Pachelbel's Canon
http://dbpedia.org/resource/Pachelbel's_Canon an entity of type: Thing
El Cànon de Pachelbel és el nom amb què es coneix l'obra de Johann Pachelbel titulada Canon i Giga en re major per a tres violins i baix continu (en alemany, Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo).
rdf:langString
Kanon und Gigue in D-Dur, Originaltitel Canon a 3 Violini con Basso continuo, ist ein Werk des Nürnberger Barockkomponisten Johann Pachelbel (1653–1706). Es ist seine mit Abstand populärste Komposition, durch die sein Name bis in den Bereich des Crossover und der Popmusik präsent ist. Es handelt sich um den einzigen von Pachelbel überlieferten Kanon. Er schrieb das Werk vermutlich für die Hochzeit von Johann Christoph Bach, dem älteren Bruder von Johann Sebastian Bach, die am 23. Oktober 1694 stattfand.
rdf:langString
『3つのヴァイオリンと通奏低音のためのカノンとジーグ ニ長調』(原題: Canon a 3 Violinis con Basso c. / Gigue) はバロック時代のドイツの作曲家ヨハン・パッヘルベルの室内楽曲、作品番号 PWC 37。前半のカノンが特に有名で、パッヘルベルのカノンとして知られている。作曲時期や経緯は不明。現存する最も古い楽譜は19世紀の筆写譜である。
rdf:langString
《세 대의 바이올린과 계속저음을 위한 카논과 지그 라 장조》(독일어: Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo)는 요한 파헬벨의 작품 중 가장 널리 알려진 곡이며, 전반부의 카논은 흔히 ‘파헬벨의 카논’으로 알려져 있다.
rdf:langString
Il Canone di Pachelbel, noto anche come Canone e giga in re maggiore o Canone per tre violini e basso continuo, è una composizione musicale barocca in forma di canone, per tre violini e basso continuo, attribuita al musicista tedesco Johann Pachelbel. Né la data né le circostanze della composizione sono note (alcuni studiosi suggeriscono una datazione tra il 1653 e il 1706, basandosi sullo stile musicale del canone), e il più antico manoscritto superstite risale al XIX secolo, nel quale il canone è seguito da una giga in 12/8, sempre per il medesimo organico.
rdf:langString
Kanon och Gigue i D-dur för tre violiner och generalbas, tyska Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo, musikstycke komponerat av Johann Pachelbel runt 1680. Som namnet anger är det en kanon, där de tre fiolerna spelar samma melodi med två takters förskjutning.
rdf:langString
Канон Пахельбеля (PWC 37, T. 337, PC 358), также известный как «Канон в ре мажоре» (нем. Kanon und Gigue in D-Dur, англ. Canon and Gigue in D major for three Violins and Basso Continuo) является самым знаменитым произведением немецкого композитора эпохи барокко Иогана Пахельбеля. Первоначально оно было написано для трёх скрипок и генерал-баса.
rdf:langString
Канон Пахельбеля (PWC 37, T. 337, PC 358), також відомий як «Канон в ре мажор» (Canon and Gigue in D major for three Violins and Basso Continuo) — найбільш відомий твір німецького композитора епохи бароко Йогана Пахельбеля. Первісно він був написано для трьох скрипок і генерал-басу. Точна дата створення невідома, за однією з теорій «Канон» був створений у 1694; вперше опублікований у 1919. «Канон» Пахельбеля використовує комбінацію суворої поліфонічної форми (канон) та варіаційну форму, де три голоси об'єднуються в канон, і четвертий, генерал-бас, грає незалежну роль.
