Rayonnant

http://dbpedia.org/resource/Rayonnant an entity of type: WikicatWindows

Met de rayonante gotiek (lett. Frans: stralende gotiek) wordt een gotische stijl- of bouwvorm aangeduid. Meer specifiek gaat het hier om een tweede fase van de hoge gotiek. rdf:langString
Gótico radiante é um termo usado para descrever um período na cronologia da arquitetura gótica francesa entre 1240 e 1350. Surgido a partir do , o gótico radiante caracteriza-se pela afastamento da escala monumental e do racionalismo espacial de edifícios como a Catedral de Chartres ou a nava da Catedral de Amiens, em direcção a uma maior preocupação com a decoração da superfície bidimensional e a repetição de motivos decorativos a diferentes escalas. Após meados do século XIV, o Radiante gradualmente dá lugar ao tardo-gótico flamejante, embora como é comum com rótulos estilísticos arbitrários, o momento de transição não esteja claramente definido. rdf:langString
Gòtic radiant (rayonnant en francès) és la denominació historiogràfica d'una de les fases de l'art gòtic, encunyada específicament per a l'arquitectura gòtica de França i coincident en gran manera amb el regnat de Lluís IX (1226-1270). Un dels primers edificis que establiren els patrons d'aquest estil fou la , que assolia una alçada de les voltes tan imponent (48 metres) que no fou igualada a cap altre edifici gòtic. La Sainte-Chapelle de París, concebuda com una mena de reliquiari de vidre, constitueix el paradigma perfecte de l'estil radiant. rdf:langString
El gótico radiante (en francés rayonnant, pronunciación en francés: /ʁɛjɔnɑ̃/) es la denominación historiográfica de una de las fases del arte gótico, acuñada específicamente para la arquitectura gótica francesa del período comprendido entre ca. 1240 y 1350, coincidente en gran medida con el reinado de Luis IX (1226-1270). La teoría evolutiva de los estilos artísticos ha denominado este estilo como gótico manierista, al representar el estadio intermedio entre el anterior gótico clásico (o primer gótico) y el posterior gótico tardío (gótico florido, gótico flamígero). rdf:langString
In French Gothic architecture, Rayonnant (French pronunciation: ​[ʁɛjɔnɑ̃]) is the period from about the mid-13th century to mid-14th century. It was characterized by a shift away from the High Gothic search for increasingly large size toward more spatial unity, refined decoration, and additional and larger windows, which filled the space with light. Prominent features of Rayonnant include the large rose window, more windows in the upper-level clerestory; the reduction of the importance of the transept; and larger openings on the ground floor to establish greater communication between the central vessel and the side aisles. Interior decoration increased, and the decorative motifs spread to the outside, to the facade and the buttresses utilizing great scale and spatial rationalism towards a rdf:langString
Nell'architettura gotica francese, il rayonnant (pronuncia: [ʁɛjɔnɑ]) è il periodo che va da circa la metà del XIII alla metà del XIV secolo. Fu caratterizzato da uno spostamento dall'alto gotico alla ricerca di dimensioni sempre più grandi verso una maggiore unità spaziale, decorazioni raffinate e finestre aggiuntive e più grandi, che riempivano la chiesa di luce. Caratteristiche di spicco del rayonnant comprendono il grande rosone, più finestre nel livello superiore del lucernario, la riduzione dell'importanza del transetto e aperture più ampie al piano terra per stabilire una maggiore comunicazione tra la navata centrale e quelle laterali. La decorazione interna aumentò e i motivi decorativi si diffusero all'esterno, alla facciata e ai contrafforti, utilizzando il razionalismo spaziale rdf:langString
