Seabed

http://dbpedia.org/resource/Seabed an entity of type: Thing

El llit marí o llit oceànic és la part de la litosfera terrestre que està coberta per aigua del mar, això representa el 71% de la superfície total de la Terra. El llit marí de mitjana es troba a 3.8 km de fondària sota el nivell del mar (Kossinna, 1921), que contrasta amb els 230 m sobre el nivell del mar que, de mitjana, es troba la terra emergida, ja que en els continents hi ha grans zones planes i baixes que són deu vegades més extenses que la superfície ocupada per les muntanyes. rdf:langString
إن قاع البحر (المعروف أيضًا باسم قعر البحر أو أرضية البحر, أو قاع المحيط) بأنه الجزء السفلي من المحيط. rdf:langString
Ο όρος βυθός ή πυθμένας (κοινώς πάτος) χαρακτηρίζει την γήινη στερεή επιφάνεια στο κατώτερο μέρος της θάλασσας, λίμνης ή ποταμού. Συνηθέστερα αναφέρεται για τη θάλασσα (αγλ.: seabed, seafloor, sea floor, ocean floor). Το είδος του βυθού λαμβάνεται ιδιαίτερα υπ' όψη κατά την αγκυροβολία των πλοίων. rdf:langString
Marfundo (konata ankaŭ kiel margrundo, oceanfundo aŭ oceangrundo) estas la fundo de maro aŭ oceano. Plej el la oceanoj havas komunan strukturon, kreitan de komunaj fizikaj fenomenoj, ĉefe el tektona movado, kaj sedimento el variaj fontoj. La strukturo de oceanoj, starte el kontinentoj, komencas kutime per kontinenta breto, pluas al – kiu estas forta deklivo en la oceano, ĝis atingo de profund-mara ebenaĵo – topografia ebenaĵo, nome komenco de la margrundo, kaj ties ĉefa areo. rdf:langString
Se considera como relieve oceánico o relieve submarino al conjunto de desigualdades o irregularidades que se encuentran cubiertas por las aguas marinas u oceánicas. rdf:langString
Itsas hondoa itsasoaren azpian dagoen lurrazal-zatia da. Geologoek, plaken tektonika aztertzean, litosfera ozeaniko deitzen diote. Hiru zatitan banatu ohi da: * plataforma kontinentala * ezponda kontinentala * ordoki abisala (ozeano dortsalak eta itsas hobiak barne) Geoklimatikaren ikuspegitik, itsas hondoak garrantzi handia dute, baitira, baina metano hidrato ugari ere badute, berotze globalaren eragile nagusietakoa. rdf:langString
Is an talamh faoin fharraige é grinneall na farraige. rdf:langString
Dasar laut ialah punggung samudra. Dasar laut biasa menjadi tempat kebanyakan kehidupan samudra, termasuk ikan, kepiting, dan rumput laut. rdf:langString
海底(かいてい)とは、海の底のことである。より厳密には、海中の地殻やその上層の地面を指す。 海の海水以下にある地面であれば水深の深い浅いに拠らず海底には違いないが、その様相は水深によって大きく異なる。潮汐により陸地になったり海底になったりする干潟を含めて、太陽光線が直接届く浅い海底では多様な生物が活発に活動・繁殖し、漁業や遊泳などで人間との関わりも深い。太陽光線が届かず水圧も増す海底では生物の種類や量が限られ、更に大深度な深海ともなると生物活動はかなり限定される。 深海調査の歴史は短く、まだ不明なことも多い。広大な大洋底の調査も進んでおらず、21世紀に入ってからも様々な発見が続いている。 rdf:langString
De zeebodem of oceaanbodem is het door zeewater bedekte deel van het aardoppervlak. De zeebodem bestaat uit de continentale marge langs de randen van de continenten, de eigenlijke oceaanbodem (de abyssale vlakte) en de oceanische troggen. De diepste zeebodems liggen in de en abysale zones van de waterkolom, het zijn zeer duistere gebieden, waar alleen gespecialiseerde organismen leven, die bestand zijn tegen de hoge druk. rdf:langString
해저(海底)는 해양의 바닥을 뜻하는 용어이다. 두꺼운 퇴적물로 이루어진 대륙붕의 바닥을 대륙대라고 부른다. 해저지형은 와 같은 을 이용해 조사하고 있으며, 어떤 경우에는 스쿠버 다이버들이 특수한 장비를 가지고 조사하는 경우도 있다. 해저는 그 수심에 따라 식생이 달라지는데, 이 직접 닿는 얕은 해저에는 여러 가지 생물이 활발하게 활동하는 한편, 닿지 않는 깊은 해저에는 생물의 종류가 한정되어있다. 현재 해저에서는 해저확장설에 의해 계속해서 새로운 물질이 보고되고 있다. rdf:langString
