Scipio Aemilianus
http://dbpedia.org/resource/Scipio_Aemilianus an entity of type: Thing
Publi Corneli Escipió Emilià Africà Menor o el Jove (llatí: Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Minor), nascut l'any 185 aC i mort el 129 aC, va ser un militar i magistrat romà. Era fill de Luci Emili Paul·le Macedònic, el conqueridor de Macedònia, però va ser adoptat pel seu cosí germà Publi Corneli Escipió, que no tenia fills. El pare adoptiu d'Escipió Emilià era fill de l'antic procònsol de la Hispània Citerior Publi Corneli Escipió Africà i d'Emília Tèrcia, germana de Luci Emili Paule Macedònic. Escipió Emilià va ser conegut com a Segon Africà o l'Africà Menor o el Jove mentre que el pare del seu pare adoptiu era l'Africà Major. Va formar part de la gens Emília.
rdf:langString
Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus minor Numantinus (* 185 v. Chr.; † 129 v. Chr.), meist Scipio Aemilianus oder „der jüngere Scipio“ zur Unterscheidung vom älteren Scipio Africanus genannt, war ein römischer Feldherr und Staatsmann, der vor allem für die erfolgreiche Belagerung und anschließende Zerstörung Karthagos bekannt ist.
rdf:langString
Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Numantinus (185–129 SM), juga dikenal dengan nama Scipio Aemilianus atau Scipio Africanus Minor (Scipio Africanus yang muda), adalah seorang politikus dari Republik Romawi yang pernah menjabat sebagai konsul sebanyak dua kali pada tahun 147 dan 134 SM. Pada tahun 147 SM, ia memimpin pasukan Romawi dalam Perang Punisia Ketiga. Ia berhasil mengalahkan Kartago dan menghancurkan kota tersebut. Pada tahun 134 SM, ia menjadi pemimpin dan juga berhasil mengalahkan puak Numantia.
rdf:langString
Scipion Émilien (Publius Cornelius P.f. P.n. Scipio Æmilianus Africanus Numantinus), aussi dit le Second Africain ou Scipion le Numantin, est un général et homme d'État romain, né en 185 av. J.-C., et mort en 129 av J.-C. Il est resté célèbre pour avoir détruit Carthage et Numance, réduisant l'Afrique en province romaine et pacifiant l'Hispanie et pour s'être opposé à ses cousins les Gracques. Il fut consul en 147 et en 134 av. J.-C. et censeur en 142 av. J.-C.
rdf:langString
Publius Cornelius Scipio Africanus Aemilianus (185–129 BC), known as Scipio Aemilianus or Scipio Africanus the Younger, was a Roman general and statesman noted for his military exploits in the Third Punic War against Carthage and during the Numantine War in Spain. He oversaw the final defeat and destruction of the city of Carthage. He was a prominent patron of writers and philosophers, the most famous of whom was the Greek historian Polybius. In politics, he opposed the populist reform program of his murdered brother-in-law, Tiberius Gracchus.
rdf:langString
プブリウス・コルネリウス・スキピオ・アフリカヌス・アエミリアヌス（ラテン語: Publius Cornelius Scipio Africanus Aemilianus、紀元前185年 - 紀元前129年）は、共和政ローマ中期の政務官。パトリキの名門アエミリウス氏族の生まれだが、コルネリウス氏族スキピオ家に養子入りし、2度にわたって特例で執政官に選出され、養祖父大スキピオが降伏させたカルタゴを破壊し、泥沼のヌマンティア戦争を終結させた。 スキピオ・アエミリアヌスと省略され、第二次ポエニ戦争で活躍したスキピオ・アフリカヌス（大スキピオ）と区別して小スキピオとも称されるため、以下文中では「小スキピオ」と記載する。
rdf:langString
Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Numantinus, kortweg bekend als Scipio Aemilianus (185 v.Chr.-129 v.Chr.) was een Romeins militair en politicus. Als consul belegerde hij Carthago met succes en bracht de oorlog met de Numantiërs tot een einde. In Rome leidde hij de conservatieve oppositie tegen de Gracchi en stond hij bekend om zijn conservatisme, redenaarskunst en om zijn invloedrijke en intellectuele vriendengroep.
