Roman Inquisition

http://dbpedia.org/resource/Roman_Inquisition an entity of type: Thing

Kongregace římské a obecné inkvizice (Congregatio Romanae et universalis Inquisitionis, nazývaná též římská inkvizice nebo Svaté oficium) byla kongregace, která existovala v letech 1542–1908. Jejím úkolem byla ochrana katolického učení před herezemi. V roce 1908 byla zreformována a přejmenována na , ze které se vyvinulo dnešní Dikasterium pro nauku víry. rdf:langString
ديوان التحقيق الروماني، ويعرف أيضًا في المصادر العربية باسم محاكم التفتيش الرومانية، هو نظام من المحاكم أنشأه الكرسي الرسولي للكنيسة الكاثوليكية في النصف الثاني من القرن السادس عشر الميلادي، بهدف اضطهاد الأشخاص المتهمين بالهرطقة وبفساد المعتقد الديني (كاعتناق البروتستانتية وممارسة السحر والشعوذة والتجديف) إلى جانب الرقابة على الأدبيات المطبوعة، وقد كان ديوان التحقيق الروماني واحدًا من ثلاثة دواوين تحقيق مسيحية نشأت في عصر ما بعد محاكم التفتيش القروسطية، جنبًا إلى جنب مع ديوان التحقيق الإسباني وديوان التحقيق البرتغالي. rdf:langString
The Roman Inquisition, formally the Supreme Sacred Congregation of the Roman and Universal Inquisition, was a system of partisan tribunals developed by the Holy See of the Roman Catholic Church, during the second half of the 16th century, responsible for prosecuting individuals accused of a wide array of crimes according to Roman Catholic law and doctrine, relating to catholic religious life or alternative religious or secular beliefs. It was established in 1542 by the leader of the Roman Catholic Church, Pope Paul III. In the period after the Medieval Inquisition, it was one of three different manifestations of the wider Catholic Inquisition along with the Spanish Inquisition and Portuguese Inquisition. rdf:langString
Inkuisitor Roma, dengan nama resmi Kongregasi Mahkamah Suci Roma dan Inkuisitor Universal adalah sistem pengadilan yang dikembangkan oleh Tahta Suci Gereja Katolik Roma pada pertengahan kedua abad ke-16 Pada zaman setelah Inkuisisi Abad Pertengahan, kongregasi ini adalah salah satu dari tiga manifestasi Inkuisisi Kristen secara luas yang berbeda selain Inkuisisi Spanyol dan . rdf:langString
Romerska inkvisitionen, formellt kallad Heliga kongregationen för den romerska och universella inkvisitionen var den inkvisition som övervakade den romersk-katolska kyrkans doktrin i Kyrkostaten och övriga Italien mellan 1542 till 1908. Den grundades under motreformationen och var tillsammans med den spanska inkvisitionen och den portugisiska inkvisitionen en av de tre berömda nationella inkvisitioner som avlöste medeltidens tillfälliga inkvisitioner. Den avskaffades av Napoleon I men återupprättades efter Napoleons fall 1814. Dess sista större mål ägde rum 1858. År 1870 upplöstes Kyrkostaten i Italien. Inkvisitionen omvandlades 1908 till Heliga kongregationen för heliga tjänsten, och 1965 till Troskongregationen. rdf:langString
La Inquisición romana, también llamada Congregación del Santo Oficio era un organismo de la Curia romana que fue creada en 1542 para perseguir el protestantismo, por el papa Paulo III a través de la bula .​ Se trataba de un organismo bastante diferente de la Inquisición medieval, ya que era una congregación permanente de seis cardenales y otros prelados que no dependía del control episcopal. Su ámbito de acción se extendía a toda la Iglesia católica. Su principal tarea fue desmantelar y atacar a las organizaciones, corrientes de pensamiento y posturas religiosas que socavaran la integridad de la fe católica, y examinar y proscribir los libros que se considerasen ofensivos para la ortodoxia. rdf:langString