Havsbotten, ytan längst ner i havet, delas in i kontinentalsockel (även kallad shelf), kontinentalbrant, djuphavsbotten och djuphavsgravar. På havsbotten finns det även vulkaner och sprickor in till Jordens inre. rdf:langString
海床(英語:Sea floor),也被稱為海底或洋底(Ocean floor)是指海洋的底部,海洋板塊構成的地殼表面,它對陸地形態的演變及地質史有重要影響。 rdf:langString
Океани́ческое дно — поверхность литосферной плиты, которая покрыта водами Мирового океана. rdf:langString
Ложе океану (рос. ложе океана; англ. ocean bed, floor of an ocean, ocean floor, sea floor, deep-sea floor; нім. Ozeanboden m, Meeresboden m, Tiefseeboden m) — найбільша планетарна мегаструктура, що включає все океанічне дно, обмежене активними і пасивними континентальними околицями. rdf:langString
Der Ozeanboden (auch Meeresboden genannt) ist der von Meerwasser bedeckte Teil der Lithosphäre der Erde und nimmt damit 71 % der Planetenoberfläche ein. Er besteht im Bereich des Kontinentalrandes aus kontinentaler, in den übrigen Bereichen aus ozeanischer Erdkruste. rdf:langString
The seabed (also known as the seafloor, sea floor, ocean floor, and ocean bottom) is the bottom of the ocean. All floors of the ocean are known as 'seabeds'. The structure of the seabed of the global ocean is governed by plate tectonics. Most of the ocean is very deep, where the seabed is known as the abyssal plain. Seafloor spreading creates mid-ocean ridges along the center line of major ocean basins, where the seabed is slightly shallower than the surrounding abyssal plain. From the abyssal plain, the seabed slopes upward toward the continents and becomes, in order from deep to shallow, the continental rise, slope, and shelf. The depth within the seabed itself, such as the depth down through a sediment core, is known as the “depth below seafloor.” The ecological environment of the seabe rdf:langString
Les fonds marins ou plancher océanique (ou lithosphère océanique pour les géologues qui étudient la tectonique des plaques) désignent au sens large tous les fonds immergés des mers du globe terrestre. Ils constituent plus des 3/4 des fonds océaniques et sont habituellement subdivisés en : * plateau continental ; * talus continental ; * grands-fonds ou plaine abyssale (en général entre 5 000 et 6 000 m) comprenant les dorsales océaniques, dont les monts sous-marins, et les fosses océaniques. rdf:langString
La descrizione del fondo del mare, cioè la topografia del fondo marino, si ottiene misurando le profondità rispetto ad un livello di riferimento. La distribuzione delle profondità del mare viene indicata su carte batimetriche dove si tracciano le isobate.La forma o morfologia del fondo marino risulta molto irregolare anche se i declivi sono più dolci rispetto alle catene montuose terrestri. Tra i più importanti troviamo: rdf:langString
Dno oceaniczne − część skorupy ziemskiej pokryta wodami oceanów. Dno oceanów obejmuje fragmenty bloków kontynentalnych oraz dno właściwych zbiorników oceanicznych. Obszary szelfu i stoku kontynentalnego geologicznie są częścią kontynentu, jako że są zbudowane ze skorupy kontynentalnej. Obszary basenów oceanicznych, rowów oceanicznych i grzbietów śródoceanicznych mają skorupę typu oceanicznego i tworzą właściwe dno oceanu. rdf:langString
