakuan dosa di depan gereja dengan membeli Indulgensi dengan membayar kepada gereja. Para reformator berpendapat bahwa keselamatan manusia hanya karena anugerah Allah saja, bukan karena usaha manusia. Jika manusia berbuat baik, itu hanya sebagai respons akan kasih Allah yang telah hadir di dunia dalam wujud manusia, Yesus Kristus. Manusia diampuni dosanya jika ia beriman kepada Allah dalam Yesus Kristus.

rdf:langString Justificatio sola fide (or simply sola fide), meaning justification by faith alone, is a soteriological doctrine in Christian theology commonly held to distinguish the Lutheran and Reformed traditions of Protestantism, among others, from the Catholic, Eastern Orthodox, Oriental Orthodox and Assyrian churches. The doctrine asserts that it is on the basis of faith that believers are made right of their transgressions of the law of God rather than on the basis of what Paul calls "works of the law", sometimes called good works. This forgiveness is known as "justification". In classical Lutheran and Reformed theologies, works are seen to be evidence of faith, but the works themselves do not determine salvation. In contrast, Methodist doctrine affirms a belief in justification by faith that offers God's forgiveness, but holds that holy living with the goal of Christian perfection (sanctification) is essential for salvation. The doctrine of sola fide is related to differing views on the theological role of repentance, where believers of sola fide following John Calvin and Martin Luther consider repentance identical to belief in bringing about the "change of heart" that constitutes faith. Prior to the reformation baptism was the ceremonial cleansing of original sin and formal penance was required for the absolution of post-baptismal sins; Protestantism arises in the context of these earlier practices.

rdf:langString 信仰義認（しんこうぎにん、ラテン語: Sola fide、英語でby faith alone、信仰のみ）はプロテスタント信仰の根幹であり、聖書のみ、万人祭司とともに、宗教改革の三大原理の一つ。「聖書のみ」は形式原理であり、「信仰のみ」は内容原理である。

rdf:langString 오직 믿음(라틴어: Sola fide)이란 오직 믿음이라는 교리는 하나님이 죄인들을 용서하시는 것은 인간의 행위로서가 아니라 오직 믿음을 통해서 그에게 받아들여지는 것이라고 확신하는 것이다. 인간은 모두 타락한 죄인으로 하나님의 저주아래 있기에 하나님의 진노와 저주로부터 영원히 구원할 수 없으며 오직 예수 그리스도의 생명, 죽음, 부활에 의해서만 즉 오직 예수에 의해서만 법정적으로 의롭다함을 인정받는 것이다. 이런 법정적 의를 칭의라고 한다. 참고로 동방정교회도 개신교처럼 믿음으로써 의롭게 된다는 칭의를 믿는다. 오직 믿음의 다른 말은 이신칭의(以信稱義, justification by faith)로 개신교에서 주로 사용하는 신학적 용어로 죄인이 오직 믿음으로만 의롭다고 칭함을 받는다는 의미이다. 하나님으로부터 죄인이면서 동시에 의인의 상태로 의의 칭함 곧 칭의를 선물로 받는다. 찰스 스텐리(Charles Stanley)는 로마서 5장 1절에서 믿음으로 의로워졌다는 해석에서 "의로워졌다"라는 헬라어 동사는 단회적인(a once and for all)이라고 해석한다. 마르틴 루터가 로마 가톨릭교회의 구원론에 새로운 개혁을 오직 믿음으로 의로워지며 영원한 구원을 받는다고 주장하였다. 칭의란 법정적(forensic)인 선언으로 본다. 죄인이지만 동시에 예수 그리스도를 통하여 신분이 법적으로 변경된 것이다.

rdf:langString Sola fide is een Latijnse uitdrukking die betekent door het geloof alleen. De 16e-eeuwse Reformatie onder leiding van onder meer Maarten Luther en Johannes Calvijn gaf hernieuwde inhoud aan deze theologische gedachte. Alleen door het geloof is een zondaar rechtvaardig voor God, zo vond de Reformatie. Het principe van sola fide stond voor de Reformatie tegenover goede werken als bijdrage aan de verlossing van mensen, zoals dat het geval zou zijn bij de Rooms-Katholieke Kerk. De Reformatie wees dit echter af. Tegenover de Rooms-Katholieke Kerk beleed de Reformatie dat alleen het geloof tot behoud leidt. De Rooms-Katholieke Kerk ziet het behoud en de redding onlosmakelijk verbonden met het geloof, vervolmaakt in het lidmaatschap van die Kerk en het gebruik van de sacramenten. Tevens beroven volgens de rooms-katholieke leer ernstige zonden (doodzonden) gelovigen van de genade en zijn werken/daden dus zeker van invloed op het heil, evenals de menselijke vrije wil.