レイヨナン式(レヨナン式、仏: Rayonnant、フランス語発音: [ʁɛjɔnɑ̃])は、13世紀中期から14世紀中期のフランスにおける、ゴシック建築の様式のひとつである。レイヨナン(Rayonnant)の名称は、アンリ・フォションをはじめとする、窓のトレーサリーの形態からゴシック建築を分類しようとした19世紀フランスの美術史家によって名付けられたものであり、この様式のバラ窓の装飾が輻のように放射状に広がっていることに由来する。イングランドにおいては、装飾様式(英: Decorated style)と呼称されることもある。 この様式は、建築の大規模性を追求するから離れ、空間のまとまり、装飾の洗練性を重視したほか、窓の面積を増やすことで空間に光を取り込もうとしたことを特徴とする。また、この様式の目立つ特色として、巨大なバラ窓、上層部クリアストーリーの窓の増加、翼廊の重要性の削減、身廊と側廊の連絡を充実させるための地上階の開口部の大型化がある。内部装飾は増加し、装飾モチーフは巨大なスケールと空間的な合理性を用いた、ファサードや控え壁といった外部に広がり、平面とは異なるスケールでの装飾モチーフの繰り返しに対する、より大きな関心に向かった。はステンドグラス窓から石造部、そして破風などの建築的な特徴へと徐々に広がっていった。 rdf:langString
Styl promienisty (fr. rayonnant) lub gotyk promienisty – pojęcie określające fazę gotyku dojrzałego we Francji. Zjawisko to miało miejsce w latach około 1240-1350 i objęło przede wszystkim architekturę (zwłaszcza katedr), niemniej cechy charakterystyczne dla rayonnant są obecne także w malarstwie i rzemiośle artystycznym XIII i XIV w. Styl promienisty jest kulminacją dojrzałego gotyku. rdf:langString
Лучистый период французской готической архитектуры (фр. Rayonnant, французское произношение: ​[ʁɛjɔnɑ̃]) заключён между серединой XIII и серединой XIV веков. Он характеризуется уходом от крупных форм высокой готики к большему объёмно-пространственному единству, более утончёнными украшениями и заливающими интерьер светом окнами. Среди характерных черт лучистой готики — большие розы, почти полностью прозрачный верхний ярус нефа, уменьшенные трансепты и более широкие проёмы в нижнем ярусе, объединяющие центральный неф с боковыми. Украшения в интерьере становятся богаче и выплёскиваются на фасады и контрфорсы. Декоративные мотивы заполняют двумерные поверхности повторяющимися орнаментами различного масштаба. Переплёты окон перебираются на глухие стены и щипцы крыш. rdf:langString
rdf:langString Gòtic radiant
rdf:langString Gótico radiante
rdf:langString Rayonnant
rdf:langString レイヨナン式
rdf:langString Rayonante gotiek
rdf:langString Rayonnant
rdf:langString Styl promienisty
rdf:langString Gótico radiante
rdf:langString Лучистая готика
xsd:integer 2560470
xsd:integer 1109446127
rdf:langString Gòtic radiant (rayonnant en francès) és la denominació historiogràfica d'una de les fases de l'art gòtic, encunyada específicament per a l'arquitectura gòtica de França i coincident en gran manera amb el regnat de Lluís IX (1226-1270). Un dels primers edificis que establiren els patrons d'aquest estil fou la , que assolia una alçada de les voltes tan imponent (48 metres) que no fou igualada a cap altre edifici gòtic. La Sainte-Chapelle de París, concebuda com una mena de reliquiari de vidre, constitueix el paradigma perfecte de l'estil radiant. A l'interior d'aquests edificis es converteix en l'element predominant, i en funció d'ella i el seu significat simbòlic i espiritual es conceben la resta d'elements arquitectònics. S'intenta alliberar els murs de la seva funció sostenidora per col·locar-hi vidrieres més grans i molt decorades. Pot ser mitjançant rosasses radials (d'on li ve el nom) o d'obertures de mida més gran que abans, que es decoren amb vidrieres, sobretot de color blau fosc i vermell. Els edificis tendeixen també a guanyar alçada i verticalitat. La teoria evolutiva dels estils artístics ha denominat aquest estil com gòtic manierista, en representar l'estadi intermedi entre l'anterior (o ple) i el posterior (o tardà -, gòtic flamíger-).