* Plataforma continental é a porção do fundo dos oceanos que chega, em média, a 200 metros de profundidade, apresentando largura variável. É recoberta por sedimentos de origem continental trazidos pelos rios, ventos, enxurradas e geleiras, o que implica a existência de grandes concentrações de recursos minerais; * Talude continental (ou vertente continental): corresponde à porção intermediária recoberta por sedimentos finos. * Planícies abissais são as regiões profundas e mais ou menos planas dos oceanos; * Fossa oceânicas: são as regiões mais profundas dos oceanos. As fossas oceânicas são depressões abissais que aparecem abaixo das planícies abissais, em zonas de encontro de placas tectónicas. * Dorsal oceânica: constituída por cordilheiras submersas que se estendem pelo fundo oceâni rdf:langString
rdf:langString قاع البحر
rdf:langString Llit marí
rdf:langString Ozeanboden
rdf:langString Seabed
rdf:langString Βυθός
rdf:langString Marfundo
rdf:langString Itsas hondo
rdf:langString Relieve oceánico
rdf:langString Grinneall na farraige
rdf:langString Dasar laut
rdf:langString Fondale marino
rdf:langString Fond marin
rdf:langString 海底
rdf:langString 해저
rdf:langString Zeebodem
rdf:langString Dno oceaniczne
rdf:langString Relevo oceânico
rdf:langString Океанское дно
rdf:langString Havsbotten
rdf:langString 海床
rdf:langString Ложе океану
xsd:integer 1189275
xsd:integer 1097954789
rdf:langString El llit marí o llit oceànic és la part de la litosfera terrestre que està coberta per aigua del mar, això representa el 71% de la superfície total de la Terra. El llit marí de mitjana es troba a 3.8 km de fondària sota el nivell del mar (Kossinna, 1921), que contrasta amb els 230 m sobre el nivell del mar que, de mitjana, es troba la terra emergida, ja que en els continents hi ha grans zones planes i baixes que són deu vegades més extenses que la superfície ocupada per les muntanyes.
rdf:langString إن قاع البحر (المعروف أيضًا باسم قعر البحر أو أرضية البحر, أو قاع المحيط) بأنه الجزء السفلي من المحيط.
rdf:langString Ο όρος βυθός ή πυθμένας (κοινώς πάτος) χαρακτηρίζει την γήινη στερεή επιφάνεια στο κατώτερο μέρος της θάλασσας, λίμνης ή ποταμού. Συνηθέστερα αναφέρεται για τη θάλασσα (αγλ.: seabed, seafloor, sea floor, ocean floor). Το είδος του βυθού λαμβάνεται ιδιαίτερα υπ' όψη κατά την αγκυροβολία των πλοίων.
rdf:langString Marfundo (konata ankaŭ kiel margrundo, oceanfundo aŭ oceangrundo) estas la fundo de maro aŭ oceano. Plej el la oceanoj havas komunan strukturon, kreitan de komunaj fizikaj fenomenoj, ĉefe el tektona movado, kaj sedimento el variaj fontoj. La strukturo de oceanoj, starte el kontinentoj, komencas kutime per kontinenta breto, pluas al – kiu estas forta deklivo en la oceano, ĝis atingo de profund-mara ebenaĵo – topografia ebenaĵo, nome komenco de la margrundo, kaj ties ĉefa areo.
rdf:langString Der Ozeanboden (auch Meeresboden genannt) ist der von Meerwasser bedeckte Teil der Lithosphäre der Erde und nimmt damit 71 % der Planetenoberfläche ein. Er besteht im Bereich des Kontinentalrandes aus kontinentaler, in den übrigen Bereichen aus ozeanischer Erdkruste. Ozeanböden liegen im globalen Durchschnitt in etwa 3,8 km Tiefe unter dem Meeresspiegel (Kossinna, 1921). Den ausgedehnten und tiefen Meeresbecken steht eine viel geringere mittlere Höhe der Kontinente gegenüber, die nur etwa 800 m beträgt, was an den ausgedehnten Flachländern liegt, die rund zehnmal so viel Fläche wie die Gebirge bedecken.