L'Inquisition romaine, officiellement la Congrégation Sacrée de l'Inquisition romaine et universelle, également appelée Congrégation du Saint-Office ou Saint-Office, est un organe de la curie romaine créé en 1542 pour persécuter le protestantisme, par le pape Paul III par la bulle pontificale Licet ab initio. C'est un système de tribunaux développé par le Saint-Siège de l'Église catholique romaine, au cours de la seconde moitié du XVIe siècle, chargé de poursuivre les individus accusés d'un large éventail de crimes liés à la doctrine religieuse ou à une doctrine religieuse alternative ou à des croyances religieuses alternatives. Dans la période qui a suivi l'Inquisition médiévale, il s'agit de l'une des trois manifestations différentes de l'Inquisition catholique au sens large, avec l'Inqu rdf:langString
De Romeinse Inquisitie, formeel de Opperste Heilige Congregatie van de Romeinse en Universele Inquisitie (Latijn: Congregatio Romanae et Universalis Inquisitionis) was een geheel van rechtbanken ontwikkeld door de Heilige Stoel van de Rooms-Katholieke Kerk, tijdens de tweede helft van de 16e eeuw, verantwoordelijk voor de vervolging van personen beschuldigd van een breed scala van misdaden met betrekking tot religieuze leer of alternatieve religieuze leer of alternatieve religieuze overtuigingen. In de periode na de middeleeuwse inquisitie was het een van de drie verschillende uitwerkingen van de bredere katholieke inquisitie naast de Spaanse Inquisitie en de Portugese Inquisitie. rdf:langString
Inkwizycja rzymska – współczesne określenie zreformowanej inkwizycji papieskiej, działającej po 1542 roku głównie na terenie państw włoskich, podlegającej zwierzchnictwu i kontroli ze strony centralnego organu Kurii Rzymskiej, tj. Świętej Kongregacji Rzymskiej i Powszechnej Inkwizycji, zwanej także Świętym Oficjum. W węższym znaczeniu określenie to używane jest w stosunku do samej Świętej Kongregacji Rzymskiej i Powszechnej Inkwizycji, wówczas jednak powinno być pisane wielkimi literami jako skrócona forma oficjalnej nazwy własnej tego organu. rdf:langString
A Inquisição romana, foi um sistema de tribunais desenvolvido pela Santa Sé, instituído na Itália em 1224 pelo papa Honório III (1216-1227), pouco depois de ter sido implantado na França, mas oficialmente só passou a funcionar a partir da Bula do papa Gregório IX (1227-1241). A Inquisição visava combater as heresias do catarismo, speronismo, arnaldistas e os franticelli. A outra fase da Inquisição na península itálica, ocorreu no século XVI, como forma de combater o protestantismo, o que levou o papa Paulo III (1534-1549) no ano de 1542 a instaurar a Inquisição em Roma, passando a se chamar mais tarde de Santo Ofício. rdf:langString
rdf:langString Roman Inquisition
rdf:langString محاكم التفتيش الرومانية
rdf:langString Římská inkvizice
rdf:langString Inquisición romana
rdf:langString Inquisition romaine
rdf:langString Inkuisisi Roma
rdf:langString Sant'Uffizio
rdf:langString Inkwizycja rzymska
rdf:langString Romeinse inquisitie
rdf:langString Inquisição romana
rdf:langString Romerska inkvisitionen
xsd:integer 26154
xsd:integer 1124140045
rdf:langString Kongregace římské a obecné inkvizice (Congregatio Romanae et universalis Inquisitionis, nazývaná též římská inkvizice nebo Svaté oficium) byla kongregace, která existovala v letech 1542–1908. Jejím úkolem byla ochrana katolického učení před herezemi. V roce 1908 byla zreformována a přejmenována na , ze které se vyvinulo dnešní Dikasterium pro nauku víry.
rdf:langString ديوان التحقيق الروماني، ويعرف أيضًا في المصادر العربية باسم محاكم التفتيش الرومانية، هو نظام من المحاكم أنشأه الكرسي الرسولي للكنيسة الكاثوليكية في النصف الثاني من القرن السادس عشر الميلادي، بهدف اضطهاد الأشخاص المتهمين بالهرطقة وبفساد المعتقد الديني (كاعتناق البروتستانتية وممارسة السحر والشعوذة والتجديف) إلى جانب الرقابة على الأدبيات المطبوعة، وقد كان ديوان التحقيق الروماني واحدًا من ثلاثة دواوين تحقيق مسيحية نشأت في عصر ما بعد محاكم التفتيش القروسطية، جنبًا إلى جنب مع ديوان التحقيق الإسباني وديوان التحقيق البرتغالي.