rdf:langString El gótico radiante (en francés rayonnant, pronunciación en francés: /ʁɛjɔnɑ̃/) es la denominación historiográfica de una de las fases del arte gótico, acuñada específicamente para la arquitectura gótica francesa del período comprendido entre ca. 1240 y 1350, coincidente en gran medida con el reinado de Luis IX (1226-1270). La teoría evolutiva de los estilos artísticos ha denominado este estilo como gótico manierista, al representar el estadio intermedio entre el anterior gótico clásico (o primer gótico) y el posterior gótico tardío (gótico florido, gótico flamígero). Se caracteriza por un cambio de orientación a partir de la utilización de la gran escala y del racionalismo espacial del alto gótico (en edificios como la catedral de Chartres o la nave de la catedral de Amiens) hacia una mayor preocupación por las superficies y la repetición de los motivos decorativos a diferentes escalas. Los edificios tienden también a ganar en altura y verticalidad y se busca un efecto de ligereza y riqueza, superando la austeridad y cierta pesadez de la etapa precedente. Desde la mitad del siglo XIV, el radiante se transformó gradualmente en el gótico tardío, estilo flamígero, aunque como es habitual con este tipo de etiquetas estilísticas arbitrarias, el punto de transición no está claramente definido. Uno de los primeros edificios que sentaron los patrones de este estilo fue la catedral de Beauvais, que pretendía una altura de las bóvedas tan imponente (48 metros) que no fue igualada en ningún otro edificio gótico. La Sainte-Chapelle, en París, concebida como una especie de relicario de cristal, constituye el paradigma perfecto del estilo radiante. En el interior la luz se convierte en el elemento predominante y en función de ella y de su significado simbólico y espiritual, se conciben el resto de elementos arquitectónicos. Se intenta liberar los muros de su función sustentante para disponer rosetones radiales (de ahí el nombre) y vanos cada vez más grandes, que se decoran con vidrieras muy decoradas, sobre todo de color azul oscuro y rojo. Los ventanales y portadas se estilizan, se hacen más estrechos y apuntados y las decoraciones se complican a la vez que se hacen menudas y menos naturalistas. Aparecen elementos predominantemente abstractos, a modo de tracerías o filigranas, invadiendo los espacios vacíos de los muros.
rdf:langString In French Gothic architecture, Rayonnant (French pronunciation: ​[ʁɛjɔnɑ̃]) is the period from about the mid-13th century to mid-14th century. It was characterized by a shift away from the High Gothic search for increasingly large size toward more spatial unity, refined decoration, and additional and larger windows, which filled the space with light. Prominent features of Rayonnant include the large rose window, more windows in the upper-level clerestory; the reduction of the importance of the transept; and larger openings on the ground floor to establish greater communication between the central vessel and the side aisles. Interior decoration increased, and the decorative motifs spread to the outside, to the facade and the buttresses utilizing great scale and spatial rationalism towards a greater concern for two-dimensional surfaces and the repetition of decorative motifs at different scales. The use of tracery gradually spread from the stained glass windows to areas of stonework, and to architectural features such as gables. The first major example in France was Amiens Cathedral (1220–1270). The most prominent and accomplished French example was the rebuilding of portions of Notre Dame de Paris (begun 1250s), including the addition of the great rose windows. The finest example of the late Rayonnant is the royal chapel in Paris, Sainte-Chapelle, in which the upper floor has the appearance of a great cage of stained glass. From Medieval France, the style quickly spread to England, where French Rayonnant tracery was often incorporated into more traditional English features, such as colonettes and vault ribs. Notable examples of Rayonnant in England include the Angel Choir of Lincoln Cathedral, and that of Exeter Cathedral (begun before 1280). The striking retrochoir of Wells Cathedral (begun before 1280), the choir of Saint Augustine at Bristol Cathedral, and Westminster Abbey are other important examples. After the mid-14th century, Rayonnant was gradually replaced by the more ornate and highly decorated Flamboyant style.