rdf:langString
《約翰·帕海貝爾卡农》（Pachelbel's Canon）是巴洛克时期德国作曲家约翰·帕赫贝尔最著名的作品，来自他的《D大調卡農與吉格，为3把小提琴与通奏低音而作》（德語：Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo）。因为它是最著名的卡農樂曲，有时也常以“卡农”代指。然而实际上卡農（Canon）並非曲名，而是一種曲式。 卡農（Kanon）在字面上是「輪唱」的意思；吉格（Gigue）則是「舞曲」。D大调卡农作於1680年，是巴洛克時期的音樂作品，原版由三個小提琴演奏，并以大鍵琴和大提琴及魯特琴伴奏。它曾被改編為多個不同版本，供不同樂器組合演奏。它原有吉格舞曲伴隨，但現在很少演奏這段。
rdf:langString
Kánon D dur nebo špatně přeloženo Kánon v D dur (plným německým názvem: Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo) je skladba Johanna Pachelbela. Složil ji kolem roku 1680 jako chrámovou hudbu pro tři housle a basso continuo, ale od té doby byla přepsána pro celou řadu dalších hudebních nástrojů. Kánon byl v originále spárován s gigou ve stejné tónině, i když dnes se tato část hraje velmi zřídka. Pachelbelův Kánon D dur zahraný na klavír
rdf:langString
Baxu jarraitua eta hiru biolinentzako kanona giga re maiorrean; jatorrizko izena alemanez Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo, Kanona izenaz ere ezaguna, Johann Pachelbel musika barrokoko konposatzaile alemanaren lanik ezagunena da. Pachelbelek lan hori 1680. urte inguruan ondu zuen, hasieran ganbera musikako lan gisan konposatu zuen, hiru biolinentzat eta baxu jarraituarekin. Geroago, hainbat aldaketa eta konponketa egin zaizkio beste hainbat instrumenturekin eta konbinazioetan jo ahal izateko. Jatorrizko bertsioan, kanona tonu bereko (re maior) giga batek segitzen du, baina kanona maiztasun askoz gutxiagorekin jo edo grabatzen da. Haren berezitasunetako bat hari instrumentuen progresio harmonikoa da: horrek gaur egungo musikan eta musika akademikoan erabilera ha
rdf:langString
El Canon y giga en re mayor para tres violines y bajo continuo; en el original alemán: Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo, también conocido simplemente como el Canon, es la obra más conocida del compositor alemán de música barroca Johann Pachelbel. El Canon suele incluirse en compilaciones musicales con otras piezas de la época barroca junto con el llamado Adagio de Tomaso Albinoni (arreglado por Remo Giazotto) y el Aria en re mayor de la Suite nº 3 en re mayor de Johann Sebastian Bach; también se utiliza frecuentemente en las celebraciones de bodas.
rdf:langString
Pachelbel's Canon (also known as the Canon in D, P 37) is an accompanied canon by the German Baroque composer Johann Pachelbel. The canon was originally scored for three violins and basso continuo and paired with a gigue, known as Canon and Gigue for 3 violins and basso continuo. Both movements are in the key of D major. Although a true canon at the unison in three parts, it also has elements of a chaconne. Neither the date nor the circumstances of its composition are known (suggested dates range from 1680 to 1706), and the oldest surviving manuscript copy of the piece dates from 1838 to 1842.
rdf:langString
Canon per tre Violini e Basso(
Pour les articles homonymes, voir Canon et Pachelbel. ) Le Canon de Pachelbel ou Canon en ré ou Canon per tre Violini e Basso (titre original) ou Canon et Gigue en ré majeur pour trois violons, avec basse continue [en forme de basse obstinée], de Johann Pachelbel (Kanon und Gigue für 3 Violinen mit Generalbaß, en allemand) (PWC 37, T. 337, PC 358) fait partie d'une pièce de musique de chambre baroque, composée vers 1680 en deux mouvements : un canon et une gigue, pour trois violons et basse continue, par le compositeur allemand Johann Pachelbel (1653-1706). Il est une de ses compositions les plus célèbres, d'origine inconnue, traditionnellement jouée pour l'accompagnement de marche nuptiale de mariage (peut-être jouée pour le mariage du 23 octobre 1694, de so
rdf:langString
Canon Pachelbel, disebut juga Canon di atau Canon dan dengan tiga biola, bola basket, dan (Kanon und Gigue für 3 Violinen mit Generalbaß, Canon per 3 Violini e basso di Italia, Canon i Giga en Re Major per a tres violins i baix continu di Katalan, Canon īhuān tematumalli nāuhmetica di Nahuatl, Kanon i Gigue na troje skryzpiec i basso continuo di ) ( 37, T. 337, PC 338), adalah karya yang terkenal dari Johann Pachelbel. Awalnya dimainkan dengan tiga biola dan basso continuo dan digabungkan dengan Gigue dengan nada yang sama. Seperti karya-karya lain buatan Johann Pachelbel dan komponis sebelum tahun 1700, Canon terlupakan berabad-abad sampai ditemukan pada abad ke-20. Beberapa dekade setelah dipublikasikan pada tahun 1919, lagu ini menjadi sangat terkenal, dan sekarang sering dimainkan p
rdf:langString
Kanon D-dur, (Kanon Pachelbela, pełna nazwa Kanon i Gigue na troje skrzypiec i basso continuo, oryginalnie Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo) – utwór Johanna Pachelbela, którego skomponowanie datuje się na około 1680 rok – epokę baroku. Pierwotnie będąc dziełem kameralnym na troje skrzypiec i basso continuo, szybko doczekał się rozmaitych aranżacji na różne instrumenty. Oryginalnie wykonywany był wraz z gigue, również napisaną w tej samej tonacji co kanon, jednak w miarę wzrostu jego popularności zarzucono wykonywanie tańca.