rdf:langString Se considera como relieve oceánico o relieve submarino al conjunto de desigualdades o irregularidades que se encuentran cubiertas por las aguas marinas u oceánicas.
rdf:langString Itsas hondoa itsasoaren azpian dagoen lurrazal-zatia da. Geologoek, plaken tektonika aztertzean, litosfera ozeaniko deitzen diote. Hiru zatitan banatu ohi da: * plataforma kontinentala * ezponda kontinentala * ordoki abisala (ozeano dortsalak eta itsas hobiak barne) Geoklimatikaren ikuspegitik, itsas hondoak garrantzi handia dute, baitira, baina metano hidrato ugari ere badute, berotze globalaren eragile nagusietakoa.
rdf:langString Les fonds marins ou plancher océanique (ou lithosphère océanique pour les géologues qui étudient la tectonique des plaques) désignent au sens large tous les fonds immergés des mers du globe terrestre. Ils constituent plus des 3/4 des fonds océaniques et sont habituellement subdivisés en : * plateau continental ; * talus continental ; * grands-fonds ou plaine abyssale (en général entre 5 000 et 6 000 m) comprenant les dorsales océaniques, dont les monts sous-marins, et les fosses océaniques. Du point de vue géoclimatique, ces fonds jouent un rôle majeur de puits de carbone, mais contiennent aussi d'énormes quantité d'hydrates de méthane susceptibles de fortement accélérer le réchauffement climatique s'ils venaient à fondre. On a posé sur les fonds marins une grande quantité de câbles et fibres optiques qui peuvent interférer avec les actions de pêche au chalut. Ils ont aussi localement servi de décharge durant plusieurs décennies, dont de déchets chimiques (radioactifs notamment comme dans la fosse des Casquets entre France et Angleterre) et militaires (munitions immergées). On y trouve par ailleurs de nombreuses épaves de navires (et plus récemment d'avions ou d'autres matériels militaires jetés ou perdus en mer) ; ces épaves sont restées longtemps inaccessibles, mais en 1987, le Nautile a pu atteindre, à 3 850 m de profondeur, le Titanic qui avait coulé avec une partie de ses passagers le 14 avril 1912, à 725 km de Terre-Neuve.
rdf:langString Is an talamh faoin fharraige é grinneall na farraige.
rdf:langString The seabed (also known as the seafloor, sea floor, ocean floor, and ocean bottom) is the bottom of the ocean. All floors of the ocean are known as 'seabeds'. The structure of the seabed of the global ocean is governed by plate tectonics. Most of the ocean is very deep, where the seabed is known as the abyssal plain. Seafloor spreading creates mid-ocean ridges along the center line of major ocean basins, where the seabed is slightly shallower than the surrounding abyssal plain. From the abyssal plain, the seabed slopes upward toward the continents and becomes, in order from deep to shallow, the continental rise, slope, and shelf. The depth within the seabed itself, such as the depth down through a sediment core, is known as the “depth below seafloor.” The ecological environment of the seabed and the deepest waters are collectively known, as a habitat for creatures, as the “benthos.” Most of the seabed throughout the world's oceans is covered in layers of marine sediments. Categorized by where the materials come from or composition, these sediments are classified as either: from land (terrigenous), from biological organisms (biogenous), from chemical reactions (hydrogenous), and from space (cosmogenous). Categorized by size, these sediments range from very small particles called clays and silts, known as mud, to larger particles from sand to boulders. Features of the seabed are governed by the physics of sediment transport and by the biology of the creatures living in the seabed and in the ocean waters above. Physically, seabed sediments often come from the erosion of material on land and from other rarer sources, such as volcanic ash. Sea currents transport sediments, especially in shallow waters where tidal energy and wave energy cause resuspension of seabed sediments. Biologically, microorganisms living within the seabed sediments change seabed chemistry. Marine organisms create sediments, both within the seabed and in the water above. For example, phytoplankton with silicate or calcium carbonate shells grow in abundance in the upper ocean, and when they die, their shells sink to the seafloor to become seabed sediments. Human impacts on the seabed are diverse. Examples of human effects on the seabed include exploration, plastic pollution, and exploitation by mining and dredging operations. To map the seabed, ships use acoustic technology to map water depths throughout the world. Submersible vehicles help researchers study unique seabed ecosystems such as hydrothermal vents. Plastic pollution is a global phenomenon, and because the ocean is the ultimate destination for global waterways, much of the world's plastic ends up in the ocean and some sinks to the seabed. Exploitation of the seabed involves extracting valuable minerals from sulfide deposits via deep sea mining, as well as dredging sand from shallow environments for construction and beach nourishment.
