Princeps senatus
http://dbpedia.org/resource/Princeps_senatus an entity of type: Person
El princeps senatus (plural en latín: principes senatus), Primer Senador o Príncipe del Senado era el senador con mayor dignidad dentro del Senado romano y por lo tanto él era el primero en hablar después del magistrado (normalmente cónsul o pretor) que había convocado la reunión del Senado.
rdf:langString
Le « princeps senatus » (traduit du latin : « prince du Sénat ») est le premier membre par préséance du Sénat romain. Cette fonction entrée en existence autour de 275 av. J.-C. était, à l’origine, honorifique. Il s’agissait du plus ancien des ex-magistrats présents au Sénat.
rdf:langString
The princeps senatus (pl. principes senatus) was the first member by precedence on the membership rolls of the Roman Senate. Although officially out of the cursus honorum and possessing no imperium, this office conferred prestige on the senator holding it.
rdf:langString
首席元老（拉丁語：princeps senatus）或元首，是羅馬元老院的領導人。該職務不屬於晉升體系（cursus honorum）的範圍內，而且未擁有統治大權，但是仍然給握有它的元老帶來巨大的威望。
rdf:langString
برينسيبيس سيناتوس (باللاتينية: Princeps senatus، أي عضو مجلس الشيوخ الأول) كان اصطلاحاً يطلق على أول الأعضاء أسبقيَّة وأهميَّة في مجلس الشيوخ الروماني. مع أنَّ هذه الرتبة لم تكن جزءاً رسمياً من هرم المناصب الروماني ولم يمتَز صاحبها كذلك بسلطة الإمبريوم، إلا أنَّ حيازتها كانت شرفاً عظيماً يعطي تقديراً واحتراماً هائلين لعضو المجلس الذي يحملها.
* استدعاء وفض مجلس الشيوخ.
* تقرير أجندة جلسة المجلس.
* تقرير مكان عقد الجلسة.
* فرض النظام وما يلزم من غير ذلك في الجلسة.
* الالتقاء مع سفارات الدول الأخرى باسم المجلس.
* كتابة الرسائل باسم المجلس.
rdf:langString
Der Princeps senatus (lat., dt. etwa Erster des Senats, Plural principes senatus) war während der römischen Republik ein besonders angesehenes Senatsmitglied. Der princeps senatus war nicht der Vorsitz des römischen Senats, dem jeweils der höchstrangige anwesende Magistrat, zumeist ein Consul, vorstand, sondern er war der Meinungsführer des Gremiums. In der Regel war der princeps senatus ein ehemaliger Consul, oftmals ein früherer Censor, der besonders großes Prestige besaß und daher als Erster um seine Meinung gebeten wurde. Er wurde aus den Reihen der patrizischen Senatoren mit konsularischem Rang ausgewählt. Die wichtigste offizielle Funktion bestand im ersten Platz bei der formellen Stimmabgabe der Senatoren. Mit seiner Stimmabgabe (sententia) konnte der princeps senatus die der rangni
rdf:langString
Princeps Senatus adalah anggota yang paling diutamakan di Senat Romawi. Meskipun secara resmi tidak memegang cursus honorum atau imperium, jabatan ini memberikan wibawa dan martabat bagi Senator yang memegangnya. Princeps Senatus dipilih oleh censor setiap lima tahun sekali. Censor juga bisa menunjuk Princeps Senatus untuk periode lima tahun berikutnya.
* Mengumpulkan dan menutup Senat
* Menentukan agenda
* Memutuskan di mana sesi harus dilakukan
* Rapat, atas nama Senat, dengan kedutaan besar negara asing
* Menulis, atas nama Senat, surat-surat dan kiriman kerajaan
* l
*
* s
rdf:langString
Il princeps senatus era il primo membro per precedenza del Senato romano; era il portavoce ufficiale e aveva il diritto di votare per primo, influenzando la votazione degli altri. Non era designato per nascita, né per età o per riconoscimento di servigi politici, ma solo per il riconoscimento di un suo personale, straordinario valore morale. Con l'istituzione dell'Impero romano nel I secolo a.C., l'Imperatore romano fu naturalmente il primo tra i membri del Senato: Augusto, quando ottenne per la prima volta la censura nel 28 a.C., si proclamò princeps senatus.
rdf:langString
De Princeps senatus (Meervoud: principes senatus) was de leidende figuur in de Senaat. Hoewel het geen ambt in de cursus honorum was en geen imperium inhield, bracht deze functie de drager een groot aanzien (auctoritas). Zijn belangrijkste officiële functie oefende hij in de eerste plaats uit bij formele stemmingen in de senaat. Met zijn stemaangifte (sententia) kon de princeps senatus de senatoren van lagere rang beïnvloeden. Ook kon hij soms een grote, doch niet formele invloed gehad hebben in de senaat.
