Pons, Count of Tripoli

http://dbpedia.org/resource/Pons,_Count_of_Tripoli an entity of type: Thing

Ponç de Tolosa o Ponç de Trípoli (vers 1096 † 1137) fou comte de Trípoli de la casa roergata de Tolosa, del 1112 a 1137. Era fill de Bertran I de Tolosa (a vegades Bertran II de Tolosa) més conegut com a Bertran I de Sant Gèli, i d'. rdf:langString
بونس، كونت طرابلس (ولد حوالي عام 1096-توفي في 25 مارس 1137)، هو نجل بيرتراند كونت تولوز؛ حكم كونتية طرابلس بعد وفاة والده في الفترة مابين (1112-1137). rdf:langString
Pons z Tripolisu (latinsky Pontius, 1098 – 1137) byl tripolským hrabětem. rdf:langString
Pons de Tripoli (vers 1096 - 25 mars 1137) est un comte de Tripoli de 1112 à 1137 et fils de Bertrand de Tripoli et d'Hélène de Bourgogne. rdf:langString
Pons van Tripoli (Latijn: Pontius; ca. 1098 - 1137) was graaf van Tripoli vanaf 1112 tot zijn dood. Hij was een zoon van Bertrand van Toulouse, graaf van Tripoli en . Pons trouwde met Cecile van Frankrijk, een weduwe van zijn mentor Tancred, prins van Galilea en een dochter van Filips I van Frankrijk. Samen met Cecile kreeg hij twee zoons Raymond II van Tripoli, Filips en een dochter Agnes. rdf:langString
Ponzio di Tripoli o di Tolosa o di Saint Gilles (1096 circa – Terra santa, marzo 1137) fu conte di Tripoli dal 1112 alla sua morte. rdf:langString
Pons av Tripoli, född 1098, död 1137, var en monark (greve) av Tripolis från 1112 till 1137. rdf:langString
Понс (фр. Pons; ум. 25 марта 1137) — граф Триполи с 1112 года. Сын графа Тулузы Бертрана. rdf:langString
Понс I (*Pons I бл. 1098 — 25 березня 1137) — граф Триполі у 1112—1137 роках. rdf:langString
Ο Πονς της Τρίπολης, (Γαλλ. Pons, περί το 1098 - 25 Μαρτίου 1137) μέλος του Οίκου της Τουλούζης ήταν Κόμης της Τρίπολης (1112 - 1137). Ο Πονς ήταν γιος του Βερτράνδου της Τουλούζης και της Ηλίης, κόρης του Εύδη Α΄ δούκα της Βουργουνδίας. Την εποχή που πέθανε ο πατέρας του ήταν ακόμη ανήλικος (1112), έδωσε αμέσως όρκο υποτέλειας στον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄ Κομνηνό παρουσία Βυζαντινής αντιπροσωπείας. Οι σύμβουλοι του αυτοκράτορα τον έστειλαν να εκπαιδευτεί στην Αντιόχεια στην αυλή του πρίγκιπα Ταγκρέδου της Γαλιλαίας τερματίζοντας τις διαφορές ανάμεσα στα δύο Σταυροφορικά κράτη. Ο Ταγκρέδος παραχώρησε στον Πονς τέσσερα μεγάλα κάστρα στο Πριγκιπάτο της Αντιόχειας, οι δωρεές έδωσαν μεγαλύτερη αυτονομία στην Κομητεία της Τρίπολης. Ο Ταγκρέδος τακτοποίησε στο νεκροκρέβατο του τον γάμο ανάμ rdf:langString
Pons von Tripolis (auch Pontius oder Poncius, * um 1098; † 1137) war der Sohn von Bertrand von Toulouse, Graf von Tripolis, und wurde 1112 dessen Nachfolger. Während des Ersten Kreuzzugs hatten die Normannen und die Provencalen miteinander um die Vormacht im Heiligen Land gestritten, eine Auseinandersetzung, die Pons 1115 durch seine Ehe mit Cäcilia von Frankreich, der Witwe Tankreds, des Fürsten von Galiläa und Regenten von Antiochia, und Tochter des Königs Philipp I. von Frankreich, heilte. rdf:langString