rdf:langString L'Inquisition romaine, officiellement la Congrégation Sacrée de l'Inquisition romaine et universelle, également appelée Congrégation du Saint-Office ou Saint-Office, est un organe de la curie romaine créé en 1542 pour persécuter le protestantisme, par le pape Paul III par la bulle pontificale Licet ab initio. C'est un système de tribunaux développé par le Saint-Siège de l'Église catholique romaine, au cours de la seconde moitié du XVIe siècle, chargé de poursuivre les individus accusés d'un large éventail de crimes liés à la doctrine religieuse ou à une doctrine religieuse alternative ou à des croyances religieuses alternatives. Dans la période qui a suivi l'Inquisition médiévale, il s'agit de l'une des trois manifestations différentes de l'Inquisition catholique au sens large, avec l'Inquisition espagnole et l'Inquisition portugaise. Contrairement à celles-ci, cette congrégation permanente de six cardinaux et autres prélats n'est pas sous contrôle épiscopal et son champ d'action s'étend à l'ensemble de l'Église catholique.
rdf:langString La Inquisición romana, también llamada Congregación del Santo Oficio era un organismo de la Curia romana que fue creada en 1542 para perseguir el protestantismo, por el papa Paulo III a través de la bula .​ Se trataba de un organismo bastante diferente de la Inquisición medieval, ya que era una congregación permanente de seis cardenales y otros prelados que no dependía del control episcopal. Su ámbito de acción se extendía a toda la Iglesia católica. Su principal tarea fue desmantelar y atacar a las organizaciones, corrientes de pensamiento y posturas religiosas que socavaran la integridad de la fe católica, y examinar y proscribir los libros que se considerasen ofensivos para la ortodoxia. En 1550 el papa Julio III extendió la jurisdicción del tribunal a las órdenes religiosas de Italia, impidiendo a su vez cualquier injerencia del poder político en los procesos encargados a este dicasterio.​ Al comienzo, la actividad de la Inquisición romana se restringió a Italia y a perseguir a los reformados, pero cuando Gian Pietro Caraffa fue elegido papa –tomó el nombre de Pablo IV– en 1555, comenzó a perseguir a numerosos sospechosos de diversas formas de heterodoxia: sodomía, prostitución, estupro, simonía, ordenación de menores de edad, etc.​ No se ahorraron procesos a miembros de la jerarquía eclesiástica, como el cardenal inglés Reginald Pole. En realidad, por definición esta congregación podía investigar a cualquier católico independientemente de su lugar en la jerarquía eclesiástica y podía solicitar el apoyo de las autoridades políticas para hacer ejecutar las sentencias o para encontrar a los fugitivos. En 1557, este mismo papa aumentó el número de cardenales de la Inquisición a 15.​ Sin embargo, en 1560, el papa Pío IV redujo las competencias del tribunal para que nuevamente se ocupara particularmente de cuanto tuviera que ver con la doctrina y la fe. A través de diversas decisiones aumentó el poder del tribunal confirmando la jurisdicción universal, aunque limitando la proclamación de la sentencia contra altos prelados, en el sentido de que solo el papa podía pronunciarla. Redujo además el número de cardenales a 9. En 1564 permitió a los miembros de esta congregación leer y conservar libros considerados heréticos o condenados como tales.Durante el pontificado del papa Sixto V cambió de nombre a Congregatio sanctae Inquisitionis haereticae pravitatis,​ centrando así en Roma todas las formas de poder inquisitorial que se habían concedido a las monarquías. En 1600 fue juzgado, condenado y ejecutado el intelectual dominico Giordano Bruno.​ En 1633 fue procesado y condenado Galileo Galilei.​ En 1965 el papa Pablo VI reorganizó el Santo Oficio, denominándolo Congregación para la Doctrina de la Fe.
rdf:langString The Roman Inquisition, formally the Supreme Sacred Congregation of the Roman and Universal Inquisition, was a system of partisan tribunals developed by the Holy See of the Roman Catholic Church, during the second half of the 16th century, responsible for prosecuting individuals accused of a wide array of crimes according to Roman Catholic law and doctrine, relating to catholic religious life or alternative religious or secular beliefs. It was established in 1542 by the leader of the Roman Catholic Church, Pope Paul III. In the period after the Medieval Inquisition, it was one of three different manifestations of the wider Catholic Inquisition along with the Spanish Inquisition and Portuguese Inquisition.