rdf:langString Nell'architettura gotica francese, il rayonnant (pronuncia: [ʁɛjɔnɑ]) è il periodo che va da circa la metà del XIII alla metà del XIV secolo. Fu caratterizzato da uno spostamento dall'alto gotico alla ricerca di dimensioni sempre più grandi verso una maggiore unità spaziale, decorazioni raffinate e finestre aggiuntive e più grandi, che riempivano la chiesa di luce. Caratteristiche di spicco del rayonnant comprendono il grande rosone, più finestre nel livello superiore del lucernario, la riduzione dell'importanza del transetto e aperture più ampie al piano terra per stabilire una maggiore comunicazione tra la navata centrale e quelle laterali. La decorazione interna aumentò e i motivi decorativi si diffusero all'esterno, alla facciata e ai contrafforti, utilizzando il razionalismo spaziale verso una maggiore attenzione per le superfici bidimensionali e la ripetizione di motivi decorativi. L'uso del traforo si diffuse gradualmente dalle vetrate alle aree in pietra e alle caratteristiche architettoniche come i frontoni. Il primo grande esempio in Francia fu la Cattedrale di Amiens (1220-1270). L'esempio francese più importante e compiuto fu la ricostruzione di porzioni di Notre-Dame de Paris (iniziata nel 1250), inclusa l'aggiunta dei grandi rosoni. Il miglior esempio del tardo rayonnant è la cappella reale di Parigi, la Sainte-Chapelle, in cui il piano superiore ha l'aspetto di una grande gabbia di vetro colorato. Dalla Francia, lo stile si diffuse rapidamente in Inghilterra, dove il traforo francese rayonnant era spesso incorporato in caratteristiche inglesi più tradizionali, come le colonnette e le costole della volta. Esempi notevoli di rayonnant in Inghilterra includono l'Angel Choir della Cattedrale di Lincoln e quello della Cattedrale di Exeter (iniziato prima del 1280). Il suggestivo retrocoro della Cattedrale di Wells (iniziato prima del 1280), il coro di Sant'Agostino nella Cattedrale di Bristol e l'Abbazia di Westminster sono altri importanti esempi.Dopo la metà del XIV secolo, il rayonnant fu gradualmente sostituito dallo stile flamboyant, più ornato e altamente decorato.
rdf:langString レイヨナン式(レヨナン式、仏: Rayonnant、フランス語発音: [ʁɛjɔnɑ̃])は、13世紀中期から14世紀中期のフランスにおける、ゴシック建築の様式のひとつである。レイヨナン(Rayonnant)の名称は、アンリ・フォションをはじめとする、窓のトレーサリーの形態からゴシック建築を分類しようとした19世紀フランスの美術史家によって名付けられたものであり、この様式のバラ窓の装飾が輻のように放射状に広がっていることに由来する。イングランドにおいては、装飾様式(英: Decorated style)と呼称されることもある。 この様式は、建築の大規模性を追求するから離れ、空間のまとまり、装飾の洗練性を重視したほか、窓の面積を増やすことで空間に光を取り込もうとしたことを特徴とする。また、この様式の目立つ特色として、巨大なバラ窓、上層部クリアストーリーの窓の増加、翼廊の重要性の削減、身廊と側廊の連絡を充実させるための地上階の開口部の大型化がある。内部装飾は増加し、装飾モチーフは巨大なスケールと空間的な合理性を用いた、ファサードや控え壁といった外部に広がり、平面とは異なるスケールでの装飾モチーフの繰り返しに対する、より大きな関心に向かった。はステンドグラス窓から石造部、そして破風などの建築的な特徴へと徐々に広がっていった。 フランスにおいてはアミアン大聖堂(1220年–1270年)が初期の代表例である。もっとも著名で完成された例は、ノートルダム大聖堂の一部再建(1250年代)であり、巨大なバラ窓が増築されている。後期レイヨナン式のもっとも優れた例は、パリの宮廷礼拝堂であるサント・シャペルで、上部の層はステンドグラスによる大きな籠のようになっている。 この様式はフランスからイングランドにもすぐ広まり、トレーサリーの装飾はやリブヴォールトなど、より伝統的なイギリスの装飾に取り入れられることもあった。イングランドにおけるレイヨナン式の特筆すべき例としては、リンカン大聖堂やエクセター大聖堂の天使のクワイヤ(1280年以前建造)が挙げられる。また、の印象的な、の聖アウグスティヌスのクワイヤ、ウェストミンスター寺院もその他の重要な例である。 14世紀中期以降、レイヨナン式は次第に華麗で装飾性の高い に取って代わられることになる。
rdf:langString Met de rayonante gotiek (lett. Frans: stralende gotiek) wordt een gotische stijl- of bouwvorm aangeduid. Meer specifiek gaat het hier om een tweede fase van de hoge gotiek.
