Potentiality and actuality

http://dbpedia.org/resource/Potentiality_and_actuality

Die Begriffe Akt (lateinisch actus, altgriechisch ἐνέργεια energeia; weitgehend synonym ist entelecheia) und Potenz (lateinisch potentia, griechisch δύναμις, dynamis) sind im philosophischen Sprachgebrauch Gegenbegriffe. Akt (lat. actus = das Getriebenwerden) ist die scholastische Übersetzung des Begriffs energeia bei Aristoteles (um 384–322 v. Chr.). „Potenz“ bezeichnet die noch nicht realisierte Möglichkeit, zu der aber ein Vermögen (Fähigkeit) oder eine Disposition besteht. „Akt“ bezeichnet dagegen die Realisierung oder Verwirklichung dieser Möglichkeit. rdf:langString
Potentzia eta egintza Aristotelesek sortutako kontzeptu bikote bat da, entelekia delakoarekin batera. Potentzia oraindik gauzatu gabea baina gauza daitekeena adierazten du. Egintza, berriz, gauzatua da, munduari forma ematen diona. Aristotelesek maiz erabiltzen du estatuaren adibidea kontzeptuak azaltzeko. Potentzia landu gabeko harria da, estatua bilaka daitekeena; egintza, berriz, harria landuz sortzen den estatua. Entelekia guztiz buruturiko egintza da, perfekzio osokoa eta mugatu gabe ezer uzten ez duena. Hori dela eta, entelekia alegiazko ideia eta heldu ezin daitekeen gauza izendatzeko erabiltzen da. Aristotelesen testuetan, entelekia terminoa potentziatik egintzarako prozesua izendatzeko ere erabiltzen da. rdf:langString
La puissance et l'acte sont deux concepts de philosophie qui fonctionnent par opposition pour rendre compte du changement des choses. La distinction entre les deux remonte à la Métaphysique d'Aristote. rdf:langString
Atto e potenza sono una coppia di termini complementari utilizzati in filosofia da Aristotele per spiegare il perenne divenire dei fenomeni naturali, ed ai quali egli riconduce non solo le leggi dell'ontologia, ma anche dell'etica, della psicologia umana, e della conoscenza stessa. La germinazione di una pianta dal seme, con cui questo passa gradualmente dalla potenza all'atto. rdf:langString
가능태와 현실태(potentiality and actuality, 可能態-現實態)는 철학에서 아리스토텔레스가 인간의 프시케와 관련하여 자신의 물리학, 형이상학, 니코마코스 윤리학, 에서 운동, 사원인, 윤리, 생리를 분석하기 위해 사용된 한 쌍의 밀접히 연결된 원칙이다. 이 문맥에서 가능태의 개념은 일반적으로 무언가가 가능할 수 있다는 것을 의미하는 모든 "가능성"을 의미한다. 아리스토텔레스는 모든 가능성을 동일하게 취급하지는 않았으나 조건이 맞고 어느 것도 이를 멈추지 못하는 경우 실체가 되는 중요성을 강조하였다. 가능태와는 대조적으로 현실태는 가능성이 온전한 의미에서 실체화될 때 가능성의 실천을 대표하는 운동, 변화, 활동이다. rdf:langString
Актуалізація (філос.) — поняття, що означає зміну буття. В цьому понятті розкрита лише одна сторона руху: перехід буття з стану можливості в стан дійсності. Пояснення актуалізації у Аристотеля, в схоластиці незворотно призводило до антидіфалектичного визнання нерухомого, зовнішнього по відношенню до буття джерела руху: світового першорушія, бога як чистого акту. Ідея переходу від можливості до дійсності отримує найповніше вираження в матеріальній діалектиці (Можливість і дійсність). rdf:langString