rdf:langString Inkuisitor Roma, dengan nama resmi Kongregasi Mahkamah Suci Roma dan Inkuisitor Universal adalah sistem pengadilan yang dikembangkan oleh Tahta Suci Gereja Katolik Roma pada pertengahan kedua abad ke-16 Pada zaman setelah Inkuisisi Abad Pertengahan, kongregasi ini adalah salah satu dari tiga manifestasi Inkuisisi Kristen secara luas yang berbeda selain Inkuisisi Spanyol dan .
rdf:langString Inkwizycja rzymska – współczesne określenie zreformowanej inkwizycji papieskiej, działającej po 1542 roku głównie na terenie państw włoskich, podlegającej zwierzchnictwu i kontroli ze strony centralnego organu Kurii Rzymskiej, tj. Świętej Kongregacji Rzymskiej i Powszechnej Inkwizycji, zwanej także Świętym Oficjum. W węższym znaczeniu określenie to używane jest w stosunku do samej Świętej Kongregacji Rzymskiej i Powszechnej Inkwizycji, wówczas jednak powinno być pisane wielkimi literami jako skrócona forma oficjalnej nazwy własnej tego organu. Lokalne trybunały inkwizycji rzymskiej istniały do 1860 roku, natomiast Święta Kongregacja Rzymskiej i Powszechnej Inkwizycji istnieje do dziś pod nazwą Kongregacja Nauki Wiary. Choć historycy są zgodni, że inkwizycja rzymska była instytucją odmienną od średniowiecznej inkwizycji papieskiej, nie sposób wyznaczyć precyzyjnej granicy czasowej między tymi dwiema formami inkwizycji. Proces przekształcania systemu zdecentralizowanych trybunałów średniowiecznych w scentralizowaną i zbiurokratyzowaną inkwizycję rzymską trwał wiele dziesięcioleci i na poziomie lokalnym nie wszędzie przebiegał równomiernie. Odmiennie niż w przypadku inkwizycji hiszpańskiej, która w sposób radykalny zrywała ze swą średniowieczną poprzedniczką (m.in. poprzez wymianę personelu i tworzenie od podstaw nowych trybunałów), inkwizycja rzymska formowała się w sposób ewolucyjny, a wszelkie daty graniczne mogą mieć jedynie charakter umowny. Pisanie historii rzymskiej inkwizycji jest dla historyków niezwykle trudne z uwagi na skromny zasób dokumentacji, jaki przetrwał do czasów współczesnych. Kiedy na przełomie XVIII i XIX wieku oświeceniowe, a potem rewolucyjne rządy likwidowały trybunały inkwizycyjne, bardzo często niszczyły też ich archiwa. Centralne Archiwum Kongregacji Nauki Wiary (ACDF) dopiero od 1998 roku jest udostępnione do badań naukowych.
rdf:langString De Romeinse Inquisitie, formeel de Opperste Heilige Congregatie van de Romeinse en Universele Inquisitie (Latijn: Congregatio Romanae et Universalis Inquisitionis) was een geheel van rechtbanken ontwikkeld door de Heilige Stoel van de Rooms-Katholieke Kerk, tijdens de tweede helft van de 16e eeuw, verantwoordelijk voor de vervolging van personen beschuldigd van een breed scala van misdaden met betrekking tot religieuze leer of alternatieve religieuze leer of alternatieve religieuze overtuigingen. In de periode na de middeleeuwse inquisitie was het een van de drie verschillende uitwerkingen van de bredere katholieke inquisitie naast de Spaanse Inquisitie en de Portugese Inquisitie. De Romeinse Inquisitie werd in 1542 opgericht door paus Paulus III. De Congregatio Romanae et Universalis Inquisitionis vormde een onderdeel van de contrareformatie van de Katholieke Kerk tegen de verspreiding van het protestantisme, evenwel met een minder harde aanpak dan de eerder gevestigde Spaanse Inquisitie. De lokale rechtbanken van de Romeinse Inquisitie bestonden tot 1860, terwijl de Heilige Congregatie voor Rome en de Universele Inquisitie nog steeds bestaat onder de naam van de Congregatie voor de Geloofsleer als een dicasterie binnen de Romeinse Curie.
