Paul Litjens

rdf:langString Paul Litjens

rdf:langString Paulus Tarcisius Maria Litjens (Loon op Zand, 9 november 1947) is een voormalig Nederlands hockeyer. In totaal kwam Paul Litjens 177 maal voor de Nederlandse ploeg uit. Daarin scoorde hij 268 goals, het hoogste aantal in het internationale hockey sinds de Tweede Wereldoorlog. Hij nam tweemaal deel aan de Olympische Spelen. Hij maakte zijn debuut op het hockeyveld als twaalfjarige bij MHC Uden. Later speelde hij voor ZHC de Kraaien en SV Kampong. Van de laatste club is hij nog steeds lid. Litjens maakte deel uit van het Nederlands elftal dat in 1973 wereldkampioen werd door in het Wagener-stadion (na strafballen) India te verslaan. Aanvankelijk stond hij in de schaduw van Ties Kruize, maar in de Nederlandse Hoofdklasse werd Litjens 7 maal achtereen topscorer van de hoogste competitie. Zo ontwikkelde hij zich hoe dan ook tot een internationaal topspeler. Tijdens de Olympische Zomerspelen 1976 was hij topscorer met elf doelpunten. Het verlies in de halve finale tegen Nieuw-Zeeland beschouwt hij als het dieptepunt in zijn carrière. In 1981 won hij met Oranje de Champions Trophy in Karachi. Litjens' specialiteit was de strafcorner. Hij beëindigde zijn spelerscarrière toen hij vijfendertig was. Tegenwoordig is hij coach en bestuurslid van Kampong.