Slovene dialects

http://dbpedia.org/resource/Slovene_dialects an entity of type: Language

Slowenische Mundarten lassen sich in sieben Gruppen zusammenfassen. Ein Sonderfall außerhalb dieser Kategorien ist das Resianische. Da das slowenische Sprachgebiet durch die Jahrhunderte selten eine politische Einheit bildete und darüber hinaus die verschiedenen Täler bzw. Regionen durch die gebirgige Topographie voneinander isoliert waren, bildeten sich zahlreiche sehr unterschiedliche, aber auch sehr ursprüngliche Mundarten heraus. Diese lassen sich in sieben Gruppen zusammenfassen. rdf:langString
In a purely dialectological sense, Slovene dialects (Slovene: slovenska narečja [sloʋènska narét͡ʃja], Serbo-Croatian: slovenska narječja [slǒʋeːnskaː nǎːrjeːt͡ʃja]) are the regionally diverse varieties that evolved from old Slovene, a South Slavic language of which the standardized modern version is Standard Slovene. This also includes several dialects in Croatia, most notably the so-called Western Goran dialect, which is actually Kostel dialect. In reality, speakers in Croatia self-identify themselves as speaking Croatian, which is a result of a ten centuries old country border passing through the dialects since the Francia. In addition, two dialects situated in Slovene (and the speakers self identify as speaking Slovene) did not evolve from Slovene (left out in the map on the right). Th rdf:langString
Dialekty języka słoweńskiego (słoweń. slovenska narečja) – regionalne odmiany języka słoweńskiego, klasyfikowanego w ramach południowej gałęzi języków słowiańskich. Według jednej z koncepcji podziału dialektalnego język słoweński składa się z co najmniej 48 dialektów bądź poddialektów (gwar). Dokładna liczba dialektów słoweńskich jest trudna do określenia, publikacje lingwistyczne wskazują na istnienie w ramach tego języka od 7 do 50 dialektów regionalnych. Dialekty słoweńskie wykazują między sobą różnice na tyle poważne, że w niektórych przypadkach wzajemna zrozumiałość przybiera ograniczony charakter. rdf:langString
Диале́кты слове́нского языка́ (словен. slovenska narečja) — территориальные разновидности словенского языка, распространённые как на территории Словении, так и в приграничных со Словенией районах Австрии, Италии и Венгрии. Словенский диалектный ареал включает семь основных групп диалектов: каринтийскую, гореньскую, приморскую, ровтарскую, доленьскую, штирийскую и паннонскую. Особое место занимают смешанные . Вместе с кайкавскими диалектами словенские диалекты образуют словенско-кайкавский непрерывный диалектный континуум. rdf:langString
rdf:langString Slovene dialects
rdf:langString Slowenische Mundarten
rdf:langString Dialekty języka słoweńskiego
rdf:langString Диалекты словенского языка
xsd:integer 1949533
xsd:integer 1124213734
rdf:langString Slowenische Mundarten lassen sich in sieben Gruppen zusammenfassen. Ein Sonderfall außerhalb dieser Kategorien ist das Resianische. Da das slowenische Sprachgebiet durch die Jahrhunderte selten eine politische Einheit bildete und darüber hinaus die verschiedenen Täler bzw. Regionen durch die gebirgige Topographie voneinander isoliert waren, bildeten sich zahlreiche sehr unterschiedliche, aber auch sehr ursprüngliche Mundarten heraus. Diese lassen sich in sieben Gruppen zusammenfassen.
rdf:langString In a purely dialectological sense, Slovene dialects (Slovene: slovenska narečja [sloʋènska narét͡ʃja], Serbo-Croatian: slovenska narječja [slǒʋeːnskaː nǎːrjeːt͡ʃja]) are the regionally diverse varieties that evolved from old Slovene, a South Slavic language of which the standardized modern version is Standard Slovene. This also includes several dialects in Croatia, most notably the so-called Western Goran dialect, which is actually Kostel dialect. In reality, speakers in Croatia self-identify themselves as speaking Croatian, which is a result of a ten centuries old country border passing through the dialects since the Francia. In addition, two dialects situated in Slovene (and the speakers self identify as speaking Slovene) did not evolve from Slovene (left out in the map on the right). The Čičarija dialect is a chakavian dialect and parts of White Carniola were populated by Serbs during the Turkish invasion and therefore Shtokavian is spoken there. Spoken Slovene is often considered to have at least 48 dialects (narečja) and 13 subdialects (podnarečja). The exact number of dialects is open to debate, ranging from as many as 50 to merely 7. According to the official chart, published by the Fran Ramovš Institute, there are 48 dialects and 13 subdialects, but that includes all dialects spoken in Slovene. Čičarija dialect is included as a separate dialect and Shtokavian in White