Roman square capitals
http://dbpedia.org/resource/Roman_square_capitals an entity of type: WikicatTypefaces
L'escriptura quadrada (també anomenada majúscula lapidària, majúscula monumental o majúscula elegant) és la forma de cal·ligrafia de l'antiga Roma que va donar origen a les majúscules actuals. Es van començar a anomenar majúscules en oposició a les lletres minúscules que apareixerien posteriorment, a l'edat mitjana, amb l'escriptura merovíngia i carolíngia.
rdf:langString
Quadrata, o mayúsculas elegantes, es la versión manuscrita de las mayúsculas cuadradas romanas, la forma de caligrafía solemne usada en la antigua Roma y durante el medievo. La quadrata es uno de los tres estilos que adoptó la caligrafía manuscrita romana, siendo las otras dos: la cursiva romana y la rústica, que corresponden, respectivamente, a una escritura menos formal y de ejecución más rápida y una escritura de mayúsculas más adaptada a la escritura con tinta.
rdf:langString
Quadrata, tipografian, Erromatar Hizki larri karratuei ematen zaien izena da eta gaur egungo idazkeran erabiltzen ditugun dira. Tipografia erromatar ezagunenetako bat deritzona da, honetan, hizki alfabetikoak Trajanoren Zutabean dagoen idazkunekoak modukoak direlarik. Quadrata, idazkera erromatarrak erabili zuen hiru estiloetako bat da, bestea, eta direlarik, hain formala ez den eta azkarrago idazten den idazkera dena, rustikaren kasuan, eta hizki larriak okertuta idazteari kursibaren kasuan, dagozkielarik.
rdf:langString
La capitale romaine ou capitale monumentale (capitalis monumentalis), dite aussi capitale carrée, est une écriture considérée comme la forme la plus parfaite et la plus aboutie de l’écriture latine, qui apparaît principalement gravée dans la pierre des monuments.
rdf:langString
Las mayúsculas cuadradas romanas, también llamadas mayúsculas cuadradas lapidarias, mayúsculas monumentales y en su versión manuscrita quadrata o mayúsculas elegantes, son la forma de caligrafía de la antigua Roma que dio origen a las mayúsculas actuales. Empezaron a denominarse mayúsculas en oposición a las letras minúsculas que aparecerían posteriormente en la Edad Media con la escritura merovingia y carolingia.
rdf:langString
Roman square capitals, also called capitalis monumentalis, inscriptional capitals, elegant capitals and capitalis quadrata, are an ancient Roman form of writing, and the basis for modern capital letters. Square capitals are characterized by sharp, straight lines, supple curves, thick and thin strokes, angled stressing and incised serifs. When written in documents this style is known as Latin book hand.
rdf:langString
Die Capitalis monumentalis ist eine römische aus der Antike. Sie wird auch nach ihrem primären Beschreibstoff als Lapidarschrift (von lat. lapis „Stein“) bezeichnet und ist eine reine Majuskelschrift, die sich zunächst bei der Gestaltung von Inschriften entwickelt hat. Die Capitalis monumentalis kennt nur Großbuchstaben und weder Wortabstände noch Silbentrennung. Zur Worttrennung werden in der Regel kleine Trennpunkte eingesetzt.
rdf:langString
Majuskloj monumentaj estas la antikva greka-latina stilo de majuskla skribo, kun la geometrie regulaj formoj de signobildoj, kiun oni opiniis la plej perfekta kaj konvena por la monumentaj ŝtonsurskriboj kaj aliaj solenaj uzoj. Ĉe la antikvuloj tiu skribo stilo estis senuskla; kiam, en la renesanca epoko, estiĝis nia skribo duuskla, la monumentaj majuskloj formis unu el ties uskloj (kaj iĝis majuskloj en la nuntempa signifo komunlingva).