rdf:langString
푸블리우스 코르넬리우스 스키피오 아이밀리아누스 아프리카누스 누만티누스(Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Numantinus 기원전 185년 ~ 기원전 129년)는 제3차 포에니 전쟁에서 카르타고를 정복, 파괴한 것으로 잘 알려진 고대 로마의 장군, 정치가이다. 제2차 포에니 전쟁에서 활약한 스키피오 아프리카누스(대 스키피오)와 구별하여, 스키피오 아이밀리아누스, 약칭 소(小) 스키피오라고도 불린다.
rdf:langString
Publio Cornelio Scipione Emiliano, detto anche Africano minore (in latino: Publius Cornelius Scipio Aemilianus, pronuncia classica o restituta: [ˈpuːblɪ.ʊs kɔrˈneːli.ʊs ˈskiːpi.oː ae̯ˈmi.li.aːnʊs]; Roma, 185 a.C. – Roma, 129 a.C.), è stato un militare e politico romano.
rdf:langString
Públio Cornélio Cipião Emiliano Africano (129 a.C. – 129 a.C.), conhecido também como Cipião Africano Menor ou Cipião Emiliano, foi um político da família dos Cipiões da gente Cornélia da República Romana eleito cônsul por duas vezes, em 147 e 134 a.C., com Caio Lívio Druso e Caio Fúlvio Flaco respectivamente. Era filho natural de Lúcio Emílio Paulo Macedônico e foi adotado por , o filho de Cipião Africano, vencedor da Segunda Guerra Púnica.
rdf:langString
Публій Корнелій Сципіон Еміліан Африканський Молодший (лат. Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus (Iunior) Numantinus, 185 до н. е. — 129 до н. е.) — видатний римський полководець, який брав участь у Третій Пунічній війні і зруйнуванні Карфагену.
rdf:langString
小西庇阿（Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Numantinus ，前185年－前129年），全称普布利乌斯·科尔内利乌斯·西庇阿·埃米利安努斯（P·CORNELIVS·P·F·P·N·SCIPIO·ÆMILIANVS·AFRICANVS·NVMANTINVS），又译“斯奇比奥”。的成员。罗马共和国将领，两次出任执政官。率军攻陷迦太基城，结束罗马与迦太基的百年争霸。小西庇阿是继他祖父之后获得“征服非洲的”称号的第二人，另一个称号「征服努曼提亚的」来源于对西班牙城市的征服。前129年，小西庇阿去世。
rdf:langString
Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Numantinus (185 př. n. l. – 129 př. n. l.), častěji nazývaný Scipio Africanus mladší nebo Scipio Aemilianus, byl významným vojevůdcem a politikem v dobách vrcholné římské republiky, který velel vojsku, jež v roce 146 př. n. l. dobylo a vypálilo Kartágo. Později se stal vůdcem protigracchovské opozice v římském senátu.
rdf:langString
Publio Cornelio Escipión Emiliano Africano Menor Numantino (en latín, Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus minor Numantinus) (185 a. C.-129 a. C.), más conocido como Escipión Emiliano, fue un militar y político de la República romana del siglo II a. C., quien actuó dos veces como cónsul, en 147 y 134 a. C. Era hijo biológico de Emilio Paulo, pero fue adoptado por la familia de los Cornelios Escipiones —la más destacada de la época— por un hijo de Escipión el Africano.
rdf:langString
Publio Kornelio Eszipion Emiliano Afrikarra (latinez: Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Minor; K.a. 185 - K.a. 129) jeneral eta politikari erromatarra izan zen. Luzio Emilio Paulo Mazedonikoren (Mazedoniako konkistatzaile) seme naturala izan zen. Publio Kornelio Eszipion Afrikarrak, Publio Kornelio Eszipion Afrikarra Nagusiaren (hau da, Eszipion Afrikarraren) seme zaharrenak, semetzat hartuta, Afrikarra abizena jaso zuen Eszipion Emilianok.