Ponce de Trípoli (1097 o 1098 - 1137), sucedió a su padre como conde de Trípoli de 1112 hasta su muerte. Era hijo de Beltrán de Tolosa y de Elena de Borgoña. Al morir sin descendencia en 1112, Tancredo de Galilea le hizo prometer que se casaría con su viuda, Cecilia de Francia, hija de Felipe I de Francia y Bertrada de Montfort, ofreciendo como dote algunas fortalezas. En 1115, esta boda también ayudó a reconciliar los cruzados normandos y provenzales que se habían opuesto en dos facciones durante el cerco y toma de Antioquia. Con Cecilia, tuvo la siguiente descendencia: rdf:langString
Pons (c. 1098 – 25 March 1137) was count of Tripoli from 1112 to 1137. He was a minor when his father, Bertrand, died in 1112. He swore fealty to the Byzantine Emperor Alexios I Komnenos in the presence of a Byzantine embassy. His advisors sent him to Antioch to be educated in the court of Tancred of Antioch, ending the hostilities between the two crusader states. Tancred granted four important fortresses to Pons in the Principality of Antioch. Since Pons held his inherited lands in fief of the kings of Jerusalem, Tancred's grant strengthened the autonomy of the County of Tripoli. On his deathbed, Tancred also arranged the marriage of his wife, Cecile of France, to Pons. rdf:langString
Pons z Trypolisu (ur. 1098, zm. 1137) – hrabia Trypolisu w latach 1112–1137. Był synem Bertranda z Tuluzy, hrabiego Trypolisu i Heleny (Helie) Burgundzkiej. Poślubił Cecylię, córkę Filipa I, króla Francji, wdowę po mentorze Ponsa - Tankredzie, regencie Antiochii. Para miała 3 dzieci: * Rajmunda II z Trypolisu, * Filipa (1126-1142), * Agnieszkę (zm. przed marcem 1183), żonę Renaud II, pana . Małżeństwo Ponsa pomogło mu w pojednaniu ze sobą krzyżowców: Normanów i Prowansalczyków, skłóconych od czasu oblegania Antiochii. rdf:langString
Pôncio de Trípoli (em latim: Poncio; em francês: Pons; 1097 ou 1098 — 1137) sucedeu ao seu pai como conde de Trípoli de 1112 até sua morte. Filho de Bertrando de Toulouse com Helena da Borgonha. Ao morrer sem descendência em 1112, Tancredo da Galileia fez-lhe prometer que se casaria com a sua viúva, Cecília de França, filha de Filipe I de França com Bertranda de Monforte, oferecendo como dote as fortalezas de Arcicano e Rúgia. Em 1115 este casamento também ajudou a reconciliar os cruzados normandos e provençais que se haviam oposto em duas facções durante o cerco e tomada de Antioquia. Com Cecília, teve a seguinte descendência: rdf:langString
rdf:langString بونس، كونت طرابلس
rdf:langString Ponç de Trípoli
rdf:langString Pons z Tripolisu
rdf:langString Pons von Tripolis
rdf:langString Πονς της Τρίπολης
rdf:langString Ponce de Trípoli
rdf:langString Ponzio di Tripoli
rdf:langString Pons de Tripoli
rdf:langString Pons van Tripoli
rdf:langString Pons, Count of Tripoli
rdf:langString Pons z Trypolisu
rdf:langString Pôncio de Trípoli
rdf:langString Понс (граф Триполи)
rdf:langString Pons av Tripoli
rdf:langString Понс (граф Триполі)
rdf:langString Pons
rdf:langString Pons
xsd:integer 377294
xsd:integer 1086902169
xsd:integer 1098
rdf:langString His seal
xsd:gMonthDay --03-25
rdf:langString Agnes
rdf:langString Philip
xsd:integer 1112
xsd:integer 1112
rdf:langString Ponç de Tolosa o Ponç de Trípoli (vers 1096 † 1137) fou comte de Trípoli de la casa roergata de Tolosa, del 1112 a 1137. Era fill de Bertran I de Tolosa (a vegades Bertran II de Tolosa) més conegut com a Bertran I de Sant Gèli, i d'.