rdf:langString A Inquisição romana, foi um sistema de tribunais desenvolvido pela Santa Sé, instituído na Itália em 1224 pelo papa Honório III (1216-1227), pouco depois de ter sido implantado na França, mas oficialmente só passou a funcionar a partir da Bula do papa Gregório IX (1227-1241). A Inquisição visava combater as heresias do catarismo, speronismo, arnaldistas e os franticelli. A outra fase da Inquisição na península itálica, ocorreu no século XVI, como forma de combater o protestantismo, o que levou o papa Paulo III (1534-1549) no ano de 1542 a instaurar a Inquisição em Roma, passando a se chamar mais tarde de Santo Ofício. O PhD em história, Joseph Bernard, afirma que a Inquisição na Itália procedeu com moderação só excepcionalmente houve penas corporais graves e execuções. As acusações se centralizavam em questões que relacionados com a heresia, incluindo a feitiçaria, a imoralidade, blasfêmia, bruxaria, judaizantes e, bem como para a censura da literatura contrária a fé cristã ou que apresentassem conteúdo protestante. Era um organismo bastante diferente da Inquisição medieval, pois era uma assembleia permanente de cardeais e outros prelados que não dependem do controle episcopal. O seu âmbito de ação foi alargado a toda a Igreja Católica. Foram instituídos tribunais territoriais com jurisdição exclusiva para todos os casos de heresia. Acima deles, foi fundado um organismo central com sede em Roma composto de sete cardeais e sob o controle direto do pontífice, que participava de todas as sessões. O organismo podia investigar também outros prelados e tinha jurisdição em todo o território cristão, mas na verdade tratou principalmente das questões italianas. O papa Júlio por uma bula de 29 de abril de 1550, absolveu todos aqueles que teriam caído em heresia e não ousavam voltar a Igreja, por medo da penitência pública e infâmia, deveria apenas se apresentar ao inquisidor, abjurar privativamente os seus erros e por a si mesmo uma penitência secreta. Segundo o historiador alemão Ludwig Von Pastor (1854-1928): "Houve alguns casos isolados em Roma sob Júlio III. O jornal de Cola Coleina menciona, aos 6 de junho de 1552, que sete luteranos foram levados a Santa Maria Sopra Minerva, onde abjuraram os seus erros... Os poucos casos de hereges punidos com a morte sob Júlio III foram apresentados na Alemanha por panfletos que davam a crer que se moviam violenta perseguição aos protestantes italianos. A verdade a esse propósito transparece de uma carta de Vergerio e Bullinger, de 8 de outubro de 1553, a respeito do estado de coisas na Itália. Aí se lê: 'Poder-se-ia crer que centenas de pessoas foram queimadas diariamente, mas seria falso; nenhum acusado foi queimado, se bem que leve perseguição se tenha movido em algumas localidades". No início, a atividade da Inquisição romana limitou-se a Itália, mas quando Gian Pietro Carafa foi eleito papa, como Paulo IV em 1555, começou a perseguir muitos suspeitos de heterodoxia, entre os quais vários membros da hierarquia, como o cardeal inglês Reginald Pole. Em 1600, foi julgado, condenado e executado o filósofo Giordano Bruno. Em 1633, foi julgado e condenado Galileo Galilei, que morreu em prisão domiciliar. A última ação notável da Inquisição romana ocorreu em 1858, em Bolonha, quando os agentes da Inquisição seqüestraram um menino judeu de 6 anos de idade, Edgardo Mortara, separando-o de sua família. O inquisidor local tinha aprendido que o menino estava secretamente batizado por sua babá. O Papa Pio IX levou o menino como um católico para Roma. O pai do menino, Momolo Mortara, passou anos à procura de ajuda em todos os quadrantes, inclusive internacionalmente, para tentar recuperar seu filho. O caso recebeu atenção internacional e alimentou a sentimentos antipapais que ajudaram o movimento de nacionalismo italiano. Em 1965, o Papa Paulo VI reorganizou o Santo Ofício, chamando o de Congregação para a Doutrina da Fé.
rdf:langString Romerska inkvisitionen, formellt kallad Heliga kongregationen för den romerska och universella inkvisitionen var den inkvisition som övervakade den romersk-katolska kyrkans doktrin i Kyrkostaten och övriga Italien mellan 1542 till 1908. Den grundades under motreformationen och var tillsammans med den spanska inkvisitionen och den portugisiska inkvisitionen en av de tre berömda nationella inkvisitioner som avlöste medeltidens tillfälliga inkvisitioner. Den avskaffades av Napoleon I men återupprättades efter Napoleons fall 1814. Dess sista större mål ägde rum 1858. År 1870 upplöstes Kyrkostaten i Italien. Inkvisitionen omvandlades 1908 till Heliga kongregationen för heliga tjänsten, och 1965 till Troskongregationen.
xsd:nonNegativeInteger 22255

data from the linked data cloud