rdf:langString
Ba pholaiteoir tábhachtach agus ghinearál é Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Numantinus (185–129 BC) ar a dtugtar go príomha Scipio Aemilianus nó freisin Scipio Africanus Minor, nó Scipio Africanus Óg, a bhí faoi dhó ina chonsal, sa bhliain 147 agus 134 RCh. Ba é an mac nádúrtha é de , ach uchtaíodh é isteach sna - an teaghlach is suntasaí ag an am - ag mac de chuid .
rdf:langString
Publiusz Korneliusz Scypion Emilian Afrykański Młodszy, Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Minor (ur. 185 p.n.e., zm. 129 p.n.e.) – rzymski wódz z okresu III wojny punickiej. Był drugim synem Lucjusza Emiliusza Paulusa, który był zwycięskim wodzem spod Pydny (168 p.n.e.), i jego pierwszej żony Papirii. Został adoptowany przez Publiusza Korneliusza Scypiona, syna Scypiona Afrykańskiego Starszego. Już jako siedemnastolatek walczył u boku swojego ojca w bitwie pod Pydną. Potem w roku 151 p.n.e. jako trybun wojskowy walczył w Hiszpanii. Po wypowiedzeniu wojny przez Rzym walczył w Afryce z Kartagińczykami. Zasłużył się tam jako konsul w 147 roku p.n.e. Zdobyciem i zburzeniem Kartaginy w 146 p.n.e. zakończył trzecią wojnę punicką, zyskał agnomen Africanus. Po powrocie do Rzymu celebro
rdf:langString
Пу́блий Корне́лий Сципио́н Эмилиа́н Африка́нский (лат. Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus; 185/184—129 годы до н. э.) — римский военачальник и политический деятель из патрицианского рода Корнелиев Сципионов, консул 147 и 134 годов до н. э. Был сыном Луция Эмилия Павла Македонского, через усыновление перешёл в семью Сципионов, став приёмным внуком Публия Корнелия Сципиона Африканского. Участвовал в Третьей Македонской войне. В последующие годы (167—152 до н. э.) стал одним из самых видных представителей аристократической молодёжи Рима и лидером интеллектуального объединения, известного как «». В этот «кружок» входили Полибий, Гай Лелий Мудрый, Луций Фурий Фил и другие политики и интеллектуалы.
rdf:langString
Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Numantinus (kallad Africanus minor eller Scipio den yngre), född 189 f.Kr., död 129 f.Kr., var en romersk fältherre. Han var biologisk son till fältherren Lucius Aemilius Paullus men adoptivson till , vars namn han antog som sina. Publius Cornelius Scipio var den äldste sonen till den berömde fältherren Scipio Africanus, Hannibals besegrare, som dog 183 f.Kr..