rdf:langString Styl promienisty (fr. rayonnant) lub gotyk promienisty – pojęcie określające fazę gotyku dojrzałego we Francji. Zjawisko to miało miejsce w latach około 1240-1350 i objęło przede wszystkim architekturę (zwłaszcza katedr), niemniej cechy charakterystyczne dla rayonnant są obecne także w malarstwie i rzemiośle artystycznym XIII i XIV w. Styl promienisty jest kulminacją dojrzałego gotyku. Rayonnant charakteryzuje się przemianami w strukturze architektury katedralnej, polegającymi na konsekwentnym dążeniu do maksymalnej redukcji murów na rzecz okien. O ile diafaniczność jest już czytelna we wcześniejszych dziełach, m.in. katedra w Chartres lub katedry w Amiens (gł. część nawowa), o tyle styl promienisty charakteryzuje się najbardziej możliwym zanikiem murów i powtarzaniem wybranych motywów w różnorodnych skalach, zwłaszcza dekoracji maswerkowej. Po połowie XIV stulecia styl promienisty stopniowo przekształcał się w późnogotycki styl zwanym gotykiem płomienistym, flamboyant, jednakże wciąż nie da się precyzyjnie określić przełomu pomiędzy obydwoma stylami.
rdf:langString Лучистый период французской готической архитектуры (фр. Rayonnant, французское произношение: ​[ʁɛjɔnɑ̃]) заключён между серединой XIII и серединой XIV веков. Он характеризуется уходом от крупных форм высокой готики к большему объёмно-пространственному единству, более утончёнными украшениями и заливающими интерьер светом окнами. Среди характерных черт лучистой готики — большие розы, почти полностью прозрачный верхний ярус нефа, уменьшенные трансепты и более широкие проёмы в нижнем ярусе, объединяющие центральный неф с боковыми. Украшения в интерьере становятся богаче и выплёскиваются на фасады и контрфорсы. Декоративные мотивы заполняют двумерные поверхности повторяющимися орнаментами различного масштаба. Переплёты окон перебираются на глухие стены и щипцы крыш. Первым крупным представителем стиля является Амьенский собор (1220—1270). Выдающимся образцом являются переделки частей собора Парижской Богоматери, начатые в 1250-е годы, в особенности гигантские Северная и Южная розы. Вершиной позднего лучистого стиля является Сент-Шапель, верхний этаж которой насквозь пронизан светом и представляет собой сплошной витраж. Из Франции лучистый стиль проник в Англию и адаптировался к таким традиционно английским чертам, как рёберные своды и приставные колонки. Среди важных памятников этого стиля — хоры Ангелов Линкольнского и Эксетерского соборов (начаты до 1280 года), впечатляющие хоры Уэлского собора (также начаты до 1280), хоры св. Августина в Бристоле и Вестминстерское аббатство. С середины XIV века лучистый стиль замещается ещё более нарядным пламенеющим.
rdf:langString Gótico radiante é um termo usado para descrever um período na cronologia da arquitetura gótica francesa entre 1240 e 1350. Surgido a partir do , o gótico radiante caracteriza-se pela afastamento da escala monumental e do racionalismo espacial de edifícios como a Catedral de Chartres ou a nava da Catedral de Amiens, em direcção a uma maior preocupação com a decoração da superfície bidimensional e a repetição de motivos decorativos a diferentes escalas. Após meados do século XIV, o Radiante gradualmente dá lugar ao tardo-gótico flamejante, embora como é comum com rótulos estilísticos arbitrários, o momento de transição não esteja claramente definido.
xsd:nonNegativeInteger 32012

data from the linked data cloud