rdf:langString
Príncipe do senado (em latim: princeps senatus) era um título da República Romana aplicado a aquele que aparecia primeiro na lista do senado romano compilada pelos censores. Era conferido a um homem de origem patrícia e membro do senado, que se distinguisse e cuja vida e moral fossem incorruptíveis. Podia ser vitalício e era reconsiderado na ocasião da posse de novos censores, ou seja, de cinco em cinco anos. O título podia ser meramente honorífico e não oficial, sendo atribuído a um homem de destaque no seio da política ou bravura.
rdf:langString
Princeps senatus (łac. pierwszy w senacie, najznakomitszy senator), w starożytnym Rzymie tytuł nadawany senatorowi, którego cenzorowie jako pierwszego umieścili na liście członków senatu. Tytuł nadawano na pięć lat; oprócz prestiżu stwarzał on wymierne korzyści – uhonorowany w ten sposób senator rozpoczynał dyskusję nad złożonymi wnioskami, co mogło znacząco wpłynąć na jej przebieg.
rdf:langString
Princeps senatus är en titel som översatt betyder förste senator. Ämbetet var ursprungligen honorärt och förlänte innehavaren mer prestige än makt. För att utses till princeps senatus måste man
* vara patricier
* ha tjänat som konsul i senaten
* ha ett oklanderligt rykte bland sina kolleger Ofta var innehavarna av detta ämbete äldre senatorer, som också tjänat som censor. Det var censorerna som tillsatte ämbetet, ämbetsperioden varade i 5 år (liksom för censorerna). Ämbetsperioden kunde förlängas av censorerna och det fanns ingen formell gräns för hur länge en senator kunde inneha ämbetet.
rdf:langString
Princeps senatus — почётное обозначение первого человека в списке сенаторов в Древнем Риме. Не имея никаких властных привилегий перед остальными сенаторами, принцепс мог высказывать своё мнение самым первым. Он также пользовался особым почётом среди других сенаторов и граждан.
rdf:langString
rdf:langString
برينسيبيس سيناتوس
rdf:langString
Princeps senatus
rdf:langString
Princeps senatus
rdf:langString
Princeps Senatus
rdf:langString
Princeps senatus
rdf:langString
Princeps senatus
rdf:langString
Princeps senatus
rdf:langString
Princeps senatus
rdf:langString
Princeps senatus
rdf:langString
Príncipe do senado
rdf:langString
Princeps senatus
rdf:langString
Princeps senatus
rdf:langString
首席元老
xsd:integer
308602
xsd:integer
1117365511
rdf:langString
برينسيبيس سيناتوس (باللاتينية: Princeps senatus، أي عضو مجلس الشيوخ الأول) كان اصطلاحاً يطلق على أول الأعضاء أسبقيَّة وأهميَّة في مجلس الشيوخ الروماني. مع أنَّ هذه الرتبة لم تكن جزءاً رسمياً من هرم المناصب الروماني ولم يمتَز صاحبها كذلك بسلطة الإمبريوم، إلا أنَّ حيازتها كانت شرفاً عظيماً يعطي تقديراً واحتراماً هائلين لعضو المجلس الذي يحملها. لم تكن رتبة البرينسيبيس سيناتوس منصباً مدى الحياة، إنَّما كان يتم تغيير صاحبه دورياً، حيث يتولّى تعيين صاحب المنصب الجديد الرَّقيبان الجديدان اللَّذين يتغيَّران كل 5 سنوات تقريباً. مع ذلك، كان من صلاحيات الرقيبين الجديدَين أن يسمحا لشاغل منصب البرينسيبيس سيناتوس ذاته بالاستمرار خمس سنواتٍ أخرى. كان يختار لشغل المنصب رجل من طبقة الباتريكيان (النبلاء)، ولا بد أن يحمل رتبة قنصل، بل وفي العادة يكون رقيباً سابقاً. بالتالي، كان على المرشحين المناسبين أن يكونوا نبلاء يمتازون بسيرة سياسيَّة ناصعة، ويحظون بسمعة جيّدة بين أعضاء مجلس الشيوخ الآخرين. تم تأسيس المنصب في سنة 275 ق.م. في الأصل، كان لحمل المنصب شرفٌ عظيم، وكان يحظى صاحبه بالأسبقية في الكلام والتعليق على أي موضوعٍ يطرحه حاكم روماني بالمجلس. من هذا المنطلق، أصبح هذا المنصب يوفّر لصاحبه القدرة على التحكم بمجرى المناقشات في مجلس الشيوخ. في أواخر عهد الجمهورية الرومانية وخلال عهد الزعامة من عصر الإمبراطورية، اكتسب المنصب سلطاتٍ وصلاحيات إضافية هي:
* استدعاء وفض مجلس الشيوخ.
