Prerogative
http://dbpedia.org/resource/Prerogative an entity of type: Thing
الامتياز في القانون الإقطاعي، حق حصري تمنحه حكومة أو دولة فردا أو جماعة ويكون محتواه منفصلا عن مجموعة الحقوق التي يتمتع بها بموجب القانون العام.
rdf:langString
Prärogative (lateinisch praerogatio ‚Vorrecht‘) bezeichnet die Vorrechte eines Monarchen, die ihm zustehen, ohne gesetzlich gebunden zu sein.
rdf:langString
Prerogativo (PIV) aŭ antaŭjuro, privilegio (latine praerogatio ‚antaŭjuro‘) signifas ŝtatjuran preferon aŭ similan privilegion.
rdf:langString
In law, a prerogative is an exclusive right bestowed by a government or state and invested in an individual or group, the content of which is separate from the body of rights enjoyed under the general law. It was a common facet of feudal law. The word is derived from Old French prerogative (14c.), M.L. prerogativa "special right", from Latin praerogativa "prerogative, previous choice or election", originally (with tribus, centuria) "100 voters who by lot voted first in the Roman comitia", from praerogativus (adj.) "chosen to vote first."
rdf:langString
Prerogatywa (łac. praerogativa) – przywilej, uprawnienie wynikające z zajmowanego stanowiska. W systemach parlamentarnych kompetencje głowy państwa wyłączone spod kontroli organu przedstawicielskiego, czyli w praktyce niewymagające kontrasygnaty rządowej. Pojęcie ukształtowało się w Anglii dla określenia tych uprawnień króla, które mógł wykonywać bez uzgadniania z parlamentem.
rdf:langString
Прерогати́ва (лат. praerogativa — переважне право) — перевага, виключне право, що може належати державним, партійним, громадським органам і організаціям, а також окремим особам в якій-небудь галузі або з певних питань.
rdf:langString
Prerogativa (praerogativa) znamená přednost, právo přednosti či výsadu, která náleží výhradně někomu, na rozdíl od jiného. Ve středověku např. šlechtici jako jediní plnoprávní státní občané mívali jistá práva, která náležela výhradně jen jim, jako např. právo držet šlechtické statky, zastávat státní úřady atp. Tyto prerogativy jsou ovšem dnes již zrušeny. Dříve byly také známy panovníkovy prerogativy, např. právo svolávat, uzavírat, rozpouštět parlamenty, právo dávat nebo odpírat sankci (vetovat) usnesením zákonodárných sborů atp.
rdf:langString
Una prerrogativa es un poder o privilegio exclusivo que posee un funcionario de un gobierno o estado como parte de su cargo. Según la legislación inglesa, es un derecho de un soberano que, en teoría, no tiene restricciones. Por ejemplo, el monarca británico posee prerrogativas reales que nunca se han enumerado por completo. En la práctica, suelen ser utilizadas por los en nombre del monarca. En Estados Unidos, la Constitución está redactada de tal manera que permite las prerrogativas del ejecutivo. Los presidentes utilizan estos poderes para gestionar crisis o resolver conflictos. Aunque nada en la Constitución le otorgaba específicamente el poder de hacerlo, George Washington utilizó la prerrogativa ejecutiva para declarar la neutralidad en la disputa de 1790 entre Gran Bretaña y F
rdf:langString
Prerogatif (bahasa Latin: praerogatio, -onis (femininum); bahasa Inggris: prerogative; bahasa Jerman: das Vorrecht; "hak istimewa") dalam bidang hukum adalah hak khusus atau istimewa yang diberikan kepada pemerintah atau penguasa suatu negara dan diberikan kepada seorang atau sekelompok orang, yang terpisah dari hak-hak masyarakat menurut hukum yang berlaku. Hal ini merupakan aspek umum dari hukum feodal atau kerajaan. Kata "prerogatif" dalam bahasa Latin diartikan hak lebih tinggi (diberi preferensi) dalam makna hukumnya.