* Sur la arko de Tito
* Klaŭdia tabulo el Liono (bronzo)
* Afiŝo el Pompejo
* Greklingva mozaiko «Ekkonu vin mem»
*
rdf:langString
Die Capitalis quadrata (auch Quadrata, Quadratschrift oder Capitalis elegans) ist eine antike römische Majuskelschrift für Handschriften. Nach dem Vorbild ihrer in Stein gemeißelten Variante, der Capitalis monumentalis, diente die Quadratschrift neben der kanonisierten Capitalis auch als Buchschrift der Römer. Der Name Quadrata leitet sich von der geometrischen Formgebung der einzelnen Buchstaben her, die sich an Quadrat, gleichseitigem Dreieck und Kreis orientiert. Ebenso wie die Capitalis monumentalis wird die Quadratschrift mit Serifen notiert, Worttrennungen und Ligaturen sind eher selten.
rdf:langString
L’écriture capitalis quadrata (ou en abrégé quadrata, parfois aussi « écriture carrée ») est une écriture romaine. À l’époque romaine, littera quadrata désigne toutes les capitales, la « monumentale » gravée dans la pierre, comme sa version écrite au calame sur papyrus ou parchemin. Aujourd’hui, on différencie la capitale monumentale (avec toutes ses traductions typographiques), le plus souvent gravée dans la pierre ou le métal, et la quadrata qui désigne l’écriture au calame ou au pinceau, bien qu’il s’agisse de la même écriture avec des outils différents.
rdf:langString
Kapitała – najstarsza forma majuskuły, od której wywodzą się wszystkie późniejsze rodzaje pisma łacińskiego. Jej nazwa jest późniejsza i pochodzi od łacińskiego słowa caput (głowa), bo takim liternictwem pisano nagłówki (capita) tekstów. Czytanie tekstów zapisanych kapitałą – zarówno kwadratową, jak i wiejską – mocno utrudnia fakt, że nie stosowano odstępów między wyrazami ani znaków interpunkcyjnych (np. "GALIAESTOMNISDIVISAINPARTESTRES"). W początkowej fazie rozwoju kapitały na oznaczenie samogłosek długich zamiast akcentów stosowano podwajane litery (np. MAARCO).
rdf:langString
De capitalis monumentalis of Romeins majuskelschrift is een Romeins schrift uit de antieke tijd dat door de steenkappers werd gebruikt om inscripties te maken op monumenten. Ze vormen de basis van de huidige hoofdletters. Belangrijke voorbeelden van dit schrift zijn terug te vinden op de Zuil van Trajanus (107-112 n.Chr.) en op de Boog van Titus (81 n.Chr.), beiden op het Forum Romanum en op het Pantheon in Rome. Het schrift kreeg zijn klassieke vorm in de periode tussen de tweede helft van de eerste eeuw n.Chr. en de derde eeuw.
rdf:langString
De capitalis quadrata ook quadrata of capitalis elegans is een Romeins schrift uit de antieke tijd. Het schrift is gebaseerd op het Capitalis Monumentalis schrift, dat door de steenkappers werd gebruikt. De letters zijn zeer gelijkaardig aan de moderne drukletters, alleen de letter A wordt dikwijls zonder middenstreep gebruikt. Het schrift kent geen ligaturen en zeer weinig abbreviaturen behalve die voor de nomina sacra (DS voor deus, en DMS of DNS voor dominus enz.) en de (B· voor -BUS en Q· voor QUE)
rdf:langString
rdf:langString
Escriptura quadrada
rdf:langString
Capitalis monumentalis
rdf:langString
Capitalis quadrata
rdf:langString
Majuskloj monumentaj
rdf:langString
Mayúsculas cuadradas romanas
rdf:langString
Quadrata
rdf:langString
Quadrata
rdf:langString
Capitale romaine
rdf:langString
Quadrata
rdf:langString
Capitale quadrata romana
rdf:langString
Capitale lapidaria romana
rdf:langString
Capitalis monumentalis
rdf:langString
Kapitała
rdf:langString
Roman square capitals
rdf:langString
Capitalis quadrata
xsd:integer
1103090
xsd:integer
1103673976
rdf:langString
L'escriptura quadrada (també anomenada majúscula lapidària, majúscula monumental o majúscula elegant) és la forma de cal·ligrafia de l'antiga Roma que va donar origen a les majúscules actuals. Es van començar a anomenar majúscules en oposició a les lletres minúscules que apareixerien posteriorment, a l'edat mitjana, amb l'escriptura merovíngia i carolíngia.
