Pink tide

http://dbpedia.org/resource/Pink_tide an entity of type: Thing

De Draai naar Links (of roze getij) is een term die wordt gebruikt in de 21e-eeuwse politieke analyse in de media en elders om de groeiende invloed van linkse partijen te beschrijven in Latijns-Amerika. In 2005 meldde de BBC dat uit de 350 miljoen mensen die in Zuid-Amerika wonen, drie van de vier woonden in landen die geregeerd wordt door "linkse presidenten" verkozen tijdens de voorgaande zes jaar. rdf:langString
Marea rosa (en inglés pink tide), a veces también vuelta hacia la izquierda (Turn to the Left), ola socialdemócrata o marea roja​ es un término utilizado en los análisis políticos en el siglo XXI para describir la percepción de que la ideología socialdemócrata y progresista en general, y la izquierda política en particular, ganan mayor fuerza en América Latina.​​​ rdf:langString
The pink tide (Spanish: marea rosa, Portuguese: onda rosa, French: marée rose), or the turn to the left (Spanish: giro a la izquierda, Portuguese: volta à esquerda, French: tournant à gauche), was a political wave and perception of a turn towards left-wing governments in Latin American democracies moving away from the neoliberal economic model at the start of the 21st century. As a term, both phrases are used in contemporary 21st-century political analysis in the news media and elsewhere to refer to a move toward more economic progressive or social progressive policies in Latin America. Such governments have been referred to as "left-of-centre", "left-leaning", and "radical social-democratic". They are also members of the São Paulo Forum, a conference of left-wing political parties and oth rdf:langString
Istilah "gelombang merah jambu" (bahasa Spanyol: marea rosa, bahasa Portugis: onda rosa) atau "kembali ke Kiri" (Sp.: vuelta hacia la izquierda, Pt.: Guinada à Esquerda) adalah istilah yang digunakan dalam analisis politik pada awal abad ke-21 yang mendeskripsikan persepsi bahwa negara-negara demokrasi di Amerika Latin telah berpaling ke pemerintahan sayap kiri dan menjauhi sistem ekonomi neoliberal, sehingga negara yang dilanda oleh "gelombang merah jambu" pun menerapkan kebijakan-kebijakan sosialis dan progresif, seperti kebijakan Bolsa Família di Brasil. rdf:langString
Guinada à esquerda, virada à esquerda, onda rosa, maré rosa ou pós-neoliberalismo designa o fenômeno político sul-americano do início do século XXI de ascensão à liderança dos políticos de esquerda, por meio de eleições, em contraposição às lideranças políticas da década de 1990 que promoveram reformas neoliberais e o Estado mínimo. rdf:langString
rdf:langString Roza tajdo
rdf:langString Marea rosa
rdf:langString Gelombang merah jambu
rdf:langString Pink tide
rdf:langString Draai naar Links
rdf:langString Guinada à esquerda
xsd:integer 18776573
xsd:integer 1120451244
rdf:langString A map of Latin America shows countries with members of the São Paulo Forum ruling parties and non-São Paulo Forum ruling parties in 2011 , 2018 , and 2022 .
