Religion in the European Union

rdf:langString Religia w Unii Europejskiej

rdf:langString Religia w Unii Europejskiej – większość ludności zamieszkującej UE to chrześcijanie (według badań Eurobarometr 2010 w krajach zaliczanych potem do tzw. EU-27 było to 70%). Nie sposób określić dokładnej liczby chrześcijan, ponieważ w niektórych krajach, takich jak Francja, Belgia i Luksemburg konsekwentnie i dosłownie przestrzega się świeckości państwa i państwowe instytuty statystyczne i publiczne ośrodki badawcze nie zbierają informacji na temat denominacji religijnych. Z kolei w innych krajach, w których nie ma formalnego rozdziału Kościoła od państwa jak w Danii czy Grecji i gdzie obywatele z założenia są członkami Kościołów państwowych, liczba chrześcijan jest wysoce zawyżona. W krajach tych przynależność do Kościołów państwowych jest jedną z wielu oznak tożsamości narodowej, rzadziej natomiast oznacza identyfikację z określonymi doktrynami religijnymi. Europejskie chrześcijaństwo tradycyjnie podzielone jest na trzy odłamy: katolicyzm, protestantyzm i prawosławie. Katolicyzm jest dominującym wyznaniem w Irlandii, Portugalii, Hiszpanii, Francji, Luksemburgu, Belgii, wschodnich i południowych prowincjach Holandii, południowych i zachodnich landach Niemiec, Austrii, Włoszech, Malcie, Słowenii, Węgrzech, Słowacji, Czechach, Polsce, Litwie oraz w południowo-wschodnich okręgach Łotwy. Protestantyzm tradycji luterańskiej dominuje w środkowych, wschodnich i północnych landach Niemiec, Danii, Szwecji, Finlandii, Estonii i na Łotwie; tradycji kalwińskiej i prezbiteriańskiej najliczniejszy jest w środkowej i północnej Holandii, wschodnich Węgrzech. Natomiast prawosławie jest dominującym wyznaniem na Cyprze, w Grecji, Bułgarii, Rumunii i wschodnich rejonach Łotwy i Estonii. W 2018 roku liczba członków Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w krajach Unii (w tym jeszcze Wielkiej Brytanii) wyniosła: 249 465 (0,050% populacji). W krajach Unii działalność prowadzi ponad 1 645 000 głosicieli Świadków Jehowy (0,27% populacji). We Francji, Niemczech żyją największe w Europie Zachodniej społeczności żydowskie, ale w całej Unii wyznawców judaizmu jest tylko około 1–1,5 miliona (0,2–0,3% populacji). Wyznawcy islamu stanowią około 17–20 milionów, czyli około 3,4–4,0% populacji. Muzułmanie w znacznej większości są ludnością o rodowodzie imigranckim, którzy począwszy od lat 60. XX wieku do krajów Europy Zachodniej zaczęli być ściągani z Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu jako tania siła robocza, lub którzy zaczęli napływać w poszukiwaniu lepszych warunków życia. Wielu innych mieszkańców Unii o rodowodzie imigranckim także pozostało przy swych tradycyjnych wyznaniach i w niektórych krajach stanowią całkiem sporą mniejszość religijną, jak np. sikhowie, hinduiści, bahaiści, rastafarianie, spirytualiści i wyznawcy voodoo w Holandii. W krajach Europy Zachodniej wielu wyznawców zdobyły religie wschodnie oraz nowe religie i sekty, np. buddyzm, krysznaizm, neopogaństwo, New Age, scjentologia i w śladowych ilościach satanizm. Buddyzm jest jedną z najdynamiczniej rozprzestrzeniających się religii w Unii, a sporą część wyznawców stanowią konwertyci z chrześcijaństwa. Dziś w całej Unii żyje około 2–2,5 miliona buddystów, czyli około 0,4–0,5% populacji Unii. Najbardziej zróżnicowanymi religijnie są obszary zurbanizowane, a zwłaszcza wielokulturowe metropolie zachodnioeuropejskie Unii Europejskiej, takie jak: Amsterdam, Rotterdam, Haga, Utrecht, Antwerpia, Bruksela, Charleroi, Liège, Luksemburg, Strasburg, Paryż, Marsylia, Madryt, Barcelona, Bolonia, Mediolan, Turyn, Wiedeń, Salzburg, Frankfurt nad Menem, Kolonia, Düsseldorf, Hamburg, Berlin, Kopenhaga, Århus, Odense, Malmö, Göteborg i Sztokholm. Wśród nowych członków Unii najbardziej zróżnicowanymi religijnie miastami są np: Praga, Bratysława, Koszyce, Budapeszt, Debreczyn, Kluż-Napoka, Braszów, Bystrzyca, Târgu Mureș, Lublana, Wilno, Dyneburg, Ryga i Tallinn, oraz w mniejszym stopniu Warszawa, Brno, Ostrawa i Sofia. Kraje starej Unii charakteryzują się słabą religijnością, oprócz Irlandii, Portugalii, Grecji oraz Malty. Podobnie kraje byłego bloku komunistycznego, poza Polską, Słowacją i Rumunią. W krajach Beneluxu, Skandynawii, Estonii i Czechach około połowy lub większość mieszkańców deklaruje ateizm, agnostycyzm lub po prostu nie utożsamia się z żadną ze wspólnot wyznaniowych, a wskaźnik praktyk religijnych ogranicza się zwykle do kilku procent społeczeństwa. Ponadto dominuje przekonanie, że wiara jest sprawą wyłącznie prywatną, która nie powinna przejawiać się w sferze publicznej. Przekonanie to jest rozpowszechnione zarówno w laickich Francji, Belgii i Luksemburgu, a także w krajach o tradycji protestanckiej, które w większym stopniu niż katolickie państwa Unii Europejskiej czy prawosławne Cypr i Grecja, uległy sekularyzacji. Generalnie we wszystkich państwach Unii Europejskiej można zauważyć coraz mniejszy udział wiernych w uczestnictwie w nabożeństwach, celebrowaniu świąt, uczestnictwie w pielgrzymkach, spadek zawierania kościelnych związków małżeńskich, chrztów i pogrzebów w obrządkach chrześcijańskich, a także kryzys powołań kapłańskich i zanikanie życia zakonnego. Unia Europejska gwarantuje wolność religijną i zakazuje prześladowania z przyczyn religijnych, pozostając laicką i neutralną religijnie. Zasadę tę podziela znaczna większość obywateli Unii. Z sondażu przeprowadzonego w 2005 roku przez ośrodek badający opinię publiczną Eurobarometr wynika, że tylko 52% mieszkańców Unii Europejskiej (w tym jeszcze Wielkiej Brytanii) deklarowało wiarę w Boga, kolejne 27% dopuszcza możliwość istnienia nieokreślonej siły wyższej, a 18% deklaruje ateizm. Pozostałe 3% badanych nie chciało lub nie potrafiło się określić.