rdf:langString Sola fide (łac.: „jedynie wiarą”) – doktryna chrześcijańska przyjęta w protestantyzmie, według której grzeszny człowiek może przyjąć Boże przebaczenie jedynie w wierze w Jezusa Chrystusa. Punktem wyjścia doktryny Marcina Lutra nazwanej sola fide było uznanie, że każdy człowiek jest grzeszny i w wyniku tego oddzielony od Boga. Z powodu swojej grzeszności nie jest w stanie zrobić nic, by uratować się od Bożego gniewu i potępienia. Bóg jednak udziela darmo (sola gratia) przebaczenia i usprawiedliwienia tym, którzy uwierzą w Jezusa Chrystusa (solus Christus). Słowo "tylko" (sola) użyte jest w celu podkreślenia, że uczynki człowieka nie stanowią podstawy dla jego usprawiedliwienia.

rdf:langString Sola fide («только верою») — христианская теологическая доктрина, один из основных столпов Реформации, гласящий, что спасение людей происходит «только верой» независимо от дел закона. Принцип сформирован в связи с критикой католической практики индульгенций, согласно которому спасение может прийти от сверхдолжных заслуг святых. В Аугсбургском исповедании лютеранской церкви принципу Sola fide посвящён 4 артикул («Об оправдании»), а в 6 артикуле авторство вероучительной формулы приписано Амвросию Медиоланскому. В Шмалькальденских артикулах принцип Sola fide назван самым главным артикулом об искуплении «одна лишь вера оправдывает нас» (Ч.2:1) В Гейдельбергском катехизисе реформатских церквей принципу Sola fide посвящён 61 артикул: «святостью Христа я оправдан перед Богом. И только верою могу их принять и сделать своими». На практике принцип приводил к отрицанию свободы воли у человека (монергизм) в деле спасения и даже (в случае кальвинистов) к идее двойного предопределения. Католицизм и православие утверждают синергизм как совместное участие воли человека и воли Бога в деле спасения. В русской философии принцип Sola fide отстаивал Лев Шестов. В 1999 году католики и лютеране (ВЛФ) подписали компромиссную Совместную декларацию о доктрине оправдания, утвердившую формулу «добрыми делами посредством веры».

rdf:langString Sola fide (lat. ablativ, genom tron allena), ofta återgivet som tron allena, ibland kallad reformationens materialprincip, är en av de tre grundsatserna i Martin Luthers reformatoriska lära. I anslutning till Paulus teologi, särskilt till Romarbrevet och Galaterbrevet, lärde Luther att människan inte kan bli frälst genom gärningar utan endast genom tro. Detta riktade sig mot en viss typ av senmedeltida fromhet som Luther menade lade överdriven vikt vid botövningar och befrielse från sådana genom avlat. Denna tankegång framgår tydligt i Efesierbrevet 2:8. Paulus avvisar Gamla Testamentets lagrättfärdighet; han gick emot dem som menade att man bara kunde bli rättfärdig, det vill säga acceptabel inför Gud, genom att hålla lagen. Paulus hänvisar till Abraham, som inte levde under lagförbundet, och menade på hur han förklarades rättfärdig genom tro (1 Mos. 15:6). I Luthers bibelöversättning lade han till ordet allein till Romarbrevet 3:28.

rdf:langString Sola fide (do Latim: por fé somente), também conhecida, historicamente, como doutrina da justificação pela Fé, é a doutrina que distingue denominações protestantes da Igreja Católica Romana, Igreja Ortodoxa e outras.

rdf:langString 因信稱義（拉丁語：Sola fide，或称作唯獨信心、唯獨因信稱義），是路德宗教會和整個基督新教信仰的核心思想，“因信”意为凭借「信心」，“称义”意为「被上帝判為無罪」。「因信稱義」是指一個罪人得拯救，唯獨是出於上帝的恩典（禮物）、單單藉信心靠耶穌基督而不是依賴個人的行為，這有別於羅馬天主教與東正教認為人要蒙恩得救除信心外，亦必須加上足夠的善功補贖之教義。

rdf:langString Sola fide (з латини - «тільки вірою») - християнська теологічна доктрина, одна з головних стовпів Реформації, яка говорить, що спасіння людей відбувається «тільки вірою» незалежно від закону. Принцип сформований у зв’язку з критикою католицької практики індульгенцій, згідно з яким спасіння може отримати від заслуг святих. В Ауґзбурзькому віросповіданні лютеранської церкви принципу Sola fide присвячено 4 артикул («Про виправдання»), а в 6 артикулі авторство віроповчальної формули приписано Амвросію Медіоланському. У Шмалькальдських статтях принцип Sola fide названий найголовнішим артикулом про спокуту «одна віра виправдовує нас» (Ч.2:1)

data from the linked data cloud