Pitch (music)
http://dbpedia.org/resource/Pitch_(music) an entity of type: Thing
الحدة أو الدرجة الصوتية هي خاصية إدراكية تسمح بترتيب الأصوات حسب سلم مرتبط بالتردد، أي حسب عدد تواتر الاهتزازات «الذبذبات» هيرتز في الثانية. الحدة خاصية تمكن من التمييز بين الصوتين الحاد والغليظ في الألحان الموسيقية، والتي تتطلب أصواتا ذوات ترددات واضحة ومستقرة بما يكفي لتمييزها عن الضوضاء. الحدة هي السمة السمعية الرئيسية للنغمات الموسيقية، إلى جانب المدة، والجهارة، والجرس.
rdf:langString
L'altura és la freqüència fonamental percebuda d'un so. Mentre que la freqüència fonamental es determina a través de mesures físiques, l'altura pot ser diferent d'aquesta mesura a causa dels harmònics que es troben a altres freqüències diferents a la fonamental. Es diu que un so és més agut si té més altura i que és greu si en té menys. És una de les característiques fonamentals per definir un so, juntament amb la durada, la intensitat i el timbre. En música, la unitat occidental per mesurar l'altura dels sons i les distàncies que hi ha entre si, és el to; i la seva meitat, el semitò.
rdf:langString
Τονικό ύψος (ή οξύτητα) είναι η συχνότητα που αντιστοιχεί σε κάθε νότα καθορίζει και το τονικό ύψος της, για παράδειγμα το τονικό ύψος της νότας λα είναι στα 440HZ. Χαμηλότερες νότες θεωρούνται αυτές που είναι πιο κάτω από τα 440 HZ και υψηλότερες αυτές που έχουν περισσότερα από 440 HZ. Στη τονική μουσική κατά την άποψη του συγκερασμένου συστήματος (τόνος-ημιτόνιο με χώρισμα της οκτάβας σε 12 όμοια ημιτόνια ) υπάρχουν χαμηλές νότες και υψηλές. Το τονικό ύψος εν τέλει χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη συχνότητα που εκπέμπει κάθε ήχος.
rdf:langString
Die Tonhöhe wird in der Praxis mit der Frequenz (Schwingungsanzahl pro Zeitspanne) eines hörbaren Tones gleichgesetzt, genauer: mit der Grundfrequenz, also der Frequenz des tiefsten Teiltons in dem betreffenden Klang (siehe z. B. Stimmung (Musik), Intervall (Musik), Kammerton). Die Tonhöhe ist neben der Tondauer, der Lautheit und der Klangfarbe eine wichtige Eigenschaft musikalischer Töne und der Vokale gesprochener Sprache.
rdf:langString
Airí de chéadfa na cloisteála a ligeann do dhuine a mheasúnú go bhfuil an fhuaim ard nó íseal ó thaobh na minicíochta de. D'athraigh an airde ag a bhfuaimníonn nóta ceolmhar is a mbíonn gléasanna ceoil i dtiúin leo ó am go chéile. Is é an nóta caighdeánach anois (ar ghlac Eagraíocht Idirnáisiúnta na gCaighdeán leis i 1955) ná a′ = 440 Hz. Duine ar féidir leis airde nóta aonaraigh a ainmniú go cruinn, deirtear go bhfuil airde fhoirfe aige.
rdf:langString
音高（おんこう）、ピッチとは、 1.
* 音響学/音楽 2.
* 音声学 における音の高さのこと。 本項では音楽用語の「音高」「ピッチ」を解説する。音声学の「ピッチ」は高低アクセントを参照。
rdf:langString
( 음고는 여기로 연결됩니다. 음고(陰睾)에 대해서는 잠복고환 문서를 참고하십시오.) 음높이(소리의 높이) 또는 피치(pitch)는 음의 높낮이를 가리키는 음악용어다. 보통 A4, B3과 같은 표기법을 사용하거나 Hz로 표기한다. 악보에서는 음높이를 줄과 칸으로 표현한다. 음의 진동수가 클수록 음높이는 높아지며, 진동수가 2배가 되면 한 옥타브 높은 음이 된다.
rdf:langString
Em música, altura é um aspecto sonoro que refere-se à forma como o ouvido humano percebe a frequência fundamental dos sons (tom), onde as baixas frequências são percebidas como "sons graves" (tom grave ou baixo) e as mais altas como "sons agudos" (tom agudo ou alto).