rdf:langString بونس، كونت طرابلس (ولد حوالي عام 1096-توفي في 25 مارس 1137)، هو نجل بيرتراند كونت تولوز؛ حكم كونتية طرابلس بعد وفاة والده في الفترة مابين (1112-1137).
rdf:langString Pons z Tripolisu (latinsky Pontius, 1098 – 1137) byl tripolským hrabětem.
rdf:langString Ο Πονς της Τρίπολης, (Γαλλ. Pons, περί το 1098 - 25 Μαρτίου 1137) μέλος του Οίκου της Τουλούζης ήταν Κόμης της Τρίπολης (1112 - 1137). Ο Πονς ήταν γιος του Βερτράνδου της Τουλούζης και της Ηλίης, κόρης του Εύδη Α΄ δούκα της Βουργουνδίας. Την εποχή που πέθανε ο πατέρας του ήταν ακόμη ανήλικος (1112), έδωσε αμέσως όρκο υποτέλειας στον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄ Κομνηνό παρουσία Βυζαντινής αντιπροσωπείας. Οι σύμβουλοι του αυτοκράτορα τον έστειλαν να εκπαιδευτεί στην Αντιόχεια στην αυλή του πρίγκιπα Ταγκρέδου της Γαλιλαίας τερματίζοντας τις διαφορές ανάμεσα στα δύο Σταυροφορικά κράτη. Ο Ταγκρέδος παραχώρησε στον Πονς τέσσερα μεγάλα κάστρα στο Πριγκιπάτο της Αντιόχειας, οι δωρεές έδωσαν μεγαλύτερη αυτονομία στην Κομητεία της Τρίπολης. Ο Ταγκρέδος τακτοποίησε στο νεκροκρέβατο του τον γάμο ανάμεσα στον Πονς και τη κόρη του Φιλίππου Α΄ της Γαλλίας. Ο διάδοχος του Ταγκρέδου Ρογήρος του Σαλέρνο και ο Πονς συμμάχησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1110 εναντίον των Μουσουλμάνων. Ο Πονς αρνήθηκε στις αρχές του 1122 την υποταγή στον Βαλδουίνο Β΄ της Ιερουσαλήμ αλλά σύντομα μεσολάβησαν οι οπαδοί τους και έκλεισαν ειρήνη, ο Πονς ήταν ένας από τους αρχηγούς στην επιτυχή πολιορκία της Τύρου (1224). Στα τέλη του 1132 υποστήριξε τη χήρα πριγκίπισσα Αλίκη της Αντιόχειας εναντίον του γαμπρού της Φούλκων της Ιερουσαλήμ αλλά ο Φούλκων απέκτησε τον έλεγχο στην Αντιόχεια. Την επόμενη χρονιά ο Πονς υπερασπίστηκε επιτυχώς την κομητεία από τον Ατάμπεη της Μοσούλης Ιμαντεντίν Ζενγκί με την υποστήριξη του Φούλκωνα. Ο Μαμελούκος Εμίρης της Δαμασκού επιτέθηκε τον Μάρτιο του 1137 στην Τρίπολη, ο Πονς δραπέτευσε στα βουνά αλλά οι ίδιοι οι χριστιανοί τον συνέλαβαν και τον παρέδωσαν στον Εμίρη που τον εκτέλεσε. Η Κομητεία της Τρίπολης γνώρισε σημαντική ανάπτυξη την εποχή που την κυβέρνησε ο Πονς.
