Plague of Amwas

http://dbpedia.org/resource/Plague_of_Amwas

엠마우스 페스트(아랍어: طاعون عمواس)는 639년 팔레스타인의 엠마우스에서 발생한 페스트 유행병이다. 엠마우스는 221년 로마 황제 엘라가발루스에 의해 재건되어 라고 불리었는데, 이때 정통 칼리파조의 군대가 정복하고 군사기지를 세웠다. 그리고 그 직후 페스트가 들이닥쳤다. 이 페스트 유행은 무슬림 문헌에 매우 상세한데, 무함마드의 동료들 중 유력한 이들이 이때 많이 죽었기 때문이다. 사망자는 2만 5천 명 정도로 추산되며, 6세기의 범유행인 유스티니아누스 페스트에 이어 발생한 6, 7, 8세기 페스트의 연장선으로 생각된다. rdf:langString
طاعون عَمْواس هو طاعون وقع في ولاية بلاد الشام الإسلامية التابعة للخلافة الراشدة في أيام خلافة عمر بن الخطاب سنة 18 هـ/639م بعد فتح بيت المقدس، وسُميت هذه السنة بعام الرمادة لما حدث بها من المجاعة في المدينة المنورة أيضًا. ويُعتبر هذا الطاعون أحد امتدادات طاعون جستنيان. وهو أول وباء يظهر في أراضي الدولة الإسلامية. يرتبط طاعون عمواس في كتب التراث الإسلامي مع الحديث النبوي التي يذكر فيه النبي محمد ست علامات من علامات الساعة الصغرى، أولها موت النبي محمد ثم فتح بيت المقدس ثم «مُوتَانٌ يَأْخُذُ فِيكُمْ كَقُعَاصِ الْغَنَمِ»، وهو ما فُسِّر بطاعون عمواس. rdf:langString
La plaga de Amwas (en árabe: طاعون , romanizada: ṭāʿūn ʿAmwās), también deletreada plaga de Emaús, fue una epidemia de peste bubónica que afligía a la Siria islámica en 638-639, durante la y hacia el final de la conquista musulmana de la región. Probablemente fue un reemergencia de la plaga de Justiniano de mediados del siglo VI. Llamada después de Amwas en Palestina, el principal campo del ejército árabe musulmán, la plaga mató hasta 25.000 soldados y sus familiares, incluyendo la mayor parte del alto mando del ejército, y causó considerables pérdidas de vidas y desplazamientos entre los cristianos indígenas de Siria. El nombramiento de Mu'awiya ibn Abi Sufyan para la gobernación de Siria a raíz de las muertes de los comandantes allanó el camino para su establecimiento del califato omeya rdf:langString
The plague of Amwas (Arabic: طاعون عمواس, romanized: ṭāʿūn ʿAmwās), also spelled plague of Emmaus, was a bubonic plague epidemic that afflicted Islamic Syria in 638–639, during the first plague pandemic and toward the end of the Muslim conquest of the region. It was likely a reemergence of the mid-6th-century Plague of Justinian. Called after Amwas in Palestine, the principal camp of the Muslim Arab army, the plague killed up to 25,000 soldiers and their relatives, including most of the army's high command, and caused considerable loss of life and displacement among the indigenous Christians of Syria. The appointment of Mu'awiya ibn Abi Sufyan to the governorship of Syria in the wake of the commanders' deaths paved the way for his establishment of the Umayyad Caliphate in 661, while recurr rdf:langString
Wabah Amwas (bahasa Arab: طاعون عمواس, translit. Ṭāʿūn ʿAmwās‎) atau Wabah Emmaus adalah sebuah wabah yang menimpa negeri Syam pada masa akhir penaklukannya oleh Kekhalifahan Rasyidin, yaitu pada tahun 638–639 M (17–18 H). Kemungkinan wabah ini merupakan penyakit pes bubo yang muncul kembali setelah Wabah Yustinianus pada abad ke-6. Nama wabah ini berasal dari kota Amwas atau Emmaus-Nikopolis di Palestina, yang merupakan markas utama pasukan Muslim di Syam dan tempat wabah ini mulai menyebar. Wabah ini menyebabkan meninggalnya 25.000 prajurit Muslim maupun keluarganya, termasuk panglima-panglima utama yaitu Abu Ubaidah bin Jarrah, Muadz bin Jabal, Yazid bin Abi Sufyan, serta Syurahbil bin Hasanah, yang juga merupakan para sahabat Nabi dalam Islam. Selain memakan ribuan korban jiwa, wabah i rdf:langString