rdf:langString
De Canon in D majeur (volledige Duitse titel: Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo) is het beroemdste stuk van de componist Johann Pachelbel. De Canon in D is de enige canon die Pachelbel geschreven heeft. De muziek is te vinden op vele klassieke cd's, samen met werken als de Air op G-snaar (BWV 1068) van Johann Sebastian Bach. Tot het stuk behoort ook een Gigue, maar deze wordt veel minder vaak gespeeld. Vooral bekend vanwege het akkoordenschema is de Canon van Pachelbel een van de meest populaire klassieke muziekstukken geworden.
rdf:langString
Cânone em Ré Maior, é um cânone do compositor alemão Johann Pachelbel. Seu nome original é Cânone e Giga para 3 violinos e baixo contínuo (em alemão Kanon und Gigue für 3 Violinen mit Generalbaß), às vezes também chamado de Cânone e Giga em ré ou Cânone de Pachelbel. A data da composição e suas circunstâncias são desconhecidas, uma hipótese é que a peça foi composta entre 1680 e 1706, e a partitura mais antiga conhecida do cânone data do século XIX.
rdf:langString
rdf:langString
Pachelbel's Canon
rdf:langString
Cànon de Pachelbel
rdf:langString
Kánon D dur (Pachelbel)
rdf:langString
Kanon und Gigue in D-Dur (Pachelbel)
rdf:langString
Canon en re mayor de Pachelbel
rdf:langString
Pachelbelen kanona re maiorrean
rdf:langString
Canon de Pachelbel
rdf:langString
Kanon Pachelbel
rdf:langString
Canone di Pachelbel
rdf:langString
파헬벨의 카논
rdf:langString
カノン (パッヘルベル)
rdf:langString
Kanon D-dur Pachelbela
rdf:langString
Canon in D (Pachelbel)
rdf:langString
Cânone em Ré Maior
rdf:langString
Канон Пахельбеля
rdf:langString
Kanon i D
rdf:langString
Канон Пахельбеля
rdf:langString
卡農 (帕海貝爾)
xsd:integer
337605
xsd:integer
1124334708
rdf:langString
Pachelbel's Canon
rdf:langString
Arrangement for violins, harps and bass by Kevin MacLeod, 2006
rdf:langString
Kevin MacLeod - Canon in D Major.ogg
rdf:langString
Canon in D Major
rdf:langString
music
rdf:langString
Canon and Gigue in D major, P.37
rdf:langString
El Cànon de Pachelbel és el nom amb què es coneix l'obra de Johann Pachelbel titulada Canon i Giga en re major per a tres violins i baix continu (en alemany, Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo).