rdf:langString Dasar laut ialah punggung samudra. Dasar laut biasa menjadi tempat kebanyakan kehidupan samudra, termasuk ikan, kepiting, dan rumput laut.
rdf:langString 海底(かいてい)とは、海の底のことである。より厳密には、海中の地殻やその上層の地面を指す。 海の海水以下にある地面であれば水深の深い浅いに拠らず海底には違いないが、その様相は水深によって大きく異なる。潮汐により陸地になったり海底になったりする干潟を含めて、太陽光線が直接届く浅い海底では多様な生物が活発に活動・繁殖し、漁業や遊泳などで人間との関わりも深い。太陽光線が届かず水圧も増す海底では生物の種類や量が限られ、更に大深度な深海ともなると生物活動はかなり限定される。 深海調査の歴史は短く、まだ不明なことも多い。広大な大洋底の調査も進んでおらず、21世紀に入ってからも様々な発見が続いている。
rdf:langString La descrizione del fondo del mare, cioè la topografia del fondo marino, si ottiene misurando le profondità rispetto ad un livello di riferimento. La distribuzione delle profondità del mare viene indicata su carte batimetriche dove si tracciano le isobate.La forma o morfologia del fondo marino risulta molto irregolare anche se i declivi sono più dolci rispetto alle catene montuose terrestri. Tra i più importanti troviamo: * piattaforma continentale (dalla riva fino a 200 m di profondità), di lieve pendenza; * zoccolo o scarpata continentale (dai 200 ai 2500 m di profondità), caratterizzata da forti pendenze; * piana abissale; * primarie, comprendenti i bacini, gli avvallamenti, i canali, le fosse oceaniche e i fondi abissali e i canyon sottomarini; * rilievi marini principali, comprendenti le dorsali, i dossi, le platee e i seamount. Il fondale marino è costituito da sedimenti di varia provenienza, depositati per millenni, da frammenti di rocce erosi dalle onde e/o dalle correnti, fanghi e sabbie vulcaniche, resti di organismi e depositi pelagici. I sedimenti marini sono stati classificati da Murray. Nel fondo marino ci possono essere delle fosse oceaniche ovvero dei buchi di vaste dimensioni formatisi molti milioni di anni fa; queste fosse oceaniche possono raggiungere gli 11.000 metri SLM (sotto il livello del mare).
rdf:langString De zeebodem of oceaanbodem is het door zeewater bedekte deel van het aardoppervlak. De zeebodem bestaat uit de continentale marge langs de randen van de continenten, de eigenlijke oceaanbodem (de abyssale vlakte) en de oceanische troggen. De diepste zeebodems liggen in de en abysale zones van de waterkolom, het zijn zeer duistere gebieden, waar alleen gespecialiseerde organismen leven, die bestand zijn tegen de hoge druk.
rdf:langString 해저(海底)는 해양의 바닥을 뜻하는 용어이다. 두꺼운 퇴적물로 이루어진 대륙붕의 바닥을 대륙대라고 부른다. 해저지형은 와 같은 을 이용해 조사하고 있으며, 어떤 경우에는 스쿠버 다이버들이 특수한 장비를 가지고 조사하는 경우도 있다. 해저는 그 수심에 따라 식생이 달라지는데, 이 직접 닿는 얕은 해저에는 여러 가지 생물이 활발하게 활동하는 한편, 닿지 않는 깊은 해저에는 생물의 종류가 한정되어있다. 현재 해저에서는 해저확장설에 의해 계속해서 새로운 물질이 보고되고 있다.
