Pope Innocent VIII

rdf:langString Paus Innocentius VIII

rdf:langString Innocentius VIII, geboren als Giovanni Battista Cibo (Genua, 1432 - Rome, 25 juli 1492) werd op 29 augustus 1484 tot de 213e paus gekroond. Zijn naam is verbonden aan de instelling van de heksenvervolging. Giovanni Battista Cibo werd na een roerig studentenleven in 1467 bisschop van Savona en in 1473 kardinaal. In een turbulent Rome, waar Rodrigo Borgia (de latere Alexander VI) en Giuliano della Rovere (de latere Julius II) elkanders kandidatuur bestreden, wist hij zich op 29 augustus 1484 tot opvolger van paus Sixtus IV te laten kiezen. Door de slechte financiële situatie die Sixtus had nagelaten, moest hij nu eens zijn mijter, dan weer zijn tiara in pand geven bij de Romeinse bankiers. Net als zijn voorganger verkocht hij ambten aan de meestbiedenden en dat waren niet noodzakelijk de meest onbaatzuchtigen. Veel van dat geld ging naar kunstenaars. Zo liet hij het Belvédère van het Vaticaan bouwen. Ook zijn deelname aan de Napolitaanse Baronnenoorlog (1485-1486) en de huwelijksfeesten van zijn kinderen en kleinkinderen kostten geld: zijn zoon huwde met een dochter van Lorenzo il Magnifico, die in 1489 haar 14-jarige broertje Giovanni de' Medici door haar schoonvader tot kardinaal liet benoemen: de latere paus Leo X. Innocentius was ziekelijk, onzelfstandig en niet hervormingsgezind. Het boek van de humanist Pico della Mirandola ´De dignitate hominis´ werd in 1486 veroordeeld, evenals diens project voor een wereldcongres van filosofen. In het buitenland erkende hij Hendrik VII (de eerste Tudor) als koning van Engeland. Sultan Bajezid II dwong hij tot onderhandelingen door het gijzelen van diens opgekochte broer Djem (1489). Innocentius VIII verbond zijn naam aan een van de opvallende fenomenen van die tijd: de heksenvervolging. In 1484 had hij met zijn bul Summis desiderantes affectibus hiertoe het licht op groen gezet. De bul omschreef tot in de details hoe de schuldigen moesten worden gevonden, hoe de processen moesten worden gevoerd en welke straffen moesten worden voltrokken. Twee Dominicanen, Heinrich Institor (Kraemer) en Jakob Sprenger zagen in deze bul een vrijbrief voor hun Malleus maleficarum, de "Heksenhamer" die in 1486 verscheen. Op grond van dit werk meenden velen dat er actief naar heksen gespeurd moest worden. Na het verschijnen in 1691 van de Betooverde wereld door Balthasar Bekker kwam er langzaam een einde aan de heksenvervolging in Europa. De Verenigde Staten zouden later volgen. De paus werd voortdurend geconfronteerd met een lege schatkist. Daarom creëerde hij nieuwe ambten en kende ze toe aan de hoogste bieders. De val van Granada in januari 1492, werd gevierd in het Vaticaan en Innocentius kende Ferdinand II van Aragon de titel van Katholieke Koning toe. Een (vervalste) oorkonde beweert dat Innocentius voor zijn wijding (1467) huwde met Eleonora, dochter van Nicola Capece-Galeota uit Napels. Hij had inderdaad kinderen, maar bij een andere - nog niet geïdentificeerde - Napolitaanse schone. Zijn twee (andere bronnen zeggen veertien) kinderen werden voor zijn diakenwijding verwekt, voordat hij tot de geestelijke stand toetrad en nog een jongeman was. Mogelijk verwekte hij als student en jonge edelman in korte tijd nog twaalf kinderen bij andere vrouwen. Zijn oudste zoon (1450-1519, verwekt door 18-jarige Giovanni Battista Cibo, huwde met een telg uit de Medici-dynastie, zijn vader was als bisschop van Savona de kerkelijke bedienaar.