La peste d'Emmaüs ou peste d'Amwas, en arabe : طاعون عمواس, ṭāʿwina ʿimwās, est une épidémie de peste bubonique ayant affligé la Syrie en 638-639 à la fin de la conquête musulmane de la région. Probable ré-émergence de la peste de Justinien du milieu du VIe siècle, elle tire son nom d'Emmaüs Nicopolis (Amwas pour les Arabes) en Palestine, le principal camp de l'armée musulmane. L'épidémie tue jusqu'à 25 000 soldats dont la plus grande partie du haut commandement de l'armée. Elle entraîne également un grand nombre de décès et de déplacements parmi les populations chrétiennes autochtones de Syrie. rdf:langString
Чума в Емаусі (араб. طاعون عمواس‎, трансліт. ṭāʿūn ʿAmwās) — епідемія бубонної чуми в Сирії в 638—639 роках. Подія відбулася в період мусульманського завоювання регіону. Названа епідемія від Емауса в Палестині, головного табору мусульманської арабської армії, де внаслідок чуми загинуло до 25 000 солдатів та їхніх родичів, включаючи більшість вищих командувачів армії, і спричинило значні людські втрати та міграцію серед корінних християн Сирії. Ем Емаус (Нікополіс), був укріпленим табором римської армії в I столітті, який на початку III століття виріс у маленьке місто. Призначення Муавії ібн Абі Суфяна губернатором Сирії після смерті командирів відкрило шлях для створення ним халіфату Омейядів у 661 році. Депопуляція в сільській місцевості Сирії могла бути фактором перезаселення земель араб rdf:langString
rdf:langString طاعون عمواس
rdf:langString Plaga de Amwas
rdf:langString Wabah Amwas
rdf:langString Peste d'Emmaüs
rdf:langString 엠마우스 페스트
rdf:langString Plague of Amwas
rdf:langString Чума в Емаусі
xsd:integer 10760770
xsd:integer 1120083039
rdf:langString Makhzūm
rdf:langString ʿAmr b. al-ʿĀṣ al-Sahmī
rdf:langString Miṣr — 1. The Byzantine background, the Arab conquest and the Umayyad period, 602–750
rdf:langString Amwas
rdf:langString Martin Hinds
rdf:langString J.
rdf:langString M.
rdf:langString A. J.
rdf:langString V.
rdf:langString Hinds
rdf:langString Wensinck
rdf:langString Christides
rdf:langString Sourdel-Thomine
xsd:integer 212 451
xsd:integer 137 460
xsd:integer 1 6 7 13
rdf:langString طاعون عَمْواس هو طاعون وقع في ولاية بلاد الشام الإسلامية التابعة للخلافة الراشدة في أيام خلافة عمر بن الخطاب سنة 18 هـ/639م بعد فتح بيت المقدس، وسُميت هذه السنة بعام الرمادة لما حدث بها من المجاعة في المدينة المنورة أيضًا. ويُعتبر هذا الطاعون أحد امتدادات طاعون جستنيان. وهو أول وباء يظهر في أراضي الدولة الإسلامية. بدأ الطاعون في عمواس، وهي قرية قرب بيت المقدس، فسُمي «طاعون عمواس»، ثم انتشر في بلاد الشام. وكان عمر بن الخطاب يهم بدخول الشام وقتها، فنصحه عبد الرحمن بن عوف بالحديث النبوي: «إذا سمعتم بهذا الوباء ببلد، فلا تقدموا عليه، وإذا وقع وأنتم فيه فلا تخرجوا فرارًا منه»، فعاد عمر وصحبه إلى المدينة المنورة. حاول عمر بن الخطاب إخراج أبي عبيدة