rdf:langString Pons von Tripolis (auch Pontius oder Poncius, * um 1098; † 1137) war der Sohn von Bertrand von Toulouse, Graf von Tripolis, und wurde 1112 dessen Nachfolger. Während des Ersten Kreuzzugs hatten die Normannen und die Provencalen miteinander um die Vormacht im Heiligen Land gestritten, eine Auseinandersetzung, die Pons 1115 durch seine Ehe mit Cäcilia von Frankreich, der Witwe Tankreds, des Fürsten von Galiläa und Regenten von Antiochia, und Tochter des Königs Philipp I. von Frankreich, heilte. 1118 verbündete er sich mit Balduin II., dem neuen König von Jerusalem. 1119 marschierten beide nordwärts, um Roger von Salerno gegen die Invasion Ilghazis zu helfen. Roger wartete jedoch nicht auf sie und erlitt in der Schlacht von Ager Sanguinis eine deutliche Niederlage. Balduin II. selbst wurde später gefangen genommen. 1124, nach Balduins Freilassung, half er ihm bei der Eroberung von Tyrus, einer der letzten Küstenstädte, die in der Hand der Muslime verblieben waren. 1125 war er bei dem Sieg der Kreuzritter in der Schlacht von Azaz dabei. 1131 geriet er in eine Auseinandersetzung mit König Fulko, der im gleichen Jahr den Thron bestiegen hatte, und unterlag in der . 1137 wurde die Grafschaft Tripolis vom Sultan von Damaskus überfallen. Pons unterlag in einer Schlacht nahe seiner Burg Mons Peregrinus und wurde auf der Flucht getötet. Sein Nachfolger wurde sein Sohn Raimund II.
rdf:langString Ponce de Trípoli (1097 o 1098 - 1137), sucedió a su padre como conde de Trípoli de 1112 hasta su muerte. Era hijo de Beltrán de Tolosa y de Elena de Borgoña. Al morir sin descendencia en 1112, Tancredo de Galilea le hizo prometer que se casaría con su viuda, Cecilia de Francia, hija de Felipe I de Francia y Bertrada de Montfort, ofreciendo como dote algunas fortalezas. En 1115, esta boda también ayudó a reconciliar los cruzados normandos y provenzales que se habían opuesto en dos facciones durante el cerco y toma de Antioquia. Con Cecilia, tuvo la siguiente descendencia: * Raimundo II de Trípoli (1116-1152). * Felipe (1126-1142). * Inés (m. antes de marzo de 1183), casada con Reinaldo II, señor de Marqab. En 1118, Ponce se alió al recién electo Balduino II de Jerusalén, y al año siguiente ambos marcharon hacía el norte en dirección al Principado de Antioquía, para auxiliar Roger de Salerno contra una invasión musulmana del emir de Mardin. Roger decidió no aguardar la llegada de los refuerzos y fue muerto, junto con la mayoría de su ejército en la Batalla de Ager Sanguinis. Ponce ayudó al recién rescatado del cautiverio Balduino II a tomar Tiro en 1124, una de las últimas ciudades costeras de la región en manos musulmanas. Contaron en ese asedio con la ayuda de los venecianos llegados a Tierra Santa en su auxilio, la conocida como cruzada veneciana. Al año siguiente participó de la victoria cruzada en la Batalla de Azaz, que ayudó a recuperar mucha de la influencia que los cristianos habían perdido desde Ager Sanguinis. Si Bohemundo II de Antioquía y Joscelino I de Edesa no hubieran entrado en conflicto uno contra el otro después de esta batalla, tal vez Balduino hubiera conseguido atacar Alepo; pero poco tiempo después esta ciudad y Mosul se unieron bajo el mando del atabeg Zengi, en 1128. Balduino murió en 1131, siendo sucedido por su hija Melisenda y por su esposo Fulco V de Anjou. Alicia de Antioquía, la hermana de Melisenda que fue exiliada de su principado por el anterior rey de Jerusalén, volvió a tomar el control de Antioquía. Se aliaron Ponce y Joscelino II de Edesa para atacar a Fulco en 1132; Fulco y Ponce se enfrentaron en la breve , perdida por Trípoli, y cuando acabaron por acordar una paz, Alicia fue una vez más exiliada. En 1133 Ponce fue cercado en su castillo de Montferrand por Zengi, y Cecilia de Francia apeló a su medio hermano materno Fulco para que le ayudara. El musulmán abandonó este cerco pero, al volver en marzo de 1137, aprisionó y ejecutó Ponce, que fue sucedido por su hijo Raimundo II.
