Second Tarnovo Uprising
http://dbpedia.org/resource/Second_Tarnovo_Uprising an entity of type: Thing
Друге тирновське повстання — болгарське повстання проти османської влади 1686 року під керівництвом боярина Ростислава Страшиміровича.
rdf:langString
Второе Тырновское восстание — согласно публикации Н. В. Елагина 1847 г. («Северная Пчела», № 133—136), болгарское восстание против османской власти в 1686 году под руководством боярина (Страшимировича) или Шишман III, претендента на княжеский престол Болгарии. Единственный источник, на который ссылается Елагин — «хронограф» рода Ростиславичей, сведения из которого были сообщены ему потомком Ростислава Стратимировича, литератором и автором исторических сочинений Н. В. Савельевым-Ростиславичем (1815—1854). Сведения о восстании растиражированы как достоверные в и русской историографии, однако существуют серьезные сомнения в том, что оно (как и сама личность Ростислава Стратимировича) не является мистификацией Савельева, придумавшего себе аристократическую родословную.
rdf:langString
La Segunda Rebelión de Tarnovo (en búlgaro: Второ търновско въстание, Vtoro tarnovsko vastanie) fue un levantamiento búlgaro contra el dominio otomano en la antigua capital de Bulgaria, Tarnovo, que estalló en 1686 y fue severamente aplastada por las autoridades otomanas. Sin embargo, las autoridades otomanas reaccionaron de inmediato y rápidamente recapturados la ciudad utilizando ejército regular, brutal supresión de la sublevación. Rostislav Stratimirović huyó del territorio otomano y se estableció en Rusia, donde se casó con la sobrina del patriarca, .
rdf:langString
The Second Tarnovo uprising (Bulgarian: Второ търновско въстание, Vtoro tarnovsko vastanie), according to a unique Russian source published in 1847, is thought to be a Bulgarian uprising against Ottoman rule based in the former Bulgarian capital, Tarnovo, that broke out in 1686 and was severely crushed by the Ottoman authorities. However, the Ottoman archives do indeed speak of insurgent activities in Tarnovo region during this period, centred on Arbanasi village.
rdf:langString
Zdobycie Tyrnowa przez Turków 1686. Po klęsce wiedeńskiej poniesionej przez Turków w roku 1683 i zawiązaniu się antytureckiej Świętej Ligi (Austria, Polska, Wenecja, Rosja i Państwo Kościelne), walkę z Turcją podjęli Bułgarzy. W roku 1686 wybuchło powstanie w Tyrnowie, które szybko rozprzestrzeniło się na północne rejony kraju (Stara Płanina, Gabrowo, Trajan). Przywódcą powstania był Rostisław Stratimirowicz, zwany księciem Tyrnowa. Siły powstańców wynosiły około 5000 ludzi.
rdf:langString
rdf:langString
Segunda Rebelión de Tarnovo
rdf:langString
Zdobycie Tyrnowa przez Turków
rdf:langString
Second Tarnovo Uprising
rdf:langString
Второе Тырновское восстание
rdf:langString
Друге тирновське повстання
rdf:langString
Second Tarnovo uprising
xsd:integer
17211734
xsd:integer
1076956543
rdf:langString
Unknown
rdf:langString
Bulgarian Rebels
rdf:langString
Unknown
rdf:langString
Second Tarnovo uprising
xsd:integer
1686
xsd:integer
200
rdf:langString
Region of Bulgaria, Ottoman Empire
rdf:langString
Ottoman victory
*Rebellion Suppressed
rdf:langString
Unknown
rdf:langString
about 4,000
rdf:langString
La Segunda Rebelión de Tarnovo (en búlgaro: Второ търновско въстание, Vtoro tarnovsko vastanie) fue un levantamiento búlgaro contra el dominio otomano en la antigua capital de Bulgaria, Tarnovo, que estalló en 1686 y fue severamente aplastada por las autoridades otomanas. En 1686 Rusia, Sajonia, Brandenburgo y Baviera se unieron a la Liga Santa contra el Imperio otomano. Rostislav Stratimirović, un descendiente de la dinastía medieval Shishman decidió aprovechar la situación internacional, y estableció relaciones con el patriarca ruso y visitó Moscú para preparar la sublevación. En su ausencia, la rebelión estalló prematuramente y fue condenado. Rápidamente volvió a Tarnovo, donde fue proclamado príncipe de Bulgaria después de que la ciudad fuera brevemente liberada, con cerca de 4.000 personas reunidas. Sin embargo, las autoridades otomanas reaccionaron de inmediato y rápidamente recapturados la ciudad utilizando ejército regular, brutal supresión de la sublevación. Rostislav Stratimirović huyó del territorio otomano y se estableció en Rusia, donde se casó con la sobrina del patriarca, . La única fuente sobre la rebelión es la crónica familiar del clan de Rostislavov-Dubrovski, ahora desaparecidos. Su legendario personaje hace que muchos historiadores duden de su autenticidad y la consideran "una hermosa leyenda". Sin embargo, los archivos otomanos en efecto, hablan de actividades insurgentes en la región de Tarnovo durante este período, concentrado en el pueblo de .