rdf:langString
rdf:langString
Publi Corneli Escipió Emilià Africà Menor
rdf:langString
Scipio Aemilianus
rdf:langString
Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus
rdf:langString
Escipión Emiliano
rdf:langString
Eszipion Emiliano
rdf:langString
Scipio Aemilianus
rdf:langString
Scipio Aemilianus
rdf:langString
Publio Cornelio Scipione Emiliano
rdf:langString
Scipion Émilien
rdf:langString
스키피오 아이밀리아누스
rdf:langString
スキピオ・アエミリアヌス
rdf:langString
Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus minor
rdf:langString
Scipio Aemilianus
rdf:langString
Scypion Afrykański Młodszy
rdf:langString
Públio Cornélio Cipião Emiliano Africano
rdf:langString
Публий Корнелий Сципион Эмилиан Африканский
rdf:langString
Publius Cornelius Scipio Aemilianus
rdf:langString
Публій Корнелій Сципіон Еміліан Африканський Молодший
rdf:langString
小西庇阿
rdf:langString
Publius Cornelius Scipio Africanus Aemilianus
xsd:integer
317286
xsd:integer
1103634447
rdf:langString
Male head of a bronze statue
xsd:integer
185
rdf:langString
The so-called "Hellenistic Prince", tentatively identified as Scipio Aemilianus
xsd:integer
129
xsd:double
1.1
rdf:langString
Roman
rdf:langString
General and statesman
xsd:integer
134
147
rdf:langString
Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Numantinus (185 př. n. l. – 129 př. n. l.), častěji nazývaný Scipio Africanus mladší nebo Scipio Aemilianus, byl významným vojevůdcem a politikem v dobách vrcholné římské republiky, který velel vojsku, jež v roce 146 př. n. l. dobylo a vypálilo Kartágo. Později se stal vůdcem protigracchovské opozice v římském senátu. Narodil se jako druhý syn Lucia Aemilia Paulla Macedonica, dobyvatele Makedonie. V sedmnácti letech bojoval po otcově boku v bitvě u Pydny, která rozhodla o osudu . Byl adoptován Publiem Corneliem Scipionem, nejstarším synem Publia Cornelia Scipiona Africana, načež přijal nové jméno Publius Cornelius Scipio Aemilianus.
rdf:langString
Publi Corneli Escipió Emilià Africà Menor o el Jove (llatí: Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Minor), nascut l'any 185 aC i mort el 129 aC, va ser un militar i magistrat romà. Era fill de Luci Emili Paul·le Macedònic, el conqueridor de Macedònia, però va ser adoptat pel seu cosí germà Publi Corneli Escipió, que no tenia fills. El pare adoptiu d'Escipió Emilià era fill de l'antic procònsol de la Hispània Citerior Publi Corneli Escipió Africà i d'Emília Tèrcia, germana de Luci Emili Paule Macedònic. Escipió Emilià va ser conegut com a Segon Africà o l'Africà Menor o el Jove mentre que el pare del seu pare adoptiu era l'Africà Major. Va formar part de la gens Emília.
rdf:langString
Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus minor Numantinus (* 185 v. Chr.; † 129 v. Chr.), meist Scipio Aemilianus oder „der jüngere Scipio“ zur Unterscheidung vom älteren Scipio Africanus genannt, war ein römischer Feldherr und Staatsmann, der vor allem für die erfolgreiche Belagerung und anschließende Zerstörung Karthagos bekannt ist.
rdf:langString
Publio Kornelio Eszipion Emiliano Afrikarra (latinez: Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Minor; K.a. 185 - K.a. 129) jeneral eta politikari erromatarra izan zen. Luzio Emilio Paulo Mazedonikoren (Mazedoniako konkistatzaile) seme naturala izan zen. Publio Kornelio Eszipion Afrikarrak, Publio Kornelio Eszipion Afrikarra Nagusiaren (hau da, Eszipion Afrikarraren) seme zaharrenak, semetzat hartuta, Afrikarra abizena jaso zuen Eszipion Emilianok. K.a. 151ean, Hispanian, Erromako armadek deskalabruak baino ez zituzten ezagutzen. Eszipion Emilianok, boluntario joanda, tribuen gainean bere aitonaordeak, Eszipion Afrikarrak lortutako entzutea berreskuratu zuen. Hurrengo urtean, Kartagokoek, Masinisa Numidiako printzearekin hitz egiteko bitarteko hautatu zuten. Masinisak, halere, Erromako sustapena izanda, gerra piztu zen berriro Kartago eta Erroma