* تقرير أجندة جلسة المجلس.
* تقرير مكان عقد الجلسة.
* فرض النظام وما يلزم من غير ذلك في الجلسة.
* الالتقاء مع سفارات الدول الأخرى باسم المجلس.
* كتابة الرسائل باسم المجلس.
rdf:langString
Der Princeps senatus (lat., dt. etwa Erster des Senats, Plural principes senatus) war während der römischen Republik ein besonders angesehenes Senatsmitglied. Der princeps senatus war nicht der Vorsitz des römischen Senats, dem jeweils der höchstrangige anwesende Magistrat, zumeist ein Consul, vorstand, sondern er war der Meinungsführer des Gremiums. In der Regel war der princeps senatus ein ehemaliger Consul, oftmals ein früherer Censor, der besonders großes Prestige besaß und daher als Erster um seine Meinung gebeten wurde. Er wurde aus den Reihen der patrizischen Senatoren mit konsularischem Rang ausgewählt. Die wichtigste offizielle Funktion bestand im ersten Platz bei der formellen Stimmabgabe der Senatoren. Mit seiner Stimmabgabe (sententia) konnte der princeps senatus die der rangniedrigeren Senatoren beeinflussen. Auch sonst dürfte er einen großen, aber nicht formal fassbaren Einfluss im Senat gehabt haben. Obwohl es kein Amt im cursus honorum war und kein imperium besaß, brachte diese Funktion dem Inhaber ein hohes Ansehen und war ein Ausdruck von auctoritas. Die Stellung wurde am Anfang der Amtszeit der Censoren von ihnen interimistisch übernommen, sie konnten entweder den vorherigen princeps bestätigen, den rangältesten Censor oder einen anderen Censor benennen. Die typischen Aufgaben eines modernen Parlamentspräsidenten, wie die Eröffnung und Schließung der Sitzungen des Senats, die Festlegung der Tagesordnung und des Sitzungsorts, die Einhaltung der Geschäftsordnung usw., oblag offiziell dem Beamten, der den Senat einberief, doch könnte auch hier der princeps senatus durch seine auctoritas Mitbestimmungsmöglichkeiten gehabt haben. Die Stellung eines princeps senatus ist vom 3. Jahrhundert v. Chr. bis zur Zeit Sullas belegt. Kaiser Pertinax trug den republikanischen Titel demonstrativ in Abgrenzung zum absolutistischen Regime seines Vorgängers Commodus. Noch in der Spätantike wurde der Titel an Senatoren wie Quintus Aurelius Symmachus verliehen; zu dieser Zeit sprach man alternativ auch vom caput senatus („Haupt des Senats“). Unter dieser Bezeichnung ist die Position noch unter Theoderich dem Großen belegt.
rdf:langString
El princeps senatus (plural en latín: principes senatus), Primer Senador o Príncipe del Senado era el senador con mayor dignidad dentro del Senado romano y por lo tanto él era el primero en hablar después del magistrado (normalmente cónsul o pretor) que había convocado la reunión del Senado.
rdf:langString
Le « princeps senatus » (traduit du latin : « prince du Sénat ») est le premier membre par préséance du Sénat romain. Cette fonction entrée en existence autour de 275 av. J.-C. était, à l’origine, honorifique. Il s’agissait du plus ancien des ex-magistrats présents au Sénat.
rdf:langString
The princeps senatus (pl. principes senatus) was the first member by precedence on the membership rolls of the Roman Senate. Although officially out of the cursus honorum and possessing no imperium, this office conferred prestige on the senator holding it.
rdf:langString
Princeps Senatus adalah anggota yang paling diutamakan di Senat Romawi. Meskipun secara resmi tidak memegang cursus honorum atau imperium, jabatan ini memberikan wibawa dan martabat bagi Senator yang memegangnya. Princeps Senatus dipilih oleh censor setiap lima tahun sekali. Censor juga bisa menunjuk Princeps Senatus untuk periode lima tahun berikutnya. Posisi Princeps Senatus adalah salah satu kehormatan: ia memiliki hak untuk berbicara pertama pada topik yang disajikan oleh Hakim Ketua. Posisi ini membuat Princeps Senatus bisa mengatur perdebatan di Senat. Pada akhir masa Republik dan masa Principatus, jabatan ini memperoleh hak prerogatif dari Hakim Ketua dan wewenang tambahan, yaitu:
* Mengumpulkan dan menutup Senat
* Menentukan agenda
* Memutuskan di mana sesi harus dilakukan
* Rapat, atas nama Senat, dengan kedutaan besar negara asing
* Menulis, atas nama Senat, surat-surat dan kiriman kerajaan Setelah Republik Romawi runtuh, yang menjadi Princeps Senatus adalah Kaisar Romawi. Namun, selama Krisis Abad Ketiga, beberapa orang lain memegang jabatan ini.
