Raymond Schwartz

rdf:langString Raymond Schwartz

rdf:langString Raymond SCHWARTZ [reMON ŜVARC], en esperanto Rajmondo ŜVARCO (naskiĝis la 8-an de aprilo 1894 en Metz, mortis la 14-an de majo 1973 en Parizo) estis franca bankoficisto kaj esperanto-verkisto. Li naskiĝis en Metz, lorena urbo tiam germana, sed en franclingva familio. Li ricevis bonegan edukadon kaj ne nur flue parolis la francan kaj la germanan, sed ankaŭ lernis la latinan kaj la grekan; tre frue li esperantistiĝis kaj revis pri paca estonteco danke al Esperanto. La unua mondmilito estis por li, kiu estis enarmeigita kaj devis batali sur la orienta fronto, terura seniluziiĝo. Post la milito li ne restis en Metz, denove franca, sed elmigris al Parizo, kie li laboris kaj fine emeritiĝis kiel kundirektoro de grava banko. Havante ian duoblan vizaĝon, li estis serioza kaj kompetenta homo en sia profesio, kaj samtempe ludis en Esperantistaj kabaredoj, kie li kreis multe da skeĉoj, tiel ke multe da Esperantistoj, kiuj lin nur supraĵe konis, lin imagis ĝoja drinkemulo. Liaj skeĉoj kaj liaj libroj estas ege amuzaj kaj spritaj, sed ne ĉiam tre prudaj. Je la komenco de «Duoncento da fraŭlinoj» en Kun siaspeca spico: Jen estis fraŭlin' en Parizo;ŝi dormis sen noktoĉemizo,feliĉe ŝi havis- Kaj tio min ravis -piĵamon en mia valizo. Pliaj amuzaj poemoj plume de li estas La Diversaj Aĝoj de l' Homo kaj Liriko kaj Praktiko. Lia romano Kiel Akvo de l' Rivero (1963) estas unu el la plej longaj kaj bontaksataj romanoj en Esperanto. En Parizo Schwartz gvidis la kabaredojn: Verda Kato (1920 - 1926), Bolanta kaldrono (1936 - 1939), Tri koboldoj (1949 - 1956). Li redaktis la ĵurnalon La Pirato kaj kontribuis per humuraĵoj inter alie al la Sennacieca Revuo.