rdf:langString Pons (c. 1098 – 25 March 1137) was count of Tripoli from 1112 to 1137. He was a minor when his father, Bertrand, died in 1112. He swore fealty to the Byzantine Emperor Alexios I Komnenos in the presence of a Byzantine embassy. His advisors sent him to Antioch to be educated in the court of Tancred of Antioch, ending the hostilities between the two crusader states. Tancred granted four important fortresses to Pons in the Principality of Antioch. Since Pons held his inherited lands in fief of the kings of Jerusalem, Tancred's grant strengthened the autonomy of the County of Tripoli. On his deathbed, Tancred also arranged the marriage of his wife, Cecile of France, to Pons. Pons closely cooperated with Tancred's successor, Roger of Salerno, against the Muslim rulers in the 1110s. He refused obedience to Baldwin II of Jerusalem in early 1122, but their vassals soon mediated a reconciliation between the two rulers. Pons was one of the supreme commanders of the crusader troops during the successful siege of Tyre in 1124. He supported Alice of Jerusalem, the dowager princess of Antioch, against her brother-in-law, Fulk, King of Jerusalem, in late 1132, but they could not prevent him from taking control of Antioch. A year later, Pons was only able to defend his county against Imad ad-Din Zengi, atabeg of Mosul, with Fulk's assistance. Bazwāj, the mamluk (slave) commander of Damascus, invaded Tripoli in a battle in March 1137. Bazwāj defeated Pons, forcing him to flee to the mountains where native Christians captured Pons. His captors handed him over to Bazwāj who had him killed. The County of Tripoli developed into a fully independent crusader state during Pons' reign.
rdf:langString Pons de Tripoli (vers 1096 - 25 mars 1137) est un comte de Tripoli de 1112 à 1137 et fils de Bertrand de Tripoli et d'Hélène de Bourgogne.
rdf:langString Pons van Tripoli (Latijn: Pontius; ca. 1098 - 1137) was graaf van Tripoli vanaf 1112 tot zijn dood. Hij was een zoon van Bertrand van Toulouse, graaf van Tripoli en . Pons trouwde met Cecile van Frankrijk, een weduwe van zijn mentor Tancred, prins van Galilea en een dochter van Filips I van Frankrijk. Samen met Cecile kreeg hij twee zoons Raymond II van Tripoli, Filips en een dochter Agnes.
rdf:langString Ponzio di Tripoli o di Tolosa o di Saint Gilles (1096 circa – Terra santa, marzo 1137) fu conte di Tripoli dal 1112 alla sua morte.
rdf:langString Pons av Tripoli, född 1098, död 1137, var en monark (greve) av Tripolis från 1112 till 1137.
rdf:langString Pons z Trypolisu (ur. 1098, zm. 1137) – hrabia Trypolisu w latach 1112–1137. Był synem Bertranda z Tuluzy, hrabiego Trypolisu i Heleny (Helie) Burgundzkiej. Poślubił Cecylię, córkę Filipa I, króla Francji, wdowę po mentorze Ponsa - Tankredzie, regencie Antiochii. Para miała 3 dzieci: * Rajmunda II z Trypolisu, * Filipa (1126-1142), * Agnieszkę (zm. przed marcem 1183), żonę Renaud II, pana . Małżeństwo Ponsa pomogło mu w pojednaniu ze sobą krzyżowców: Normanów i Prowansalczyków, skłóconych od czasu oblegania Antiochii. W 1118 sprzymierzył się z Baldwinem II, nowym królem Jerozolimy. W 1119 razem z Baldwinem II pomaszerował na północ na pomoc Rogerowi z Salerno zaatakowanemu przez Ilghaziego. Roger jednak postanowił nie czekać na posiłki i jego armia została pokonana w bitwie na Krwawym Polu, a Baldwin II trafił do niewoli. W 1124 Baldwin II został uwolniony, a Pons wspomógł go podczas odbijania Tyru, jednego z ostatnich miast przygranicznych, które znajdowały się w rękach muzułmanów. W 1125 uczestniczył w zwycięskiej bitwie pod Azaz. W 1131 Pons popadł w konflikt z nowym królem Jerozolimy - Fulkiem Andegaweńskim i został pokonany w bitwie pod Rugią. W 1137 Trypolis został napadnięty przez wojska sułtana Damaszku i w czasie bitwy Pons trafił do niewoli i został zabity.