rdf:langString
Een prerogatief, van het Latijnse praerogativa en het Franse prérogative, is in het staatsrecht en het bestuursrecht een recht dat aan een bestuurder of autoriteit met uitsluiting van alle anderen, is opgedragen. De Britse koningen hebben nog wel tal van prerogatieven, maar deze worden in hun naam door de ministers-presidenten van hun koninkrijken, het Verenigd Koninkrijk, Canada, Nieuw-Zeeland en Australië uitgeoefend.
rdf:langString
Прерогати́ва (лат. praerogativa, от лат. praerogativus — запрошенный первым, первым подающий голос) — исключительное право, принадлежащее какому-либо государственному органу или должностному лицу. Термин появился в Римской империи, исходно в форме лат. centuria praerogativa — центурия, имевшая право предложения законов первой. Так называлась после соединения центуриатных и трибутных комиций та центурия первого класса, которой выпадал жребий прежде всех подавать в собрании свой голос. Этот голос часто имел решающее значение, так как другие охотно присоединялись к нему.
rdf:langString
rdf:langString
امتياز (الإقطاع)
rdf:langString
Prerogativa
rdf:langString
Prärogative
rdf:langString
Prerogativo
rdf:langString
Prerrogativa
rdf:langString
Prerogatif
rdf:langString
Prerogative
rdf:langString
Prerogatief
rdf:langString
Prerogatywa
rdf:langString
Прерогатива
rdf:langString
Прерогатива
xsd:integer
3109563
xsd:integer
1108507183
rdf:langString
الامتياز في القانون الإقطاعي، حق حصري تمنحه حكومة أو دولة فردا أو جماعة ويكون محتواه منفصلا عن مجموعة الحقوق التي يتمتع بها بموجب القانون العام.
rdf:langString
Prerogativa (praerogativa) znamená přednost, právo přednosti či výsadu, která náleží výhradně někomu, na rozdíl od jiného. Ve středověku např. šlechtici jako jediní plnoprávní státní občané mívali jistá práva, která náležela výhradně jen jim, jako např. právo držet šlechtické statky, zastávat státní úřady atp. Tyto prerogativy jsou ovšem dnes již zrušeny. Dříve byly také známy panovníkovy prerogativy, např. právo svolávat, uzavírat, rozpouštět parlamenty, právo dávat nebo odpírat sankci (vetovat) usnesením zákonodárných sborů atp. V současnosti nejznámější česká prerogativa spočívá ve formě práva presidenta republiky udělovat milosti nebo vyhlašovat amnestie.
rdf:langString
Prärogative (lateinisch praerogatio ‚Vorrecht‘) bezeichnet die Vorrechte eines Monarchen, die ihm zustehen, ohne gesetzlich gebunden zu sein.
rdf:langString
Prerogativo (PIV) aŭ antaŭjuro, privilegio (latine praerogatio ‚antaŭjuro‘) signifas ŝtatjuran preferon aŭ similan privilegion.
rdf:langString
Una prerrogativa es un poder o privilegio exclusivo que posee un funcionario de un gobierno o estado como parte de su cargo. Según la legislación inglesa, es un derecho de un soberano que, en teoría, no tiene restricciones. Por ejemplo, el monarca británico posee prerrogativas reales que nunca se han enumerado por completo. En la práctica, suelen ser utilizadas por los en nombre del monarca. En Estados Unidos, la Constitución está redactada de tal manera que permite las prerrogativas del ejecutivo. Los presidentes utilizan estos poderes para gestionar crisis o resolver conflictos. Aunque nada en la Constitución le otorgaba específicamente el poder de hacerlo, George Washington utilizó la prerrogativa ejecutiva para declarar la neutralidad en la disputa de 1790 entre Gran Bretaña y Francia. Thomas Jefferson la utilizó para realizar la Compra de Luisiana. Abraham Lincoln la utilizó muchas veces durante la Guerra Civil estadounidense.