rdf:langString
De toonhoogte (Engels: pitch) van een toon is het aantal trillingen per seconde, de frequentie, van de grondtoon. De toonhoogte wordt uitgedrukt in hertz (Hz). In de muzieknotatie geeft een noot op de notenbalk de te spelen toon aan. Hoe hoger de noot op de balk genoteerd staat, hoe hoger de toon. De muzieksleutel van de notenbalk geeft aan wat het bereik van de notenbalk is. De precieze hoogte is ook afhankelijk van de gebruikte stemming van muziekinstrumenten. Veel muziekinstrumenten zijn gelijkzwevend gestemd, maar een viool als solo-instrument wordt meestal rein gestemd.
rdf:langString
Tonhöjd är upplevd frekvens eller svängningstal av en ton från en svängningskälla, till exempel ett musikinstrument eller den mänskliga rösten. Människan uppfattar en ton med högre frekvens som högre belägen.
rdf:langString
Высота звука — свойство звука, определяемое человеком на слух и зависящее в основном от частоты звука, то есть от числа колебаний среды (обычно воздуха) в секунду, которые воздействуют на барабанную перепонку человека. С увеличением частоты колебаний растёт высота звука. В первом приближении субъективная высота звука пропорциональна логарифму частоты — согласно закону Вебера-Фехнера.
rdf:langString
音高（英語：pitch）在音樂領域裡指的是人類心理對音符基頻之感受。
rdf:langString
Výška (anglicky pitch) je subjektivní vlastnost zvuků, která umožňuje jejich uspořádání do řady podle frekvencí.Jinou definicí je, že výška zvuku je vlastnost, podle které posuzujeme zvuky jako „vyšší“ a „nižší“ ve stejném smyslu jako u hudební melodie.Výšku lze určit pouze u zvuků, které mají frekvenci tak jasnou a stabilní, že je lze rozlišit od šumu.Výška tónu je spolu s délkou, silou a barvou hlavními sluchovými atributy tónů.
rdf:langString
En muziko, tonalto aŭ piĉo (el la angla pitch) estas la percepto de la frekvenco de tono. Ekzemple, la A de la gamo C-maĵora estas nuntempe fiksita je 440 hercoj (Hz)) (ofte skribata kiel "A = 440 Hz", kaj konata kiel koncerta tonalto), kvankam ne ĉiam estis tiel (vidu sekcion Historiaj tonaltaj normoj sube). Tonalto estas ofte citata kiel unu el la fundamentaj flankoj de muziko; la aliaj estas la daŭro, la laŭteco, la koloro kaj la esprimo.
rdf:langString
En música, la altura es una de las cuatro cualidades esenciales del sonido, junto con la duración, la intensidad y el timbre. Dicha cualidad determina si un sonido es agudo o grave, la cual dependerá de la frecuencia en que se repita la onda sonora. A mayor repetición de la onda, más agudo será el sonido y a menor repetición, más grave será el mismo. Por esta razón, las notas musicales están determinadas por un número de frecuencia . En psicoacústica la altura es un parámetro utilizado para determinar la percepción del tono de un sonido.
rdf:langString
Pitch is a perceptual property of sounds that allows their ordering on a frequency-related scale,or more commonly, pitch is the quality that makes it possible to judge sounds as "higher" and "lower" in the sense associated with musical melodies. Pitch is a major auditory attribute of musical tones, along with duration, loudness, and timbre.
rdf:langString
Dalam teori musik, tala atau tinggi nada menunjuk pada persepsi atas frekuensi suatu nada. Sebagai contoh, nada A di atas memiliki tinggi nada yang sekarang diset ekuivalen dengan 440 Hz (sering ditulis "A=440 Hz", dan dikenal sebagai nada konser), sekalipun tidak selalu demikian. Dalam sistem temperamen baik, cara penalaan yang berbeda dipakai. Hampir semua sistem mempunyai satu interval yang sama, misalnya oktaf di mana tinggi suatu nada adalah dua kali frekuensinya dari nada yang lain.