rdf:langString Понс (фр. Pons; ум. 25 марта 1137) — граф Триполи с 1112 года. Сын графа Тулузы Бертрана.
rdf:langString Pôncio de Trípoli (em latim: Poncio; em francês: Pons; 1097 ou 1098 — 1137) sucedeu ao seu pai como conde de Trípoli de 1112 até sua morte. Filho de Bertrando de Toulouse com Helena da Borgonha. Ao morrer sem descendência em 1112, Tancredo da Galileia fez-lhe prometer que se casaria com a sua viúva, Cecília de França, filha de Filipe I de França com Bertranda de Monforte, oferecendo como dote as fortalezas de Arcicano e Rúgia. Em 1115 este casamento também ajudou a reconciliar os cruzados normandos e provençais que se haviam oposto em duas facções durante o cerco e tomada de Antioquia. Com Cecília, teve a seguinte descendência: * Raimundo II de Trípoli (1116 — 1152) * Filipe (1126 — 1142) * Inês (m. antes de Março de 1183), casada com Reinaldo II, senhor de Marqab Em 1118 Pôncio aliou-se ao recém-eleito Balduíno II de Jerusalém, e no ano seguinte ambos marcharam para norte em direcção ao Principado de Antioquia, para auxiliar Rogério de Salerno contra uma invasão muçulmana do emir de Mardin. Rogério decidiu não aguardar a achegada dos reforços e foi morto, juntamente com a maioria do seu exército, na batalha do Campo de Sangue. Pôncio ajudou Balduíno II, o recém-resgatado do cativeiro, a tomar Tiro em 1124, uma das últimas cidades costeiras da região em mãos muçulmanas. No ano seguinte participou da vitória cruzada na batalha de Azaz, que ajudou a recuperar muita da influência que os cristãos tinham perdido desde o Campo de Sangue. Se Boemundo II de Antioquia e Joscelino I de Edessa não tivessem entrado em conflito um contra o outro depois desta batalha, talvez Balduíno tivesse conseguido atacar Alepo; mas pouco tempo depois esta cidade e Moçul uniram-se sob o comando do atabegue Zengui, em 1128. Balduíno morreu em 1131, sendo sucedido pela sua filha Melisende e pelo seu esposo Fulque V de Anjou. Alice de Antioquia, a irmã de Melisende que fora exilada do seu principado pelo anterior rei de Jerusalém, voltou a tomar o controlo de Antioquia. Aliou-se a Pôncio e Joscelino II de Edessa para demover Fulque de marchar para norte em 1132; Fulque e Pôncio enfrentaram-se na breve , perdida por Trípoli, e quando acabaram por acordar uma paz, Alice foi mais uma vez exilada. Em 1133 o conde de Trípoli foi cercado no seu castelo de Monferrando por Zengui, e Cecília de França apelou ao seu meio-irmão materno Fulque para o ajudar. O muçulmano abandonou este cerco mas, ao voltar em Março de 1137, aprisionou e executou Pôncio, que foi sucedido pelo seu filho Raimundo II.
rdf:langString Понс I (*Pons I бл. 1098 — 25 березня 1137) — граф Триполі у 1112—1137 роках.
xsd:nonNegativeInteger 23374
xsd:gYear 1137
xsd:gYear 1112

data from the linked data cloud