rdf:langString
Die Capitalis quadrata (auch Quadrata, Quadratschrift oder Capitalis elegans) ist eine antike römische Majuskelschrift für Handschriften. Nach dem Vorbild ihrer in Stein gemeißelten Variante, der Capitalis monumentalis, diente die Quadratschrift neben der kanonisierten Capitalis auch als Buchschrift der Römer. Der Name Quadrata leitet sich von der geometrischen Formgebung der einzelnen Buchstaben her, die sich an Quadrat, gleichseitigem Dreieck und Kreis orientiert. Ebenso wie die Capitalis monumentalis wird die Quadratschrift mit Serifen notiert, Worttrennungen und Ligaturen sind eher selten. Ab der zweiten Hälfte des 1. Jahrhunderts n. Chr. bis zum Ende des 3. Jahrhunderts n. Chr. erlebte die Quadratschrift unter den Kaisern Augustus, Tiberius, bis hin zu Trajan, Hadrian und Marc Aurel ihren Höhepunkt. Sie blieb bis in das 6. Jahrhundert in Gebrauch, in einzelnen Prachthandschriften und als Auszeichnungsschrift ist sie sogar bis in das 9. Jahrhundert zu finden. Während die Capitalis quadrata für Prachthandschriften insbesondere von Texten der römischen Klassik (z. B. im Vergilius Augusteus) verwendet worden ist, ist die kanonisierte Capitalis mit ihren schmaleren und weniger geometrisch durchgebildeten Buchstaben als zierlichere und weniger imposante Standardbuchschrift im Gebrauch. Dazu war eine kursive Variante der Capitalis für den alltägliche Zwecke in Gebrauch, die ältere römische Kursive (Majuskelkursive), die für das lockere und flüchtige Schreiben besser geeignet war.
rdf:langString
Die Capitalis monumentalis ist eine römische aus der Antike. Sie wird auch nach ihrem primären Beschreibstoff als Lapidarschrift (von lat. lapis „Stein“) bezeichnet und ist eine reine Majuskelschrift, die sich zunächst bei der Gestaltung von Inschriften entwickelt hat. Die Proportionen der Buchstaben der Capitalis monumentalis gehen von einem Quadrat aus. Die Buchstaben A, O, Q und V entsprechen exakt einem Quadrat (doch der lange Schwanz des Buchstabens Q reicht weit über das Quadrat, in der Tabula Claudiana aus Lyon sogar bis in das Quadrat des vierten nachfolgenden Buchstabens); die restlichen werden in einem bestimmten Verhältnis davon abgeleitet. Die Proportionen entsprechen dabei denen der Capitalis quadrata mit dem Unterschied, dass die Buchstabenlinien der Capitalis einen unterschiedlichen Duktus besitzen. In der Paläografie und der Epigrafik werden beide Begriffe nur nach ihrem Beschreibstoff unterschieden: Capitalis quadrata (auch Capitalis elegans) wird in Büchern – früher auf Papyrus oder Pergament – verwendet, Capitalis monumentalis oder Scriptura monumentalis auf Stein, Metall etc. Auch die zweite Variante der Capitalis trägt entsprechend unterschiedliche Namen: kanonisierte Kapitalis (Capitalis rustica) in Büchern, in Inschriften. Die Capitalis monumentalis kennt nur Großbuchstaben und weder Wortabstände noch Silbentrennung. Zur Worttrennung werden in der Regel kleine Trennpunkte eingesetzt. Das wahrscheinlich bekannteste noch erhaltene Beispiel dieser Schrift, die besonders während der Renaissance als nachahmenswert empfunden wurde, stellt die Inschrift der Trajanssäule aus dem 2. Jahrhundert dar. Carol Twombly ließ sich von der Capitalis monumentalis zu ihrer Schriftart Adobe Trajan inspirieren.
rdf:langString
Majuskloj monumentaj estas la antikva greka-latina stilo de majuskla skribo, kun la geometrie regulaj formoj de signobildoj, kiun oni opiniis la plej perfekta kaj konvena por la monumentaj ŝtonsurskriboj kaj aliaj solenaj uzoj. Ĉe la antikvuloj tiu skribo stilo estis senuskla; kiam, en la renesanca epoko, estiĝis nia skribo duuskla, la monumentaj majuskloj formis unu el ties uskloj (kaj iĝis majuskloj en la nuntempa signifo komunlingva). Ĝis la 4-a jarcento, la monumentaj majskloj estis ankaŭ uzataj por skribi luksajn kopiojn de «paganaj» klasikuloj (precipe Virgilio). Post la 5-a jarcento ili malaperis ĝis Renesanco.