rdf:langString
Kánon D dur nebo špatně přeloženo Kánon v D dur (plným německým názvem: Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo) je skladba Johanna Pachelbela. Složil ji kolem roku 1680 jako chrámovou hudbu pro tři housle a basso continuo, ale od té doby byla přepsána pro celou řadu dalších hudebních nástrojů. Kánon byl v originále spárován s gigou ve stejné tónině, i když dnes se tato část hraje velmi zřídka. Canon byl bez doprovodné gigy v moderní době poprvé publikován r. 1919 Gustavem Beckmannem, který skladbu zahrnul do svého článku o Pachelbelově komorní hudbě. Beckmannův výzkum vznikl z popudu a za podpory badatele a vydavatele na poli staré hudby , který publikoval svou úpravu Canonu a gigy r. 1929. Tato edici obsahoval mnoho úprav, včetně úprav tempa. Canon byl poprvé nahrán r. 1940 . Skutečný převrat přišel však roku 1968, kdy nahrál se svým komorním souborem vlastní úpravu kánonu. Paillardova úprava dodala skladbě poněkud romantický nádech: autor zpomalil tempo a přidal některé prvky jako třeba výrazné pizzicato. Album vyšlo v červnu u značky a obsahovalo i jiné skladby, například koncert pro trubku od Johanna Friedricha Fasche. V červenci 1968 původem řecká skupina tou dobou usazená ve Francii, Aphrodite's Child, vydala single "Rain and Tears", která byla rockovou adaptací Pachelbelova díla. Jen o několik měsíců později, v říjnu 1968, vydala španělská skupina single "Oh Lord, Why Lord", opět založený na Pachelbelově kánonu. Tato úprava se stala podnětem pro cover verzi "Oh Lord, Why Lord" americké skupiny Parliament v roce 1970. Právě roku 1970 jedna stanice klasické hudby v San Franciscu pustila do éteru Paillardovu nahrávku a vzápětí byla zaplavena dotazy a žádostmi od posluchačů. Kalifornská sláva skladby se rychle šířila. V roce 1974 vydalo reedici alba z r. 1961 od . Album obsahovalo Corelliho Vánoční koncert, ale také, jaksi mimochodem, Pachelbelův Kánon D Dur, z něhož se však mezi tím stal kasovní trhák. Album tak bylo případně přejmenováno: Pachelbel Kanon: the Record That Made it Famous and other Baroque Favorites, a stalo se nejprodávanější nahrávkou klasické hudby roku 1976. Roku 1977 label RCA Red Seal znovu vydal album vydané r. 1968 s Paillardovou úpravou skladby, a ve Spojených státech bylo toho roku album na 6. příčce prodejnosti mezi klasickými nahrávkami. (Albu konkurovali ještě další LP toho roku: na 13. příčce bylo album rovněž s Paillardovou nahrávkou Go For Baroque!, a na 17. příčce bylo album Stuttgartského komorního orchestru.) Paillardova verze měla významné postavení také na soundtracku k Redfordově filmu z roku 1980 Obyčejní lidé.. Zatím albu RCA stoupalo na žebříčku prodávanosti a v lednu 1982 obsadilo nejvyšší příčku, na které se udrželo až do května, kdy bylo sesazeno albem, jež pod vedením Christophera Hogwwoda nahrála . Ovšem i tata nahrávka obsahovala Pachelbelův Kánon D Dur. Ze 70. let pochází variace na Pachelbelův kánon z pera amerického skladatele George Rochberga. Z novějších nahrávek je skladbou inspirováno např. aranžmá písně "C U When U Get There" z roku 1997, vytvořené americkým rapperem Cooliem. Pachelbelův Kánon D dur zahraný na klavír
rdf:langString
Kanon und Gigue in D-Dur, Originaltitel Canon a 3 Violini con Basso continuo, ist ein Werk des Nürnberger Barockkomponisten Johann Pachelbel (1653–1706). Es ist seine mit Abstand populärste Komposition, durch die sein Name bis in den Bereich des Crossover und der Popmusik präsent ist. Es handelt sich um den einzigen von Pachelbel überlieferten Kanon. Er schrieb das Werk vermutlich für die Hochzeit von Johann Christoph Bach, dem älteren Bruder von Johann Sebastian Bach, die am 23. Oktober 1694 stattfand.
rdf:langString
Baxu jarraitua eta hiru biolinentzako kanona giga re maiorrean; jatorrizko izena alemanez Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo, Kanona izenaz ere ezaguna, Johann Pachelbel musika barrokoko konposatzaile alemanaren lanik ezagunena da. Pachelbelek lan hori 1680. urte inguruan ondu zuen, hasieran ganbera musikako lan gisan konposatu zuen, hiru biolinentzat eta baxu jarraituarekin. Geroago, hainbat aldaketa eta konponketa egin zaizkio beste hainbat instrumenturekin eta konbinazioetan jo ahal izateko. Jatorrizko bertsioan, kanona tonu bereko (re maior) giga batek segitzen du, baina kanona maiztasun askoz gutxiagorekin jo edo grabatzen da. Haren berezitasunetako bat hari instrumentuen progresio harmonikoa da: horrek gaur egungo musikan eta musika akademikoan erabilera handia eman dio, baita rock musikan ere. Kanonak, sarritan, barroko garaiko beste hainbat lanekin partekatzen du lekua bildumetan, hala nola, Tomaso Albinoniren Adagio ( konponduta) eta Johann Sebastian Bachen Re maiorreko Suite nº 3-ko re minorreko Aria doinuarekin. Ezkontzetan ere askotan erabiltzen Kanona.