artean. Lehen borroketan, Eszipion Emiliano nabarmendu zen, manuko ofiziala izan arren. K.a. 147an, kontsul izendatu zuten, zilegizko adina ez bazuen ere. Honela, armadaren burua bihurtu zen. Kartagotarrak heroikoki borrokatuta ere, Erromako Senatuak hiria birrindu zuen. K.a. 142an, zentsore izendatuta, garaikideen luxuari eta inmoralitateari aurre egiten saiatu zen. K.a. 134an kontsulatuan berriro, beste gerra batean aritu zen. Hispaniako Numantzia hiriak behin eta berriro menderatzen zituen Erromako armadak. Eszipion Emilianoren lehen ardura soldaduen morala eta diziplina igotzea izan zen. Hori lorturik, Numantzia setiatu zuen. K.a. 133an biztanleek hiria errenditu zuten. Horri esker, Numantino izengoitia ere jaso zuen Eszipionek. Grakiarren erreformen garaian, Senatuko alderdi atzerakoien alde jo zuen Eszipion Emilianok, bere emaztea Tiberio eta Gaioren arreba bazen ere. Tiberioren hilketaren berri izanda, hala esan zuen: "Honela hil daitezela honela jokatzen dutenak". K.a. 129an, laborantza-erreformei buruzko hitzaldia eman behar zuen eguenean, ohean hilik aurkitu zuten. Hilotza honen misterioa ez zen inoiz argitu. Urte batzuk geroago, Zizeronek Grakiarren aldeko Karbori leporatu zion hilketa. Eszipion Emiliano kulturazalea izan zen. Bere ondoan garaiko kultura-pertsonaia garrantzitsuenak bildu zituen: Polibio historialari greziarra, Panezio filosofoa, Luzilio poeta eta Terentzio antzerkigilea. Aldi berean, Erromako ohitura zaharrak ere oso gustukoak zituen, Polibio eta Zizeronen arabera. Grakiarren aurkaria izan arren, ez zegoen jende xumeen interesen kontra. Gizon moderatua garai zail batean izan zen. Hori zela eta, bi alderdikoek gorroto zioten.
rdf:langString
Publio Cornelio Escipión Emiliano Africano Menor Numantino (en latín, Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus minor Numantinus) (185 a. C.-129 a. C.), más conocido como Escipión Emiliano, fue un militar y político de la República romana del siglo II a. C., quien actuó dos veces como cónsul, en 147 y 134 a. C. Era hijo biológico de Emilio Paulo, pero fue adoptado por la familia de los Cornelios Escipiones —la más destacada de la época— por un hijo de Escipión el Africano. En el año 147 a. C., asumió el mando de la Tercera guerra púnica (149–146 a. C.) y asedió y destruyó Cartago. En el año 134 a. C. emprendió la Guerra numantina (143–133 a. C.), restauró la disciplina del ejército romano y derrotó a los numantinos. Fue un destacado mecenas de escritores y filósofos, el más famoso de los cuales fue el historiador griego Polibio.
rdf:langString
Ba pholaiteoir tábhachtach agus ghinearál é Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Numantinus (185–129 BC) ar a dtugtar go príomha Scipio Aemilianus nó freisin Scipio Africanus Minor, nó Scipio Africanus Óg, a bhí faoi dhó ina chonsal, sa bhliain 147 agus 134 RCh. Ba é an mac nádúrtha é de , ach uchtaíodh é isteach sna - an teaghlach is suntasaí ag an am - ag mac de chuid . Sa bhliain 147 RCh, chuaigh sé i gceannas ar an Tríú Cogadh Púnach (149–146 R.Ch.) agus chuir sé léigear agus scrios ar Chartaig. Sa bhliain 134 RCh chuaigh sé i mbun an chogaidh i Numantia (143–133 RCh), chuir sé an smacht ar ais arís ar arm na Róimhe , agus chloígh sé . Bhí sé ina phátrún suntasach ar scríbhneoirí agus fealsúna, agus ba é Polybius, staraí na Gréige, an duine is cáiliúla acu.
rdf:langString
Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Numantinus (185–129 SM), juga dikenal dengan nama Scipio Aemilianus atau Scipio Africanus Minor (Scipio Africanus yang muda), adalah seorang politikus dari Republik Romawi yang pernah menjabat sebagai konsul sebanyak dua kali pada tahun 147 dan 134 SM. Pada tahun 147 SM, ia memimpin pasukan Romawi dalam Perang Punisia Ketiga. Ia berhasil mengalahkan Kartago dan menghancurkan kota tersebut. Pada tahun 134 SM, ia menjadi pemimpin dan juga berhasil mengalahkan puak Numantia.