* Sur la arko de Tito
* Klaŭdia tabulo el Liono (bronzo)
* Afiŝo el Pompejo
* Greklingva mozaiko «Ekkonu vin mem»
*
rdf:langString
Quadrata, o mayúsculas elegantes, es la versión manuscrita de las mayúsculas cuadradas romanas, la forma de caligrafía solemne usada en la antigua Roma y durante el medievo. La quadrata es uno de los tres estilos que adoptó la caligrafía manuscrita romana, siendo las otras dos: la cursiva romana y la rústica, que corresponden, respectivamente, a una escritura menos formal y de ejecución más rápida y una escritura de mayúsculas más adaptada a la escritura con tinta.
rdf:langString
Quadrata, tipografian, Erromatar Hizki larri karratuei ematen zaien izena da eta gaur egungo idazkeran erabiltzen ditugun dira. Tipografia erromatar ezagunenetako bat deritzona da, honetan, hizki alfabetikoak Trajanoren Zutabean dagoen idazkunekoak modukoak direlarik. Quadrata, idazkera erromatarrak erabili zuen hiru estiloetako bat da, bestea, eta direlarik, hain formala ez den eta azkarrago idazten den idazkera dena, rustikaren kasuan, eta hizki larriak okertuta idazteari kursibaren kasuan, dagozkielarik.
rdf:langString
La capitale romaine ou capitale monumentale (capitalis monumentalis), dite aussi capitale carrée, est une écriture considérée comme la forme la plus parfaite et la plus aboutie de l’écriture latine, qui apparaît principalement gravée dans la pierre des monuments.
rdf:langString
Las mayúsculas cuadradas romanas, también llamadas mayúsculas cuadradas lapidarias, mayúsculas monumentales y en su versión manuscrita quadrata o mayúsculas elegantes, son la forma de caligrafía de la antigua Roma que dio origen a las mayúsculas actuales. Empezaron a denominarse mayúsculas en oposición a las letras minúsculas que aparecerían posteriormente en la Edad Media con la escritura merovingia y carolingia.
rdf:langString
L’écriture capitalis quadrata (ou en abrégé quadrata, parfois aussi « écriture carrée ») est une écriture romaine. À l’époque romaine, littera quadrata désigne toutes les capitales, la « monumentale » gravée dans la pierre, comme sa version écrite au calame sur papyrus ou parchemin. Aujourd’hui, on différencie la capitale monumentale (avec toutes ses traductions typographiques), le plus souvent gravée dans la pierre ou le métal, et la quadrata qui désigne l’écriture au calame ou au pinceau, bien qu’il s’agisse de la même écriture avec des outils différents. Calquée sur son modèle employé dans l'épigraphie lapidaire, la capitalis monumentalis, la quadrata, avec d'autres écritures majuscules, a servi pour composer un nombre réduit de manuscrits latins à partir du Ier siècle. Il ne faut pas la confondre avec la textura quadrata qui est une écriture gothique. La notion de « capitale » ou de « majuscule » n’existait pas à l’époque romaine, l’écriture ne connaissant que cette forme. La distinction s’est opérée avec l’évolution de l’écriture jusqu’au Moyen Âge, et les dénominations de « capitale » et « minuscule » datent de la Renaissance. Le nom de cette écriture ne vient pas d’une quelconque forme carrée, ni même de l’hypothèse que le lettre s’inscrit dans un carré, mais