rdf:langString
El Canon y giga en re mayor para tres violines y bajo continuo; en el original alemán: Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo, también conocido simplemente como el Canon, es la obra más conocida del compositor alemán de música barroca Johann Pachelbel. Pachelbel compuso esta obra alrededor de 1680, siendo originalmente una obra de música de cámara para tres violines y bajo continuo; posteriormente se han realizado arreglos para una gran variedad de instrumentos y conjuntos. Originalmente, una giga en la misma tonalidad (re mayor) sigue al canon, pero esta última danza se ejecuta o graba con mucha menos frecuencia. El Canon es muy conocido por la progresión armónica de los instrumentos de cuerda, que lo han convertido en una de las piezas más reutilizadas en la música académica contemporánea y en el Rock. El Canon suele incluirse en compilaciones musicales con otras piezas de la época barroca junto con el llamado Adagio de Tomaso Albinoni (arreglado por Remo Giazotto) y el Aria en re mayor de la Suite nº 3 en re mayor de Johann Sebastian Bach; también se utiliza frecuentemente en las celebraciones de bodas.
rdf:langString
Pachelbel's Canon (also known as the Canon in D, P 37) is an accompanied canon by the German Baroque composer Johann Pachelbel. The canon was originally scored for three violins and basso continuo and paired with a gigue, known as Canon and Gigue for 3 violins and basso continuo. Both movements are in the key of D major. Although a true canon at the unison in three parts, it also has elements of a chaconne. Neither the date nor the circumstances of its composition are known (suggested dates range from 1680 to 1706), and the oldest surviving manuscript copy of the piece dates from 1838 to 1842. Like his other works, Pachelbel's Canon went out of style, and remained in obscurity for centuries. A 1968 arrangement and recording of it by the Jean-François Paillard chamber orchestra gained popularity over the next decade, and in the 1970s the piece began to be recorded by many ensembles; by the early 1980s its presence as background music was deemed inescapable. From the 1970s onward, elements of the piece, especially its chord progression, were used in a variety of pop songs. Since the 1980s, it has also found increasingly common use in weddings and funeral ceremonies in the Western world.
rdf:langString
Canon per tre Violini e Basso(
Pour les articles homonymes, voir Canon et Pachelbel. ) Le Canon de Pachelbel ou Canon en ré ou Canon per tre Violini e Basso (titre original) ou Canon et Gigue en ré majeur pour trois violons, avec basse continue [en forme de basse obstinée], de Johann Pachelbel (Kanon und Gigue für 3 Violinen mit Generalbaß, en allemand) (PWC 37, T. 337, PC 358) fait partie d'une pièce de musique de chambre baroque, composée vers 1680 en deux mouvements : un canon et une gigue, pour trois violons et basse continue, par le compositeur allemand Johann Pachelbel (1653-1706). Il est une de ses compositions les plus célèbres, d'origine inconnue, traditionnellement jouée pour l'accompagnement de marche nuptiale de mariage (peut-être jouée pour le mariage du 23 octobre 1694, de son élève Johann Christoph Bach III, frère aîné de Jean-Sébastien Bach, avec Johanna vom Hofe).
rdf:langString
Canon Pachelbel, disebut juga Canon di atau Canon dan dengan tiga biola, bola basket, dan (Kanon und Gigue für 3 Violinen mit Generalbaß, Canon per 3 Violini e basso di Italia, Canon i Giga en Re Major per a tres violins i baix continu di Katalan, Canon īhuān tematumalli nāuhmetica di Nahuatl, Kanon i Gigue na troje skryzpiec i basso continuo di ) ( 37, T. 337, PC 338), adalah karya yang terkenal dari Johann Pachelbel. Awalnya dimainkan dengan tiga biola dan basso continuo dan digabungkan dengan Gigue dengan nada yang sama. Seperti karya-karya lain buatan Johann Pachelbel dan komponis sebelum tahun 1700, Canon terlupakan berabad-abad sampai ditemukan pada abad ke-20. Beberapa dekade setelah dipublikasikan pada tahun 1919, lagu ini menjadi sangat terkenal, dan sekarang sering dimainkan pada acara pernikahan dan disertakan pada kompilasi musik klasik, karya terkenal lainnya adalah oleh Johann Sebastian Bach.