En filosofía, la distinción entre los acto y potencia (del griego: energeia (ενέργεια) o entelecheia (ἐντελέχεια) y dunamis (δύναμις), traducido al latín como actualitas– potentia, anteriormente como efficacia–possibilitas)​ es un principio relacionado con la metafísica y física aristotélica. Aristóteles utilizó estos términos para analizar el movimiento, la causalidad, la ética y la fisiología en su Física, Metafísica, Ética a Nicómaco y Acerca del alma.​​​ rdf:langString
In philosophy, potentiality and actuality are a pair of closely connected principles which Aristotle used to analyze motion, causality, ethics, and physiology in his Physics, Metaphysics, Nicomachean Ethics, and De Anima. rdf:langString
Na filosofia, potencialidade e atualidade são um par de princípios intimamente ligados que Aristóteles usou para analisar movimento, causalidade, e fisiologia, formando a chamada teoria do ato e potência, em Física, Metafísica, Ética a Nicômaco e De Anima, esta última que trata da psique humana. rdf:langString
rdf:langString Akt und Potenz
rdf:langString Acto y potencia
rdf:langString Potentzia eta egintza
rdf:langString Puissance et acte
rdf:langString Atto e potenza
rdf:langString 가능태와 현실태
rdf:langString Potentiality and actuality
rdf:langString Potencialidade e atualidade
rdf:langString Можливість і дійсність
xsd:integer 2384021
xsd:integer 1115759410
rdf:langString August 2021
rdf:langString New Testament concordances are not evidence that this concept is used in the New Testament.
rdf:langString Die Begriffe Akt (lateinisch actus, altgriechisch ἐνέργεια energeia; weitgehend synonym ist entelecheia) und Potenz (lateinisch potentia, griechisch δύναμις, dynamis) sind im philosophischen Sprachgebrauch Gegenbegriffe. Akt (lat. actus = das Getriebenwerden) ist die scholastische Übersetzung des Begriffs energeia bei Aristoteles (um 384–322 v. Chr.). „Potenz“ bezeichnet die noch nicht realisierte Möglichkeit, zu der aber ein Vermögen (Fähigkeit) oder eine Disposition besteht. „Akt“ bezeichnet dagegen die Realisierung oder Verwirklichung dieser Möglichkeit.
rdf:langString Potentzia eta egintza Aristotelesek sortutako kontzeptu bikote bat da, entelekia delakoarekin batera. Potentzia oraindik gauzatu gabea baina gauza daitekeena adierazten du. Egintza, berriz, gauzatua da, munduari forma ematen diona. Aristotelesek maiz erabiltzen du estatuaren adibidea kontzeptuak azaltzeko. Potentzia landu gabeko harria da, estatua bilaka daitekeena; egintza, berriz, harria landuz sortzen den estatua. Entelekia guztiz buruturiko egintza da, perfekzio osokoa eta mugatu gabe ezer uzten ez duena. Hori dela eta, entelekia alegiazko ideia eta heldu ezin daitekeen gauza izendatzeko erabiltzen da. Aristotelesen testuetan, entelekia terminoa potentziatik egintzarako prozesua izendatzeko ere erabiltzen da.