بن الجراح من الشام حتى لا يُصاب بالطاعون فطلبه إليه، لكن أبا عُبيدة أدرك مراده واعتذر عن الحضور حتى يبقى مع جنده، فبكى عمر. ويبدو أن الطاعون انتشر بصورة مريعة، عقب المعارك التي حدثت في بلاد الشام، فرغم أن المسلمين كانوا يدفنون قتلاهم، فإن عشرات آلاف القتلى من البيزنطيين بقيت جثثهم في ميادين القتال من غير أن تُدفن، حيث لم تجد جيوشهم المنهزمة دائمًا الوقت الكافي لدفن القتلى. واستمر هذا الطاعون شهرًا، مما أدى إلى وفاة خمسة وعشرين ألفًا من المسلمين وقيل ثلاثين ألفًا، بينهم جماعة من كبار الصحابة أبرزهم: أبو عبيدة بن الجراح وقد دُفن في «عمتا» وهي قرية بغور بيسان، ومعاذ بن جبل ومعه ابنه عبد الرحمن، ويزيد بن أبي سفيان، وشرحبيل بن حسنة، والفضل بن العباس بن عبد المطلب، وأبو جندل بن سهيل. وقيل أن الطاعون أصاب البصرة أيضًا فمات به بشر كثير. وبعد انحسار طاعون عمواس، خرج عمر بن الخطاب من المدينة المنورة متجهًا نحو بلاد الشام عن طريق أيلة. فلمّا وصلها قسّم الأرزاق وسمّى الشواتي والصوائف وسدّ فروج الشام وثغورها، واستعمل عبد الله بن قيس الحارثي على السواحل ومعاوية بن أبي سفيان على جند دمشق وخراجها. ثم قسم مواريث الذين ماتوا، بعد أن حار أمراء الجند فيما لديهم من المواريث بسبب كثرة الموتى. وطابت قلوب المسلمين بقدومه بعد أن كان العدو قد طمع فيهم أثناء الطاعون. يرتبط طاعون عمواس في كتب التراث الإسلامي مع الحديث النبوي التي يذكر فيه النبي محمد ست علامات من علامات الساعة الصغرى، أولها موت النبي محمد ثم فتح بيت المقدس ثم «مُوتَانٌ يَأْخُذُ فِيكُمْ كَقُعَاصِ الْغَنَمِ»، وهو ما فُسِّر بطاعون عمواس.
rdf:langString La plaga de Amwas (en árabe: طاعون , romanizada: ṭāʿūn ʿAmwās), también deletreada plaga de Emaús, fue una epidemia de peste bubónica que afligía a la Siria islámica en 638-639, durante la y hacia el final de la conquista musulmana de la región. Probablemente fue un reemergencia de la plaga de Justiniano de mediados del siglo VI. Llamada después de Amwas en Palestina, el principal campo del ejército árabe musulmán, la plaga mató hasta 25.000 soldados y sus familiares, incluyendo la mayor parte del alto mando del ejército, y causó considerables pérdidas de vidas y desplazamientos entre los cristianos indígenas de Siria. El nombramiento de Mu'awiya ibn Abi Sufyan para la gobernación de Siria a raíz de las muertes de los comandantes allanó el camino para su establecimiento del califato omeya en 661, mientras que las recurrencias de la enfermedad pueden haber contribuido a la caída de la dinastía Omeya en 750. La despoblación en el campo sirio puede haber sido un factor en el reasentamiento de la tierra por los árabes a diferencia de otras regiones conquistadas donde los árabes se recluyeron en gran medida a nuevas ciudades de guarnición. La plaga de Amwas recibió más atención en las fuentes árabes que cualquier otra epidemia hasta la peste negra del siglo XIV. Las narraciones tradicionales sobre las reacciones a la plaga de Amwas por el califa Umar y su comandante Superior informaron respuestas teológicas musulmanas medievales a epidemias, incluyendo la Muerte Negra. Los principios derivados de las narrativas fueron citados en debates sobre la predestinación y el libre alé alé, prohibiciones de huir o entrar en tierras afectadas por la peste y el contagio.