* l
* b
* s
rdf:langString
En musique, la hauteur est l'une des caractéristiques essentielles d'un son ou note, les autres étant la durée, l'intensité, le timbre et l'expression. En musique occidentale, on désigne la hauteur par le nom d'une note sur une échelle ou gamme. La hauteur relative d'une note dans la gamme s'appelle degré. Le solfège écrit vers le haut de la portée les notes aiguës, et inversement, vers le bas, les graves. On écrit les signes correspondant aux instruments qui n'ont pas de hauteur précise, bien qu'ils puissent sonner aigu ou grave, comme les tambours, sur une ligne horizontale quelconque, l'important étant leur placement dans le temps, noté de gauche à droite.
rdf:langString
L'altezza è la frequenza fondamentale di una nota musicale o suono che viene percepita, ed è una delle caratteristiche principali di un suono. L'altezza è la qualità che permette di distinguere se un suono è acuto o grave e dipende dalla frequenza dell'onda sonora che lo ha generato. In particolare: più la frequenza di un'onda sonora è elevata e più il suono ci sembrerà acuto, mentre più è bassa la frequenza e più il suono ci apparirà grave. Nonostante la frequenza fondamentale reale possa essere determinata con una misura fisica, essa può differire dall'altezza percepita per via degli ipertoni e degli armonici naturali del suono. Il sistema di percezione uditiva umano può avere anche difficoltà a distinguere differenze di altezza fra le note, in alcune circostanze.
rdf:langString
Wysokość dźwięku – w muzyce, częstotliwość tonu podstawowego. Instrumenty lub ich elementy (np. struny), podczas grania na nich, drgają z określoną częstotliwością zależną od rodzaju materiałów, z jakich zostały wykonane oraz od ich wymiarów fizycznych. Wysokość dźwięku zależna jest od ilości drgań wykonanych w jednostce czasu; im większa częstotliwość drgań, tym wyższy jest dźwięk Częstotliwość drgań wszystkich dźwięków „a” na fortepianie, strojonych według obowiązującego obecnie stroju (a1=440 drgań na sekundę) jest następująca:
* 2:1 = oktawa,
* 3:2 = kwinta itd.
rdf:langString
Висота́ зву́ку — суб'єктивна оцінка якості звуку. Залежить, головним чином, від частоти звукових коливань. Чим більше частота коливань, тим вище звук. Для звуків з неперіодичними коливаннями (шумів) визначення висоти звуку ускладнено.
rdf:langString
rdf:langString
Pitch (music)
rdf:langString
حدة (موسيقى)
rdf:langString
Altura (so)
rdf:langString
Výška tónu
rdf:langString
Tonhöhe
rdf:langString
Τονικό ύψος
rdf:langString
Tonalto
rdf:langString
Altura (música)
rdf:langString
Airde (minicíocht)
rdf:langString
Tinggi nada
rdf:langString
Hauteur (musique)
rdf:langString
Altezza (acustica)
rdf:langString
音高
rdf:langString
음높이
rdf:langString
Toonhoogte
rdf:langString
Wysokość dźwięku
rdf:langString
Altura (música)
rdf:langString
Высота звука
rdf:langString
Tonhöjd
rdf:langString
Висота звуку
rdf:langString
音高
xsd:integer
77933
xsd:integer
1121311968
rdf:langString
Sine wave 440.ogg
<hertz>
440.0
rdf:langString
الحدة أو الدرجة الصوتية هي خاصية إدراكية تسمح بترتيب الأصوات حسب سلم مرتبط بالتردد، أي حسب عدد تواتر الاهتزازات «الذبذبات» هيرتز في الثانية. الحدة خاصية تمكن من التمييز بين الصوتين الحاد والغليظ في الألحان الموسيقية، والتي تتطلب أصواتا ذوات ترددات واضحة ومستقرة بما يكفي لتمييزها عن الضوضاء. الحدة هي السمة السمعية الرئيسية للنغمات الموسيقية، إلى جانب المدة، والجهارة، والجرس.
rdf:langString
L'altura és la freqüència fonamental percebuda d'un so. Mentre que la freqüència fonamental es determina a través de mesures físiques, l'altura pot ser diferent d'aquesta mesura a causa dels harmònics que es troben a altres freqüències diferents a la fonamental. Es diu que un so és més agut si té més altura i que és greu si en té menys. És una de les característiques fonamentals per definir un so, juntament amb la durada, la intensitat i el timbre. En música, la unitat occidental per mesurar l'altura dels sons i les distàncies que hi ha entre si, és el to; i la seva meitat, el semitò.