* l
*
* s
rdf:langString
Il princeps senatus era il primo membro per precedenza del Senato romano; era il portavoce ufficiale e aveva il diritto di votare per primo, influenzando la votazione degli altri. Non era designato per nascita, né per età o per riconoscimento di servigi politici, ma solo per il riconoscimento di un suo personale, straordinario valore morale. Quella di princeps senatus non era una carica a vita. Era scelto dai due censori ogni cinque anni. Vi è da aggiungere che un censore poteva confermare il precedente princeps senatus per ulteriori cinque anni. Doveva essere un patrizio. Questa carica comportava in ogni caso una notevole auctoritas, intesa sia come capacità morale di farsi rispettare dagli altri senatori, sia come carriera politica prestigiosa. Con l'istituzione dell'Impero romano nel I secolo a.C., l'Imperatore romano fu naturalmente il primo tra i membri del Senato: Augusto, quando ottenne per la prima volta la censura nel 28 a.C., si proclamò princeps senatus. Dal 27 a.C. i termini imperator e princeps divennero equivalenti, designando la massima carica, ossia quello del sovrano romano. Anche se non faceva parte del cursus honorum e non deteneva nessun imperium, questo incarico portava comunque prestigio enorme al senatore che lo deteneva.
rdf:langString
De Princeps senatus (Meervoud: principes senatus) was de leidende figuur in de Senaat. Hoewel het geen ambt in de cursus honorum was en geen imperium inhield, bracht deze functie de drager een groot aanzien (auctoritas). De princeps senatus was niet, zoals de meeste andere Romeinse ambten, een titel verbonden aan een bepaalde leeftijd. De aanstelling wordt door de censores (dus om de vijf jaar) bepaald, of deze konden de huidige dragers periode voor vijf jaar verlengen. De princeps senatus wordt - meestal - onder de rangen van de patricische senatoren met consulaire rang gekozen. Meestal was het een voormalig censor met een voortreffelijke politieke loopbaan. Zijn belangrijkste officiële functie oefende hij in de eerste plaats uit bij formele stemmingen in de senaat. Met zijn stemaangifte (sententia) kon de princeps senatus de senatoren van lagere rang beïnvloeden. Ook kon hij soms een grote, doch niet formele invloed gehad hebben in de senaat. De typische taken van een moderne parlementsvoorzitter (opening en sluiten van de senaatszittingen, vastlegging van de dags- en zittingsorde, enz.) viel officieel toe aan de ambtenaren, waarop de senaat zich beroep deed (consul, praetor of tribunus plebis), toch kon ook hier de princeps senatus door zijn auctoritas medestemmingschap gekregen hebben. Om te voorkomen dat een princeps senatus te machtig werd, werd hij bij te grote machtsopbouw geïsoleerd. Toen er echter twee mannen aanspraak maakten op de titel van princeps senatus (Gnaius Pompeius Magnus maior en Gaius Iulius Caesar) en deze ook effectief hun invloed lieten gelden, wist de senaat niet meer van welk hout pijlen te maken. Toen beide rivalen, die naar aloude Romeinse traditie politiek "geïsoleerd" werden, zich naar elkaar richten en het Eerste Triumviraat vormden, werd hiermee het begin van het einde van de Romeinse Republiek ingezet. Aan het eind van de Romeinse Republiek leverde de familie van de Iulii Caesares voortaan de princeps senatus. Over het algemeen werd de Romeinse keizer nu princeps senatus. Desalniettemin, tijdens de crisis van de 3e eeuw, hielden anderen dan de keizer deze titel: de toekomstige keizer Valerianus I hield de titel in 238, gedurende de regeringen van Maximinus Thrax en Gordianus I.