Carniola is merged with South White Carniolan. However, the official chart was not updated to include Čabar dialect, which was only recently been discovered to have evolved differently than Kostel dialect, under which it was traditionally listed. Therefore, that division includes 48 dialects and 13 subdialects. The various dialects are so different from each other that a speaker of one dialect may have a very difficult time understanding a speaker of another, particularly if they belong to different regional groups. Speakers of dialects that strongly differ accommodate each other by gravitating toward standard Slovene. The only exception to that is the Resian dialect, which is the most isolated dialect, and on top of that, the speakers were never able to attend Slovene schools and are therefore completely unfamiliar with Standard Slovene. Slovene dialects are part of the South Slavic dialect continuum, transitioning into Serbo-Croatian Kajkavian dialect to the southeast and Chakavian dialect to the southwest, but also bordering Friulian and Italian to the west, German to the north, and Hungarian to the northeast. The dialects are spoken primarily in Slovenia, but are extending in all neighboring countries Austria, Italy, Croatia, and Hungary.
rdf:langString Диале́кты слове́нского языка́ (словен. slovenska narečja) — территориальные разновидности словенского языка, распространённые как на территории Словении, так и в приграничных со Словенией районах Австрии, Италии и Венгрии. Словенский диалектный ареал включает семь основных групп диалектов: каринтийскую, гореньскую, приморскую, ровтарскую, доленьскую, штирийскую и паннонскую. Особое место занимают смешанные . Вместе с кайкавскими диалектами словенские диалекты образуют словенско-кайкавский непрерывный диалектный континуум. Словенский язык является одним из самых диалектно дробных славянских языков, что объясняется длительным отсутствием у словенцев государственности и определяющей роли литературного языка; наличием политико-административных и церковных границ, пересекавших территорию словенских земель в феодальный период; особенностями природного ландшафта — наличием горных районов и заболоченных местами долин; контактами с носителями разных языков и диалектов, немецкого, фриульского, венетского, венгерского, а также кайкавского, чакавского и сербского штокавского. Основой современного словенского литературного языка являются диалекты Крайны с центром в Любляне, гореньские и доленьские. Некоторые особенности, прежде всего, морфологические, взяты из периферийных диалектов, каринтийских и штирийских. Особые литературные нормы на словенских диалектах в разное время были созданы за пределами современной Словении — в Австрии (каринтийская), Италии (резьянская, венецианско-словенская) и Венгрии (прекмурская).
rdf:langString Dialekty języka słoweńskiego (słoweń. slovenska narečja) – regionalne odmiany języka słoweńskiego, klasyfikowanego w ramach południowej gałęzi języków słowiańskich. Według jednej z koncepcji podziału dialektalnego język słoweński składa się z co najmniej 48 dialektów bądź poddialektów (gwar). Dokładna liczba dialektów słoweńskich jest trudna do określenia, publikacje lingwistyczne wskazują na istnienie w ramach tego języka od 7 do 50 dialektów regionalnych. Dialekty słoweńskie wykazują między sobą różnice na tyle poważne, że w niektórych przypadkach wzajemna zrozumiałość przybiera ograniczony charakter. Język słoweński należy do grupy południowosłowiańskiej i tworzy część południowosłowiańskiego kontinuum dialektalnego. Jest stosunkowo blisko spokrewniony z dialektami kajkawskim i czakawskim, odrębnymi od dialektu sztokawskiego, który dominuje na obszarze serbsko-chorwackim w roli języka literackiego. Nie istnieje ścisła granica językowa między chorwackim dialektem kajkawskim a językiem słoweńskim – przejście między nimi ma charakter płynny i jest związane z podziałami narodowościowymi. Słoweńskie dialekty regionalne, wysoko zróżnicowane pod względem cech fonetycznych i morfologicznych, współistnieją ze słoweńskim językiem standardowym (literackim), powszechnie stosowanym w piśmiennictwie i mediach. Jest on przyswajany jako drugi język, obok różnych gwar i form języka potocznego. Za fundament słoweńskiego języka literackiego podaje się niekiedy mowę kraińską, jednakże elementy morfologii i leksyki zostały poddane rekonstrukcji historycznej, co uniemożliwia przypisanie standardowi jednolitej podstawy gwarowej. Językoznawczyni Tjaša Jakop wskazuje, że współczesny standardowy język słoweński wywodzi się z trzech ugrupowań dialektalnych – górnokraińskiego, dolnokraińskiego i styryjskiego.
xsd:nonNegativeInteger 54255

data from the linked data cloud