rdf:langString * Plataforma continental é a porção do fundo dos oceanos que chega, em média, a 200 metros de profundidade, apresentando largura variável. É recoberta por sedimentos de origem continental trazidos pelos rios, ventos, enxurradas e geleiras, o que implica a existência de grandes concentrações de recursos minerais; * Talude continental (ou vertente continental): corresponde à porção intermediária recoberta por sedimentos finos. * Planícies abissais são as regiões profundas e mais ou menos planas dos oceanos; * Fossa oceânicas: são as regiões mais profundas dos oceanos. As fossas oceânicas são depressões abissais que aparecem abaixo das planícies abissais, em zonas de encontro de placas tectónicas. * Dorsal oceânica: constituída por cordilheiras submersas que se estendem pelo fundo oceânico. Muitas vezes as porções mais elevadas ultrapassam o nível do oceano ocasionando ilhas oceânicas. * Buraco azul: uma caverna subaquática ou sumidouro natural encontrado nas costas oceânicas, particularmente em ilhas. O fundo dos oceanos era um lugar desconhecido até à bem pouco tempo. Mas é no fundo dos oceanos que as placas oceânicas “crescem”, destroem-se e onde existem as maiores cadeias montanhosas do mundo.É importante conhecer o relevo oceânico para se poder compreender a dinâmica do planeta, ou seja a formação e a destruição de placas litosféricas e a formação de ilhas. O relevo oceânico como referido acima, está em constante transformação e movimentação. É considerado relevo oceânico a parte da crosta que está submersa pelos oceanos e é denominada de crosta oceânica. O relevo oceânico é uma parte importante para os nossos oceanos e para a sua dinâmica. Pontos quentes e formação de ilhas: Grande parte das erupções vulcânicas acontece perto dos limites das placas tectónicas, principalmente dos limites divergentes ou seja zona de Rift. Mas existem excepções de ilhas que são na sua totalidade de origem vulcânica e formaram-se e situam-se no meio do oceano, afastado dos limites de placas. Então a pergunta que surge é, como é que estas ilhas e outros vulcões que se formam nos interiores das placas surgem?Em 1963, o geofísico canadiano J. Tuzo Wilson (autor do conceito falha transformante) apresentou uma teoria, a teoria dos hot spots (pontos quentes).Esta teoria propõe que o magma tem origem em zonas mais profundas do manto, nas proximidades da fronteira com o núcleo. O material rochoso do manto, sobreaquecido por transferências de calor do núcleo, ascende sob a forma de colunas que são designadas de plumas térmicas. Durante a sua ascensão, a rocha sobreaquecida pode fundir, originando magma.Na superfície, o local onde se encontram estas plumas é chamado de hot spots e são locais de grande actividade vulcânica.Nestas zonas é sempre normal encontrar um arquipélago de ilhas ou uma cadeia montanhosa de vulcões extintos. Estes devêm-se ao movimento das placas tectónicas; as plumas são fixas e vão libertando lava continuamente formando assim uma ilha, as placas vão movimentando-se e a ilha vai afastando-se do hot spot e a actividade vulcânica nessa ilha acaba. No lugar do hot spot vai-se formar outra ilha e assim sucessivamente formando o arquipélago. Diferentes formas de relevo oceânico: O relevo oceânico tem várias formas, e cada uma destas tem diferentes características que iremos falar.(A ordem de como serão colocadas as formas de relevo oceânico mais comum no Oceano Atlântico, mas esta pode variar dependendo de onde nos encontramos). O relevo oceânico inicia-se com a plataforma continental. Plataforma Continental – É uma porção de terra que prolonga os continentes sob os oceanos. Tem uma profundidade que não ultrapassa os 200m, o seu declive é entre 3 a 6 graus e a sua largura é variável, variando entre os 10 km e os 65 km mas há excepções onde pode chegar aos 650 km. É coberto por sedimentos que provêm dos rios e dos glaciares. De uma maneira geral as plataformas do Oceano Atlântico são mais largas