rdf:langString
Výška (anglicky pitch) je subjektivní vlastnost zvuků, která umožňuje jejich uspořádání do řady podle frekvencí.Jinou definicí je, že výška zvuku je vlastnost, podle které posuzujeme zvuky jako „vyšší“ a „nižší“ ve stejném smyslu jako u hudební melodie.Výšku lze určit pouze u zvuků, které mají frekvenci tak jasnou a stabilní, že je lze rozlišit od šumu.Výška tónu je spolu s délkou, silou a barvou hlavními sluchovými atributy tónů. Výšku lze kvantifikovat pomocí frekvence; výška však není čistě objektivní fyzikální vlastnost; je to subjektivní psychoakustický atribut zvuku. Studium výšky tónů a jejího vnímání bylo historicky hlavním problémem psychoakustiky a bylo nápomocné při formování a testování teorií reprezentace zvuku, jeho zpracování a vnímání sluchovým ústrojím.
rdf:langString
Τονικό ύψος (ή οξύτητα) είναι η συχνότητα που αντιστοιχεί σε κάθε νότα καθορίζει και το τονικό ύψος της, για παράδειγμα το τονικό ύψος της νότας λα είναι στα 440HZ. Χαμηλότερες νότες θεωρούνται αυτές που είναι πιο κάτω από τα 440 HZ και υψηλότερες αυτές που έχουν περισσότερα από 440 HZ. Στη τονική μουσική κατά την άποψη του συγκερασμένου συστήματος (τόνος-ημιτόνιο με χώρισμα της οκτάβας σε 12 όμοια ημιτόνια ) υπάρχουν χαμηλές νότες και υψηλές. Το τονικό ύψος εν τέλει χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη συχνότητα που εκπέμπει κάθε ήχος.
rdf:langString
En muziko, tonalto aŭ piĉo (el la angla pitch) estas la percepto de la frekvenco de tono. Ekzemple, la A de la gamo C-maĵora estas nuntempe fiksita je 440 hercoj (Hz)) (ofte skribata kiel "A = 440 Hz", kaj konata kiel koncerta tonalto), kvankam ne ĉiam estis tiel (vidu sekcion Historiaj tonaltaj normoj sube). Tonalto estas ofte citata kiel unu el la fundamentaj flankoj de muziko; la aliaj estas la daŭro, la laŭteco, la koloro kaj la esprimo. Ni notu, ke tonalto estas io perceptata, tio estas la frekvenco mezurita en hercoj (Hz), kiu estas la fizika mezurunuo de vibrado. Ni povas diri, ke la tonon A de la gamo C-maĵora ludatan sur ĉia instrumento oni perceptas la sama tonalto kiel je 440Hz, perceptiĝas) kuŝas ĉirkaŭ kvin cendoj, sed varias tra la registro de aŭdado kaj estas pli preciza kiam la du tonaltoj ludiĝas samtempe. Simile al aliaj homaj stimuloj, la percepto de tonalto ankaŭ povas esti klarigita de la . Tonalton oni povas priskribi en diversaj manieroj, i.a. kiel alta aŭ malalta, ĉu diskreta aŭ nediskreta, aŭ , kaj kiel determina aŭ nedetermina. Tonalto ofte mezuriĝas laŭ frekvenco aŭ ondolongo, sed oni plej ofte ĝin priparolas per kaj ties literaj etikedoj (C#). En muziko la frekvenco de specifa tonalto ne estas tiel grava kiel ĝia rilato al aliaj frekvencoj — la diferencon inter du tonaltoj oni povas esprimi per proporcio aŭ mezuri en cendoj. Oni diras, ke tiuj, kiuj havas senton por iliaj rilatoj, havas , kaj tiuj, kiuj havas senton por la efektivaj frekvencoj sendepende de aliaj tonaltoj havas absolutan sonsenton. La parencecajn tonaltojn de individuaj notoj en skalo oni povas determini per unu da nombroj de sistemoj. En la okcidento, la dekdu-nota kromata gamo estas la plej komuna metodo de organizado, kun nun la plej larĝe uzata metodo sintonizio tiun skalon. En ĝi, la tonalta proporcio inter iuj ajn du postaj notoj de la skalo estas precize la dekdua radiko de du. En sistemoj (kiel uzataj en la tempo de Johann Sebastian Bach [Baĥ], eksemple), diferencaj metodoj de uzita. Preskaŭ ĉiuj el iliaj sistemoj havas unu intervalon komune, la oktavo, kie la tonalto de unu da noto estas duobla la frekvenco de la alia. Eksemple, se la A de la gamo C-maĵora estas 440 Hz, la A de la oktavo super tio estos 880 Hz. Simila ol aliaj sencoj, la relativa perceptado de tonalto povas mistifiki, rezultigante "". Estas pluraj de ili, kiel la , sed plej noteble la , kie senhalta aŭ diskreta sekvo de speciale formataj tonoj povas iĝi soni kvazaŭ tiu sekvo daŭras altigi eterne, kiam ĝi fakte estas lerta aŭda iluzio. En , , aŭ "tonalto" estas specifa frekvenco dum estas ĉiuj oktavoj de frekvenco (tono). Tonaltoj nomiĝas per entjeroj ĉar de oktava kaj enharmonia ekvivalenteco (eksemple, C# kaj Db estas la sama tonalto kiam C4 and C5 estas funkcie la samaj, unu oktavo aparte). Diskretaj tonaltoj, prefere ol seninterrompe varieblecaj tonaltoj, estas virtuale universalaĵo, kun esceptoj inkluzive de "defalantaj rasoj" (Sachs & Kunst, 1962) kaj "nedeterminataj-tonaltaj kantoj" (Malm, 1967). Glitantaj tonaltoj uziĝas en plej multaj kulturoj, sed estas rilatataj al la diskretaj tonaltoj kiujn ili aludas aŭ plibeligas. (Burns, 1999)
rdf:langString
Die Tonhöhe wird in der Praxis mit der Frequenz (Schwingungsanzahl pro Zeitspanne) eines hörbaren Tones gleichgesetzt, genauer: mit der Grundfrequenz, also der Frequenz des tiefsten Teiltons in dem betreffenden Klang (siehe z. B. Stimmung (Musik), Intervall (Musik), Kammerton). Die Tonhöhe ist neben der Tondauer, der Lautheit und der Klangfarbe eine wichtige Eigenschaft musikalischer Töne und der Vokale gesprochener Sprache.
rdf:langString
En música, la altura es una de las cuatro cualidades esenciales del sonido, junto con la duración, la intensidad y el timbre. Dicha cualidad determina si un sonido es agudo o grave, la cual dependerá de la frecuencia en que se repita la onda sonora. A mayor repetición de la onda, más agudo será el sonido y a menor repetición, más grave será el mismo. Por esta razón, las notas musicales están determinadas por un número de frecuencia . En psicoacústica la altura es un parámetro utilizado para determinar la percepción del tono de un sonido. La altura de los sonidos depende de la frecuencia de vibración en el cuerpo sonoro. Los sonidos agudos son el resultado de un mayor número de vibraciones con respecto a sonidos graves, cuyo número de variación es menor. Las ondas sonoras se origina siempre por el movimiento vibratorio de algún cuerpo en contacto con un medio en el cual el sonido es posible, sea la caja de armonía o resonancia de un piano o el diafragma de un tambor. En los instrumentos de viento, el cuerpo vibrante es una columna de aire. La frecuencia se mide en hercios, el número de veces que vibra una onda sonora en un segundo. Cuanto más alta sea la frecuencia de la onda sonora, mayor será la altura del sonido, o sea más agudo. Existen diversos subcontenidos dentro de altura: las variaciones de ella, continua y gradual, los registros, si es fija o variable, determinada o indeterminada.[cita requerida] El umbral inferior del oído humano se encuentra entre los 16 y 20 Hz, y el superior entre los 16 000 y 20 000 Hz, según el oído de cada persona. Los sonidos que se encuentran por debajo del umbral inferior o por encima del superior no son registrados por el oído, debido a limitaciones naturales del aparato auditivo humano. Se llama ultrasonidos a los sonidos que se encuentran por encima del umbral superior. Un coro mixto se mueve entre 82.4 y 1046.5 Hz y un piano de cola entre 27.5 y 4186 Hz (valores referidos a frecuencias fundamentales).
rdf:langString
Airí de chéadfa na cloisteála a ligeann do dhuine a mheasúnú go bhfuil an fhuaim ard nó íseal ó thaobh na minicíochta de. D'athraigh an airde ag a bhfuaimníonn nóta ceolmhar is a mbíonn gléasanna ceoil i dtiúin leo ó am go chéile. Is é an nóta caighdeánach anois (ar ghlac Eagraíocht Idirnáisiúnta na gCaighdeán leis i 1955) ná a′ = 440 Hz. Duine ar féidir leis airde nóta aonaraigh a ainmniú go cruinn, deirtear go bhfuil airde fhoirfe aige.