rdf:langString
Princeps senatus — почётное обозначение первого человека в списке сенаторов в Древнем Риме. Не имея никаких властных привилегий перед остальными сенаторами, принцепс мог высказывать своё мнение самым первым. Он также пользовался особым почётом среди других сенаторов и граждан. Принцепс определялся цензорами в ходе составления списка сената. Первым в список помещался человек, прошедший через все ступени иерархии магистратур (cursus honorum). Отмечается, что практически все известные принцепсы сената — представители «старших родов» (лат. gentes maiores): Клавдиев, Корнелиев, Манлиев, Фабиев, Эмилиев. Чаще всего, принцепсом становился один из бывших цензоров. Тит Ливий упоминает существование обычая, на который в 209 году до н. э. Марк Корнелий Цетег указывал Публию Семпронию Тудитану: «первым в сенате ставить того, кто первый из ныне живущих сенаторов был в своё время цензором». Наибольшее влияние принцепсы сената имели в конце III—II веках до н. э. (в частности, Квинт Фабий Максим Веррукоз и Публий Корнелий Сципион Африканский). В I веке до н. э. влияние принцепсов упало, и около 28 года до н. э. Октавиан Август назначил принцепсом сената сам себя. Впоследствии почётное обозначение принцепса было наделено новым смыслом и послужило важным элементом формирования императорской власти.
rdf:langString
Princeps senatus är en titel som översatt betyder förste senator. Ämbetet var ursprungligen honorärt och förlänte innehavaren mer prestige än makt. För att utses till princeps senatus måste man
* vara patricier
* ha tjänat som konsul i senaten
* ha ett oklanderligt rykte bland sina kolleger Ofta var innehavarna av detta ämbete äldre senatorer, som också tjänat som censor. Det var censorerna som tillsatte ämbetet, ämbetsperioden varade i 5 år (liksom för censorerna). Ämbetsperioden kunde förlängas av censorerna och det fanns ingen formell gräns för hur länge en senator kunde inneha ämbetet. Under den tidiga republiken var princeps senatus en hederstitel. Innehavaren var den medlem av den romerska senaten som stod högst i rang och alltid tillfrågades om sin uppfattning först. Under fick ämbetet en annan innebörd. Princeps senatus blev en sorts talman i senaten med följande uppgifter:
* att sammankalla och öppna senatens möten
* att bestämma dagordningen
* att bestämma plats för mötet
* att hålla ordning och ådöma regler vid mötet
* att representara senaten vid möten med utländska sändebud
* att i senatens namn skriva brev och utskick I och med den romerska republikens fall togs ämbetets befogenheter över av kejsaren.
rdf:langString
Príncipe do senado (em latim: princeps senatus) era um título da República Romana aplicado a aquele que aparecia primeiro na lista do senado romano compilada pelos censores. Era conferido a um homem de origem patrícia e membro do senado, que se distinguisse e cuja vida e moral fossem incorruptíveis. Podia ser vitalício e era reconsiderado na ocasião da posse de novos censores, ou seja, de cinco em cinco anos. O título podia ser meramente honorífico e não oficial, sendo atribuído a um homem de destaque no seio da política ou bravura. Além de grande dignidade, o posto conferia ao titular o privilégio de falar primeiro em qualquer moção no senado e, uma vez que havia pouco debate, o príncipe do senado moveu todas as consultas senatoriais (senatus consulta) costumeiras e influenciou muitos debates. Foi abolido durante a ditadura Sula, pois o mesmo não queria um senador com tal poder, e revivido sob Augusto em 28 a.C., que atribuiu a si mesmo quando revisou a lista de senadores. Os sucessores de Augusto tomaram-o como uma questão de curso. O título foi abandonado durante o reinado de Diocleciano (r. 284–305) e foi revivido durante o Império Carolíngio, que passou a ser conferido quando se pretendia honrar e destacar algum personagem.
rdf:langString
Princeps senatus (łac. pierwszy w senacie, najznakomitszy senator), w starożytnym Rzymie tytuł nadawany senatorowi, którego cenzorowie jako pierwszego umieścili na liście członków senatu. Tytuł nadawano na pięć lat; oprócz prestiżu stwarzał on wymierne korzyści – uhonorowany w ten sposób senator rozpoczynał dyskusję nad złożonymi wnioskami, co mogło znacząco wpłynąć na jej przebieg. W okresie republiki funkcję tę sprawowali patrycjusze – zazwyczaj byli konsulowie. W epoce cesarstwa miano princeps senatus przyjmowali kolejni cesarze, choć już Oktawian August znacząco ograniczył rolę senatu w strukturze władzy państwowej.
rdf:langString
首席元老（拉丁語：princeps senatus）或元首，是羅馬元老院的領導人。該職務不屬於晉升體系（cursus honorum）的範圍內，而且未擁有統治大權，但是仍然給握有它的元老帶來巨大的威望。
xsd:nonNegativeInteger
18197