rdf:langString Foro sao paulo members .svg
rdf:langString Foro sao paulo members.svg
rdf:langString Foro.svg
xsd:integer 400
rdf:langString Marea rosa (en inglés pink tide), a veces también vuelta hacia la izquierda (Turn to the Left), ola socialdemócrata o marea roja​ es un término utilizado en los análisis políticos en el siglo XXI para describir la percepción de que la ideología socialdemócrata y progresista en general, y la izquierda política en particular, ganan mayor fuerza en América Latina.​​​ En el año 2005, la BBC reportó que, de los 350 millones de sudamericanos, tres cuartas partes vivían en países con "presidentes que se inclinan por la izquierda, elegidos durante los seis años precedentes."​ Según la BBC, "otro elemento común de la 'marea rosa' es la clara ruptura con el Consenso de Washington de comienzos de la década de 1990, la mezcla de mercados abiertos y privatizaciones impulsada por los Estados Unidos."​ Se ha referido a los países iberoamericanos pertenecientes a esta tendencia ideológica como "naciones de la Marea Rosa" (Pink Tide nations)".​ Pese a ser de relativo nuevo cuño, el término “marea rosa” ha sido usado prominentemente en discusiones contemporáneas sobre política iberoamericana. El origen del término se remonta a una frase de Larry Rohter, un reportero del New York Times en Montevideo, quien caracterizó la elección de Tabaré Vázquez como presidente de Uruguay como “no tanto una marea roja… más bien una rosa.”​ El término parece ser un juego de palabras basado en reemplazar el rojo — color asociado al comunismo –en “marea roja” por el tono más suave “rosa”, para indicar el aumento de fuerzas de ideas socialistas más moderadas.​ A la marea rosa siguió la ola conservadora, fenómeno político que surgió a principios de la década de 2010 como reacción directa a la etapa anterior debido el Golpe de estado en Honduras y Crisis política en Paraguay, de las misma manera el inicio de la crisis en Venezuela, las protestas en nicaragua y la renuncia de Evo Morales. Años después, se produjo un resurgimiento de la marea rosa con los cambios producidos en 2018 en México y en 2019 en Argentina, ampliado en 2020 en Bolivia,​, en 2021 en Perú,​ Honduras,​ Chile​ y en el 2022 en Colombia.​ y Brasil ​ Algunos autores han propuesto que no se trata de un único fenómeno sino que hay más de una marea rosa, con la primera de ellas entre finales de los '90 y principios de los 2000, y una segunda marea rosa que abarca las elecciones que tuvieron lugar desde finales de 2019 en adelante.​
rdf:langString The pink tide (Spanish: marea rosa, Portuguese: onda rosa, French: marée rose), or the turn to the left (Spanish: giro a la izquierda, Portuguese: volta à esquerda, French: tournant à gauche), was a political wave and perception of a turn towards left-wing governments in Latin American democracies moving away from the neoliberal economic model at the start of the 21st century. As a term, both phrases are used in contemporary 21st-century political analysis in the news media and elsewhere to refer to a move toward more economic progressive or social progressive policies in Latin America. Such governments have been referred to as "left-of-centre", "left-leaning", and "radical social-democratic". They are also members of the São Paulo Forum, a conference of left-wing political parties and other organizations from the Americas. The Latin American countries viewed as part of this ideological trend have been referred to as pink tide nations, with the term post-neoliberalism or socialism of the 21st century also being used to describe the movement, which included rejection of the Washington Consensus. Some pink tide governments, such as those of Argentina, Brazil, and Venezuela, have been varyingly characterized as being "anti-American", and prone to populism, as well as to authoritarianism, particularly in the case of Nicaragua and Venezuela by the 2010s, while many others were democratic. The pink tide was followed by the conservative wave, a political phenomenon that emerged in the early 2010s as a direct reaction to the pink tide. Some authors have proposed that there are multiple distinct pink tides rather than a single one, with the first pink tide happening during the late 1990s and early 2000s, and a second pink tide encompassing the elections of the late 2010s to early 2020s. A resurgence of the pink tide was kicked off by Mexico in 2018 and Argentina in 2019, and further established by Bolivia in 2020, along with Peru, Honduras, and Chile in 2021, and then Colombia and Brazil in 2022, with Colombia electing the first left-wing president in their history.