rdf:langString
Pitch is a perceptual property of sounds that allows their ordering on a frequency-related scale,or more commonly, pitch is the quality that makes it possible to judge sounds as "higher" and "lower" in the sense associated with musical melodies. Pitch is a major auditory attribute of musical tones, along with duration, loudness, and timbre. Pitch may be quantified as a frequency, but pitch is not a purely objective physical property; it is a subjective psychoacoustical attribute of sound. Historically, the study of pitch and pitch perception has been a central problem in psychoacoustics, and has been instrumental in forming and testing theories of sound representation, processing, and perception in the auditory system.
rdf:langString
Dalam teori musik, tala atau tinggi nada menunjuk pada persepsi atas frekuensi suatu nada. Sebagai contoh, nada A di atas memiliki tinggi nada yang sekarang diset ekuivalen dengan 440 Hz (sering ditulis "A=440 Hz", dan dikenal sebagai nada konser), sekalipun tidak selalu demikian. Hubungan relatif antartinggi nada dalam suatu tangga nada dapat ditentukan dengan salah satu sistem . Dalam musik barat, dua belas adalah cara umum organisasi, dengan yang sekarang merupakan metode yang paling umum digunakan untuk menala skala itu. Dalam temperamen sama, rasio frekuensi dua not yang berurutan adalah . Dalam sistem temperamen baik, cara penalaan yang berbeda dipakai. Hampir semua sistem mempunyai satu interval yang sama, misalnya oktaf di mana tinggi suatu nada adalah dua kali frekuensinya dari nada yang lain.
* l
* b
* s
rdf:langString
En musique, la hauteur est l'une des caractéristiques essentielles d'un son ou note, les autres étant la durée, l'intensité, le timbre et l'expression. En musique occidentale, on désigne la hauteur par le nom d'une note sur une échelle ou gamme. La hauteur relative d'une note dans la gamme s'appelle degré. Le solfège écrit vers le haut de la portée les notes aiguës, et inversement, vers le bas, les graves. On écrit les signes correspondant aux instruments qui n'ont pas de hauteur précise, bien qu'ils puissent sonner aigu ou grave, comme les tambours, sur une ligne horizontale quelconque, l'important étant leur placement dans le temps, noté de gauche à droite. La perception des hauteurs est un des champs d'investigation de la psychoacoustique. La tradition musicale et les études de psychologie expérimentale convergent pour analyser cette perception en deux composantes distinctes, provenant de deux systèmes physiologiques différents. La perception de la hauteur spectrale place le son entendu assez approximativement sur une échelle entre graves et aiguës. La perception de la hauteur tonale rend capable de différencier deux sons harmoniques proches, indépendamment de leur richesse en graves et en aiguë. Dépendant de capacités d'interprétation et sujette à l'apprentissage, la perception des hauteurs apparaît comme une fonction cognitive.
rdf:langString
音高（おんこう）、ピッチとは、 1.
* 音響学/音楽 2.
* 音声学 における音の高さのこと。 本項では音楽用語の「音高」「ピッチ」を解説する。音声学の「ピッチ」は高低アクセントを参照。
rdf:langString
L'altezza è la frequenza fondamentale di una nota musicale o suono che viene percepita, ed è una delle caratteristiche principali di un suono. L'altezza è la qualità che permette di distinguere se un suono è acuto o grave e dipende dalla frequenza dell'onda sonora che lo ha generato. In particolare: più la frequenza di un'onda sonora è elevata e più il suono ci sembrerà acuto, mentre più è bassa la frequenza e più il suono ci apparirà grave. Nonostante la frequenza fondamentale reale possa essere determinata con una misura fisica, essa può differire dall'altezza percepita per via degli ipertoni e degli armonici naturali del suono. Il sistema di percezione uditiva umano può avere anche difficoltà a distinguere differenze di altezza fra le note, in alcune circostanze. I limiti dell'orecchio umano vanno da un minimo di 16 Hz ad un massimo di 20 000 Hz. La pratica musicale tuttavia si serve di suoni la cui frequenza è compresa in limiti più ristretti e precisamente tra 64 e 8 000 vibrazioni semplici al secondo.