rdf:langString
Scipion Émilien (Publius Cornelius P.f. P.n. Scipio Æmilianus Africanus Numantinus), aussi dit le Second Africain ou Scipion le Numantin, est un général et homme d'État romain, né en 185 av. J.-C., et mort en 129 av J.-C. Il est resté célèbre pour avoir détruit Carthage et Numance, réduisant l'Afrique en province romaine et pacifiant l'Hispanie et pour s'être opposé à ses cousins les Gracques. Il fut consul en 147 et en 134 av. J.-C. et censeur en 142 av. J.-C.
rdf:langString
Publius Cornelius Scipio Africanus Aemilianus (185–129 BC), known as Scipio Aemilianus or Scipio Africanus the Younger, was a Roman general and statesman noted for his military exploits in the Third Punic War against Carthage and during the Numantine War in Spain. He oversaw the final defeat and destruction of the city of Carthage. He was a prominent patron of writers and philosophers, the most famous of whom was the Greek historian Polybius. In politics, he opposed the populist reform program of his murdered brother-in-law, Tiberius Gracchus.
rdf:langString
プブリウス・コルネリウス・スキピオ・アフリカヌス・アエミリアヌス（ラテン語: Publius Cornelius Scipio Africanus Aemilianus、紀元前185年 - 紀元前129年）は、共和政ローマ中期の政務官。パトリキの名門アエミリウス氏族の生まれだが、コルネリウス氏族スキピオ家に養子入りし、2度にわたって特例で執政官に選出され、養祖父大スキピオが降伏させたカルタゴを破壊し、泥沼のヌマンティア戦争を終結させた。 スキピオ・アエミリアヌスと省略され、第二次ポエニ戦争で活躍したスキピオ・アフリカヌス（大スキピオ）と区別して小スキピオとも称されるため、以下文中では「小スキピオ」と記載する。
rdf:langString
Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Numantinus, kortweg bekend als Scipio Aemilianus (185 v.Chr.-129 v.Chr.) was een Romeins militair en politicus. Als consul belegerde hij Carthago met succes en bracht de oorlog met de Numantiërs tot een einde. In Rome leidde hij de conservatieve oppositie tegen de Gracchi en stond hij bekend om zijn conservatisme, redenaarskunst en om zijn invloedrijke en intellectuele vriendengroep.
rdf:langString
푸블리우스 코르넬리우스 스키피오 아이밀리아누스 아프리카누스 누만티누스(Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Numantinus 기원전 185년 ~ 기원전 129년)는 제3차 포에니 전쟁에서 카르타고를 정복, 파괴한 것으로 잘 알려진 고대 로마의 장군, 정치가이다. 제2차 포에니 전쟁에서 활약한 스키피오 아프리카누스(대 스키피오)와 구별하여, 스키피오 아이밀리아누스, 약칭 소(小) 스키피오라고도 불린다.
rdf:langString
Publio Cornelio Scipione Emiliano, detto anche Africano minore (in latino: Publius Cornelius Scipio Aemilianus, pronuncia classica o restituta: [ˈpuːblɪ.ʊs kɔrˈneːli.ʊs ˈskiːpi.oː ae̯ˈmi.li.aːnʊs]; Roma, 185 a.C. – Roma, 129 a.C.), è stato un militare e politico romano.