rdf:langString En filosofía, la distinción entre los acto y potencia (del griego: energeia (ενέργεια) o entelecheia (ἐντελέχεια) y dunamis (δύναμις), traducido al latín como actualitas– potentia, anteriormente como efficacia–possibilitas)​ es un principio relacionado con la metafísica y física aristotélica. Aristóteles utilizó estos términos para analizar el movimiento, la causalidad, la ética y la fisiología en su Física, Metafísica, Ética a Nicómaco y Acerca del alma.​​​ Según el problema del cambio planteado por Parménides de Elea, el cambio o movimiento es imposible, pues es el paso del ser al no ser o la inversa, pero el no ser es nada y nada surge de la nada. Junto con estos términos, Aristóteles pretende resolver la antinomia entre lo permanente y lo mutable. Si bien Aristóteles diferencia entre «cambio» (metabolé, μεταβολή) y «movimiento» (kýnesis , κίνησις),​ con frecuencia él se refiere a estos términos en general como sinónimos de toda clase de cambio.​ El concepto de potencialidad, en este contexto, generalmente se refiere a cualquier "posibilidad" que pueda decirse que tiene un ente (on). Aristóteles no consideró todas las posibilidades iguales, y enfatizó la importancia de aquellas que se vuelven reales por sí mismas cuando las condiciones son las adecuadas y nada las detiene.​​ La actualidad, en contraste con la potencialidad, es el movimiento, cambio o actividad que representa un ejercicio o realización de una posibilidad, cuando una posibilidad se vuelve real en el sentido más pleno.​ Aristóteles define el movimiento, lo dinámico (το δυνατόν) como la realización (acto) de una capacidad o posibilidad de ser (potencia) en tanto que se está actualizando. Si estoy sentado (acto) y tengo la posibilidad (potencia) de estar de pie, el movimiento consistirá en el paso de la posibilidad (potencia de estar de pie) al hecho de estar de pie (acto) mientras dura el proceso. El movimiento acaba cuando ya se está de pie. Mediante este esquema conceptual de potencia y acto, explica Aristóteles la posibilidad del cambio o movimiento. Luego, el cambio es pues el «acto de lo que no ha alcanzado su fin».​​ o el «acto imperfecto de lo que está en potencia en tanto está en potencia».​​ La distinción del acto y la potencia conduce a la doctrina de la escala jerárquica de los seres que tiende a actualizarse hacia la perfección de su contenido (telos),​ desde la pura potencialidad (la materia prima) al acto puro, libre de potencialidad (el primer motor inmóvil). Aristóteles también utilizó la distinción acto y potencia al concepto de infinito (véase: Infinito potencial e infinito actual). Estos conceptos, en formas modificadas, siguieron siendo muy importantes en la Edad Media, influyendo en el desarrollo de la teología medieval de varias maneras. En los tiempos modernos, la dicotomía ha perdido importancia gradualmente, a medida que ha cambiado la comprensión de la naturaleza y la deidad. El concepto aristotélico de acto ha influido en la filosofía escolástica (especialmente en la dilucidación de la naturaleza de Dios, Actus purus) y en otras diversas filosofías modernas y contemporáneas. El estudio de estos términos ha pasado de la física especulativa tradicional a abordarse por la física moderna en tanto que se consensuan tales conceptos cualitativos sintagmáticos desde conceptos cuantitativos paradigmáticos sujetos a medida en su experimentación. Esta transformación ha sido el paso esencial en la consolidación de la ciencia moderna. La terminología también se ha adaptado a nuevos usos, como es más obvio en palabras como energía y dinámica. Estas fueron palabras utilizadas por primera vez en la física moderna por el científico y filósofo alemán Gottfried Wilhelm Leibniz. Otro ejemplo más reciente es el muy controvertido concepto biológico de "entelequia". El concepto de potencia, con significados distintos del aristotélico, ha sido utilizado a lo largo de la historia de la filosofía por numerosos autores como Schelling​ o Xavier Zubiri. Sobre este último autor dice José Ferrater Mora que: «Xavier Zubiri ha desarrollado una teoría de las “potencias” partiendo del problema de la realidad de lo pasado en la historia humana. Frente a la tesis de que la realidad pasada, en tanto que pasada, no es real, y frente a la tesis de que es real, y, por lo tanto, no ha pasado, Zubiri señala que una intelección adecuada del problema exige referirse no sólo a la realidad sino también a las posibilidades».​
rdf:langString La puissance et l'acte sont deux concepts de philosophie qui fonctionnent par opposition pour rendre compte du changement des choses. La distinction entre les deux remonte à la Métaphysique d'Aristote.