rdf:langString
『3つのヴァイオリンと通奏低音のためのカノンとジーグ ニ長調』(原題: Canon a 3 Violinis con Basso c. / Gigue) はバロック時代のドイツの作曲家ヨハン・パッヘルベルの室内楽曲、作品番号 PWC 37。前半のカノンが特に有名で、パッヘルベルのカノンとして知られている。作曲時期や経緯は不明。現存する最も古い楽譜は19世紀の筆写譜である。
rdf:langString
《세 대의 바이올린과 계속저음을 위한 카논과 지그 라 장조》(독일어: Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo)는 요한 파헬벨의 작품 중 가장 널리 알려진 곡이며, 전반부의 카논은 흔히 ‘파헬벨의 카논’으로 알려져 있다.
rdf:langString
De Canon in D majeur (volledige Duitse titel: Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo) is het beroemdste stuk van de componist Johann Pachelbel. De Canon in D is de enige canon die Pachelbel geschreven heeft. De muziek is te vinden op vele klassieke cd's, samen met werken als de Air op G-snaar (BWV 1068) van Johann Sebastian Bach. Het hoofdthema in dit stuk wordt gespeeld door de bas. Het gaat hier om een basso ostinato (ostinaat=koppig). In het begin van het stuk wordt dit thema door de bas 'kaal' (zonder begeleidende bovenstemmen) gespeeld. Dit thema wordt in de rest van het stuk steeds 'ostinaat' (zonder enige verandering) herhaald. De drie bovenstemmen zorgen voor de nodige variatie. Bij iedere volgende herhaling van het thema in de bas vindt in de bovenstemmen een verandering plaats van melodische motieven en/of ritmische patronen. De muzikale vorm waarbij sprake is van een basso ostinato heet in de barokmuziek chaconne. Johann Pachelbel was ook componist van vele orgelwerken, waaronder een Chaconne in f klein. Ook in dit stuk voor orgel is sprake van een ostinaat basthema. De Canon in D van Pachelbel heeft de bijzonderheid dat in de begeleidende bovenstemmen een dalende toonreeks als tweede thema fungeert. De inzetten van dit tweede thema hebben de canon-vorm: ze vinden na elkaar plaats. Aan dit canonische karakter heeft het stuk zijn naam te danken. Het werk werd door Pachelbel geschreven omstreeks 1680 als een kamermuziekstuk voor drie violen en basso continuo. Er zijn daarna door anderen verschillende transcripties van dit stuk vervaardigd voor andere muziekinstrumenten, zoals orgel en piano. Tot het stuk behoort ook een Gigue, maar deze wordt veel minder vaak gespeeld. Vooral bekend vanwege het akkoordenschema is de Canon van Pachelbel een van de meest populaire klassieke muziekstukken geworden.
rdf:langString
Kanon D-dur, (Kanon Pachelbela, pełna nazwa Kanon i Gigue na troje skrzypiec i basso continuo, oryginalnie Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo) – utwór Johanna Pachelbela, którego skomponowanie datuje się na około 1680 rok – epokę baroku. Pierwotnie będąc dziełem kameralnym na troje skrzypiec i basso continuo, szybko doczekał się rozmaitych aranżacji na różne instrumenty. Oryginalnie wykonywany był wraz z gigue, również napisaną w tej samej tonacji co kanon, jednak w miarę wzrostu jego popularności zarzucono wykonywanie tańca. Charakterystyczną cechą utworu jest narastający nastrój napięcia, osiągnięty przez stosowanie w przebiegu utworu coraz drobniejszych wartości rytmicznych. Szczególną popularność kanon zyskał w późnych latach 70. XX wieku dzięki nagraniom orkiestry Jeana-François Paillarda. W wykonaniu zostało dodane – nieznajdujące się w oryginale – wiolonczelowe pizzicato, grane w momentach, w których klawesynista nie może improwizować, grając równocześnie linię basu.