rdf:langString
Prerogatif (bahasa Latin: praerogatio, -onis (femininum); bahasa Inggris: prerogative; bahasa Jerman: das Vorrecht; "hak istimewa") dalam bidang hukum adalah hak khusus atau istimewa yang diberikan kepada pemerintah atau penguasa suatu negara dan diberikan kepada seorang atau sekelompok orang, yang terpisah dari hak-hak masyarakat menurut hukum yang berlaku. Hal ini merupakan aspek umum dari hukum feodal atau kerajaan. Kata "prerogatif" dalam bahasa Latin diartikan hak lebih tinggi (diberi preferensi) dalam makna hukumnya. Penggunaan dalam budaya modern kata "prerogatif" memberi nuansa dalam persamaan hak asasi manusia untuk berhak mengambil keputusan sendiri, misalnya: "Adalah hak prerogatif seseorang untuk melakukan apa yang diinginnya". Lawan dari istilah ini dalam sejarah hukum adalah larangan bahwa seseorang untuk menggunakan hak pribadinya dalam menentukan nasib.
rdf:langString
In law, a prerogative is an exclusive right bestowed by a government or state and invested in an individual or group, the content of which is separate from the body of rights enjoyed under the general law. It was a common facet of feudal law. The word is derived from Old French prerogative (14c.), M.L. prerogativa "special right", from Latin praerogativa "prerogative, previous choice or election", originally (with tribus, centuria) "100 voters who by lot voted first in the Roman comitia", from praerogativus (adj.) "chosen to vote first."
rdf:langString
Een prerogatief, van het Latijnse praerogativa en het Franse prérogative, is in het staatsrecht en het bestuursrecht een recht dat aan een bestuurder of autoriteit met uitsluiting van alle anderen, is opgedragen. Het begrip wordt vooral in samenhang met de rechten van de kroon of van de koning in het bijzonder gebruikt. In het verleden waren het recht op gratie, het verlenen van adeldom of het voeren van een buitenlands beleid koninklijke prerogatieven. In Engeland was het prerogatief de aan de Kroon voorbehouden bevoegdheden buiten en ter aanvulling van de wet. Gekend waren de traditionele douanerechten, bekend als 'tonnen en ponden'. In Nederland heeft de koning geen prerogatieven meer, deze zijn sinds de grondwetshervorming van Thorbecke in 1848 overgegaan op de Kroon als bestuursorgaan. De Britse koningen hebben nog wel tal van prerogatieven, maar deze worden in hun naam door de ministers-presidenten van hun koninkrijken, het Verenigd Koninkrijk, Canada, Nieuw-Zeeland en Australië uitgeoefend.
rdf:langString
Prerogatywa (łac. praerogativa) – przywilej, uprawnienie wynikające z zajmowanego stanowiska. W systemach parlamentarnych kompetencje głowy państwa wyłączone spod kontroli organu przedstawicielskiego, czyli w praktyce niewymagające kontrasygnaty rządowej. Pojęcie ukształtowało się w Anglii dla określenia tych uprawnień króla, które mógł wykonywać bez uzgadniania z parlamentem.
rdf:langString
Прерогати́ва (лат. praerogativa, от лат. praerogativus — запрошенный первым, первым подающий голос) — исключительное право, принадлежащее какому-либо государственному органу или должностному лицу. Термин появился в Римской империи, исходно в форме лат. centuria praerogativa — центурия, имевшая право предложения законов первой. Так называлась после соединения центуриатных и трибутных комиций та центурия первого класса, которой выпадал жребий прежде всех подавать в собрании свой голос. Этот голос часто имел решающее значение, так как другие охотно присоединялись к нему. В дальнейшем, в конституционных монархиях, под этим стали понимать преимущественное право короны, которым она пользуется помимо парламента. Сюда включалась как прерогатива короны созывать и распускать парламент, открывать и закрывать его сессию, так и более частные: миловать преступников и т. д. Позднее данный термин был распространён на исключительные права любых органов власти и должностных лиц на какую-либо деятельность. В ещё более широком смысле под словом прерогатива понимают преимущественное право вообще: право кого-либо на какие-либо действия; преимущество, которым кто-либо обладает перед другими.
rdf:langString
Прерогати́ва (лат. praerogativa — переважне право) — перевага, виключне право, що може належати державним, партійним, громадським органам і організаціям, а також окремим особам в якій-небудь галузі або з певних питань.
xsd:nonNegativeInteger
1465