du sens dérivé de l’adjectif quadratus, qui peut aussi signifier « bien proportionné », par opposition aux écritures plus irrégulières, comme la rustica ou la cursive. Théoriquement, la quadrata est écrite dans une « portée » qui délimite le haut et le bas des lettres. Comme la capitalis monumentalis, cette écriture comporte des empattements ; en revanche, les abréviations et les ligatures sont plutôt rares. Il n'y a ni espace typographique entre mots (cet usage n'apparaîtra qu'avec l'écriture onciale, entre le VIe et le VIIIe siècle), ni ponctuation. De la seconde moitié du Ier siècle av. J.-C. à la fin du IIIe siècle, c’est-à-dire sous les règnes des empereurs Auguste, Tibère, jusqu'à Trajan, Hadrien et Marc Aurèle, l’écriture quadrata connut son apogée. Aux côtés de l'onciale, elle demeura en usage jusqu'au VIe siècle, puis dans les manuscrits de prestige et dans les diplômes, encore au IXe siècle. Son usage s’est maintenu dans les initiales et les titres. Alors que l'écriture quadrata a été surtout utilisée pour la transcription manuscrite des classiques (comme on le voit par exemple dans le Vergilius Augusteus), on utilisait plus fréquemment des écritures capitales, moins grasses et moins rigides pour les manuscrits courants : la rustica. Pour les billets de la vie courante, on utilisait d'ailleurs le plus souvent une écriture cursive dérivée de la quadrata, la cursive romaine (cursive majuscule), au tracé plus simple et plus rapide. La quadrata écrite sur parchemin a été considérée comme une impasse, difficile à exécuter et sans possibilité d’évolution malgré les brillants exemples qui ont pu justifier son appellation de « capitale élégante ».
rdf:langString
Roman square capitals, also called capitalis monumentalis, inscriptional capitals, elegant capitals and capitalis quadrata, are an ancient Roman form of writing, and the basis for modern capital letters. Square capitals are characterized by sharp, straight lines, supple curves, thick and thin strokes, angled stressing and incised serifs. When written in documents this style is known as Latin book hand.
rdf:langString
De capitalis monumentalis of Romeins majuskelschrift is een Romeins schrift uit de antieke tijd dat door de steenkappers werd gebruikt om inscripties te maken op monumenten. Ze vormen de basis van de huidige hoofdletters. Belangrijke voorbeelden van dit schrift zijn terug te vinden op de Zuil van Trajanus (107-112 n.Chr.) en op de Boog van Titus (81 n.Chr.), beiden op het Forum Romanum en op het Pantheon in Rome. Het schrift kreeg zijn klassieke vorm in de periode tussen de tweede helft van de eerste eeuw n.Chr. en de derde eeuw. Het schrift bestond uitsluitend uit hoofdletters. De letters zijn gevormd met rechte lijnen en soepele curven. De basisvorm van de letters is het vierkant, de letters A, O, Q en V kunnen perfect ingeschreven worden in een vierkant, de andere zijn er verhoudingsgewijs van afgeleid. In dit schrift worden alle woorden aan elkaar geschreven. Een gelijkaardig schrift werd ook gebruikt om te schrijven op papyrus of perkament, maar wordt dan de capitalis quadrata of capitalis elegans genoemd.