rdf:langString Istilah "gelombang merah jambu" (bahasa Spanyol: marea rosa, bahasa Portugis: onda rosa) atau "kembali ke Kiri" (Sp.: vuelta hacia la izquierda, Pt.: Guinada à Esquerda) adalah istilah yang digunakan dalam analisis politik pada awal abad ke-21 yang mendeskripsikan persepsi bahwa negara-negara demokrasi di Amerika Latin telah berpaling ke pemerintahan sayap kiri dan menjauhi sistem ekonomi neoliberal, sehingga negara yang dilanda oleh "gelombang merah jambu" pun menerapkan kebijakan-kebijakan sosialis dan progresif, seperti kebijakan Bolsa Família di Brasil. Negara-negara Amerika Latin yang dipandang menjadi bagian dari tren ideologi tersebut dijuluki "negara Gelombang Merah Jambu". Istilah juga telah digunakan sebagai istilah yang merujuk kepada Gelombang Merah Jambu. Beberapa contoh negara yang dilanda gelombang ini adalah Argentina, Brasil, dan Venezuela. Gelombang merah jambu digantikan oleh pada pertengahan dasawarsa 2010-an.
rdf:langString De Draai naar Links (of roze getij) is een term die wordt gebruikt in de 21e-eeuwse politieke analyse in de media en elders om de groeiende invloed van linkse partijen te beschrijven in Latijns-Amerika. In 2005 meldde de BBC dat uit de 350 miljoen mensen die in Zuid-Amerika wonen, drie van de vier woonden in landen die geregeerd wordt door "linkse presidenten" verkozen tijdens de voorgaande zes jaar.
rdf:langString Guinada à esquerda, virada à esquerda, onda rosa, maré rosa ou pós-neoliberalismo designa o fenômeno político sul-americano do início do século XXI de ascensão à liderança dos políticos de esquerda, por meio de eleições, em contraposição às lideranças políticas da década de 1990 que promoveram reformas neoliberais e o Estado mínimo. O fenômeno também é estendido ao âmbito latino-americano. Sua duração, em algumas análises, está restrita ao intervalo de tempo mais preciso de 1998 até 2006 (período específico tratado como "triunfo da esquerda"), embora outras considerem que o fenômeno durou até 2015. Em meados da década de 2010, houve uma guinada à direita, significando uma reversão do fenômeno, com vitórias eleitorais de lideranças associadas às políticas do fim do século XX. Esses governos são comumente caracterizados como de esquerda ou centro-esquerda, contudo, as diferenças relevantes entre eles desafiam tal classificação no espectro político. Sem negar a existência de várias características em comum, o jornal francês Libération preferiu tratar como "as esquerdas", ao salientar a heterogeneidade e pluralidade dos governos associados ao fenômeno e que uma união não foi necessariamente construída entre esses países. No entanto, para alguns analistas, esses governos formaram uma "social-democracia radical" ou "social-democracia crioula" na América Latina, onde se enfatizou o confronto entre a social-democracia e o neoliberalismo. Para além do espectro político, podem caracterizar o fenômeno: o atendimento à aspiração popular por inclusão política e social na forma de eliminação da pobreza e combate às desigualdades, bem como a volta do Estado em sua função de fornecer serviços públicos essenciais às pessoas. De acordo com pesquisa realizada pela BBC, em 2005, três quartos dos 350 milhões de pessoas na América do Sul viviam sob a liderança de presidentes de esquerda. Após o movimento de integração político-econômica, várias dessas nações contestaram os termos do chamado "Consenso de Washington" — um conjunto de diretrizes de política econômica lançada na anos 1990 pelo Governo estadunidense em parceria com o Fundo Monetário Internacional (FMI) — buscando estabelecer relações comerciais independentes entre os países sul-americanos. As iniciativas de integração latino-americana têm tido, como principal referência histórica, o pan-americanismo, nos termos defendidos pelos libertadores Simón Bolívar e José de San Martín. O ano de 2008 foi referido como o ápice do fenômeno em função da quantidade de governantes nacionais associados à onda que estavam no poder. Segundo a ex-presidente argentina Cristina Fernández de Kirchner, Hugo Chávez da Venezuela, Luiz Inácio Lula da Silva do Brasil e Evo Morales da Bolívia foram "os três mosqueteiros" da esquerda sul-americana. Hugo Chávez seria considerado o líder da "onda rosa".
xsd:nonNegativeInteger 86369

data from the linked data cloud