rdf:langString The plague of Amwas (Arabic: طاعون عمواس, romanized: ṭāʿūn ʿAmwās), also spelled plague of Emmaus, was a bubonic plague epidemic that afflicted Islamic Syria in 638–639, during the first plague pandemic and toward the end of the Muslim conquest of the region. It was likely a reemergence of the mid-6th-century Plague of Justinian. Called after Amwas in Palestine, the principal camp of the Muslim Arab army, the plague killed up to 25,000 soldiers and their relatives, including most of the army's high command, and caused considerable loss of life and displacement among the indigenous Christians of Syria. The appointment of Mu'awiya ibn Abi Sufyan to the governorship of Syria in the wake of the commanders' deaths paved the way for his establishment of the Umayyad Caliphate in 661, while recurrences of the disease may have contributed to the Umayyad dynasty's downfall in 750. Depopulation in the Syrian countryside may have been a factor in the resettlement of the land by the Arabs unlike in other conquered regions where the Arabs largely secluded themselves to new garrison cities. The plague of Amwas received more attention in the Arabic sources than any other epidemic until the 14th-century Black Death. Traditional narratives about reactions to the plague of Amwas by Caliph Umar and his top commander Abu Ubayda ibn al-Jarrah informed medieval Muslim theological responses to epidemics, including the Black Death. Principles derived from the narratives were cited in debates about predestination and free will, prohibitions on fleeing or entering plague-affected lands and contagion.
rdf:langString Wabah Amwas (bahasa Arab: طاعون عمواس, translit. Ṭāʿūn ʿAmwās‎) atau Wabah Emmaus adalah sebuah wabah yang menimpa negeri Syam pada masa akhir penaklukannya oleh Kekhalifahan Rasyidin, yaitu pada tahun 638–639 M (17–18 H). Kemungkinan wabah ini merupakan penyakit pes bubo yang muncul kembali setelah Wabah Yustinianus pada abad ke-6. Nama wabah ini berasal dari kota Amwas atau Emmaus-Nikopolis di Palestina, yang merupakan markas utama pasukan Muslim di Syam dan tempat wabah ini mulai menyebar. Wabah ini menyebabkan meninggalnya 25.000 prajurit Muslim maupun keluarganya, termasuk panglima-panglima utama yaitu Abu Ubaidah bin Jarrah, Muadz bin Jabal, Yazid bin Abi Sufyan, serta Syurahbil bin Hasanah, yang juga merupakan para sahabat Nabi dalam Islam. Selain memakan ribuan korban jiwa, wabah ini juga memicu pengungsian penduduk asli Syam yang beragama Kristen. Akibat meninggalnya para panglima pasukan, Khalifah Umar bin al-Khattab menunjuk Muawiyah bin Abi Sofyan sebagai panglima dan wali negeri Syam, sehingga memberinya basis kekuatan hingga ia kelak mendirikan Kekhalifahan Umayyah di Syam pada 661. Gelombang wabah susulan yang terus menerus menimpa Syam kemungkinan menjadi salah satu faktor tumbangnya dinasti Umayyah pada tahun 750. Sementara itu, pengosongan penduduk di negeri Syam menjadi faktor migrasi kabilah-kabilah Arab sebagai pendatang di Syam, tak seperti kebiasaan di daerah-daerah penaklukan lain yaitu Bangsa Arab umumnya hanya menempati kota-kota benteng. Wabah Amwas menjadi wabah yang mendapat paling banyak sorotan di karya-karya Arab Abad Pertengahan sebelum munculnya Wabah Hitam pada abad ke-14. Riwayat awal mengenai tindakan Khalifah Umar dan panglima Abu Ubaidah (keduanya adalah sahabat Nabi) menjadi dasar pendapat-pendapat ulama Abad Pertengahan mengenai cara menanggapi epidemi, termasuk Wabah Hitam kelak. Prinsip-prinsip berdasarkan riwayat ini menjadi dasar perbedaan pendapat dalam berbagai tema, di antaranya hubungan takdir dan kehendak bebas, larangan memasuki atau mengungsi dari daerah wabah, serta apakah penyakit menular atau datang langsung dari Allah.