rdf:langString In philosophy, potentiality and actuality are a pair of closely connected principles which Aristotle used to analyze motion, causality, ethics, and physiology in his Physics, Metaphysics, Nicomachean Ethics, and De Anima. The concept of potentiality, in this context, generally refers to any "possibility" that a thing can be said to have. Aristotle did not consider all possibilities the same, and emphasized the importance of those that become real of their own accord when conditions are right and nothing stops them.Actuality, in contrast to potentiality, is the motion, change or activity that represents an exercise or fulfillment of a possibility, when a possibility becomes real in the fullest sense. These concepts, in modified forms, remained very important into the Middle Ages, influencing the development of medieval theology in several ways. In modern times the dichotomy has gradually lost importance, as understandings of nature and deity have changed. However the terminology has also been adapted to new uses, as is most obvious in words like energy and dynamic. These were words first used in modern physics by the German scientist and philosopher, Gottfried Wilhelm Leibniz. Another more recent example is the concept of a biological "entelechy".
rdf:langString Atto e potenza sono una coppia di termini complementari utilizzati in filosofia da Aristotele per spiegare il perenne divenire dei fenomeni naturali, ed ai quali egli riconduce non solo le leggi dell'ontologia, ma anche dell'etica, della psicologia umana, e della conoscenza stessa. La germinazione di una pianta dal seme, con cui questo passa gradualmente dalla potenza all'atto.
rdf:langString 가능태와 현실태(potentiality and actuality, 可能態-現實態)는 철학에서 아리스토텔레스가 인간의 프시케와 관련하여 자신의 물리학, 형이상학, 니코마코스 윤리학, 에서 운동, 사원인, 윤리, 생리를 분석하기 위해 사용된 한 쌍의 밀접히 연결된 원칙이다. 이 문맥에서 가능태의 개념은 일반적으로 무언가가 가능할 수 있다는 것을 의미하는 모든 "가능성"을 의미한다. 아리스토텔레스는 모든 가능성을 동일하게 취급하지는 않았으나 조건이 맞고 어느 것도 이를 멈추지 못하는 경우 실체가 되는 중요성을 강조하였다. 가능태와는 대조적으로 현실태는 가능성이 온전한 의미에서 실체화될 때 가능성의 실천을 대표하는 운동, 변화, 활동이다.
rdf:langString Na filosofia, potencialidade e atualidade são um par de princípios intimamente ligados que Aristóteles usou para analisar movimento, causalidade, e fisiologia, formando a chamada teoria do ato e potência, em Física, Metafísica, Ética a Nicômaco e De Anima, esta última que trata da psique humana. O conceito de potencialidade, nesse contexto, geralmente se refere a qualquer "possibilidade" que uma coisa possa ter. Aristóteles não considerou todas as possibilidades iguais e enfatizou a importância daquelas que se tornam reais por vontade própria quando as condições são adequadas e nada as impede. A atualidade, em contraste com a potencialidade, é o movimento, mudança ou atividade que representa um exercício ou a realização de uma possibilidade, quando uma possibilidade se torna real no sentido mais pleno. Esses conceitos, em formas modificadas, permaneceram muito importantes na Idade Média, influenciando o desenvolvimento da de várias maneiras. Ademais nos tempos modernos, enquanto a compreensão da natureza, e, de acordo com algumas interpretações, da divindade, implícita na dicotomia, perdeu importância, a terminologia encontrou novos usos, desenvolvendo-se indiretamente a partir dos antigos. Isso é mais óbvio em palavras como "energia" e "dinâmica" — palavras usadas pela primeira vez na física moderna pelo cientista e filósofo alemão Gottfried Wilhelm Leibniz. Outro exemplo é o conceito biológico altamente controverso de uma "enteléquia".
rdf:langString Актуалізація (філос.) — поняття, що означає зміну буття. В цьому понятті розкрита лише одна сторона руху: перехід буття з стану можливості в стан дійсності. Пояснення актуалізації у Аристотеля, в схоластиці незворотно призводило до антидіфалектичного визнання нерухомого, зовнішнього по відношенню до буття джерела руху: світового першорушія, бога як чистого акту. Ідея переходу від можливості до дійсності отримує найповніше вираження в матеріальній діалектиці (Можливість і дійсність).
xsd:nonNegativeInteger 54082

data from the linked data cloud