rdf:langString
The Second Tarnovo uprising (Bulgarian: Второ търновско въстание, Vtoro tarnovsko vastanie), according to a unique Russian source published in 1847, is thought to be a Bulgarian uprising against Ottoman rule based in the former Bulgarian capital, Tarnovo, that broke out in 1686 and was severely crushed by the Ottoman authorities. In 1686 Russia, Saxony, Brandenburg and Bavaria joined the Holy League against the Ottoman Turkish Empire. Rostislav Stratimirovic — a descendant of the medieval Shishman dynasty decided to exploit the international situation, established relations with the Russian Patriarch Joachim and visited Moscow in preparation for the uprising. In his absence the uprising burst prematurely and was doomed. He quickly returned to Tarnovo where he was proclaimed Prince of Bulgaria after the city was briefly liberated, with about 4,000 people gathering. However, the Ottoman authorities reacted immediately and quickly recaptured the city using regular army, brutally suppressing the uprising. Rostislav Stratimirovic fled the Ottoman territory and settled in Russia where he married the niece of the patriarch – Maria Dubrovska. The only source about the uprising (and the very existence of Rostislav Statimirovic) is the family chronicles of Rostislavich-Dubrovsky clan, now missing. Its legendary character makes many historians doubt its authenticity and consider it "a beautiful legend" which served the political interests in 19th century Russia. The ostensible owner of the chronicles, the amateur Russian historian Nikolay Savelyev who called himself Savelyev-Rostislavich (1815-1854) pretended to be a descendant of Rostislav of Bulgaria and the Patriarch's niece. However no independent sources corroborating such a genealogy of his rather modest family exist, and the whole story is presumed to be concocted by him. However, the Ottoman archives do indeed speak of insurgent activities in Tarnovo region during this period, centred on Arbanasi village.
rdf:langString
Zdobycie Tyrnowa przez Turków 1686. Po klęsce wiedeńskiej poniesionej przez Turków w roku 1683 i zawiązaniu się antytureckiej Świętej Ligi (Austria, Polska, Wenecja, Rosja i Państwo Kościelne), walkę z Turcją podjęli Bułgarzy. W roku 1686 wybuchło powstanie w Tyrnowie, które szybko rozprzestrzeniło się na północne rejony kraju (Stara Płanina, Gabrowo, Trajan). Przywódcą powstania był Rostisław Stratimirowicz, zwany księciem Tyrnowa. Siły powstańców wynosiły około 5000 ludzi. Turcy, na skutek zdrady dowiedzieli się o powstaniu, dzięki czemu zapobiegli jego rozszerzeniu i ściągnęli nowe siły do walki z Bułgarami. Po ataku Turków na Tyrnowo spiskowcy zbiegli z miasta. Miejscowa ludność została wymordowana, a ich domy splądrowane. Po upadku miasta powstanie upadło, a Turcy bezwzględnie rozprawili się z ludnością pozostałych rejonów. Przywódcy powstania zbiegli w roku 1689 do Rosji.
rdf:langString
Друге тирновське повстання — болгарське повстання проти османської влади 1686 року під керівництвом боярина Ростислава Страшиміровича.
rdf:langString
Второе Тырновское восстание — согласно публикации Н. В. Елагина 1847 г. («Северная Пчела», № 133—136), болгарское восстание против османской власти в 1686 году под руководством боярина (Страшимировича) или Шишман III, претендента на княжеский престол Болгарии. Единственный источник, на который ссылается Елагин — «хронограф» рода Ростиславичей, сведения из которого были сообщены ему потомком Ростислава Стратимировича, литератором и автором исторических сочинений Н. В. Савельевым-Ростиславичем (1815—1854). Сведения о восстании растиражированы как достоверные в и русской историографии, однако существуют серьезные сомнения в том, что оно (как и сама личность Ростислава Стратимировича) не является мистификацией Савельева, придумавшего себе аристократическую родословную.
xsd:nonNegativeInteger
3784
xsd:string
Unknown
xsd:string
Bulgarian Rebels
xsd:string
Ottoman victory
xsd:string
*Rebellion Suppressed
xsd:string
Unknown
xsd:string
about 4,000