rdf:langString La peste d'Emmaüs ou peste d'Amwas, en arabe : طاعون عمواس, ṭāʿwina ʿimwās, est une épidémie de peste bubonique ayant affligé la Syrie en 638-639 à la fin de la conquête musulmane de la région. Probable ré-émergence de la peste de Justinien du milieu du VIe siècle, elle tire son nom d'Emmaüs Nicopolis (Amwas pour les Arabes) en Palestine, le principal camp de l'armée musulmane. L'épidémie tue jusqu'à 25 000 soldats dont la plus grande partie du haut commandement de l'armée. Elle entraîne également un grand nombre de décès et de déplacements parmi les populations chrétiennes autochtones de Syrie. La mort des différents commandants musulmans entraîne la nomination de Muʿāwiya ibn ʾAbī Sufyān au gouvernorat de Syrie, ce qui ouvrira par la suite la voie à l'établissement du califat omeyyade en 661. Les réapparitions de la maladie peuvent avoir par ailleurs plus tard contribué à la chute de la dynastie en 750. Le dépeuplement de la campagne syrienne peut, quant à lui, avoir été un facteur favorisant l'installation des Arabes sur ces terres. En effet, dans les autres régions conquises par les Arabes, ceux-ci s'isolent dans de nouvelles villes de garnison. Première épidémie à laquelle sont confrontés les musulmans, la peste d'Emmaüs concentre l'attention des sources islamiques, plus que n'importe quelle autre épidémie jusqu'à la peste noire du XIVe siècle. Les récits traditionnels de la réaction du calife Omar et de son commandant Abu Ubayda ibn al-Djarrah fondent les réponses théologiques musulmanes médiévales face à ces évènements. Les principes dérivés de ces récits sont mentionnés dans des débats autour de la prédestination, du libre arbitre et du concept même de contagion. Ils servent également de bases aux recommandations pratiques vis-à-vis des territoires affectés par la peste, telles que des interdictions d'y entrer ou de les fuir.
rdf:langString 엠마우스 페스트(아랍어: طاعون عمواس)는 639년 팔레스타인의 엠마우스에서 발생한 페스트 유행병이다. 엠마우스는 221년 로마 황제 엘라가발루스에 의해 재건되어 라고 불리었는데, 이때 정통 칼리파조의 군대가 정복하고 군사기지를 세웠다. 그리고 그 직후 페스트가 들이닥쳤다. 이 페스트 유행은 무슬림 문헌에 매우 상세한데, 무함마드의 동료들 중 유력한 이들이 이때 많이 죽었기 때문이다. 사망자는 2만 5천 명 정도로 추산되며, 6세기의 범유행인 유스티니아누스 페스트에 이어 발생한 6, 7, 8세기 페스트의 연장선으로 생각된다.
rdf:langString Чума в Емаусі (араб. طاعون عمواس‎, трансліт. ṭāʿūn ʿAmwās) — епідемія бубонної чуми в Сирії в 638—639 роках. Подія відбулася в період мусульманського завоювання регіону. Названа епідемія від Емауса в Палестині, головного табору мусульманської арабської армії, де внаслідок чуми загинуло до 25 000 солдатів та їхніх родичів, включаючи більшість вищих командувачів армії, і спричинило значні людські втрати та міграцію серед корінних християн Сирії. Ем Емаус (Нікополіс), був укріпленим табором римської армії в I столітті, який на початку III століття виріс у маленьке місто. Призначення Муавії ібн Абі Суфяна губернатором Сирії після смерті командирів відкрило шлях для створення ним халіфату Омейядів у 661 році. Депопуляція в сільській місцевості Сирії могла бути фактором перезаселення земель арабами, на відміну від інших завойованих регіонів, де араби в основному відокремилися від міст з гарнізонами. Ця епідемія чуми отримала багато уваги в арабських джерелах, ніж будь-яка інша епідемія, аж до 2-ї пандемії «Чорна смерть» XIV століття. Це була друга зафіксована чума ісламської епохи, яка розпочалася в 620-х роках, і перша, яка безпосередньо уразила мусульман.
xsd:nonNegativeInteger 22750

data from the linked data cloud