rdf:langString
Il Canone di Pachelbel, noto anche come Canone e giga in re maggiore o Canone per tre violini e basso continuo, è una composizione musicale barocca in forma di canone, per tre violini e basso continuo, attribuita al musicista tedesco Johann Pachelbel. Né la data né le circostanze della composizione sono note (alcuni studiosi suggeriscono una datazione tra il 1653 e il 1706, basandosi sullo stile musicale del canone), e il più antico manoscritto superstite risale al XIX secolo, nel quale il canone è seguito da una giga in 12/8, sempre per il medesimo organico.
rdf:langString
Cânone em Ré Maior, é um cânone do compositor alemão Johann Pachelbel. Seu nome original é Cânone e Giga para 3 violinos e baixo contínuo (em alemão Kanon und Gigue für 3 Violinen mit Generalbaß), às vezes também chamado de Cânone e Giga em ré ou Cânone de Pachelbel. A data da composição e suas circunstâncias são desconhecidas, uma hipótese é que a peça foi composta entre 1680 e 1706, e a partitura mais antiga conhecida do cânone data do século XIX. O cânone, assim como os outros trabalhos de Pachelbel, se tornaram populares durante sua vida. Porém foram esquecidos e permaneceram na escuridão por séculos. Em 1968 Jean-François Paillard arranjou a peça para orquestra de câmara, o que a fez ganhar popularidade até a próxima década. Na década de 70, a peça foi gravada e executada por muitos grupos musicais e nos anos 80, a presença dessa peça como música de fundo era quase inevitável. Desde os anos 70 até cerca de 2000, os elementos da obra, especialmente sua Progressão musical têm sido usado em uma variedade de sons populares. No ocidente, desde os anos 80 também é executada em casamentos e funerais. O cânone originalmente foi escrito para três violinos e baixo contínuo e uma giga. Os dois movimentos estão em tom de ré maior. Assim como um cânone possui uma única melodia e para três partes, essa obra também possui elemento de uma Chacona.
rdf:langString
Kanon och Gigue i D-dur för tre violiner och generalbas, tyska Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo, musikstycke komponerat av Johann Pachelbel runt 1680. Som namnet anger är det en kanon, där de tre fiolerna spelar samma melodi med två takters förskjutning.
rdf:langString
Канон Пахельбеля (PWC 37, T. 337, PC 358), также известный как «Канон в ре мажоре» (нем. Kanon und Gigue in D-Dur, англ. Canon and Gigue in D major for three Violins and Basso Continuo) является самым знаменитым произведением немецкого композитора эпохи барокко Иогана Пахельбеля. Первоначально оно было написано для трёх скрипок и генерал-баса.
rdf:langString
Канон Пахельбеля (PWC 37, T. 337, PC 358), також відомий як «Канон в ре мажор» (Canon and Gigue in D major for three Violins and Basso Continuo) — найбільш відомий твір німецького композитора епохи бароко Йогана Пахельбеля. Первісно він був написано для трьох скрипок і генерал-басу. Точна дата створення невідома, за однією з теорій «Канон» був створений у 1694; вперше опублікований у 1919. «Канон» Пахельбеля використовує комбінацію суворої поліфонічної форми (канон) та варіаційну форму, де три голоси об'єднуються в канон, і четвертий, генерал-бас, грає незалежну роль.
rdf:langString
《約翰·帕海貝爾卡农》（Pachelbel's Canon）是巴洛克时期德国作曲家约翰·帕赫贝尔最著名的作品，来自他的《D大調卡農與吉格，为3把小提琴与通奏低音而作》（德語：Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo）。因为它是最著名的卡農樂曲，有时也常以“卡农”代指。然而实际上卡農（Canon）並非曲名，而是一種曲式。 卡農（Kanon）在字面上是「輪唱」的意思；吉格（Gigue）則是「舞曲」。D大调卡农作於1680年，是巴洛克時期的音樂作品，原版由三個小提琴演奏，并以大鍵琴和大提琴及魯特琴伴奏。它曾被改編為多個不同版本，供不同樂器組合演奏。它原有吉格舞曲伴隨，但現在很少演奏這段。
xsd:nonNegativeInteger
25588