rdf:langString
De capitalis quadrata ook quadrata of capitalis elegans is een Romeins schrift uit de antieke tijd. Het schrift is gebaseerd op het Capitalis Monumentalis schrift, dat door de steenkappers werd gebruikt. Het schrift bestond uitsluitend uit hoofdletters. De letters zijn gevormd met scherpe, rechte lijnen en soepele curven. De breedte van de schuinbalken is variabel, in functie van de stand van de vierkante pen bij het schrijven, ook de ronde letters of de buiken van letters verlopen in breedte. Er worden schreven gebruikt om het einde van de schachten of strepen van de letters te markeren. De basisvorm van de letters is het vierkant, de letters A, O, Q en V kunnen perfect ingeschreven worden in een vierkant, de andere zijn er verhoudingsgewijs van afgeleid. In dit schrift worden alle woorden aan elkaar geschreven (soms gescheiden door een punt op halve lijnhoogte). De letters zijn zeer gelijkaardig aan de moderne drukletters, alleen de letter A wordt dikwijls zonder middenstreep gebruikt. Het schrift kent geen ligaturen en zeer weinig abbreviaturen behalve die voor de nomina sacra (DS voor deus, en DMS of DNS voor dominus enz.) en de (B· voor -BUS en Q· voor QUE) Het schrift kreeg zijn klassieke vorm tussen de tweede helft van de eerste eeuw n.Chr. en de derde eeuw. Het bleef in gebruik tot de 6e eeuw n.Chr. Het schrift is vooral bekend van het gebruik de Vergilius codices geschreven omstreeks het jaar 500. In de middeleeuwen bleef het gebruik van dit type schrift beperkt tot titels en rubrieken in de handschriften. Door de vierkante vorm van de letters nam het veel plaats en de hoekige vormen waren moeilijk om schrijven. In de 8e en 9e eeuw gaat men het schrift tijdens de Karolingische renaissance hier en daar terug gebruiken en men noemt het de “littera Vergiliae”. In de zestiende eeuw wordt het script gebruikt door de humanisten als ze hun eigen schrift willen gaan ontwikkelen, om zich te distantiëren van de - volgens hen - duistere middeleeuwen. Voor de minuskels baseren ze zich op de Karolingische minuskel waarvan ze dachten dat het een origineel antiek schrift was en voor de hoofdletters gebruiken ze de Capitalis Quadrata.
rdf:langString
Kapitała – najstarsza forma majuskuły, od której wywodzą się wszystkie późniejsze rodzaje pisma łacińskiego. Jej nazwa jest późniejsza i pochodzi od łacińskiego słowa caput (głowa), bo takim liternictwem pisano nagłówki (capita) tekstów. Kapitała jest pismem monumentalnym i majestatycznym, przeznaczonym do kucia napisów w kamieniu, powstała bowiem jako pismo epigraficzne. Jest ona jednak również pierwszym krojem zastosowanym do pisania na materiale miękkim. Litery kapitały są symetryczne, rysowane linią o jednakowej grubości, mają jednakową wysokość, spora ich część daje się wpisać w kwadrat lub prostokąt, między innymi: O, C, D, M, N, Q. Trzonki liter są zakończone poprzecznymi kreskami, tzw. szeryfami. Szeryfy, pierwotnie ślady po dłucie kamieniarskim, w późniejszym liternictwie stanowią ozdobniki. Wyróżniamy dwa rodzaje kapitały: kwadratową (capitalis quadrata, capitalis elegans), używaną najczęściej w epigrafice, oraz chłopską lub wiejską (capitalis rustica), która jest pochodną przemian kapitały kwadratowej po jej przeniesieniu na materiały miękkie. Malowana na murach pędzlem oraz pisana na pergaminie kapitała nabrała lekkości: litery stały się lekko cieniowane – pionowe trzonki grubsze, poziome cieńsze – L, F, Q i V zaczęły wysuwać się poza linie, pojawiły się nieśmiałe zaokrąglenia, wynikające z możliwości szybszego stawiania liter. Powstała w wyniku tych przemian kapitała wiejska jeszcze wyraźniej ukazuje wpływ materiału miękkiego na formę pisma. Od razu daje się zauważyć jego płynność: trzonki liter wygięte są w łuki, kąty stają się mniej ostre, litery tracą symetrię, przyjmując kształt bardziej wydłużony. Skracają się – niekiedy znacznie – poziome trzonki liter, co jest szczególnie widoczne w E i L. Czytanie tekstów zapisanych kapitałą – zarówno kwadratową, jak i wiejską – mocno utrudnia fakt, że nie stosowano odstępów między wyrazami ani znaków interpunkcyjnych (np. "GALIAESTOMNISDIVISAINPARTESTRES"). W początkowej fazie rozwoju kapitały na oznaczenie samogłosek długich zamiast akcentów stosowano podwajane litery (np. MAARCO). Kapitała używana była również w średniowieczu — za jej pomocą zaznaczano w księgach m.in. inicjały, tytuły, ważne fragmenty tekstu czy też cytaty.
xsd:nonNegativeInteger
6901