que as plataformas do Oceano Pacífico. Talude Continental – É o local onde há a transição entre continentes e oceanos. São zonas onde o declive é bastante acentuado e podia ir até zonas mais profundas dos oceanos e ultrapassar os 4000m. Nos taludes podem ocorrer depressões profundas, em forma de desfiladeiros ou vales que desaguam no fundo dos oceanos. São estas estruturas que permitem o transporte violento, dos sedimentos que não são consolidados. Planícies Abissais – Estas planícies surgem a seguir aos taludes e terminam nas dorsais médio-oceânicas (Rift). Encontram-se entre os 4000m e os 6000m de profundidade, dependendo do talude. São regiões planas e estendem-se entre 200km a 2000km, mas por vezes podem ser rompidas por montes ou montanhas submarinas. Nas planícies ocorre a deposição de grande quantidade de sedimentos finos e matéria orgânica de origem marinha. No oceano Pacífico estas planícies são raras e estão localizadas essencialmente na parte oriental do Pacífico Norte. Dorsal médio-oceânica ou cristas médio-oceânicas – Desenvolvem-se ao longo de 65 000 km de comprimento e 1000 km de largura em média. Nas dorsais podemos distinguir diversas zonas como um vale de Rift profundo com 25 km a 50 km de largura; cumes muito acidentados que são paralelos ao Rift com declives suaves para as zonas que estão perto da planície abissal mas perto do Rift são declives mais acentuados; e fracturas muito longas, designadas falhas geológicas transformantes que recortam perpendicularmente todas as estruturas existentes na dorsal crista médio-oceânica. As dorsais médio-oceânicas são zonas de limites de placas divergentes pois nesta zona há libertação de magma e formação de nova crosta oceânica. Sendo assim existe um afastamento das placas. Fossas Oceânicas – As fossas oceânicas encontram-se a profundidades que variam entre os 2000m e os 4000m, mas pode haver excepções, abaixo do restante leito oceânico. Os declives destas regiões são acentuados, com cerca de 45graus. Localizam-se perto da base do talude continental, nas proximidades de cadeias montanhosas que ocorrem nas margens continentais ou perto de uma planície abissal. A fossa dos Andes situa-se perto de uma cadeia montanhosa, a fossa das Marianas situa-se perto de uma planície abissal. As fossas oceânicas são zonas se subducção, ou seja, nestas zonas há destruição de crosta oceânica e são limites convergentes. Nesta zona a placa mais densa “mergulha” debaixo da outra fundindo-se com o magma. Das 20 maiores fossas oceânicas do planeta, 17 encontram-se no Oceano Pacífico.
rdf:langString Havsbotten, ytan längst ner i havet, delas in i kontinentalsockel (även kallad shelf), kontinentalbrant, djuphavsbotten och djuphavsgravar. På havsbotten finns det även vulkaner och sprickor in till Jordens inre.
rdf:langString Dno oceaniczne − część skorupy ziemskiej pokryta wodami oceanów. Dno oceanów obejmuje fragmenty bloków kontynentalnych oraz dno właściwych zbiorników oceanicznych. Obszary szelfu i stoku kontynentalnego geologicznie są częścią kontynentu, jako że są zbudowane ze skorupy kontynentalnej. Obszary basenów oceanicznych, rowów oceanicznych i grzbietów śródoceanicznych mają skorupę typu oceanicznego i tworzą właściwe dno oceanu. Eustatyczne zmiany poziomu oceanów sprawiają, że szelf kontynentalny bywał w historii Ziemi odsłonięty (np. podczas zlodowaceń) lub przykryty wodami, jak ma to miejsce obecnie.
rdf:langString 海床(英語:Sea floor),也被稱為海底或洋底(Ocean floor)是指海洋的底部,海洋板塊構成的地殼表面,它對陸地形態的演變及地質史有重要影響。
rdf:langString Океани́ческое дно — поверхность литосферной плиты, которая покрыта водами Мирового океана.
rdf:langString Ложе океану (рос. ложе океана; англ. ocean bed, floor of an ocean, ocean floor, sea floor, deep-sea floor; нім. Ozeanboden m, Meeresboden m, Tiefseeboden m) — найбільша планетарна мегаструктура, що включає все океанічне дно, обмежене активними і пасивними континентальними околицями.
xsd:nonNegativeInteger 26722

data from the linked data cloud