rdf:langString
Пу́блий Корне́лий Сципио́н Эмилиа́н Африка́нский (лат. Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus; 185/184—129 годы до н. э.) — римский военачальник и политический деятель из патрицианского рода Корнелиев Сципионов, консул 147 и 134 годов до н. э. Был сыном Луция Эмилия Павла Македонского, через усыновление перешёл в семью Сципионов, став приёмным внуком Публия Корнелия Сципиона Африканского. Участвовал в Третьей Македонской войне. В последующие годы (167—152 до н. э.) стал одним из самых видных представителей аристократической молодёжи Рима и лидером интеллектуального объединения, известного как «». В этот «кружок» входили Полибий, Гай Лелий Мудрый, Луций Фурий Фил и другие политики и интеллектуалы. Свою карьеру Публий Корнелий начал в 151 году до н. э. с военной службы в Ближней Испании под началом Луция Лициния Лукулла. Он быстро заслужил репутацию храброго и способного офицера. Со 149 года Сципион Эмилиан участвовал в осаде Карфагена в ходе Третьей Пунической войны. Военные действия велись в целом неудачно, и в ряде случаев только Публий Корнелий спасал римскую армию от чувствительных поражений. Поэтому он был досрочно избран консулом на 147 год и возглавил африканскую армию. После ожесточённых боёв Карфаген был взят и разрушен (146 год). Сципион был удостоен триумфа и почётного наименования Африканский. В последующие годы он был одним из самых влиятельных политиков Римской республики: занимал пост цензора в 142 году, ряд представителей его окружения получил консулат. При этом Сципион вёл в целом безуспешную борьбу против «фракции» Цецилиев-Сервилиев. В его «кружке» был разработан план реформ в интересах плебса, но от реализации этого плана Сципион отказался из-за возможного сопротивления в обществе. В 134 году до н. э. Публий Корнелий получил второй консулат и командование в войне с испанским городом Нумансия, под стенами которого римляне уже терпели позорные поражения. Сципион смог дисциплинировать осадную армию и взять Нуманцию после семи месяцев боёв. В начавшейся в это время (в 133 году) в Риме острой внутриполитической борьбе между сенатом и народным трибуном Тиберием Семпронием Гракхом он встал на сторону сената, хотя Гракх был его близким родственником, и одобрил убийство трибуна. В дальнейшем Сципион возглавил консервативную «партию», противодействовавшую сторонникам реформ — Гаю Семпронию Гракху, Марку Фульвию Флакку, Гаю Папирию Карбону. Он смог добиться фактического прекращения передела земли в Италии и провалить инициативу о разрешении народным трибунам переизбираться, но при этом потерял поддержку народа. В разгар этой борьбы, в 129 году до н. э., Публий Корнелий умер. Поскольку смерть была внезапной, его противников подозревали в убийстве.
rdf:langString
Publiusz Korneliusz Scypion Emilian Afrykański Młodszy, Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Minor (ur. 185 p.n.e., zm. 129 p.n.e.) – rzymski wódz z okresu III wojny punickiej. Był drugim synem Lucjusza Emiliusza Paulusa, który był zwycięskim wodzem spod Pydny (168 p.n.e.), i jego pierwszej żony Papirii. Został adoptowany przez Publiusza Korneliusza Scypiona, syna Scypiona Afrykańskiego Starszego. Już jako siedemnastolatek walczył u boku swojego ojca w bitwie pod Pydną. Potem w roku 151 p.n.e. jako trybun wojskowy walczył w Hiszpanii. Po wypowiedzeniu wojny przez Rzym walczył w Afryce z Kartagińczykami. Zasłużył się tam jako konsul w 147 roku p.n.e. Zdobyciem i zburzeniem Kartaginy w 146 p.n.e. zakończył trzecią wojnę punicką, zyskał agnomen Africanus. Po powrocie do Rzymu celebrował swój triumf. Potem kontynuował karierę publiczną stając się w roku 142 p.n.e. cenzorem, a w 134 p.n.e. konsulem i dowódcą w Hiszpanii. W roku 133 p.n.e. udał się do Hiszpanii, gdzie po długotrwałym oblężeniu zdobył Numancję zyskując następny agnomen Numantinus. Scypion Afrykański Młodszy był miłośnikiem i mecenasem kultury i filozofii greckiej. Przyjaźnił się z Terencjuszem, w jego otoczeniu przebywali poeta Lucyliusz, historyk Polibiusz i filozof Panajtios. Wraz z innymi wybitnymi postaciami Rzymu stworzył krąg Scypiona. Około 140 p.n.e. udał się do Egiptu, aby zapoznać się na miejscu z sytuacją i sporem jaki powstał po śmierci Ptolemeusza VI. W roku 129 p.n.e. stracił poparcie, ponieważ sprzeciwił się reformom rolnym Tyberiusza Grakchusa. Zmarł nagle, a jego śmierć pozostała niewyjaśniona, przypuszcza się, że został zamordowany przez zwolenników . Jego żoną była Sempronia, siostra Tyberiusza i Gajusza Grakchów.