rdf:langString
( 음고는 여기로 연결됩니다. 음고(陰睾)에 대해서는 잠복고환 문서를 참고하십시오.) 음높이(소리의 높이) 또는 피치(pitch)는 음의 높낮이를 가리키는 음악용어다. 보통 A4, B3과 같은 표기법을 사용하거나 Hz로 표기한다. 악보에서는 음높이를 줄과 칸으로 표현한다. 음의 진동수가 클수록 음높이는 높아지며, 진동수가 2배가 되면 한 옥타브 높은 음이 된다.
rdf:langString
Em música, altura é um aspecto sonoro que refere-se à forma como o ouvido humano percebe a frequência fundamental dos sons (tom), onde as baixas frequências são percebidas como "sons graves" (tom grave ou baixo) e as mais altas como "sons agudos" (tom agudo ou alto).
rdf:langString
De toonhoogte (Engels: pitch) van een toon is het aantal trillingen per seconde, de frequentie, van de grondtoon. De toonhoogte wordt uitgedrukt in hertz (Hz). In de muzieknotatie geeft een noot op de notenbalk de te spelen toon aan. Hoe hoger de noot op de balk genoteerd staat, hoe hoger de toon. De muzieksleutel van de notenbalk geeft aan wat het bereik van de notenbalk is. De precieze hoogte is ook afhankelijk van de gebruikte stemming van muziekinstrumenten. Veel muziekinstrumenten zijn gelijkzwevend gestemd, maar een viool als solo-instrument wordt meestal rein gestemd.
rdf:langString
Tonhöjd är upplevd frekvens eller svängningstal av en ton från en svängningskälla, till exempel ett musikinstrument eller den mänskliga rösten. Människan uppfattar en ton med högre frekvens som högre belägen.
rdf:langString
Wysokość dźwięku – w muzyce, częstotliwość tonu podstawowego. Instrumenty lub ich elementy (np. struny), podczas grania na nich, drgają z określoną częstotliwością zależną od rodzaju materiałów, z jakich zostały wykonane oraz od ich wymiarów fizycznych. Wysokość dźwięku zależna jest od ilości drgań wykonanych w jednostce czasu; im większa częstotliwość drgań, tym wyższy jest dźwięk Częstotliwość drgań wszystkich dźwięków „a” na fortepianie, strojonych według obowiązującego obecnie stroju (a1=440 drgań na sekundę) jest następująca: Różnice wysokości dwóch dźwięków określane są mianem interwału. Dany interwał odpowiada zawsze określonemu stosunkowi częstotliwości, np.:
* 2:1 = oktawa,
* 3:2 = kwinta itd. W przeszłości obowiązywał tzw. , w którym dźwięk a1 posiadał częstotliwość drgań 435 Hz, ale w 1939 r. na mocy międzynarodowego porozumienia przyjęto, jako ogólnie obowiązujący, strój a1=440 Hz.
rdf:langString
Высота звука — свойство звука, определяемое человеком на слух и зависящее в основном от частоты звука, то есть от числа колебаний среды (обычно воздуха) в секунду, которые воздействуют на барабанную перепонку человека. С увеличением частоты колебаний растёт высота звука. В первом приближении субъективная высота звука пропорциональна логарифму частоты — согласно закону Вебера-Фехнера.
rdf:langString
音高（英語：pitch）在音樂領域裡指的是人類心理對音符基頻之感受。
rdf:langString
Висота́ зву́ку — суб'єктивна оцінка якості звуку. Залежить, головним чином, від частоти звукових коливань. Чим більше частота коливань, тим вище звук. Для звуків з неперіодичними коливаннями (шумів) визначення висоти звуку ускладнено. У музичній практиці розрізняють звуки з визначеною висотою та невизначеною висотою (див. також звук музичний). Висота звуку визначається частотою коливань основного тону (незалежно від амплітуди коливань складових) і фіксується як нота. Звуковисотна шкала поділяється на октави, октава поділяється на 12 півтонів. Звуковисотна шкала є логарифмічною — звуки, що відстоять один від одного на октаву зв'язані співвідношенням 1 : 2, звуки, що відстоять на півтону в темперованому строї зв'язані співвідношенням 1 : , тому арифметична різниця частот коливань сусідніх нот буде меншою в низькому регістрі й більшою у високому регістрі.
xsd:nonNegativeInteger
29481