rdf:langString
Públio Cornélio Cipião Emiliano Africano (129 a.C. – 129 a.C.), conhecido também como Cipião Africano Menor ou Cipião Emiliano, foi um político da família dos Cipiões da gente Cornélia da República Romana eleito cônsul por duas vezes, em 147 e 134 a.C., com Caio Lívio Druso e Caio Fúlvio Flaco respectivamente. Era filho natural de Lúcio Emílio Paulo Macedônico e foi adotado por , o filho de Cipião Africano, vencedor da Segunda Guerra Púnica.
rdf:langString
Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Numantinus (kallad Africanus minor eller Scipio den yngre), född 189 f.Kr., död 129 f.Kr., var en romersk fältherre. Han var biologisk son till fältherren Lucius Aemilius Paullus men adoptivson till , vars namn han antog som sina. Publius Cornelius Scipio var den äldste sonen till den berömde fältherren Scipio Africanus, Hannibals besegrare, som dog 183 f.Kr.. Efter att framgångsrikt ha kämpat i Makedonien och Spanien tog Scipio Aemilianus del i tredje puniska kriget. Där fick han snart överta befälet för de romerska styrkorna i kriget mot Kartago, som det blev hans uppgift att efter ett förtvivlat motstånd bringa till fullständig undergång 146 f.Kr.. I sin ungdom hade han genom umgänge med hävdatecknaren Polybios och andra i Rom sig uppehållande greker insupit den hellenska andan och skulle gärna ha skonat det besegrade Kartago, om ej hans landsmäns avundsjuka ovillkorligen fordrat dess utplånande från jorden. På Karthagos ruiner ska Scipio enligt Polybios ha fällt tårar över fiendernas öde och tänkt på lyckans obeständighet, som gudomen satt som ett hotande öde för folk, städer och riken. Han ska ha dragit sig till minnes Hektors ord i Iliaden: En annan seger, som kostade Scipio nästan lika stor möda, var erövringen av staden Numantia 133 f.Kr. Hans uppträdande på aristokratins sida i de av Graccherna inledda agrariska striderna, i vilka han dock snarast synes ha velat intaga den medlande partens ställning, ådrog honom popularernas (folkpartiets) ovilja; och då han en morgon plötsligt fanns död i sin säng uttalades av många en aldrig bestyrkt och aldrig vederlagd misstanke, att han inte dött en naturlig död. Sannolikt mördades Scipio av demokraten Carbo.
rdf:langString
Публій Корнелій Сципіон Еміліан Африканський Молодший (лат. Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus (Iunior) Numantinus, 185 до н. е. — 129 до н. е.) — видатний римський полководець, який брав участь у Третій Пунічній війні і зруйнуванні Карфагену.
rdf:langString
小西庇阿（Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Numantinus ，前185年－前129年），全称普布利乌斯·科尔内利乌斯·西庇阿·埃米利安努斯（P·CORNELIVS·P·F·P·N·SCIPIO·ÆMILIANVS·AFRICANVS·NVMANTINVS），又译“斯奇比奥”。的成员。罗马共和国将领，两次出任执政官。率军攻陷迦太基城，结束罗马与迦太基的百年争霸。小西庇阿是继他祖父之后获得“征服非洲的”称号的第二人，另一个称号「征服努曼提亚的」来源于对西班牙城市的征服。前129年，小西庇阿去世。
xsd:nonNegativeInteger
29435
